| dbo:abstract
|
- تقر وزارة التعليم والثقافة والرياضية والعلوم والتقنية اليابانية بعض أشهر الممتلكات الوطنية على أنها كنز وطني (باليابانية: 国宝 كوكوهو)، بعض الأشياء التي تحصل على هذا التقييم تتضمن:
* المباني، كالقلاع، المعابد، الأضرحة
* الرسومات، المخطوطات، اللوحات، وأعمال الخط الياباني
* التماثيل من الحجر والبرونز والخشب أو المواد الأخرى
* المصنوعات اليدية، مثل الأواني الفخارية، السيوف، والمنسوجات
* المواقع المعمارية والتاريخية متضمنة الآثار المدفونة، المخطوطات، والرسائل
* الأشخاص، ويدعون باسم أعلام كنوز (人間国宝 نينغين كوكوهو). معظم الكنوز الوطنية تكون في المتاحف، مثل المتاحف الوطنية في طوكيو وكيوتو ونارا، أو في المعابد البوذية أو الجينجا الشنتوية، القلاع وبعضها مفتوح لزيارة العامة، أما الأشخاص فهم من تقر الحكومة بقدرتهم على أداء فنون تراثية مثل النو، بونراكو، أو كابوكي والصناع التقليديين. (ar)
- Els Tresors Nacionals (国宝 kokuhō) són els béns culturals materials més preuats del Japó, determinats i designats per l'Agència d'Afers Culturals (subsidiària del Ministeri d'Educació, Cultura, Esports, Ciència i Tecnologia). Un bé material cultural pot ser-ho per ser considerat de valor històric o artístic, classificat com a "edificis i estructures", o com a "belles arts i artesania". Cada element del Tresor Nacional ha de mostrar una mà d'obra excepcional, un gran valor per al món de la història cultural, o un valor excepcional per als estudiosos. Aproximadament el 20% del Tresor Nacional són estructures com ara castells, temples budistes, santuaris sintoistes o residències. L'altre 80% del Tresor Nacional consisteix en: pintures, pergamins, sutres, obres de cal·ligrafia; escultures en fusta, bronze, laca o pedra; artesania, com ara ceràmica i talles lacades, treballs de metal·lúrgia, espases i tèxtils, i objectes històrics i arqueològics. Els elements abasten des de l'antiguitat fins a l'edat moderna japonesa, abans de l'era Meiji, incloent-hi peces de ceràmica de les més antigues del món, del període Jōmon, als documents i escrits del segle xix. La designació del Palau Akasaka el 2009 va afegir un Tresor Nacional del segle xx. El Japó té una àmplia legislació per a la protecció, preservació i classificació del seu patrimoni cultural. El respecte cap a les propietats físiques i intangibles, i la protecció dels béns culturals, és típic de la preservació japonesa i de les seves pràctiques de restauració. Els mètodes de protecció utilitzats del Tresor Nacional inclouen restriccions a la modificació, transferència i exportació, i suport financer en forma de subvencions i bonificacions fiscals. L'Agència d'Afers Culturals ofereix als propietaris assessorament per a la restauració, administració i exhibició pública de les propietats. Aquests esforços es complementen amb lleis que protegeixen l'entorn de les estructures designades i les tècniques necessàries per a les obres de restauració. Kansai, la regió de les capitals del Japó des de l'antiguitat fins al segle xix, allotja la majoria del Tresor Nacional. Kyoto té al voltant d'un de cada cinc dels components del tresor. Obres d'art i artesania en general, les propietats són privades o es troben en museus, com els museus nacionals de Tòquio, Kyoto, i Nara, museus prefecturals i municipals o museus privats. Articles religiosos, sovint, es troben directament als temples i santuaris sintoistes, o en museus adjacents o cases del tresor. (ca)
