| dbo:abstract
|
- Limites Romani o Limes és el nom aplicat a una zona de fortificacions frontereres romanes que protegien el seu imperi. Hi va haver algunes fortificacions de frontera sobretot a Dàcia, Aràbia Pètria, Numídia i Britània, però el limes principal fou el d'Agri Decumates contra els germànics amb la Limes Germanicus, a la zona del Danubi i el Rin, i estava format per fortins, fossats, murs i palissades; en alguns lloc hi havia torres rodones i en altres torres de fusta d'observació. Està inscrit a la llista del Patrimoni de la Humanitat de la UNESCO des del 1987. (ca)
- Limes Romanus nebo jen limes (lat. cesta, později mez, hranice; 2. pád limitis), znamená dnes v širším smyslu pevninskou hranici Římské říše, v užším smyslu systém opevnění a celní hranici tam, kde nebyla určena řekami. Podél limitu probíhala vždy cesta a na vhodných místech byly vojenské tábory (castra), kde se odehrával také obchod s barbary. Českému území nejbližší části limitu nalezneme na území Bavorska, Rakouska a Slovenska. Je to například pevnost Komárno při soutoku řek Váh a Dunaj. (cs)
- الليمس (باللاتينية: Limes) مجموعة من الأنظمة العسكرية والدفاعية والاقتصادية التي شكلت حزاما واقيا للامبراطورية الرومانية في وجه الثورات وتثبيتا لهيمنة روما الاستعمارية. كانت النظم الدفاعية مكونة من شبكة من الطرق والحصون العسكرية ومراكز الحراسة والجسور ومخازن التموين. امتد الليمس على أكثر من 5،000 كم من ساحل المحيط الأطلسي في شمال بريطانيا، مرورا عبر أوروبا إلى البحر الأسود، ومن هناك إلى البحر الأحمر وشمال أفريقيا عودة إلى ساحل المحيط الأطلسي. احتوى الليمس على العديد من الأجزاء من بينها: الحصون الجرمانية، سور هادريان، الليمس العربي، الليمس التريبوليتاني (الطرابلسي)، الخندق الأفريقي. (ar)
- Με την ονομασία Λίμες (λατ. Limes) εννοούνται εκείνες οι εγκαταστάσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που χρησίμευαν για την υπεράσπιση, κυρίως όμως την οριοθέτηση των συνόρων. (el)
- Limeso estas fortikita limo, kiu dum la romia epoko defendis la Romian Imperion kontraŭ norde loĝantaj triboj. Ĝi etendiĝas en Britio en la norda parto de la nuna Anglio (Muro de Hadriano) kaj en Ĝermanio oriente de la rivero Rejno kaj norde de Danubo (Ĝermania Limeso). Grandaj partoj de ĝi konserviĝis kaj konsistigas arkeologian monumenton. Aliaj partoj estis ekzemplocele rekonstruitaj. La romiaj provincoj, kiujn protektis la Ĝermania Limeso, estis Germania Superior (Supra Ĝermanio) kaj Raetia. Kie ĝi renkontas la limon de la du provincoj, proksime de nuna urbo Lorch, ĝi abrupte ŝanĝas sian direkton (irante unuflanke al okcidento, aliflanke al sudo). Ĝia situo en tiu regiono ne estas tute klara. Tiu supraĝermania-retia limeso longas 548 kilometrojn. La Ĝermanian Limeson gardis ĉ. 900 gardoturoj kaj 120 fortikigitaj armeaj posteno (kasteletoj, latine castellum). Ĉe bona vetero oni vidis de ĉiu turo la du najbarajn kaj do povis sendi lumajn, fumajn, kornajn aŭ aliajn signalojn, precipe por disvastigi alarmon pro atakoj. En la jaroj 259/260 alemanoj atakis la romiajn provincojn en Ĝermanio kaj konkeris la muron, kiu poste ne plu estis uzata. Post kelkaj jarcentoj eĉ homoj proksime loĝantaj ne memoris la iaman celon de la konstruaĵo. Ekde la jaro 1987 la Muro de Hadriano estas monda kulturheredaĵo.La 29-a kunveno de la mondheredaĵa komitato de UNESKO, kiu okazis de la 10-a al la 17-a de julio 2005, je la 15-a de julio aldonis al tio ankaŭ la Ĝermanian Limeson, kreante transnacian mondan kulturheredaĵon. (eo)
- Limes (lateinisch ursprünglich „Querweg“, „Schneise“, vor allem „Grenzweg“ im Zusammenhang mit der Einteilung eines Raumes oder der Erschließung eines Geländes, später allgemein „Grenze“; Plural limites) bezeichnet die vom Römischen Reich vom 1. bis 6. Jahrhundert n. Chr. angelegten Grenzwälle oder militärischen Grenzsicherungssysteme in Europa, Vorderasien und Nordafrika. Es wird auch für spätere vergleichbare Grenzziehungen (Limes Saxoniae) oder Überwachungsanlagen an Reichsgrenzen verwendet. Der Begriff leitet sich ursprünglich von den lateinischen Wörtern limus „quer“ und limen „Türschwelle“ ab. Anfänglich verstanden die Römer unter diesem Begriff nur ein Feld oder einen Acker, die mit Grenzsteinen (termini), Holzpfosten