| dbo:abstract
|
- La Suïssa Italiana (en italià: Svizzera Italiana, en alemany: Italienische Schweiz, en francès: Suisse italienne, en romanx: Svizra Italiana), és el conjunt de zones de Suïssa en què s'utilitza usualment la llengua italiana per a comunicar-se, comprèn:
* el cantó de Ticino, que constitueix l'únic cantó suís en el qual l'italià és l'única llengua oficial.
* el cantó dels Grisons, en el qual l'italià és una de les tres llengües oficials juntament amb l'alemany i el romanx.
* l'italià és també una de les tres llengües oficials de la comuna de Bivio, als Grisons, l'única comuna suïssa situada a la part nord dels Alps on l'italià és l'idioma oficial. En total, l'extensió de la Suïssa Italiana és d'aproximadament 3.500 km², amb cap a l'any 2000 una població propera als 400.000 habitants. (ca)
- La qüestió de les llengües de Suïssa és un component cultural i polític central d'aquest país. L'alemany, el francès, l'italià i el romanx són les quatre llengües nacionals que s'hi parlen. Històricament, les llengües esteses a Suïssa han tingut estatus diversos. El plurilingüisme afirmat del país és alhora el resultat històric de la voluntat política que funda la Confederació. Una cinquena llengua nacional, sense territori afiliat, és el , reconegut quan Suïssa va ratificar la Carta europea de les llengües regionals o minoritàries el 1997, tot i que no és usada en cap text oficial. El territori suís és dividit en quatre zones lingüístiques la llengua majoritària de les quals determina la llengua d'ús. La Constitució Federal fixa quatre principis: la igualtat de les llengües, la llibertat dels ciutadans en qüestions de llengua, la territorialitat de les llengües i la protecció de les llengües minoritàries. En funció del principi de territorialitat, les fronteres lingüístiques són fixades pels cantons, entre els quals n'hi ha que són plurilingües. Malgrat aquest sistema democràtic, en dos dels casos, profundament diglòssics, l'oficialitat lingüística no s'aplica pas a la llengua autòctona, sinó a la llengua que històricament ha fet funcions de llengua A. En concret, el francès tan sols és llengua autòctona al cantó del Jurà; la resta de la Romandia (la Suïssa presumptament francòfona) és de llengua arpitana. Quant a la zona italòfona, és de parla llombarda, és a dir, padana. La divisió lingüística actual, apareguda a final del segle xiii, s'ha mantingut pràcticament sense canvis d'aleshores ençà. El és el nom donat a la frontera cultural i lingüística entre l'alemany i el francès. Fundada pels Waldstätte el 1291, la Confederació és totalment germanòfona en el seu origen, amb molts dialectes suïssos alemanys, però des del segle xv té una extensió de la seva àrea d'influència al sud dels Alps, amb una regió italòfona, després a l'oest, amb una regió francòfona. L'alemany continua sent dominant, però el francès gaudeix de valor sota l'Antic règim pel prestigi de la cultura francesa i els llaços entre França i Suïssa. Al segle xix, quan la República Helvètica aporta el reconeixement formal de la igualtat de les llengües, l'Estat federal del 1848 adopta l'alemany, el francès i l'italià com a llengües nacionals. Avui dia, segons el cens del 2010, el 65,6% de la població és germanòfona (63,7% el 2000) i parla un dels nombrosos dialectes suïssos alemanys i el 22,8% francòfona (20,4% el 2000), el francès es parla majoritàriament a l'oest del país; l'italià representa el 8,4% de la població (6,5% el 2000) i és sobretot parlat al sud dels Alps; i el romanx, parlat pel 0,6% (0,5% el 2000) es parla al cantó dels Grisons i té menys de 40.000 parlants. L'italià i el romanx, molt minoritaris, tenen el suport de l'estat federal. Finalment, a causa d'una forta immigració, al voltant del 9% de la població resident parla una llengua estrangera no nacional com a llengua principal. (ca)
- اللغات الوطنية الأربع في سويسرا هي الألمانية والفرنسية والإيطالية والرومانشية. يحتفظ الجميع باستثناء رومانش بمكانة متساوية كلغات رسمية على المستوى الوطني داخل الإدارة الفيدرالية للاتحاد الكونفدرالي السويسري. في بعض الحالات، يتم استخدام اللاتينية، وخاصة كلغة واحدة للدلالة على البلد. في عام 2017، كان عدد سكان سويسرا 62.6 ٪ من الناطقين باللغة الألمانية (58.5 ٪ يتحدثون الألمانية السويسرية و/ أو 11.1 ٪ الألمانية القياسية في المنزل)؛ 22.9 ٪ الفرنسية (معظمها ، ولكن بما في ذلك بعض لهجات بروفنسالية فرنسية)؛ 8.2 ٪ الإيطالية ( في الغالب، ولكن بما في ذلك لهجات لومبارد)؛ و0.5 ٪ رومانش. تقع المنطقة الألمانية (Deutschschweiz) تقريبًا في الشرق والشمال والوسط. الجزء الفرنسي (la Romandie) في الغرب والمنطقة الإيطالية (Svizzera italiana) في الجنوب. لا يزال هناك عدد صغير من السكان الأصليين الناطقين بالرومانية في غراوبوندن في الشرق. كانتونات فريبورغ وبرن وفاليه ثنائية اللغة رسميًا؛ كانتون غراوبوندن يستخدم ثلاث لغات رسمية. (ar)
