| dbo:abstract
|
- Židé v Německu nejsou početně významnou etnickou skupinou, jejich přítomnost však má symbolický význam ve snaze vyrovnat se se zkušeností nacismu. Současný stav německého židovstva, zahrneme-li osoby židovského původu nepraktikující víru a potomky smíšených manželství, přesahuje 200 000 osob. V popředí hnutí za usmíření stáli představitelé církve. Značná část je tvořena přistěhovalci ze zemí bývalého Sovětského svazu. V Německu působí celkem 120 židovských kongregací, ale pouze 20 z nich má stálého rabína. V některých městech dochází k znovu vybudování synagog (jako například v Mnichově v březnu 2007). Znepokojující je však růst preferencí extremistických pravicových stran. Dnešní Německo je jeden z nejspolehlivějších spojenců Izraele. 30. listopadu 2022 přijala německá vláda dokument národní strategie pro boj s antisemitismem, který je součástí celoevropské strategie a jsou za ni odpovědny členské státy na národní úrovni. (cs)
- تاريخ اليهود في ألمانيا رمز لتاريخ اليهود في أوروبا الغربية بين معاداة اليهودية ومعاداة السامية «الحديثة». ازدهر المجتمع اليهودي بعد وصوله إلى منطقة الراينلاند في عصر الإمبراطورية الرومانية حتى نهاية القرن الحادي عشر. منذ الحملة الصليبية الأولى، عاش اليهود فترة طويلة من العذاب تخللتها المذابح والاتهامات بالجرائم العشائرية والابتزاز والنفي خارج البلاد. شهد هذا العصر انحطاطاً للوضع القانوني للمجتمع اليهودي. ومُنع اليهود من معظم المهن. تفاعل فلاسفة «التنوير» خلال القرن الثامن عشر مع الحالة البائسة لليهود بفضل موسى مينديلسون. لكن طريق تحررهم كان طويلا وامتد لحوالي قرن من الزمان. صاحب هذه الفترة دمج لليهود ضمن المجتمع. إن استيعاب اليهود في المجتمع أدى إلى تقدم اقتصادي وفكري مما أثار غيرة بعض الأوساط. ووضع وصول أدولف هتلر لسدة الحكم عام 1933 اليهود في مؤخرة المجتمع الألماني. جاءت الاضطهادات ثم النفي ثم الإبادة الجماعية أثناء الحرب العالمية الثانية. بدأ المجتمع اليهودي بإعادة البناء ببطء بعد الحرب. وأحاطت الحكومة الفيدرالية المجتمع اليهودي بكل الحرص. (ar)
- Die Geschichte der Juden in Deutschland ist die einer ethnischen und konfessionellen Minderheit im deutschen Sprachraum Mitteleuropas jedoch nach Epoche sehr unterschiedlich dokumentiert. Juden leben seit mehr als 1700 Jahren in den Ländern und Regionen Mitteleuropas. Die jüdische Präsenz im deutschen Sprachgebiet wurde in den folgenden Jahrhunderten kaum unterbrochen. Die noch heute verbreitete Bezeichnung für aschkenasische Juden entwickelte sich während des 9. Jahrhunderts im Rheinland. Jüdische Gemeinden in Deutschland erlebten sowohl Epochen der Toleranz und Blütezeiten als auch antijudaistische Verfolgungen und antisemitische Gewalt, die im 20. Jahrhundert zum Holocaust führte. Die jüngste deutsche Geschichte seit 1990 ist geprägt von Neuansiedlungen durch jüdische Bürger aus Osteuropa und Israel. Gegenwärtig sind die größten Gemeinschaften von Juden in Berlin, München und Frankfurt zu finden. Zu den bekanntesten historischen Persönlichkeiten deutsch-jüdischer Abstammung zählen u. a. Albert Einstein, Else Lasker-Schüler, Heinrich Heine, Felix Mendelssohn Bartholdy, Hannah Arendt, Karl Marx und Bertha Pappenheim. (de)
- Η ιστορία των Εβραίων στη Γερμανία ανάγεται στις Αρχές του Μεσαίωνα (5ος με 10ος αιώνας μ.Χ.) και τον Ώριμο Μεσαίωνα (περίπου 1000-1299 μ.Χ.), όταν οι Εβραίοι μετανάστες ίδρυσαν την κοινότητα των ασκεναζιτών. Η κοινότητα επιβίωσε κατά την βασιλεία του Καρλομάγνου, αλλά υπέφερε την περίοδο των Σταυροφοριών. Κατά την διάρκεια της επιδημίας της μαύρης πανώλης (1346-53) οι φήμες που κυκλοφορούσαν για δηλητηρίαση πηγαδιών από Εβραίους οδήγησαν σε μαζικές σφαγές κατά των Γερμανοεβραίων, γεγονός που οδήγησε πολλούς Εβραίους στην ξενιτιά, μεταναστεύοντας στην γειτονική Πολωνία. Οι Εβραϊκές κοινότητες του Μάιντς, του Σπάιερ και του Βορμς έγιναν το κέντρο της Εβραϊκής ζωής κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται , καθώς οι ντόπιοι επίσκοποι προστάτευαν τους Εβραίους που ζούσαν στην περιοχή τους, οδηγώντας στην άνοδο του εμπορίου και της ευημερίας." Η Πρώτη Σταυροφορία ήταν η αρχή μιας εποχής διώξεων για τους Γερμανοεβραίους. Ολόκληρες κοινότητες, όπως εκείνες του Τριρ, του Βορμς, του Μάιντς και της Κολωνίας, σφαγιάστηκαν. Ο πόλεμος κατά των Χουσιτών έδωσε το σήμα για μια νέα περίοδο διώξεων κατά των Εβραίων. Το τέλος του 15ου αιώνα ήταν μια περίοδος θρησκευτικού μίσους, καθώς οι κάτοικοι απέδιδαν στους Εβραίους όλα τα πιθανά κακά. Οι θηριωδίες που διέπραξαν οι Κοζάκοι τουΜποχντάν Χμελνίτσκι στην εξέγερση του Χμελνίτσκι (το 1648, στο ουκρανικό μέρος της νοτιοανατολικής Πολωνίας) οδήγησε στην μετανάστευση Πολωνοεβραίων στη δυτική Γερμανία. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα το 1815, η άνοδος του εθνικισμού οδήγησε στην αύξηση της καταστολής. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο του 1819 έλαβαν χώρα οι ταραχές Χεπ-Χεπ (οι οποίες έλαβαν χώρα σε όλη τη Γερμανία), ένα πογκρόμ κατά των Εβραίων. Αυτή την εποχή πολλά γερμανικά κρατίδια στέρησαν στους Εβραίους τα πολιτικά τους δικαιώματα. Γι' αυτό πολλοί Εβραίοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα. Από την εποχή του μέχρι τον 20ο αιώνα, η κοινότητα άρχισε να χειραφετείται και έπειτα, να ευημερεί. Τον Ιανουάριο του 1933, η Γερμανία ήταν η πατρίδα περίπου 522.000 Εβραίων. Όταν οι Ναζί ανέλαβαν την εξουσία και εφάρμοσαν την αντισημιτική ιδεολογία και πολιτικές τους, οι διώξεις κατά των Εβραίων αυξήθηκαν. Περίπου το 60% (δηλαδή περίπου 304.000 άτομα) των Γερμανοεβραίων μετανάστευσαν κατά τα πρώτα έξι χρόνια της Ναζιστικής δικτατορίας. Το 1933, οι διώξεις κατά των Εβραίων έγινε επίσημη πολιτική στη Ναζιστική Γερμανία. Το 1935 και το 1936, ο ρυθμός των αντισημιτικών διώξεων αυξήθηκε. Το 1936 η κυβέρνηση απαγόρευσε στους Εβραίους να εργάζονται σε διάφορα επαγγέλματα (συγκεκριμένα τους απαγορεύτηκε να εργάζονται στην εκπαίδευση, στη πολιτική, στην ανώτερη εκπαίδευση και στη βιομηχανία). Η Σουτσστάφφελ (SS) διέταξε αυτό που έγινε στη νύχτα της 9ης με 10ης Νοεμβρίου 1938 (νύχτα των Κρυστάλλων). Οι βιτρίνες των Εβραϊκών καταστημάτων σπάστηκαν και λεηλατήθηκαν, ενώ και πολλές συναγωγές κάηκαν. Περίπου 214.000 Εβραίοι παρέμεναν στη κυρίως Γερμανία (με τα σύνορα του 1937) στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεκινώντας στα τέλη του 1941, η εναπομείνασα κοινότητα άρχισε να απελλάσεται σε γκέτο και έπειτα σε στρατόπεδα θανάτου στην Ανατολική Ευρώπη. Το Μάιο του 1943, η Γερμανία ανακηρύχθηκε γιούντενραϊν ( = καθαρή από Εβραίους. Επίσης κηρύχθηκε ελεύθερη από Εβραίους, γερμ. judenfrei γιούντενφραϊ). Μέχρι το τέλος του πολέμου, περίπου 160.000 με 180.000 Γερμανοεβραίοι δολοφονήθηκαν από το Ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του. Συνολικά περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν υπό την καθοδήγηση των Ναζί, στο πλαίσιο μιας γενοκτονίας γνωστή ως το Ολοκαύτωμα. Μετά τον πόλεμο, η Εβραϊκή κοινότητα στη Γερμανία άρχισε να ανακτά σιγά-σιγά την παλιά της αίγλη. Γύρω στο 1990, ξεκίνησε μια σημαντική δημογραφική άνοδος για την εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας τροφοδοτούμενη από την Εβραϊκή μετανάστευση από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η Γερμανία είχε την μόνη αυξανόμενη Εβραϊκή κοινότητα στην Ευρώπη, ενώ η πλειοψηφία της Εβραϊκής κοινότητας στην Γερμανία ήταν ρωσόφωνη. Το 2018, ο Εβραϊκός πληθυσμός της Γερμανίας είχε σταθεροποιηθεί στα 116.000 άτομα. Συμπεριλαμβάνοντας τους μη Εβραίους που ζουν στο ίδιο σπιτικό μαζί με Εβραίους, ο διευρυμένος Εβραϊκός πληθυσμός της Γερμανίας προσεγγίζει τα 225.000 άτομα. Επί του παρόντος, στη Γερμανία, η άρνηση του Ολοκαυτώματος (ή του γεγονότος ότι 6 εκατομμύρια Γερμανοί δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα) (§ 130 StGB) θεωρείται έγκλημα. Οι παραβάτες μπορούν να τιμωρηθούν με έως και πέντε χρόνια φυλάκισης. Το 2006, με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωσε η Γερμανία, ο τότε Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απεύθυνε κάλεσμα επαγρύπνησης για τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, λέγοντας ότι "Δεν θα ανεχθούμε οποιαδήποτε μορφή εξτρεμισμού, ξενοφοβίας, ή αντισημιτισμού." Παρά τα μέτρα της Γερμανίας ενάντια σε τέτοιες ομάδες, τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά αντισημιτισμού στη χώρα. (el)
