| dbo:abstract
|
- الحقبة القروسطية الدافئة أو الفترة الأمثل من المناخ القروسطي أو الشذوذ المناخي القروسطي، هي تسميات للمناخ الحار في منطقة والتي قد ترافق أيضاً بأحداث مناخية أخرى في جميع أنحاء العالم خلال تلك الفترة بما في ذلك الصين ونيوزيلندا وغيرها من البلدان واستمرت بين حوالي 950-1250 م. تلتها فترة برودة في شمال المحيط الأطلسي سميت بالعصر الجليدي الصغير. أعقبت الحقبة القروسطية الدافئة حقبة أكثر برودة في شمال المحيط الأطلسي وأماكن أخرى، سميت العصر الجليدي الصغير. يشير البعض إلى الحدث باسم الشذوذ المناخي القروسطي للتأكيد على أن التأثيرات المناخية بخلاف درجة الحرارة كانت مهمة أيضًا. يعتقد أن الفترة بين 950 و1100 تقريبًا كانت الفترة الأكثر دفئًا في نصف الكرة الشمالي منذ العصر الروماني الدافئ. لم يشهد النصف الشمالي من الكرة الأرضية درجات حرارة أعلى إلا في القرنين العشرين والحادي والعشرين. تظهر سجلات وكلاء المناخ أن ذروة الدفء حدثت في أوقات مختلفة في مناطق مختلفة، ما يشير إلى أن فترة الحقبة القروسطية الدافئة لم تكن حدثًا موحدًا عالميًا. (ar)
- L'Òptim climàtic medieval o període càlid medieval (sigles en anglès:MWP) va ser un període de clima relativament càlid en la regió del nord de l'Atlàntic, que també es detectà en altres llocs com la Xina Nova Zelanda, i altres països que va durar de l'any 950 al 1250. Va ser seguit per un període més fred a la regió del nord de l'Atlàntic anomenada Petita Edat de Gel. Alguns es refereixen a l'esdeveniment com l'Anomalia climàtica medieval que fa referència a altres efectes importants a més dels de la temperatura. Abans de 1600 les dades meteorològiques són escasses però sembla que aquest òptim climàtic va ser entre els anys 950 i 1250, hi ha registres de temperatura molt heterogenis. (ca)
- Středověké klimatické optimum, resp. Středověká teplá perioda (MWP, Medieval Warm Period) je označení pro středověké období (zhruba 950–1250 n. l.), které se vyznačovalo výrazným oteplením podnebí, především v oblasti Severního Atlantiku, ale souviselo také s dalšími klimatickými změnami té doby v Číně, a jiných zemích. Pravděpodobně ale nešlo o globální jev. Hladiny světového oceánu byly kolem roku 1200 n. l. asi o 20 cm výše než jsou dnes. Po tomto období následovala tzv. "Malá doba ledová". Některé zdroje používají pro toto období výraz středověká klimatická anomálie s ohledem na další důležité jevy, které v tomto období probíhaly. Přes značné nejistoty, a to zejména pro období před rokem 1600, pro která nemáme dostatek dat, bylo období mezi 950 a 1100 nejteplejší obdobím za posledních 2000 let před začátkem 20. století. Teploty se ale tehdy pohybovaly asi o 0,1 °C a 0,2 °C pod průměrem let 1961–1990 a výrazně pod úrovní teplot po roce 1980. Záznamy proxy dat z různých regionů ukazují, že nejteplejší období různých regionů proběhlo v různých letech. Tato regionální teplá období se nevyskytovala stejně koherentně ve všech oblastech jako oteplení koncem 20. století. Toto období se v některých částech světa vyznačovalo například populační explozí a expanzí obyvatelstva do oblastí, které byly předtím neobyvatelné.Období klimatického optima ukončila takzvaná malá doba ledová počátkem 14. století, kdy došlo k postupnému, ale výraznému, poklesu teplot a úbytku obyvatelstva (viz Demografie středověku). (cs)
