| dbo:abstract
|
- Kenozo (antikve-greke κένωσῐς, kénōsis) estas koncepto ligita al la teologioj kaj al la mistikoj de la kristanaj religioj. En sia Epistolo al la Filipianoj, Paŭlo de Tarso skribis (2, 7): ”Sed (Kristo) sin malplenigis...”, uzante la verbon κενόω, kenóō, kiu signifas “malplenigi” (foje sinonime oni tradukas per “senvestiĝi” aŭ simile). Oni vidu sube la paŭlan tekston kiu siavice devenas el liturgia himno, laŭ diversaj bibliistoj. Analogio, kvankam nur parta, povas esti tiu de la semo kiu en la grundo “sin malplenigas” por fariĝi planto. (eo)
- Kenosis (altgriechisch κένωσις kénōsis „Leerwerden“, „Entäußerung“), auch Kenose, ist das Substantiv zu dem von Paulus im Brief an die Philipper gebrauchten Verb altgriechisch ἐκένωσεν ekénōsen „er entäußerte sich“ (Phil. 2, 7). Über Jesus Christus ausgesagt, bedeutet der Begriff den Verzicht auf göttliche Attribute bei der Menschwerdung. Darüber hinaus kann er das „Leerwerden“ des einzelnen Gläubigen für den Empfang der göttlichen Gnade bezeichnen. Der jüdische Philosoph Hans Jonas bezog die Kenosis-Vorstellung auf die „Selbstentäußerung des Schöpfergeistes im Anfang der Dinge“. (de)
- En la teología cristiana, la kénosis (del griego κένωσις: «vaciamiento») es el vaciamiento de la propia voluntad para llegar a ser completamente receptivo a la voluntad de Dios. La palabra ἐκένωσεν (ekénōsen) es usada en la Biblia en Filipenses 2,6-7, “Quien siendo en forma de Dios, no consideró ello como algo a que aferrarse; sino que vaciándose (ekénosen) a sí mismo, tomó forma de siervo, siendo hecho en semejanza de hombre y hallado como uno de ellos...”, usando el verbo κενόω (kenóō) "vaciar". En la fe cristiana, se asocia con los términos «anonadamiento», «vaciamiento», «despojamiento», «desapego» o «desasimiento» del alma. (es)
- In Christian theology, kenosis (Ancient Greek: κένωσις, romanized: kénōsis, lit. 'lit. 'the act of emptying'') is the 'self-emptying' of Jesus. The word ἐκένωσεν (ekénōsen) is used in Philippians 2:7: "[Jesus] made himself nothing" (NIV), or "[he] emptied himself" (NRSV), using the verb form κενόω (kenóō), meaning "to empty". The exact meaning varies among theologians. The less controversial meaning is that he emptied his own desires and becoming entirely receptive to God's divine will, "obedient to the point of death— even death on a cross." Philippians encourages other Christians to be similarly willing to submit to divine will, even if it comes at great personal cost. The phrase is also used to explain the human side of Jesus: that Jesus, to truly live as a mortal, had to have voluntarily bound use of his divine powers in some way, emptying himself. Philippians says that "though [Jesus] was in the form of God, [he] did not regard equality with God as something to be exploited," suggesting that Jesus was not "abusing" his divine status to avoid the implications of a mortal life. This interpretation is contested by others, who consider this to overly downplay the divine power of Jesus. (en)
