| dbo:abstract
|
- Una tariqa (àrab: طريقة, ṭarīqa, plural طرق, ṭuruq, ‘camí’, ‘mètode’) és una germandat o confraria sufí. Els practicants del sufisme estan agrupats en diferents germandats que persegueixen la purificació de l'ànima, la consecució del coneixement diví i la realització de la realitat divina a través dels ensenyaments espirituals que ofereix la Revelació (l'Alcorà i la sunna), les dites i experiències d'altres profetes i sants, i la pràctica d'un camí espiritual a través de la guia d'un mestre autoritzat (sovint anomenat xeic). Hi ha diferents ordes sufís, repartits tant per l'orient com per l'occident del món islàmic, i alguns també són presents a Occident. La germandat més estesa geogràficament és segurament la Qadiriyya, encara que en nombre de seguidors són també molt importants la Naqxbandiyya, la , la Xadhiliyya, seguides d'altres com la Mevlevi (Mawlawiyya), la Bektaixi, la o la , i les branques que deriven de cadascuna d'aquestes són molt nombroses. (ca)
- Taríka (arabsky طريقة – „cesta, způsob“) je súfistický řád či bratrstvo. Původně v súfismu slovo taríka znamenalo promyšlenou cestu k Pravdě a až později systém duchovních cvičení, askeze a zbožnosti. (cs)
- الطريقة الصوفية هي السيرة المختصة بالسالكين إلى الله تعالى من قطع المنازل والترقي في المقامات (ar)
- Tarīqa (arabisch طريقة, DMG ṭarīqa ‚Weg, Pfad, Methode‘, Plural Turuq طرق / ṭuruq) ist ein islamischer Begriff, der im engeren Sinne den spirituellen Weg bezeichnet, den der Sufi beschreitet, um über die Scharia hinaus zur Erkenntnis Allahs zu gelangen, in einem breiteren Sinne jedoch eine Gemeinschaft von Muslimen, die einem solchen Weg folgt, also eine Sufi-Bruderschaft. Die verschiedenen Bruderschaften werden dabei meist nach ihrem als Scheich bezeichneten Gründer benannt, auf den sie sich in einer geistigen Abstammungslinie (Silsila) zurückbeziehen. Auf diesen Gründer werden üblicherweise auch bestimmte Rituale und Symbole, die die Bruderschaft auszeichnen, zurückgeführt. Tarīqas sind keineswegs rein spirituelle Organisationen, sondern verfügen oft über große politische und wirtschaftliche Macht, die sie auch nutzen. Ein Beispiel dafür ist die senegalesische Murīdīya. Eine vom Orientalismus geprägte romantisierende Vorstellung von völlig vergeistigten Männern in wallenden Gewändern – Derwischen und Fakiren – die vor allem extrem asketische Übungen vollziehen, hat heute meist nur noch sehr wenig mit dem Leben von Mitgliedern islamischer Bruderschaften zu tun. (de)
- Ein Sufi-Orden (Tarīqa) ist eine Derwisch-Bruderschaft innerhalb des mystischen Islam (Sufismus). (de)
- Una tarīqa (en árabe طريقة, plural طريقات tarīqāt o طرق turuq) es una orden espiritual dentro del camino místico del Islam, denominado sufismo. (es)
- The following is a list of notable Sufi orders or schools (tariqa). (en)