- Στη κλιματολογία και ειδικότερα στην ιστορία του κλίματος, με τον όρο Μεσαιωνική Θερμή Περίοδος, (ΜΘΠ, διεθνώς MWP), αλλιώς και Μεσαιωνικό Κλιματικό Βέλτιστο ή Μικρό Κλιματικό Βέλτιστο, χαρακτηρίζεται η χρονική περίοδος που εκτείνεται από το 750 μέχρι το 1250 μ.Χ. (1.200 – 700 cal BP), κατά την οποία το κλίμα παρουσίαζε ιδιαίτερα υψηλή θερμοκρασία σε πολλές περιοχές της Γης, συγκριτικά με προηγούμενες και νεότερες εποχές. Η κλιματολογική εκείνη αλλαγή σημειώθηκε την περίοδο του Μεσαίωνα, για αυτό και έχει αποδοθεί επίσημα ο χαρακτηρισμός «μεσαιωνική». Έχουν εκφραστεί διαφωνίες ως προς την παγκοσμιότητα της μεσαιωνικής θερμής περιόδου, λαμβάνοντας υπόψη πως ο χρόνος των παρατηρούμενων αλλαγών διαφέρει σημαντικά ανά γεωγραφική περιοχή. Υποστηρίζεται πως σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε στην ευρύτερη περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού. Άλλες εκτιμήσεις υποστηρίζουν πως υπήρξε παγκόσμιο φαινόμενο, χωρίς ωστόσο να αποφαίνονται οριστικά. Συμπεράσματα για το κλίμα της μεσαιωνικής εποχής λαμβάνονται με διάφορους τρόπους μετρήσεων, ραδιοχρονολογήσεις, παρατηρήσεις πυρήνων πάγου και ιζημάτων σε ορισμένα σημεία της Γης, με κυρίαρχο σημείο τη θάλασσα των Σαργασσών. Διαφορετικές εκτιμήσεις της μέσης θερμοκρασίας του βόρειο ημισφαιρίου συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως οι θερμοκρασίες από τον 11ο αιώνα έως τον 14ο αιώνα ήταν υψηλότερες κατά 0,2 °C, συγκριτικά με τις θερμοκρασίες του 15ου - 19ου αιώνα, αλλά μάλλον χαμηλότερες από αυτές στα μέσα του 20ού αιώνα . Από δενδροχρονολογήσεις σε 14 τοποθεσίες, στη Βόρεια Αμερική και την Ευρασία, η θέρμανση κατά την μεσαιωνική περίοδο βρέθηκε μεγαλύτερη κατά την περίοδο 950 - 1045. Όπως προκύπτει από άλλους υπολογισμούς που συνδυάζουν δεδομένα διαφορετικών μετρήσεων ποικίλων μεθόδων, η περίοδος μέγιστης θέρμανσης τοποθετείται χρονικά στο διάστημα 1000 - 1100, με θερμοκρασίες που πλησιάζουν εκείνες του 20ου αιώνα πριν το 1990. Η ύπαρξη μεσαιωνικής θερμής περιόδου έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα κατά της ερμηνείας της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του 20ου αιώνα ως αποτέλεσμα της βιομηχανικής ανάπτυξης, με δεδομένο ότι εκείνη προηγήθηκε της βιομηχανικής επανάστασης. Μετά την Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο ακολούθησε η λεγόμενη (ΜΕΠ), ειδικότερα από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα. (el)
- Die mittelalterliche Klimaanomalie (engl. Medieval Climate Anomaly, kurz MCA), speziell in Bezug auf Temperaturen auch die mittelalterliche Warmzeit (engl. Medieval Warm Period, kurz MWP) oder auch das mittelalterliche Klimaoptimum, war ein Intervall vergleichsweise warmen Klimas und anderer Klimaabweichungen, wie umfassender kontinentaler Dürren. Eine MWP lässt sich regional und zeitlich nur unscharf feststellen, den meisten Rekonstruktionen zufolge dürfte sie nach 900 begonnen und vor 1400 geendet haben. Der wärmste Zeitraum auf der Nordhalbkugel lag demnach zwischen 950 und 1250. Es gab während der mittelalterlichen Warmzeit mit hoher Wahrscheinlichkeit einige Regionen, die damals in etwa so warm waren wie gegen Mitte, teilweise auch Ende des letzten Jahrhunderts. Die Wärmeperioden des Mittelalters waren aber zeitlich und regional uneinheitlich, anders als die seit dem 20. Jahrhundert weltweit gleichzeitig voranschreitende Erwärmung. Im 21. Jahrhundert hat sich die Erde weiter erwärmt. Die mittleren Temperaturen der letzten dreißig Jahre sind inzwischen wahrscheinlich höher als die aller gleich langen Zeiträume im Mittelalter. Auch ist die Geschwindigkeit der globalen Erwärmung so groß wie nie seit mindestens 2000 Jahren, wahrscheinlich auch ohne vergleichbares Beispiel in der jüngeren Erdgeschichte. (de)
- Erdi Aroko Beroaldia (EAB) edo Erdi Aroko Optimo Klimatikoa X. mendetik XIV. mendera gertatutako denboraldi beroa izan zen. Izotz Aro Txikian bezala, Ipar Atlantiko inguruan baino ez zela gertatu uste da. Beroaldiaren azkeneko 150-200 urteak eguzki aktibitate goren batean gertatu ziren. Aktibitate hau Erdi Aroko Maximoa deitzen da. (eu)