- The history of the Jews in Germany goes back at least to the year 321, and continued through the Early Middle Ages (5th to 10th centuries CE) and High Middle Ages (circa 1000–1299 CE) when Jewish immigrants founded the Ashkenazi Jewish community. The community survived under Charlemagne, but suffered during the Crusades. Accusations of well poisoning during the Black Death (1346–53) led to mass slaughter of German Jews and they fled in large numbers to Poland. The Jewish communities of the cities of Mainz, Speyer and Worms became the center of Jewish life during medieval times. "This was a golden age as area bishops protected the Jews resulting in increased trade and prosperity." The First Crusade began an era of persecution of Jews in Germany. Entire communities, like those of Trier, Worms, Mainz and Cologne, were slaughtered. The Hussite Wars became the signal for renewed persecution of Jews. The end of the 15th century was a period of religious hatred that ascribed to Jews all possible evils. With Napoleon's fall in 1815, growing nationalism resulted in increasing repression. From August to October 1819, pogroms that came to be known as the Hep-Hep riots took place throughout Germany. During this time, many German states stripped Jews of their civil rights. As a result, many German Jews began to emigrate. From the time of Moses Mendelssohn until the 20th century, the community gradually achieved emancipation, and then prospered. In January 1933, some 522,000 Jews lived in Germany. After the Nazis took power and implemented their antisemitic ideology and policies, the Jewish community was increasingly persecuted. About 60% (numbering around 304,000) emigrated during the first six years of the Nazi dictatorship. In 1933, persecution of the Jews became an official Nazi policy. In 1935 and 1936, the pace of antisemitic persecution increased. In 1936, Jews were banned from all professional jobs, effectively preventing them from participating in education, politics, higher education and industry. On 10 November 1938, the state police and Nazi paramilitary forces orchestrated the Night of Broken Glass (Kristallnacht), in which the storefronts of Jewish shops and offices were smashed and vandalized, and many synagogues were destroyed by fire. Only roughly 214,000 Jews were left in Germany proper (1937 borders) on the eve of World War II. Beginning in late 1941, the remaining community was subjected to systematic deportations to ghettos and ultimately, to death camps in Eastern Europe. In May 1943, Germany was declared judenrein (clean of Jews; also judenfrei: free of Jews). By the end of the war, an estimated 160,000 to 180,000 German Jews had been killed by the Nazi regime and their collaborators. A total of about six million European Jews were murdered under the direction of the Nazis, in the genocide that later came to be known as the Holocaust. After the war, the Jewish community in Germany started to slowly grow again. Beginning around 1990, a spurt of growth was fueled by immigration from the former Soviet Union, so that at the turn of the 21st century, Germany had the only growing Jewish community in Europe, and the majority of German Jews were Russian-speaking. By 2018, the Jewish population of Germany had leveled off at 116,000, not including non-Jewish members of households; the total estimated enlarged population of Jews living in Germany, including non-Jewish household members, was close to 225,000. Currently in Germany, denial of the Holocaust or that six million Jews were murdered in the Holocaust (§ 130 StGB) is a criminal act; violations can be punished with up to five years of prison. In 2006, on the occasion of the World Cup held in Germany, the then-Interior Minister of Germany Wolfgang Schäuble, urged vigilance against far-right extremism, saying: "We will not tolerate any form of extremism, xenophobia, or antisemitism." In spite of Germany's measures against these groups and antisemites, a number of incidents have occurred in recent years. (en)
- L’histoire des Juifs d'Allemagne est emblématique de l'histoire des Juifs en Europe occidentale, entre antijudaïsme, intégration liée à l'universalisme des Lumières et antisémitisme moderne. Arrivée dans les régions rhénanes au temps de l'Empire romain, la communauté juive a prospéré jusqu'à la fin du XIe siècle. À partir de la première croisade, elle traverse une longue période de tourments ponctuée de massacres, d'accusations de crimes rituels, d'extorsions diverses et d'expulsions. Sa condition juridique se dégrade. La plupart des métiers sont interdits aux Juifs. Au XVIIIe siècle, les philosophes des Lumières, grâce à Moses Mendelssohn, s'émeuvent de leur condition misérable. Mais le chemin qui mène à leur émancipation est long et dure près d'un siècle. Il s'accompagne de l'intégration des Juifs à la société. Leur assimilation permet une réussite économique et intellectuelle qui suscite des jalousies dans certains milieux. L'arrivée au pouvoir de Hitler en 1933 met les Juifs au ban de la société allemande. Aux persécutions succèdent la déportation puis l'anéantissement pendant la Seconde Guerre mondiale. Après la guerre, la communauté juive se reconstruit lentement. Le gouvernement fédéral entoure la communauté juive de tous ses soins. (fr)
