| dbo:abstract
|
- Marc Emili Lèpid (llatí: Marcus Aemilius M. f. Q. n. Lepidus) era net de Quint Emili Lèpid i fill de Marc Emili Lèpid. És conegut com a Lèpid el triumvir. Apareix esmentat per primer cop el 52 aC quan fou nomenat pel senat com interrex a la mort de Publi Clodi, amb la finalitat de celebrar comicis, però a causa de l'anarquia regnant no va voler celebrar comicis consulars al·legant que no era habitualment la feina de l'interrex; casa seva fou atacada per la gent de Clodi i es va escapar per poc. La seva dona fou Júnia la germana de Brut (assassí de Cèsar). (ca)
- Marcus Aemilius Lepidus (90 př. n. l. – 13 př. n. l.) byl patricijský římský politik z rodiny Lepidus z rodu Aemilius. Společně s pozdějším císařem Augustem a Marcem Antoniem vládl v období druhého triumvirátu. Kromě funkce triumvira byl také dvakrát zvolen římským konzulem v letech 46 př. n. l. a 42 př. n. l. Byl syn Marca Aemilia Lepida, který proslul svým povstáním proti římskému senátu a proti republice, což nakonec vedlo k jeho smrti ve vyhnanství na Sardinii. Triumvir Marcus Aemilius Lepidus byl jeden z největších přívrženců Julia Caesara. Svou kariéru započal v roce 49 př. n. l. jako praetor, kdy dohlížel na chod Říma místo Caesara, který pochodoval proti Pompeiovi do Hispánie. Hned po Pompeiově porážce na východě v roce 46 př. n. l. byl Lepidus za své zásluhy zvolen druhým římským konzulem (prvním se stal Caesar). V únoru roku 44 př. n. l. zvolil senát Caesara doživotním diktátorem, a ten jmenoval Lepida jako svého zástupce. Jejich přátelství trvalo až do Caesarova zavraždění senátory v čele s Brutem a Longinem, ke kterému došlo 15. března 44 př. n. l.. Po Caesarově vraždě se Lepidus spojil s Marcem Antoniem, aby pomstili smrt jejich diktátora. Společně s Caesarovým prasynovcem a jeho nástupcem Octavianem vytvořili v říjnu roku 43 př. n. l. v Bologni (dříve Bononia) druhý triumvirát, který byl oficiálně nazván Triumviri Rei Publicae Constituendae Consulari Potestate, což se dá volně přeložit jako Vláda tří mužů k nastolení pořádku v republice. Na rozdíl od prvního triumvirátu byl tento oficiálně vyhlášen a částečně paralyzoval moc senátu skrz moc konzulů, čímž došlo k definitivnímu zániku římské republiky. Právě hned prvním konzulem po utvoření triumvirátu se stal podruhé Marcus Aemilius Lepidus. V roce 38 př. n. l. byla smlouva o vládě tří triumvirů prodloužena o dalších pět let až do roku 33 př. n. l. Během bitvy u Filippoi v Makedonii, v níž byl poražen spolek Bruta a Cassia, zůstal Lepidus v Římě a mezitím převzal vládu nad západními provinciemi Hispánie a Afriky. Tím byl neoficiálně odsunut ze správy římské říše k obyčejným administrativním záležitostem. Po bitvě u Filippoi se snažil distancovat se od stále se prohlubujících sporů mezi Octavianem a Marcem Antoniem. Avšak v roce 36 př. n. l. se Lepidus pokusil zmocnit se Octavianových vítězných legií, čímž mu dal záminku, kterou Octavianus nutně potřeboval. Lepidus byl obviněn ze snahy o státní převrat a byl vyloučen z triumvirátu. Zároveň byl zbaven všech funkcí až na Pontifex Maximus, který mu zajišťoval titul nejvyššího velekněze až do smrti. Po událostech v Římě odešel do exilu na jih Itálie do Circeii (dnešní Circello), kde zemřel v roce 13 př. n. l. již za vlády císaře Augusta. (cs)
- Ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (Marcus Aemilius Lepidus, 90 π.Χ. – 13 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πατρίκιος, μέλος τριανδρίας με τον Οκταβιανό και τον Μάρκο Αντώνιο, και ο τελευταίος Pontifex Maximus της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. (el)
- ماركوس أميليوس ليبيدوس (/ˈlɛpɪdəs/; حوالي 89 أو 88 ق.م – أواخر 13 أو أوائل 12 ق.م) كان أحد الأرثوذكس الرومان الذي كان جزءًا من الحكم الثلاثي الثاني إلى جانب غايوس يوليوس قيصر أوكتافيانوس (أغسطس في المستقبل) وماركوس أنطونيوس، وآخر بونتيفيكس ماكسيموس من الجمهورية الرومانية. كان ليبيدوس سابقًا حليفًا وثيقًا ليوليوس قيصر. (ar)
- Marcus Aemilius Lepidus (* um 90 v. Chr.; † 12 v. Chr.) war ein römischer Politiker und Feldherr am Ende der Republiks- und zu Beginn der Kaiserzeit. Er war ein hochrangiger Anhänger Gaius Iulius Caesars und bildete nach dessen Ermordung (15. März 44 v. Chr.) mit Octavian (dem späteren Kaiser Augustus) und Marcus Antonius das zweite Triumvirat. Bald war er nur noch das schwächste Mitglied dieses den Staat de facto diktatorisch regierenden Dreimännerkollegiums. 36 v. Chr. unterstützte er Octavian im Kampf gegen Sextus Pompeius. Als er aufgrund seines Beitrags zu Pompeius’ Niederlage Ansprüche auf den Besitz Siziliens geltend machte, wurde er von Octavian machtpolitisch kaltgestellt und musste sein weiteres Leben einflusslos unter Überwachung in Italien fristen. (de)
- Marko Lepido, Marko Emilio Lepido kaj ofte plej simple Lepido (en latino, Marcus Aemilius M. f. Q. n. Lepidus) estis romia patricio kiu estis parto de la Dua triumviraro kun Gaius Julius Caesar Octavianus (la estonta Aŭgusto Cezaro) kaj Marko Antonio, kaj la lasta Pontifex Maximus de la Romia Respubliko. Lepido estis estinta forta aliancano de Julio Cezaro. Li naskiĝis en la 1-a jarcento a.K. Lia patro, konsulo de la jaro 78 a.K., nomiĝis same kiel li, Marko Emilio Lepido — io tre ofta en Romo — kaj esti forminta parton de ribelo kontraŭ la Respubliko pro kio li estis murdita. Ankaŭ el la patrina familio, nome Apuleja, estas antaŭajoj de ribelo. Li mortis fine de la jaro 13 a.K. aŭ komence de la 12 a.K. Lia frato Lucio Emilio Lepido Paŭlo estis konsulo en la jaro 50 a.K. (eo)
- Marco Emilio Lépido nació en una familia patricia romana en el siglo I a. C. Su padre, cónsul del año 78 a. C., se llamaba igual que él, Marco Emilio Lépido —algo muy común en la Antigua Roma— y había formado parte de una rebelión contra la República, por lo que fue asesinado. Por la familia de su madre, Apuleya, también existían antecedentes de rebelión. Murió a finales del 13 a. C. o a principios del 12 a. C. Descendiente directo del pontífice máximo, Marco Emilio Lépido, cónsul en el 187 a. C. y 175 a. C. Su hermano Lucio Emilio Paulo también fue cónsul en el año 50 a. C. (es)