- Die Nationalschätze Japans (japanisch 国宝 Kokuhō) sind die kostbarsten „materiellen Kulturgüter“ Japans. Die Einstufung als „materielles Kulturgut“ erfolgt durch das „Amt für kulturelle Angelegenheiten“ (文化庁 Bunka-chō), einer Unterabteilung des Ministeriums für Bildung, Kultur, Sport, Wissenschaft und Technologie, die Ernennung zum Nationalschatz nimmt der Minister für Bildung vor. Als materielles Kulturgut gilt ein Kulturgut, das einen besonderen historischen oder künstlerischen Wert besitzt und das entweder als Bauwerk oder Gebäude oder als Kunstgegenstand oder Handwerkskunst klassifiziert werden kann. Die Einteilung erfolgt anhand der Vorschriften des „Gesetzes zum Schutze materieller Kulturgüter“ (文化財保護法, Bunkazai hōgohō) (besonders § 2 Abs. 2) und anhand der Verordnungen der Gebietskörperschaften (地方公共団体 Chihōkōkyōdantai). Das Gesetz unterscheidet zwischen „materiellen“ und „immateriellen“ (wörtlich: formlosen) Kulturschätzen, die nicht Gegenstand dieses Artikels sind. Ein materielles Kulturgut muss ein Beispiel außerordentlicher kunsthandwerklicher Leistungen und bedeutsam für die Kulturgeschichte oder Wissenschaft sein. Etwa 20 % der materiellen Kulturschätze Japans sind Bauwerke, wie Burgen, buddhistische Tempel, Shintō-Schreine oder Residenzen. Bei den restlichen 80 % handelt es sich um Gemälde, Rollbilder, Sutren, Skulpturen aus Holz, Bronze, Lack oder Stein, um Kunsthandwerk, wie Tonwaren, Lackschnitzereien, Metallwaren, wie japanische Schwerter, Textilien und historische wie archäologische Materialien. Zu den Kulturschätzen gehören Gegenstände von der antiken Frühzeit bis zum Beginn der japanischen Moderne (Meiji-Zeit). Japan verfügt über ein umfassendes System von Verordnungen zum Schutz, Erhalt und zur Einordnung seines kulturellen Erbes. Die Maßnahmen zum Schutz ausgewiesener Kulturgüter umfassen Einschränkungen der Veränderungsmöglichkeiten, der Überführung und der Ausfuhr, aber auch finanzielle Unterstützung und Steuerentlastungen. Das Amt für kulturelle Angelegenheiten unterstützt die Eigentümer in Fragen der Restaurierung, der Verwaltung und der öffentlichen Ausstellung. Diese Bemühungen werden ergänzt durch Rechtsvorschriften, die die Umgebung eines Bauwerks schützen und die seit einiger Zeit auch die notwendigen Restaurierungstechniken umfassen. Die meisten Nationalschätze befinden sich in der Kansai-Region, dem alten kulturellen Zentrum Japans, etwa ein Fünftel in Kyōto. Kunstgegenstände oder Kunsthandwerk sind größtenteils in privatem Besitz oder werden in Museen, wie dem Nationalmuseum Tokio oder dem Nationalmuseum Kyōto aufbewahrt. Religiöse Gegenstände hingegen werden meist in Tempeln, Schreinen oder angegliederten Museen und Schatzkammern aufbewahrt. (de)
- La Ministerio pri Eduko, Kulturo, Sporto, Scienco kaj Teknologio de Japanio nomumas la plej famajn kulturajn posedaĵojn de la lando Naciaj Trezoroj (国宝, kokuhō). Povas temi ekzemple pri
* konstruaĵoj, kiel kasteloj, temploj aŭ ŝintoaj sanktejoj
* pentraĵoj, rulitaj bildoj, sutroj kaj aliaj verkoj de kaligrafio
* statuoj el ŝtono, bronzo, ligno, lako aŭ aliaj materialoj
* metiaj kaj artaj objektoj, kiel ceramikaĵoj, pentraĵoj en la Uruŝi-tekniko, ĉizaĵoj, metalaĵoj, netsuke, glavoj kaj teksaĵoj