- Landessprachen und damit die Schriftsprachen der alteingesessenen Bevölkerung der Schweiz sind Deutsch, Französisch, Italienisch und Rätoromanisch. In der Deutschschweiz werden allerdings hauptsächlich alemannische Dialekte gesprochen, in der italienischen Schweiz auch lombardische Mundarten. Die frankoprovenzalischen Mundarten in der französischen Schweiz sind hingegen fast ausgestorben, die dortige Umgangssprache steht der Schriftsprache nahe. Gebärdensprachen gibt es drei. Zwei weitere Sprachen mit einer längeren schweizerischen Tradition sind Westjiddisch und Jenisch. Eine bedeutende Rolle spielen in neuerer Zeit die Sprachen zugewanderter Personen, beispielsweise Serbokroatisch, Albanisch, Portugiesisch, Spanisch oder Englisch. (de)
- La kvar naciaj lingvoj de Svisio estas la germana, la franca, itala kaj la romanĉa. Germana, franca kaj itala retenas egalan statuson kiel oficialaj lingvoj je tutlanda nacia nivelo ene de la Federacia Administracio de la Svisa Konfederacio, dum la romanĉa estas uzata en aferoj kiuj temas pri aŭ tuŝas ties parolantoj(n). En kelkaj situacioj, la Latino estas uzata, partikulare kiel ununura lingvo kiu referencas al la lando kaj por eviti pozitivan diskriminacion al alia uzuta lingvo. En neformalaj situacioj pro la samaj celoj foje oni uzas la anglan, speciale se koncernas ankaŭ nesvisajn ĉeestantojn. En 2017, la populacio de Svisio estis de 62.6% indiĝenaj parolantoj de la germana (58.5% parolas svisgermanan, kaj 11.1% normigan germanan hejme); 22.9% de franca (ĉefe de [svisa franca, sed inklude kelkajn frankoprovencajn dialektojn); 8.2% de itala (ĉefe de svis-itala, sed inkludante lombardajn dialektojn); kaj 0.5% de romanĉa. La germanparolanta regiono (Deutschschweiz, Ĝermana Svislando) estas iel oriente, norde kaj centre; la francparolanta parto (la Romandie, Romandio) okcidente kaj la italparolanta areo (Svizzera italiana, Itallingva Svislando) sude. Tie restas malgranda romanĉ-parolanta indiĝena populacio en Graubünden oriente. La kantonoj Friburgo, Berno kaj Valezo estas oficiale dulingvaj; la kantono Graubünden estas oficiale trilingva. Svislando havas krom la tri oficialajn ŝtatajn lingvojn (germana, franca, itala kaj la romanĉa kiel duone ŝtata lingvo), du senteritoriajn landajn lingvojn (kiuj estis oficiale agnoskitaj en la jaro 1997 per la ratifiko de la Eŭropa Ĉarto de la regionaj kaj malplimultaj lingvoj), nome la jeniŝan lingvon de la svisaj ciganoj (proksimume 0,5 % de la loĝantaro) kaj la jidan lingvon de svisaj judoj precipe en la vilaĝoj Endingen kaj Lengnau (laŭcifere tamen tre malgranda grupo). Preskaŭ 30% de la Svisa loĝantaro estas eksterlandaj almigrintoj, pro kio en Svislando krom la 6 landaj lingvoj ankaŭ estas parolataj multnombraj aliaj lingvoj, inter kiuj la serbo-kroata (3%), hispana (1,7%), portugala (1,4%), turka (0,9%) kaj la angla (0,9%, procentaĵoj laŭ la stato de la jaro 1990). Pri la germana lingvo en Svislando endas atentigi, ke skribatas ĝenerale la norma germana lingvo, sed parolatas la multaj dialektoj de la alemana aŭ svisgermana lingvo. Artikolo 8 de la svisa federacia konstitucio postulas lingvan liberecon por ĉiu, do garantias al ĉiu individuo la rajton paroli sian denaskan aŭ preferitan lingvon kaj akiri en ĝi literaturon kaj edukon. Tiu rajto tamen ne signifas, ke la individuo povas en trafiko kun aŭtoritatoj postuli, ke tiuj devas komuniki kun ŝi aŭ li en lia aŭ ŝia lingvo. En oficialaj rilatoj validas la teritoria principo, nome la loka oficiala lingvo. En trafiko kun federaciaj instancoj eblas utiligi libere unu el la kvar oficialaj svisaj lingvoj (la romanĉa tamen atingis la statuson de oficiala lingvo nur per la nova konstitucio en la jaro 1999, antaŭ ĝi estis nur tiel nomita nacia lingvo). Ĉiuj leĝoj estas tradukataj al la franca, la germana kaj la itala. La romanĉa estas duone ŝtata, ĉar unue oni ne tradukas ĉiujn leĝojn en ĝin, tamen kaj due la civitanoj rajtas ekrilati kun la registaro en Berno uzante la romanĉan. (eo)
- La Itallingva Svislando (itale Svizzera Italiana, germane Italienische Schweiz, france Suisse italienne, romanĉe Svizra Italiana), estas la aro de regionoj de Svislando kie estas ofte uzata la itala aŭ kelkaj alpaj dialektoj de la lombarda. Ĝi konsistas el:
* La kantono Tiĉino, kiu estas la sola svisa kantono kie la itala estas la ekskluziva oficiala lingvo kvankam ekzistas la eta germanlingva enklavo Bosco-Gurin loĝata de centoj da .
