| dbo:abstract
|
- Die London and North Eastern Railway (LNER) war die zweitgrößte der sogenannten „Big Four“, der vier britischen Eisenbahngesellschaften, die 1923 im Zuge einer Neuordnung des Eisenbahnwesens auf Grundlage des Railways Act 1921, dem sogenannten Grouping, geschaffen wurden. Die Gesellschaft existierte vom 1. Januar 1923 bis zur Schaffung der British Railways am 1. Januar 1948. (de)
- The London and North Eastern Railway (LNER) was the second largest (after LMS) of the "Big Four" railway companies created by the Railways Act 1921 in Britain. It operated from 1 January 1923 until nationalisation on 1 January 1948. At that time, it was divided into the new British Railways' Eastern Region, North Eastern Region, and partially the Scottish Region. (en)
- La London and North Eastern Railway, abrégé sous le sigle LNER, était une compagnie ferroviaire britannique qui fut créée en 1923. (fr)
- London & North Eastern Railway, conosciuta con la sigla LNER, fu la seconda compagnia ferroviaria come importanza operante nel Regno Unito nell'epoca delle "Grandi Quattro" dal 1921, quando la legge "Railway Act" accorpò, su base principalmente geografica, le varie compagnie ferroviarie preesistenti in 4 grandi compagnie, fino al 1948, anno di nascita delle British Railways. Operò dal 1923 dalla fusione di diverse piccole compagnie ha cessato l'attività il 1º gennaio 1948 con la costituzione appunto delle British Railway, la compagnia nazionalizzata. Le diverse compagnie che avevano dato origine alla LNER operavano nell'area nord-orientale di Londra:
* Great Eastern Railway
* Great Central Railway
* Great Northern Railway
* Great North of Scotland Railway
* Hull and Barnsley Railway
* North British Railway
* North Eastern Railway La rete si estendeva per 10.605 km e comprendeva la East Coast Main Line da Londra a Edimburgo via York e Newcastle upon Tyne, la linea Edimburgo-Aberdeen/Inverness. Il materiale rotabile in forza alla compagnia era costituito da:
* 7700 locomotive (6 elettriche)
* 20.000 vagoni passeggeri
* 29.700 carri merci
* 140 mezzi a trazione elettrica
* 10 automotrici diesel La livrea distintiva della LNER era verde mela (più chiaro del verde Brunswick usato dalla GWR) per le locomotive passeggeri, nero per le locomotive merci, mentre le vetture passeggeri erano rivestite in teak. Alcune locomotive e carrozze portarono livree divers, in primis le locomotive della classe A4, assunsero dapprima una livrea a due toni di grigio e poi il blu "garter" (giarrettiera, con riferimento al colore del nastro dell'Ordine della Giarrettiera). La compagnia è tutt'ora famosa tra gli appassionati di ferrovie per servizi come il "Fying Scotsman" (creato sulla falsariga del tedesco) e per le locomotive carenate classe A4, una delle quali, la 4468 Mallard detiene tuttora il record di velocità per locomotive a vapore con 126 miglia orarie (202 chilometri orari). (it)
- ロンドン・アンド・ノース・イースタン鉄道（ロンドン・アンド・ノース・イースタンてつどう、London and North Eastern Railway, LNER）は、1921年鉄道法 (Railways Act 1921) により1923年1月1日に設立されたイギリスの四大鉄道会社の一つで、四社中第二位の規模を有していた。戦後のによって1948年1月1日いっぱいで解散し、イギリス国鉄の、およびに分割された。 初代会長にサー・ (Ralph Wedgwood) が就任し、任期は当初16年間にわたった。 (ja)
- London and North Eastern Railway (LNER, z ang. „Kolej Londyńska i Północno-Wschodnia”) – dawne brytyjskie przedsiębiorstwo kolejowe istniejące w latach 1923–1947, jedno z czterech działających w tym okresie, określanych mianem „wielkiej czwórki” (Big Four). Powołane do życia 1 stycznia 1923 roku na mocy ustawy brytyjskiego parlamentu (Railways Act 1921), która przewidywała racjonalizację mocno rozczłonkowanego wówczas rynku kolejowego poprzez połączenie 120 ówczesnych przedsiębiorstw kolejowych w cztery większe spółki. Celem była przede wszystkim poprawa rentowności całego systemu poprzez redukcję nadmiarowej infrastruktury, dotychczas utrzymywanej osobno przez każdego z rywalizujących ze sobą przewoźników, oraz