- El período cálido medieval u óptimo climático medieval fue un periodo de clima extraordinariamente caluroso que algunos expertos opinan que ocurrió solo en la región del Atlántico norte y que duró desde el siglo X hasta el siglo XIV, momento en el que disminuyó la temperatura global (Pequeña Edad de Hielo). Si bien se sostiene por parte de muchos que no se ha alcanzado una conclusión definitiva sobre la existencia de este período fuera de aquella región, algunos datos a nivel global sí reflejan cambios significativos. El óptimo climático medieval se cita a menudo en las discusiones del calentamiento global y el efecto invernadero. Algunos se refieren al suceso como «anomalía climática medieval»; este término enfático revela de otra manera que la temperatura fue el parámetro más importante. (es)
- The Medieval Warm Period (MWP), also known as the Medieval Climate Optimum or the Medieval Climatic Anomaly, was a time of warm climate in the North Atlantic region that lasted from c. 950 to c. 1250. Climate proxy records show peak warmth occurred at different times for different regions, which indicate that the MWP was not a globally uniform event. Some refer to the MWP as the Medieval Climatic Anomaly to emphasize that climatic effects other than temperature were also important. The MWP was followed by a regionally cooler period in the North Atlantic and elsewhere, which is sometimes called the Little Ice Age (LIA). Possible causes of the MWP include increased solar activity, decreased volcanic activity, and changes in ocean circulation. (en)
- Is éard is Tréimhse The na Meánaoise ná tréimhse ina raibh aeráid the i dtíortha timpeall an Atlantaagh Thuaidh, idir AD 950 go 1250. (ga)
- L'optimum climatique médiéval, parfois appelé réchauffement climatique de l'an mille ou embellie de l'an mille, est une période de climat inhabituellement chaud localisé sur les régions de l’Atlantique nord et ayant duré du Xe au XIVe siècle approximativement. L’optimum climatique est souvent rappelé lors des discussions animant le débat contemporain autour du réchauffement climatique. Quelques études signalent cette période comme une anomalie climatique médiévale au sein d'une période de refroidissement global (la (en) holocène), soulignant que l'importance de ses effets dépassa le domaine anecdotique des seules températures. Le niveau des températures durant l'optimum climatique médiéval était sensiblement plus élevé que celui du petit âge glaciaire qui lui a succédé, il était plus précisément équivalent à celui de la décennie des années 1990 mais n'aurait pas atteint « globalement » le niveau des températures du début du XXIe siècle. (fr)
- Periode Hangat Abad Pertengahan yang juga dikenal sebagai Optimum Iklim Abad Pertengahan, atau Anomali Iklim Abad Pertengahan, adalah sebuah masa iklim hangat di wilayah Atlantik Utara yang berkaitan dengan peristiwa penghangatan lainnya di wilayah lain pada masa itu, yang meliputi China dan wilayah lainnya, yang berlangsung dari sekitar ca. 950 sampai ca. 1250. Wilayah lainnya mendingin, seperti pasifik tropis. (in)
- 中世の温暖期（ちゅうせいのおんだんき、英:Medieval Warm Period:MWP）とは、ヨーロッパの中世に相当する時期、およそ10世紀から14世紀にかけて続いたヨーロッパが温暖だった時期を指す。この時期の温暖化は地球温暖化や温室効果についての議論でしばしば話題にされる。ただし最新の報告では、現在と同程度に温暖であった地域は限られ、地球全体での平均気温は今よりもずっと寒冷であったとしている。 ヨーロッパではこの時期、ヴァイキングが凍結していない海を渡ってグリーンランドに入植するなど、より北方へ領土を広げたことが知られている。また農業生産力が拡大し、人口増加・経済の復興などが見られ、そのエネルギーは盛期ロマネスク建築やゴシック建築の建設や十字軍の派遣などへと向かった。この温暖期のあと小氷期に入り19世紀まで寒冷な時期が続き、その後に現在の温暖化が始まっている。 歴史時代の地域的な気候を研究をしているほとんどの古気候学者は、寒冷な時期を小氷期、温暖な時期を中世の温暖期と便宜的に使用している。他の場合でも、小氷期や中世の温暖期の時期に相当する気候イベントに対して便宜的に用いられている。 中世の温暖期と小氷期についての初期の研究はほとんどヨーロッパのものである。一方地球全体が（20世紀のように）温暖であったかについては、2007年のIPCC第4次評価報告書においては、中世のいずれの時期についても証拠が不十分だと指摘されている。また2009年に各種データを横断的に調べた報告においても、中世に現在と同程度に温暖であった地域は限定的であり、世界的には現在よりも寒冷であったとしている。 日本でも歴史気候学の研究が行われており、屋久杉の年輪の炭素同位体比の分析や平安海進の痕跡から、ヨーロッパ中世に相当する時代に温暖な時期があったことが示されている。 (ja)