* arkeologiaj kaj historiaj monumentroj, inkluzive de valoraĵoj metitaj en tombojn, dokumentoj kaj leteroj. Multaj el la Naciaj Trezoroj de Japanio videblas en muzeoj, ekzemple en la naciaj muzeoj de Tokio, Kioto kaj Nara. La prefektujoj kaj komunumoj same vivtenas poublikajn muzeojn, kaj krome ekzistas Naciaj Trezoroj en privataj muzeoj. Multaj budhismaj temploj kaj Ŝintoaj Sanktejoj, kasteloj kaj similaj lokoj estas publike viziteblaj kaj en iuj el ili ankaŭ troviĝas muzeoj. La Imperiestra Kortumo posedas multajn el la Naciaj Trezoroj, kaj la urbo Kioto varbas pri tio posedi kvinonon de ĉiuj Naciaj Trezoroj. La nocio "" estas neoficiala nomo por persono, kiun la japana registaro rekonis modela en la daŭrigo de la japaniaj tradicioj. Teatraj aktoroj ekzemple en la genroj Noo, Kabuko kaj la figura teatro Bunraku kaj aparte elstaraj metiistoj de la tradiciaj japanaj metioj povas ricevi tiun honorigon. (eo)
- El Tesoro Nacional (国宝 kokuhō?) son los más preciados de Japón, determinados y designados por la Agencia de Asuntos Culturales (subsidiaria del Ministerio de Educación, Cultura, Deportes, Ciencia y Tecnología). Un bien material cultural puede serlo por estar considerado de valor histórico o artístico, clasificados como «edificios y estructuras», o como «bellas artes y artesanía». Cada elemento del Tesoro Nacional debe mostrar una mano de obra excepcional, un gran valor para el mundo de la historia cultural, o un valor excepcional para los estudiosos. Aproximadamente el 20 % del Tesoro Nacional son estructuras tales como castillos, templos budistas, santuarios sintoístas o residencias. El otro 80 % del Tesoro Nacional consiste en: pinturas; pergaminos; sutras; obras de caligrafía; esculturas en madera, bronce, laca o piedra; artesanía, tales como cerámica y tallas lacadas, trabajos de metalurgia, espadas y textiles; y objetos históricos y arqueológicos. Los elementos abarcan desde la antigüedad hasta la Edad Moderna japonesa, antes de la Era Meiji, incluyendo piezas de cerámica de las más antiguas del mundo, del período Jōmon, a los documentos y escritos del siglo XIX. La designación del Palacio de Akasaka en 2009 añadió un Tesoro Nacional del siglo XX. Japón cuenta con una amplia legislación para la protección, preservación y clasificación de su patrimonio cultural. El respeto hacia las propiedades físicas e intangibles, y la protección de los bienes culturales, es típico de la preservación japonesa y de las prácticas de restauración de las mismas. Los métodos de protección utilizados del Tesoro Nacional incluyen restricciones a la modificación, transferencia y exportación, y apoyo financiero en forma de subvenciones y bonificaciones fiscales. La Agencia de Asuntos Culturales ofrece a los propietarios asesoramiento para la restauración, administración y exhibición pública de las propiedades. Estos esfuerzos se complementan con leyes que protegen el entorno de las estructuras designadas y las técnicas necesarias para las obras de restauración. (es)