oder durch klar erkennbare Landmarken (Bäume, Flüsse) begrenzt wurden. Ab der Zeit Gaius Iulius Caesars wurden Heerwege mit befestigten Wachtposten und Marschlagern auf einer Waldschneise (siehe auch weiter unten) oder rasch angelegten Straßen im Feindesland als Limes bezeichnet. Er entwickelte sich im Laufe der Zeit von einer Marsch- und Patrouillenlinie zu einem Annäherungshindernis mit Kontrollfunktionen. Wo keine natürlichen Grenzmarkierungen wie Flüsse oder Gebirge vorhanden waren, kennzeichneten die Römer ihre Reichsgrenzen durch limites. Diese wiesen unterschiedliche Ausprägungen auf, sie waren abhängig von den natürlichen Gegebenheiten, der Siedlungsdichte und der Bedrohungslage vor Ort. Sie alle wurden von römischen Truppen überwacht. In Nordafrika und im Osten bildeten dabei mehr oder weniger lockere Ketten von Kastellen und Wachtürmen den Limes. An Rhein, Donau, Euphrat und Tigris markierten die Wasserläufe dieser Flüsse die Grenze. Dieser Limes wird heute auch als Flusslimes oder Nasser Limes bezeichnet, die Römer selbst sprachen von einer ripa (lateinisch für „Ufer“). Ein Abschnitt des rätischen Limes in seiner letzten Ausbaustufe und der britannische Hadrianswall bestanden sogar aus durchgehenden und mit Wachtürmen versehenen Steinmauern anstatt hölzerner Palisaden wie in Obergermanien und Rätien. In der Spätantike gaben die Römer diese geschlossenen Wall- und Palisadenanlagen dann in der Regel aber auf und gingen dazu über, die Limites durch Kastelle unterschiedlicher Größe zu sichern, wie es in einigen anderen Grenzabschnitten von Anfang an üblich war. Bei der Anlage ihrer Grenzen verfolgten die Römer keine reichsweite Gesamtstrategie, die über Jahrhunderte hin nachvollziehbar wäre; damit entstand im Lauf der Jahrhunderte ein vielgestaltiges Konglomerat aus festen, zum Teil aber auch sehr offenen Grenzen. Die römischen Grenzanlagen waren nicht primär zur Abwehr von Angriffen gedacht und dazu auch meist nicht geeignet. Viele der heute bekannte römischen Grenzenabschnitte waren gegen groß angelegte Plünderungszüge nicht zu verteidigen, da ihre Garnisonen entlang einer Linie aufgereiht waren, die selbst eine kleine, entschlossene Kampftruppe mühelos hätte durchbrechen können. Die Römer wandten daher die sogenannte Invasionsverteidigung an: Präsenz großer, stets kampfbereiter Einheiten an strategischen Punkten mit der Fähigkeit, Eindringlinge mit rasch zusammengezogenen Interventionstruppen zu bekämpfen. Sie sollten primär die Kontrolle bzw. Kanalisierung des täglichen Waren- und Personenverkehrs (Präklusivität) und eine schnelle Nachrichtenübermittlung zwischen den Wachposten gewährleisten. Der Limes war nicht nur eine militärische Markierung, sondern vor allem die Grenze des römischen Wirtschaftsgebietes. Neben der Funktion als militärisches „Frühwarnsystem“ dienten die limites als Zollgrenzen und ihre Grenzübergänge als „Marktplätze“ für den Außenhandel mit dem Barbaricum. Die Grenzanlagen prägten in ihrer fast fünfhundertjährigen Geschichte zahlreiche Kulturlandschaften und bildeten die Keimzellen vieler bedeutender Städte. Die bekanntesten Limites sind der Obergermanisch-Raetische Limes in Deutschland, mit 550 km das längste Bodendenkmal Europas, der norische Limes in Österreich und der Hadrianswall in Großbritannien. (de)
- Limes bat (singularra, latinez, plurala limites) Erromatar Inperioaren kanpoaldeko muga bat zen (limes hitzak "muga" esan nahi du latinez), egonkorrak izan ohi ziren, harresi bat zeukaten gehienetan, eta gaztelu, gotorleku, zaintza dorre eta herriz ornituta egon ohi ziren. Europan, Rhin eta Danubio ibaietan zehar kokatzen zen, emari handiko ibai hauek, muga natural bezala erabiltzeko, eta, osatzeko, erromatarrek harresi handiak altxatu zituzten I. mendetik aurrera eraikiak izan zirenak, modu eraginkorrean, geroz eta sarriago gertatzen ari ziren barbaroen inbasioetatik defenda ez zitezkeen tokietan, defentsa garrantzitsu eta egituratuenak II. mendetik aurrera eraiki ziren arren. Distantzia batetik behin, dorre bat edo beste edozein gotorleku lotzen zitzaion harresiari. Limes hauek, merkatariak erakartzen zituzten, eta soldaduen familiak ere