| dbo:abstract
|
- Issogne (arpità Issogne) és un municipi italià, situat a la regió de Vall d'Aosta. L'any 2007 tenia 1.388 habitants. Limita amb els municipis d'Arnad, Champdepraz, Champorcher, Pontboset i Verrès. (ca)
- إيسوجني ( فالدوتان : ايسويغن ؛ إيسيم والسير ) هي كومونا في منطقة وادي أوستا في شمال غرب إيطاليا ، ويبلغ عدد سكانها 1422 نسمة وتشتهر بقلعة إيسوجن ومصانع النبيذ، ويتم إنتاج حوالي 70٪ من النبيذ المحلي من عنب نيبيولو الأحمر ، وهو موطنه الأصلي منطقة بيدمونت المجاورة. (ar)
- Το Ισόνι (γαλλικά: Issogne, : Issoueugne) είναι αλπικός ιταλικός του νοτιοανατολικού τμήματος της περιφέρειας της Κοιλάδας της Αόστα. (el)
- Issogne ist eine italienische Gemeinde in der autonomen Region Aostatal. Die Gemeinde zählt 1368 Einwohner (Stand 31. Dezember 2019), liegt auf einer mittleren Höhe von 387 m s.l.m. und verfügt über eine Größe von 24 km². Die Einwohner werden Issognesi (italienisch) oder Issogneins (französisch) genannt. Issogne ist Mitglied der Unité des Communes valdôtaines Évançon. Ein Teil des , der erste Naturpark dieser Art im Aostatal. Der Park wurde 1989 gegründet. Issogne besteht aus den Ortsteilen (ital. Frazioni, frz. Hameaux) Pied-de-ville, La Colombière, La Place, Les Magaret, Les Perruchon, Follias, Les Genot, Les Migot, Les Garines, Fleuran, Clapéyas, Favaz, Mure, Sommet-de-ville, Barmet, Les Mariette, La Ronchaille Dessus und La Ronchaille Dessous. Die Nachbargemeinden sind Arnad, Champdepraz, Champorcher, Pontboset und Verrès. Das Schloss wurde erstmals 1151 als Festung des Bistums Aosta erwähnt. Es steht auf den Grundmauern einer antiken römischen Villa. 1379 belehnte der Bischof den Yblet de Challant mit der Burg. Während der Zeit des Faschismus trug das Dorf den italianisierten Namen Issogno. (de)
- Issogne estas komunumo de Italio. Ĝi situas en la italaj regiono kaj provinco Aosta Valo, grandparte loĝata de franclinganoj. (eo)
- Issogne Italiako udalerri bat da. Aostako Haranean kokatuta dago. 1.386 biztanle ditu, 23,61 kilometro koadroko azaleran banatuta. (eu)
- Issogne (Valdôtain: Issouèugne; Issime Walser: Issinji) is a town and comune in the Aosta Valley region of north-western Italy. It has 1422 residents and it is known for Issogne Castle and wineries. About a 70% of the local wines are produced from the red Nebbiolo grape, which is native to the neighboring Piedmont region. (en)
- Issogne es un municipio italiano que cuenta con 1.388 habitantes y se sitúa en el valle de Aosta. (es)
- Issogne est une commune alpine de la Vallée d'Aoste en Italie du Nord. (fr)
- Issogne (pron. fr. AFI: [isɔɲ] - Issoueugne in patois locale, Issinji nella variante walser Töitschu) è un comune italiano di 1 334 abitanti della Valle d'Aosta sudorientale. (it)
- イソーニュ（フランス語: Issogne [isɔɲ]）は、イタリア共和国ヴァッレ・ダオスタ州にある、人口約1,400人の基礎自治体（コムーネ）。 (ja)
- Issogne is een gemeente in de Italiaanse provincie Valle d'Aosta (regio Valle d'Aosta) en telt 1374 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 23,8 km², de bevolkingsdichtheid is 58 inwoners per km².
