| dbo:abstract
|
- Loutna je termín obecně označující typ drnkacího nástroje, pro který je charakteristický vydutý korpus (mušle). Další charakteristikou nástrojů loutnové rodiny jsou struny zdvojené v unisonu nebo v oktávě (sbory). Samotné slovo loutna se používá ve spojení , a ; rodina loutnových nástrojů ale zahrnuje široké spektrum typů, které se liší svou hudební funkcí, časovým a geografickým zařazením, systémem ladění, ostruněním či velikostí. Mimo evropskou hudební tradici se také používá ve spojení . (cs)
- El llaüt (de l'àrab العود, al-ʿūd) és un instrument de corda pinçada amb la caixa de ressonància en forma de mitja pera -és a dir, amb el fons còncau, corbat, constituït per diverses lames de fusta, unides entre elles- unida a un mànec de llargada variable. En la classificació de Hornbostel-Sachs, és un cordòfon compost que pertany al grup de llaüts amb mànec. És un instrument monòdic. (ca)
- عوديات أو أعواد أو ليوت أو آلات عودية (بالإنجليزية: Lute)، هو مُصطلح عام يُطلق على كل آلة وترية تحتوي على أوتار تعمل بالتوازي مع مُستوى الصوت. ومُتصلة أوتارها مع طرف هزيل في نهايته ليكون بموضع العنق مع قاعدة مُسطحة كبيرة. مثل آلات العود. (ar)
- Liuto estas pinĉata, arab-devena (al'ûd) kordinstrumento kiu ofte havas fretojn sur la fingrotabulo kaj ronda sonskatolo. Ĝi havas kompleksan historion, kaj oni pensas ke ĝi evoluis el antikva persa instrumento nomata , sed ĝi ankaŭ similas la samtempa instrumento, al-ud. La vortoj luteo kaj al-ud devenas la arablingva "al'ud" kiu signifas "la ligno" – malestimiga termino uzata de frua islamanoj pri variaj muzikistrumentoj. Ĝi venis al Eŭropo dum mezepoko kaj atingis normigitan formon dum muzika renesanco (5 duoblaj kaj unu sola kordo(j)). Konataj majstroj estis unue en Italio, poste Aŭstrio kaj Hungario ( kaj Valentin Bakfark) kaj poste el Anglio, ankaŭ Francio komence de kla 17-a jarcento. La 17-a jarcento pligrandigis liuton kaj donis al ĝi plusajn kordojn. En baroka epoko, ĝi havis ĝis 8 kordo-parojn kun 3 basaj kordoj (Chitarrone) kaj ĝi uzeblis por akompano de kantado en opero. Ekde la mezo de la 17-a jarcento malaperis liuto kiel praktika instrumento. Similaj muzikiloj ekzistas ankaŭ kiel folkloraj instrumentoj en diversaj landoj, ankaŭ kiel klasikmuzikiloj, kiel, en Ĉinio la pipa.