handik gertu finkatzen ziren, eta, horrela, denboran aurrera, erromatar herri bihurtu ziren (atzerritarren inbasioen mende egon arren), baita latindar eta barbaroen arteko merkataritza eta kultura elkartrukearen gune ere. Erromatar Inperioaren Mugak Gizateriaren Ondare izendatu zituen UNESCOk, eta zehazki Hadrianoren Harresia 1987an, eta Goi Germania-Retiako limes-a 2005 eta 2008an. Munduan existitzen den mugaz harandiko tokietako bat da. Jatorrian, limes hitzak, latinez, mugako tropek zaindutako edozein bide izendatzen zuten. Horregatik, hitza, benetako harrizko harresiak (Britania) zein batetik bestera distantzia batetara zeuden zurezko gotorleku kateak izendatzeko erabiltzen da. Azken eredu hau zen gehien erabiltzen zena Germaniako muga zabal eta arriskutsuan, muga bezala, ibaiak erabil ezin zitezkeen tokietan. Denborarekin, erromatarrek eurek, germaniarrak kontratatu zituzten soldadu limes-ak zaintzeko. (eu)
- Se conoce como limes (singular, en latín; plural: limites) cada uno de los límites fronterizos del imperio romano (el término limes significa «límite», «frontera», en latín). En Europa se ubicaba a lo largo de los ríos Rin y Danubio, para aprovechar el cauce de estos caudalosos ríos como fronteras naturales. Para completar esta frontera natural, los romanos construyeron grandes murallas fronterizas que se levantaron a partir de finales del siglo I en aquellas zonas que no se podían defender eficazmente de las cada vez más frecuentes invasiones bárbaras, aunque las defensas más importantes y más estructuradas son del siglo II. Cada cierta distancia, se unía una torre o cualquier otra fortificación a la muralla. Los limites solían atraer a los comerciantes, y las familias de los soldados se instalaban también en las cercanías, por lo que a la larga se convirtieron en núcleos de población romana (a pesar de estar expuestos a las incursiones extranjeras) y en centros de intercambio comercial y cultural entre latinos y bárbaros. Las Fronteras del Imperio romano fueron declaradas como Patrimonio de la Humanidad por la Unesco, y específicamente el Muro de Adriano en 1987 y el Limes de la Alta Germania-Retia y Muro de Antonino en 2005 y 2008, respectivamente. Es uno de los sitios transfronterizos que existen en el mundo. Originalmente, la palabra limes designaba en latín a cualquier camino vigilado por patrullas fronterizas. Por ello, la palabra se usa para nombrar tanto auténticas murallas de piedra (provincia de Britania) como cadenas de fuertes de madera o piedra a cierta distancia unos de otros. Este último modelo era el imperante en la vasta y peligrosa frontera con , en aquellos lugares donde no se podían emplear los grandes ríos como frontera. Con el tiempo, los propios romanos llegaron a contratar a las tribus germánicas como soldados para resguardar el limes. Los principales limites fortificados durante el Imperio fueron los siguientes:
* Muro de Adriano y Muro de Antonino en Britania.
* Limes Germanicus, en las provincias de Germania Inferior y Germania Superior, siguiendo el curso del río Rin hasta las estribaciones de los Alpes. El Castillo de Saalberg (montaña de sal), al norte de Fráncfort, formaba parte del limes romano en una especie de provincia romana que penetraba hacia el este del Rin, con el fin de obtener sal en unos yacimientos cercanos del macizo del Taunus, en el Estado federado de Hesse. Varios castillos construidos por los romanos en esta zona aprovechan esta especie de cordillera o más bien, macizo, para penetrar hacia el este allende el Rin.
* , en algunos tramos al norte del Danubio a su paso por Dacia y Panonia, que eran provincias del Imperio romano.
* , la frontera en el bajo Danubio.
* , la frontera al este de Rumanía y Moldavia.
* Limes Tripolitanus, separando el África romana de los territorios controlados por tribus bereberes en el Sáhara y la cordillera del Atlas.
* Limes Arabicus, separando el territorio romano del desierto de Arabia, consistente en una cadena de fuertes construidos en los puntos de aguada, comunicado por una densa red de vías, para defender de las incursiones de los nómadas del desierto y proteger la llegada de las caravanas.