- Il Periodo caldo medievale (PCM - od Optimum climatico medievale) fu un periodo della storia umana caratterizzato da un'inusuale clima relativamente caldo, nella regione del nord Atlantico, durato circa 300 anni dal IX al XIV secolo. Spesso invocato nelle discussioni attuali sul riscaldamento globale che interessa il clima terrestre dal XXI secolo, alcuni si riferiscono ad eventi come il PCM per sostenere che le previsioni fatte da più parti sono un'enfatizzazione di fatti già accaduti in passato e poi regrediti. Il dibattito sull'entità di tale riscaldamento, così come del successivo raffreddamento durante la Piccola era glaciale, rimane tuttavia ancora aperto e rientra nella più ampia discussione nota ai più come controversia della mazza da hockey. (it)
- Het middeleeuws klimaatoptimum, ook wel bekend als de middeleeuwse zomer of de middeleeuwse warme periode (MWP), is een periode ten tijde van de hoge middeleeuwen met een significant hogere temperatuur dan de voorafgaande en navolgende perioden. De middeleeuwse warme periode duurde grofweg van 950 tot 1250. Het warmere klimaat manifesteerde zich vooral op het noordelijk halfrond; zuidelijker, bijvoorbeeld in Antarctica, hebben paleoklimatologen deze opwarming niet teruggevonden in de ijskernen. Het is tijdens deze periode dat onder andere de wijnbouw in de Nederlanden zijn grootste bloei kende. Na de dertiende eeuw koelde het klimaat af, wat vanaf de zestiende eeuw tot de kleine ijstijd zou leiden. 'Klimaatsceptici' voeren 'het middeleeuws klimaatoptimum' aan als een van de argumenten voor hun stelling dat de mens niet verantwoordelijk zou zijn voor de huidige opwarming van de aarde. (nl)
- Średniowieczne optimum klimatyczne – okres ocieplenia znany głównie z rejonu północnego Atlantyku (Europa, Ameryka Północna), które miało miejsce ok. 800–1300 n.e. Nastąpiło ono po chłodnym okresie tzw. średniowiecznej wędrówki ludów w Europie, czyli wczesnośredniowiecznym ochłodzeniu. Kończy ten okres mała epoka lodowa. Ocieplenie to jest jednym z wielu tej rangi ociepleń w holocenie (np. optimum klimatyczne epoki brązu i epoki rzymskiej). Autorem pojęcia „średniowiecznego optimum klimatycznego” jest Hubert Lamb. Obecnie w nauce tego terminu raczej się nie używa, bo ocieplenie miało miejsce tylko w niektórych częściach świata. Mówi się więc raczej o „średniowiecznej anomalii klimatycznej”. Odtworzone różnice temperatur w okresie średniowiecznego optimum klimatycznego tylko w niektórych regionach świata (zwłaszcza w okolicy Grenlandii i części dzisiejszych Stanów Zjednoczonych) były wyższe niż w okresie 1960-1990. Wiele innych obszarów, np. Azja Środkowa czy tropikalny Pacyfik, były chłodniejsze niż w okresie 1960-1990. Oznacza to, że średniowieczne ocieplenie miało charakter lokalny, tymczasem w okresie 1998-2008 obserwujemy już ocieplenie o charakterze globalnym. Jako że średniowieczne optimum klimatyczne zaznaczyło się w Skandynawii i rejonach polarnych, wiąże się je z rozkwitem cywilizacji wikingów, którzy m.in. skolonizowali wtedy południową Grenlandię. Także w tym czasie w Anglii i innych rejonach Europy uprawiano winorośl. W Alpach na przedpolach obecnie wycofujących się czół lodowców znajdowane są zakorzenione lub przywleczone z wyższych położeń pnie drzew pochodzące z tego ciepłego okresu. Są to bezpośrednie dowody na mniejszy zasięg lodowców w tym czasie. W Ameryce Północnej ocieplenie spowodowało długotrwałe susze, które wpłynęły na wiele plemion indiańskich oraz doprowadziły prawdopodobnie do