| dbo:abstract
|
- Difúze inovací je teorie, která vysvětluje jak, kdy, proč a jakou rychlostí se rozšiřují nové myšlenky a technologie. Tuto teorii zpopularizoval ve své knize Diffusion of Innovations vydanou v roce 1962. Podle Rogerse existují čtyři prvky, které ovlivňují rozšíření myšlenky: inovace, způsoby komunikace, čas a sociální systém. Inovace musí být osvojena velkým množstvím lidí, aby mohla obstát. Rogers rozděluje lidi ve vztahu k inovacím na: 1.
* inovátory, 2.
* časné osvojitele, 3.
* časnou většinu, 4.
* pozdní většinu a opozdilce. (cs)
- انتشار المبتكرات أو انتشار الابتكارات هو نظرية تسعى إلى شرح كيفية انتشار الأفكار والتقنيات الجديدة، وسبب هذا الانتشار، ومعدله. نشر إيفرت روجرز، أستاذ دراسات التواصل، هذه النظرية في كتابه انتشار المبتكرات، الذي نُشر لأول مرة في عام 1962، وهو الآن في طبعته الخامسة (2003). يقول روجرز إن الانتشار هو العملية التي يجري من خلالها نقل الابتكار مع مرور الوقت بين المشاركين في النظام الاجتماعي. تتنوع أصول نظرية انتشار المبتكرات وتغطي تخصصات متعددة. يقترح روجرز أن أربعة عناصر رئيسية تؤثر على انتشار فكرة جديدة: الابتكار نفسه، وقنوات التواصل، والوقت، والنظام الاجتماعي. تعتمد هذه العملية اعتمادًا كبيرًا على رأس المال البشري. يجب تبني الابتكار على نطاق واسع من أجل الاكتفاء الذاتي. في إطار معدل التبني، هناك نقطة يصل عندها الابتكار إلى الكتلة الحرجة. فئات المتبنين هي المبتكرون، والمتبنّون أصحاب السبق، والأغلبية المتقدمة، والأغلبية المتأخرة، والمتخلفون. يتجلى الانتشار بطرق مختلفة ويخضع بدرجة كبيرة لنوع المُتبنين ومنهج قرار الابتكار. معيار تصنيف المتبني هو الابتكارية، التي تُعرَّف بأنها الدرجة التي يتبنى بها الفرد فكرة جديدة. (ar)
- Unter dem Begriff Diffusionstheorie werden in Fachgebieten wie der Soziologie, der Kommunikationswissenschaft oder der Betriebswirtschaft die theoretischen Konzepte der Diffusion und der Adoption zusammengefasst. Die Diffusionstheorie beschäftigt sich mit den Prozessen, die durch die Einführung und Verbreitung von Innovationen in einem sozialen System, wie dem des Marktes, ausgelöst werden. Als Innovation gelten dabei alle Ideen, Prozesse und Objekte, die für eine soziale Gruppe subjektiv als neu wahrgenommen werden. Dies kann z. B. auch Nachrichten umfassen. (de)
- Difuzo de novaj aferoj estas teorio, kiu provas klarigi kiel, kial kaj kiom rapide novaj ideoj kaj teknikoj disvastiĝas en kulturoj. La koncepton unue studis la franca sociologo (1890) kaj germanaj kaj aŭstraj antropologoj kiel Friedrich Ratzel kaj . Ĝia baza epidemiologia aŭ intern-influa formo estis formulita de H. Earl Pemberton, kiu provizis ekzemplojn de institucia difuzo kiel afrankaj poŝtmarkoj kaj leĝoj pri deviga lernejo-frekventado. (eo)
- Diffusion of innovations is a theory that seeks to explain how, why, and at what rate new ideas and technology spread. Everett Rogers, a professor of communication studies, popularized the theory in his book Diffusion of Innovations; the book was first published in 1962, and is now in its fifth edition (2003). Rogers argues that diffusion is the process by which an innovation is communicated over time among the participants in a social system. The origins of the diffusion of innovations theory are varied and span multiple disciplines. Rogers proposes that five main elements influence the spread of a new idea: the innovation itself, adopters, communication channels, time, and a social system. This process relies heavily on social capital. The innovation must be widely adopted in order to self-sustain. Within the rate of adoption, there is a point at which an innovation reaches critical mass. In 