* La kantono Grizono, kie la itala estas unu el la tri oficialaj lingvoj kune al la germana kaj la romanĉa. La itallingva zono (Itala Grizono) en Grizono apartenas al la sekvaj valoj:
*
*
* Valo Bregaglia
* Valo Poschiavo
* ĝi ankaŭ parolatas en
* La itala ankaŭ estas unu el la tri oficialaj lingvoj de la komunumo Bivio, en Grizono kaj la sola svisa komunumo ĉe la norda bordo de la Alpoj kiu havas la italan kiel oficiala. Tie ĝi estas la gepatra lingvo por 29% el ĝiaj 220 loĝantoj. Entute la etendiĝo de la italingva Svislando estas ĉ. 3.500 km², kun loĝantaro en la jaro 2000 je 400.000 homoj el kiuj 80.000 estis eksterlandanoj. Ekde 1996 la itallingvanoj de Svisio havas sian propran universitaton, la sideje en Lugano kaj Mendrisio. La alia altlernejo en tiu ĉi regiono estas la sideje en Manno. En ĉi tiu regiono ekzistas de antaŭ pluraj jardekoj radia kaj en la itala, la televido ekiĝis en 1961. La inter 1960 kaj 1970 havis multajn spektantojn ĉe la limoj de Italio ĉar ĝi elsendis plenkolore multe pli antaŭ ol RAI. (eo)
- Die italienische Schweiz (Svizzera italiana) umfasst die Regionen der Schweiz mit einer italienischsprachigen Bevölkerungsmehrheit. Der italienischsprachige Landesteil der Schweiz zählte 2015 ungefähr 350'000 Einwohner, d. h. etwa sechs Prozent der Schweizer Gesamtbevölkerung, die sich auf die beiden Kantone Tessin und Graubünden konzentriert. Insgesamt leben jedoch 700'000 italienischsprachige Menschen in der Schweiz, die ungefähr acht Prozent der Bevölkerung ausmachen. Die grösste Gemeinde der italienischen Schweiz bildet mit rund 68'000 Einwohnern die Tessiner Stadt Lugano, die auch die grösste Stadt italienischer Sprache ausserhalb Italiens ist. Italienisch ist in der Schweiz Amtssprache und somit dem Deutschen und dem Französischen rechtlich gleichgestellt (Rätoromanisch hat als vierte Landessprache der Schweiz den Status einer Amtssprache nur im Verkehr mit rätoromanischsprachigen Bürgern). (de)
- La Suiza italiana (en italiano, Svizzera Italiana; en alemán, Italienische Schweiz; en francés, Suisse italienne; en romanche: Svizra Italiana) es el conjunto de zonas de Suiza en que es usual el idioma italiano o algunos dialectos alpinos de la lengua lombarda, y comprende:
* el cantón del Tesino, que constituye el único cantón suizo en el cual el idioma italiano es la exclusiva lengua oficial aunque existe el pequeño enclave germanófono de Bosco-Gurin poblado por unas centenas de valsers.
* el cantón de los Grisones, en el cual el italiano es una de las tres lenguas oficiales junto al alemán y al romanche. La zona italófona (Grisones italianos) en los Grisones corresponde a los siguientes valles:
*
*
* Val Bregaglia
* Val Poschiavo
* el italiano es también una de las tres lenguas oficiales de la comuna de Bivio, siempre en los Grisones y única comuna suiza en la vertiente norte de los Alpes que tiene el italiano como idioma oficial donde constituye la lengua materna del 29 % de sus 220 habitantes. En total la extensión de la Suiza Italiana es de aproximadamente 3976,78 km², poseyendo hacia el año 2016 una población cercana a los 366.481 habitantes de los cuales 80.000 eran extranjeros. Sin embargo, el 15,4% de la población suiza habla italiano a diario, es decir, cerca de 1.300.000 personas, de ahí que haya más italófonos fuera de la Suiza italiana que dentro de ella. El término "Suiza italiana" no tiene ningún reconocimiento oficial, ya que la Confederación Suiza reconoce como entes constitutivos de la misma a los cantones, cuyas fronteras políticas no coinciden con las fronteras lingüísticas. (es)
- Los idiomas oficiales en el territorio de Suiza son el alemán, el francés, el italiano y el romanche. Cada uno de ellos se habla mayoritariamente en un conjunto de cantones del territorio helvético. En cada cantón existe uno de los cuatro idiomas que es el utilizado por la administración y que se considera como lengua principal. (Berna, Friburgo y Valais son bilingües alemán-francés, mientras que el cantón de los Grisones es trilingüe alemán-romanche-italiano). El alemán y el francés son los idiomas principales del país helvético, especialmente en los ámbitos de la economía, la cultura, los medios de comunicación y la enseñanza superior. (es)
- La Suisse italienne est la partie italophone de la Suisse. Elle comprend le canton du Tessin et les vallées suivantes du sud du canton des Grisons : Val Poschiavo, Val Bregaglia, Val Calanca et Val Mesolcina. La Suisse italienne a une superficie de 3 796,78 km2 et compte 366 481 habitants en 2016. (fr)
