| dbo:abstract
|
- Franc Miklošič, též Fran Miklošič, uváděn i pod německým jménem Franz Miklosich (20. listopadu 1813 – 7. března 1891 Vídeň), byl štýrský a rakouský lingvista a filolog, zabývající se slovanskými jazyky, a politik slovinské národnosti, během revolučního roku 1848 poslanec rakouského Říšského sněmu. (cs)
- Franz Miklosich (també conegut en eslovè com a Franc Miklošič (20 de novembre de 1813 - 7 de març de 1891) va ser un filòleg eslovè . (ca)
- Franz Xaver Ritter von Miklosich, slowenisch Fran(c) Miklošič, (* 20. November 1813 in Pichelberg bei Luttenberg, im heute slowenischen Teil der Steiermark; † 7. März 1891 in Wien) war ein österreichischer Philologe slowenischer Volkszugehörigkeit. Er gilt als einer der Begründer der wissenschaftlichen Slawistik und als einer ihrer bedeutendsten Vertreter im 19. Jahrhundert. (de)
- Franc Miklošič (en esloveno, Franc Miklošič, en alemán, Franz Xaver Ritter von Miklosich; , 20 de noviembre de 1813-Viena, 7 de marzo de 1891) filólogo esloveno. (es)
- Franz Miklosich (German: Franz Ritter von Miklosich, also known in Slovene as Franc Miklošič; 20 November 1813 – 7 March 1891) was a Slovene philologist. (en)
- Fran Miklošič Esloveniako hizkuntzalari ezaguna izan zen. (eu)
- Franc Miklošič (aussi connu en allemand sous le nom de Franz Xaver von Miklosisch ou Franz von Miklosich), né le 29 novembre 1813 à , près de Ljutomer et mort le 7 mars 1891, est un philologue et linguiste slovène. Diplômé « docteur en philosophie » à l'université de Graz il obtient également un diplôme de « docteur en droit » de l'université de Vienne. Il s'est largement engagé dans le mouvement national slovène à partir du Printemps des peuples en 1848 et est à l'origine de l'Accord de Vienne signé en 1850 par deux écrivains serbes, Vuk Karadžić et Đuro Daničić, cinq hommes de lettres croate, Ivan Mažuranić, Dimitrija Demeter, , Ivan Kukuljević et et lui-même. Il y a une médaille pour Miklosich. (fr)
- フランツ・ミクロシッチ（スロベニア語: Franc (Franco, Fran) vitez pl. Miklošič, ドイツ語: Franz Xaver Ritter von Miklošić (Mikloschich), 1813年11月29日 - 1891年3月7日）は、スロヴェニア出身のオーストリアの言語学者。1850年から1886年までウィーン大学教授を務めた。 独自の体系を持つ、近代を創始し、ルーマニア語、アルバニア語、ロマーニー語の研究も行った。ロマーニー語については資料を集大成し、本格的な研究の基礎を築いた。 (ja)
- Franc Miklošič o Fran Miklošič (in tedesco: Franz von Miklosich) (Radomerščak, 29 novembre 1813 – Vienna, 7 marzo 1891) è stato un filologo e linguista sloveno. (it)
- Франц Ксаве́р Ри́ттер фон Ми́клошич (нем. Franz Xaver Ritter von Miklosich; 20 ноября 1813, — 7 марта 1891, Вена) — словенский и австрийский языковед. Считается основоположником школы сравнительно-исторического изучения грамматики славянских языков и одним из виднейших представителей славистики XIX века. Член Венской Императорской академии наук (1851; корреспондент с 1848), иностранный член-корреспондент Петербургской академии наук (1856). (ru)
- Franc Miklošič, Franz von Miklosich (ur. 20 listopada 1813 w Radomerščaku k. Ljutomera, zm. 7 marca 1891 w Wiedniu) – słoweński językoznawca i slawista. Ukończył studia na Uniwersytecie w Grazu z tytułem doktora filozofii, w 1838 obronił pracę doktorską z prawa w Wiedniu. Profesor filologii słowiańskiej na uniwersytecie w Wiedniu (1849–1886), członek Akademii w Wiedniu. Jest uważany za twórcę gramatyki porównawczej języków słowiańskich; autor słowników starosłowiańsko-grecko-łacińskich, etymolog języków słowiańskich. Od lat 60. XIX w. prowadził badania nad historią języka albańskiego, a także nad jego fonetyką i morfologią. Efektem tych badań jest trzytomowe dzieło Albanische Forschungen (Studia albańskie), wydane w Wiedniu, w latach 1870–1871, w którym autor poświęcił sporo uwagi obecności slawizmów w języku albańskim. Był następcą Jerneja Kopitara na posadzie cenzora książek słowiańskich w Wiedniu. W sierpniu 1887 został odznaczony ustanowioną wówczas Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności. (pl)
