| dbo:abstract
|
- Un creditor és aquella persona (física o jurídica) legítimament facultada per exigir el o compliment d'una obligació contreta per dues parts amb anterioritat. És a dir, que encara que una de les parts es quedi sense mitjans per complir amb la seva obligació, aquesta persisteix. Per exemple, en cas de la fallida d'una empresa els seus creditors mantenen la facultat de requerir el compliment d'aquesta obligació. Variants de creditors
* Treballador són aquells creditors respecte dels crèdits contrets per un comerciant i la impossibilitat de meritar les seves salaris.
* creditors bilaterals són els governs que atorguen préstecs atorgats o garantits per entitats oficials com els organismes de crèdit a l'exportació. Alguns creditors oficials participen en els acords de reprogramació de deutes que afavoreix el Club de París.
* creditors multilaterals són institucions com el Fons Monetari Internacional i el Banc Mundial, i altres bancs regionals, com el i el Banc Interamericà de Desenvolupament. (ca)
- Věřitel (latinsky creditor) je subjekt práva oprávněný ze závazkového právního vztahu požadovat plnění po dlužníkovi. Věřitel má pohledávku za dlužníkem, dlužník má dluh vůči věřiteli. Označení věřitel vzešlo ze skutečnosti, že půjčující osoba věřila, že jí dlužník dlužnou částku splatí. (cs)
- الدائن أو صاحب الدين في القانون والاقتصاد (بالإنجليزية:creditor) هو الطرف صاحب الحق في مبلغ يدفعة الطرف الآخر (المدين). وقد يكون الدائن شخصا أو مؤسسة أو شركة أو حكومة. والدائن هو الشخص أو المؤسسة صاحبة المال. ويكون الطرف الأول قد قام بتقديم شيئا من ملكه أو خدمة للطرف الثاني وفي العادة يتفق الطرفان في عقد بينهما على أن يقوم الطرف الثاني بإعادة مبلغ مساو أو خدمة للطرف الأول . ويسمى الطرف الثاني المدين أو المستلف. والطرف الأول هو الدائن، وهو صاحب الدين سواء كان الدين مال أو خدمة أو شيئا من أملاكه . ويستخدم الرمز صاحب الدين في الأوساط المالية بصفة خاصة بالإشارة إلى السلفة loan وهي قصيرة الأجل، أو السند وهو طويل الأجل وكذلك الرهن وهو أيضا طويل الأجل. وفي القضاء يسمى الشخص الذي أقرت المحكمة بالدين المستحق له ليأخذه من مدينه المتخلف في الدفع، يسمى دائن بمقتضى حكم. (ar)
- Der Rechtsbegriff des Gläubigers ist eine Lehnübersetzung des italienischen creditore, das vom lateinischen credere ‚glauben‘ abgeleitet ist. Ein Gläubiger „glaubt“ demnach seinem Schuldner, dass dieser die Schuld (geschuldete Leistung) erbringen wird. Außerjuristisch werden Gläubiger oft Kreditoren genannt. Im Schuldrecht wird als Gläubiger bezeichnet, wer von einem anderen, dem Schuldner, eine Leistung fordern kann (§ 241 Abs. 1 Satz 1 BGB). Die Rechtsbeziehung zwischen Gläubiger und Schuldner wird als Schuldverhältnis bezeichnet. Zur Durchsetzung machen diese einen Anspruch geltend. In der Zwangsvollstreckung ist (Vollstreckungs-)Gläubiger derjenige, der aus einem vollstreckbaren Titel vollstreckt. (Vollstreckungs-)Schuldner ist, gegen wen aus dem vollstreckbaren Titel vollstreckt wird. Im schweizerischen Sprachgebrauch hat der Begriff „Gläubiger“ in einer Betreibung lediglich die Bedeutung ‚Betreibender‘. Mit anderen Worten ist Gläubiger „diejenige Person, deren Forderung vollstreckt, zu deren Gunsten also das Schuldbetreibungsverfahren durchgeführt werden soll“. Im Insolvenzverfahren vertreten die Gläubiger ihre Interessen gemeinschaftlich. Hauptorgan ist die so genannte Gläubigerversammlung, § 74 InsO. Die Gläubigerversammlung trifft die wesentlichen Entscheidungen im Insolvenzverfahren. Daneben kann von der Gläubigerversammlung noch ein Gläubigerausschuss eingesetzt werden, der den Insolvenzverwalter bei der Durchführung seiner Aufgaben unterstützen und überwachen soll, § 69 InsO. Der Gläubiger wird häufig mit dem wirtschaftlich Berechtigten gleichgesetzt. Obwohl die Gläubigereigenschaft und die wirtschaftliche Berechtigung häufig in einer Person zusammenfallen können, ist ein Auseinanderfallen beider Eigenschaften durchaus möglich. Es gibt mehrere Gläubigermehrheiten:
* Teilgläubigerschaft: Dabei haben alle Gläubiger, unabhängig voneinander, die Möglichkeit einen Teil der Leistung zu fordern. Sollte keine vertragliche Regelung vorliegen, erhalten alle Gläubiger den gleichen Anteil. Voraussetzung für eine Teilgläubigerschaft ist, dass die geschuldete Leistung teilbar ist (durch die Teilung darf die Leistung nicht wertgemindert werden).