* : apoyado en el curso del Éufrates, separando las provincias Siria y Capadocia del Imperio parto y, más tarde, del Imperio sasánida, formado por una cadena de ciudades y puestos fortificados controlando los puntos de aguada y los vados del río, con las fortalezas legionarias a retaguardia, a unos tres a cinco días de marcha.
* Fossatum Africae, en el norte de África. (es)
- Līmes (Latin, singular; plural: līmitēs) is a modern term used primarily for the Germanic border defence or delimiting system of Ancient Rome marking the borders of the Roman Empire, but it was not used by the Romans for that purpose. The term has been extended to refer to the frontier defences in other parts of the empire, such as in the east and in Africa. The līmes is often associated with Roman forts, but the concept could apply to any adjoining area the Romans exercised loose control with military forces. (en)
- Le limes (prononcé [li.mɛs]) est le nom donné par les historiens modernes aux systèmes de fortifications établis au long de certaines des frontières de l'Empire romain. Le terme limes peut comporter deux significations : 1.
* Le mot peut être considéré comme frontière ou limite, avec comme équivalent la Grande Muraille de Chine ou plus tard la ligne Maginot. Pour les Romains, ce terme signifie qu'il s'agit d'une barrière pour défendre l'intérieur de l'Empire romain (sens utilisé pour la première fois par Frontin et Tacite au Ier siècle) ; 2.
* Le terme peut signifier chemin ou route, c'est-à-dire la voie qui mène vers des territoires nouvellement conquis (ou à conquérir), comme le limes germanique sous Auguste, qui longe la rivière Lippe. Cette frontière était gardée par plusieurs places d'auxiliaires ou de légionnaires. Le limes germanique et de Rhétie a été inclus en 2008 dans la liste des sites du patrimoine mondial de l'UNESCO, sous l'appellation « Frontières de l'Empire romain », tout comme le mur d'Hadrien en 1987 et le mur d'Antonin en 2005 au Royaume-Uni. (fr)
- リメス（羅: Limes）は、ローマ帝国時代の防砦システムであり、ローマ領の境界線を示すものでもあった。リメスは、ローマ帝国全土に張り巡らされていたが、世界遺産に登録されたドイツのリメスが著名である。なお、長音読みのリーメス（羅: Līmes)（ラテン語発音: [ˈliː.mes]）と表記されることもある。 (ja)
- 리메스 (līmes, 단수형: līmitēs)는 주로 게르마니아 국경 방어나 을 나타내는 고대 로마의 경계 구분 체계에 사용되는 현대 용어이며, 그렇지만 이런 목적으로 로마인들이 사용하지는 않다. 이 용어는 동방과 아프리카 등에는 로마 제국의 국경 방어선을 나타내는등 그 의미가 확장되었다. 리메스는 종종 로마의 요새들과 연관 지어지지만, 이 개념은 로마가 병력을 가지고 느슨한 지배권을 행사하는 인접 지역들에는 적용될 수 있다. (ko)
- De limes (Latijn voor 'grens') is de aanduiding van de grens- en verdedigingszone van het Romeinse Rijk, hoofdzakelijk gebouwd in de periode 40 na Chr. - circa 250 na Chr. Deze liep van de Atlantische kust in Noord-Engeland via de Noordzee langs de toenmalige hoofdstroom van de Rijn en Donau naar de Zwarte Zee. Verder oostwaarts volgde de limes de Eufraat (vanaf de tijd van keizer Septimius Severus de Tigris) naar de Rode Zee. In het zuiden vormde de Sahara een natuurlijke verdedigingsbarrière tegen invallen. Delen van de limes in het Verenigd Koninkrijk (Muur van Antoninus, Muur van Hadrianus) en Duitsland (Opper-Germaans-Raetische limes) staan op de Werelderfgoedlijst, de limes in Nederland stond vanaf 2018 op de Voorlopige Lijst Werelderfgoed. In 2020 werd een nominatiedossier voor de Neder-Germaanse limes aan de UNESCO aangeboden. In juli 2021 zijn tijdens de vergadering(en) van het Werelderfgoedcomité van de UNESCO in het Chinese Fuzhou de meest complete en best bewaarde onderdelen van de Neder-Germaanse limes de status van Werelderfgoed toegekend. In deze vergadering(en) werd ook het westelijke deel van de Donaulimes in Duitsland, Oostenrijk, Slowakije op de Unesco-Werelderfgoedlijst geplaatst. (nl)
- Il limes (in latino, 'limite', 'confine') era la linea artificiale che segnava il confine dell'Impero romano. Originariamente la parola limes indicava le strade che si spingevano all'interno di territori di recente conquista (o ancora da conquistare), come nel caso del limes germanico augusteo (vedi Occupazione romana della Germania sotto Augusto), che correva lungo le rive del fiume Lippe, presidiato da numerosi forti ausiliari e fortezze legionarie, nella costituenda provincia romana di Germania. Fu alla fine del I secolo d.C. che il termine prese a indicare la linea di confine dell'Impero (così in Frontino e in Tacito): le strade limitanee collegavano gli accampamenti fortificati, posti lungo il limes. Il limes germanico-retico è incluso dal 1987 nella lista dei Patrimoni dell'umanità dell'UNESCO. Stessa cosa per il Vallo di Adriano e il Vallo Antonino nel Regno Unito. (it)