ujednolicenie taryf przewozowych. W skład LNER weszły przedsiębiorstwa , , , , , oraz . Sieć kolejowa, która przeszła w posiadanie LNER rozciągała się wzdłuż wschodniego wybrzeża Wielkiej Brytanii, od Londynu na północ, obejmując Anglię Wschodnią, East Midlands, Yorkshire, Anglię północno-wschodnią i znaczną część Szkocji. Główną arterią sieci była linia kolejowa East Coast Main Line z Londynu (dworca King’s Cross) do Edynburga. Długość linii kolejowych należących do LNER wynosiła nieco ponad 10 600 km (lub 10 150 km), co stanowiło około 1/3 całej brytyjskiej sieci kolejowej. W momencie utworzenia LNER było w posiadaniu 7423 lokomotyw parowych, 13 467 wagonów pasażerskich, 281 748 wagonów towarowych, 140 członów elektrycznych zespołów trakcyjnych, 6 lokomotyw elektrycznych, 10 wagonów parowych oraz 1 wagonu spalinowo-elektrycznego. Znaczną część działalności LNER stanowiły przewozy towarowe. Około 2/3 sieci kolejowej LNER przeznaczone były do obsługi ruchu towarowego. Zapaść przemysłu ciężkiego w okresie międzywojennym (w szczególności spadek produkcji węgla) oraz rosnący udział transportu drogowego w przewozach krótko- i średniodystansowych, zarówno towarowych jak i pasażerskich przełożyły się na słabą kondycję finansową spółki. Pewien sukces odniosły działania podjęte przez zarząd w celu zwiększenia oszczędności i produktywności spółki. W latach 1924–1937 liczba zatrudnionych pracowników została zredukowana z 207 500 do 175 800, przy jednoczesnym wzroście obsługiwanych pociągokilometrów. Wśród oferowanych przez LNER przewozów pasażerskich znajdowały się przede wszystkim połączenia długodystansowe z Londynu do Szkocji oraz podmiejskie w północnym i wschodnim Londynie. Spółka prowadziła wysoce efektywne działania marketingowe, promując bezpośrednie pociągi ekspresowe z Londynu do Edynburga (Flying Scotsman – „Latający Szkot”), luksusowe pociągi typu (m.in. Queen of Scots – „Królowa Szkotów”) oraz pociągi wycieczkowe (m.in. Northern Belle). Poza przewozami kolejowymi spółka zajmowała się również transportem morskim, hotelarstwem a od 1928 roku także transportem autobusowym. Naczelnym inżynierem LNER do 1941 roku był , odpowiedzialny m.in. za projekt parowozów , A4, i . W lipcu 1938 roku skonstruowana przez niego lokomotywa (ang.) klasy A4 osiągnęła prędkość 203 km/h, ustanawiając nowy światowy rekord prędkości. Podczas II wojny światowej infrastruktura LNER znacznie ucierpiała w wyniku nalotów niemieckich. Wkrótce po zakończeniu wojny transport publiczny, w tym kolejowy, w Wielkiej Brytanii poddany został nacjonalizacji – 1 stycznia 1948 roku LNER, podobnie jak reszta „wielkiej czwórki”, weszło w skład nowo powołanej państwowej spółki British Railways.
* Lokomotywa 4472 Flying Scotsman klasy w oryginalnym malowaniu LNER w 1982 roku
* Lokomotywa (ang.) klasy A4 w National Railway Museum w Yorku
* Pociąg podmiejski LNER z Londynu do Brentwood w 1928 roku
* Należący do LNER prom kolejowy na trasie z Harwich do Zeebrugge (Belgia) (pl)
- London and North Eastern Railway (LNER) var ett brittiskt järnvägsbolag som bildades 1923 genom Railways Act 1921. Bolaget var det näst största av de fyra stora järnvägsbolagen i Storbritannien och existerade fram till 1948 när järnvägen förstatligades till British Railways. (sv)
- Железная дорога Лондона и Северо-Востока (англ. London and North Eastern Railway, LNER) — вторая по размерам компания «Большой Четверки» железнодорожных компаний, созданных объединением всех остальных компаний Великобритании по Железнодорожному акту 1921 года. Компания существовала с 1 января 1923 года до национализации 1 января 1948 года, когда она стала частью British Railways. (ru)
- A London and North Eastern Railway (LNER) foi a segunda das quatro grandes companhias ferroviárias ("Big Four") criadas pelo Ato Ferroviário de 1921 na Grã-Bretanha. Ela existiu de 1 de janeiro de 1923 até a nacionalização em 1 de janeiro de 1948, quando ela foi dividida nas regiões leste e nordeste da nova British Railways, e parcialmente a região escocesa. (pt)