* Gesamtgläubigerschaft: Hierbei wird die Forderung nicht geteilt, somit kann der Gläubiger die gesamte Leistung fordern.
* Gläubigergemeinschaft: Hierbei muss der Schuldner an alle Gemeinschaftsgläubiger gemeinsam leisten. Sollte nur ein Gläubiger befriedigt werden, erlischt die Forderung nicht. Bei einem Insolvenzplan sind gemäß § 222 InsO die sogenannten Gruppen der Gläubiger, zu denen unter anderem die absonderungsberechtigten Gläubiger, die nicht nachrangingen und die nachrangigen Insolvenzgläubiger zählen, zu bilden. Diese haben unterschiedliche Rechte, unter anderem je nachdem, ob sie absonderungsberechtigt sind und in welcher Rangfolge ihre Insolvenzforderung steht. (de)
- A creditor or lender is a party (e.g., person, organization, company, or government) that has a claim on the services of a second party. It is a person or institution to whom money is owed. The first party, in general, has provided some property or service to the second party under the assumption (usually enforced by contract) that the second party will return an equivalent property and service. The second party is frequently called a debtor or borrower. The first party is called the creditor, which is the lender of property, service, or money. Creditors can be broadly divided into two categories: secured and unsecured.
* A secured creditor has a security or charge over some or all of the debtor's assets, to provide reassurance (thus to secure him) of ultimate repayment of the debt owed to him. This could be by way of, for example, a mortgage, where the property represents the security.
* An unsecured creditor does not have a charge over the debtor's assets. The term creditor is frequently used in the financial world, especially in reference to short-term loans, long-term bonds, and mortgage loans. In law, a person who has a money judgment entered in their favor by a court is called a judgment creditor. The term creditor derives from the notion of credit. Also, in modern America, credit refers to a rating which indicates the likelihood a borrower will pay back their loan. In earlier times, credit also referred to reputation or trustworthiness. (en)
- Una persona, física o jurídica, es acreedora de otra si está autorizada legítimamente para exigirle el pago o cumplimiento de una obligación contraída con anterioridad. Es decir, que a pesar de que una de las partes se quede sin medios para cumplir con su obligación, esta persiste. Por ejemplo, en caso de la quiebra de una empresa, sus acreedores mantienen la facultad de requerir el cumplimiento de dicha obligación. (es)
- Hartzekoduna zor baten ordainketa edo obligazio bat betetzea exijitzeko eskubidea duen pertsona da, fisikoa zein juridikoa. (eu)
- Un créancier est une personne qui possède une créance représentée par un titre de créance sur une personne, une entreprise ou un État souverain, appelé débiteur. On distingue les créanciers privilégiés des créanciers chirographaires. Le créancier peut avoir recours aux droits réels accessoires pour garantir l'exécution de l'obligation en jeu. (fr)
