| dbo:abstract
|
- La lisoclina és la profunditat per sota de la qual la majoria dels carbonats dels sediments del sòl oceànic es dissolen. En aquest nivell només es queden sense dissoldre els carbonats més resistents, com els foraminífers calcaris, per la qual cosa als sediments encara hi ha restes de carbonats. Existeix un segon nivell, l'anomenat «nivell de compensació de la calcita» o «profunditat de compensació de la calcita» (NCC/PCC, o CCD: de l'anglès Calcite Compensation Depth), més profund, per sota del qual la totalitat dels carbonats es dissolen. (ca)
- La lisoclina es la profundidad por debajo de la cual la mayor parte de los carbonatos de los sedimentos del suelo oceánico se disuelven en el agua marina. Por debajo de este nivel sólo quedan sin disolver los carbonatos más resistentes, como los foraminíferos calcáreos, por lo que en los sedimentos todavía hay restos de carbonatos. Existe un segundo nivel, el llamado "nivel de compensación de la calcita" o "profundidad de compensación de la calcita" (NCC/PCC, o CCD: del inglés Calcite Compensation Depth), más profundo, por debajo del cual la totalidad de los carbonatos se disuelven. (es)
- La lysocline, en géologie, géochimie et biologie marine, est la profondeur dans l'océan à partir de laquelle la solubilité du calcaire augmente fortement. Les eaux marines de surface sont généralement sursaturées en calcaire CaCO3. Aussi, quand les organismes marins à test carbonaté (en calcite, ou son polymorphe l'aragonite) meurent, ils auront tendance à tomber sans se dissoudre. La pression augmentant avec la profondeur dans la colonne d'eau, la saturation de l'eau de mer en calcite diminue, et la coquille commence à se dissoudre. À la lysocline, la vitesse de dissolution augmente rapidement. En dessous, il existe une profondeur connue comme le seuil de compensation des carbonates (en anglais CCD : Carbonate Compensation Depth), à partir de laquelle les conditions de pression et de température rendent les carbonates instables, aussi aucun n'est déposé. C'est l'équivalent de la limite de la neige en montagne. Le niveau de compensation des carbonates n'est pas à une profondeur constante dans le temps ni l'espace. Il varie en fonction de la composition chimique et de la température de l'eau de mer et était beaucoup plus haut du Crétacé à l'Éocène.
* Portail de la géologie
* Portail du monde maritime
* Portail de la chimie (fr)
- The lysocline is the depth in the ocean dependent upon the carbonate compensation depth (CCD), usually around 3.5 km, below which the rate of dissolution of calcite increases dramatically because of a pressure effect. While the lysocline is the upper bound of this transition zone of calcite saturation, the CCD is the lower bound of this zone. CaCO3 content in sediment varies with different depths of the ocean, spanned by levels of separation known as the transition zone. In the mid-depth area of the ocean, sediments are rich in CaCO3, content values reaching 85-95%. This area is then spanned hundred meters by the transition zone, ending in the abyssal depths with 0% concentration. The lysocline is the upper bound of the transition zone, where amounts of CaCO3 content begins to noticeably drop from the mid-depth 85-95% sediment. The CaCO3 content drops to 10% concentration at the lower bound, known as the calcite compensation depth. Shallow marine waters are generally supersaturated in calcite, CaCO3, because as marine organisms (which often have shells made of calcite or its polymorph, aragonite) die, they tend to fall downwards without dissolving. As depth and pressure increases within the water column, calcite solubility increases, causing supersaturated water above the saturation depth, allowing for preservation and burial of CaCO3 on the seafloor. However, this created undersaturated seawater below the saturation depth, preventing CaCO3 burial on the sea floor as the shells start to dissolve. The equation Ω = [Ca2+] X [CO32-]/K'sp expresses the CaCO3 saturation state of seawater. The calcite saturation horizon is where Ω =1; dissolution proceeds slowly below this depth. The lysocline is the depth that this dissolution impacts is again notable, also known as the inflection point with sedimentary CaCO3 versus various water depths. (en)
- In geologia, oceanografia chimica e biologica, con il termine lisoclino ci si riferisce alla profondità dell'acqua di mare alla quale il tasso di dissoluzione della calcite inizia ad aumentare in modo considerevole per effetto della pressione esercitata dalla massa d'acqua soprastante. Il lisoclino è il limite superiore di questa zona di transizione, mentre la profondità di compensazione dei carbonati rappresenta il limite inferiore. (it)