- A National Treasure (国宝, kokuhō) is the most precious of Japan's Tangible Cultural Properties, as determined and designated by the Agency for Cultural Affairs (a special body of the Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology). A Tangible Cultural Property is considered to be of historic or artistic value, classified either as "buildings and structures" or as "fine arts and crafts." Each National Treasure must show outstanding workmanship, a high value for world cultural history, or exceptional value for scholarship. Approximately 20% of the National Treasures are structures such as castles, Buddhist temples, Shinto shrines, or residences. The other 80% are paintings; scrolls; sutras; works of calligraphy; sculptures of wood, bronze, lacquer or stone; crafts such as pottery and lacquerware carvings; metalworks; swords and textiles; and archaeological and historical artifacts. The items span the period of ancient to early modern Japan before the Meiji period, including pieces of the world's oldest pottery from the Jōmon period and 19th-century documents and writings. The designation of the Akasaka Palace in 2009, the Tomioka Silk Mill in 2014 and of the Kaichi School added three modern, post-Meiji Restoration, National Treasures. Japan has a comprehensive network of legislation for protecting, preserving, and classifying its cultural patrimony. The regard for physical and intangible properties and their protection is typical of Japanese preservation and restoration practices. Methods of protecting designated National Treasures include restrictions on alterations, transfer, and export, as well as financial support in the form of grants and tax reduction. The Agency for Cultural Affairs provides owners with advice on restoration, administration, and public display of the properties. These efforts are supplemented by laws that protect the built environment of designated structures and the necessary techniques for restoration of works. Kansai, the region of Japan's capitals from ancient times to the 19th century, has the most National Treasures; Kyoto alone has about one in five National Treasures. Fine arts and crafts properties are generally owned privately or are in museums, including national museums such as Tokyo, Kyoto, and Nara, public prefectural and city museums, and private museums. Religious items are often housed in temples and Shinto shrines or in an adjacent museum or treasure house. (en)
- Pusaka Nasional (国宝: kokuhō) adalah paling berharga di Jepang, yang ditentukan dan diangkat oleh (sebuah cabang dari Kementerian Pendidikan, Budaya, Olahraga, Ilmu Pengetahuan dan Teknologi). Sebuah Properti Kebudayaan Nyata dianggap bernilai sejarah atau artistik, terklasifikasikan sebagai "bangunan dan struktur" atau sebagai "seni rupa murni dan kerajinan". Setiap Pusaka Nasional harus menunjukkan pengerjaan yang menakjubkan, sebuah nilai tinggi untuk sejarah kebudayaan dunia, atau nilai khas untuk pembelajaran. (in)
- Un trésor national (国宝, kokuhō) est, au Japon, un bien culturel important d'une valeur exceptionnelle et de portée universelle appartenant au patrimoine culturel matériel de la nation. Depuis 1950, le ministère de l'Éducation, de la Culture, des Sports, des Sciences et de la Technologie dispose de l'arsenal législatif nécessaire pour inventorier et classer les biens culturels du pays, et mettre en œuvre les mesures appropriées pour leur protection et conservation. À la fin du XIXe siècle, prenant conscience de l'intérêt de préserver les témoignages du passé, le gouvernement japonais formule les premières dispositions légales visant à protéger les édifices religieux