| dbo:abstract
|
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 d'agost de 1894 - Sevilla, 20 de maig de 1975) fou un advocat i polític carlí espanyol. Va estudiar Dret a Sevilla i Madrid. Va ingressar el 1930 en el Partit Integrista. Quan aquest es va integrar en Comunió Tradicionalista, Fal Conde va organitzar el moviment a , donant prioritat a les joventuts i a les milícies (el requetè). Va participar en la revolta de Sanjurjo, a l'agost de 1932, i va ser empresonat durant tres mesos. En les eleccions de 1933 el carlisme va aconseguir 4 diputats a Andalusia i Fal Conde es va convertir en el cap del carlisme andalús al novembre. El 1934 el pretendent carlí Alfons Carles el va nomenar secretari reial i Secretari General de la Comunión Tradicionalista, centralitzant l'organització en el seu equip. Aquest mateix any va organitzar l'acte del Quintillo, en el qual el carlisme andalús va demostrar una capacitat inèdita de mobilització. El 20 de desembre de 1935 va ser nomenat Cap Delegat del partit. Va participar en els preparatius de la revolta militar de juliol de 1936, comprometent la participació del carlisme, que pretenia executar una revolta independent, després de llargues i complicades negociacions amb el general Mola. No obstant això, durant la Guerra Civil va haver d'exiliar-se a Portugal després de pretendre crear una Reial Acadèmia Militar carlista, en la qual formar política i militarment als oficials del requeté. Des del seu exili portuguès es va oposar al Decret d'Unificació, sense resultats. Per Fal Conde la unida decretada entre falangistes i carlins era inviable "per la naturalesa irreconciliable dels ideals: totalitaris uns i de llibertats orgàniques dels nostres". Després de tornar a Espanya va prohibir l'allistament de carlins en la División Azul, cosa que va provocar que les autoritats el confinessin a Ferreries (Menorca) durant uns mesos. Durant la postguerra els seus partidaris tindran forts xocs amb els franquistes com són els casos de Begoña a 1942 o de Pamplona el 1945. Al desembre de 1951 va acompanyar Xavier de Borbó i Parma amb motiu de la seva jura dels furs catalans al monestir de Montserrat. L'any 1955 va renunciar com a Cap Delegat del carlisme a Espanya i abandonà la política activa. En un acte legitimista celebrat a Fàtima (Portugal) el 8 de desembre de 1967 Xavier de Borbó i Parma atorgaria el títol de "Duc del Quintillo" a Fal Conde. Va ser l'únic títol nobiliari que va concedir aquest príncep com a Cap de la Dinastia carlista. L'endemà, a Lisboa, li concediria la Gran Creu de l'Ordre de la Legitimitat Proscripta. (ca)
- Manuel FAL Conde (Higuera de la Sierra, 10-a de aŭgusto 1894-Sevilo, 20-a de majo 1975) estis hispana advokato kaj politikisto de karlisma ideologio, ĉefdelegito de la karlisma partio Comunión Tradicionalista inter 1935 kaj 1955. Li studis juron kaj partoprenis en la 10a de aŭgusto 1932 en la insurekcio de la generalo José Sanjurjo kontraŭ la registaro de la respubliko, pro kio li estis enprizinigita tri monatojn. Kvankam karlismo ne estis populara en Okcidenta Andaluzio, kie li agadis, en 1932 okazis plifortigo de lia organzio kaj en 1933 oni elektis kvar karlismajn deputitojn en Andaluzio, tiom kiom tiuj atingitaj de ĉiuj provincoj el Eŭskio kaj Navaro kune, tradiciaj teritorioj de la hispana karlismo. Tio certigis lin kiel ĉefa estro de la hispana karlismo. Li partoprenis en la preparoj de la militista insurekcio de julio 1936, engaĝigante la partoprenon de la karlismo, kiu intencis realigi sendependan insurekcion, post longaj kaj komplikaj negocadoj kun la generalo Mola. Dum la Hispana Enlanda Milito li devis ekziliĝi al Portugalio post klopodi krei Reĝan Militistan Akademion karlisman, en kiu formi politike kaj militiste la karlismajn oficirojn. El portugala ekzilo li kontraŭis la frankisman Dekreton de Unuigo de la Falango kun la karlistoj, malsukcese. En la 11a de aŭgusto 1955 rezignis kiel estro de la karlismo en Hispanio, abandonante la aktivan politikon. (eo)
- Manuel Fal Conde (* 1894 in ; † 1975 in Sevilla) war 1936 Anführer der Bewegung des Carlismus und in dieser Funktion maßgeblich am Sturz der Zweiten Spanischen Republik während des Spanischen Bürgerkriegs beteiligt. (de)