*
*
*
*
* Liuto farita de Jo Dusepo. (eo)
- Die Laute (über spätmittelhochdeutsch lūte von arabisch العود, DMG al-ʿūd ‚der Stab, das Holz, Laute‘) ist ein Zupfinstrument mit Korpus und angesetztem Hals sowie mit gleichlaufend zur Instrumentendecke verlaufenden Saiten. Als Laute im engeren Sinn bezeichnet man die aus der arabischen Kurzhalslaute Oud entstandene europäische Laute. In der Musikinstrumentenkunde wird der Begriff Lauteninstrument (Laute im weiteren Sinne genannt) verwendet. Er bezeichnet nach der Hornbostel-Sachs-Systematik eine bestimmte Gruppe von Saiteninstrumenten. (de)
- Lautea antzinako harizko musika tresna da. Ud izeneko arabiar edo persiar musika tresna baten ondorengo zuzena da. Behatzekin jotzen da. Aurretik kaxa laua du eta atzetik biribila, udare erdi baten modukoa. Giderraren muturrean, kabilen tokia normalean atzerantz tolestua dago. Sei hari ditu, denak bikoitzak, garaiena izan ezik. (eu)
- El laúd (del árabe العود al-‘ūd) es un instrumento de cuerda pulsada, cuyo origen se remonta a la Edad Media y cuya introducción en Europa se inició en la península ibérica por los musulmanes e influyó en los cordófonos que por entonces ya existían en la península. Por extensión, laúd puede designar cualquier instrumento en el que las cuerdas se sitúan en un plano paralelo a la caja, a lo largo de un mástil saliente. Hoy en día, en un ámbito técnico, el término es también usado para designar a cualquier cordófono generalmente occidental con una caja de resonancia no plana (en contraposición, por ejemplo, con la guitarra). Fue un instrumento muy utilizado entre los siglos XIV y XVIII. Desde el siglo XX experimenta una nueva alza de popularidad. (es)
- A lute (/ljuːt/ or /luːt/) is any plucked string instrument with a neck and a deep round back enclosing a hollow cavity, usually with a sound hole or opening in the body. It may be either fretted or unfretted. More specifically, the term "lute" can refer to an instrument from the family of European lutes. The term also refers generally to any string instrument having the strings running in a plane parallel to the sound table (in the Hornbostel–Sachs system). The strings are attached to pegs or posts at the end of the neck, which have some type of turning mechanism to enable the player to tighten the tension on the string or loosen the tension before playing (which respectively raise or lower the pitch of a string), so that each string is tuned to a specific pitch (or note). The lute is plucked or strummed with one hand while the other hand "frets" (presses down) the strings on the neck's fingerboard. By pressing the strings on different places of the fingerboard, the player can shorten or lengthen the part of the string that is vibrating, thus producing higher or lower pitches (notes). The European lute and the modern Near-Eastern oud descend from a common ancestor via diverging evolutionary paths. The lute is used in a great variety of instrumental music from the Medieval to the late Baroque eras and was the most important instrument for secular music in the Renaissance. During the Baroque music era, the lute was used as one of the instruments which played the basso continuo accompaniment parts. It is also an accompanying instrument in vocal works. The lute player either improvises ("realizes") a chordal accompaniment based on the figured bass part, or plays a written-out accompaniment (both music notation and tablature ("tab") are used for lute). As a small instrument, the lute produces a relatively quiet sound. The player of a lute is called a lutenist, lutanist or lutist, and a maker of lutes (or any similar string instrument, or violin family instruments) is referred to as a luthier. (en)