- Franc Xaver von Miklošič, född 20 november 1813 i Radomerščak nära Luttenberg in der Steiermark, död 7 mars 1891 i Wien, var en slovensk språkforskare. Miklošič studerade filosofi och juridik vid universitetet i Graz, tog där filosofisk grad och var 1837-38 professor i filosofi. År 1840 promoverades han i Wien till juris doktor. Han började därefter ägna sig åt slaviska språkstudier. År 1844 fick han anställning vid kejserliga hovbiblioteket och valdes 1848 till deputerad i konstituerande riksdagen, men lämnade sitt mandat och utnämndes samma år till extra ordinarie professor i slavisk filologi vid universitetet i Wien och var 1850-86 ordinarie professor i samma ämne. Han inkallades 1861 i riksrådet och adlades 1864. Miklošič var verksam som grammatiker, lexikograf, textutgivare, litteraturhistoriker och mytolog. Hans huvudarbeten är Vergleichende Grammatik der slavischen Sprachen (fyra band, 1852-74), vidare Vergleichende Lautlehre der slavischen Sprachen (1852; ny upplaga 1879), Vergleichende Stammbildungslehre der slavischen Sprachen (1875) och Vergleichende Syntax der slavischen Sprachen (1868-74; ny upplaga 1883). Dessutom författade Miklošič en stor mängd smärre grammatiska arbeten, till större delen publicerade i Wienakademiens "Denkschriften" och "Sitzungsberichte". Av allmännare intresse är hans skrift om Subjectlose Sätze (1883; egentligen ny upplaga av avhandlingen Die Verba impersonalia in den slavischen Sprachen). Bland hans lexikaliska arbeten märks hans första verk, Radices linguæ slovenicæ veteris dialecti (1845), liksom även hans sista Etymologisches Wörterbuch der slavischen Sprachen (1886). Mellan dem faller i tiden hans viktiga Lexicon linguæ slovenicæ veteris dialecti (1850; ny upplaga 1865). Till det lexikaliska området hör vidare dels Die slavischen Ortsnamen aus Appellativen (1872-74), Die slavischen Ortsnamen aus Personennamen och Die christliche Terminologie der slavischen Sprachen (1875), dels hans undersökningar om främmande lånord i slaviska språk och om slaviska lånord i ungerska (Die slavischen Elemente im magyarischen, 1871; andra upplagan 1884), rumänska, albanska och nygrekiska. Miklošič utgav bland annat "Chrysostomi homilia in ramos psalmorum, slav., lat. et græce" (1845), "Vitæ sanctorum" (1847), "Monumenta linguæ palaeoslovenicæ e Codice suprasliensi" (1851), "Monumenta serbica spectantia historiam Serbiæ, Bosnæ, Ragusii" (1858), "Chronica Nestoris" (1860) samt en "Chrestomathia palaeoslovenica" (1854; ny upplaga 1860). Litteraturhistoriska och mytologiska ämnen behandlas i avhandlingarna Die Volksepik der Kroaten (1870), Über Goethe's Klaggesang von der edlen Frau des Asan-Aga (1883), Die Rusalien (1864) och Die Blutrache bei den Slaven (1887). Dels ensam, dels tillsammans med utgav Miklošič 1851-58 två band av tidskriften "Slavische Bibliothek". I den historiskt och lingvistiskt viktiga fråga, som delade slavisterna i två läger, nämligen den om rätta benämningen på det språk, till vilket de första missionärerna översatte Bibeln, intog han samma ståndpunkt bland andra Vatroslav Jagić. Det var enligt dem fornsloveniska, de pannoniska slovenernas språk (av vilket fornbulgariska är en variant), samma språk, som i latinsk skrift återfinns i Freisingfragmenten. Miklošičs verksamhet inskränkte sig emellertid inte till de slaviska språken. Förutom de ovannämnda redogörelserna för åtskilliga språks lånord behandlade han rumänsk ljudlära, publicerade grekiska urkunder: "Vita S. dementis" (1847) och "Acta et diplomata græca medii ævi sacra et profana" (tillsammans med , 1860-87 i fem band) samt lämnade en omfattande utredning av romanis ursprung och historia i en serie publikationer, Über die Mundarten und die Wanderungen der Zigeuner Europas (I-XII, 1872-80). (sv)
- Franc Miklošič (em alemão: Franz Ritter von Miklosich; Radomerščak, 20 de novembro de 1813 — Viena, 7 de março de 1891) foi um filólogo esloveno. (pt)
- Франьо (Франц) Мі́клошич (Миклосич, Мікльосіч) (нім. Franz von Miklosich, 20 листопада 1813, Радомерщак — 7 березня 1891, Відень) — словенський, австрійський мовознавець. Вважається основоположником школи порівняльно-історичного вивчення граматики слов'янських мов, одним із найвизначніших представників славістики XIX століття. Вчитель Євгена Желехівського та Степана Смаль-Стоцького. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Franc Miklošič, též Fran Miklošič, uváděn i pod německým jménem Franz Miklosich (20. listopadu 1813 – 7. března 1891 Vídeň), byl štýrský a rakouský lingvista a filolog, zabývající se slovanskými jazyky, a politik slovinské národnosti, během revolučního roku 1848 poslanec rakouského Říšského sněmu. (cs)
