| dbo:abstract
|
- Villia Annalis va ser una antiga llei romana que establia l'edat mínima en la que determinades magistratures es podrien exercir; això ja havia estat regulat per diverses lleis o reglaments interns que no s'observaven o eren incomplets; no solament es limitava l'edat, sinó que en alguns casos per exercir alguna magistratura calia haver-ne exercit prèviament una altra; regulava també les reeleccions o més concretament els terminis entre cada elecció (dos anys o més). La llei Villia annalis va ser un compendi de totes les normes. La va proposar Luci Vil·li (que després, per aquesta llei, va agafar el cognomen d'Anyal o Annalis), tribú de la plebs, l'any 179 aC, quan eren cònsols Luci Manli Acidí Fulvià i Quint Fulvi Flac. La llei regulava principalment l'edat mínima per l'exercici de cada magistratura, però el senat podia concedir com a privilegi dispensar aquest fet com en els casos de Publi Corneli Escipió Emilià Africà Menor, Gai Mari, Gneu Pompeu Magne, Octavi (August) i més tard membres de la família imperial. Les edats que la llei determinava eren:
* Per la qüestura: 26 anys
* Per l'edilitat: 37 anys
* Per el tribunat de la plebs: 30 anys
* Per la censura: 40 anys
* Per el consolat: 42 anys. (ca)
- Die lex Villia annalis (mitunter auch mit Pluralbildung: leges annales) war ein römisches Gesetz, das die Ämterlaufbahn, insbesondere die zeitliche Abfolge der Besetzung der senatorischen Staatsämter, normierte. (de)
- La lex Villia annalis fue una ley de la República romana que fue promulgada en 180 a. C. por , tribuno de la plebe. La ley establecía por primera vez, para evitar las carreras políticas excesivamente rápidas, las edades mínimas requeridas para los diferentes magistrados romanos y el intervalo obligatorio de diez años entre dos consulados. La edad mínima fijada era de treinta y seis años para la edilidad curul, treinta y nueve para los pretores y cuarenta y dos para los cónsules, con un período de dos años entre cada magistratura. Fijaba el orden en que un ciudadano romano podía encadenar una carrera política (cursus honorum). Este era en orden ascendente: cuestura, pretura, consulado y censura. Tanto la edilidad como el tribunado de la plebe quedaban fuera del cursus. Sin embargo, dados los réditos políticos que se lograban ejerciéndolas, muchos senadores pugnaban por ellas antes de afrontar la pretura. Fue rechazada por Cayo Servilio Gémino en 202 a. C. y por Cayo Mario en el 107 a. C. Sila la modificó en el 79 a. C., después de su nombramiento como dictador. (es)
- Au temps de la République romaine, la Lex Villia Annalis est une loi promulguée en 180 av. J.-C. sur proposition du tribun de la plèbe Lucius Villius. Elle fixe pour la première fois les conditions d'âge requis pour postuler aux principales magistratures, et par conséquent l'ordre dans lequel un citoyen romain peut les enchaîner, le cursus honorum. Elle fixe aussi les limites de ce cursus honorum, soit, un intervalle obligatoire de deux ans entre deux magistratures, la hiérarchie des différentes magistratures et l'âge selon laquelle on peut l'exercer. Elle fixe aussi un délai légal de 10 ans pour briguer un second consulat. Elle est modifiée par Sylla en 79 av. J.-C. (fr)
- In Ancient Rome, the Lex Villia Annalis was a law passed in 180 BC that regulated the minimum age requirements of candidacy for different public offices within the cursus honorum. The law was proposed by Lucius Villius Annalis, a Tribune of the Plebs, after previous debate within the senate pertaining to the age requirements for magistracies. These debates had arisen due to an increase in competition from a rise in new families attempting to gain success and social change within Roman society, which placed pressure on the political sphere. Where previous laws had failed to be passed or were too ambiguous to result in change, the Lex Villia Annalis has been described as having created a standard for a career in the cursus honorum. Significant debate has arisen over the context and content of the law, given the minimal number of references provided within antiquity. It is questionable as to the level of detail within the law and whether or not it arose out of a formalisation of past customs. (en)