- The four national languages of Switzerland are German, French, Italian, and Romansh. German, French, and Italian maintain equal status as official languages at the national level within the Federal Administration of the Swiss Confederation, while Romansh is used in dealings with people who speak it. Latin is occasionally used in some formal contexts, particularly to denote the country (Confederatio Helvetica). In 2020, 62.3% of the population of Switzerland were native speakers of German (either Swiss German or Standard German) at home; 22.8% French (mostly Swiss French, but including some Franco-Provençal dialects); 8% Italian (mostly Swiss Italian, but including Lombard); and 0.5% Romansh. The German region (Deutschschweiz) is roughly in the east, north, and centre; the French part (la Romandie) in the west; and the Italian area (Svizzera italiana) in the south. There remains a small Romansh-speaking native population in Grisons in the east. The cantons of Fribourg, Bern, and Valais are officially bilingual; Grisons is officially trilingual. (en)
- La question des langues en Suisse est une composante culturelle et politique centrale de la Suisse. L'allemand (le suisse-allemand est le dialecte généralement utilisé), le français, l'italien et le romanche sont les quatre langues nationales de la Suisse ; les trois premières étant en usage officiel pour les rapports à la Confédération. Les cantons déterminent leurs langues officielles en veillant à la répartition territoriale traditionnelle des langues et en prenant en considération les minorités linguistiques autochtones. Historiquement, les langues pratiquées en Suisse ont connu des statuts divers. Le plurilinguisme affirmé du pays est à la fois le résultat historique de leurs rapports respectifs et celui de la volonté politique qui fonde la Confédération. Lorsque la Suisse ratifie de la Charte européenne des langues régionales ou minoritaires en 1997, elle reconnaît le yéniche et le yiddish comme des langues minoritaires sans territoire. Par ce même texte sont désormais reconnus en tant que langues régionales le francoprovençal et le franc-comtois. Le territoire suisse comprend quatre zones linguistiques dont la langue majoritaire détermine la langue en usage. La Constitution fédérale fixe quatre principes : l'égalité des langues, la liberté des citoyens en matière de langue, la territorialité des langues et la protection des langues minoritaires. En vertu du principe de territorialité, les frontières linguistiques sont fixées par les cantons, parmi lesquels plusieurs sont plurilingues. Le découpage linguistique actuel, apparu à la fin du XIIIe siècle, est demeuré presque inchangé depuis. Le Röstigraben est le nom donné à la frontière culturelle et linguistique entre l'allemand et le français, qui trouve ses racines dans l'histoire. Fondée par les Waldstätten en 1291, la Confédération est totalement germanophone à l'origine, avec de nombreux dialectes suisses allemands, mais dès le XVe siècle, elle connaît une extension de son aire d'influence au sud des Alpes, dans une région italophone, puis à l'ouest, dans une région francophone. L'allemand reste dominant, mais le français est valorisé sous l'Ancien Régime par le prestige de la culture française et les liens entre la France et la Suisse. Au XIXe siècle, alors que la République helvétique apporte la reconnaissance formelle de l'égalité des langues, l'État fédéral de 1848 adopte l'allemand, le français et l'italien comme langues nationales. Aujourd'hui, selon le recensement de 2015, 64 % de la population est germanophone et parle l'un des nombreux dialectes suisses allemands ou Schwyzerdütsch et 23 % francophone, le français étant parlé majoritairement à l'ouest du pays ; l'italien, qui représente 8 % de la population, est essentiellement parlé au sud des Alpes, et le romanche, 0,6 %, se parle essentiellement dans le canton des Grisons et compte moins de 40 000 locuteurs. L'italien et le romanche, fortement minoritaires, sont soutenus par l'État fédéral. Enfin, en raison d'une forte immigration, environ 21 % de la population résidente parle une langue étrangère non nationale comme langue principale (les langues principales totalisent plus de 100 % car depuis 2010 les Suisses peuvent en indiquer plusieurs lors des recensements). (fr)
- La Svizzera italiana (in tedesco italienische Schweiz; in francese Suisse italienne; in reto-romanzo Svizra italiana), è l'insieme delle regioni della Svizzera in cui è prevalente l'uso della lingua italiana, in diglossia con le varianti locali della lingua lombarda. Essa comprende il Cantone Ticino e il cosiddetto Grigioni italiano, costituito dalle valli subalpine del Cantone dei Grigioni, gli unici cantoni svizzeri nei quali l'italiano è lingua ufficiale. La locuzione "Svizzera italiana" non ha alcun titolo di ufficialità, poiché la Confederazione svizzera riconosce come entità costitutive della stessa i cantoni, i cui confini politici non coincidono necessariamente con le frontiere linguistiche. (it)
- In Zwitserland worden verschillende talen gesproken.