- La kénose est une notion de théologie chrétienne qui signifie que Dieu se dépouille de certains attributs de sa divinité. Le terme vient du grec ancien, κένωσις, kenosis : « action de vider, de se dépouiller de toute chose », provenant du verbe kénoô (κενόω) : « vider », « se dépouiller de soi-même ». Il est employé, entre autres, dans l’Épître de Paul aux Philippiens : « Lui qui est de condition divine, n’a pas revendiqué jalousement son droit d’être traité comme l'égal de Dieu. Mais il s'est dépouillé (έκένωσεν) lui-même, prenant condition d'esclave, et devenant semblable aux hommes. S'étant comporté comme un homme, il s'humilia plus encore, obéissant jusqu'à la mort, et à la mort sur une croix ! » — Traduction de la Bible de Jérusalem, 1975. Cette notion a suscité de nombreux développements d’une théologie qui insiste sur l’abaissement de Dieu. Par amour, Dieu se dépouille de'attributs comme la toute-puissance, la gloire, l’impassibilité, la perfection, l’autosuffisance, la Providence qui gouverne le monde. La théologie de la kénose aborde le mystère du mal en affirmant que c’est d’abord Dieu qui souffre et non l’homme : « Mais non, Dieu ne permet jamais le mal, il en souffre, il en meurt, il en est d’abord la victime ». La théologie de la kénose est formalisée par les Pères de l'Église et s'inscrit dans les débats christologiques des premiers conciles. Ainsi, la kénose n'atteint pas la nature divine du Christ, mais seulement son humanité. (fr)
- Dalam teologi Kristen, kenosis (bahasa Yunani: κένωσις, kénōsis) adalah "pengosongan diri" atas (atau keinginan) diri sendiri dan sepenuhnya menerima kehendak Allah. Kata ἐκένωσεν (ekénōsen) digunakan dalam Filipi 2:7, "[Yesus] telah mengosongkan diri-Nya sendiri, dan mengambil rupa seorang hamba, dan menjadi sama dengan manusia." (LAI), menggunakan kata kerja κενόω (kenóō) "mengosongkan". (in)
- Kenosis è una parola greca, che significa letteralmente "svuotamento" o "svuotarsi", ed è storicamente utilizzata quasi esclusivamente per indicare un concetto legato alle teologie e alle mistiche delle religioni cristiane. Essa corrisponde all'antica parola greca κένωσις, kénōsis, in italiano "kenosi" o "chenosi", che deriva dall'aggettivo κενός, kenós, che significa "vuoto". Nella sua Lettera ai Filippesi, Paolo di Tarso scrisse: «Cristo svuotò se stesso (ἐκένωσε, ekénōse)» (Flp 2, 7, Bibbia di Gerusalemme), facendo uso del verbo κενόω, kenóō, che, appunto, significa "svuotare". (it)
- 케노시스 ( 헬라어: κενοσις; 영어: kenosis )는 기독교 신학에서 사용되는 용어로, 예수의 자신의 의지를 스스로 비우는 것이고 하나님의 신적 의지에 전적으로 수용하는 것이다. 빌립보서 2:7에서 자기를 비워에 해당한다. 케노시스가 그리스도의 낮아지심과 감추임으로 인식이될 때, 그것은 성자의 중보자의 직과 작정의 수행에 자발적 복종하는 것이 된다. (ko)
- Kenosis (Grieks: κένωσις, kénōsis) is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil. Het Nieuwe Testament gebruikt niet het zelfstandig naamwoord kénōsis, maar het werkwoord kenóō komt vijf keer voor (Rom.4: 14, 1Kor.1: 17, 9:15, 2Kor.9: 3, Fil.2:7) . Van deze vijf keer is het Fil. 2:7, waarin wordt gezegd dat Jezus "zichzelf heeft geleegd", wat het uitgangspunt is van christelijke ideeën over kenosis. (nl)
- Kenoza (gr. κένωσις, kénōsis = "ogołocenie") – pojęcie w teologii katolickiej interpretujące wcielenie jako dobrowolne, zbawcze uniżenie się Chrystusa, będące wyrazem woli Chrystusa-Boga, odpowiednio do Flp 2, 7: "Chrystus Jezus, istniejąc w postaci boskiej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie". Niektórzy teolodzy protestanccy XIX w. interpretowali kenozę jako porzucenie lub zawieszenie przez Chrystusa jego atrybutów boskich. Teolodzy Braci Polskich interpretowali kenozę jako uniżenie się Chrystusa in diebus carnis suae ("za dni ciała swego"), a mianowicie w jego życiu. (pl)