- Ís éard is liúit inti ná gléas ceoil Eorpach a thagann ón úide Arabach, in úsáid ón Meánaois go dtí an 18ú céad, a athbheodh sa nua-aois chun seancheol a sheinm. Colainn mhór phiorra-chruthach, fuaimchlár athshonadóra plánach, muineál leathan, méarchlár le cipíní méire do na snáitheanna caoláin, agus pionna-chlár socraithe go hingearach leis an muineál. Faoin 16ú céad bhí 6 chúrsa snáitheanna stoptha air (is é sin, méaraithe ag an lámh chlé chun airdí éagsúla a dhéanamh). Cuireadh snáitheanna níos ísle oscailte (is é sin, ní raibh siad stoptha) leis níos déanaí. Baineann an seinnteoir na snáitheanna lena lámh dheas. (ga)
- Kecapi (bahasa Inggris: lute) adalah sebuah alat musik dawai yang dipetik dengan leher (baik ditekan atau tidak) dan punggung dalam yang melingkupi rongga berlubang, biasanya dengan lubang suara atau lubang di badan. Lebih khusus, istilah "kecapi" dapat merujuk pada instrumen dari keluarga kecapi Eropa. Istilah ini juga merujuk secara umum pada instrumen dawai yang memiliki dawai yang berjalan di bidang yang sejajar dengan tabel suara (dalam sistem Hornbostel-Sachs). Dawai melekat pada pasak atau pasak di ujung leher, yang memiliki beberapa jenis mekanisme putar untuk memungkinkan pemain untuk mengencangkan ketegangan pada tali atau melonggarkan ketegangan sebelum bermain (yang masing-masing menaikkan atau menurunkan nada tali), sehingga setiap dawai disetel ke nada tertentu (atau nada). Kecapi dipetik atau dipetik dengan satu tangan sedangkan tangan lainnya "fret" (menekan ke bawah) string pada fingerboard leher. Dengan menekan senar pada tempat fingerboard yang berbeda, pemain dapat memperpendek atau memperpanjang bagian dari senar yang bergetar, sehingga menghasilkan nada yang lebih tinggi atau lebih rendah (catatan). (in)
- Le luth est un instrument à cordes pincées. Dans le système Hornbostel-Sachs, le terme désigne aussi de manière générale tout instrument ayant les cordes parallèles à un manche. Bien que voisin de la guitare, le luth a connu une histoire différente et distincte, les deux instruments ayant coexisté au cours des périodes principales de la musique. Il est d'origine persane (oud) pour la forme générale et arabe pour la caisse en lamellé-collé. (fr)
- Il liuto (AFI: /liˈuto/) (in lingua francese le luth, in inglese lute) è uno strumento a corde europeo, barocco o rinascimentale, che appartiene all'omonima famiglia dei liuti. Tale famiglia di strumenti trova larga diffusione in tutto il mondo. (it)
