| dbo:abstract
|
- The Maltese Provincial Battalions were infantry battalions in the British Army which existed from 1802 to 1815 in Malta, then a British protectorate and later a colony. According to the Treaty of Amiens of 1802, Britain was to evacuate Malta and restore the islands to the Order of St. John. The treaty also stated that at least half of Malta's garrison had to consist of 2000 Maltese soldiers led by native officers. Although the treaty was not implemented and the British did not evacuate Malta, the garrisons were readjusted, with the existing Maltese Light Infantry, Maltese Militia and Maltese Militia Coast Artillery being disbanded. The Maltese Provincial Battalions were set up by Civil Commissioner Sir Alexander Ball in 1802 to take over the role of the Maltese Militia. The original plan was to have two infantry battalions of 1000 men each, but eventually two battalions of 700 men each were set up. In addition, two other corps were also raised at the same time: the Malta Coast Artillery and the Maltese Veterans. The 1st Provincial Battalion was headquartered at Fort Manoel, while the 2nd Provincial Battalion was based at Fort Ricasoli. The Provincials' roles included serving as a police force and a coast guard. At times, the men also repaired roads, fences and fortifications. According to the treaty, the battalions' officers were to be Maltese nobles appointed by the Grand Master. However, Ball himself chose two Maltese pro-British nobles, the Marquis Paolo Parisi and Conte Luigi Maria Gatto, as the commanding officers of the 1st and 2nd Battalions respectively. He did not grant them commissions so as not to violate the treaty. This move was criticized by the French, and eventually the Napoleonic Wars broke out in 1803 after multiple violations of various terms of the treaty by both the British and the French. The number of recruits in the Provincials severely depleted in 1805, when many men resigned to volunteer in the newly-established Royal Regiment of Malta. 23 men of the 2nd Provincials died in a gunpowder magazine explosion in Birgu on 18 July 1806. What remained of the two battalions were merged into a single battalion based at Fort Manoel and commanded by Parisi in October 1806. Since the men had agreed to a maximum of five years of service, there were plans to disband the Provincials. However, Ball was against this and the terms of service were renewed in 1807 and again in 1812. Parisi resigned his commission in 1811, and he was succeeded by the Conte Luigi Maria Gatto, former commander of the 2nd Battalion. By the following year, the unit was based at Cottonera. During the plague epidemic of 1813–14, the Provincial Battalion assisted the civil authorities in trying to contain the outbreak. This led to a drastic decrease in the number of new recruits, who did not want to risk getting infected themselves. The battalion's reduction and disbandment was seen as inevitable by late 1813. By 1815, the unit consisted of four companies. The Maltese Provincial Battalions were amalgamated with the Coast Artillery and the Veterans to form the Royal Malta Fencible Regiment on 16 February 1815. (en)
- Maltese Provincial Battalions (pol. Maltańskie Bataliony Prowincjalne) – bataliony piechoty w składzie British Army, które istniały od 1802 do 1815 na Malcie, wówczas brytyjskim protektoracie, a później kolonii Korony Brytyjskiej. Zgodnie z pokojem w Amiens z 1802, Wielka Brytania miała opuścić Maltę i zwrócić wyspę Zakonowi Maltańskiemu. Traktat pokojowy stanowił również, że co najmniej połowa garnizonu na Malcie musi składać się z 2000 żołnierzy maltańskich dowodzonych przez rodzimych oficerów. Chociaż traktat nie został wdrożony, a Brytyjczycy nie opuścili Malty, garnizony zostały ponownie dostosowane do nowej sytuacji, a istniejące Maltese Light Infantry, Maltese