* Duits, als hoofdtaal gesproken door 63,7% van de bevolking
* Frans, als hoofdtaal gesproken door 20,3% van de bevolking
* Italiaans, als hoofdtaal gesproken door 6,5% van de bevolking
* Reto-Romaans, als hoofdtaal gesproken door 0,5% van de bevolking Dit houdt in dat 9,0% van de bevolking in Zwitserland een andere eerste taal spreekt dan de landstalen. Servo-Kroatisch is daarvan de belangrijkste met 1,4% gevolgd door Albanees, Portugees, Spaans, Engels, Turks, Tamil, Arabisch en Nederlands. Het Nederlands wordt door 0,2% van de Zwitserse bevolking als eerste taal gesproken. Het Duits dat door de Duitstalige Zwitsers gesproken wordt is Zwitserduits, dat op veel punten afwijkt van het Hoogduits en ook grote verschillen kent tussen de verschillende steden en dorpen. Het Zwitserse Frans wijkt in details ook af van het officiële Frans.In de verschillende landstalen noemt men Zwitserland Schweiz (Duits), Suisse (Frans), Svizzera (Italiaans) en Svizra (Reto-Romaans). (nl)
- Italiaans-Zwitserland (Italiaans: Svizzera italiana, Reto-Romaans: Svizra Italiana, Frans: Suisse italienne, Duits: italienische Schweiz) is het Italiaanssprekende deel van Zwitserland. Het bestaat uit het kanton Ticino en het zuidelijke deel van het kanton Graubünden. Er wordt ook Italiaans gesproken in de vallei van Gondo in het kanton Wallis; 2,3% van de inwoners van dit kanton heeft het Italiaans als moedertaal. De regio is 3500 km² groot en telt ongeveer 350 000 inwoners. In totaal spreken ongeveer 470 000 inwoners van Zwitserland Italiaans. Hun aantal is sterk afgenomen sinds de jaren 1970, toen het zo'n 12% bedroeg. Door een verminderde immigratie vanuit Italië heeft anno 2011 nog maar 6% van de Zwitserse bevolking het Italiaans als moedertaal. De grootste stad in Italiaans-Zwitserland is Lugano. Een andere belangrijke stad is Bellinzona, de hoofdstad van het kanton Ticino. Met de oprichting van de Università della Svizzera italiana in 1996 heeft Zwitserland zijn eerste Italiaanstalige universiteit gekregen. (nl)
- Szwajcaria Italska (wł.: Svizzera italiana) – włoskojęzyczny region w południowej części Szwajcarii, przy granicy z Włochami (Lombardia), zamieszkany przez Szwajcarów włoskojęzycznych. Głównym miastem regionu jest Bellinzona. Szwajcaria Italska mieści i pokrywa się w granicach Tessynu, na który składają się kantony już nieistniejące: Bellinzona i Lugano. Językami regionalnymi na tym obszarze są: szwajcarski włoski, tessyński i romański. (pl)
- A questão das línguas da Suíça é uma problemática cultural e de política central da Suíça. O alemão, o francês, o italiano e o romanche são as quatro línguas nacionais faladas na Suíça; as três primeiras em uso oficial na Confederação Suíça, o romanche usado em dois cantões. (pt)
- A Suíça italiana (em italiano: Svizzera italiana, alemão: italienische Schweiz e francês: Suisse italienne) é o conjunto de regiões da Suíça que usa o idioma italiano como língua corrente e oficial. A Suíça italiana compreende o inteiro cantão do Ticino, os vales de , Mesolcina, Bregaglia e Poschiavo, localizados no Cantão de Grisões. No conjunto dos municípios de língua italiana vivem cerca de 350 mil habitantes. Em 1996 foi criada a , com sede em Lugano e Mendrisio. O principal aeroporto situa-se em Agno, embora o Aeroporto Internacional de Milão-Malpensa esteja a poucos quilômetros. Há várias décadas foi criada a Rádio e Televisão da Suíça Italiana (RTSI), cujo sinal também abrange o norte da Itália. Foi uma das pioneiras na Europa na transmissão em cores. (pt)
- Италья́нская Швейца́рия, или италоязы́чная Швейца́рия (итал. Svizzera italiana, нем. Italienische Schweiz, фр. Suisse italienne, романш. Svizra taliana), — совокупность территорий Швейцарии, где распространён и официально закреплён итальянский язык. В лингвострановедении итальянской (италоязычной) Швейцарией обозначают юго-восточные регионы Швейцарии с италоязычным большинством, противопоставляющиеся немецкой Швейцарии и Романдии, а также (реже) ретороманской Швейцарии. Статус закреплён конституционно наряду с немецким и французским. Родным языком населения кантона Тичино является не собственно литературный итальянский язык, а тичинский диалект ломбардского языка, относящийся к галло-итальянской подгруппе романских языков. Итальянский язык Граубюндена имеет собственные отличительные черты, напрямую связанные с влиянием немецкоязычного окружения. (ru)