anciens. Une loi, promulguée en 1897, établit la définition juridique d'un trésor national. Au cours du XXe siècle, les législateurs nippons élargissent celle-ci aux œuvres architecturales civiles, aux œuvres scripturales anciennes et à celles des beaux-arts et de l'artisanat, et ils précisent les critères de classement au titre de trésor national. La loi sur la protection des biens culturels de 1950, notamment, fixe les fondements de la politique patrimoniale du Japon. Au début du troisième millénaire, le patrimoine national japonais comprend plus d'un millier de trésors nationaux, distingués parmi plus de quinze mille biens culturels matériels importants et dont quelques-uns sont inscrits sur la liste du patrimoine de l'humanité établie par l'UNESCO. La région du Kansai, la ville de Kyoto en particulier, concentre, sur ses sites historiques, dans ses musées, ses temples bouddhiques et sanctuaires shintō, une part importante des trésors nationaux du Japon. (fr)
- Un tesoro nazionale (国宝 kokuhō?) è un oggetto di particolare valore storico, artistico o culturale per il Giappone che come tale fa parte di una specifica categoria stabilita dalla legislazione giapponese in materia di beni culturali. (it)
- 国宝（こくほう）とは、日本語の第1義には、国の宝。第2義には、近代以降の日本において文化史的・学術的価値が極めて高いものとして法令に基づき指定された有形文化財を指し、具体的には、重要文化財のなかから特に価値の高いものとして指定した建造物、美術工芸品などをいう。 ※以下、本項は第2義について解説する。 国宝（第2義）は、日本の文化財保護法によって国が指定した有形文化財（重要文化財）のうち、世界文化の見地から価値の高いもので類いない国民の宝たるものであるとして国（文部科学大臣）が指定したものである（文化財保護法第27条第2項）。建造物、絵画、彫刻、工芸品、書跡・典籍、古文書、考古資料および歴史資料が指定されている。 法的には、国宝は重要文化財の一種である。国宝・重要文化財の指定手続、指定制度の沿革などについては、別項「重要文化財」を参照のこと。 なお、いわゆる「人間国宝」とは重要無形文化財に指定された芸能、工芸技術などの保持者として各個認定された者の通称であり、本項で解説する国宝とは異なる。 (ja)
- 일본의 국보(日本の国宝)는 일본의 문화재보호법에 따라 국가가 지정한 유형문화재(중요문화재) 가운데 세계 문화의 견지에서 가치가 높은 것으로, 유례없는 국민의 보물을 일본 정부(문부과학대신)가 지정한 것이다(일본 문화재보호법 제27조 제2항). 건조물, 회화, 조각, 공예품, 서적·전적, 고문서, 고고자료 및 역사자료가 지정되어 있다. 법적으로 국보는 중요문화재의 일종이다. 덧붙여 이른바 ‘인간국보(人間國寶)’란 중요무형문화재로 지정된 예능, 공예 기술 등의 보유자로서 인정된 사람의 통칭이다. (ko)
- Os Tesouros Nacionais (国宝: kokuhō) são as mais preciosas do Japão, como determinadas e designadas pela Agência de Assuntos Culturais (uma subsidiária do Ministério da Educação, Cultura, Esportes, Ciência e Tecnologia). Uma Propriedade Cultural Tangível tem um valor histórico ou artístico, classificada como "construções e estruturas" ou como "artes plásticas e artesanato". Cada Tesouro Nacional deve mostrar um acabamento excelente, um alto valor para a histórica cultural mundial ou valor excepcional para as ciências. Aproximadamente 20% dos Tesouros nacionais são estruturas como castelos, templos budistas, templos xintoístas ou residências. Os outros 80% são pinturas, pergaminhos, sutras, trabalhos de caligrafia, esculturas de madeira, bronze, laca ou pedra, artesanato como cerâmica e esculturas de laca, obras em metal, espadas e tecidos, além de artefatos arqueológicos ou históricos. Os itens englobam períodos do Japão antigo e moderno, antes do período Meiji, incluindo artigos da antiga cerâmica do período Jomon e documentos e escritos do século XIX. A designação do Palácio Akasaka em 2009 incluiu um Tesouro Nacional do século XX. O Japão possui uma rede compreensiva de legislação para proteção, preservação e classificação de seu patrimônio cultural. O cuidado com propriedades físicas e intangíveis e sua proteção é típica