- Artikulu hau politikariari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Marko». Marko Emilio Lepido edo Lepido (latinez M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS) (Kristo aurreko 89. edo 88. urtea - Kristo aurreko 13. urtea) Antzinako Erromako politikaria izan zen. Betiere Zesarren alde egin zuen. Oktaviorekin eta Marko Antoniorekin batera, Bigarren Triunbiratua osatu zuen. Lepido Hispaniako armada bereganatzen saiatu zenean, Oktaviok boteretik bota zuen, eta pontifex kargua baina ez zion utzi. Hori zela eta, ez zuen paper garrantzitsurik jokatu Oktavio eta Marko Antonioren arteko gerra zibilean. (eu)
- Marcus Aemilius Lepidus (/ˈlɛpɪdəs/; c. 89 BC – late 13 or early 12 BC) was a Roman general and statesman who formed the Second Triumvirate alongside Octavian and Mark Antony during the final years of the Roman Republic. Lepidus had previously been a close ally of Julius Caesar. He was also the last pontifex maximus before the Roman Empire, and (presumably) the last interrex and magister equitum to hold military command. Though he was an able military commander and proved a useful partisan of Caesar, Lepidus has always been portrayed as the least influential member of the Triumvirate. He typically appears as a marginalised figure in depictions of the events of the era, most notably in Shakespeare's plays. While some scholars have endorsed this view, others argue that the evidence is insufficient to discount the distorting effects of propaganda by his opponents, principally Cicero and, later, Augustus. (en)
- Marcus Æmilius Lepidus, dit Lépide (latin : M•ÆMILIVS•M•F•Q•N•LEPIDVS), né vers 89 av. J.-C. et mort en 13/12 av. J.-C., est un célèbre général et homme politique romain du Ier siècle av. J.-C. Descendant de la famille patricienne des Æmilii, il est partisan de Jules César qui lui confie l'administration provisoire de Rome pendant la guerre civile contre Pompée, dont il est ensuite le co-consul en 46 av. J.-C. ainsi que le maître de cavalerie jusqu'en 44 av. J.-C.. Il entretient aussi de bonnes relations avec l'aristocratie romaine. Après l'assassinat de Jules César, il prend le contrôle de Rome et s'allie au consul Marc Antoine, devenant pontifex maximus à la place de César. Il est envoyé gouverner la Gaule Narbonnaise et l'Hispanie citérieure en 44/43 av. J.-C. pour négocier la paix avec Sextus Pompée, mission qu'il mène à bien sans combat. Il se retrouve alors à la tête de la plus importante armée d'Occident. Ayant de nombreux liens avec le Sénat romain mais aussi des liens d'amitié avec Antoine, il reste d'abord neutre et prudent dans le conflit opposant les Républicains puis Octave à Antoine. Finalement, il se rallie, ses officiers de troupe plutôt, à Antoine. Celui-ci vaincu, il est lui aussi déclaré « ennemi public ». Brouillé avec ses anciens alliés sénatoriaux, il obtient la rencontre et l'alliance d'Antoine et Octave. Lépide devient alors le troisième membre du second triumvirat. Restant à Rome pendant que ses collègues vont combattre les « Républicains », il devient maître de l'Afrique après la bataille de Philippes remportée par Antoine (42). Il réussit à se tenir à l'écart des querelles de ses deux collègues mais se voit peu à peu réduit à un rôle secondaire. Il aide Octave à vaincre Sextus Pompée en Sicile, puis cherche à s'emparer de cette riche province au détriment d'Octave. Celui-ci l'écarte facilement en retournant son armée de son côté (36 av. J.