- Kreditur adalah pihak (perorangan, organisasi, perusahaan atau pemerintah) yang memiliki tagihan kepada pihak lain (pihak kedua) atas properti atau layanan jasa yang diberikannya (biasanya dalam bentuk kontrak atau perjanjian) di mana diperjanjikan bahwa pihak kedua tersebut akan mengembalikan properti yang nilainya sama atau jasa. Pihak kedua ini disebut sebagai peminjam atau yang berhutang. Secara singkat dapat dikatakan kreditur adalah pihak yang mempunyai piutang karena suatu perjanjian. Terminologi kreditur ini sering digunakan pada dunia keuangan khususnya merujuk pada pinjaman jangka pendek, obligasi jangka panjang, dan hak tanggungan. Kreditur sektor riil seperti perbankan atau perusahaan pembiayaan memiliki kontrak resmi dengan peminjam, yang memberikan hak kepada pemberi pinjaman untuk mengklaim aset riil debitur (misalnya, real estat atau mobil) jika debitur telah gagal dalam membayar kembali pinjaman. (in)
- 채권자(債權者)란 다른 사람에게 일정한 행위를 할 것을 청구할 수 있는 자, 채무자에게 급부를 할 것을 요구할 자격이 있는 자, 즉 채권을 보유한 사람 또는 기관을 말한다. (ko)
- Een schuldeiser (soms ook accipiens genoemd) is een rechtssubject dat een schuldvordering heeft op een schuldenaar (solvens), zijnde een aanspraak op een prestatie (iets doen, iets niet doen of iets geven). Vanuit de andere zijde bekeken is de tussen hen bestaande verbintenis een schuld. De basisverhoudingen tussen deze begrippen worden geregeld in het verbintenissenrecht. Na het sluiten van een wederkerige overeenkomst, maar voordat er prestaties zijn geleverd, zijn beide partijen zowel schuldeiser als schuldenaar. Nadat de ene partij de overeengekomen prestatie heeft geleverd en de andere nog niet, is de eerstgenoemde partij alleen schuldeiser en de andere alleen schuldenaar. De ene prestatie is bijvoorbeeld de levering van goederen of diensten, en de andere de betaling daarvan. Ook een onrechtmatige daad creëert een schuldeiser en een schuldenaar, welke laatste aansprakelijk is om de schade te vergoeden. Wanneer een opeisbare schuld niet wordt voldaan, kunnen schuldeisers hun aanspraak langs gerechtelijke weg afdwingen, in laatste instantie via een beroep op het executierecht. Vooraf kunnen ze zich door persoonlijke of zakelijke zekerheden proberen in te dekken tegen een wanprestatie. Wanneer meerdere schuldeisers met tegenstrijdige aanspraken verhaal nemen op hetzelfde (deel)vermogen, is er sprake van samenloop. Er wordt dan een rangorde gemaakt tussen chirografaire en bevoorrechte schuldeisers. Zo kent het Nederlands recht bij een faillissement een volgorde van schuldeisers. (nl)
- Wierzyciel (łac. creditor) – osoba, która może żądać spełnienia świadczenia od innej osoby (dłużnika), z którą łączy ją stosunek zobowiązaniowy. Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia wierzyciela explicite (wprost); definiuje jedynie konstrukcje zobowiązania (czyli stosunku zobowiązaniowego); zgodnie z przepisem art. 353 kc – zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik musi świadczenie spełnić. Zobowiązanie jest zatem stosunkiem prawnym, którego stronami są wierzyciel i dłużnik. Upraszczając – zobowiązanie z pozycji dłużnika określa się jako dług, ze strony wierzyciela zaś jako wierzytelność. Przedmiotem zobowiązania jest świadczenie, które polega na działaniu lub zaniechaniu (art. 353 § 2 kc). Świadczenie to zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania, polegające na zadośćuczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela. Wierzycielem może być osoba fizyczna lub prawna, a także organ administracji publicznej, który na podstawie ustawy lub innego dokumentu prawnego ma prawo otrzymać świadczenie pieniężne, ewentualnie rzeczowe, od drugiej osoby (także fizycznej lub prawnej). Uprawnienia wierzyciela są chronione sankcją przymusu państwowego. Oznacza to, że wierzyciel ma prawo dochodzić swoich wierzytelności w postępowaniu sądowym i wyegzekwować należność za pośrednictwem funkcjonariusza publicznego (komornika). W zależności od przyjętych kryteriów wyróżniamy kilka rodzajów wierzycieli. Są nimi:
* Wierzyciel alimentacyjny - czyli osoba, na rzecz której zostały zasądzone alimenty,
* Wierzyciel rzeczowy - to podmiot, który może dochodzić swoich praw do konkretnej, wskazanej rzeczy stanowiącej zabezpieczenie wierzytelności (pojazdu, maszyny, biżuterii),
* Wierzyciel osobisty – z kolei to określenie jest stosowane wobec podmiotów, które zagwarantowały sobie prawo do zaspokojenia wierzytelności z majątku osobistego dłużnika (np. pensji, emerytury lub innego świadczenia),
* Wierzyciel hipoteczny – najczęściej jest nim bank, który udziela kredytu zabezpieczonego hipoteką bądź też firma pożyczkowa lub osoba prywatna, o ile przy udzieleniu pożyczki zażądała ustanowienia hipoteki na nieruchomości. (pl)
- Кредито́р (от лат. creditor — веритель, от лат. credo — верю) или заимодатель — физическое, юридическое лицо или вообще субъект, один из участников гражданского правоотношения (обязательства), который в этом обязательстве имеет право потребовать от другого участника такого правоотношения — должника (заёмщика, потребителя услуг) определённого поведения. В обязательстве может быть несколько кредиторов (так называемая множественность кредиторов), при этом каждый из них может требовать от должника исполнения в определённой доле либо, в случаях, предусмотренных в договоре или в законе, — в полном объёме (например, при неделимости предмета обязательства, при совместной выдаче поручительства, совместном причинении вреда, совместном предоставлении услуг). См. также гражданская ответственность. В более узком смысле, чаще используемом экономистами или бухгалтерами, кредитор — сторона в кредитных отношениях, предоставляющая средства (кредитные ресурсы) на условиях возвратности, срочности и платности. Предоставление кредитных ресурсов в денежной форме называется ссудой, которая погашается денежным платежом. В бухгалтерском учёте термин, применяемый для обозначения гражданина или юридического лица, перед которым данная организация имеет задолженность, отражённую в её балансе (кредиторскую задолженность). (ru)
- Borgenär, fordringsägare, är den som har en fordran mot någon annan, betecknad gäldenär. (sv)
- 債權人（英語：creditor，俗稱債主）是与债务人相对应的法律术语。如果甲方（可以是自然人、企业法人或政府等）有权要求乙方主张特定的服务或财产，则称甲方为「債權人」，称乙方为「债务人」。 一般情况下，债权人会基于债务人将向其偿付等价值的服务或财产的假定下而向乙方要求提供一定价值的财产或服务，而该假定一般是由契約支持的。比如甲方向乙方支付了货款购买乙方的产品，在乙方收到资金但尚未将产品交付甲方时，甲方为乙方的「债权人」，乙方为甲方的「债务人」。 预付方（Creditors）主要是指预付款者，有权请求他方为特定行为的权利主体，是指那些对企业提供需偿还的融资的机构和个人，包括给企业提供贷款的机构或个人（贷款债权人）和以出售货物或劳务形式提供短期融资的机构或个人（商业债权人）。 贷款债权人最关心的是债权的安全，包括贷款到期的收回和利息的偿付。因此，他们需要了解企业的获利能力和现金流量，以及有无其他需要到期偿还的贷款。 商业债权人最关心的是企业准时偿还贷款的能力，因此，他们需要了解企业的短期偿债能力，包括流动比率、速动比率、现金比率。 按中国大陆现行法律的规定，在民间借贷关系中，将钱借给他人的人，称为债权人；相对而言从别人手中借钱，欠别人钱的人称为债务人。 (zh)
- Кредито́р — громадянин або юридична особа, яка має підтверджені належними документами майнові вимоги до боржника (позичальника). Кредитори — учасники кредитних відносин, які мають у своїй власності (чи розпорядженні) вільні кошти і передають їх у тимчасове користування іншим суб'єктам. Кредиторами можуть бути фізичні особи, юридичні особи (підприємства, організації, установи, урядові структури тощо), держава. Особливе місце серед кредиторів посідають банки. Вони спочатку мобілізують кошти в інших суб'єктів, у тому числі і на засадах запозичення, а потім самі надають їх у позички своїм клієнтам. Тому банки можна розглядати як колективних кредиторів. В рамках кредитних відносин один і той же економічний суб'єкт може виступати одночасно як кредитор і як позичальник. У тих випадках, коли підприємство отримує в банку кредит, воно є позичальником, а банк — кредитором. Якщо підприємство зберігає свої грошові кошти в банку, то воно є кредитором, а банк — позичальником. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Věřitel (latinsky creditor) je subjekt práva oprávněný ze závazkového právního vztahu požadovat plnění po dlužníkovi. Věřitel má pohledávku za dlužníkem, dlužník má dluh vůči věřiteli. Označení věřitel vzešlo ze skutečnosti, že půjčující osoba věřila, že jí dlužník dlužnou částku splatí. (cs)
- Una persona, física o jurídica, es acreedora de otra si está autorizada legítimamente para exigirle el pago o cumplimiento de una obligación contraída con anterioridad. Es decir, que a pesar de que una de las partes se quede sin medios para cumplir con su obligación, esta persiste. Por ejemplo, en caso de la quiebra de una empresa, sus acreedores mantienen la facultad de requerir el cumplimiento de dicha obligación. (es)
- Hartzekoduna zor baten ordainketa edo obligazio bat betetzea exijitzeko eskubidea duen pertsona da, fisikoa zein juridikoa. (eu)
- Un créancier est une personne qui possède une créance représentée par un titre de créance sur une personne, une entreprise ou un État souverain, appelé débiteur. On distingue les créanciers privilégiés des créanciers chirographaires. Le créancier peut avoir recours aux droits réels accessoires pour garantir l'exécution de l'obligation en jeu. (fr)
- 채권자(債權者)란 다른 사람에게 일정한 행위를 할 것을 청구할 수 있는 자, 채무자에게 급부를 할 것을 요구할 자격이 있는 자, 즉 채권을 보유한 사람 또는 기관을 말한다. (ko)
- Borgenär, fordringsägare, är den som har en fordran mot någon annan, betecknad gäldenär. (sv)
- 債權人（英語：creditor，俗稱債主）是与债务人相对应的法律术语。如果甲方（可以是自然人、企业法人或政府等）有权要求乙方主张特定的服务或财产，则称甲方为「債權人」，称乙方为「债务人」。 一般情况下，债权人会基于债务人将向其偿付等价值的服务或财产的假定下而向乙方要求提供一定价值的财产或服务，而该假定一般是由契約支持的。比如甲方向乙方支付了货款购买乙方的产品，在乙方收到资金但尚未将产品交付甲方时，甲方为乙方的「债权人」，乙方为甲方的「债务人」。 预付方（Creditors）主要是指预付款者，有权请求他方为特定行为的权利主体，是指那些对企业提供需偿还的融资的机构和个人，包括给企业提供贷款的机构或个人（贷款债权人）和以出售货物或劳务形式提供短期融资的机构或个人（商业债权人）。 贷款债权人最关心的是债权的安全，包括贷款到期的收回和利息的偿付。因此，他们需要了解企业的获利能力和现金流量，以及有无其他需要到期偿还的贷款。 商业债权人最关心的是企业准时偿还贷款的能力，因此，他们需要了解企业的短期偿债能力，包括流动比率、速动比率、现金比率。 按中国大陆现行法律的规定，在民间借贷关系中，将钱借给他人的人，称为债权人；相对而言从别人手中借钱，欠别人钱的人称为债务人。 (zh)
- الدائن أو صاحب الدين في القانون والاقتصاد (بالإنجليزية:creditor) هو الطرف صاحب الحق في مبلغ يدفعة الطرف الآخر (المدين). وقد يكون الدائن شخصا أو مؤسسة أو شركة أو حكومة. والدائن هو الشخص أو المؤسسة صاحبة المال. ويكون الطرف الأول قد قام بتقديم شيئا من ملكه أو خدمة للطرف الثاني وفي العادة يتفق الطرفان في عقد بينهما على أن يقوم الطرف الثاني بإعادة مبلغ مساو أو خدمة للطرف الأول . ويسمى الطرف الثاني المدين أو المستلف. والطرف الأول هو الدائن، وهو صاحب الدين سواء كان الدين مال أو خدمة أو شيئا من أملاكه . (ar)
- Un creditor és aquella persona (física o jurídica) legítimament facultada per exigir el o compliment d'una obligació contreta per dues parts amb anterioritat. És a dir, que encara que una de les parts es quedi sense mitjans per complir amb la seva obligació, aquesta persisteix. Per exemple, en cas de la fallida d'una empresa els seus creditors mantenen la facultat de requerir el compliment d'aquesta obligació. (ca)