1989, management consultants working at the consulting firm Regis Mckenna Inc. theorized that this point lies at the boundary between the early adopters and the early majority. This tipping point between niche appeal and mass (self-sustained) adoption was originally labeled "the marketing chasm" The categories of adopters are innovators, early adopters, early majority, late majority, and laggards. Diffusion manifests itself in different ways and is highly subject to the type of adopters and innovation-decision process. The criterion for the adopter categorization is innovativeness, defined as the degree to which an individual adopts a new idea. (en)
- La difusión de innovaciones es una teoría sociológica que pretende explicar cómo, por qué y a qué velocidad se mueven las nuevas ideas (y tecnologías) a través de las diversas culturas. El concepto fue estudiado por primera vez por el sociólogo francés Gabriel Tarde (1890) y por los antropólogos alemanes y austriacos Friedrich Ratzel y Leo Frobenius. Su idea aplicada inicialmente a la epidemiología en términos de influencia-interna fue formulada por H. Earl Pemberton. La idea es entendida como una explicación acerca de cómo una innovación es comunicada a través de ciertos canales, a través del tiempo, entre los miembros de un sistema social y cómo esta 'nueva idea' es aceptada y divulgada entre sus miembros de la red social. La teoría fue muy popular gracias al texto escrito por Everett Rogers (1962), Diffusion of Innovations. Se trata de un tipo especial de comunicación en el que los mensajes corresponden a nuevas ideas, su aplicación se hizo muy popular en el área de mercadotecnia. (es)
- Difusi Inovasi adalah teori tentang bagaimana sebuah ide dan teknologi baru tersebar dalam sebuah kebudayaan. Teori ini dipopulerkan oleh pada tahun 1964 melalui bukunya yang berjudul . Ia mendefinisikan difusi sebagai proses di mana sebuah inovasi dikomunikasikan melalui berbagai dan jangka waktu tertentu dalam sebuah sistem sosial. Inovasi merupakan ide, praktik, atau objek yang dianggap baru oleh manusia atau unit adopsi lainnya. Teori ini meyakini bahwa sebuah inovasi terdifusi ke seluruh masyarakat dalam pola yang bisa diprediksi. Beberapa kelompok orang akan mengadopsi sebuah inovasi segera setelah mereka mendengar inovasi tersebut. Sedangkan beberapa kelompok masyarakat lainnya membutuhkan waktu lama untuk kemudian mengadopsi inovasi tersebut. Ketika sebuah inovasi banyak diadopsi oleh sejumlah orang, hal itu dikatakan exploded atau meledak. Difusi inovasi sebenarnya didasarkan atas teori pada abad ke 19 dari seorang ilmuwan Prancis, Gabriel Tarde. Dalam bukunya yang berjudul “The Laws of Imitation” (1930), Tarde mengemukakan teori kurva S dari adopsi inovasi, dan pentingnya komunikasi . Tarde juga memperkenalkan gagasan mengenai , yakni ide yang menjadi penting di antara para peneliti efek media beberapa dekade kemudian. Tarde melihat bahwa beberapa orang dalam komunitas tertentu merupakan orang yang memiliki ketertarikan lebih terhadap ide baru, dan dan hal-hal teranyar, sehingga mereka lebih berpengetahuan dibanding yang lainnya. Orang-orang ini dinilai bisa memengaruhi komunitasnya untuk mengadopsi sebuah inovasi. (in)
- 혁신 확산 이론(革新- 傳播, 영어: diffusion of innovations, DoI)는 사람들이 신기술문명을 받아들이는 데에는 일정패턴이 있다는 이론이다. 최신 기술을 빨리 습득하는 사람들은 흔히들 얼리어답터라고 설명하는데 바로 혁신의 전파론에 입각한 것. 당초 아이오와주립대(IOWA State University)에서 농경제학을 공부하고 있던 라이언(Ryan)은 1943년 아이오와(IOWA) 지역 농부들에게 병에 강한 옥수수 씨앗을 전파하는 과정에서 일부 농부들은 남들보다 빨리 받아들여서 부농의 꿈을 일구지만 나머지는 뒤따라가고 또 일부는 뒤늦게 쫓아온다는 사실을 발견, 정리 발표했다. 커뮤니케이션 학자인 에버렛 로저스(Everett Rogers, 1962)는 이러한 패턴이 단지 농부들의 씨앗전파뿐만 아니라 모든 커뮤니케이션 기술의 전파속도에는 일정한 패턴이 있다는 것으로 발전시켜 오늘날에 이르게 됐다. 기술을 누가 먼저 받아들이냐에 따라, 혁신가(innovator), 얼리 어답터(Early Adopter), 초기 다수자(Early Majority), 후기 다수자(Late Majority), 늦깍이(Laggards)등으로 구분한다. (ko)
