| dbo:abstract
|
- Die Kennkarte wurde im Deutschen Reich durch die Verordnung über Kennkarten vom 22. Juli 1938 (RGBl. I S. 913) als „allgemeiner polizeilicher Inlandausweis“ eingeführt. Die Verordnung trat zum 1. Oktober 1938 in Kraft. Kennkarten erhielten auf Antrag alle deutschen Staatsangehörigen, die das 15. Lebensjahr vollendet und ihren Wohnsitz oder ständigen Aufenthalt im Inland hatten. Zuständig für Entgegennahme der Anträge waren die Ortspolizeibehörden, für die Ausstellung die Passbehörden. Die Kennkarten wurden doppelt ausgefertigt; ein Exemplar blieb bei der Behörde. Die Verwaltungsgebühr für die Ausstellung betrug 3,00 RM; sie konnte in bestimmten Fällen – insbesondere bei Kennkartenzwang – auf bis zu 1,00 RM ermäßigt werden oder ganz entfallen. (de)
- Desde julio de 1938 la Kennkarte fue el documento básico de identidad durante el III Reich. Normalmente se obtenían en los precintos policiales con el sello oficial estampado. Todo ciudadano alemán estaba obligado a portar la documentación en caso de que las autoridades pregunten por él. Tras el inicio de la II Guerra mundial, la documentación entró en vigor en los demás territorios ocupados. Las Kennkarte consistían en folios de aproximadamente 30 x 14 centímetros encuadernados en dos láminas de 10 x 14 centímetros. El color de la misma se basaba en el grupo étnico de la persona: gris para los polacos, amarillo para los judíos y gitanos, azul para rusos, ucranianos, bielorrusos, georgianos y los ciudadanos de la . Aparte, las letras impresas señalaban la nacionalidad: J para los judíos, U para los ucranianos, R para los rusos, W para los bielorrusos, K para los georgianos, G para los de Podhale (conocidos por "Goralenvolk") y Z para los gitanos. En Polonia, donde recibieron el nombre de "Kenkarta", fueron entregados a residentes de 15 o más años. A menudo, estas eran falsificadas por la Resistencia polaca (es)
- The Kennkarte was the basic identity document in use inside Germany (including occupied incorporated territories) during the Third Reich era. They were first introduced in July 1938. They were normally obtained through a police precinct and bore the stamps of the corresponding issuing office and official. Every male German citizen aged 18 and older, and every Jewish citizen (both male and female) was issued one and was expected to produce it when confronted by officials. (en)
- La Kennkarte era il documento di identità in uso all'interno della Germania, compresi i territori incorporati occupati, durante il Terzo Reich. Fu introdotta per la prima volta nel luglio 1938. Di solito veniva rilasciata tramite il distretto di polizia e riportava i timbri dell'ufficio emittente e del funzionario corrispondente. Ogni cittadino tedesco maschio di età pari o superiore a 18 anni e ogni cittadino ebreo (sia maschio che femmina) ne riceveva una e ci si aspettava che la mostrasse quando richiesto dai funzionari. (it)
- Kenkarta (niem. Kennkarte, karta rozpoznawcza) – dokument tożsamości wydawany obligatoryjnie przez okupacyjne władze niemieckie, na mocy rozporządzenia Hansa Franka z 26 października 1939 roku, wszystkim nie niemieckim mieszkańcom Generalnego Gubernatorstwa, którzy ukończyli piętnasty rok życia. W początkowym okresie okupacji poświadczeniem tożsamości były przedwojenne polskie dowody osobiste. Odpowiednie zarządzenia wykonawcze pojawiły się stosunkowo późno, bo dopiero 13 czerwca 1941. Władze postanowiły wydać kenkarty prawdopodobnie ze względu na duże rozpowszechnienie fałszywych polskich dowodów osobistych. Do końca roku 1942 nie udało się zaopatrzyć wszystkich obywateli w nowe dokumenty i akcję przedłużono do 1 kwietnia 1943. Ostatnie obowiązkowe kenkarty wydano w roku 1943. (pl)
- Кенкарта (Розпізнавча карта, нім. Kennkarte, пол. Karta Rozpoznawcza, Kennkarta) — основний документ, що засвідчував особу під час Третього Рейху, вперше впроваджений у липні 1938 року. Кенкарта зазвичай отримувалась за допомогою відповідного офісу поліції. Для отримання кенкарти заявник мав заповнити заяву та надати свідоцтво про народження, у певних випадках свідоцтво про шлюб, а також зробити відбитки пальців. Кожен громадянин Німеччини мав мати при собі кенкарту і пред'явити її при зіткненні з чиновниками або поліцією. (uk)