- La historia de los judíos en Alemania es emblemática de la historia de los judíos en la Europa occidental, pues ha abarcado desde el antijudaísmo, la integración relacionada con el universalismo de la Ilustración hasta el antisemitismo moderno. Llegada a la región de Renania durante el Imperio romano, la comunidad judía prosperó hasta fines del siglo XI. A partir de la Primera Cruzada, debió atravesar un largo período tormentoso, marcado por masacres, acusaciones de crímenes rituales, extorsiones diversas y expulsiones. Su condición jurídica se degradó y se prohibió a los judíos ejercer la mayor parte de oficios. En el siglo XVIII, filósofos de la Ilustración, como Moses Mendelssohn, se indignaron por esta condición miserable e iniciaron una campaña de denuncia. Sin embargo, el camino que llevó a la Emancipación fue largo y duró cerca de un siglo, tras lo cual la comunidad judía fue integrada a la sociedad. Su asimilación permitió un éxito económico e intelectual que despertó recelo en ciertos sectores, dando lugar también al antisemitismo. La llegada al poder de Adolf Hitler en 1933 puso a los judíos al margen de la sociedad alemana. A las persecuciones, siguieron la deportación y, luego, el exterminio durante la Segunda Guerra Mundial. Después de la guerra, la comunidad judía se reconstituyó lentamente gracias al apoyo del Gobierno federal alemán. Hacia el año 2014, la comunidad judía de Alemania rondaba las 118.000 personas, haciendo de ésta la tercera comunidad judía más grande de Europa detrás de las de Francia y el Reino Unido. (es)
- La storia degli ebrei in Germania risale all'anno 321, e continuò durante l'Alto Medioevo (dal V al X secolo d.C.) e il Pieno Medioevo (circa 1000–1299 d.C.) quando i coloni ebrei fondarono la comunità ebraica ashkenazita. La comunità sopravvisse sotto Carlo Magno, ma soffrì durante le crociate. Le accuse di avvelenamento da pozzi durante la peste nera (1346–53) portarono al massacro di ebrei tedeschi che fuggirono in gran numero in Polonia. Le comunità ebraiche delle città di Magonza, Spira e Worms divennero il centro della vita ebraica durante il medioevo. "Questa era un'età dell'oro in quanto i vescovi della zona proteggevano gli ebrei con conseguente aumento del commercio e della prosperità". Con la prima crociata iniziò un'era di persecuzione degli ebrei in Germania, ntere comunità, come quelle di Treviri, Worms, Mainz e Colonia, furono massacrate. La guerra contro gli eretici hussiti divenne il segnale per una rinnovata persecuzione degli ebrei. La fine del XV secolo fu un periodo di odio religioso che attribuiva agli ebrei tutti i possibili mali. Le atrocità durante la rivolta di Chmel'nyc'kyj commesse dai cosacchi sotto Bohdan Chmel'nyc'kyj (1648, nella parte sud-orientale ucraina della Polonia) hanno guidato gli ebrei polacchi di nuovo in Germania occidentale. Con la caduta di Napoleone nel 1815, il crescente nazionalismo portò a una crescente repressione. Dall'agosto all'ottobre 1819, i pogrom che divennero noti come le ebbero luogo in tutta la Germania. Durante questo periodo, molti stati tedeschi hanno privato gli ebrei dei loro diritti civili. Di conseguenza, molti ebrei tedeschi iniziarono a emigrare. Dal tempo di Moses Mendelssohn fino al XX secolo, la comunità ha gradualmente raggiunto l'emancipazione e ha poi prosperato. Nel gennaio 1933 vivevano in Germania circa 522 000 ebrei. Dopo che i nazisti presero il potere e attuarono la loro ideologia e politica antisemita, la comunità ebraica fu sempre più perseguitata. Circa il 60% (circa 304.000) emigrò durante i primi sei anni della dittatura nazista. Nel 1933, la persecuzione degli ebrei divenne una politica nazista ufficiale. Nel 1935 e nel 1936 il ritmo della persecuzione antisemita aumentò. Nel 1936, gli ebrei furono banditi da tutti i lavori professionali, impedendo loro di partecipare all'istruzione, alla politica, all'istruzione superiore e all'industria. Lo Schutzstaffel (SS) ordinò quello che divenne durante la notte tra il 9 e il 10 