- 倫敦及東北鐵路（英語：London and North Eastern Railway）是1921年鐵路法成立之後英國的四大鐵路公司之一，也是四大鐵路公司當中規模第二大的公司。1948年英國鐵路全面國有化之後，倫敦及東北鐵路被分為英國國鐵東部局和北部局，部分路線被劃入蘇格蘭局。倫敦及東北鐵路主要經營倫敦以東北地區的鐵路，東海岸主線就由倫敦及東北鐵路經營。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Die London and North Eastern Railway (LNER) war die zweitgrößte der sogenannten „Big Four“, der vier britischen Eisenbahngesellschaften, die 1923 im Zuge einer Neuordnung des Eisenbahnwesens auf Grundlage des Railways Act 1921, dem sogenannten Grouping, geschaffen wurden. Die Gesellschaft existierte vom 1. Januar 1923 bis zur Schaffung der British Railways am 1. Januar 1948. (de)
- The London and North Eastern Railway (LNER) was the second largest (after LMS) of the "Big Four" railway companies created by the Railways Act 1921 in Britain. It operated from 1 January 1923 until nationalisation on 1 January 1948. At that time, it was divided into the new British Railways' Eastern Region, North Eastern Region, and partially the Scottish Region. (en)
- La London and North Eastern Railway, abrégé sous le sigle LNER, était une compagnie ferroviaire britannique qui fut créée en 1923. (fr)
- ロンドン・アンド・ノース・イースタン鉄道（ロンドン・アンド・ノース・イースタンてつどう、London and North Eastern Railway, LNER）は、1921年鉄道法 (Railways Act 1921) により1923年1月1日に設立されたイギリスの四大鉄道会社の一つで、四社中第二位の規模を有していた。戦後のによって1948年1月1日いっぱいで解散し、イギリス国鉄の、およびに分割された。 初代会長にサー・ (Ralph Wedgwood) が就任し、任期は当初16年間にわたった。 (ja)
- London and North Eastern Railway (LNER) var ett brittiskt järnvägsbolag som bildades 1923 genom Railways Act 1921. Bolaget var det näst största av de fyra stora järnvägsbolagen i Storbritannien och existerade fram till 1948 när järnvägen förstatligades till British Railways. (sv)
- Железная дорога Лондона и Северо-Востока (англ. London and North Eastern Railway, LNER) — вторая по размерам компания «Большой Четверки» железнодорожных компаний, созданных объединением всех остальных компаний Великобритании по Железнодорожному акту 1921 года. Компания существовала с 1 января 1923 года до национализации 1 января 1948 года, когда она стала частью British Railways. (ru)
- A London and North Eastern Railway (LNER) foi a segunda das quatro grandes companhias ferroviárias ("Big Four") criadas pelo Ato Ferroviário de 1921 na Grã-Bretanha. Ela existiu de 1 de janeiro de 1923 até a nacionalização em 1 de janeiro de 1948, quando ela foi dividida nas regiões leste e nordeste da nova British Railways, e parcialmente a região escocesa. (pt)
- 倫敦及東北鐵路（英語：London and North Eastern Railway）是1921年鐵路法成立之後英國的四大鐵路公司之一，也是四大鐵路公司當中規模第二大的公司。1948年英國鐵路全面國有化之後，倫敦及東北鐵路被分為英國國鐵東部局和北部局，部分路線被劃入蘇格蘭局。倫敦及東北鐵路主要經營倫敦以東北地區的鐵路，東海岸主線就由倫敦及東北鐵路經營。 (zh)
- London & North Eastern Railway, conosciuta con la sigla LNER, fu la seconda compagnia ferroviaria come importanza operante nel Regno Unito nell'epoca delle "Grandi Quattro" dal 1921, quando la legge "Railway Act" accorpò, su base principalmente geografica, le varie compagnie ferroviarie preesistenti in 4 grandi compagnie, fino al 1948, anno di nascita delle British Railways. Operò dal 1923 dalla fusione di diverse piccole compagnie ha cessato l'attività il 1º gennaio 1948 con la costituzione appunto delle British Railway, la compagnia nazionalizzata. (it)
- London and North Eastern Railway (LNER, z ang. „Kolej Londyńska i Północno-Wschodnia”) – dawne brytyjskie przedsiębiorstwo kolejowe istniejące w latach 1923–1947, jedno z czterech działających w tym okresie, określanych mianem „wielkiej czwórki” (Big Four). Naczelnym inżynierem LNER do 1941 roku był , odpowiedzialny m.in. za projekt parowozów , A4, i . W lipcu 1938 roku skonstruowana przez niego lokomotywa (ang.) klasy A4 osiągnęła prędkość 203 km/h, ustanawiając nowy światowy rekord prędkości.
* Lokomotywa 4472 Flying Scotsman klasy w oryginalnym malowaniu LNER w 1982 roku
*
*
* (pl)
|
.jpg){kind=link}