- Кенкарта (дословно — Распознавательная карта, от нем. Kennkarte, польск. Kenkarta или Karta Rozpoznawcza) — основной документ, удостоверяющий личность во время Третьего рейха. Внедрена министром внутренних дел Вильгельмом Фриком 22 июля 1938 года (RGBl. I P. 913) как «общая внутренняя идентификационная карточка полиции». Положение вступило в силу 1 октября 1938 года. Во время Второй мировой войны Германия выдавала кенкарты не только своим гражданам, но и некоторым гражданам завоёванных стран. (ru)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 3734 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- The Kennkarte was the basic identity document in use inside Germany (including occupied incorporated territories) during the Third Reich era. They were first introduced in July 1938. They were normally obtained through a police precinct and bore the stamps of the corresponding issuing office and official. Every male German citizen aged 18 and older, and every Jewish citizen (both male and female) was issued one and was expected to produce it when confronted by officials. (en)
- La Kennkarte era il documento di identità in uso all'interno della Germania, compresi i territori incorporati occupati, durante il Terzo Reich. Fu introdotta per la prima volta nel luglio 1938. Di solito veniva rilasciata tramite il distretto di polizia e riportava i timbri dell'ufficio emittente e del funzionario corrispondente. Ogni cittadino tedesco maschio di età pari o superiore a 18 anni e ogni cittadino ebreo (sia maschio che femmina) ne riceveva una e ci si aspettava che la mostrasse quando richiesto dai funzionari. (it)
- Kenkarta (niem. Kennkarte, karta rozpoznawcza) – dokument tożsamości wydawany obligatoryjnie przez okupacyjne władze niemieckie, na mocy rozporządzenia Hansa Franka z 26 października 1939 roku, wszystkim nie niemieckim mieszkańcom Generalnego Gubernatorstwa, którzy ukończyli piętnasty rok życia. W początkowym okresie okupacji poświadczeniem tożsamości były przedwojenne polskie dowody osobiste. Odpowiednie zarządzenia wykonawcze pojawiły się stosunkowo późno, bo dopiero 13 czerwca 1941. Władze postanowiły wydać kenkarty prawdopodobnie ze względu na duże rozpowszechnienie fałszywych polskich dowodów osobistych. Do końca roku 1942 nie udało się zaopatrzyć wszystkich obywateli w nowe dokumenty i akcję przedłużono do 1 kwietnia 1943. Ostatnie obowiązkowe kenkarty wydano w roku 1943. (pl)
- Кенкарта (Розпізнавча карта, нім. Kennkarte, пол. Karta Rozpoznawcza, Kennkarta) — основний документ, що засвідчував особу під час Третього Рейху, вперше впроваджений у липні 1938 року. Кенкарта зазвичай отримувалась за допомогою відповідного офісу поліції. Для отримання кенкарти заявник мав заповнити заяву та надати свідоцтво про народження, у певних випадках свідоцтво про шлюб, а також зробити відбитки пальців. Кожен громадянин Німеччини мав мати при собі кенкарту і пред'явити її при зіткненні з чиновниками або поліцією. (uk)
- Кенкарта (дословно — Распознавательная карта, от нем. Kennkarte, польск. Kenkarta или Karta Rozpoznawcza) — основной документ, удостоверяющий личность во время Третьего рейха. Внедрена министром внутренних дел Вильгельмом Фриком 22 июля 1938 года (RGBl. I P. 913) как «общая внутренняя идентификационная карточка полиции». Положение вступило в силу 1 октября 1938 года. Во время Второй мировой войны Германия выдавала кенкарты не только своим гражданам, но и некоторым гражданам завоёванных стран. (ru)
- Die Kennkarte wurde im Deutschen Reich durch die Verordnung über Kennkarten vom 22. Juli 1938 (RGBl. I S. 913) als „allgemeiner polizeilicher Inlandausweis“ eingeführt. Die Verordnung trat zum 1. Oktober 1938 in Kraft. (de)
- Desde julio de 1938 la Kennkarte fue el documento básico de identidad durante el III Reich. Normalmente se obtenían en los precintos policiales con el sello oficial estampado. Todo ciudadano alemán estaba obligado a portar la documentación en caso de que las autoridades pregunten por él. Tras el inicio de la II Guerra mundial, la documentación entró en vigor en los demás territorios ocupados. En Polonia, donde recibieron el nombre de "Kenkarta", fueron entregados a residentes de 15 o más años. A menudo, estas eran falsificadas por la Resistencia polaca (es)
|
| rdfs:label
|
- Kennkarte (de)
- Kennkarte (es)
- Kennkarte (en)
- Kennkarte (it)
- Kenkarta (pl)
- Кенкарта (ru)
- Кенкарта (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