novembre 1938, noto come la Notte dei vetri rotti (Kristallnacht). Le vetrine dei negozi e degli uffici ebrei furono distrutte e vandalizzate e molte sinagoghe furono distrutte da un incendio. Solo circa 214 000 ebrei rimasero nella Germania vera e propria (confini del 1937) alla vigilia della seconda guerra mondiale. Sinagoga nuova di Berlino A partire dalla fine del 1941, la restante comunità fu soggetta a deportazioni sistematiche nei ghetti e, infine, nei campi di sterminio nell'Europa orientale. Nel maggio 1943, la Germania fu dichiarata judenrein (pulita dagli ebrei; anche judenfrei: libera dagli ebrei). Entro la fine della guerra, circa 160 000-180 000 ebrei tedeschi erano stati uccisi dal regime nazista e dai suoi collaboratori. Un totale di circa sei milioni di ebrei europei furono assassinati sotto la direzione dei nazisti, nel genocidio che in seguito divenne noto come l'Olocausto. Dopo la guerra, la comunità ebraica in Germania iniziò lentamente a crescere di nuovo. A partire dal 1990, un'impennata di crescita è stata alimentata dall'immigrazione dall'ex Unione Sovietica, così che all'inizio del XXI secolo, la Germania aveva l'unica comunità ebraica in crescita in Europa, e la maggior parte degli ebrei tedeschi erano russi. Nel 2018, la popolazione ebraica della Germania si era stabilizzata a 116 000, esclusi i membri delle famiglie non ebrei; la popolazione allargata totale stimata di ebrei che vivevano in Germania, compresi i membri della famiglia non ebrei, era vicino a 225 000 Attualmente in Germania, la negazione dell'Olocausto o che sei milioni di ebrei siano stati assassinati nell'Olocausto (§ 130 StGB) è un atto criminale; le violazioni possono essere punite con un massimo di cinque anni di reclusione. Nel 2006, in occasione della Coppa del Mondo tenutasi in Germania, l'allora ministro dell'Interno tedesco Wolfgang Schäuble, sollecitò la vigilanza contro l'estremismo di estrema destra, dicendo: "Non tollereremo alcuna forma di estremismo, xenofobia o antisemitismo". Nonostante le misure della Germania contro questi gruppi e antisemiti, negli ultimi anni si sono verificati numerosi incidenti. (it)
- De Joden hebben een lange geschiedenis in Duitsland. Ze waren er reeds in de vierde eeuw. Na een periode van antisemitisme die uiteindelijk uitmondde in de Holocaust werden de Joden bijna vernietigd in Duitsland en zelfs in heel Europa. Momenteel wonen er zo een 200.000 Joden of mensen van Joodse afkomst in Duitsland, dit is een van de grootste populaties van Joden in Europa. (nl)
- Obecność Żydów w Niemczech datuje się od IV wieku n.e. Wspólnota rozwijała się w czasach Karola Wielkiego i w X w. powstało centrum judaizmu na skalę europejską. Społeczność cierpiała zaś prześladowania w czasach krucjat. Na tych terenach w średniowieczu ukształtowała się społeczność Żydów aszkenazyjskich. Oskarżenia Żydów o zatruwanie studni w trakcie wielkiej epidemii dżumy (1346–53) doprowadziło do pogromów i ucieczki części tej społeczności do Polski. Od czasów Mojżesza Mendelssohna do początków XX wieku społeczność stopniowo osiągała równouprawnienie. W Niemczech powstał judaizm reformowany i zalążki judaizmu konserwatywnego. Jednakże ekspansja ideologii i polityki nazistowskiej spowodowała prześladowania Żydów. Znaczna część społeczności wyemigrowała i z 522 tys. żydowskich mieszkańców Niemiec w styczniu 1933, na początku II wojny światowej żyło w kraju 214 tysięcy. Nazistowskie ludobójstwo doprowadziło do wymordowania ok. 90% z nich. Przez kilka pierwszych lat po wojnie setki tysięcy Żydów ocalałych z różnych części Europy żyły w obozach przejściowych, skąd większość wyemigrowała. Społeczność osiadła w Niemczech powoli rosła, wzmacniana głównie imigracją z obszaru postradzieckiego. W 2010 r. Centralna Rada Żydów w Niemczech zrzeszała 104 tysięcy członków. Należy do tego doliczyć członków innych wspólnot oraz osoby niezrzeszone. (pl)