- 普及学（ふきゅうがく、英: Diffusion of innovations）とは、新しいアイデアや技術が社会になぜ普及したりしなかったりするかや、どのように普及するかを説明しようとする理論である。イノベーター理論とも呼ばれる。 社会学者のエヴェリット・ロジャースが1962年の書籍『Diffusion of Innovation』(邦題: イノベーション普及学)で提唱し、大きな反響を呼んだ。彼は、普及とはイノベーションが社会システムのメンバ間に時間をかけて特定のチャネルを介して伝達されるプロセスであると述べた。イノベーター理論の拡散の起源は様々であると同時に、複数の分野にまたがった研究となっている。 (ja)
- De Innovatietheorie van Rogers is een theorie, die iets vertelt over de verspreiding van een innovatie, een nieuw product of idee, binnen een groep. De originele theorie is bedacht door de Fransman Gabriel Tarde, maar populair geworden door Everett Rogers. De theorie is met vooral uit de marketingwereld bekend, hoewel Rogers een socioloog was en zijn voorbeelden baseerde op 'innovatieve' ideeën zoals het koken van water om ziekten te voorkomen. Centraal in de theorie staat de beschrijving van de levenscyclus van een innovatie. Rogers onderscheidt vijf stadia, waarin vijf verschillende groepen worden onderscheiden die het product of nieuwe idee accepteren:
* innovatoren of innovators 2,5% - Deze groep mensen zijn de eersten die het product willen hebben. Ze zijn op zoek naar het nieuwste van het nieuwste.
* pioniers of early adopters 13,5% - Net na de innovators bestaat de groep van early adopters uit mensen die ook uit zijn op nieuwe dingen. Deze fase wordt gekenmerkt door een sterke groei in de verkoop.
* voorloper of early majority 34% - Dit is de eerste grote groep mensen die het product gaat kopen. Het product wordt door de massa opgenomen en bereikt zijn volwassenheidsfase.
* achterlopers of late majority 34% - Het product is volwassen, het overgrote deel van de markt is bekend met het product en koopt het. De verkopen zullen langzaam afnemen in deze fase.
* achterblijvers of laggards 16% - De laatste fase van het product. Het product gaat eigenlijk de markt uit en een laatste groep mensen koopt het product, bijvoorbeeld vanwege een goede aanbieding. De verkopen zullen afnemen in deze fase. Deze beschrijving volgt de verschillende groepen mensen die het product aanschaffen. Het model is ook uit te drukken in termen van volwassenheid van het product, de fasen zijn dan:introductie, groei, volwassenheid, verzadiging en teruggang. (nl)
- Dyfuzja innowacji – ostatni etap procesu innowacji, nazywany również upowszechnieniem. Dyfuzja stanowi „proces przyswajania danej innowacji w coraz to nowszych systemach społecznych”. „Dyfuzja innowacji jest procesem rozprzestrzeniania się, upowszechniania innowacji w firmie i gospodarce, występującym wówczas, gdy po pierwszym udanym zastosowaniu nowego rozwiązania technicznego lub organizacyjnego następuje jej przyswojenie przez inne przedsiębiorstwa”. Po wprowadzeniu nowego produktu na rynek następuje przekazywanie informacji – rozpoczyna się proces uczenia (w szczególności: „uczenie się przez robienie”, ang. learning by doing), w którym biorą udział:
* producent, który wprowadził innowację (doskonalenie innowacji na podstawie informacji zwrotnych),
* potencjalni nabywcy (poznawanie nowego produktu, w celu podjęcia decyzji o jego zakupie),
* przyszli naśladowcy (rozpoznanie najważniejszych cech innowacji, sposobu wytwarzania i rozpoczęcie własnej produkcji). Badania nad dwoma podstawowymi wymiarami dyfuzji – czasem i przestrzenią, pozwoliły na szczegółowe scharakteryzowanie cyklu dyfuzji oraz doprowadziły do sformułowania następujących wniosków:
* proces przestrzennej innowacji to rozprzestrzenianie się przedmiotu – fizycznej rzeczy, a nie efektów innowacji,
* dyfuzja innowacji jest procesem długotrwałym, sięgającym nawet 20 lat w przypadku innowacji przełomowych i kilku lat w przypadku innowacji usprawniających,
* w początkowych fazach dyfuzja przebiega powoli, następnie nabiera tempa,
* szybkość dyfuzji zależy przede wszystkim od skali innowacji,
* przebieg procesu dyfuzji może przebiegać zgodnie z funkcją liniową, wykładniczą lub też mieć rozkład logistyczny. (pl)
- Difusão Tecnológica compreende a disseminação e posterior adoção de novas tecnologias e técnicas. Atividades de difusão tecnológica são definidas como os esforços de modernização de processos através do uso de serviços e conhecimentos externos à empresa, difundidos no mercado.As teorias sobre difusão procuram identificar regularidades empíricas que permitam descrever e, eventualmente, antecipar o ritmo de adoção de inovação.Pode-se analisar o processo de difusão tecnológica em quatro dimensões: 1 - Trajetória tecnológica; 2- Fatores positivos e negativos, 3- Impactos sociais e economicos; 4- Velocidade da difusão. Em países em desenvolvimento, como o Brasil, o comportamento inovador da indústria é dominado predominantemente pelos processos de difusão tecnológica. Segundo o IBGE, na última década, 89% das inovações de processo das indústrias brasileiras são decorrentes de atividades de difusão tecnológica. O historiador Nathan Rosenberg, em seu livro Por Dentro da Caixa Preta, argumenta que o processo de inovação é crítico porque os efeito de aumento de produtividade dependem da utilização das novas tecnologias nos lugares apropriados e também que existem fatores institucionais que influenciam no processo de difusão, tais como diminuição de custos de transação na melhoria do ambiente para a inovação. Ele diz que a difusão de uma nova tecnologia depende dos melhoramentos e adaptações graduais para se adequar à mercados e da disponibilidade e introdução de novos insumos. Edwin Mansfield, professor de economia na Universidade de Pensylvania, argumenta através de um estudo que existe variabilidade na velocidade em que são adotadas técnicas particulares em função de lucratividade versus tamanho de investimento necessária para a adoção. Difusão tecnologica é difícil de quantificar porque humanos e redes humanas são complexas. É extremamente difícil, se não impossível, medir o que exatamente causa a adoção de uma inovação. Isso é importante particularmente na área de Saúde. Aqueles que encorajam novos comportamentos na saúde ou tecnologias médicas precisam estar cientes das várias forças atuando num indivíduo e sua decisão em adotá-las. Teorias de difusão jamais poderão contar com todas as variáveis, e portanto podem errar preditores cruciais. Essa variedade de variáveis também levam a resultados inconsistentes em pesquisas, reduzindo valor heuristico. (pt)