- Manuel Fal Conde (villa, 1894ko abuztuaren 10a - 1975eko maiatzaren 20a) espainiar abokatu, politikari karlista, idazlea, eta 1935. urtetik 1955. urtera arte elkarte tradizionalistaren liderra izan zen. Quintilloko Dukearen eta Espainiako Handiaren tituluak eduki zituen. (eu)
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 de agosto de 1894 - Sevilla, 20 de mayo de 1975) fue un abogado y político español, jefe delegado de la Comunión Tradicionalista entre 1935 y 1955. Ostentó los títulos (concedidos por el pretendiente carlista) de , grande de España y caballero de la Orden de la Legitimidad Proscrita. (es)
- Manuel Fal Conde, 1st Duke of Quintillo (1894–1975) was a Spanish Catholic activist and a Carlist politician. He is recognized as a leading figure in the history of Carlism, serving as its political leader for over 20 years (1934–1955) and heading the movement during one of its most turbulent periods. Initially he led the belligerent faction pressing anti-Republican insurgency; during the Spanish Civil War he joined the Nationalists; later on he championed the anti-Francoist strategy. (en)
- Manuel José Fal Conde (Higuera de la Sierra, province de Huelva, 1894 – Séville, 1975) est un avocat, homme politique et patron de presse espagnol. Issu d’une famille andalouse de haut rang, ultra-catholique et traditionaliste, Fal Conde entreprit des études de droit et s’établit comme avocat à Séville, tout en menant parallèlement une activité de journaliste et de militant carliste. À la faveur de l’unification des groupements carlistes disparates, rassemblés désormais sous l’étiquette unitaire de Comunión Traditionalista, Fal Conde fut désigné chef carliste pour l’Andalousie, auquel titre il réorganisa en profondeur le mouvement, renforça notablement son implantation dans les secteurs de la population (classes laborieuses) et dans une région (l’Andalousie) jusque-là peu enclins au carlisme, et convertit les milices carlistes (les requetés) en un corps d’armée bien formé (techniquement et moralement) et d’ampleur nationale. Atterré par l’avènement en 1931 de la république laïciste et parlementariste, il apporta son appui, quoique de façon peu franche, à la Sanjurjada de 1932, ce qui lui valut un séjour de six mois en prison. Après la victoire du Front populaire (février 1936), Fal Conde, nommé entre-temps chef national de la Comunión, conspira avec les militaires rebelles et tenta de monnayer au mieux — en faisant valoir ses desiderata concernant le régime de l’après-Guerre civile (à savoir : instauration de la monarchie, système corporatiste, interdiction des partis politiques, abolition du suffrage universel…) — la participation de ses requetés au coup d’État de juillet 1936, mais ne put empêcher l'absorption de ses troupes par les militaires sous commandement de Franco, ni l'émiettement des instances de direction de la Comunión. Jaloux de l’autonomie de son parti, et donc réfractaire en 1937 à se fondre dans le nouveau parti unique FET y de las JONS, comme l’y pressait le Caudillo, il eut à subir diverses mesures de proscription (vers l’étranger ou à l’intérieur), mais, chef d’un parti désormais sans existence légale, s’efforça néanmoins de soustraire la Comunión à l’emprise de la FET et de reprendre en mains le parti, en opposant son intransigeance idéologique et son orthodoxie dynastique aux différents courants qui tiraillaient alors la mouvance traditionaliste : collaborationnisme avec Franco, esprit de compromis avec les monarchistes alphonsistes, et surtout virage socialisant du nouveau prétendant carliste Charles-Hugues. Accusé d’autoritarisme et de mener une stratégie stérile, il dut démissionner en 1955, après plus de vingt ans à la tête du parti, mais fera figure encore jusqu’à sa mort d’éminence grise auprès de Charles-Hugues. (fr)
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 agosto 1894 – Siviglia, 20 maggio 1975) è stato un avvocato e politico spagnolo. Fal Conde a Toledo nel 1936 Capo delegato della Comunione Tradizionalista Carlista tra il 1935 e il 1955. Ha ricoperto i titoli (concessi da Carlo Ugo di Borbone-Parma) del Duca di Quintillo, Grande di Spagna e cavaliere dell'Ordine della Legittimità Proscritta. (it)