końca kultury Anasazi. Ze względu na to, że zmiany klimatu związane ze „średniowiecznym optimum klimatycznym” oraz „małą epoką lodową” mają duże implikacje dla obecnego ocieplenia, gdyż wskazują na naturalne fluktuacje klimatu w skali setek lat, terminy te stały się przedmiotem debaty naukowo-politycznej. Według raportu IPCC, początkowo sądzono, że zmiany temperatury były globalne. Pogląd ten zakwestionowano; raport IPCC podsumował te badania, oświadczając, że „...obecne dowody naukowe nie popierają globalnie synchronicznych okresów nietypowego oziębienia lub ocieplenia w tym przedziale czasowym, a konwencjonalne terminy ‘Mała epoka lodowa’ i ‘Średniowieczne optimum klimatyczne’ okazują się mieć ograniczoną użyteczność w opisywaniu trendów hemisferycznych lub globalnych zmian temperatury w ostatnich stuleciach”. Amerykańska Narodowa Służba Oceaniczna i Meteorologiczna (NOAA) oświadcza, że „idea globalnego lub hemisferycznego ‘Średniowiecznego optimum klimatycznego’ cieplejszego niż obecnie okazała się błędna” a te „istniejące pomiary wykazują, że nie było wielosetletnich okresów, w których globalne lub hemisferyczne temperatury były takie same lub cieplejsze niż w XX wieku.” Istniejące pomiary temperatury ze rdzeni lodowych, słojów rocznych i osadów z jezior wykazują, że Ziemia z okresu 1000–1200 n.e. była o 0,03 °C chłodniejsza niż w okresie 1901–1970 n.e. Te same dane wskazują, że najcieplejszym 50-letnim okresem półkuli północnej przed 1900 r. były lata 1146–1195, które były równie ciepłe jak okres 1901–1970. Według dostępnych 71 krzywych paleoklimatycznych zmiany temperatury podczas ostatnich 2000 lat osiągały amplitudę od 0,5 °C do 4 °C (średnio 1,5–2 °C), gdzie najlepiej zaznaczyły się okresy ŚOK i małej epoki lodowej oraz obecne ocieplenie. Wcześniejsze okresy: Dark Age Cold Period („Ciemne Wieki” – ochłodzenie wczesnośredniowieczne) i optimum epoki rzymskiej są słabiej zaznaczone. (pl)
- Den medeltida värmeperioden var en period på medeltiden mellan ungefär år 950 och 1250 då medeltemperaturen åtminstone i Europa, på Grönland, i Japan, i Kina, i Sibirien och på Nya Zeeland var högre än historiskt. Begreppet infördes 1965 av den brittiske klimatforskaren Hubert Horace Lamb (1913–1997), som uppskattade att temperaturen 1100–1200 e.Kr. varit 1–2 °C varmare än årsmedeltemperaturen 1931–1960. Lambs resultat gällde dock endast västra Europa. I den nyare forskningen är det omdiskuterat huruvida den medeltida värmeperioden var global och hur temperaturen var i förhållande till dagens. Många studier har visat att temperaturen varierade i olika regioner och att skillnaden i global temperatur var mycket liten (och något kallare) jämfört med nu. Andra studier har istället visat att den medeltida värmperioden hade temperaturer som var högre än dagens. Kunskapen om en eventuell medeltida värmeperiod på södra halvklotet är fortfarande mycket bristfällig. Flera nyare studier antyder dock att en medeltida värmperiod även förekom på södra halvklotet. Den medeltida värmeperioden följdes av Lilla istiden cirka 1350–1860 som var den kallaste klimatperioden sedan senaste istidens slut. I västra Nordamerika tycks den Lilla istiden först ha tagit slut omkring 1920. (sv)
- 中世紀溫暖時期是指北大西洋地區內由公元10世紀到14世紀所出現一個不正常溫暖的時期。 中世紀溫暖時期常常成為全球變暖的討論課題。有些人則稱呼為中世紀氣候異常強調其他影響多於溫度。 (zh)
- Средневековый климатический оптимум (также встречается название Средневековый тёплый период 950—1250 гг) — эпоха относительно тёплого климата в северном полушарии в X—XIII веках, последовавшая за климатическим пессимумом эпохи Великого переселения народов и предшествовавшая так называемому малому ледниковому периоду XIV—XVIII веков. Эпоха характеризовалась мягкими зимами, сравнительно тёплой и ровной погодой. На интервал средневекового климатического оптимума приходится основание скандинавских поселений в Гренландии, а также рост городов в Северо-Восточной Руси. (ru)