- リュート（英: Lute：ルートゥ、伊: Liuto：リウト、仏: Luth：ルュト、独: Laute：ラウテ）はネックと深く丸い背面で中空の空洞の筐体を持つ弦楽器で、通常はボディにサウンドホールや開口部がある。弦楽器には、フレットが付いているものと付いていないものがある。 より具体的には、「リュート」という言葉は、ヨーロッパのリュート族の楽器を意味する。また、一般的には、弦が音台に平行な面に張られている弦楽器を指する（Hornbostel-Sachsシステムの場合）。 弦はネックの端にあるペグやポストに取り付けられており、演奏前に弦の張力を強くしたり、緩めたり（それぞれ弦のピッチを上げたり下げたり）するための何らかの回転機構を備えており、各弦が特定のピッチ（音）に調律されている。リュートは、片手で弾いたり叩いたりしながら、もう片方の手でネックの指板に張られた弦を「フレット」（押さえる）する。弦を指板のさまざまな場所で押さえることで、振動している弦の部分を短くしたり、長くしたりして、高い音や低い音を出すことができる。 ヨーロッパのリュートと、現代の近東のウードおよび中国や日本の琵琶と近縁の楽器であり、いずれも中央アジアの「」（ペルシア語: بربات barbat）を祖先とする楽器であると考えられている。リュートやウードの名前は「木」を意味するアラビア語の "al‘ud" （アル・ウード）に由来するとされてきた。リュートは、中世からバロック後期までの様々な器楽に用いられ、ルネサンス期には世俗音楽の最も重要な楽器となった。 バロック音楽の時代には、リュートは通奏低音の伴奏部分を演奏する楽器の一つとして用いられた。また、声楽作品の伴奏楽器としても使われている。伴奏はコントラバスパートをベースに和音で即興的に演奏するか、譜面に書かれた伴奏を演奏する。リュートは小さな楽器であるため、比較的静かな音が出る。リュートを演奏する人を「ルテニスト」「ルタニスト」「ルーティスト」と呼び、リュート（または類似の弦楽器、ヴァイオリン系の楽器）を製作する人を「ルシアー」と呼ぶ。 (ja)
- 류트(lute)는 16세기에서 18세기까지 유럽에서 널리 유행했던 기타와 유사한 발현악기이다. 줄의 수는 6줄, 8줄, 10줄, 13줄등 다양하며, 표기의 매체로는 태블러처(tablature)가 사용되며, 방법은 크게 이탈리아식과 독일식으로 나뉜다. 류트를 연주하는 사람을 루티스트(Lutist), 혹은 루트니스트(Lutenist)라하며, 제작자는 루티어(Luthier)라고 한다. (ko)
- De luit is een meestal dubbelkorig snaarinstrument met 4 tot 13 snaren dat met de vingers wordt bespeeld. Net als de moderne gitaar eindigen de snaren op het bovenblad, en niet zoals bij de meeste snaarinstrumenten op de klankkast. (nl)
- Lutnia – nazwa odnosząca się do rodziny instrumentów zaliczanych do instrumentów strunowych szarpanych. Jej przyswojenie przez kulturę europejską nastąpiło na styku z kulturą arabską. Pochodzi z (arab al-ud) lub z Sycylii, gdzie mogła trafić też za pośrednictwem muzyków bizantyjskich. W Europie grali na niej średniowieczni minstrele. Odgrywała pierwszoplanową rolę w muzyce renesansu (lutnia renesansowa) i wczesnego baroku (lutnia barokowa), dopóki nie wyparł jej klawesyn. Istniały jednak pewne odmiany lutni używane jeszcze pod koniec XVIII i w XIX wieku (zobacz. teorban, gallichon i lutnia romantyczna) Lutnia bliskowschodnia przetrwała do dziś w niemal niezmienionym kształcie i jest obecnie najpopularniejszym instrumentem w krajach arabskich, Turcji i w Iranie. Lutnia europejska od czasów średniowiecza podlegała wielu modyfikacjom, aż w końcu została niemal zupełnie zapomniana na prawie półtora stulecia a rolę lutni barokowej przejęła mandolina. W Hiszpanii instrument ten przetrwał w nieco zmienionej formie i istnieje w muzyce hiszpańskiej do dziś jako lutnia współczesna (hiszp. laud – lutnia), lub jej mniejsza odmiana – bandurria. Obecnie obserwuje się renesans lutni europejskiej związany ze wzrostem popularności muzyki dawnej i chęcią odtworzenia jej oryginalnego brzmienia, a także dużą liczbą współczesnych kompozycji pisanych na lutnię. (pl)
- O alaúde é um instrumento musical da família dos cordofones. Este instrumento é de ou , com braço trastejado e com a sua característica caixa em forma de meia pêra ou gota. A origem das palavras alaúde e oud possivelmente remontam da palavra árabe al'ud, "a madeira". Alguns investigadores sugerem também que seja uma simplificação da palavra persa rud, que significa corda, instrumento de cordas ou alaúde. Sitar é um tipo de alaúde de braço longo originário da Índia de som tradicional. Sua forma primitiva é o saltério, sem braço em forma de caixa com 10 cordas externas. (pt)