- Limes (łac. droga, droga graniczna, później także granica) – systemy rzymskich umocnień granicznych wznoszonych na krańcach imperium szczególnie narażonych na najazdy. Termin pochodzi od nazwy drogi rozdzielającej działki ziemi, winnice, pola wyznaczane przez miedzę lub inne oddzielające struktury; oznaczał także drogę w znaczeniu abstrakcyjnym, np. Drogę Mleczną (łac. limes candidus) System tych umocnień spełniał swą rolę głównie w I-IV wieku, miejscowo jeszcze w V stuleciu Oparty o naturalne przeszkody: wielkie rzeki jak Ren czy Dunaj – broniony był przez umocnione castra obsadzone załogami przez żołnierzy stacjonujących w pobliżu legionów w sile od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Duże obozy (castra) uzupełniane były fortecami castella oraz wznoszonymi w regularnych odległościach wieżami (burgi). Na terenach pozbawionych naturalnych przeszkód wznoszono kamienne mury, , fosy i częstokoły, łącząc punkty strażnicze w ciąg umocnień. Szczególne formy instalacji wojskowych na granicach cesarstwa rzymskiego to m.in. tak zwane fossatum w Afryce Północnej (Fossatum Africae). W prowincji Mauretania Tingitana podstawowym elementem umocnień granicznych był głęboki rów (fossa). Za wyjątkowe można również uznać przypadki budowy systemów służących obronie i wczesnemu ostrzeganiu daleko poza rzeczywistymi granicami Imperium Romanum, np. w południowo-zachodniej części Krymu (starożytna Tauryda). Oddziały rzymskie pochodzące z prowincji Mezja Dolna (Moesia Inferior) wzniosły tam forty (castella) oraz wieże obserwacyjne otoczone murem i fosą (burgi). Taki system złożony z kilku wież i najprawdopodobniej jednego fortu rzymskie wojsko wybudowało na granicach Chersonezu Taurydzkiego. Było to wówczas niezależne miasto-państwo (polis) sprzymierzone z Rzymem. W latach 2000-2007 ekspedycja Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego odsłoniła na peryferiach współczesnego Sewastopola pozostałości dwóch wież datowanych na II-III wiek n.e. Trwają poszukiwania kolejnych elementów tego systemu umocnień. Najważniejsze rzymskie limites to:
* limes Germaniae i limes Raetiae tworzące razem Limes Górnogermańsko-Retycki
* Wał Hadriana
* Wał Antonina Poza nimi umocniono także:
* pogranicze wschodnie od Zatoki Akaba po rzekę Tygrys, dla obrony przed napaściami ze strony Partów, a później Persów;
* bagienne tereny zamykające od południa obszar senackiej prowincji Afryki Prokonsularnej (na obszarze dzisiejszej Tunezji), zwanej „spichlerzem Rzymu”, wobec zagrożenia jej najazdami koczowników pustynnych. (pl)
- Limes ("limite", em latim) são o conjunto das fortificações, delimitações e ocupações sistemáticas romanas nas bordas do seu império. Elas assumiram um papel estratégico, pois tinham como função conectar as diversas partes do império e incluir dentro de seus limites áreas de fácil colonização, automaticamente excluindo aquelas cujas condições de ocupação não eram favoráveis. Segundo o historiador Edward Luttwak, as fronteiras deveriam também ser tão curtas quanto possível - elas deveriam ocupar a menor distância entre seus extremos - no intuito de reduzir os gastos com construção e mão de obra. O limes pode ser dividido em quatro tipo: o limes fechado da Britânia, com a Muralha de Adriano; Germânia, o limes aberto e descontínuo da Síria, o limes africano que era uma área de penetração e troca com os povos nômades e à oeste um limes que formava a fronteira física do império. Nas regiões fronteiriças, o comportamento político dos romanos foi ambíguo: nas fronteiras orientais, onde as sociedades eram mais antigas e consideradas iguais pela sociedade romana, a ação era mais cautelosa; já nas fronteiras com os bárbaros, que eram considerados inferiores, a política foi pautada pela brutalidade e pela agressividade. O sítio arqueológico denominado "Fronteiras do Império Romano", que inclui o Limes germânico e a Muralha de Adriano, é tido como Patrimônio da Humanidade pela UNESCO. (pt)