- Kenosis (ke/nwse - ekénose, ekenõsen) é um conceito na teologia cristã que trata do esvaziamento da vontade própria de uma pessoa e a aceitação do desejo divino de Deus. É encontrado no novo testamento como o esvaziamento de Jesus. (pt)
- Ке́нозис (греч. κένωσις — опустошение, истощение; κενός — пустота) — христианский богословский термин, означающий Божественное самоуничижение Христа через вочеловечение вплоть до вольного принятия Им крестного страдания и смерти. Термин взят из Фил. 2:7: «Уничижил [εκένωσεν] Себя Самого, приняв образ раба…» (ru)
- Кенозис (грец. κένωσις — спустошення, виснаження; грец. κενός — порожнеча) — християнський богословський термін, що означає Божественне самоприниження Христа через прийняття людської природи аж до вільного хресного страждання і смерті. Термін взятий з Фил 2:7: «Принизив [εκένωσεν] Себе Самого, прийнявши образ раба...» (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Kenozo (antikve-greke κένωσῐς, kénōsis) estas koncepto ligita al la teologioj kaj al la mistikoj de la kristanaj religioj. En sia Epistolo al la Filipianoj, Paŭlo de Tarso skribis (2, 7): ”Sed (Kristo) sin malplenigis...”, uzante la verbon κενόω, kenóō, kiu signifas “malplenigi” (foje sinonime oni tradukas per “senvestiĝi” aŭ simile). Oni vidu sube la paŭlan tekston kiu siavice devenas el liturgia himno, laŭ diversaj bibliistoj. Analogio, kvankam nur parta, povas esti tiu de la semo kiu en la grundo “sin malplenigas” por fariĝi planto. (eo)
- Kenosis (altgriechisch κένωσις kénōsis „Leerwerden“, „Entäußerung“), auch Kenose, ist das Substantiv zu dem von Paulus im Brief an die Philipper gebrauchten Verb altgriechisch ἐκένωσεν ekénōsen „er entäußerte sich“ (Phil. 2, 7). Über Jesus Christus ausgesagt, bedeutet der Begriff den Verzicht auf göttliche Attribute bei der Menschwerdung. Darüber hinaus kann er das „Leerwerden“ des einzelnen Gläubigen für den Empfang der göttlichen Gnade bezeichnen. Der jüdische Philosoph Hans Jonas bezog die Kenosis-Vorstellung auf die „Selbstentäußerung des Schöpfergeistes im Anfang der Dinge“. (de)
- En la teología cristiana, la kénosis (del griego κένωσις: «vaciamiento») es el vaciamiento de la propia voluntad para llegar a ser completamente receptivo a la voluntad de Dios. La palabra ἐκένωσεν (ekénōsen) es usada en la Biblia en Filipenses 2,6-7, “Quien siendo en forma de Dios, no consideró ello como algo a que aferrarse; sino que vaciándose (ekénosen) a sí mismo, tomó forma de siervo, siendo hecho en semejanza de hombre y hallado como uno de ellos...”, usando el verbo κενόω (kenóō) "vaciar". En la fe cristiana, se asocia con los términos «anonadamiento», «vaciamiento», «despojamiento», «desapego» o «desasimiento» del alma. (es)
- Dalam teologi Kristen, kenosis (bahasa Yunani: κένωσις, kénōsis) adalah "pengosongan diri" atas (atau keinginan) diri sendiri dan sepenuhnya menerima kehendak Allah. Kata ἐκένωσεν (ekénōsen) digunakan dalam Filipi 2:7, "[Yesus] telah mengosongkan diri-Nya sendiri, dan mengambil rupa seorang hamba, dan menjadi sama dengan manusia." (LAI), menggunakan kata kerja κενόω (kenóō) "mengosongkan". (in)