das práticas de preservação e restauração japonesas. Os métodos de proteção dos Tesouros Nacional incluem restrições sobre alterações, transferência e exportação, bem como apoio financeiro na forma de subsídios e reduções tributárias. A Agência de Assuntos Culturais fornece aos proprietários conselhos sobre restauração, administração e exibição pública das propriedades. Esses esforços são complementados pelas leis que protegem o ambiente das estruturas designadas e as técnicas necessárias de restauração das obras. Kansai, a região das dos tempos antigos do século XIX, possui a maior parte dos Tesouros Nacionais; Quioto sozinha possui cerca de um quinto dos Tesouros Nacionais. As propriedades de artes plásticas e artesanato são geralmente pertencentes a entes privados ou estão em museus, incluindo museus nacionais como os museus de província ou de públicos de Tóquio, e Nara, além de museus privados. Artigos religiosos são geralmente abrigados em templos budistas e xintoístas ou em museus vizinhos ou casas de tesouro. (pt)
- Національні скарби Японії (яп. 国宝, кокухо, «національні скарби») — культурні пам'ятки і надбання в Японії, на які поширюється дія «Закону Японії про захист культурних надбаннь» і які визначені Міністерством освіти, культури, спорту, науки і технологій Японії як неповторний скарб японської нації, що має важливе значення для світової культури і людства в цілому. До таких скарбів відносять відомі пам'ятки архітектури, образотворчого мистецтва, ремесел, літератури, права, а також цінні історичні джерела, археологічні пам'ятки. Окрім цього, до національних скарбів зараховують людей — першокласних майстрів і знавців рідкісних культурних практик чи навичок. Юридично Національні скарби Японії є різновидом так званих Важливих культурних надбань Японії (重要文化財), які визначає уряд. Більшість національних скарбів зберігається у музеях Токіо, Кіото та Нари. Решта знаходиться під захистом префектуриних властей, у регіональних музеях, замках, буддистських храмах і синтоїстських святилищах. (uk)
- Национальные сокровища Японии (яп. 国宝 кокухо:) — важнейшие культурные ценности Японии, избираемые Министерством образования, культуры, спорта, науки и технологий и утверждаемые японским правительством. (ru)
- 國寶（日语：国宝）是日本文部科學省文化廳根據《》規範的有形文化財。所謂「有形文化財」，是指具極高歷史或藝術價值的物質性文化財產，又分為「建造物」及「美術工藝品」兩大類。 日本國寶中，約二成是屬城、、神社等建築物，其餘八成則為繪畫、卷軸、契經、書法作品、金屬工藝、日本刀、紡織品，木、青銅、漆或石藝雕塑，陶器、漆器等工藝品，以及考古與歷史文物。國寶的年代橫跨古代至明治以前的近代初期，涵括繩文時代的古卷軸、十九世紀的文書。2009年赤坂離宮（迎賓館）獲選後，成為唯一一項年代屬二十世紀的日本國寶。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Pusaka Nasional (国宝: kokuhō) adalah paling berharga di Jepang, yang ditentukan dan diangkat oleh (sebuah cabang dari Kementerian Pendidikan, Budaya, Olahraga, Ilmu Pengetahuan dan Teknologi). Sebuah Properti Kebudayaan Nyata dianggap bernilai sejarah atau artistik, terklasifikasikan sebagai "bangunan dan struktur" atau sebagai "seni rupa murni dan kerajinan". Setiap Pusaka Nasional harus menunjukkan pengerjaan yang menakjubkan, sebuah nilai tinggi untuk sejarah kebudayaan dunia, atau nilai khas untuk pembelajaran. (in)
- Un tesoro nazionale (国宝 kokuhō?) è un oggetto di particolare valore storico, artistico o culturale per il Giappone che come tale fa parte di una specifica categoria stabilita dalla legislazione giapponese in materia di beni culturali. (it)