-C.). Il va alors passer les vingt-trois dernières années de sa vie relégué près du Mont Circé, sur la côte du Latium, tout en restant pontifex maximus jusqu'à la fin de ses jours. Les actions politiques de Lépide auprès de César puis au sein du second triumvirat participent à la chute de la République romaine. Quelques années après la mort d'Antoine à Alexandrie (30), on octroie à Octave les titres de Princeps et surtout d'Auguste, jusque-là réservé aux dieux. C'est la fin de la période républicaine et le début de l'Empire romain en 27 av. J.-C.. Auguste devient Grand pontife à la mort de Lépide fin 13 ou début 12 av. J.-C.. (fr)
- Marco Emilio Lepido (in latino: Marcus Aemilius Lepidus; Roma, 90 a.C. circa – San Felice Circeo, 13 a.C.) è stato un politico romano, membro del secondo triumvirato assieme a Ottaviano e Marco Antonio. Ricoprì più volte gli incarichi di console (46 e 42), pretore (49-7), propretore (47-46) e proconsole (43-40 e 38-36), inoltre succedette a Cesare come ultimo pontefice massimo della Repubblica romana (44-13) e fu l’ultimo Magister Equitum (46-4), nonché Interrex (52). Con la sua morte tutti i poteri andarono a concentrarsi nella figura dell'Imperatore, ruolo ricoperto per primo da Augusto. (it)
- 마르쿠스 아이밀리우스 레피두스(라틴어: Marcus Aemilius Lepidus, 생년 미상 ~ 기원전 13년)는 로마의 정치가이다. 율리우스 카이사르의 부하로 있다가 카이사르가 암살되자, 안토니우스·옥타비아누스와 더불어 제2차 삼두 정치를 실시하여 반대파를 억눌렀다. 그는 에스파냐(스페인) 및 갈리아의 나르본을 영유하고, 뒤에 아프리카를 얻었다. 섹스투스 폼페이우스와의 싸움에서도 큰 공을 세웠으나, 시칠리아를 얻으려 하다가 옥타비아누스와 대립하여 정권을 잃고 정계를 은퇴하였다. (ko)
- マルクス・アエミリウス・レピドゥス（ラテン語: Marcus Aemilius Lepidus, 紀元前89年頃 - 紀元前13年）は、古代ローマの政務官。共和政末期ローマで、第二回三頭政治の一頭として政治の実権を握った。父は同名の政治家マルクス・アエミリウス・レピドゥス、母はルキウス・アップレイウス・サトゥルニヌスの娘。子に（小レピドゥス）。 (ja)
- Marek Emiliusz Lepidus (Marcus Aemilius Lepidus) (ur. ok. 89 p.n.e., zm. 12 p.n.e.) – syn Marka Emiliusza Lepidusa konsula w 78 p.n.e. i Appulei (córki Lucjusza Apulejusza Saturnina (Lucius Appuleius Saturninus). Polityk patrycjuszowski końca republiki rzymskiej. Edyl kurulny 53; interrex w 52 ; w 49 roku p.n.e. sprawował funkcję pretora. Jako jeden z najważniejszych stronników Cezara, w czasie jego pobytu w Hiszpanii zastępował go w Rzymie. W 48 p.n.e. objął namiestnictwo prowincji Hiszpania Bliższa. Po powrocie pod koniec 47 odbył triumf. W 46 p.n.e. objął stanowisko konsula, a od 45 dowódcy jazdy (magister equitum) przy Cezarze jako dyktatorze. W 44 zarządza prowincją Galia Narbońska. Po zabójstwie Cezara został członkiem sojuszu, tzw. II triumwiratu wraz z Oktawianem i Antoniuszem, legalizującego w 43 p.n.e. ich władzę na pięć lat, i odnowionego w 38 roku p.n.e. na następny taki okres. W ramach podziału władzy pomiędzy triumwirów Lepidus zarządzał zachodnimi prowincjami imperium: Hiszpanią i Afryką. W 42 p.n.e. obejmuje po raz drugi konsulat. Początkowo udawało mu się stać z boku wobec coraz ostrzejszej rywalizacji Antoniusza i Oktawiana. Jednak w 36 p.n.e. Oktawian przeciągnął na swoją stronę wojska Lepidusa, który został pozbawiony wszelkich wpływów. Stracił też wszystkie urzędy z wyjątkiem stanowiska najwyższego kapłana (Pontifex maximus). (pl)