- Tariqa (arabe : طَرِيقة [tarīqa] (pl.: turuq: طرق) : procédé, voie, méthode) désigne généralement les confréries mystiques soufies dans l'islam, dont les fidèles sont réunis autour d’une figure sainte, ancienne ou récente, autour de son lignage et de ses disciples. Si le terme de confrérie soufie a été assez tôt utilisé par les observateurs coloniaux, tentés de les assimiler aux monastères et couvents issus du monde chrétien, on lui préfère aujourd'hui l'expression voies soufies pour désigner à la fois la formation et l'organisation des turuq en islam. Elle porte en général le nom de son fondateur. (fr)
- Tarekat (Arab: طريقة, transliterasi: Tharīqah) merupakan sebuah istilah yang merujuk kepada aliran-aliran dalam dunia tasawuf atau sufisme Islam. Secara bahasa berarti "jalan" atau "metode", dan secara konseptual bermakna "jalan kering di tengah laut" ini juga di anggap "merujuk kepada sebuah ayat dalam Alquran": "Dan sungguh, telah Kami wahyukan pada Musa, ‘Tempuhlah perjalanan di malam hari bersama para hamba-hamba-Ku, [dan] buatlah untuk mereka jalan kering di tengah laut'." (Q.S. Thāhā [20]: 77). Pemimpin sebuah tarekat biasa disebut sebagai Mursyīd (dari akar kata rasyada, yang artinya: "penuntun"). Adapun para pengikut tarekat biasa disebut sebagai Murīd (dari akar kata arāda, yang artinya: "yang menginginkan"), yang bermakna orang yang menginginkan untuk mendekat kepada Tuhan; atau Sālik (dari akar kata salaka, yang artinya "yang memasuki"), yang bermakna orang yang memasuki atau menempuh jalan menuju Tuhan. Metafora tarekat sebagai "jalan" harus dipahami secara khusus, sehubungan dengan istilah syariat yang juga memiliki arti "jalan". Dalam hal ini tarekat bermakna sebagai jalan yang khusus atau individual, yang merupakan fase kedua dari skema umum tahapan perjalanan keagamaan: syariat, tarekat, hakikat, dan makrifat. Ada banyak aliran tarekat yang berkembang di dunia Islam, beberapa diantaranya lahir dan besar di Indonesia. (in)
- タリーカ（阿: طريقة）とは、イスラム教において、スーフィーが率いるスーフィズムの教団を指す。 (ja)
- Lista di ṭuruq o confraternite sufi: (it)
- 타리카(아랍어: tarῑqah, 원어는 '길'이라는 뜻. tariqah라고도 씀)는 이슬람에서 실재(ḥaqq), 곧 하느님에 대한 직접적 앎(ma⁽rifah)에 이르는 영적인 길이다. 9~10세기에 타리카는 이슬람 신비주의자인 수피들의 개인적인 영성수련의 길을 의미했다. 12세기 이후 '셰이크' 또는 '피르'라고 불리는 스승을 중심으로 한 추종자들의 공동체가 형성됨에 따라 타리카는 그러한 신비주의 공동체가 셰이크 지도하에 준수하는 의례체계 전체를 지칭하게 되었다. 궁극적으로 타리카는 그러한 공동체 자체를 의미하게 되었다. 각 신비주의 공동체는 예언자 무하마드로부터 자신들에게로 이어지는 일련의 영적 전승(silsilah)을 주장했으며, 입문자들을 위한 의례 절차를 확립하고 규율을 제정했다. '무리드'·'이크완'·'다르위시' 등의 명칭으로 불리기도 하는 입문자들은 스승의 지도하에 저명한 '하느님의 친구' 곧 수피 성자의 영성수련의 길을 따름으로써 스스로 하느님과의 친교라는 신비적인 경지(hāl)에 이르게 된다. 온건한 스승들은 극단적인 수련을 비난했지만, 몇몇 공동체의 수련자들은 영적 탈아의 경지에 대한 추구를 하다가 때때로 마약복용이라든가 과격한 곡예 등을 강행하여 '빙글빙글 도는', '울부짖는', '춤추는' 수련자들이라는 비난과 함께 멸시받기도 했다. 다르위시들의 공동체에서는 흔히 정식 입문자들뿐만 아니라 일반 신자들도 그들의 수도원에 초청해 머물도록 했다. 12세기에 결성되기 시작한 타리카 공동체들이 20세기 중반에 이르러서는 수백 명을 헤아리게 되었으며 추종자들도 수백만 명으로 증가했다. 수피 타리카 공동체들의 발전은 이슬람의 중심부 국가들에서 가장 현저하게 이루어졌으며, 따라서 이슬람교도들의 종교적 삶 전체에 매우 중요한 영향을 미치게 되었다. 