- Lex Villia Annalis adalah undang-undang yang disahkan pada tahun 180 SM yang mengatur batas umur bagi orang yang ingin menjadi calon pejabat dalam jenjang karier cursus honorum. Undang-undang ini digagas oleh , seorang tribunus plebis, setelah sebelumnya berdebat dengan senat terkait dengan batas umur. Perdebatan ini timbul akibat persaingan dengan keluarga-keluarga baru yang juga ingin sukses di masyarakat Romawi. Undang-undang sebelumnya gagal disahkan atau terlalu rancu, tetapi Lex Villia Annalis berhasil menetapkan jenjang karier standar dalam bentuk cursus honorum. (in)
- La lex Villia annalis è un plebiscito fatto approvare nel 180 a.C. dal tribuno della plebe , la cui famiglia acquisì, pertanto, il cognome di Annalis. (it)
- Lex Villia annalis was een wet van de tribunus plebis Lucius Villius in 180 v.Chr., waarnaar deze tak van de gens Villia het cognomen Annalis kreeg. Zij bevatte bepalingen omtrent de leeftijd, waarop men naar enig ambt mocht dingen en de volgorde, waarin de ambten moesten worden bekleed (cursus honorum). Uit het voorbeeld van Tiberius Sempronius Gracchus (tribunus plebis in 133 v.Chr.), die reeds vóór zijn 17 jaar in dienst ging en toen hij 27 was quaestor werd, en dat van Marcus Tullius Cicero, die drie jaar in Griekenland doorbracht en toen hij 31 was quaestor werd, en uit enkele andere gegevens, mag men vermoedelijk het volgende opmaken. In de regel ging men na zijn 17de verjaardag in dienst en moest men 10 dienstjaren hebben. Had men die jaren nu achtereen uitgediend, dan kon men reeds op zijn 27ste naar de quaestuur dingen, anders eerst later. Zes jaar na de quaestuur kon men aedilis of tribunus plebis worden, drie jaar daarna praetor en nog drie jaar later consul. Cicero was quaestor op zijn 31ste, aediel op zijn 37ste, praetor op zijn 40ste, consul op zijn 43ste. De genoemde ambten moesten in deze volgorde worden doorlopen. Aediliteit en volkstribunaat schijnen op één lijn te hebben gestaan, zodat men kon kiezen, naar welk van beide men wilde dingen. (nl)
- Lex Villia Annalis – rzymska ustawa uchwalona w roku 180 p.n.e., której autorem był trybun ludowy Lucjusz Villio (Lucius Villius). Ustalała kolejność sprawowania wyższych urzędów, minimalny wiek wymagany dla ich objęcia oraz prawdopodobnie wprowadzała obowiązkowe biennium (dwuletni okres przerwy w zajmowaniu stanowiska) między preturą a konsulatem. Celem ustawodawców było zmniejszenie liczby uprawnionych do ubiegania się o wybór na poszczególne stanowiska – duża liczba kandydatów sprzyjała korupcji wyborczej (ambitus). Ponadto starano się zapobiec zbyt szybkim karierom politycznym. Ograniczenia zawarte w lex Villia nie objęły urzędów plebejskich – możliwe było sprawowanie ich kadencja po kadencji, nieograniczoną liczbę razy. Lex Villia była jedną z szeregu ustaw, które senat uchwalił na początku II w. p.n.e. celem ściślejszego określenia zasad wyboru wyższych urzędników. Były one kluczowe dla ukształtowania się cursus honorum. (pl)
- Lex Villia annalis — древнеримский закон 180 года до н. э. Закон установил:
* иерархический порядок должностей («certus ordo magistratuum», или cursus honorum): квестор, курульный эдил, претор и консул; попасть на должность консула можно было, только пройдя через эти предварительные ступени.
* минимальный возраст для занятия низшей ступени этой лестницы — квестуры, но он устанавливался косвенно: кандидат должен предварительно отбыть в течение 10 лет воинскую повинность (или, по крайней мере, в течение 10 лет предъявлять себя к набору); а так как отбывание воинской повинности начинается с 17 лет, то квестором можно сделаться не ранее 27 лет.