- Ли́мес (лат. Limes — «дорога», «граничная тропа», позже просто «граница») или Limes imperii Romani — Граница Римской империи — укреплённый рубеж (вал, стена) со сторожевыми башнями, возведённый на границе Римской империи. Лимес служил Римской империи как и как средство таможенного контроля. На проходных пунктах велась торговля с «внешним миром». Провинции рядом с лимесом назывались лимитрофами и охранялись лимитанами. Самые известные участки лимеса — Верхнегерманско-ретийский лимес протяжённостью в 550 км и Вал Адриана в Великобритании. (ru)
- Limes var Romarrikets försvars- och avgränsningssystem. Systemet markerade Romarrikets yttre gränser. Latinska ordet limes hade ett antal olika betydelser: en gång eller ett hinder som avgränsade ett jordbruksfält, en gränslinje eller markering, en väg eller gång, kanal eller något annat avgränsat. I latin är pluralformen limites. Ordet limes kom därför att användas av latinska skribenter för att notera en utmärkt eller befäst gräns. Denna senare mening har sedan anpassats och utvidgats av moderna historiker inom det som berör Romarrikets gränser, exempelvis Hadrianus mur i norra England, ibland betecknad Limes Britannicus eller Romerska provinsen Arabias gränser mot öknen som kallas Limes Arabicus. Så långt den traditionella definitionen och användningen av termen. Det är numera allmänt accepterat att "limes" inte är en term som används av Romarna för imperiets alla gränser, befästa eller inte. Detta är en modern, anakronistisk tolkning. Termen blev vanlig efter 100-talet då den betecknade ett militärt distrikt under ledning av en "dux limitis" (sv)
- 羅馬帝國界牆（Limes），又稱羅馬帝國長城，是現代人所指的羅馬帝國在其國界修建的防禦日耳曼人的防禦系統，但當時的羅馬人修建這些建築的目的未必是防禦日耳曼人。這一概念也可以指羅馬帝國在其國界前線的防禦系統，包括東部和非洲國界。與其類似的概念有長城。 (zh)
- Лі́мес (limes — межа, кордон. англ. Frontiers of the Roman Empire — кордони Римської імперії) — кордон між окремими ділянками землі, відведеними для громадян громади. За часів Римської імперії лімесом називали укріплений кордон держави, який охороняли легіонери. У систему лімесу входила мережа упорядкованих доріг, військових таборів і сигнальних постів. Будівництво лімесу розпочалося при імператорі Августі. Особливо турбувалися про розширення та зміцнення лімесу імператори Доміціан, Траян і Адріан. В результаті утворилася ціла оборонна система, що складалася з великих військових таборів (castra), таборів меншого розміру (castellum) та укріплених вартових башт (burges). Залишки лімесу збереглися до наших днів на території Шотландії, в районах Рейну та Дунаю, а також у західній частині Північної Африки. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Limites Romani o Limes és el nom aplicat a una zona de fortificacions frontereres romanes que protegien el seu imperi. Hi va haver algunes fortificacions de frontera sobretot a Dàcia, Aràbia Pètria, Numídia i Britània, però el limes principal fou el d'Agri Decumates contra els germànics amb la Limes Germanicus, a la zona del Danubi i el Rin, i estava format per fortins, fossats, murs i palissades; en alguns lloc hi havia torres rodones i en altres torres de fusta d'observació. Està inscrit a la llista del Patrimoni de la Humanitat de la UNESCO des del 1987. (ca)
- Limes Romanus nebo jen limes (lat. cesta, později mez, hranice; 2. pád limitis), znamená dnes v širším smyslu pevninskou hranici Římské říše, v užším smyslu systém opevnění a celní hranici tam, kde nebyla určena řekami. Podél limitu probíhala vždy cesta a na vhodných místech byly vojenské tábory (castra), kde se odehrával také obchod s barbary. Českému území nejbližší části limitu nalezneme na území Bavorska, Rakouska a Slovenska. Je to například pevnost Komárno při soutoku řek Váh a Dunaj. (cs)
- الليمس (باللاتينية: Limes) مجموعة من الأنظمة العسكرية والدفاعية والاقتصادية التي شكلت حزاما واقيا للامبراطورية الرومانية في وجه الثورات وتثبيتا لهيمنة روما الاستعمارية. كانت النظم الدفاعية مكونة من شبكة من الطرق والحصون العسكرية ومراكز الحراسة والجسور ومخازن التموين. امتد الليمس على أكثر من 5،000 كم من ساحل المحيط الأطلسي في شمال بريطانيا، مرورا عبر أوروبا إلى البحر الأسود، ومن هناك إلى البحر الأحمر وشمال أفريقيا عودة إلى ساحل المحيط الأطلسي. احتوى الليمس على العديد من الأجزاء من بينها: الحصون الجرمانية، سور هادريان، الليمس العربي، الليمس التريبوليتاني (الطرابلسي)، الخندق الأفريقي. (ar)