* Kasteel van Issogne
* Kerk van Issogne
* Bibliotheek
* Gemeentehuis (nl)
- Issogne – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Dolina Aosty. Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 1404 osoby przy gęstości zaludnienia 58,6 os./km². Jednym z ciekawych obiektów Issogne jest średniowieczny zamek. To jeden ze słynnych dworów szlacheckich w Dolinie Aosty, znajdujący się w centrum mieszkalnym miasta. Miejsce gdzie wznosi się zamek, zamieszkałe było już w czasach rzymskich, o czym świadczą pozostałości murów piwnicznych, prawdopodobnie rezydencji mieszkalnej, określanej na I wiek p.n.e. Brak jest natomiast informacji na temat użytkowania tego miejsca w okresie od późnej starożytności do wczesnego średniowiecza. Pierwszym dokumentem mówiącym o istnieniu zamku jest bulla papieska Eugenio III z 1151 roku, która zaświadcza obecność ufortyfikowanej budowli z kwadratową wieżą, własność biskupów Aosty. Rozwój Issogne poprzez feudalną władzę biskupa, wywołał gorzkie zatargi z sąsiadującymi Panami z Verrès, którzy w 1333 roku podpalili i poważnie uszkodzili twierdzę. W II połowie XII wieku, biskup przekazuje terytorium Issogne Ibleto di Challant, osobistości, która spełniała ważną funkcję militarną i dyplomatyczną w sądzie królewskim. Ibleto di Challant rozpoczyna prace przebudowy zamku przeistaczając prymitywną twierdzę w komleksowy i elegancki dwór szlachecki na styl gotycki, składający się z szeregu budynków i wież otoczonych murem. Po jego śmierci (1409) zamek dziedziczy, syn Ibleta – Francesco di Challant, otrzymując jednocześnie tytuł Pierwszego Hrabiego di Challant. Śmierć Francesca w 1442 roku i brak męskiego potomka, powoduje walkę o dziedziczenie majątku, pomiędzy córką Francesca – Cateriną a kuzynem Giacomo di Challant Aymavilles. Według zwyczajów valdostanów, wykluczało się dziedziczenie dóbr przez kobiety. Po latach waśni, w 1456 r. zamek i przyległe posiadłości ziemskie przechodzą w posiadanie kuzyna, który zostaje Drugim Hrabią di Challant i nowym Panem Issogne. Około roku 1480, Luigi di Challant- syn Giacomo – rozpoczyna restrukturyzację zamku, ale jego przedwczesna śmierć w 1487 roku niweczy wszystkie plany związane z przebudową. Prawnym opiekunem małoletnich synów Luigiego oraz całego majątku, powołany został Giorgio di Challant – Varèy, który ukończył przebudowę zamku przeobrażając go w rezydencję reprezentującą prestiż rodziny Challant. Karierę duchownego rozpoczął studiując na uniwersytetach w Lyonie, Avinionie i Rzymie. W 1468 roku zostaje nominowany przeorem Kolegiaty San Orso w Aoście. Jego sława wywodziła się przede wszystkim ze światłej i rafinowanej znajomości sztuki. Jako jej mecenas działał przez prawie pół wieku. Ostatnie poczynania wiążą się z nadzwyczajnym rozkwitem artystycznym okresu późnogotyckiego, którego efekty widoczne są w Kolegiacie San Orso i na zamku w Issogne. Między końcem XV a początkiem XVI wieku – (1509 r. data jego śmierci)- Giorgio intensywnie zajmuje się restrukturyzacją zamku, aby dać młodemu Filibertowi – pierworodnemu Luigiego di Challant i Margherity Chambre – spadkobiercy tytułu hrabiego, dwór godny prestiżowi osiągniętemu w Europie przez rodzinę Challant. Istniejące budynki zostały poszerzone i połączone z nowymi obiektami, tworząc unikalny zamek w kształcie podkowy, która obejmuje duży otwarty dziedziniec z włoskim ogrodem. Cały kompleks został wzbogacony monumentalną dekoracją przecudnych fresek – w dużej części bardzo dobrze zachowanych – która miała na celu sławić wielkość rodziny. Na fasadach