Militia i Maltese Militia Coast Artillery zostały rozwiązane. Maltese Provincial Battalions zostały powołane do życia w 1802 przez Cywilnego Komisarza sir Alexandra Balla aby przejąć zadania Maltese Militia. Pierwotnie planowano utworzenie dwóch batalionów piechoty po 1000 mężczyzn każdy, lecz w końcu powstały dwa bataliony po 700 mężczyzn każdy. Dodatkowo, w tym samym czasie utworzone zostały dwa inne korpusy: Malta Coast Artillery oraz Maltese Veterans. Główna kwatera 1. batalionu prowincjalnego mieściła się w forcie Manoel, zaś 2. batalion bazował w forcie Ricasoli. „The Provincials” służyli jako siły policyjne oraz straż wybrzeża. Czasami naprawiali również drogi, ogrodzenia i fortyfikacje. W umowie pokojowej zapisano, że oficerami batalionów mają być maltańscy szlachcice, wyznaczeni przez wielkiego mistrza. Jednakże Ball osobiście wybrał dwóch pro-brytyjskich maltańskich szlachciców, markiza Paolo Parisiego oraz hrabiego Luigiego Marię Gatto, na stanowiska dowódców odpowiednio 1. i 2. batalionu. Nie nadał im patentów oficerskich, aby nie naruszyć postanowień traktatu. Ruch ten został skrytykowany przez Francuzów, i w końcu w 1803, po wielokrotnych złamaniach różnych warunków traktatu, zarówno przez stronę francuską, jak i brytyjską, wybuchły wojny napoleońskie. Liczba rekrutów w Maltese Provincial Battalions mocno się uszczupliła w 1805, kiedy wielu mężczyzn zrezygnowało, aby służyć w nowo utworzonym Royal Regiment of Malta. 18 lipca 1806, w wyniku wybuchu magazynu prochu w Birgu, zginęło 23 mężczyzn z 2. batalionu. W październiku 1806 to, co pozostało z dwóch batalionów, zostało połączone w jeden, bazujący w forcie Manoel, i dowodzony przez Parisiego. Ponieważ mężczyźni zgodzili się na co najwyżej pięcioletnią służbę, powstały plany rozwiązania batalionu. Jednakże Ball był temu przeciwny, i w 1807 odnowiono warunki służby, co uczyniono powtórnie w 1812. W 1811 Parisi podał się do dymisji, zastąpił go hrabia Luigi Maria Gatto, były dowódca 2. batalionu. Przez następny rok jednostka stacjonowała w Cottonerze. W czasie epidemii dżumy 1813–1814 batalion pomagał władzom cywilnym w próbie powstrzymania epidemii. To spowodowało drastyczny spadek nowych rekrutów, którzy nie chcieli ryzykować zarażenia się chorobą. Pod koniec 1813 redukcja, a następnie rozwiązanie jednostki było postrzegane jako nieuniknione. Do 1815 w skład batalionu wchodziły cztery kompanie. 16 lutego 1815 Maltese Provincial Battalions wraz z Malta Coast Artillery oraz Maltese Veterans zostały połączone w Royal Malta Fencible Regiment. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- The Maltese Provincial Battalions were infantry battalions in the British Army which existed from 1802 to 1815 in Malta, then a British protectorate and later a colony. According to the Treaty of Amiens of 1802, Britain was to evacuate Malta and restore the islands to the Order of St. John. The treaty also stated that at least half of Malta's garrison had to consist of 2000 Maltese soldiers led by native officers. Although the treaty was not implemented and the British did not evacuate Malta, the garrisons were readjusted, with the existing Maltese Light Infantry, Maltese Militia and Maltese Militia Coast Artillery being disbanded. (en)
- Maltese Provincial Battalions (pol. Maltańskie Bataliony Prowincjalne) – bataliony piechoty w składzie British Army, które istniały od 1802 do 1815 na Malcie, wówczas brytyjskim protektoracie, a później kolonii Korony Brytyjskiej. W czasie epidemii dżumy 1813–1814 batalion pomagał władzom cywilnym w próbie powstrzymania epidemii. To spowodowało drastyczny spadek nowych rekrutów, którzy nie chcieli ryzykować zarażenia się chorobą. Pod koniec 1813 redukcja, a następnie rozwiązanie jednostki było postrzegane jako nieuniknione. Do 1815 w skład batalionu wchodziły cztery kompanie. (pl)
|