- Με την ονομασία Λίμες (λατ. Limes) εννοούνται εκείνες οι εγκαταστάσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που χρησίμευαν για την υπεράσπιση, κυρίως όμως την οριοθέτηση των συνόρων. (el)
- Līmes (Latin, singular; plural: līmitēs) is a modern term used primarily for the Germanic border defence or delimiting system of Ancient Rome marking the borders of the Roman Empire, but it was not used by the Romans for that purpose. The term has been extended to refer to the frontier defences in other parts of the empire, such as in the east and in Africa. The līmes is often associated with Roman forts, but the concept could apply to any adjoining area the Romans exercised loose control with military forces. (en)
- リメス（羅: Limes）は、ローマ帝国時代の防砦システムであり、ローマ領の境界線を示すものでもあった。リメスは、ローマ帝国全土に張り巡らされていたが、世界遺産に登録されたドイツのリメスが著名である。なお、長音読みのリーメス（羅: Līmes)（ラテン語発音: [ˈliː.mes]）と表記されることもある。 (ja)
- 리메스 (līmes, 단수형: līmitēs)는 주로 게르마니아 국경 방어나 을 나타내는 고대 로마의 경계 구분 체계에 사용되는 현대 용어이며, 그렇지만 이런 목적으로 로마인들이 사용하지는 않다. 이 용어는 동방과 아프리카 등에는 로마 제국의 국경 방어선을 나타내는등 그 의미가 확장되었다. 리메스는 종종 로마의 요새들과 연관 지어지지만, 이 개념은 로마가 병력을 가지고 느슨한 지배권을 행사하는 인접 지역들에는 적용될 수 있다. (ko)
- Ли́мес (лат. Limes — «дорога», «граничная тропа», позже просто «граница») или Limes imperii Romani — Граница Римской империи — укреплённый рубеж (вал, стена) со сторожевыми башнями, возведённый на границе Римской империи. Лимес служил Римской империи как и как средство таможенного контроля. На проходных пунктах велась торговля с «внешним миром». Провинции рядом с лимесом назывались лимитрофами и охранялись лимитанами. Самые известные участки лимеса — Верхнегерманско-ретийский лимес протяжённостью в 550 км и Вал Адриана в Великобритании. (ru)
- 羅馬帝國界牆（Limes），又稱羅馬帝國長城，是現代人所指的羅馬帝國在其國界修建的防禦日耳曼人的防禦系統，但當時的羅馬人修建這些建築的目的未必是防禦日耳曼人。這一概念也可以指羅馬帝國在其國界前線的防禦系統，包括東部和非洲國界。與其類似的概念有長城。 (zh)
- Limeso estas fortikita limo, kiu dum la romia epoko defendis la Romian Imperion kontraŭ norde loĝantaj triboj. Ĝi etendiĝas en Britio en la norda parto de la nuna Anglio (Muro de Hadriano) kaj en Ĝermanio oriente de la rivero Rejno kaj norde de Danubo (Ĝermania Limeso). Grandaj partoj de ĝi konserviĝis kaj konsistigas arkeologian monumenton. Aliaj partoj estis ekzemplocele rekonstruitaj. (eo)
- Limes (lateinisch ursprünglich „Querweg“, „Schneise“, vor allem „Grenzweg“ im Zusammenhang mit der Einteilung eines Raumes oder der Erschließung eines Geländes, später allgemein „Grenze“; Plural limites) bezeichnet die vom Römischen Reich vom 1. bis 6. Jahrhundert n. Chr. angelegten Grenzwälle oder militärischen Grenzsicherungssysteme in Europa, Vorderasien und Nordafrika. Es wird auch für spätere vergleichbare Grenzziehungen (Limes Saxoniae) oder Überwachungsanlagen an Reichsgrenzen verwendet. Der Begriff leitet sich ursprünglich von den lateinischen Wörtern limus „quer“ und limen „Türschwelle“ ab. Anfänglich verstanden die Römer unter diesem Begriff nur ein Feld oder einen Acker, die mit Grenzsteinen (termini), Holzpfosten oder durch klar erkennbare Landmarken (Bäume, Flüsse) begrenzt wu (de)
- Limes bat (singularra, latinez, plurala limites) Erromatar Inperioaren kanpoaldeko muga bat zen (limes hitzak "muga" esan nahi du latinez), egonkorrak izan ohi ziren, harresi bat zeukaten gehienetan, eta gaztelu, gotorleku, zaintza dorre eta herriz ornituta egon ohi ziren. Erromatar Inperioaren Mugak Gizateriaren Ondare izendatu zituen UNESCOk, eta zehazki Hadrianoren Harresia 1987an, eta Goi Germania-Retiako limes-a 2005 eta 2008an. Munduan existitzen den mugaz harandiko tokietako bat da. (eu)