budynków znajduje się tzw. „lustro dla dzieci Challant” (miroir pour les enfants de Challant) – sekwencja malowanych herbów, reprezentujących różne odgałęzienia rodziny oraz główne przymierza matrymonialne, celem zapamiętania i przekazania przyszłym pokoleniom. Pas muru ogrodu udekorowany był malowidłami przedstawiającymi postacie starożytnych mędrców i bohaterów. Sklepienie arkad pokryte jest freskami przedstawiającymi w sposób realny i humorystyczny, warsztaty rzemieślnicze, sklepy, bazar, sceny życia codziennego, które reprezentują ważne świadectwo ikonograficzne między XV a XVI wiekiem. Wszystkie te malowidła oprócz funkcji estetycznej miały również znaczenie symboliczne, celem zademonstrowania dostatku i spokoju wynikającego z zamożności i dobrych rządów Pana Dworu. Cały cykl fresków przypisany jest artyście, znanemu jako mistrz Colin. Giorgio di Challant wykonuje również dekorację wnętrza zamku wzbogacając go w wyrafinowane malarstwo na ścianach, kominkach, kasetach sufitów oraz w rzeźbione meble w wyśmienitym późnogotyckim wykonaniu. W centrum dziedzińca znajduje się sławna fontanna – „fontana del melograno” (drzewo granatu). W zbiorniku w kształcie ośmiokąta, stoi drzewo granatu, wykonane z kutego żelaza. To ciekawe drzewo prezentuje owocve granatu wśród liści drzewa dębu, które mają być oznaką zamożności, dobrobytu i siły. Fontanna była prezentem ślubnym dla Filiberta di Challant i Louise d’Aarberg (1502r.) ofiarowanym przez Giorgio di Challant. Z ich związku urodził się syn Renato di Challant, który stał się poważanym o wysokiej randze przedstawicielem rodziny. W I połowie XVI wieku, po ślubie Renato z Mencią z Portugalii (Mencia del Portogallo) zamek w Issogne przeżywa swój najszczęśliwszy i najbogatszy okres. Inwentaryzacja sporządzona po śmierci Renato w 1565 roku, poświadcza o nadzwyczajnym bogactwie. W tamtej epoce umeblowanie pokoi składało się z rzeźbionych mebli, drogocennej tapicerki, w szufladach przechowywano bieliznę pościelową o pięknych haftach, odzież z cennych materiałów, porcelana, sprzęty ze srebra o całkowitej masie stu kilogramów. Nie brakło również biblioteki o bogatym księgozbiorze. Jak jego przodek – Francesco di Challant – również Renato nie pozostawił męskiego dziedzica i cały swój majątek pozostawił córce Isabelli, która była żoną Giovanniego Federyka Madruzzo, potomka szanowanej książęco – biskupiej rodziny z Trento. Proces dziedziczenia tytułu trwał bardzo długo co pochłaniało finanse rodziny a majątek nieubłaganie zaczął maleć. Spór trwał prawie 100 lat a po śmierci ostatniego przedstawiciela rodu Challant (1804) zamek przez dziesięciolecia znajdował się w stanie na wpół opuszczonym. Stopniowe opróżnianie z mebli, przez kolejnych właścicieli, osiąga szczyt około roku 1870 przez barona Mariusa de Vauthelereta,, francuskiego inżynera, którego marzeniem było przeistoczyć zamek w rezydencję wyposażoną we wszystkie nowoczesne udogodnienia, jednak ogromne koszty utrzmania zamku w stanie zamieszkałym, doprowadzają do ruiny. W konsekwencji, w 1872 roku, zamek ze swoimi dobrami zostaje wystawiony do publicznej licytacji. Nowym nabywcą zostaje turyński malarz Vittorio Avondo, biegły i wytrawny znawca sztuki i kolekcjoner. Jako jeden z intelektualistów piemonteskich (Piemonte – Region we Włoszech) zainteresowany kulturą alpejską ze znajomością architektury i technik rzemiosła w średniowieczu, z ogromną skrupulatnością, osobiście nadzorował odbudowę zamku, uważając aby zachować jego pierwotny wygląd. Poprzez obrotność i przedsiębiorczość, Avondo odzyskuje na targu staroci niektóre meble pochodzące z zamku, nabywa inne odpowiadające stylowi późnego gotyku oraz zleca rzemieślnikom wykonanie mebli kopiowanych na oryginale. Podwoje zamku zostały otwarte do publicznego zwiedzania w celu edukacyjnym, aby ukazać część życia w epoce feudalizmu, czasie historycznym w sposób jak najściślej realny. Aktem hojności, który wieńczył jego zaangażowanie na rzecz kultury, w 1907 roku Vittorio Avondo ofiarowuje zamek państwu. (pl)