- 国宝（こくほう）とは、日本語の第1義には、国の宝。第2義には、近代以降の日本において文化史的・学術的価値が極めて高いものとして法令に基づき指定された有形文化財を指し、具体的には、重要文化財のなかから特に価値の高いものとして指定した建造物、美術工芸品などをいう。 ※以下、本項は第2義について解説する。 国宝（第2義）は、日本の文化財保護法によって国が指定した有形文化財（重要文化財）のうち、世界文化の見地から価値の高いもので類いない国民の宝たるものであるとして国（文部科学大臣）が指定したものである（文化財保護法第27条第2項）。建造物、絵画、彫刻、工芸品、書跡・典籍、古文書、考古資料および歴史資料が指定されている。 法的には、国宝は重要文化財の一種である。国宝・重要文化財の指定手続、指定制度の沿革などについては、別項「重要文化財」を参照のこと。 なお、いわゆる「人間国宝」とは重要無形文化財に指定された芸能、工芸技術などの保持者として各個認定された者の通称であり、本項で解説する国宝とは異なる。 (ja)
- 일본의 국보(日本の国宝)는 일본의 문화재보호법에 따라 국가가 지정한 유형문화재(중요문화재) 가운데 세계 문화의 견지에서 가치가 높은 것으로, 유례없는 국민의 보물을 일본 정부(문부과학대신)가 지정한 것이다(일본 문화재보호법 제27조 제2항). 건조물, 회화, 조각, 공예품, 서적·전적, 고문서, 고고자료 및 역사자료가 지정되어 있다. 법적으로 국보는 중요문화재의 일종이다. 덧붙여 이른바 ‘인간국보(人間國寶)’란 중요무형문화재로 지정된 예능, 공예 기술 등의 보유자로서 인정된 사람의 통칭이다. (ko)
- Национальные сокровища Японии (яп. 国宝 кокухо:) — важнейшие культурные ценности Японии, избираемые Министерством образования, культуры, спорта, науки и технологий и утверждаемые японским правительством. (ru)
- 國寶（日语：国宝）是日本文部科學省文化廳根據《》規範的有形文化財。所謂「有形文化財」，是指具極高歷史或藝術價值的物質性文化財產，又分為「建造物」及「美術工藝品」兩大類。 日本國寶中，約二成是屬城、、神社等建築物，其餘八成則為繪畫、卷軸、契經、書法作品、金屬工藝、日本刀、紡織品，木、青銅、漆或石藝雕塑，陶器、漆器等工藝品，以及考古與歷史文物。國寶的年代橫跨古代至明治以前的近代初期，涵括繩文時代的古卷軸、十九世紀的文書。2009年赤坂離宮（迎賓館）獲選後，成為唯一一項年代屬二十世紀的日本國寶。 (zh)
- تقر وزارة التعليم والثقافة والرياضية والعلوم والتقنية اليابانية بعض أشهر الممتلكات الوطنية على أنها كنز وطني (باليابانية: 国宝 كوكوهو)، بعض الأشياء التي تحصل على هذا التقييم تتضمن:
* المباني، كالقلاع، المعابد، الأضرحة
* الرسومات، المخطوطات، اللوحات، وأعمال الخط الياباني
* التماثيل من الحجر والبرونز والخشب أو المواد الأخرى
* المصنوعات اليدية، مثل الأواني الفخارية، السيوف، والمنسوجات
* المواقع المعمارية والتاريخية متضمنة الآثار المدفونة، المخطوطات، والرسائل
* الأشخاص، ويدعون باسم أعلام كنوز (人間国宝 نينغين كوكوهو). (ar)
- Els Tresors Nacionals (国宝 kokuhō) són els béns culturals materials més preuats del Japó, determinats i designats per l'Agència d'Afers Culturals (subsidiària del Ministeri d'Educació, Cultura, Esports, Ciència i Tecnologia). Un bé material cultural pot ser-ho per ser considerat de valor històric o artístic, classificat com a "edificis i estructures", o com a "belles arts i artesania". Cada element del Tresor Nacional ha de mostrar una mà d'obra excepcional, un gran valor per al món de la història cultural, o un valor excepcional per als estudiosos. (ca)
- Die Nationalschätze Japans (japanisch 国宝 Kokuhō) sind die kostbarsten „materiellen Kulturgüter“ Japans. Die Einstufung als „materielles Kulturgut“ erfolgt durch das „Amt für kulturelle Angelegenheiten“ (文化庁 Bunka-chō), einer Unterabteilung des Ministeriums für Bildung, Kultur, Sport, Wissenschaft und Technologie, die Ernennung zum Nationalschatz nimmt der Minister für Bildung vor. Als materielles Kulturgut gilt ein Kulturgut, das einen besonderen historischen oder künstlerischen Wert besitzt und das entweder als Bauwerk oder Gebäude oder als Kunstgegenstand oder Handwerkskunst klassifiziert werden kann. Die Einteilung erfolgt anhand der Vorschriften des „Gesetzes zum Schutze materieller Kulturgüter“ (文化財保護法, Bunkazai hōgohō) (besonders § 2 Abs. 2) und anhand der Verordnungen der Gebietskör (de)
- La Ministerio pri Eduko, Kulturo, Sporto, Scienco kaj Teknologio de Japanio nomumas la plej famajn kulturajn posedaĵojn de la lando Naciaj Trezoroj (国宝, kokuhō). Povas temi ekzemple pri