- Se conoce como limes (singular, en latín; plural: limites) cada uno de los límites fronterizos del imperio romano (el término limes significa «límite», «frontera», en latín). En Europa se ubicaba a lo largo de los ríos Rin y Danubio, para aprovechar el cauce de estos caudalosos ríos como fronteras naturales. Para completar esta frontera natural, los romanos construyeron grandes murallas fronterizas que se levantaron a partir de finales del siglo I en aquellas zonas que no se podían defender eficazmente de las cada vez más frecuentes invasiones bárbaras, aunque las defensas más importantes y más estructuradas son del siglo II. Cada cierta distancia, se unía una torre o cualquier otra fortificación a la muralla. Los limites solían atraer a los comerciantes, y las familias de los soldados se (es)
- Le limes (prononcé [li.mɛs]) est le nom donné par les historiens modernes aux systèmes de fortifications établis au long de certaines des frontières de l'Empire romain. Le terme limes peut comporter deux significations : Le limes germanique et de Rhétie a été inclus en 2008 dans la liste des sites du patrimoine mondial de l'UNESCO, sous l'appellation « Frontières de l'Empire romain », tout comme le mur d'Hadrien en 1987 et le mur d'Antonin en 2005 au Royaume-Uni. (fr)
- Il limes (in latino, 'limite', 'confine') era la linea artificiale che segnava il confine dell'Impero romano. Originariamente la parola limes indicava le strade che si spingevano all'interno di territori di recente conquista (o ancora da conquistare), come nel caso del limes germanico augusteo (vedi Occupazione romana della Germania sotto Augusto), che correva lungo le rive del fiume Lippe, presidiato da numerosi forti ausiliari e fortezze legionarie, nella costituenda provincia romana di Germania. (it)
- De limes (Latijn voor 'grens') is de aanduiding van de grens- en verdedigingszone van het Romeinse Rijk, hoofdzakelijk gebouwd in de periode 40 na Chr. - circa 250 na Chr. Deze liep van de Atlantische kust in Noord-Engeland via de Noordzee langs de toenmalige hoofdstroom van de Rijn en Donau naar de Zwarte Zee. Verder oostwaarts volgde de limes de Eufraat (vanaf de tijd van keizer Septimius Severus de Tigris) naar de Rode Zee. In het zuiden vormde de Sahara een natuurlijke verdedigingsbarrière tegen invallen. Delen van de limes in het Verenigd Koninkrijk (Muur van Antoninus, Muur van Hadrianus) en Duitsland (Opper-Germaans-Raetische limes) staan op de Werelderfgoedlijst, de limes in Nederland stond vanaf 2018 op de Voorlopige Lijst Werelderfgoed. In 2020 werd een nominatiedossier voor de N (nl)
- Limes (łac. droga, droga graniczna, później także granica) – systemy rzymskich umocnień granicznych wznoszonych na krańcach imperium szczególnie narażonych na najazdy. Termin pochodzi od nazwy drogi rozdzielającej działki ziemi, winnice, pola wyznaczane przez miedzę lub inne oddzielające struktury; oznaczał także drogę w znaczeniu abstrakcyjnym, np. Drogę Mleczną (łac. limes candidus) Najważniejsze rzymskie limites to:
* limes Germaniae i limes Raetiae tworzące razem Limes Górnogermańsko-Retycki
* Wał Hadriana
* Wał Antonina Poza nimi umocniono także: (pl)
- Limes ("limite", em latim) são o conjunto das fortificações, delimitações e ocupações sistemáticas romanas nas bordas do seu império. Elas assumiram um papel estratégico, pois tinham como função conectar as diversas partes do império e incluir dentro de seus limites áreas de fácil colonização, automaticamente excluindo aquelas cujas condições de ocupação não eram favoráveis. Segundo o historiador Edward Luttwak, as fronteiras deveriam também ser tão curtas quanto possível - elas deveriam ocupar a menor distância entre seus extremos - no intuito de reduzir os gastos com construção e mão de obra. (pt)
- Limes var Romarrikets försvars- och avgränsningssystem. Systemet markerade Romarrikets yttre gränser. Latinska ordet limes hade ett antal olika betydelser: en gång eller ett hinder som avgränsade ett jordbruksfält, en gränslinje eller markering, en väg eller gång, kanal eller något annat avgränsat. I latin är pluralformen limites. (sv)
- Лі́мес (limes — межа, кордон. англ. Frontiers of the Roman Empire — кордони Римської імперії) — кордон між окремими ділянками землі, відведеними для громадян громади. За часів Римської імперії лімесом називали укріплений кордон держави, який охороняли легіонери. Залишки лімесу збереглися до наших днів на території Шотландії, в районах Рейну та Дунаю, а також у західній частині Північної Африки. (uk)
|
_-_Wp12_77.jpg){kind=link}