- Італійська Швейцарія або італомовна Швейцарія (італ. Svizzera italiana) — сукупність територій Швейцарії, де поширена та офіційно закріплена італійська мова. Загалом італійською (італомовною) Швейцарією позначають південно-східні регіони Швейцарії з італомовною більшістю на противагу німецькій Швейцарії та Романдії, а також (рідше) ретороманській Швейцарії. Статус італійської мови в Швейцарії закріплений конституційно поряд з німецькою та французькою. Рідною мовою населення кантону Тічино є не власне літературна італійська мова, а , що належить до галло-італійської підгрупи романських мов. Італійська мова Граубюндена має власні відмінні риси, безпосередньо пов'язані з впливом німецькомовного оточення. (uk)
- Чотири державні мови Швейцарії — німецька, французька, італійська та ретороманська. Усі, крім ретороманської, зберігають рівний статус офіційних мов на національному рівні в рамках Федеральної адміністрації Швейцарської конфедерації. У деяких ситуаціях використовується латина, зокрема як єдина мова для вираження країни. (uk)
- Языки́ Швейца́рии, признанные законодательно в качестве официальных и используемые большей частью населения страны, представлены немецким (при неофициальном общении пользуются швейцарским вариантом немецкого языка; 63,7 %), французским (также — швейцарским французским; 20,4 %), итальянским (6,5 %) и ретороманским языками (0,5 %). В устной речи преобладают местные варианты, основанные на алеманнских диалектах немецкого языка и франкопровансальских патуа. Наличие четырёх законодательно признанных языков не предполагает, что каждый швейцарец должен знать и говорить на всех: в большинстве случаев используются один-два языка. (ru)
- 瑞士意大利语区（義大利語：Svizzera italiana）是瑞士联邦的地理区域，由意大利语占主导地位的地区组成，但并非正式的行政区划。瑞士意大利语区由提契诺州全境和格劳宾登州南部组成，截至2017年人口为36万左右，约占瑞士总人口的6％。提契诺州的首府卢加诺拥有大约63,000名居民，是瑞士意大利语区最大的城市，也是意大利之外最大的意大利语城市。 意大利语是瑞士的官方语言之一，与德语和法语在法律上享有同等地位（罗曼什语是瑞士的第四种官方语言，但是仅在与讲罗曼什语的公民交流时具有官方语言的地位）。 (zh)
- 瑞士聯邦有四种官方語言，分別是德语、法语、意大利语和罗曼什语。前三种语言在瑞士联邦全国行政管理中享有同等的地位。 瑞士有64%（460万）的人口母语为德语（口语多数为瑞士德语，而书面用语及少数口语为瑞士标准德语），20%（150万）人口的母语为法语（多数为瑞士法语，亦包含部分法兰克-普罗旺斯语方言），6.5%（50万）人口母语为意大利语（多数为，亦包含伦巴第语方言），此外有少于0.5%（3.5万）的人口母语为罗曼什语。 瑞士德语区（德語：Deutschschweiz）大致位于瑞士东部、北部及中部；瑞士法语区（法語：la Romandie）位于瑞士西部；瑞士意大利语区（義大利語：Svizzera italiana）位于瑞士南部。在东部的格勞賓登州有少量人口母语为罗曼什语。弗里堡州（以法语为主，亦有德语）、伯恩州（以德语为主，亦有法语）及瓦莱州（以法语为主，亦有德语）为官方的双语州，而格劳宾登州（德语、意大利语、罗曼什语）为官方的三语州。 按瑞士联邦宪法规定，德语区居民除母语德语外，必须学会法语和意大利语；法语区居民则必须学会德语和意大利语；意大利语区居民则可选择学习法语和德语。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Los idiomas oficiales en el territorio de Suiza son el alemán, el francés, el italiano y el romanche. Cada uno de ellos se habla mayoritariamente en un conjunto de cantones del territorio helvético. En cada cantón existe uno de los cuatro idiomas que es el utilizado por la administración y que se considera como lengua principal. (Berna, Friburgo y Valais son bilingües alemán-francés, mientras que el cantón de los Grisones es trilingüe alemán-romanche-italiano). El alemán y el francés son los idiomas principales del país helvético, especialmente en los ámbitos de la economía, la cultura, los medios de comunicación y la enseñanza superior. (es)
- La Suisse italienne est la partie italophone de la Suisse. Elle comprend le canton du Tessin et les vallées suivantes du sud du canton des Grisons : Val Poschiavo, Val Bregaglia, Val Calanca et Val Mesolcina. La Suisse italienne a une superficie de 3 796,78 km2 et compte 366 481 habitants en 2016. (fr)
- La Svizzera italiana (in tedesco italienische Schweiz; in francese Suisse italienne; in reto-romanzo Svizra italiana), è l'insieme delle regioni della Svizzera in cui è prevalente l'uso della lingua italiana, in diglossia con le varianti locali della lingua lombarda. Essa comprende il Cantone Ticino e il cosiddetto Grigioni italiano, costituito dalle valli subalpine del Cantone dei Grigioni, gli unici cantoni svizzeri nei quali l'italiano è lingua ufficiale. La locuzione "Svizzera italiana" non ha alcun titolo di ufficialità, poiché la Confederazione svizzera riconosce come entità costitutive della stessa i cantoni, i cui confini politici non coincidono necessariamente con le frontiere linguistiche. (it)
- Szwajcaria Italska (wł.: Svizzera italiana) – włoskojęzyczny region w południowej części Szwajcarii, przy granicy z Włochami (Lombardia), zamieszkany przez Szwajcarów włoskojęzycznych. Głównym miastem regionu jest Bellinzona. Szwajcaria Italska mieści i pokrywa się w granicach Tessynu, na który składają się kantony już nieistniejące: Bellinzona i Lugano. Językami regionalnymi na tym obszarze są: szwajcarski włoski, tessyński i romański. (pl)
- A questão das línguas da Suíça é uma problemática cultural e de política central da Suíça. O alemão, o francês, o italiano e o romanche são as quatro línguas nacionais faladas na Suíça; as três primeiras em uso oficial na Confederação Suíça, o romanche usado em dois cantões. (pt)