- Середньовічний кліматичний оптимум (також зустрічається назва Середньовічний теплий період) — епоха відносно теплого клімату у північній півкулі в X — XIII століттях, що настала слідом за кліматичним песимумом епохи Великого переселення народів і що передувала так званому малому льодовикового періоду протягом XIV–XVIII століть. Характеризувалася м'якими зимами, порівняно теплою і рівною погодою. Серед найяскравіших історичних свідчень середньовічного кліматичного оптимуму — заснування скандинавських поселень в Гренландії, а також землеробський бум і зростання населення у Володимиро-Суздальщині. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Erdi Aroko Beroaldia (EAB) edo Erdi Aroko Optimo Klimatikoa X. mendetik XIV. mendera gertatutako denboraldi beroa izan zen. Izotz Aro Txikian bezala, Ipar Atlantiko inguruan baino ez zela gertatu uste da. Beroaldiaren azkeneko 150-200 urteak eguzki aktibitate goren batean gertatu ziren. Aktibitate hau Erdi Aroko Maximoa deitzen da. (eu)
- Is éard is Tréimhse The na Meánaoise ná tréimhse ina raibh aeráid the i dtíortha timpeall an Atlantaagh Thuaidh, idir AD 950 go 1250. (ga)
- Periode Hangat Abad Pertengahan yang juga dikenal sebagai Optimum Iklim Abad Pertengahan, atau Anomali Iklim Abad Pertengahan, adalah sebuah masa iklim hangat di wilayah Atlantik Utara yang berkaitan dengan peristiwa penghangatan lainnya di wilayah lain pada masa itu, yang meliputi China dan wilayah lainnya, yang berlangsung dari sekitar ca. 950 sampai ca. 1250. Wilayah lainnya mendingin, seperti pasifik tropis. (in)
- Il Periodo caldo medievale (PCM - od Optimum climatico medievale) fu un periodo della storia umana caratterizzato da un'inusuale clima relativamente caldo, nella regione del nord Atlantico, durato circa 300 anni dal IX al XIV secolo. Spesso invocato nelle discussioni attuali sul riscaldamento globale che interessa il clima terrestre dal XXI secolo, alcuni si riferiscono ad eventi come il PCM per sostenere che le previsioni fatte da più parti sono un'enfatizzazione di fatti già accaduti in passato e poi regrediti. Il dibattito sull'entità di tale riscaldamento, così come del successivo raffreddamento durante la Piccola era glaciale, rimane tuttavia ancora aperto e rientra nella più ampia discussione nota ai più come controversia della mazza da hockey. (it)
- 中世紀溫暖時期是指北大西洋地區內由公元10世紀到14世紀所出現一個不正常溫暖的時期。 中世紀溫暖時期常常成為全球變暖的討論課題。有些人則稱呼為中世紀氣候異常強調其他影響多於溫度。 (zh)
- Средневековый климатический оптимум (также встречается название Средневековый тёплый период 950—1250 гг) — эпоха относительно тёплого климата в северном полушарии в X—XIII веках, последовавшая за климатическим пессимумом эпохи Великого переселения народов и предшествовавшая так называемому малому ледниковому периоду XIV—XVIII веков. Эпоха характеризовалась мягкими зимами, сравнительно тёплой и ровной погодой. На интервал средневекового климатического оптимума приходится основание скандинавских поселений в Гренландии, а также рост городов в Северо-Восточной Руси. (ru)
- Середньовічний кліматичний оптимум (також зустрічається назва Середньовічний теплий період) — епоха відносно теплого клімату у північній півкулі в X — XIII століттях, що настала слідом за кліматичним песимумом епохи Великого переселення народів і що передувала так званому малому льодовикового періоду протягом XIV–XVIII століть. Характеризувалася м'якими зимами, порівняно теплою і рівною погодою. Серед найяскравіших історичних свідчень середньовічного кліматичного оптимуму — заснування скандинавських поселень в Гренландії, а також землеробський бум і зростання населення у Володимиро-Суздальщині. (uk)