타리카 공동체는 서아프리카, 동유럽, 인도, 중앙 아시아, 극동 아시아 지역에도 존재한다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Le confraternite islamiche (in arabo: طَرِيقَة, ṭarīqa, plur. in arabo: طُرُق, ṭuruq) sono un tardo fenomeno del sufismo.Dopo la prima fase individuale, i sufi si organizzarono infatti, a partire dal XII secolo, in strutture complesse di discepoli (murīd, pl. murīdīn) che, sotto la guida di un Maestro, imparavano a percorrere la Via mistica per giungere ad una diretta conoscenza di Dio. Di esse si ricordano in particolare la Qādiriyya, fondata nel XII secolo da Abd al-Qadir al-Jilani e, nella stessa epoca, la , fondata da , così come la Rifa'iyya, fondata da Ahmad al-Rifa'i. La Shadhiliyya, fondata da Abu l-Hasan al-Shadhili nel XIII secolo, la Mawlawiyya, in turco Mevleviyyè, fondata da Jalal al-Din Rumi; la Kubrawiyya, fondata da Najm al-Din Kubrà; la Cishtiyya fondata in India da Mo'inoddin Cishti e la Naqshbandiyya, fondata da , sono invece sorte nel XIII secolo. (it)
- Tarika (arab. طريقه, dosłownie: droga, ścieżka) – nazwa używana w islamie pierwotnie (w IX-X wieku) na określenie sposobu postępowania jednostki, mającej skłonności mistyczne, następnie zaś w stosunku do reguły bractwa sufickiego lub samego bractwa. W odniesieniu do tego ostatniego używa się także nazwy "tarikat". Początki ruchu mistycznego w świecie islamu związane są z samotnymi jednostkami, poszukującymi Boga na własną rękę, jednak stosunkowo szybko zaczęły one współpracować ze sobą i gromadzić się w celu dzielenia się swoimi doświadczeniami i wspólnego dążenia do celu. Prawdziwa instytucjonalizacja ruchu sufickiego nastąpiła jednak dopiero w wieku XI, wtedy też nazwa tarika, która dotychczas była odnoszona do sposobu postępowania, praktykowanego lub zalecanego przez pojedynczego sufiego, zaczęła oznaczać regułę bractwa sufickiego lub samo bractwo. Każde bractwo proponowało własną drogę prowadzącą do poznania Boga. Każda szkoła suficka jest po prostu drogą, jej adept to salik, czyli ten który drogę przemierza, jej etapy to makam, czyli postoje. Dochodząc do nich, początkujący adepci (muridzi) osiągali stany duchowe zwane hal. Liczba i rodzaj etapów zależały od poszczególnych bractw i mistrzów, zwanych murszid (prowadzący, wskazujący) albo szajch (starzec, persk. pir). Podążanie drogą umożliwiało pełne oddanie się Bogu i murszidowi. Polegało to na prowadzeniu wielkiego dżihadu z samym sobą, ze swoimi pożądaniami i słabościami. Początkujący adept rozpoczynał od złożenia hołdu murszidowi, pod którego kierunkiem pobierał następnie nauki religijne, praktykował ćwiczenia duchowe i przechodził kolejne stopnie wtajemniczenia, zwane "łańcuchem" (silsila). W niektórych szkołach muridowie rozpoczynali od najgorszych prac, takich jak czyszczenie ustępów, pomoc w kuchni czy żebranie. Bractwa były silnie zhierarchizowane i opierały się na więzi mistrzów z uczniami. Jak powiadało popularne wśród sufich przysłowie: "kto nie ma swojego szajcha, tego szajchem jest Szatan". Murszid pozostawał w bardzo bliskim kontakcie ze swoim uczniem, codziennie obserwował jego postępy, nauczał i kształcił. Symbolem pełnego włączenia murida do bractwa było przekazanie mu przez szajcha stroju bractwa (hirga, murakka). Bractwa izolowały się od świata zewnętrznego, tworząc samodzielne gospodarstwo, złożone z całego kompleksu budynków i zwane różnie w różnych krajach islamu: chan[a]kah (termin perski), zawija (dosłownie: kąt, czyli miejsce ukrycia się – termin używany w Maghrebie; używano tam