- Чотири державні мови Швейцарії — німецька, французька, італійська та ретороманська. Усі, крім ретороманської, зберігають рівний статус офіційних мов на національному рівні в рамках Федеральної адміністрації Швейцарської конфедерації. У деяких ситуаціях використовується латина, зокрема як єдина мова для вираження країни. (uk)
- Языки́ Швейца́рии, признанные законодательно в качестве официальных и используемые большей частью населения страны, представлены немецким (при неофициальном общении пользуются швейцарским вариантом немецкого языка; 63,7 %), французским (также — швейцарским французским; 20,4 %), итальянским (6,5 %) и ретороманским языками (0,5 %). В устной речи преобладают местные варианты, основанные на алеманнских диалектах немецкого языка и франкопровансальских патуа. Наличие четырёх законодательно признанных языков не предполагает, что каждый швейцарец должен знать и говорить на всех: в большинстве случаев используются один-два языка. (ru)
- 瑞士意大利语区（義大利語：Svizzera italiana）是瑞士联邦的地理区域，由意大利语占主导地位的地区组成，但并非正式的行政区划。瑞士意大利语区由提契诺州全境和格劳宾登州南部组成，截至2017年人口为36万左右，约占瑞士总人口的6％。提契诺州的首府卢加诺拥有大约63,000名居民，是瑞士意大利语区最大的城市，也是意大利之外最大的意大利语城市。 意大利语是瑞士的官方语言之一，与德语和法语在法律上享有同等地位（罗曼什语是瑞士的第四种官方语言，但是仅在与讲罗曼什语的公民交流时具有官方语言的地位）。 (zh)
- 瑞士聯邦有四种官方語言，分別是德语、法语、意大利语和罗曼什语。前三种语言在瑞士联邦全国行政管理中享有同等的地位。 瑞士有64%（460万）的人口母语为德语（口语多数为瑞士德语，而书面用语及少数口语为瑞士标准德语），20%（150万）人口的母语为法语（多数为瑞士法语，亦包含部分法兰克-普罗旺斯语方言），6.5%（50万）人口母语为意大利语（多数为，亦包含伦巴第语方言），此外有少于0.5%（3.5万）的人口母语为罗曼什语。 瑞士德语区（德語：Deutschschweiz）大致位于瑞士东部、北部及中部；瑞士法语区（法語：la Romandie）位于瑞士西部；瑞士意大利语区（義大利語：Svizzera italiana）位于瑞士南部。在东部的格勞賓登州有少量人口母语为罗曼什语。弗里堡州（以法语为主，亦有德语）、伯恩州（以德语为主，亦有法语）及瓦莱州（以法语为主，亦有德语）为官方的双语州，而格劳宾登州（德语、意大利语、罗曼什语）为官方的三语州。 按瑞士联邦宪法规定，德语区居民除母语德语外，必须学会法语和意大利语；法语区居民则必须学会德语和意大利语；意大利语区居民则可选择学习法语和德语。 (zh)
- اللغات الوطنية الأربع في سويسرا هي الألمانية والفرنسية والإيطالية والرومانشية. يحتفظ الجميع باستثناء رومانش بمكانة متساوية كلغات رسمية على المستوى الوطني داخل الإدارة الفيدرالية للاتحاد الكونفدرالي السويسري. في بعض الحالات، يتم استخدام اللاتينية، وخاصة كلغة واحدة للدلالة على البلد. (ar)
- La Suïssa Italiana (en italià: Svizzera Italiana, en alemany: Italienische Schweiz, en francès: Suisse italienne, en romanx: Svizra Italiana), és el conjunt de zones de Suïssa en què s'utilitza usualment la llengua italiana per a comunicar-se, comprèn: En total, l'extensió de la Suïssa Italiana és d'aproximadament 3.500 km², amb cap a l'any 2000 una població propera als 400.000 habitants. (ca)
- La qüestió de les llengües de Suïssa és un component cultural i polític central d'aquest país. L'alemany, el francès, l'italià i el romanx són les quatre llengües nacionals que s'hi parlen. Històricament, les llengües esteses a Suïssa han tingut estatus diversos. El plurilingüisme afirmat del país és alhora el resultat històric de la voluntat política que funda la Confederació. Una cinquena llengua nacional, sense territori afiliat, és el , reconegut quan Suïssa va ratificar la Carta europea de les llengües regionals o minoritàries el 1997, tot i que no és usada en cap text oficial. (ca)
- Die italienische Schweiz (Svizzera italiana) umfasst die Regionen der Schweiz mit einer italienischsprachigen Bevölkerungsmehrheit. Der italienischsprachige Landesteil der Schweiz zählte 2015 ungefähr 350'000 Einwohner, d. h. etwa sechs Prozent der Schweizer Gesamtbevölkerung, die sich auf die beiden Kantone Tessin und Graubünden konzentriert. Insgesamt leben jedoch 700'000 italienischsprachige Menschen in der Schweiz, die ungefähr acht Prozent der Bevölkerung ausmachen. Die grösste Gemeinde der italienischen Schweiz bildet mit rund 68'000 Einwohnern die Tessiner Stadt Lugano, die auch die grösste Stadt italienischer Sprache ausserhalb Italiens ist. (de)
- La kvar naciaj lingvoj de Svisio estas la germana, la franca, itala kaj la romanĉa. Germana, franca kaj itala retenas egalan statuson kiel oficialaj lingvoj je tutlanda nacia nivelo ene de la Federacia Administracio de la Svisa Konfederacio, dum la romanĉa estas uzata en aferoj kiuj temas pri aŭ tuŝas ties parolantoj(n). En kelkaj situacioj, la Latino estas uzata, partikulare kiel ununura lingvo kiu referencas al la lando kaj por eviti pozitivan diskriminacion al alia uzuta lingvo. En neformalaj situacioj pro la samaj celoj foje oni uzas la anglan, speciale se koncernas ankaŭ nesvisajn ĉeestantojn. (eo)
- La Itallingva Svislando (itale Svizzera Italiana, germane Italienische Schweiz, france Suisse italienne, romanĉe Svizra Italiana), estas la aro de regionoj de Svislando kie estas ofte uzata la itala aŭ kelkaj alpaj dialektoj de la lombarda. Ĝi konsistas el: Entute la etendiĝo de la italingva Svislando estas ĉ. 3.500 km², kun loĝantaro en la jaro 2000 je 400.000 homoj el kiuj 80.000 estis eksterlandanoj. Ekde 1996 la itallingvanoj de Svisio havas sian propran universitaton, la sideje en Lugano kaj Mendrisio. La alia altlernejo en tiu ĉi regiono estas la sideje en Manno. (eo)