- Der Rechtsbegriff des Gläubigers ist eine Lehnübersetzung des italienischen creditore, das vom lateinischen credere ‚glauben‘ abgeleitet ist. Ein Gläubiger „glaubt“ demnach seinem Schuldner, dass dieser die Schuld (geschuldete Leistung) erbringen wird. Außerjuristisch werden Gläubiger oft Kreditoren genannt. Im Schuldrecht wird als Gläubiger bezeichnet, wer von einem anderen, dem Schuldner, eine Leistung fordern kann (§ 241 Abs. 1 Satz 1 BGB). Die Rechtsbeziehung zwischen Gläubiger und Schuldner wird als Schuldverhältnis bezeichnet. Zur Durchsetzung machen diese einen Anspruch geltend. (de)
- A creditor or lender is a party (e.g., person, organization, company, or government) that has a claim on the services of a second party. It is a person or institution to whom money is owed. The first party, in general, has provided some property or service to the second party under the assumption (usually enforced by contract) that the second party will return an equivalent property and service. The second party is frequently called a debtor or borrower. The first party is called the creditor, which is the lender of property, service, or money. (en)
- Kreditur adalah pihak (perorangan, organisasi, perusahaan atau pemerintah) yang memiliki tagihan kepada pihak lain (pihak kedua) atas properti atau layanan jasa yang diberikannya (biasanya dalam bentuk kontrak atau perjanjian) di mana diperjanjikan bahwa pihak kedua tersebut akan mengembalikan properti yang nilainya sama atau jasa. Pihak kedua ini disebut sebagai peminjam atau yang berhutang. Secara singkat dapat dikatakan kreditur adalah pihak yang mempunyai piutang karena suatu perjanjian. (in)
- Wierzyciel (łac. creditor) – osoba, która może żądać spełnienia świadczenia od innej osoby (dłużnika), z którą łączy ją stosunek zobowiązaniowy. Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia wierzyciela explicite (wprost); definiuje jedynie konstrukcje zobowiązania (czyli stosunku zobowiązaniowego); zgodnie z przepisem art. 353 kc – zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik musi świadczenie spełnić. W zależności od przyjętych kryteriów wyróżniamy kilka rodzajów wierzycieli. Są nimi: (pl)
- Een schuldeiser (soms ook accipiens genoemd) is een rechtssubject dat een schuldvordering heeft op een schuldenaar (solvens), zijnde een aanspraak op een prestatie (iets doen, iets niet doen of iets geven). Vanuit de andere zijde bekeken is de tussen hen bestaande verbintenis een schuld. De basisverhoudingen tussen deze begrippen worden geregeld in het verbintenissenrecht. Ook een onrechtmatige daad creëert een schuldeiser en een schuldenaar, welke laatste aansprakelijk is om de schade te vergoeden. (nl)
- Кредито́р (от лат. creditor — веритель, от лат. credo — верю) или заимодатель — физическое, юридическое лицо или вообще субъект, один из участников гражданского правоотношения (обязательства), который в этом обязательстве имеет право потребовать от другого участника такого правоотношения — должника (заёмщика, потребителя услуг) определённого поведения. В бухгалтерском учёте термин, применяемый для обозначения гражданина или юридического лица, перед которым данная организация имеет задолженность, отражённую в её балансе (кредиторскую задолженность). (ru)
- Кредито́р — громадянин або юридична особа, яка має підтверджені належними документами майнові вимоги до боржника (позичальника). Кредитори — учасники кредитних відносин, які мають у своїй власності (чи розпорядженні) вільні кошти і передають їх у тимчасове користування іншим суб'єктам. (uk)
|