- Manuel Fal Conde (ur. 1894 w Higuera de la Sierra, zm. 1975 w Sewilli) – hiszpański tradycjonalista, przywódca karlistów, prawnik, dziennikarz i polityk. Uczył się u jezuitów w Badajoz, studia prawnicze ukończył w Sewilli, doktorat uzyskał na Uniwersytecie Centralnym w Madrycie. Po studiach prowadził kancelarię adwokacką w Sewilli oraz wykładał prawo i historię w kolegiach i seminariach. Początek jego związku z organizacjami i prasą katolicką Andaluzji datuje się na rok 1917. Fala - ojca siedmiorga dzieci - cechował niezwykle żarliwy, nawet jak na Hiszpana i tradycjonalistę, katolicyzm; również w warunkach frontowych przystępował codziennie do Komunii świętej, a dla karlistowskich czerwonych beretów /"boinas rojas"/ napisał specjalny modlitewnik. W roku 1930 przystąpił do „Comunión Tradicionalista” i wkrótce (1934) został jej szefem regionalnym. Zorganizował andaluzyjskie oddziały requetés i utworzył dziennik 'La Unión', którego redakcję objął doświadczony dziennikarz i historyk tradycjonalizmu - Domingo Tejera y de Quesada (1881-1944). Pismo zostało zresztą wkrótce zamknięte przez reżim republikański, a lokal redakcyjny zdemolowali 'nieznani sprawcy'. Najwyższe uznanie Pretendenta - wyrażone powierzeniem mu szefostwa Wspólnoty na całą Hiszpanię - przyniosło Falowi doprowadzenie do zjednoczenia karlistów z /"Partido Integrista"/, kończące półwiekowe rozbicie ruchu tradycjonalistycznego. Należy dodać, iż na czele Partii Integrystycznej stał cały czas od śmierci Ramóna Nocedala (od 1907) Bask Juan de Olazábal Ramery (1863-1937), a 'wianem' wnoszonym przez integrystów do karlizmu była nie tylko organizacja i ludzie, ale również prestiżowe pismo 'El Siglo Futuro' i wydawnictwo Editorial Tradicionalista. Fal Conde był nie tylko dynamicznym działaczem, ale i ważnym ideologiem karlizmu, akcentującym jego samorzutny, ludowy i narodowy charakter. Karlizm - mawiał- nie przychodzi z góry, ale z dołu; jest to ruch ludowy - i w tym jego siła. Nie jest on partią polityczną, ale wspólnotą. Gdy zaś idzie o pryncypia, to przypominał, że: Jesteśmy tradycjonalistami zarówno w dziedzinie społecznej, jak w dziedzinie politycznej. Z tego też powodu nie jesteśmy ani za monarchią absolutną, ani za monarchią konstytucyjną, lecz za suwerennością króla rządzącego wespół z korporacjami. Ponadto był gorliwym katolikiem - Urodziliśmy się, aby umrzeć. Każda śmierć jest dobra, jeśli otwiera nam wrota Niebios. Po wyborach z lutego 1936 roku, Fal Conde, skazany zaocznie na karę śmierci i poszukiwany listem gończym przez władze republikańskie, z Biarritz, a następnie z Portugalii kierował przygotowaniami do powstania w Nawarze i Aragonii, w porozumieniu z przywódcą konspiracyjnego Hiszpańskiego Związku Wojskowego /"Unión Militar Espańola"/, generałem José Sanjurjo. W dzień po wystąpieniu armii, 19 lipca 1936 roku, Fal Conde przybył samolotem do Pampeluny, aby objąć kierownictwo polityczne powstania karlistów i spotkać się (jedyny zresztą raz w życiu) z generałem Franco. Wkrótce po przybyciu do Nawarry Fal Conde na własną rękę zorganizował w San Javier Królewską Akademię Wojskową, w której miały być szkolone dalsze kadry 'czerwonych beretów' /"boinas rojas"/, co stało się powodem natychmiastowego konfliktu z Franco, który przed przywódcą karlistów postawił alternatywę: sąd wojenny albo przymusowy wyjazd do Portugalii do końca wojny. Natomiast rezydujący w Wiedniu Alfons-Karlos wydał dekret nakazujący członkom Wspólnoty podporządkowanie się wojskowej juncie bez stawiania jakichkolwiek warunków politycznych. W 1945 roku Fal Conde wrócił do Sewilli i adwokatury. W roku 1956 zrezygnował ze wszystkich funkcji we wspólnocie karlistowskiej. Zmarł w 1975 roku. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Manuel Fal Conde (* 1894 in ; † 1975 in Sevilla) war 1936 Anführer der Bewegung des Carlismus und in dieser Funktion maßgeblich am Sturz der Zweiten Spanischen Republik während des Spanischen Bürgerkriegs beteiligt. (de)
- Manuel Fal Conde (villa, 1894ko abuztuaren 10a - 1975eko maiatzaren 20a) espainiar abokatu, politikari karlista, idazlea, eta 1935. urtetik 1955. urtera arte elkarte tradizionalistaren liderra izan zen. Quintilloko Dukearen eta Espainiako Handiaren tituluak eduki zituen. (eu)