- Os colonos judeus fundaram a comunidade judaica asquenaze na Alta (século V a X) e Baixa Idade Média (c.1000–1299). A comunidade prosperou sob o reinado de Carlos Magno, mas foi bastante afetada durante as Cruzadas. A acusação de terem envenenado poços de água durante a Peste Negra (1346–53), originou matanças em larga escala dos judeus alemães, e à sua fuga para a Polónia. As comunidades judaicas das cidade de Mainz, Speyer e Worms, tornaram-se o centro da vida judaica durante o período medieval. "Este foi uma era de ouro pois os bispos daquelas localidades protegiam os judeus, o que trazia mais comércio e prosperidade." Com o início da Primeira Cruzada, comunidades inteiras, como as de Trier, Worms, Mainz e Colônia, foram dizimadas. O final do século XV marcou um período de ódio religioso que apontou os judeus como a origem de todos os males. As atrocidades de (1648, na parte ucraniana da região sudeste da Polónia), e os seus Cossacos, empurraram os judeus polacos de volta para a Alemanha ocidental. Com a queda de Napoleão em 1815, o nacionalismo crescente resultou num aumento da repressão. Entre Agosto e Outubro de 1819, tiveram lugar vários pogroms na Alemanha, conhecidos como . Durante este período, vários estados alemães retiraram direitos civis aos judeus. Como resultado, muitos judeus alemães começaram a emigrar. Do tempo de Moisés Mendelssohn até ao século XX, gradualmente, a comunidade foi conseguindo a sua emancipação, e prosperou. Na I Guerra Mundial, aproximadamente 100 mil alemães judeus lutaram pelo II Reich. Em 1919, por iniciativa de , foi criada a Reichsbund jüdischer Frontsoldaten (associação de soldados judeus veteranos de guerra). O objetivo desta organização era combater a Dolchstoßlegende ("Lenda da Punhalada pelas Costas") que acusava judeus e outros, de traidores da pátria e lançava sobre tais grupos a culpa pela derrota alemã. Em torno de 12 mil soldados judeus morreram durante a guerra, servindo no Exército Imperial Alemão. Em Janeiro de 1933, cerca de 522 000 judeus viviam na Alemanha. No entanto, no seguimento da ascensão do nazismo (Machtergreifung) e das suas ideologias e políticas antissemitas, a comunidade judaica foi severamente perseguida. Mais de metade (cerca de 304 000) emigrou durante os primeiros seis anos do regime nazi. Em 1933, a perseguição aos judeus passou a fazer parte da política nazi. Em 1935 e 1936, o ritmo da perseguição aumentou ainda mais; no ano de 1936, os judeus ficaram proibidos de exercer qualquer tipo de profissão para, assim, prevenir qualquer influência ao nível educativo, político e na industria. Na noite de 9 para 10 de Novembro de 1938, as SS realizaram uma operação contra os judeus que ficou conhecida como ""A Noite dos Cristais" (Kristallnacht). As montras das lojas e dos escritórios judeus foram destruídas e vandalizadas, e muitas sinagogas foram incendiadas. O crescente antissemitismo originou uma onda de emigração em massa dos judeus da Alemanha durante a década de 1930. Na véspera da Segunda Guerra Mundial, apenas residiam na Alemanha cerca de 214 000 judeus. A restante comunidade foi praticamente dizimada durante o Holocausto na sequência das deportações para o leste. No final da guerra, entre 160 000 e 180 000 judeus alemães terão sido mortos no genocídio executado pelo regime nazi. No Holocausto, as vítimas ascendem aos 6 milhões de judeus europeus. Em 19 de Maio de 1943, foi declarado que a Alemanha estava "limpa de judeus" (judenrein ou judenfrei, "livre de judeus"). Dos 214 000 Jews ainda a viver na Alemanha no início da guerra, 90% morreu durante o Holocausto. Depois da guerra, a comunidade judaica começou lentamente a crescer, devido, principalmente, à imigração vinda das ex-repúblicas soviéticas e de expatriados de Israel. No início do século XXI, a população judaica na Alemanha era de cerca de 200 000, e representava a única comunidade judaica em crescimento na Europa. Atualmente, a maioria dos judeus alemães são de língua russa. Estima-se serem cerca de 250 000. As leis atuais na Alemanha criminalizam a negação do Holocausto (§130 StGB); as violações desta lei são punidas com até cinco anos de prisão. Em 2007, o ministro do Interior alemão, Wolfgang Schäuble, deu ênfase à política oficial da Alemanha: "Não vamos tolerar qualquer forma de extremismo, xenofobia ou antissemitismo." (pt)
- Исто́рия евре́ев в Герма́нии (нем. Juden in Deutschland, ивр. יהדות גרמניה) — история этнического меньшинства. Ашкеназы живут на территории современной Германии уже более 1700 лет, их история ознаменована разными периодами: когда еврейская община обладала наибольшими правами, а также наоборот, в периоды сильного антисемитизма, ставшего в XX веке катастрофой европейского еврейства. Послевоенные годы, объединение ФРГ и ГДР и волна иммиграции из стран бывшего СССР также играют большую роль в жизни сегодняшних евреев в Германии. По данным Центрального совета евреев Германии, на сто тысяч жителей страны в 2008 году приходилось 106 евреев. Зарегистрированными членами еврейских общин по всей стране являются около 120 тысяч человек. (ru)