- Kenosis è una parola greca, che significa letteralmente "svuotamento" o "svuotarsi", ed è storicamente utilizzata quasi esclusivamente per indicare un concetto legato alle teologie e alle mistiche delle religioni cristiane. Essa corrisponde all'antica parola greca κένωσις, kénōsis, in italiano "kenosi" o "chenosi", che deriva dall'aggettivo κενός, kenós, che significa "vuoto". Nella sua Lettera ai Filippesi, Paolo di Tarso scrisse: «Cristo svuotò se stesso (ἐκένωσε, ekénōse)» (Flp 2, 7, Bibbia di Gerusalemme), facendo uso del verbo κενόω, kenóō, che, appunto, significa "svuotare". (it)
- 케노시스 ( 헬라어: κενοσις; 영어: kenosis )는 기독교 신학에서 사용되는 용어로, 예수의 자신의 의지를 스스로 비우는 것이고 하나님의 신적 의지에 전적으로 수용하는 것이다. 빌립보서 2:7에서 자기를 비워에 해당한다. 케노시스가 그리스도의 낮아지심과 감추임으로 인식이될 때, 그것은 성자의 중보자의 직과 작정의 수행에 자발적 복종하는 것이 된다. (ko)
- Kenosis (Grieks: κένωσις, kénōsis) is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil. Het Nieuwe Testament gebruikt niet het zelfstandig naamwoord kénōsis, maar het werkwoord kenóō komt vijf keer voor (Rom.4: 14, 1Kor.1: 17, 9:15, 2Kor.9: 3, Fil.2:7) . Van deze vijf keer is het Fil. 2:7, waarin wordt gezegd dat Jezus "zichzelf heeft geleegd", wat het uitgangspunt is van christelijke ideeën over kenosis. (nl)
- Kenosis (ke/nwse - ekénose, ekenõsen) é um conceito na teologia cristã que trata do esvaziamento da vontade própria de uma pessoa e a aceitação do desejo divino de Deus. É encontrado no novo testamento como o esvaziamento de Jesus. (pt)
- Ке́нозис (греч. κένωσις — опустошение, истощение; κενός — пустота) — христианский богословский термин, означающий Божественное самоуничижение Христа через вочеловечение вплоть до вольного принятия Им крестного страдания и смерти. Термин взят из Фил. 2:7: «Уничижил [εκένωσεν] Себя Самого, приняв образ раба…» (ru)
- Кенозис (грец. κένωσις — спустошення, виснаження; грец. κενός — порожнеча) — християнський богословський термін, що означає Божественне самоприниження Христа через прийняття людської природи аж до вільного хресного страждання і смерті. Термін взятий з Фил 2:7: «Принизив [εκένωσεν] Себе Самого, прийнявши образ раба...» (uk)
- In Christian theology, kenosis (Ancient Greek: κένωσις, romanized: kénōsis, lit. 'lit. 'the act of emptying'') is the 'self-emptying' of Jesus. The word ἐκένωσεν (ekénōsen) is used in Philippians 2:7: "[Jesus] made himself nothing" (NIV), or "[he] emptied himself" (NRSV), using the verb form κενόω (kenóō), meaning "to empty". (en)
- La kénose est une notion de théologie chrétienne qui signifie que Dieu se dépouille de certains attributs de sa divinité. Le terme vient du grec ancien, κένωσις, kenosis : « action de vider, de se dépouiller de toute chose », provenant du verbe kénoô (κενόω) : « vider », « se dépouiller de soi-même ». Il est employé, entre autres, dans l’Épître de Paul aux Philippiens : — Traduction de la Bible de Jérusalem, 1975. (fr)
- Kenoza (gr. κένωσις, kénōsis = "ogołocenie") – pojęcie w teologii katolickiej interpretujące wcielenie jako dobrowolne, zbawcze uniżenie się Chrystusa, będące wyrazem woli Chrystusa-Boga, odpowiednio do Flp 2, 7: "Chrystus Jezus, istniejąc w postaci boskiej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie". Niektórzy teolodzy protestanccy XIX w. interpretowali kenozę jako porzucenie lub zawieszenie przez Chrystusa jego atrybutów boskich. (pl)
|
