An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The lyrical subject, lyrical speaker or lyrical I is the voice or person in charge of narrating the words of a poem or other lyrical work. The lyrical subject is a conventional literary figure, historically associated with the author, although it is not necessarily the author who speaks for themselves in the subject.

Property Value
dbo:abstract
  • Der Ausdruck lyrisches Ich (manchmal auch: generisches Ich) bezeichnet in einer Traditionslinie der Literaturwissenschaft den fiktiven Sprecher oder die Stimme eines Gedichts oder Liedes (Lyrik). Ursprünglich eingeführt zur Unterscheidung des formalen bzw. lyrischen Ichs von einem realen bzw. empirischen Ich, ist es bis in die Gegenwart immer wieder gleichgesetzt worden mit der Identität des Autors, mit der Authentizität des Ausgesagten sowie mit dem rezeptiven Nacherleben desselben. Der Begriff wurde und wird noch immer äußerst kontrovers behandelt. (de)
  • The lyrical subject, lyrical speaker or lyrical I is the voice or person in charge of narrating the words of a poem or other lyrical work. The lyrical subject is a conventional literary figure, historically associated with the author, although it is not necessarily the author who speaks for themselves in the subject. The lyrical subject may be an anonymous, non-personal, or stand-alone entity; the author as a subject; the author's persona or some other character appearing and participating within the story of a poem (an example would be the lyrical speaker of The Raven by Edgar Allan Poe - a lonely man who misses his lost love Leonor, not Edgar Allan Poe), whether fictitious or factual. Therefore, the lyrical subject is the character to which the author intends to give life in his text. Although sometimes the author can refer to himself, he will always do so in the form of a speaker and not directly. The subject functions as a revealing agent of experiences and the emotions of the poem. (en)
  • Лирическое «Я» — понятие, первоначально введённое в литературоведение Маргарете Зусман в начале XX века с опорой на философские идеи Ф. Ницше. Лирическое «я» понималось «не как персональное, а как „дионисийское“, преступающее границы „субъективности“, и в вечном возвращении живущее я, обретающее в поэте своё обиталище: лирическое „я“ является формой, которою поэт создает из данного ему „я“» . Таким образом, лирическое «я» — это некий повествователь, существующий исключительно в лирике и, с одной стороны, соотносимый с автором, имеющим именно его в качестве основания, с другой стороны, сколь угодно далеко отходящий от него в рамках лирического стихотворения. По мнению некоторых исследователей, лирическое «я» следует отличать от лирического героя: лирическое «я» — это «субъект-в-себе», то есть способ видения мира, специальный «оптический прибор», некая призма, которой пользуется автор лирического стихотворения. Но при этом она «не существует в качестве самостоятельной темы» , то есть не становится описывающим лирическим героем, который является «субъектом для себя». (ru)
  • Eu lírico é um termo usado dentro da literatura para designar o pensamento geral daquele que está narrando um poema. É usado em textos do gênero lírico, que são caracterizados pela expressão dos sentimentos e da subjetividade. É possível, contudo, que o sentimento do eu lírico não seja exatamente aquele sentido pelo interlocutor. (pt)
  • Podmiot liryczny, „ja liryczne” – osoba mówiąca w utworach lirycznych. Podmiot liryczny może występować w liczbie pojedynczej, jako ja lub w liczbie mnogiej, jako podmiot zbiorowy. Ten ostatni widoczny jest np. w Bogurodzicy: Zyszczy nam, spuści nam, itd. Podmiot liryczny mówi przeważnie o swoich osobistych wrażeniach, przeżyciach, uczuciach, doznaniach, choć może być również rodzajem komentatora zdarzeń, w sposób zbliżony do narratora występującego w powieściach. W tym ostatnim wypadku, ja lirycznego-obserwatora, zwykle trudno określić kim podmiot liryczny jest (jak np. w utworze Adama Mickiewicza pt. Świtezianka, o którym można stwierdzić właściwie tylko, że jest świadkiem relacjonowanych przez siebie wydarzeń). Kwestia utożsamienia autora z ja lirycznym jest sporna: romantycy w większości sugerowali, że to właśnie oni odpowiadają podmiotowi lirycznemu, zaś poeci symbolizmu krytykowali próby takiej interpretacji. (pl)
dbo:wikiPageID
  • 62436267 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 1659 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1049986308 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdfs:comment
  • Der Ausdruck lyrisches Ich (manchmal auch: generisches Ich) bezeichnet in einer Traditionslinie der Literaturwissenschaft den fiktiven Sprecher oder die Stimme eines Gedichts oder Liedes (Lyrik). Ursprünglich eingeführt zur Unterscheidung des formalen bzw. lyrischen Ichs von einem realen bzw. empirischen Ich, ist es bis in die Gegenwart immer wieder gleichgesetzt worden mit der Identität des Autors, mit der Authentizität des Ausgesagten sowie mit dem rezeptiven Nacherleben desselben. Der Begriff wurde und wird noch immer äußerst kontrovers behandelt. (de)
  • Eu lírico é um termo usado dentro da literatura para designar o pensamento geral daquele que está narrando um poema. É usado em textos do gênero lírico, que são caracterizados pela expressão dos sentimentos e da subjetividade. É possível, contudo, que o sentimento do eu lírico não seja exatamente aquele sentido pelo interlocutor. (pt)
  • The lyrical subject, lyrical speaker or lyrical I is the voice or person in charge of narrating the words of a poem or other lyrical work. The lyrical subject is a conventional literary figure, historically associated with the author, although it is not necessarily the author who speaks for themselves in the subject. (en)
  • Podmiot liryczny, „ja liryczne” – osoba mówiąca w utworach lirycznych. Podmiot liryczny może występować w liczbie pojedynczej, jako ja lub w liczbie mnogiej, jako podmiot zbiorowy. Ten ostatni widoczny jest np. w Bogurodzicy: Zyszczy nam, spuści nam, itd. Kwestia utożsamienia autora z ja lirycznym jest sporna: romantycy w większości sugerowali, że to właśnie oni odpowiadają podmiotowi lirycznemu, zaś poeci symbolizmu krytykowali próby takiej interpretacji. (pl)
  • Лирическое «Я» — понятие, первоначально введённое в литературоведение Маргарете Зусман в начале XX века с опорой на философские идеи Ф. Ницше. Лирическое «я» понималось «не как персональное, а как „дионисийское“, преступающее границы „субъективности“, и в вечном возвращении живущее я, обретающее в поэте своё обиталище: лирическое „я“ является формой, которою поэт создает из данного ему „я“» . Таким образом, лирическое «я» — это некий повествователь, существующий исключительно в лирике и, с одной стороны, соотносимый с автором, имеющим именно его в качестве основания, с другой стороны, сколь угодно далеко отходящий от него в рамках лирического стихотворения. По мнению некоторых исследователей, лирическое «я» следует отличать от лирического героя: лирическое «я» — это «субъект-в-себе», то ес (ru)
rdfs:label
  • Lyrisches Ich (de)
  • Lyrical subject (en)
  • Podmiot liryczny (pl)
  • Eu lírico (pt)
  • Лирическое «Я» (ru)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License