- Иссонь (фр. Issogne) — коммуна в Италии, располагается в автономном регионе Валле-д’Аоста. Население составляет 1388 человек (2008 г.), плотность населения составляет 58 чел./км². Занимает площадь 24 км². Почтовый индекс — 11020. Телефонный код — 0125. В коммуне 15 августа особо празднуется Вознесение Девы Марии. (ru)
- Issogne är en ort och kommun i regionen Aostadalen i nordvästra Italien. Kommunen hade 1 386 invånare (2017) och har italienska och franska som officiella språk. (sv)
- Issogne é uma comuna italiana da região do Vale de Aosta com cerca de 1.346 habitantes. Estende-se por uma área de 23 km², tendo uma densidade populacional de 59 hab/km². Faz fronteira com Arnad, Champdepraz, Champorcher, Pontboset, Verrès. (pt)
- Іссонь (фр. Issogne) — муніципалітет в Італії, у регіоні Валле-д'Аоста. Іссонь розташований на відстані близько 570 км на північний захід від Рима, 30 км на схід від Аости. Населення — 1422 особи (2014).Щорічний фестиваль відбувається 15 серпня. Покровитель — Успіння Богородиці. (uk)
- 伊索涅（法語：Issogne），是意大利瓦莱达奥斯塔的一个市镇。总面积23.97平方公里，人口1405人，人口密度58.6人/平方公里（2009年）。ISTAT代码为007037。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Issogne (arpità Issogne) és un municipi italià, situat a la regió de Vall d'Aosta. L'any 2007 tenia 1.388 habitants. Limita amb els municipis d'Arnad, Champdepraz, Champorcher, Pontboset i Verrès. (ca)
- إيسوجني ( فالدوتان : ايسويغن ؛ إيسيم والسير ) هي كومونا في منطقة وادي أوستا في شمال غرب إيطاليا ، ويبلغ عدد سكانها 1422 نسمة وتشتهر بقلعة إيسوجن ومصانع النبيذ، ويتم إنتاج حوالي 70٪ من النبيذ المحلي من عنب نيبيولو الأحمر ، وهو موطنه الأصلي منطقة بيدمونت المجاورة. (ar)
- Το Ισόνι (γαλλικά: Issogne, : Issoueugne) είναι αλπικός ιταλικός του νοτιοανατολικού τμήματος της περιφέρειας της Κοιλάδας της Αόστα. (el)
- Issogne estas komunumo de Italio. Ĝi situas en la italaj regiono kaj provinco Aosta Valo, grandparte loĝata de franclinganoj. (eo)
- Issogne Italiako udalerri bat da. Aostako Haranean kokatuta dago. 1.386 biztanle ditu, 23,61 kilometro koadroko azaleran banatuta. (eu)
- Issogne (Valdôtain: Issouèugne; Issime Walser: Issinji) is a town and comune in the Aosta Valley region of north-western Italy. It has 1422 residents and it is known for Issogne Castle and wineries. About a 70% of the local wines are produced from the red Nebbiolo grape, which is native to the neighboring Piedmont region. (en)
- Issogne es un municipio italiano que cuenta con 1.388 habitantes y se sitúa en el valle de Aosta. (es)
- Issogne est une commune alpine de la Vallée d'Aoste en Italie du Nord. (fr)
- Issogne (pron. fr. AFI: [isɔɲ] - Issoueugne in patois locale, Issinji nella variante walser Töitschu) è un comune italiano di 1 334 abitanti della Valle d'Aosta sudorientale. (it)
- イソーニュ（フランス語: Issogne [isɔɲ]）は、イタリア共和国ヴァッレ・ダオスタ州にある、人口約1,400人の基礎自治体（コムーネ）。 (ja)
- Issogne is een gemeente in de Italiaanse provincie Valle d'Aosta (regio Valle d'Aosta) en telt 1374 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 23,8 km², de bevolkingsdichtheid is 58 inwoners per km².