- Marcus Aemilius Lepidus (Latijn: M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS) was een Romeins patriciër uit de eerste eeuw v.Chr. Zijn broer was Lucius Aemilius Paulus, een fervent tegenstander van het Tweede Triumviraat waartoe Marcus Aemilius behoorde. Zijn vader, die dezelfde naam droeg, is vooral bekend om zijn opmars tegen Rome in 77 v. Chr. (nl)
- Marcus Aemilius Lepidus, född omkring 89 f.Kr. i Rom, död 13 f.Kr., var en romersk fältherre och statsman. Han var son till Marcus Aemilius Lepidus, som konsul 78 f.Kr. (sv)
- Марк Эми́лий Ле́пид (лат. Marcus Aemilius Lepidus; родился около 89 года до н. э., Рим, Римская республика — умер в конце 13 или начале 12 года до н. э., Рим, Римская империя) — древнеримский военачальник и политический деятель из патрицианского рода Эмилиев Лепидов, консул 46 и 42 годов до н. э., участник второго триумвирата. Политическую карьеру он начал в 60-е годы до н. э. Не позже 49 года до н. э. примкнул к Гаю Юлию Цезарю, в 48 году управлял Ближней Испанией, где смог бескровно подавить мятеж. За свои военные заслуги получил триумф и консулат на 46 год до н. э. В эти годы Лепид находился на первых позициях в окружении Цезаря и мог рассматриваться как его потенциальный преемник на посту диктатора. После убийства Цезаря Марк Эмилий первым потребовал мести за него. Он занял пост верховного понтифика, но вскоре был вынужден уехать в свои провинции (Ближнюю Испанию и Нарбонскую Галлию). В начале 43 года до н. э. Лепид должен был по приказу сената разгромить ещё одного цезарианца, Марка Антония, но вместо этого объединился с ним (во многом под нажимом своих подчинённых). Совместно Лепид и Антоний двинулись на Рим, а осенью заключили союз с Октавианом, известный как Второй триумвират. Их целью был разгром убийц Цезаря. Совместно триумвиры, ставшие высшими должностными лицами Республики с неограниченными полномочиями, организовали проскрипционные убийства (в числе их жертв оказался Марк Туллий Цицерон), а затем Лепид получил второй консулат, на 42 год до н. э. Довольно быстро он был оттеснён от власти своими коллегами, которые были более способными военными и политиками и обладали большей популярностью в армии. С 40 года до н. э. Марк Эмилий управлял Африкой. В 36 году до н. э. он поддержал Октавиана в его войне с Секстом Помпеем. Когда последний был полностью разгромлен, Лепид присоединил его войска к своим и попытался вернуть себе верховную власть, но солдаты его оставили, не желая новой гражданской войны. Марк Эмилий получил от Октавиана пощаду. Все последующие годы до самой смерти он провёл на своей вилле в Лации, под надзором и как частное лицо. (ru)
- Marco Emílio Lépido (90–13 a.C.; em latim: Marcus Aemilius Lepidus), conhecido apenas como Lépido, foi um político da família dos Lépidos da gente Emília da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 46 e 42 a.C., com Júlio César e Lúcio Munácio Planco. Juntamente com Otaviano e Marco Antônio, formou o Segundo Triunvirato depois do assassinato de César. Foi também pontífice máximo entre 44 a.C. e o ano de sua morte, 13 a.C.. Lépido foi um competente general e um dos mais valiosos aliados de César, mas sempre foi retratado nas fontes como sendo o membro mais fraco do triunvirato. Tipicamente, Lépido aparece como uma figura marginalizada nos relatos sobre a época, notavelmente nas peças de Shakespeare. Apesar de alguns historiadores endossarem este ponto de vista, muitos argumentam que não há evidências suficientes para eliminar os efeitos da propaganda detratória de seus adversários, especialmente Cícero e, posteriormente, de Otaviano, o futuro imperador Augusto. (pt)