- De lysocline is een term uit de geologie, geochemie en mariene biologie voor de diepte in de oceanen waaronder de oplossingssnelheid van calciet flink toeneemt. Veel mariene organismen hebben skeletjes van calciet (CaCO3) of het polymorfe mineraal aragoniet. Als ze sterven zinken hun skeletjes naar de zeebodem waar ze sedimenteren als lagen calciet. Ondiep zeewater is meestal verzadigd in opgelost calciet, zodat in ondiepe zeeën de bezinkende skeletjes niet oplossen. Op grotere diepte (en daardoor hogere hydrostatische druk) kan meer calciet opgelost worden in het zeewater en lossen de skeletjes op. De scheikundige reactie kan versimpeld gegeven worden als: CaCO3(s) + H2O(l) + CO2(aq) → Ca2+(aq) + 2HCO3−(aq) Op de diepte van de lysocline neemt de reactiesnelheid van deze reactie plotseling enorm toe door hoge druk en andere chemische omstandigheden. Hieronder ligt een diepte die de Carbonate Compensation Depth (CCD) genoemd wordt, waar de hoeveelheid bezinkend calciet even groot is als de hoeveelheid die oplost door de snelle reactie, zodat eronder geen calciet overblijft. Deze diepte ligt op ongeveer 4500 m onder zeeniveau. De diepte van de CCD kan variëren als gevolg van de chemische compositie van het zeewater en de temperatuur. Gebleken is dat de CCD in het geologische verleden niet altijd op dezelfde diepte voorkwam. Vanaf het Krijt tot in het Eoceen lag de CCD in alle oceanen veel ondieper. Verondersteld wordt dat als de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer toeneemt, de CCD omhoog komt als gevolg van het zuurder worden van de oceanen. De laatste twee eeuwen is de pH-waarde van de oceaan gedaald van 8,2 naar 8,1 (dus de zuurgraad is gestegen). (nl)
- Lizoklina – poziom, na którym zaczyna się wyraźne rozpuszczanie materiału węglanowego w kolumnie wody oceanicznej. Znajduje się ona na różnych głębokościach (zróżnicowana zarówno wewnątrz oceanu, jak i między oceanami), ale zazwyczaj poniżej 3000 m. (pl)
- Лизоклин — термин, используемый в морской литологии и геологии, для обозначения границы, разделяющей в морских осадках комплексы карбонатных хорошей и плохой сохранности. Термин непосредственно связан с понятием критическая глубина карбонатонакопления (КГл) — уровень, ниже которого очень быстро возрастает скорость растворения кальцита и, соответственно, резко снижается карбонатность морских отложений. В Северной Атлантике КГл приходится на 4300 м, а в Тихом океане на 750 м. Для арагонита (другой формы карбоната кальция) эти глубины составляют, соответственно, 1500 и 500 м. Кроме того, раковины и скелеты разных видов планктона растворяются с разной скоростью, в связи с чем литологи различают три вида лизоклина: фораминиферовый, птероподовый и кокколитовый. В целом лизоклин располагается несколько выше КГл. Поскольку поверхностные воды как правило насыщены по отношению к карбонату кальция, он не растворяется в верхней части водной толщи сразу после гибели организмов. Однако подповерхностные воды с глубиной становятся все более недосыщенными карбонатом кальция. На глубинах 4-5 км (в разных океанах по-разному) скорость растворения карбонатного вещества равно скорости его поступления. Этот уровень в зарубежной литературе называется CCD (calcite compensation depth), в отечественной литературе чаще используется термин КГл или КГК — критическая глубина карбонатонакопления. Это глубина, на которой концентрация карбонатов в осадке равна 10 %. Положение КГл варьирует в зависимости от химического состава и температуры морской воды. Кроме того, установлено, что уровень ГКК в прошлом значительно отличался от современного — на 1 км и более. (ru)
- A lisoclina é a profundidade sob a qual a maior parte dos carbonatos dos sedimentos do solo oceânico se dissolve. Neste nível apenas ficam sem dissolver os carbonatos mais resistentes, como os foraminíferos calcários, razão pela qual nos sedimentos ainda há restos de carbonatos. Há um segundo nível, o chamado "nível de compensação da calcita" ou "profundidade de compensação da calcita" (NCC/PCC, ou CCD: do inglês Calcite Compensation Depth), mais profundo, no qual a totalidade dos carbonatos se dissolve. (pt)