- 德国的犹太人最早在罗马帝国时期来到上日耳曼尼亚、下日耳曼尼亚和日耳曼尼亚（现德国）定居，在中世纪前期（公元5至10世纪）和中期（10至13世纪）时创建了阿什肯纳兹犹太人这一族群。1340年代黑死病时期，德国犹太人被指控在井水中投毒，大规模地屠杀导致他们大批逃至邻国波兰。 自摩西·门德尔松时代起至20世纪，德国犹太人逐渐获得解放并开始逐渐繁荣。至1933年1月，约有52.2万犹太人生活在德国。然而，随着纳粹主义和反犹主义的兴起，德国犹太社群开始遭受严重迫害。纳粹党执政六年内，超过一半的犹太人（约30.4万人）已向外国移民，二战爆发前夕德国境内还剩余21.4万犹太人。由于大屠杀和向东放逐政策的执行，德国的犹太人几乎被赶尽杀绝。根据纳粹德国的官方数据，二战结束时，约有16至18万犹太人被处决。 战後德国犹太人社群开始缓慢恢复，主要是由来自苏联和波蘭的犹太人補充，但直至兩德統一後，人口才有顯著增長。至21世纪初，德国犹太人约有20万。德国也是欧洲唯一一个犹太人社群呈正增长的国家。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- De Joden hebben een lange geschiedenis in Duitsland. Ze waren er reeds in de vierde eeuw. Na een periode van antisemitisme die uiteindelijk uitmondde in de Holocaust werden de Joden bijna vernietigd in Duitsland en zelfs in heel Europa. Momenteel wonen er zo een 200.000 Joden of mensen van Joodse afkomst in Duitsland, dit is een van de grootste populaties van Joden in Europa. (nl)
- 德国的犹太人最早在罗马帝国时期来到上日耳曼尼亚、下日耳曼尼亚和日耳曼尼亚（现德国）定居，在中世纪前期（公元5至10世纪）和中期（10至13世纪）时创建了阿什肯纳兹犹太人这一族群。1340年代黑死病时期，德国犹太人被指控在井水中投毒，大规模地屠杀导致他们大批逃至邻国波兰。 自摩西·门德尔松时代起至20世纪，德国犹太人逐渐获得解放并开始逐渐繁荣。至1933年1月，约有52.2万犹太人生活在德国。然而，随着纳粹主义和反犹主义的兴起，德国犹太社群开始遭受严重迫害。纳粹党执政六年内，超过一半的犹太人（约30.4万人）已向外国移民，二战爆发前夕德国境内还剩余21.4万犹太人。由于大屠杀和向东放逐政策的执行，德国的犹太人几乎被赶尽杀绝。根据纳粹德国的官方数据，二战结束时，约有16至18万犹太人被处决。 战後德国犹太人社群开始缓慢恢复，主要是由来自苏联和波蘭的犹太人補充，但直至兩德統一後，人口才有顯著增長。至21世纪初，德国犹太人约有20万。德国也是欧洲唯一一个犹太人社群呈正增长的国家。 (zh)
- تاريخ اليهود في ألمانيا رمز لتاريخ اليهود في أوروبا الغربية بين معاداة اليهودية ومعاداة السامية «الحديثة». ازدهر المجتمع اليهودي بعد وصوله إلى منطقة الراينلاند في عصر الإمبراطورية الرومانية حتى نهاية القرن الحادي عشر. منذ الحملة الصليبية الأولى، عاش اليهود فترة طويلة من العذاب تخللتها المذابح والاتهامات بالجرائم العشائرية والابتزاز والنفي خارج البلاد. شهد هذا العصر انحطاطاً للوضع القانوني للمجتمع اليهودي. ومُنع اليهود من معظم المهن. تفاعل فلاسفة «التنوير» خلال القرن الثامن عشر مع الحالة البائسة لليهود بفضل موسى مينديلسون. لكن طريق تحررهم كان طويلا وامتد لحوالي قرن من الزمان. صاحب هذه الفترة دمج لليهود ضمن المجتمع. إن استيعاب اليهود في المجتمع أدى إلى تقدم اقتصادي وفكري مما أثار غيرة بعض الأوساط. ووضع وصول أدولف هتلر لسدة الحكم عام 1933 اليهود في مؤخرة المجتمع الألماني. جاءت الاضطهادات ثم ا (ar)
- Židé v Německu nejsou početně významnou etnickou skupinou, jejich přítomnost však má symbolický význam ve snaze vyrovnat se se zkušeností nacismu. Současný stav německého židovstva, zahrneme-li osoby židovského původu nepraktikující víru a potomky smíšených manželství, přesahuje 200 000 osob. V popředí hnutí za usmíření stáli představitelé církve. Značná část je tvořena přistěhovalci ze zemí bývalého Sovětského svazu. Dnešní Německo je jeden z nejspolehlivějších spojenců Izraele. (cs)
- Η ιστορία των Εβραίων στη Γερμανία ανάγεται στις Αρχές του Μεσαίωνα (5ος με 10ος αιώνας μ.Χ.) και τον Ώριμο Μεσαίωνα (περίπου 1000-1299 μ.Χ.), όταν οι Εβραίοι μετανάστες ίδρυσαν την κοινότητα των ασκεναζιτών. Η κοινότητα επιβίωσε κατά την βασιλεία του Καρλομάγνου, αλλά υπέφερε την περίοδο των Σταυροφοριών. Κατά την διάρκεια της επιδημίας της μαύρης πανώλης (1346-53) οι φήμες που κυκλοφορούσαν για δηλητηρίαση πηγαδιών από Εβραίους οδήγησαν σε μαζικές σφαγές κατά των Γερμανοεβραίων, γεγονός που οδήγησε πολλούς Εβραίους στην ξενιτιά, μεταναστεύοντας στην γειτονική Πολωνία. Οι Εβραϊκές κοινότητες του Μάιντς, του Σπάιερ και του Βορμς έγιναν το κέντρο της Εβραϊκής ζωής κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται , καθώς οι ντόπιοι επίσκοποι προστάτευαν τους Εβραίους που ζούσαν στην (el)
- La historia de los judíos en Alemania es emblemática de la historia de los judíos en la Europa occidental, pues ha abarcado desde el antijudaísmo, la integración relacionada con el universalismo de la Ilustración hasta el antisemitismo moderno. Hacia el año 2014, la comunidad judía de Alemania rondaba las 118.000 personas, haciendo de ésta la tercera comunidad judía más grande de Europa detrás de las de Francia y el Reino Unido. (es)