- Марк Емілій Лепід (лат. Marcus Aemilius Lepidus — M · AEMILIVS · M · F · Q · N · LEPIDVS), близько 90 року до н. е. — 12 рік до н. е. — давньоримський патрицій і політик I століття до н. е. Член другого тріумвірату і Великий понтифік. (uk)
- 马尔库斯·埃米利乌斯·雷必达（拉丁语：M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS，约前89年－前13年或前12年），中文或译作“玛尔库斯·埃米里乌斯·列庇都斯”，古罗马贵族政治家，公元前43年开始统治罗马的后三头之一。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Marc Emili Lèpid (llatí: Marcus Aemilius M. f. Q. n. Lepidus) era net de Quint Emili Lèpid i fill de Marc Emili Lèpid. És conegut com a Lèpid el triumvir. Apareix esmentat per primer cop el 52 aC quan fou nomenat pel senat com interrex a la mort de Publi Clodi, amb la finalitat de celebrar comicis, però a causa de l'anarquia regnant no va voler celebrar comicis consulars al·legant que no era habitualment la feina de l'interrex; casa seva fou atacada per la gent de Clodi i es va escapar per poc. La seva dona fou Júnia la germana de Brut (assassí de Cèsar). (ca)
- Ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (Marcus Aemilius Lepidus, 90 π.Χ. – 13 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πατρίκιος, μέλος τριανδρίας με τον Οκταβιανό και τον Μάρκο Αντώνιο, και ο τελευταίος Pontifex Maximus της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. (el)
- ماركوس أميليوس ليبيدوس (/ˈlɛpɪdəs/; حوالي 89 أو 88 ق.م – أواخر 13 أو أوائل 12 ق.م) كان أحد الأرثوذكس الرومان الذي كان جزءًا من الحكم الثلاثي الثاني إلى جانب غايوس يوليوس قيصر أوكتافيانوس (أغسطس في المستقبل) وماركوس أنطونيوس، وآخر بونتيفيكس ماكسيموس من الجمهورية الرومانية. كان ليبيدوس سابقًا حليفًا وثيقًا ليوليوس قيصر. (ar)
- Marcus Aemilius Lepidus (* um 90 v. Chr.; † 12 v. Chr.) war ein römischer Politiker und Feldherr am Ende der Republiks- und zu Beginn der Kaiserzeit. Er war ein hochrangiger Anhänger Gaius Iulius Caesars und bildete nach dessen Ermordung (15. März 44 v. Chr.) mit Octavian (dem späteren Kaiser Augustus) und Marcus Antonius das zweite Triumvirat. Bald war er nur noch das schwächste Mitglied dieses den Staat de facto diktatorisch regierenden Dreimännerkollegiums. 36 v. Chr. unterstützte er Octavian im Kampf gegen Sextus Pompeius. Als er aufgrund seines Beitrags zu Pompeius’ Niederlage Ansprüche auf den Besitz Siziliens geltend machte, wurde er von Octavian machtpolitisch kaltgestellt und musste sein weiteres Leben einflusslos unter Überwachung in Italien fristen. (de)
- Marco Emilio Lépido nació en una familia patricia romana en el siglo I a. C. Su padre, cónsul del año 78 a. C., se llamaba igual que él, Marco Emilio Lépido —algo muy común en la Antigua Roma— y había formado parte de una rebelión contra la República, por lo que fue asesinado. Por la familia de su madre, Apuleya, también existían antecedentes de rebelión. Murió a finales del 13 a. C. o a principios del 12 a. C. Descendiente directo del pontífice máximo, Marco Emilio Lépido, cónsul en el 187 a. C. y 175 a. C. Su hermano Lucio Emilio Paulo también fue cónsul en el año 50 a. C. (es)