też określenia ribat), dargah (dwór książęcy – termin używany w Indiach), tekke (termin turecki). Z europejska nazywa się je klasztorami. W takim kompleksie było mieszkanie mistrza, pomieszczenie dla adeptów, wspólna kuchnia, pomieszczenie o charakterze meczetu, przeznaczone na wspólną modlitwę. Wspólne życie braci (ichwan) opiera się na takich praktykach, jak nocne czuwania, posty, zbieranie datków, recytacje słów czy wyrażeń z Koranu (dhikr) czy tańce, mające doprowadzić do ekstatycznego zbliżenia z Bogiem. Bractwa sufickie często miały duże wpływy wśród zwykłych muzułmanów, proponując nawiązanie bezpośredniego kontaktu z Bogiem i nie zwracając uwagi na różnice w pozycji społecznej. Czasami stawały się one wyrazicielami interesów warstw niższych i ośrodkami ruchów politycznych, ponieważ skupiały wokół siebie dużą rzeszę sympatyków. Takim tarikatem, który przekształcił się w organizację polityczną, a potem wręcz w państwo, był tarikat , stanowiący właściwie konfederację kilku, a następnie kilkunastu plemion turkmeńskich. Jego siódmy szajch, Ismail, podbił Iran i założył dynastię Safawidów. Innym słynnym tarikatem, posiadającym ogromne wpływy polityczne, tym razem w Imperium Osmańskim, byli Bektaszyci. (pl)
- Tariqas (paden, wegen) worden de ordes genoemd waarin soefi's zich vanaf de 9e eeuw georganiseerd hebben. Hier vindt u een lijst met veel bekende en minder bekende ordes. Soefi's die hun opleiding zonder leraar hebben voltooid noemt men Uwaïssiyya. De Naqshbandiyya beschouwen Uwaïsiyya als geïnitieerde Naqshbandi. Deze lijst bevat uitsluitend tariqas met een artikel op de Nederlandse Wikipedia. · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · (nl)
- Тарика́т (араб. طريقة — дорога, путь), или сулюк — метод духовного возвышения и мистического познания Истины (хакк). Слово тарика в значении «путь» употребляется в Коране. Тарикату следуют многочисленные суфийские ордены, сильно влияющие на общественную жизнь мусульманского мира. Сторонники мусульманского аскетизма (зухд), шедшие первоначально путём духовного возвышения и борьбы со своими страстями (нафс), в XI веке объединились вокруг духовных наставников в тарикаты. Центрами тарикатов стали многочисленные обители разного вида — рибаты, ханаки и завии. Тарикаты практикуют отшельничество и аскетизм, а также проповедуют путь духовного очищения и преданного служения Аллаху. Суфийские ордена сыграли большу́ю роль в деле распространения ислама среди различных народов в Малой Азии, Египте, Центральной Азии, Африке и других регионах исламского мира. (ru)
- Esta é uma lista de ordens sufis (ou sufistas; em árabe: tariqas). (pt)
- As turuq (singular: tariqa), do árabe طريق ("caminho ascético"), são confrarias esotéricas islâmicas, da corrente contemplativa e mística do Islã. As turuq foram estabelecidas a partir da Idade Média por grandes figuras da religião islâmica, como Rûmi, Abdal al-Qadir al-Jilani, os xeiques Darqawi e Shadhili, entre outros. A primeira Ordem Sufi, a tarica Qadiria, surgiu em Bagdá, no atual Iraque, entre os séculos Xi e XII. Elas surgiram por todo o vasto território islâmico e foram importantes no desenvolvimento do comércio e na expansão do mundo árabe. (pt)