- Die Geschichte der Juden in Deutschland ist die einer ethnischen und konfessionellen Minderheit im deutschen Sprachraum Mitteleuropas jedoch nach Epoche sehr unterschiedlich dokumentiert. Juden leben seit mehr als 1700 Jahren in den Ländern und Regionen Mitteleuropas. Die jüdische Präsenz im deutschen Sprachgebiet wurde in den folgenden Jahrhunderten kaum unterbrochen. Die noch heute verbreitete Bezeichnung für aschkenasische Juden entwickelte sich während des 9. Jahrhunderts im Rheinland. (de)
- The history of the Jews in Germany goes back at least to the year 321, and continued through the Early Middle Ages (5th to 10th centuries CE) and High Middle Ages (circa 1000–1299 CE) when Jewish immigrants founded the Ashkenazi Jewish community. The community survived under Charlemagne, but suffered during the Crusades. Accusations of well poisoning during the Black Death (1346–53) led to mass slaughter of German Jews and they fled in large numbers to Poland. The Jewish communities of the cities of Mainz, Speyer and Worms became the center of Jewish life during medieval times. "This was a golden age as area bishops protected the Jews resulting in increased trade and prosperity." (en)
- L’histoire des Juifs d'Allemagne est emblématique de l'histoire des Juifs en Europe occidentale, entre antijudaïsme, intégration liée à l'universalisme des Lumières et antisémitisme moderne. Arrivée dans les régions rhénanes au temps de l'Empire romain, la communauté juive a prospéré jusqu'à la fin du XIe siècle. À partir de la première croisade, elle traverse une longue période de tourments ponctuée de massacres, d'accusations de crimes rituels, d'extorsions diverses et d'expulsions. Sa condition juridique se dégrade. La plupart des métiers sont interdits aux Juifs. Au XVIIIe siècle, les philosophes des Lumières, grâce à Moses Mendelssohn, s'émeuvent de leur condition misérable. Mais le chemin qui mène à leur émancipation est long et dure près d'un siècle. Il s'accompagne de l'intégration (fr)
- La storia degli ebrei in Germania risale all'anno 321, e continuò durante l'Alto Medioevo (dal V al X secolo d.C.) e il Pieno Medioevo (circa 1000–1299 d.C.) quando i coloni ebrei fondarono la comunità ebraica ashkenazita. La comunità sopravvisse sotto Carlo Magno, ma soffrì durante le crociate. Le accuse di avvelenamento da pozzi durante la peste nera (1346–53) portarono al massacro di ebrei tedeschi che fuggirono in gran numero in Polonia. Le comunità ebraiche delle città di Magonza, Spira e Worms divennero il centro della vita ebraica durante il medioevo. "Questa era un'età dell'oro in quanto i vescovi della zona proteggevano gli ebrei con conseguente aumento del commercio e della prosperità". (it)
- Obecność Żydów w Niemczech datuje się od IV wieku n.e. Wspólnota rozwijała się w czasach Karola Wielkiego i w X w. powstało centrum judaizmu na skalę europejską. Społeczność cierpiała zaś prześladowania w czasach krucjat. Na tych terenach w średniowieczu ukształtowała się społeczność Żydów aszkenazyjskich. Oskarżenia Żydów o zatruwanie studni w trakcie wielkiej epidemii dżumy (1346–53) doprowadziło do pogromów i ucieczki części tej społeczności do Polski. (pl)
- Os colonos judeus fundaram a comunidade judaica asquenaze na Alta (século V a X) e Baixa Idade Média (c.1000–1299). A comunidade prosperou sob o reinado de Carlos Magno, mas foi bastante afetada durante as Cruzadas. A acusação de terem envenenado poços de água durante a Peste Negra (1346–53), originou matanças em larga escala dos judeus alemães, e à sua fuga para a Polónia. As comunidades judaicas das cidade de Mainz, Speyer e Worms, tornaram-se o centro da vida judaica durante o período medieval. "Este foi uma era de ouro pois os bispos daquelas localidades protegiam os judeus, o que trazia mais comércio e prosperidade." Com o início da Primeira Cruzada, comunidades inteiras, como as de Trier, Worms, Mainz e Colônia, foram dizimadas. O final do século XV marcou um período de ódio religios (pt)
- Исто́рия евре́ев в Герма́нии (нем. Juden in Deutschland, ивр. יהדות גרמניה) — история этнического меньшинства. Ашкеназы живут на территории современной Германии уже более 1700 лет, их история ознаменована разными периодами: когда еврейская община обладала наибольшими правами, а также наоборот, в периоды сильного антисемитизма, ставшего в XX веке катастрофой европейского еврейства. Послевоенные годы, объединение ФРГ и ГДР и волна иммиграции из стран бывшего СССР также играют большую роль в жизни сегодняшних евреев в Германии. (ru)
|
.svg?width=300)
.svg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