- Lutan är ett stränginstrument som finns i ett antal olika utföranden. Den kan spåras ända tillbaka till 400-talets Persien och introducerades i Spanien på 800-talet av musikologen Zaryab. Lutan hade sin glansperiod över hela Europa under renässansen och barocken. Över sin resonanskropp, som är formad som ett genomskuret päron, sträcker det sig allt mellan sex och tretton körer, det vill säga strängpar. Körerna är unisont eller oktavstämda, första kören är dock oftast en enkelsträng. Historiskt gjordes strängarna av hårt tvinnade tarmar. Lutor är i vetenskaplig terminologi gruppnamnet för alla instrument med strängar och hals, bland annat innefattande stråkinstrument och instrument av gitarrtyp. Carl Michael Bellman uppges ofta ha spelat luta men vad som då avses är hans cister, ett instrument som är släkt med lutan. Från cistern utvecklades småningom den svenska lutan. (sv)
- Лю́тня (польск. lutnia < итал. liuto < араб. аль’уд — дерево) — струнный щипковый музыкальный инструмент с ладами на грифе и овальным корпусом. Средневековые лютни имели четыре или пять парных струн. Звукоизвлечение осуществлялось с помощью плектра. В эпоху барокко количество струн достигало четырнадцати (иногда до девятнадцати). В XVI веке лютня стала главным сольным инструментом своего времени. Исполнителя на лютне называют лютнистом, а мастера, который изготавливает инструменты — лютье. (ru)
- Лю́тня — родина різноманітних старовинних музичних інструментів поширених в Європі та Малій Азії зі стародавніх часів. Європейська лютня — щипковий струнний музичний інструмент з ладами на грифі й овальним корпусом. Слово «лютня» ймовірно походить від араб. al‘ud, «дерево», хоча нещодавні дослідження Екхарда Нойбауера доводять що ‘ud просто є арабізованим варіантом перського слова rud, що має значення струни, струнного інструменту, або лютні. Водночас Джанфранко Лотті вважає, що «дерево» було зневажливим терміном в ранньому ісламі, у зв'язку із забороною ним будь-якої інструментальної музики. Виконавець на лютні називається лютністом, а виробник лютнярем. Лютні виготовляються майже цілком з дерева. Дека, зроблена з тонкоголиста деревини (як правило ялини) має овальну форму. У всіх типах лютні дека містить одинарну або іноді потрійну розетку замість звукового отвору. Розетки як правило багато декоровані. Корпус лютні збирають з окремих ребер твердого дерева (клен, вишня, ебоніт, червоне дерево і ін.).На відміну від більшості сучасних струнних інструментів гриф лютні вмонтовується на одному рівні з декою і не нависає над нею.Шийка лютні як правило виготовляється з легкого дерева з покриттям з ебоніту. (uk)
- 鲁特琴，也称琉特琴，是一种曲颈拨弦乐器。一般这个词主要指中世纪到巴洛克时期在欧洲使用的一类古乐器的总称，在这个时期深受人们的喜爱。 在广义的乐器分类中，把类似的乐器统称为“魯特属”，此时就不限于年代国别，因此吉他、中国琵琶、日本琵琶等都可以包括在内。 欧洲鲁特琴上可以演奏和弦、旋律、、各式各样的装饰音，甚至对位乐曲；它是用作伴奏歌唱的独奏乐器，也可用于重奏中，技艺娴熟的演奏者可以奏出多姿多采的效果。只不过较难弹奏。 (zh)
|
| dbp:caption
|
- 6 (xsd:integer)
- 10 (xsd:integer)
- 14 (xsd:integer)
- 15 (xsd:integer)
- Nicholas Lanier, 1613 (en)
- Bernardo Strozzi: Lute Player, after 1640 (en)
- Caravaggio: The Lute Player, c. 1596 (en)
- Frans Hals: The Lute Player, 1623 (en)
- Peter Paul Rubens: Lute Player (en)
- Renaissance lute in 2013 (en)
- Various lutes exhibited at the Deutsches Museum (en)
- Lute in Pakistan, Gandhara, probably Butkara in Swat, Kushan Period (en)
- Detail of painting The Virgin and Child, by Masaccio, 1426. Showing a medieval lute. (en)
- Lutes by Matthäus Büchenberg, 1613 and by Matteo Sellas, 1641 in Museu de la Música de Barcelona (en)
- Ancient Egyptian tomb painting depicting players with long-necked lutes, 18th Dynasty . (en)