- 塔里卡，伊斯蘭教蘇非派術語，意思是道乘，是指為接近上帝在穆斯林日常必須履行的五功(教乘)之上更高一層的修行階段，一般遜尼派穆斯林稱為副功。 這個觀念最早出現在12-13世紀蘇非派教團，一直保留至現在，帶領學生進入此階段的導師被稱為穆里希德或謝赫，學生則是穆里德或犒德爾維希。 (zh)
- Тарикат, тарікат — містичний релігійний орден, дервішський орден. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Taríka (arabsky طريقة – „cesta, způsob“) je súfistický řád či bratrstvo. Původně v súfismu slovo taríka znamenalo promyšlenou cestu k Pravdě a až později systém duchovních cvičení, askeze a zbožnosti. (cs)
- الطريقة الصوفية هي السيرة المختصة بالسالكين إلى الله تعالى من قطع المنازل والترقي في المقامات (ar)
- Ein Sufi-Orden (Tarīqa) ist eine Derwisch-Bruderschaft innerhalb des mystischen Islam (Sufismus). (de)
- Una tarīqa (en árabe طريقة, plural طريقات tarīqāt o طرق turuq) es una orden espiritual dentro del camino místico del Islam, denominado sufismo. (es)
- The following is a list of notable Sufi orders or schools (tariqa). (en)
- タリーカ（阿: طريقة）とは、イスラム教において、スーフィーが率いるスーフィズムの教団を指す。 (ja)
- Lista di ṭuruq o confraternite sufi: (it)
- Tariqas (paden, wegen) worden de ordes genoemd waarin soefi's zich vanaf de 9e eeuw georganiseerd hebben. Hier vindt u een lijst met veel bekende en minder bekende ordes. Soefi's die hun opleiding zonder leraar hebben voltooid noemt men Uwaïssiyya. De Naqshbandiyya beschouwen Uwaïsiyya als geïnitieerde Naqshbandi. Deze lijst bevat uitsluitend tariqas met een artikel op de Nederlandse Wikipedia. · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · (nl)
- Esta é uma lista de ordens sufis (ou sufistas; em árabe: tariqas). (pt)
- As turuq (singular: tariqa), do árabe طريق ("caminho ascético"), são confrarias esotéricas islâmicas, da corrente contemplativa e mística do Islã. As turuq foram estabelecidas a partir da Idade Média por grandes figuras da religião islâmica, como Rûmi, Abdal al-Qadir al-Jilani, os xeiques Darqawi e Shadhili, entre outros. A primeira Ordem Sufi, a tarica Qadiria, surgiu em Bagdá, no atual Iraque, entre os séculos Xi e XII. Elas surgiram por todo o vasto território islâmico e foram importantes no desenvolvimento do comércio e na expansão do mundo árabe. (pt)
- 塔里卡，伊斯蘭教蘇非派術語，意思是道乘，是指為接近上帝在穆斯林日常必須履行的五功(教乘)之上更高一層的修行階段，一般遜尼派穆斯林稱為副功。 這個觀念最早出現在12-13世紀蘇非派教團，一直保留至現在，帶領學生進入此階段的導師被稱為穆里希德或謝赫，學生則是穆里德或犒德爾維希。 (zh)
- Тарикат, тарікат — містичний релігійний орден, дервішський орден. (uk)
- Una tariqa (àrab: طريقة, ṭarīqa, plural طرق, ṭuruq, ‘camí’, ‘mètode’) és una germandat o confraria sufí. Els practicants del sufisme estan agrupats en diferents germandats que persegueixen la purificació de l'ànima, la consecució del coneixement diví i la realització de la realitat divina a través dels ensenyaments espirituals que ofereix la Revelació (l'Alcorà i la sunna), les dites i experiències d'altres profetes i sants, i la pràctica d'un camí espiritual a través de la guia d'un mestre autoritzat (sovint anomenat xeic). (ca)