- الحقبة القروسطية الدافئة أو الفترة الأمثل من المناخ القروسطي أو الشذوذ المناخي القروسطي، هي تسميات للمناخ الحار في منطقة والتي قد ترافق أيضاً بأحداث مناخية أخرى في جميع أنحاء العالم خلال تلك الفترة بما في ذلك الصين ونيوزيلندا وغيرها من البلدان واستمرت بين حوالي 950-1250 م. تلتها فترة برودة في شمال المحيط الأطلسي سميت بالعصر الجليدي الصغير. أعقبت الحقبة القروسطية الدافئة حقبة أكثر برودة في شمال المحيط الأطلسي وأماكن أخرى، سميت العصر الجليدي الصغير. يشير البعض إلى الحدث باسم الشذوذ المناخي القروسطي للتأكيد على أن التأثيرات المناخية بخلاف درجة الحرارة كانت مهمة أيضًا. (ar)
- L'Òptim climàtic medieval o període càlid medieval (sigles en anglès:MWP) va ser un període de clima relativament càlid en la regió del nord de l'Atlàntic, que també es detectà en altres llocs com la Xina Nova Zelanda, i altres països que va durar de l'any 950 al 1250. Va ser seguit per un període més fred a la regió del nord de l'Atlàntic anomenada Petita Edat de Gel. Alguns es refereixen a l'esdeveniment com l'Anomalia climàtica medieval que fa referència a altres efectes importants a més dels de la temperatura. (ca)
- Středověké klimatické optimum, resp. Středověká teplá perioda (MWP, Medieval Warm Period) je označení pro středověké období (zhruba 950–1250 n. l.), které se vyznačovalo výrazným oteplením podnebí, především v oblasti Severního Atlantiku, ale souviselo také s dalšími klimatickými změnami té doby v Číně, a jiných zemích. Pravděpodobně ale nešlo o globální jev. Hladiny světového oceánu byly kolem roku 1200 n. l. asi o 20 cm výše než jsou dnes. Po tomto období následovala tzv. "Malá doba ledová". Některé zdroje používají pro toto období výraz středověká klimatická anomálie s ohledem na další důležité jevy, které v tomto období probíhaly. (cs)
- Στη κλιματολογία και ειδικότερα στην ιστορία του κλίματος, με τον όρο Μεσαιωνική Θερμή Περίοδος, (ΜΘΠ, διεθνώς MWP), αλλιώς και Μεσαιωνικό Κλιματικό Βέλτιστο ή Μικρό Κλιματικό Βέλτιστο, χαρακτηρίζεται η χρονική περίοδος που εκτείνεται από το 750 μέχρι το 1250 μ.Χ. (1.200 – 700 cal BP), κατά την οποία το κλίμα παρουσίαζε ιδιαίτερα υψηλή θερμοκρασία σε πολλές περιοχές της Γης, συγκριτικά με προηγούμενες και νεότερες εποχές. Η κλιματολογική εκείνη αλλαγή σημειώθηκε την περίοδο του Μεσαίωνα, για αυτό και έχει αποδοθεί επίσημα ο χαρακτηρισμός «μεσαιωνική». (el)
- Die mittelalterliche Klimaanomalie (engl. Medieval Climate Anomaly, kurz MCA), speziell in Bezug auf Temperaturen auch die mittelalterliche Warmzeit (engl. Medieval Warm Period, kurz MWP) oder auch das mittelalterliche Klimaoptimum, war ein Intervall vergleichsweise warmen Klimas und anderer Klimaabweichungen, wie umfassender kontinentaler Dürren. Eine MWP lässt sich regional und zeitlich nur unscharf feststellen, den meisten Rekonstruktionen zufolge dürfte sie nach 900 begonnen und vor 1400 geendet haben. Der wärmste Zeitraum auf der Nordhalbkugel lag demnach zwischen 950 und 1250. (de)
- El período cálido medieval u óptimo climático medieval fue un periodo de clima extraordinariamente caluroso que algunos expertos opinan que ocurrió solo en la región del Atlántico norte y que duró desde el siglo X hasta el siglo XIV, momento en el que disminuyó la temperatura global (Pequeña Edad de Hielo). Si bien se sostiene por parte de muchos que no se ha alcanzado una conclusión definitiva sobre la existencia de este período fuera de aquella región, algunos datos a nivel global sí reflejan cambios significativos. (es)