- Gandhara Lute, Pakistan, Swat Valley, Gandhara region, 4th-5th century (en)
- Artist David Hoyer painted by Jan Kupetzky, c. 1711 (en)
- Hellenistic banquet scene from 1st century A.D., Hadda, Gandhara. Lute player with short-necked lute, far right. (en)
|
| rdfs:comment
|
- Loutna je termín obecně označující typ drnkacího nástroje, pro který je charakteristický vydutý korpus (mušle). Další charakteristikou nástrojů loutnové rodiny jsou struny zdvojené v unisonu nebo v oktávě (sbory). Samotné slovo loutna se používá ve spojení , a ; rodina loutnových nástrojů ale zahrnuje široké spektrum typů, které se liší svou hudební funkcí, časovým a geografickým zařazením, systémem ladění, ostruněním či velikostí. Mimo evropskou hudební tradici se také používá ve spojení . (cs)
- El llaüt (de l'àrab العود, al-ʿūd) és un instrument de corda pinçada amb la caixa de ressonància en forma de mitja pera -és a dir, amb el fons còncau, corbat, constituït per diverses lames de fusta, unides entre elles- unida a un mànec de llargada variable. En la classificació de Hornbostel-Sachs, és un cordòfon compost que pertany al grup de llaüts amb mànec. És un instrument monòdic. (ca)
- عوديات أو أعواد أو ليوت أو آلات عودية (بالإنجليزية: Lute)، هو مُصطلح عام يُطلق على كل آلة وترية تحتوي على أوتار تعمل بالتوازي مع مُستوى الصوت. ومُتصلة أوتارها مع طرف هزيل في نهايته ليكون بموضع العنق مع قاعدة مُسطحة كبيرة. مثل آلات العود. (ar)
- Die Laute (über spätmittelhochdeutsch lūte von arabisch العود, DMG al-ʿūd ‚der Stab, das Holz, Laute‘) ist ein Zupfinstrument mit Korpus und angesetztem Hals sowie mit gleichlaufend zur Instrumentendecke verlaufenden Saiten. Als Laute im engeren Sinn bezeichnet man die aus der arabischen Kurzhalslaute Oud entstandene europäische Laute. In der Musikinstrumentenkunde wird der Begriff Lauteninstrument (Laute im weiteren Sinne genannt) verwendet. Er bezeichnet nach der Hornbostel-Sachs-Systematik eine bestimmte Gruppe von Saiteninstrumenten. (de)
- Lautea antzinako harizko musika tresna da. Ud izeneko arabiar edo persiar musika tresna baten ondorengo zuzena da. Behatzekin jotzen da. Aurretik kaxa laua du eta atzetik biribila, udare erdi baten modukoa. Giderraren muturrean, kabilen tokia normalean atzerantz tolestua dago. Sei hari ditu, denak bikoitzak, garaiena izan ezik. (eu)
- Le luth est un instrument à cordes pincées. Dans le système Hornbostel-Sachs, le terme désigne aussi de manière générale tout instrument ayant les cordes parallèles à un manche. Bien que voisin de la guitare, le luth a connu une histoire différente et distincte, les deux instruments ayant coexisté au cours des périodes principales de la musique. Il est d'origine persane (oud) pour la forme générale et arabe pour la caisse en lamellé-collé. (fr)
- Il liuto (AFI: /liˈuto/) (in lingua francese le luth, in inglese lute) è uno strumento a corde europeo, barocco o rinascimentale, che appartiene all'omonima famiglia dei liuti. Tale famiglia di strumenti trova larga diffusione in tutto il mondo. (it)
- 류트(lute)는 16세기에서 18세기까지 유럽에서 널리 유행했던 기타와 유사한 발현악기이다. 줄의 수는 6줄, 8줄, 10줄, 13줄등 다양하며, 표기의 매체로는 태블러처(tablature)가 사용되며, 방법은 크게 이탈리아식과 독일식으로 나뉜다. 류트를 연주하는 사람을 루티스트(Lutist), 혹은 루트니스트(Lutenist)라하며, 제작자는 루티어(Luthier)라고 한다. (ko)