* Kasteel van Issogne
* Kerk van Issogne
* Bibliotheek
* Gemeentehuis (nl)
- Иссонь (фр. Issogne) — коммуна в Италии, располагается в автономном регионе Валле-д’Аоста. Население составляет 1388 человек (2008 г.), плотность населения составляет 58 чел./км². Занимает площадь 24 км². Почтовый индекс — 11020. Телефонный код — 0125. В коммуне 15 августа особо празднуется Вознесение Девы Марии. (ru)
- Issogne är en ort och kommun i regionen Aostadalen i nordvästra Italien. Kommunen hade 1 386 invånare (2017) och har italienska och franska som officiella språk. (sv)
- Issogne é uma comuna italiana da região do Vale de Aosta com cerca de 1.346 habitantes. Estende-se por uma área de 23 km², tendo uma densidade populacional de 59 hab/km². Faz fronteira com Arnad, Champdepraz, Champorcher, Pontboset, Verrès. (pt)
- Іссонь (фр. Issogne) — муніципалітет в Італії, у регіоні Валле-д'Аоста. Іссонь розташований на відстані близько 570 км на північний захід від Рима, 30 км на схід від Аости. Населення — 1422 особи (2014).Щорічний фестиваль відбувається 15 серпня. Покровитель — Успіння Богородиці. (uk)
- 伊索涅（法語：Issogne），是意大利瓦莱达奥斯塔的一个市镇。总面积23.97平方公里，人口1405人，人口密度58.6人/平方公里（2009年）。ISTAT代码为007037。 (zh)
- Issogne ist eine italienische Gemeinde in der autonomen Region Aostatal. Die Gemeinde zählt 1368 Einwohner (Stand 31. Dezember 2019), liegt auf einer mittleren Höhe von 387 m s.l.m. und verfügt über eine Größe von 24 km². Die Einwohner werden Issognesi (italienisch) oder Issogneins (französisch) genannt. Issogne ist Mitglied der Unité des Communes valdôtaines Évançon. Ein Teil des , der erste Naturpark dieser Art im Aostatal. Der Park wurde 1989 gegründet. Während der Zeit des Faschismus trug das Dorf den italianisierten Namen Issogno. (de)
- Issogne – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Dolina Aosty. Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 1404 osoby przy gęstości zaludnienia 58,6 os./km². Jednym z ciekawych obiektów Issogne jest średniowieczny zamek. To jeden ze słynnych dworów szlacheckich w Dolinie Aosty, znajdujący się w centrum mieszkalnym miasta. Miejsce gdzie wznosi się zamek, zamieszkałe było już w czasach rzymskich, o czym świadczą pozostałości murów piwnicznych, prawdopodobnie rezydencji mieszkalnej, określanej na I wiek p.n.e. Brak jest natomiast informacji na temat użytkowania tego miejsca w okresie od późnej starożytności do wczesnego średniowiecza. Pierwszym dokumentem mówiącym o istnieniu zamku jest bulla papieska Eugenio III z 1151 roku, która zaświadcza obecność ufortyfikowanej budowli z kwad (pl)
|