- Tarīqa (arabisch طريقة, DMG ṭarīqa ‚Weg, Pfad, Methode‘, Plural Turuq طرق / ṭuruq) ist ein islamischer Begriff, der im engeren Sinne den spirituellen Weg bezeichnet, den der Sufi beschreitet, um über die Scharia hinaus zur Erkenntnis Allahs zu gelangen, in einem breiteren Sinne jedoch eine Gemeinschaft von Muslimen, die einem solchen Weg folgt, also eine Sufi-Bruderschaft. Tarīqas sind keineswegs rein spirituelle Organisationen, sondern verfügen oft über große politische und wirtschaftliche Macht, die sie auch nutzen. Ein Beispiel dafür ist die senegalesische Murīdīya. (de)
- Tarekat (Arab: طريقة, transliterasi: Tharīqah) merupakan sebuah istilah yang merujuk kepada aliran-aliran dalam dunia tasawuf atau sufisme Islam. Secara bahasa berarti "jalan" atau "metode", dan secara konseptual bermakna "jalan kering di tengah laut" ini juga di anggap "merujuk kepada sebuah ayat dalam Alquran": "Dan sungguh, telah Kami wahyukan pada Musa, ‘Tempuhlah perjalanan di malam hari bersama para hamba-hamba-Ku, [dan] buatlah untuk mereka jalan kering di tengah laut'." (Q.S. Thāhā [20]: 77). (in)
- Tariqa (arabe : طَرِيقة [tarīqa] (pl.: turuq: طرق) : procédé, voie, méthode) désigne généralement les confréries mystiques soufies dans l'islam, dont les fidèles sont réunis autour d’une figure sainte, ancienne ou récente, autour de son lignage et de ses disciples. (fr)
- Le confraternite islamiche (in arabo: طَرِيقَة, ṭarīqa, plur. in arabo: طُرُق, ṭuruq) sono un tardo fenomeno del sufismo.Dopo la prima fase individuale, i sufi si organizzarono infatti, a partire dal XII secolo, in strutture complesse di discepoli (murīd, pl. murīdīn) che, sotto la guida di un Maestro, imparavano a percorrere la Via mistica per giungere ad una diretta conoscenza di Dio. (it)
- 타리카(아랍어: tarῑqah, 원어는 '길'이라는 뜻. tariqah라고도 씀)는 이슬람에서 실재(ḥaqq), 곧 하느님에 대한 직접적 앎(ma⁽rifah)에 이르는 영적인 길이다. 9~10세기에 타리카는 이슬람 신비주의자인 수피들의 개인적인 영성수련의 길을 의미했다. 12세기 이후 '셰이크' 또는 '피르'라고 불리는 스승을 중심으로 한 추종자들의 공동체가 형성됨에 따라 타리카는 그러한 신비주의 공동체가 셰이크 지도하에 준수하는 의례체계 전체를 지칭하게 되었다. 궁극적으로 타리카는 그러한 공동체 자체를 의미하게 되었다. 12세기에 결성되기 시작한 타리카 공동체들이 20세기 중반에 이르러서는 수백 명을 헤아리게 되었으며 추종자들도 수백만 명으로 증가했다. 수피 타리카 공동체들의 발전은 이슬람의 중심부 국가들에서 가장 현저하게 이루어졌으며, 따라서 이슬람교도들의 종교적 삶 전체에 매우 중요한 영향을 미치게 되었다. 타리카 공동체는 서아프리카, 동유럽, 인도, 중앙 아시아, 극동 아시아 지역에도 존재한다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Tarika (arab. طريقه, dosłownie: droga, ścieżka) – nazwa używana w islamie pierwotnie (w IX-X wieku) na określenie sposobu postępowania jednostki, mającej skłonności mistyczne, następnie zaś w stosunku do reguły bractwa sufickiego lub samego bractwa. W odniesieniu do tego ostatniego używa się także nazwy "tarikat". (pl)
- Тарика́т (араб. طريقة — дорога, путь), или сулюк — метод духовного возвышения и мистического познания Истины (хакк). Слово тарика в значении «путь» употребляется в Коране. Тарикату следуют многочисленные суфийские ордены, сильно влияющие на общественную жизнь мусульманского мира. Сторонники мусульманского аскетизма (зухд), шедшие первоначально путём духовного возвышения и борьбы со своими страстями (нафс), в XI веке объединились вокруг духовных наставников в тарикаты. Центрами тарикатов стали многочисленные обители разного вида — рибаты, ханаки и завии. (ru)
|