- De luit is een meestal dubbelkorig snaarinstrument met 4 tot 13 snaren dat met de vingers wordt bespeeld. Net als de moderne gitaar eindigen de snaren op het bovenblad, en niet zoals bij de meeste snaarinstrumenten op de klankkast. (nl)
- O alaúde é um instrumento musical da família dos cordofones. Este instrumento é de ou , com braço trastejado e com a sua característica caixa em forma de meia pêra ou gota. A origem das palavras alaúde e oud possivelmente remontam da palavra árabe al'ud, "a madeira". Alguns investigadores sugerem também que seja uma simplificação da palavra persa rud, que significa corda, instrumento de cordas ou alaúde. Sitar é um tipo de alaúde de braço longo originário da Índia de som tradicional. Sua forma primitiva é o saltério, sem braço em forma de caixa com 10 cordas externas. (pt)
- Лю́тня (польск. lutnia < итал. liuto < араб. аль’уд — дерево) — струнный щипковый музыкальный инструмент с ладами на грифе и овальным корпусом. Средневековые лютни имели четыре или пять парных струн. Звукоизвлечение осуществлялось с помощью плектра. В эпоху барокко количество струн достигало четырнадцати (иногда до девятнадцати). В XVI веке лютня стала главным сольным инструментом своего времени. Исполнителя на лютне называют лютнистом, а мастера, который изготавливает инструменты — лютье. (ru)
- 鲁特琴，也称琉特琴，是一种曲颈拨弦乐器。一般这个词主要指中世纪到巴洛克时期在欧洲使用的一类古乐器的总称，在这个时期深受人们的喜爱。 在广义的乐器分类中，把类似的乐器统称为“魯特属”，此时就不限于年代国别，因此吉他、中国琵琶、日本琵琶等都可以包括在内。 欧洲鲁特琴上可以演奏和弦、旋律、、各式各样的装饰音，甚至对位乐曲；它是用作伴奏歌唱的独奏乐器，也可用于重奏中，技艺娴熟的演奏者可以奏出多姿多采的效果。只不过较难弹奏。 (zh)
- Liuto estas pinĉata, arab-devena (al'ûd) kordinstrumento kiu ofte havas fretojn sur la fingrotabulo kaj ronda sonskatolo. Ĝi havas kompleksan historion, kaj oni pensas ke ĝi evoluis el antikva persa instrumento nomata , sed ĝi ankaŭ similas la samtempa instrumento, al-ud. La vortoj luteo kaj al-ud devenas la arablingva "al'ud" kiu signifas "la ligno" – malestimiga termino uzata de frua islamanoj pri variaj muzikistrumentoj. Ekde la mezo de la 17-a jarcento malaperis liuto kiel praktika instrumento.
*
*
*
*
* Liuto farita de Jo Dusepo. (eo)
- El laúd (del árabe العود al-‘ūd) es un instrumento de cuerda pulsada, cuyo origen se remonta a la Edad Media y cuya introducción en Europa se inició en la península ibérica por los musulmanes e influyó en los cordófonos que por entonces ya existían en la península. Por extensión, laúd puede designar cualquier instrumento en el que las cuerdas se sitúan en un plano paralelo a la caja, a lo largo de un mástil saliente. Fue un instrumento muy utilizado entre los siglos XIV y XVIII. Desde el siglo XX experimenta una nueva alza de popularidad. (es)
- A lute (/ljuːt/ or /luːt/) is any plucked string instrument with a neck and a deep round back enclosing a hollow cavity, usually with a sound hole or opening in the body. It may be either fretted or unfretted. More specifically, the term "lute" can refer to an instrument from the family of European lutes. The term also refers generally to any string instrument having the strings running in a plane parallel to the sound table (in the Hornbostel–Sachs system). (en)
- Ís éard is liúit inti ná gléas ceoil Eorpach a thagann ón úide Arabach, in úsáid ón Meánaois go dtí an 18ú céad, a athbheodh sa nua-aois chun seancheol a sheinm. Colainn mhór phiorra-chruthach, fuaimchlár athshonadóra plánach, muineál leathan, méarchlár le cipíní méire do na snáitheanna caoláin, agus pionna-chlár socraithe go hingearach leis an muineál. (ga)