* предписал обязательный двухлетний промежуток между сложением с себя одной должности и избранием в другую. Все эти три пункта преследуют одну цель: не допустить слишком молодых и неопытных людей на пост высших магистратов. Этот закон к концу республики потерял своё значение из-за изменений в воинской повинности: фактически граждане перестали привлекаться к отбыванию обязательной воинской повинности, войско же комплектовалось из волонтёров-пролетариев. Вследствие этого закон Виллия был исправлен сообразно новым условиям законом Суллы — 81 года до н. э. Последний закон уже прямо определил минимальный возраст для занятия каждой должности: для квестуры — 30 лет, для претуры — 40 и для консулата — 42 года. (ru)
- Lex Villia Annalis — давньоримський закон 180 року до н. е. Названий на честь його ініціатора, народного трибуна . Закон встановив:
* Ієрархічний порядок посад («certus ordo magistratuum», або cursus honorum): квестор, курульний еділ, претор і консул; обійняти посаду консула можна було, тільки пройшовши через ці попередні щаблі.
* Мінімальний вік для заняття нижчого щабля цієї драбини — квестури, але він встановлювався побічно: кандидат повинен попередньо відбути протягом 10 років військову службу (або, принаймні, протягом 10 років пред'являти себе до набору); а через те, що відбування військової повинності починається з 17 років, то квестором можна зробитися не раніше 27 років.
* Встановив обов'язковий дворічний проміжок між складанням з себе одній посаді та обранням на іншу. Всі ці три пункти мати на меті не допускати на посади вищих магістратів занадто молодих та недосвідчених людей, що намагалися отримати їх завдяки підкупу, знатності чи родинних зв'язків. Цей закон до кінця республіки втратив своє значення через зміни до військової повинності: фактично громадяни перестали залучатися до відбування обов'язкової військової повинності, військо ж складалося з волонтерів-пролетарів. Внаслідок цього закон Віллія було виправлено згідно з новими умовами законом Сулли — lex Cornelia de magistratibus 81 року до н. е. Останній закон вже прямо визначив мінімальний вік для заняття кожної посади: для квестури — 30 років, для претури — 40 і для консулату — 42 роки. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Die lex Villia annalis (mitunter auch mit Pluralbildung: leges annales) war ein römisches Gesetz, das die Ämterlaufbahn, insbesondere die zeitliche Abfolge der Besetzung der senatorischen Staatsämter, normierte. (de)
- Lex Villia Annalis adalah undang-undang yang disahkan pada tahun 180 SM yang mengatur batas umur bagi orang yang ingin menjadi calon pejabat dalam jenjang karier cursus honorum. Undang-undang ini digagas oleh , seorang tribunus plebis, setelah sebelumnya berdebat dengan senat terkait dengan batas umur. Perdebatan ini timbul akibat persaingan dengan keluarga-keluarga baru yang juga ingin sukses di masyarakat Romawi. Undang-undang sebelumnya gagal disahkan atau terlalu rancu, tetapi Lex Villia Annalis berhasil menetapkan jenjang karier standar dalam bentuk cursus honorum. (in)
- La lex Villia annalis è un plebiscito fatto approvare nel 180 a.C. dal tribuno della plebe , la cui famiglia acquisì, pertanto, il cognome di Annalis. (it)
- Villia Annalis va ser una antiga llei romana que establia l'edat mínima en la que determinades magistratures es podrien exercir; això ja havia estat regulat per diverses lleis o reglaments interns que no s'observaven o eren incomplets; no solament es limitava l'edat, sinó que en alguns casos per exercir alguna magistratura calia haver-ne exercit prèviament una altra; regulava també les reeleccions o més concretament els terminis entre cada elecció (dos anys o més). La llei Villia annalis va ser un compendi de totes les normes. La va proposar Luci Vil·li (que després, per aquesta llei, va agafar el cognomen d'Anyal o Annalis), tribú de la plebs, l'any 179 aC, quan eren cònsols Luci Manli Acidí Fulvià i Quint Fulvi Flac. (ca)
- La lex Villia annalis fue una ley de la República romana que fue promulgada en 180 a. C. por , tribuno de la plebe. La ley establecía por primera vez, para evitar las carreras políticas excesivamente rápidas, las edades mínimas requeridas para los diferentes magistrados romanos y el intervalo obligatorio de diez años entre dos consulados. Fue rechazada por Cayo Servilio Gémino en 202 a. C. y por Cayo Mario en el 107 a. C. Sila la modificó en el 79 a. C., después de su nombramiento como dictador. (es)