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 de agosto de 1894 - Sevilla, 20 de mayo de 1975) fue un abogado y político español, jefe delegado de la Comunión Tradicionalista entre 1935 y 1955. Ostentó los títulos (concedidos por el pretendiente carlista) de , grande de España y caballero de la Orden de la Legitimidad Proscrita. (es)
- Manuel Fal Conde, 1st Duke of Quintillo (1894–1975) was a Spanish Catholic activist and a Carlist politician. He is recognized as a leading figure in the history of Carlism, serving as its political leader for over 20 years (1934–1955) and heading the movement during one of its most turbulent periods. Initially he led the belligerent faction pressing anti-Republican insurgency; during the Spanish Civil War he joined the Nationalists; later on he championed the anti-Francoist strategy. (en)
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 agosto 1894 – Siviglia, 20 maggio 1975) è stato un avvocato e politico spagnolo. Fal Conde a Toledo nel 1936 Capo delegato della Comunione Tradizionalista Carlista tra il 1935 e il 1955. Ha ricoperto i titoli (concessi da Carlo Ugo di Borbone-Parma) del Duca di Quintillo, Grande di Spagna e cavaliere dell'Ordine della Legittimità Proscritta. (it)
- Manuel Fal Conde (Higuera de la Sierra, 10 d'agost de 1894 - Sevilla, 20 de maig de 1975) fou un advocat i polític carlí espanyol. Va estudiar Dret a Sevilla i Madrid. Va ingressar el 1930 en el Partit Integrista. Quan aquest es va integrar en Comunió Tradicionalista, Fal Conde va organitzar el moviment a , donant prioritat a les joventuts i a les milícies (el requetè). Va participar en la revolta de Sanjurjo, a l'agost de 1932, i va ser empresonat durant tres mesos. En les eleccions de 1933 el carlisme va aconseguir 4 diputats a Andalusia i Fal Conde es va convertir en el cap del carlisme andalús al novembre. (ca)
- Manuel FAL Conde (Higuera de la Sierra, 10-a de aŭgusto 1894-Sevilo, 20-a de majo 1975) estis hispana advokato kaj politikisto de karlisma ideologio, ĉefdelegito de la karlisma partio Comunión Tradicionalista inter 1935 kaj 1955. Li partoprenis en la preparoj de la militista insurekcio de julio 1936, engaĝigante la partoprenon de la karlismo, kiu intencis realigi sendependan insurekcion, post longaj kaj komplikaj negocadoj kun la generalo Mola. En la 11a de aŭgusto 1955 rezignis kiel estro de la karlismo en Hispanio, abandonante la aktivan politikon. (eo)
- Manuel José Fal Conde (Higuera de la Sierra, province de Huelva, 1894 – Séville, 1975) est un avocat, homme politique et patron de presse espagnol. Issu d’une famille andalouse de haut rang, ultra-catholique et traditionaliste, Fal Conde entreprit des études de droit et s’établit comme avocat à Séville, tout en menant parallèlement une activité de journaliste et de militant carliste. À la faveur de l’unification des groupements carlistes disparates, rassemblés désormais sous l’étiquette unitaire de Comunión Traditionalista, Fal Conde fut désigné chef carliste pour l’Andalousie, auquel titre il réorganisa en profondeur le mouvement, renforça notablement son implantation dans les secteurs de la population (classes laborieuses) et dans une région (l’Andalousie) jusque-là peu enclins au carlis (fr)
- Manuel Fal Conde (ur. 1894 w Higuera de la Sierra, zm. 1975 w Sewilli) – hiszpański tradycjonalista, przywódca karlistów, prawnik, dziennikarz i polityk. Uczył się u jezuitów w Badajoz, studia prawnicze ukończył w Sewilli, doktorat uzyskał na Uniwersytecie Centralnym w Madrycie. Po studiach prowadził kancelarię adwokacką w Sewilli oraz wykładał prawo i historię w kolegiach i seminariach. Początek jego związku z organizacjami i prasą katolicką Andaluzji datuje się na rok 1917. Fala - ojca siedmiorga dzieci - cechował niezwykle żarliwy, nawet jak na Hiszpana i tradycjonalistę, katolicyzm; również w warunkach frontowych przystępował codziennie do Komunii świętej, a dla karlistowskich czerwonych beretów /"boinas rojas"/ napisał specjalny modlitewnik. (pl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