- Landessprachen und damit die Schriftsprachen der alteingesessenen Bevölkerung der Schweiz sind Deutsch, Französisch, Italienisch und Rätoromanisch. In der Deutschschweiz werden allerdings hauptsächlich alemannische Dialekte gesprochen, in der italienischen Schweiz auch lombardische Mundarten. Die frankoprovenzalischen Mundarten in der französischen Schweiz sind hingegen fast ausgestorben, die dortige Umgangssprache steht der Schriftsprache nahe. Gebärdensprachen gibt es drei. Zwei weitere Sprachen mit einer längeren schweizerischen Tradition sind Westjiddisch und Jenisch. (de)
- La Suiza italiana (en italiano, Svizzera Italiana; en alemán, Italienische Schweiz; en francés, Suisse italienne; en romanche: Svizra Italiana) es el conjunto de zonas de Suiza en que es usual el idioma italiano o algunos dialectos alpinos de la lengua lombarda, y comprende: El término "Suiza italiana" no tiene ningún reconocimiento oficial, ya que la Confederación Suiza reconoce como entes constitutivos de la misma a los cantones, cuyas fronteras políticas no coinciden con las fronteras lingüísticas. (es)
- The four national languages of Switzerland are German, French, Italian, and Romansh. German, French, and Italian maintain equal status as official languages at the national level within the Federal Administration of the Swiss Confederation, while Romansh is used in dealings with people who speak it. Latin is occasionally used in some formal contexts, particularly to denote the country (Confederatio Helvetica). (en)
- La question des langues en Suisse est une composante culturelle et politique centrale de la Suisse. L'allemand (le suisse-allemand est le dialecte généralement utilisé), le français, l'italien et le romanche sont les quatre langues nationales de la Suisse ; les trois premières étant en usage officiel pour les rapports à la Confédération. Les cantons déterminent leurs langues officielles en veillant à la répartition territoriale traditionnelle des langues et en prenant en considération les minorités linguistiques autochtones. (fr)
- Italiaans-Zwitserland (Italiaans: Svizzera italiana, Reto-Romaans: Svizra Italiana, Frans: Suisse italienne, Duits: italienische Schweiz) is het Italiaanssprekende deel van Zwitserland. Het bestaat uit het kanton Ticino en het zuidelijke deel van het kanton Graubünden. Er wordt ook Italiaans gesproken in de vallei van Gondo in het kanton Wallis; 2,3% van de inwoners van dit kanton heeft het Italiaans als moedertaal. De grootste stad in Italiaans-Zwitserland is Lugano. Een andere belangrijke stad is Bellinzona, de hoofdstad van het kanton Ticino. (nl)
- In Zwitserland worden verschillende talen gesproken.
* Duits, als hoofdtaal gesproken door 63,7% van de bevolking
* Frans, als hoofdtaal gesproken door 20,3% van de bevolking
* Italiaans, als hoofdtaal gesproken door 6,5% van de bevolking
* Reto-Romaans, als hoofdtaal gesproken door 0,5% van de bevolking (nl)
- A Suíça italiana (em italiano: Svizzera italiana, alemão: italienische Schweiz e francês: Suisse italienne) é o conjunto de regiões da Suíça que usa o idioma italiano como língua corrente e oficial. A Suíça italiana compreende o inteiro cantão do Ticino, os vales de , Mesolcina, Bregaglia e Poschiavo, localizados no Cantão de Grisões. No conjunto dos municípios de língua italiana vivem cerca de 350 mil habitantes. Em 1996 foi criada a , com sede em Lugano e Mendrisio. O principal aeroporto situa-se em Agno, embora o Aeroporto Internacional de Milão-Malpensa esteja a poucos quilômetros. (pt)
- Италья́нская Швейца́рия, или италоязы́чная Швейца́рия (итал. Svizzera italiana, нем. Italienische Schweiz, фр. Suisse italienne, романш. Svizra taliana), — совокупность территорий Швейцарии, где распространён и официально закреплён итальянский язык. В лингвострановедении итальянской (италоязычной) Швейцарией обозначают юго-восточные регионы Швейцарии с италоязычным большинством, противопоставляющиеся немецкой Швейцарии и Романдии, а также (реже) ретороманской Швейцарии. Статус закреплён конституционно наряду с немецким и французским. (ru)
- Італійська Швейцарія або італомовна Швейцарія (італ. Svizzera italiana) — сукупність територій Швейцарії, де поширена та офіційно закріплена італійська мова. Загалом італійською (італомовною) Швейцарією позначають південно-східні регіони Швейцарії з італомовною більшістю на противагу німецькій Швейцарії та Романдії, а також (рідше) ретороманській Швейцарії. Статус італійської мови в Швейцарії закріплений конституційно поряд з німецькою та французькою. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