- Kecapi (bahasa Inggris: lute) adalah sebuah alat musik dawai yang dipetik dengan leher (baik ditekan atau tidak) dan punggung dalam yang melingkupi rongga berlubang, biasanya dengan lubang suara atau lubang di badan. Lebih khusus, istilah "kecapi" dapat merujuk pada instrumen dari keluarga kecapi Eropa. Istilah ini juga merujuk secara umum pada instrumen dawai yang memiliki dawai yang berjalan di bidang yang sejajar dengan tabel suara (dalam sistem Hornbostel-Sachs). Dawai melekat pada pasak atau pasak di ujung leher, yang memiliki beberapa jenis mekanisme putar untuk memungkinkan pemain untuk mengencangkan ketegangan pada tali atau melonggarkan ketegangan sebelum bermain (yang masing-masing menaikkan atau menurunkan nada tali), sehingga setiap dawai disetel ke nada tertentu (atau nada). (in)
- Lutnia – nazwa odnosząca się do rodziny instrumentów zaliczanych do instrumentów strunowych szarpanych. Jej przyswojenie przez kulturę europejską nastąpiło na styku z kulturą arabską. Pochodzi z (arab al-ud) lub z Sycylii, gdzie mogła trafić też za pośrednictwem muzyków bizantyjskich. W Europie grali na niej średniowieczni minstrele. Odgrywała pierwszoplanową rolę w muzyce renesansu (lutnia renesansowa) i wczesnego baroku (lutnia barokowa), dopóki nie wyparł jej klawesyn. Istniały jednak pewne odmiany lutni używane jeszcze pod koniec XVIII i w XIX wieku (zobacz. teorban, gallichon i lutnia romantyczna) (pl)
- リュート（英: Lute：ルートゥ、伊: Liuto：リウト、仏: Luth：ルュト、独: Laute：ラウテ）はネックと深く丸い背面で中空の空洞の筐体を持つ弦楽器で、通常はボディにサウンドホールや開口部がある。弦楽器には、フレットが付いているものと付いていないものがある。 より具体的には、「リュート」という言葉は、ヨーロッパのリュート族の楽器を意味する。また、一般的には、弦が音台に平行な面に張られている弦楽器を指する（Hornbostel-Sachsシステムの場合）。 弦はネックの端にあるペグやポストに取り付けられており、演奏前に弦の張力を強くしたり、緩めたり（それぞれ弦のピッチを上げたり下げたり）するための何らかの回転機構を備えており、各弦が特定のピッチ（音）に調律されている。リュートは、片手で弾いたり叩いたりしながら、もう片方の手でネックの指板に張られた弦を「フレット」（押さえる）する。弦を指板のさまざまな場所で押さえることで、振動している弦の部分を短くしたり、長くしたりして、高い音や低い音を出すことができる。 (ja)
- Lutan är ett stränginstrument som finns i ett antal olika utföranden. Den kan spåras ända tillbaka till 400-talets Persien och introducerades i Spanien på 800-talet av musikologen Zaryab. Lutan hade sin glansperiod över hela Europa under renässansen och barocken. Över sin resonanskropp, som är formad som ett genomskuret päron, sträcker det sig allt mellan sex och tretton körer, det vill säga strängpar. Körerna är unisont eller oktavstämda, första kören är dock oftast en enkelsträng. Historiskt gjordes strängarna av hårt tvinnade tarmar. (sv)
- Лю́тня — родина різноманітних старовинних музичних інструментів поширених в Європі та Малій Азії зі стародавніх часів. Європейська лютня — щипковий струнний музичний інструмент з ладами на грифі й овальним корпусом. Слово «лютня» ймовірно походить від араб. al‘ud, «дерево», хоча нещодавні дослідження Екхарда Нойбауера доводять що ‘ud просто є арабізованим варіантом перського слова rud, що має значення струни, струнного інструменту, або лютні. Водночас Джанфранко Лотті вважає, що «дерево» було зневажливим терміном в ранньому ісламі, у зв'язку із забороною ним будь-якої інструментальної музики. (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