- Franz Miklosich (també conegut en eslovè com a Franc Miklošič (20 de novembre de 1813 - 7 de març de 1891) va ser un filòleg eslovè . (ca)
- Franz Xaver Ritter von Miklosich, slowenisch Fran(c) Miklošič, (* 20. November 1813 in Pichelberg bei Luttenberg, im heute slowenischen Teil der Steiermark; † 7. März 1891 in Wien) war ein österreichischer Philologe slowenischer Volkszugehörigkeit. Er gilt als einer der Begründer der wissenschaftlichen Slawistik und als einer ihrer bedeutendsten Vertreter im 19. Jahrhundert. (de)
- Franc Miklošič (en esloveno, Franc Miklošič, en alemán, Franz Xaver Ritter von Miklosich; , 20 de noviembre de 1813-Viena, 7 de marzo de 1891) filólogo esloveno. (es)
- Franz Miklosich (German: Franz Ritter von Miklosich, also known in Slovene as Franc Miklošič; 20 November 1813 – 7 March 1891) was a Slovene philologist. (en)
- Fran Miklošič Esloveniako hizkuntzalari ezaguna izan zen. (eu)
- フランツ・ミクロシッチ（スロベニア語: Franc (Franco, Fran) vitez pl. Miklošič, ドイツ語: Franz Xaver Ritter von Miklošić (Mikloschich), 1813年11月29日 - 1891年3月7日）は、スロヴェニア出身のオーストリアの言語学者。1850年から1886年までウィーン大学教授を務めた。 独自の体系を持つ、近代を創始し、ルーマニア語、アルバニア語、ロマーニー語の研究も行った。ロマーニー語については資料を集大成し、本格的な研究の基礎を築いた。 (ja)
- Franc Miklošič o Fran Miklošič (in tedesco: Franz von Miklosich) (Radomerščak, 29 novembre 1813 – Vienna, 7 marzo 1891) è stato un filologo e linguista sloveno. (it)
- Франц Ксаве́р Ри́ттер фон Ми́клошич (нем. Franz Xaver Ritter von Miklosich; 20 ноября 1813, — 7 марта 1891, Вена) — словенский и австрийский языковед. Считается основоположником школы сравнительно-исторического изучения грамматики славянских языков и одним из виднейших представителей славистики XIX века. Член Венской Императорской академии наук (1851; корреспондент с 1848), иностранный член-корреспондент Петербургской академии наук (1856). (ru)
- Franc Miklošič (em alemão: Franz Ritter von Miklosich; Radomerščak, 20 de novembro de 1813 — Viena, 7 de março de 1891) foi um filólogo esloveno. (pt)
- Франьо (Франц) Мі́клошич (Миклосич, Мікльосіч) (нім. Franz von Miklosich, 20 листопада 1813, Радомерщак — 7 березня 1891, Відень) — словенський, австрійський мовознавець. Вважається основоположником школи порівняльно-історичного вивчення граматики слов'янських мов, одним із найвизначніших представників славістики XIX століття. Вчитель Євгена Желехівського та Степана Смаль-Стоцького. (uk)
- Franc Miklošič (aussi connu en allemand sous le nom de Franz Xaver von Miklosisch ou Franz von Miklosich), né le 29 novembre 1813 à , près de Ljutomer et mort le 7 mars 1891, est un philologue et linguiste slovène. Diplômé « docteur en philosophie » à l'université de Graz il obtient également un diplôme de « docteur en droit » de l'université de Vienne. Il y a une médaille pour Miklosich. (fr)
- Franc Miklošič, Franz von Miklosich (ur. 20 listopada 1813 w Radomerščaku k. Ljutomera, zm. 7 marca 1891 w Wiedniu) – słoweński językoznawca i slawista. Ukończył studia na Uniwersytecie w Grazu z tytułem doktora filozofii, w 1838 obronił pracę doktorską z prawa w Wiedniu. Profesor filologii słowiańskiej na uniwersytecie w Wiedniu (1849–1886), członek Akademii w Wiedniu. Jest uważany za twórcę gramatyki porównawczej języków słowiańskich; autor słowników starosłowiańsko-grecko-łacińskich, etymolog języków słowiańskich. (pl)
- Franc Xaver von Miklošič, född 20 november 1813 i Radomerščak nära Luttenberg in der Steiermark, död 7 mars 1891 i Wien, var en slovensk språkforskare. Miklošič studerade filosofi och juridik vid universitetet i Graz, tog där filosofisk grad och var 1837-38 professor i filosofi. År 1840 promoverades han i Wien till juris doktor. Han började därefter ägna sig åt slaviska språkstudier. År 1844 fick han anställning vid kejserliga hovbiblioteket och valdes 1848 till deputerad i konstituerande riksdagen, men lämnade sitt mandat och utnämndes samma år till extra ordinarie professor i slavisk filologi vid universitetet i Wien och var 1850-86 ordinarie professor i samma ämne. Han inkallades 1861 i riksrådet och adlades 1864. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