* konstruaĵoj, kiel kasteloj, temploj aŭ ŝintoaj sanktejoj
* pentraĵoj, rulitaj bildoj, sutroj kaj aliaj verkoj de kaligrafio
* statuoj el ŝtono, bronzo, ligno, lako aŭ aliaj materialoj
* metiaj kaj artaj objektoj, kiel ceramikaĵoj, pentraĵoj en la Uruŝi-tekniko, ĉizaĵoj, metalaĵoj, netsuke, glavoj kaj teksaĵoj
* arkeologiaj kaj historiaj monumentroj, inkluzive de valoraĵoj metitaj en tombojn, dokumentoj kaj leteroj. (eo)
- El Tesoro Nacional (国宝 kokuhō?) son los más preciados de Japón, determinados y designados por la Agencia de Asuntos Culturales (subsidiaria del Ministerio de Educación, Cultura, Deportes, Ciencia y Tecnología). Un bien material cultural puede serlo por estar considerado de valor histórico o artístico, clasificados como «edificios y estructuras», o como «bellas artes y artesanía». Cada elemento del Tesoro Nacional debe mostrar una mano de obra excepcional, un gran valor para el mundo de la historia cultural, o un valor excepcional para los estudiosos. (es)
- A National Treasure (国宝, kokuhō) is the most precious of Japan's Tangible Cultural Properties, as determined and designated by the Agency for Cultural Affairs (a special body of the Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology). A Tangible Cultural Property is considered to be of historic or artistic value, classified either as "buildings and structures" or as "fine arts and crafts." Each National Treasure must show outstanding workmanship, a high value for world cultural history, or exceptional value for scholarship. (en)
- Un trésor national (国宝, kokuhō) est, au Japon, un bien culturel important d'une valeur exceptionnelle et de portée universelle appartenant au patrimoine culturel matériel de la nation. Depuis 1950, le ministère de l'Éducation, de la Culture, des Sports, des Sciences et de la Technologie dispose de l'arsenal législatif nécessaire pour inventorier et classer les biens culturels du pays, et mettre en œuvre les mesures appropriées pour leur protection et conservation. (fr)
- Os Tesouros Nacionais (国宝: kokuhō) são as mais preciosas do Japão, como determinadas e designadas pela Agência de Assuntos Culturais (uma subsidiária do Ministério da Educação, Cultura, Esportes, Ciência e Tecnologia). Uma Propriedade Cultural Tangível tem um valor histórico ou artístico, classificada como "construções e estruturas" ou como "artes plásticas e artesanato". Cada Tesouro Nacional deve mostrar um acabamento excelente, um alto valor para a histórica cultural mundial ou valor excepcional para as ciências. (pt)
- Національні скарби Японії (яп. 国宝, кокухо, «національні скарби») — культурні пам'ятки і надбання в Японії, на які поширюється дія «Закону Японії про захист культурних надбаннь» і які визначені Міністерством освіти, культури, спорту, науки і технологій Японії як неповторний скарб японської нації, що має важливе значення для світової культури і людства в цілому. До таких скарбів відносять відомі пам'ятки архітектури, образотворчого мистецтва, ремесел, літератури, права, а також цінні історичні джерела, археологічні пам'ятки. Окрім цього, до національних скарбів зараховують людей — першокласних майстрів і знавців рідкісних культурних практик чи навичок. (uk)
|
_Design_of_wheels-in-stream.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_Design_of_wheels-in-stream.jpg){kind=link}