- Artikulu hau politikariari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Marko». Marko Emilio Lepido edo Lepido (latinez M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS) (Kristo aurreko 89. edo 88. urtea - Kristo aurreko 13. urtea) Antzinako Erromako politikaria izan zen. Betiere Zesarren alde egin zuen. Oktaviorekin eta Marko Antoniorekin batera, Bigarren Triunbiratua osatu zuen. Lepido Hispaniako armada bereganatzen saiatu zenean, Oktaviok boteretik bota zuen, eta pontifex kargua baina ez zion utzi. Hori zela eta, ez zuen paper garrantzitsurik jokatu Oktavio eta Marko Antonioren arteko gerra zibilean. (eu)
- Marco Emilio Lepido (in latino: Marcus Aemilius Lepidus; Roma, 90 a.C. circa – San Felice Circeo, 13 a.C.) è stato un politico romano, membro del secondo triumvirato assieme a Ottaviano e Marco Antonio. Ricoprì più volte gli incarichi di console (46 e 42), pretore (49-7), propretore (47-46) e proconsole (43-40 e 38-36), inoltre succedette a Cesare come ultimo pontefice massimo della Repubblica romana (44-13) e fu l’ultimo Magister Equitum (46-4), nonché Interrex (52). Con la sua morte tutti i poteri andarono a concentrarsi nella figura dell'Imperatore, ruolo ricoperto per primo da Augusto. (it)
- 마르쿠스 아이밀리우스 레피두스(라틴어: Marcus Aemilius Lepidus, 생년 미상 ~ 기원전 13년)는 로마의 정치가이다. 율리우스 카이사르의 부하로 있다가 카이사르가 암살되자, 안토니우스·옥타비아누스와 더불어 제2차 삼두 정치를 실시하여 반대파를 억눌렀다. 그는 에스파냐(스페인) 및 갈리아의 나르본을 영유하고, 뒤에 아프리카를 얻었다. 섹스투스 폼페이우스와의 싸움에서도 큰 공을 세웠으나, 시칠리아를 얻으려 하다가 옥타비아누스와 대립하여 정권을 잃고 정계를 은퇴하였다. (ko)
- マルクス・アエミリウス・レピドゥス（ラテン語: Marcus Aemilius Lepidus, 紀元前89年頃 - 紀元前13年）は、古代ローマの政務官。共和政末期ローマで、第二回三頭政治の一頭として政治の実権を握った。父は同名の政治家マルクス・アエミリウス・レピドゥス、母はルキウス・アップレイウス・サトゥルニヌスの娘。子に（小レピドゥス）。 (ja)
- Marcus Aemilius Lepidus (Latijn: M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS) was een Romeins patriciër uit de eerste eeuw v.Chr. Zijn broer was Lucius Aemilius Paulus, een fervent tegenstander van het Tweede Triumviraat waartoe Marcus Aemilius behoorde. Zijn vader, die dezelfde naam droeg, is vooral bekend om zijn opmars tegen Rome in 77 v. Chr. (nl)
- Marcus Aemilius Lepidus, född omkring 89 f.Kr. i Rom, död 13 f.Kr., var en romersk fältherre och statsman. Han var son till Marcus Aemilius Lepidus, som konsul 78 f.Kr. (sv)
- Марк Емілій Лепід (лат. Marcus Aemilius Lepidus — M · AEMILIVS · M · F · Q · N · LEPIDVS), близько 90 року до н. е. — 12 рік до н. е. — давньоримський патрицій і політик I століття до н. е. Член другого тріумвірату і Великий понтифік. (uk)
- 马尔库斯·埃米利乌斯·雷必达（拉丁语：M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS，约前89年－前13年或前12年），中文或译作“玛尔库斯·埃米里乌斯·列庇都斯”，古罗马贵族政治家，公元前43年开始统治罗马的后三头之一。 (zh)
- Marcus Aemilius Lepidus (90 př. n. l. – 13 př. n. l.) byl patricijský římský politik z rodiny Lepidus z rodu Aemilius. Společně s pozdějším císařem Augustem a Marcem Antoniem vládl v období druhého triumvirátu. Kromě funkce triumvira byl také dvakrát zvolen římským konzulem v letech 46 př. n. l. a 42 př. n. l. Byl syn Marca Aemilia Lepida, který proslul svým povstáním proti římskému senátu a proti republice, což nakonec vedlo k jeho smrti ve vyhnanství na Sardinii. (cs)