- In Ancient Rome, the Lex Villia Annalis was a law passed in 180 BC that regulated the minimum age requirements of candidacy for different public offices within the cursus honorum. The law was proposed by Lucius Villius Annalis, a Tribune of the Plebs, after previous debate within the senate pertaining to the age requirements for magistracies. These debates had arisen due to an increase in competition from a rise in new families attempting to gain success and social change within Roman society, which placed pressure on the political sphere. Where previous laws had failed to be passed or were too ambiguous to result in change, the Lex Villia Annalis has been described as having created a standard for a career in the cursus honorum. (en)
- Au temps de la République romaine, la Lex Villia Annalis est une loi promulguée en 180 av. J.-C. sur proposition du tribun de la plèbe Lucius Villius. Elle fixe pour la première fois les conditions d'âge requis pour postuler aux principales magistratures, et par conséquent l'ordre dans lequel un citoyen romain peut les enchaîner, le cursus honorum. Elle fixe aussi les limites de ce cursus honorum, soit, un intervalle obligatoire de deux ans entre deux magistratures, la hiérarchie des différentes magistratures et l'âge selon laquelle on peut l'exercer. Elle fixe aussi un délai légal de 10 ans pour briguer un second consulat. (fr)
- Lex Villia annalis was een wet van de tribunus plebis Lucius Villius in 180 v.Chr., waarnaar deze tak van de gens Villia het cognomen Annalis kreeg. Zij bevatte bepalingen omtrent de leeftijd, waarop men naar enig ambt mocht dingen en de volgorde, waarin de ambten moesten worden bekleed (cursus honorum). Uit het voorbeeld van Tiberius Sempronius Gracchus (tribunus plebis in 133 v.Chr.), die reeds vóór zijn 17 jaar in dienst ging en toen hij 27 was quaestor werd, en dat van Marcus Tullius Cicero, die drie jaar in Griekenland doorbracht en toen hij 31 was quaestor werd, en uit enkele andere gegevens, mag men vermoedelijk het volgende opmaken. (nl)
- Lex Villia Annalis – rzymska ustawa uchwalona w roku 180 p.n.e., której autorem był trybun ludowy Lucjusz Villio (Lucius Villius). Ustalała kolejność sprawowania wyższych urzędów, minimalny wiek wymagany dla ich objęcia oraz prawdopodobnie wprowadzała obowiązkowe biennium (dwuletni okres przerwy w zajmowaniu stanowiska) między preturą a konsulatem. Celem ustawodawców było zmniejszenie liczby uprawnionych do ubiegania się o wybór na poszczególne stanowiska – duża liczba kandydatów sprzyjała korupcji wyborczej (ambitus). Ponadto starano się zapobiec zbyt szybkim karierom politycznym. (pl)
- Lex Villia annalis — древнеримский закон 180 года до н. э. Закон установил:
* иерархический порядок должностей («certus ordo magistratuum», или cursus honorum): квестор, курульный эдил, претор и консул; попасть на должность консула можно было, только пройдя через эти предварительные ступени.
* минимальный возраст для занятия низшей ступени этой лестницы — квестуры, но он устанавливался косвенно: кандидат должен предварительно отбыть в течение 10 лет воинскую повинность (или, по крайней мере, в течение 10 лет предъявлять себя к набору); а так как отбывание воинской повинности начинается с 17 лет, то квестором можно сделаться не ранее 27 лет.
* предписал обязательный двухлетний промежуток между сложением с себя одной должности и избранием в другую. (ru)
- Lex Villia Annalis — давньоримський закон 180 року до н. е. Названий на честь його ініціатора, народного трибуна . Закон встановив:
* Ієрархічний порядок посад («certus ordo magistratuum», або cursus honorum): квестор, курульний еділ, претор і консул; обійняти посаду консула можна було, тільки пройшовши через ці попередні щаблі.
* Мінімальний вік для заняття нижчого щабля цієї драбини — квестури, але він встановлювався побічно: кандидат повинен попередньо відбути протягом 10 років військову службу (або, принаймні, протягом 10 років пред'являти себе до набору); а через те, що відбування військової повинності починається з 17 років, то квестором можна зробитися не раніше 27 років.
* Встановив обов'язковий дворічний проміжок між складанням з себе одній посаді та обранням на іншу. (uk)
|