- The Medieval Warm Period (MWP), also known as the Medieval Climate Optimum or the Medieval Climatic Anomaly, was a time of warm climate in the North Atlantic region that lasted from c. 950 to c. 1250. Climate proxy records show peak warmth occurred at different times for different regions, which indicate that the MWP was not a globally uniform event. Some refer to the MWP as the Medieval Climatic Anomaly to emphasize that climatic effects other than temperature were also important. (en)
- L'optimum climatique médiéval, parfois appelé réchauffement climatique de l'an mille ou embellie de l'an mille, est une période de climat inhabituellement chaud localisé sur les régions de l’Atlantique nord et ayant duré du Xe au XIVe siècle approximativement. L’optimum climatique est souvent rappelé lors des discussions animant le débat contemporain autour du réchauffement climatique. Quelques études signalent cette période comme une anomalie climatique médiévale au sein d'une période de refroidissement global (la (en) holocène), soulignant que l'importance de ses effets dépassa le domaine anecdotique des seules températures. Le niveau des températures durant l'optimum climatique médiéval était sensiblement plus élevé que celui du petit âge glaciaire qui lui a succédé, il était plus préc (fr)
- 中世の温暖期（ちゅうせいのおんだんき、英:Medieval Warm Period:MWP）とは、ヨーロッパの中世に相当する時期、およそ10世紀から14世紀にかけて続いたヨーロッパが温暖だった時期を指す。この時期の温暖化は地球温暖化や温室効果についての議論でしばしば話題にされる。ただし最新の報告では、現在と同程度に温暖であった地域は限られ、地球全体での平均気温は今よりもずっと寒冷であったとしている。 ヨーロッパではこの時期、ヴァイキングが凍結していない海を渡ってグリーンランドに入植するなど、より北方へ領土を広げたことが知られている。また農業生産力が拡大し、人口増加・経済の復興などが見られ、そのエネルギーは盛期ロマネスク建築やゴシック建築の建設や十字軍の派遣などへと向かった。この温暖期のあと小氷期に入り19世紀まで寒冷な時期が続き、その後に現在の温暖化が始まっている。 歴史時代の地域的な気候を研究をしているほとんどの古気候学者は、寒冷な時期を小氷期、温暖な時期を中世の温暖期と便宜的に使用している。他の場合でも、小氷期や中世の温暖期の時期に相当する気候イベントに対して便宜的に用いられている。 日本でも歴史気候学の研究が行われており、屋久杉の年輪の炭素同位体比の分析や平安海進の痕跡から、ヨーロッパ中世に相当する時代に温暖な時期があったことが示されている。 (ja)
- Het middeleeuws klimaatoptimum, ook wel bekend als de middeleeuwse zomer of de middeleeuwse warme periode (MWP), is een periode ten tijde van de hoge middeleeuwen met een significant hogere temperatuur dan de voorafgaande en navolgende perioden. De middeleeuwse warme periode duurde grofweg van 950 tot 1250. Het warmere klimaat manifesteerde zich vooral op het noordelijk halfrond; zuidelijker, bijvoorbeeld in Antarctica, hebben paleoklimatologen deze opwarming niet teruggevonden in de ijskernen. (nl)
- Średniowieczne optimum klimatyczne – okres ocieplenia znany głównie z rejonu północnego Atlantyku (Europa, Ameryka Północna), które miało miejsce ok. 800–1300 n.e. Nastąpiło ono po chłodnym okresie tzw. średniowiecznej wędrówki ludów w Europie, czyli wczesnośredniowiecznym ochłodzeniu. Kończy ten okres mała epoka lodowa. Ocieplenie to jest jednym z wielu tej rangi ociepleń w holocenie (np. optimum klimatyczne epoki brązu i epoki rzymskiej). Autorem pojęcia „średniowiecznego optimum klimatycznego” jest Hubert Lamb. Obecnie w nauce tego terminu raczej się nie używa, bo ocieplenie miało miejsce tylko w niektórych częściach świata. Mówi się więc raczej o „średniowiecznej anomalii klimatycznej”. (pl)
- Den medeltida värmeperioden var en period på medeltiden mellan ungefär år 950 och 1250 då medeltemperaturen åtminstone i Europa, på Grönland, i Japan, i Kina, i Sibirien och på Nya Zeeland var högre än historiskt. Begreppet infördes 1965 av den brittiske klimatforskaren Hubert Horace Lamb (1913–1997), som uppskattade att temperaturen 1100–1200 e.Kr. varit 1–2 °C varmare än årsmedeltemperaturen 1931–1960. Lambs resultat gällde dock endast västra Europa. I den nyare forskningen är det omdiskuterat huruvida den medeltida värmeperioden var global och hur temperaturen var i förhållande till dagens. (sv)
|