- Marko Lepido, Marko Emilio Lepido kaj ofte plej simple Lepido (en latino, Marcus Aemilius M. f. Q. n. Lepidus) estis romia patricio kiu estis parto de la Dua triumviraro kun Gaius Julius Caesar Octavianus (la estonta Aŭgusto Cezaro) kaj Marko Antonio, kaj la lasta Pontifex Maximus de la Romia Respubliko. Lepido estis estinta forta aliancano de Julio Cezaro. Lia frato Lucio Emilio Lepido Paŭlo estis konsulo en la jaro 50 a.K. (eo)
- Marcus Aemilius Lepidus (/ˈlɛpɪdəs/; c. 89 BC – late 13 or early 12 BC) was a Roman general and statesman who formed the Second Triumvirate alongside Octavian and Mark Antony during the final years of the Roman Republic. Lepidus had previously been a close ally of Julius Caesar. He was also the last pontifex maximus before the Roman Empire, and (presumably) the last interrex and magister equitum to hold military command. (en)
- Marcus Æmilius Lepidus, dit Lépide (latin : M•ÆMILIVS•M•F•Q•N•LEPIDVS), né vers 89 av. J.-C. et mort en 13/12 av. J.-C., est un célèbre général et homme politique romain du Ier siècle av. J.-C. Descendant de la famille patricienne des Æmilii, il est partisan de Jules César qui lui confie l'administration provisoire de Rome pendant la guerre civile contre Pompée, dont il est ensuite le co-consul en 46 av. J.-C. ainsi que le maître de cavalerie jusqu'en 44 av. J.-C.. Il entretient aussi de bonnes relations avec l'aristocratie romaine. Après l'assassinat de Jules César, il prend le contrôle de Rome et s'allie au consul Marc Antoine, devenant pontifex maximus à la place de César. Il est envoyé gouverner la Gaule Narbonnaise et l'Hispanie citérieure en 44/43 av. J.-C. pour négocier la paix avec (fr)
- Marek Emiliusz Lepidus (Marcus Aemilius Lepidus) (ur. ok. 89 p.n.e., zm. 12 p.n.e.) – syn Marka Emiliusza Lepidusa konsula w 78 p.n.e. i Appulei (córki Lucjusza Apulejusza Saturnina (Lucius Appuleius Saturninus). Polityk patrycjuszowski końca republiki rzymskiej. Edyl kurulny 53; interrex w 52 ; w 49 roku p.n.e. sprawował funkcję pretora. (pl)
- Marco Emílio Lépido (90–13 a.C.; em latim: Marcus Aemilius Lepidus), conhecido apenas como Lépido, foi um político da família dos Lépidos da gente Emília da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 46 e 42 a.C., com Júlio César e Lúcio Munácio Planco. Juntamente com Otaviano e Marco Antônio, formou o Segundo Triunvirato depois do assassinato de César. Foi também pontífice máximo entre 44 a.C. e o ano de sua morte, 13 a.C.. (pt)
- Марк Эми́лий Ле́пид (лат. Marcus Aemilius Lepidus; родился около 89 года до н. э., Рим, Римская республика — умер в конце 13 или начале 12 года до н. э., Рим, Римская империя) — древнеримский военачальник и политический деятель из патрицианского рода Эмилиев Лепидов, консул 46 и 42 годов до н. э., участник второго триумвирата. Политическую карьеру он начал в 60-е годы до н. э. Не позже 49 года до н. э. примкнул к Гаю Юлию Цезарю, в 48 году управлял Ближней Испанией, где смог бескровно подавить мятеж. За свои военные заслуги получил триумф и консулат на 46 год до н. э. В эти годы Лепид находился на первых позициях в окружении Цезаря и мог рассматриваться как его потенциальный преемник на посту диктатора. (ru)
|