- 溶跃面（lysocline）是海洋中碳酸盐溶解速率随深度突然增大的水平深度的界面，其深度一般在碳酸鹽補償深度之上。溶跃面也是海底沉积物中古生物钙质壳保存完好与遭受溶蚀的分界面. (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La lisoclina és la profunditat per sota de la qual la majoria dels carbonats dels sediments del sòl oceànic es dissolen. En aquest nivell només es queden sense dissoldre els carbonats més resistents, com els foraminífers calcaris, per la qual cosa als sediments encara hi ha restes de carbonats. Existeix un segon nivell, l'anomenat «nivell de compensació de la calcita» o «profunditat de compensació de la calcita» (NCC/PCC, o CCD: de l'anglès Calcite Compensation Depth), més profund, per sota del qual la totalitat dels carbonats es dissolen. (ca)
- La lisoclina es la profundidad por debajo de la cual la mayor parte de los carbonatos de los sedimentos del suelo oceánico se disuelven en el agua marina. Por debajo de este nivel sólo quedan sin disolver los carbonatos más resistentes, como los foraminíferos calcáreos, por lo que en los sedimentos todavía hay restos de carbonatos. Existe un segundo nivel, el llamado "nivel de compensación de la calcita" o "profundidad de compensación de la calcita" (NCC/PCC, o CCD: del inglés Calcite Compensation Depth), más profundo, por debajo del cual la totalidad de los carbonatos se disuelven. (es)
- In geologia, oceanografia chimica e biologica, con il termine lisoclino ci si riferisce alla profondità dell'acqua di mare alla quale il tasso di dissoluzione della calcite inizia ad aumentare in modo considerevole per effetto della pressione esercitata dalla massa d'acqua soprastante. Il lisoclino è il limite superiore di questa zona di transizione, mentre la profondità di compensazione dei carbonati rappresenta il limite inferiore. (it)
- Lizoklina – poziom, na którym zaczyna się wyraźne rozpuszczanie materiału węglanowego w kolumnie wody oceanicznej. Znajduje się ona na różnych głębokościach (zróżnicowana zarówno wewnątrz oceanu, jak i między oceanami), ale zazwyczaj poniżej 3000 m. (pl)
- A lisoclina é a profundidade sob a qual a maior parte dos carbonatos dos sedimentos do solo oceânico se dissolve. Neste nível apenas ficam sem dissolver os carbonatos mais resistentes, como os foraminíferos calcários, razão pela qual nos sedimentos ainda há restos de carbonatos. Há um segundo nível, o chamado "nível de compensação da calcita" ou "profundidade de compensação da calcita" (NCC/PCC, ou CCD: do inglês Calcite Compensation Depth), mais profundo, no qual a totalidade dos carbonatos se dissolve. (pt)
- 溶跃面（lysocline）是海洋中碳酸盐溶解速率随深度突然增大的水平深度的界面，其深度一般在碳酸鹽補償深度之上。溶跃面也是海底沉积物中古生物钙质壳保存完好与遭受溶蚀的分界面. (zh)
- The lysocline is the depth in the ocean dependent upon the carbonate compensation depth (CCD), usually around 3.5 km, below which the rate of dissolution of calcite increases dramatically because of a pressure effect. While the lysocline is the upper bound of this transition zone of calcite saturation, the CCD is the lower bound of this zone. (en)
- La lysocline, en géologie, géochimie et biologie marine, est la profondeur dans l'océan à partir de laquelle la solubilité du calcaire augmente fortement. Les eaux marines de surface sont généralement sursaturées en calcaire CaCO3. Aussi, quand les organismes marins à test carbonaté (en calcite, ou son polymorphe l'aragonite) meurent, ils auront tendance à tomber sans se dissoudre. La pression augmentant avec la profondeur dans la colonne d'eau, la saturation de l'eau de mer en calcite diminue, et la coquille commence à se dissoudre. À la lysocline, la vitesse de dissolution augmente rapidement. (fr)
- De lysocline is een term uit de geologie, geochemie en mariene biologie voor de diepte in de oceanen waaronder de oplossingssnelheid van calciet flink toeneemt. Veel mariene organismen hebben skeletjes van calciet (CaCO3) of het polymorfe mineraal aragoniet. Als ze sterven zinken hun skeletjes naar de zeebodem waar ze sedimenteren als lagen calciet. Ondiep zeewater is meestal verzadigd in opgelost calciet, zodat in ondiepe zeeën de bezinkende skeletjes niet oplossen. CaCO3(s) + H2O(l) + CO2(aq) → Ca2+(aq) + 2HCO3−(aq) (nl)
- Лизоклин — термин, используемый в морской литологии и геологии, для обозначения границы, разделяющей в морских осадках комплексы карбонатных хорошей и плохой сохранности. Термин непосредственно связан с понятием критическая глубина карбонатонакопления (КГл) — уровень, ниже которого очень быстро возрастает скорость растворения кальцита и, соответственно, резко снижается карбонатность морских отложений. В Северной Атлантике КГл приходится на 4300 м, а в Тихом океане на 750 м. Для арагонита (другой формы карбоната кальция) эти глубины составляют, соответственно, 1500 и 500 м. Кроме того, раковины и скелеты разных видов планктона растворяются с разной скоростью, в связи с чем литологи различают три вида лизоклина: фораминиферовый, птероподовый и кокколитовый. В целом лизоклин располагается не (ru)
|