- Питання дифузії інновацій висвітлені в роботах Е. Роджерса, Й. Шумпетера, І. Перлакі, В. Гартмана, Е. Менсфілда, Р. Фостера, Б. Твісса та ін. Трактується це поняття в залежності від об'єкта і предмета дослідження.Б. Твісс визначає інновацію як процес, у якому винахід або ідея набувають економічного змісту.Ф. Ніксон вважає, що інновація — це сукупність технічних, виробничих та комерційних заходів, що приводять до появи на ринку нових і поліпшених промислових процесів і обладнання.Б. Санто вважає, що інновація — це такий суспільний технічно-економічний процес, який через практичне використання ідей і винаходів приводить до створення кращих за своїми властивостями виробів, технологій, і в разі, якщо вона орієнтується на економічну вигоду, прибуток, поява інновації на ринку може призвести додатковий дохід.Й. Шумпетер трактує інновацію як нову науково-організаційну комбінацію виробничих факторів, мотивовану підприємницьким духом.Проаналізувавши різні визначення можна зробити висновок про те, що специфічний зміст інновації складають зміни, а головною функцією інноваційної діяльності є функція зміни. (uk)
- Диффузия инноваций (англ. Diffusion of innovations) — это теория, которая стремится объяснить: как, почему и с какой скоростью новые идеи и технологии распространяются через разные культуры. Данная теория была популяризована американским социологом Эвереттом Роджерсом в 1962 году, благодаря выпущенной им книге «Диффузия инноваций».Роджерс определяет «диффузию» как процесс, посредством которого инновация (например, новые идеи, процессы или товары) в течение времени передаются через определенные каналы среди членов социальных систем. (ru)
- 創新擴散理論（英語：Diffusion of innovations）是傳播學的理論，早期是由Bass提出，也稱為創新的採納，是指一項新的觀念、事物、技術引入社會體系時的演變過程。傳播過程包含環節：即知曉、勸服、決策、證實四個環節。理論表示當一種創新在剛起步時接受程度比較低，使用人數較少，擴散過程也就相對遲緩，當使用者比例達到臨界值後，創新擴散過程就會快速地增加，新事物的採納的決定因素在於良好的人際關係以及是否經常性的接觸大眾傳播。 埃弗里特·M·羅傑斯（Everett Rogers）认为，一项创新（新技术、新观念、新事物）是否会获得人们的采纳，取決於五種主要的階段： 1.
* 知曉（awareness）：潛在採納者獲悉新事物的存在，與某些需求的種類有關，這些需求會因為使用新產品或新科技得到滿足。 2.
* 興趣（interest）：一旦知曉新事物，興趣便會被喚起。 3.
* 衡量（evaluation）：個人會衡量新事物是否符合需求，稱為「內心考驗」。 4.
* 施行（trial）：此階段，新事物被採用可能只有小規模。 5.
* 採納（adoption）：由個人做出決定，新事物是否被採納。 Rogers認為，採納者種類的不同是個人「創新性」（innovativeness）人格特質不同。強調傳布是一種社會學的現象，由於都市居民的人際關係較為疏離，所以在都市進行新事物採納研究，與鄉村相比，人際管道以及大眾媒體管道之間的比例可能會徹底翻轉。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Difúze inovací je teorie, která vysvětluje jak, kdy, proč a jakou rychlostí se rozšiřují nové myšlenky a technologie. Tuto teorii zpopularizoval ve své knize Diffusion of Innovations vydanou v roce 1962. Podle Rogerse existují čtyři prvky, které ovlivňují rozšíření myšlenky: inovace, způsoby komunikace, čas a sociální systém. Inovace musí být osvojena velkým množstvím lidí, aby mohla obstát. Rogers rozděluje lidi ve vztahu k inovacím na: 1.
* inovátory, 2.
* časné osvojitele, 3.
* časnou většinu, 4.
* pozdní většinu a opozdilce. (cs)
- Unter dem Begriff Diffusionstheorie werden in Fachgebieten wie der Soziologie, der Kommunikationswissenschaft oder der Betriebswirtschaft die theoretischen Konzepte der Diffusion und der Adoption zusammengefasst. Die Diffusionstheorie beschäftigt sich mit den Prozessen, die durch die Einführung und Verbreitung von Innovationen in einem sozialen System, wie dem des Marktes, ausgelöst werden. Als Innovation gelten dabei alle Ideen, Prozesse und Objekte, die für eine soziale Gruppe subjektiv als neu wahrgenommen werden. Dies kann z. B. auch Nachrichten umfassen. (de)
- Difuzo de novaj aferoj estas teorio, kiu provas klarigi kiel, kial kaj kiom rapide novaj ideoj kaj teknikoj disvastiĝas en kulturoj. La koncepton unue studis la franca sociologo (1890) kaj germanaj kaj aŭstraj antropologoj kiel Friedrich Ratzel kaj . Ĝia baza epidemiologia aŭ intern-influa formo estis formulita de H. Earl Pemberton, kiu provizis ekzemplojn de institucia difuzo kiel afrankaj poŝtmarkoj kaj leĝoj pri deviga lernejo-frekventado. (eo)
- 혁신 확산 이론(革新- 傳播, 영어: diffusion of innovations, DoI)는 사람들이 신기술문명을 받아들이는 데에는 일정패턴이 있다는 이론이다. 최신 기술을 빨리 습득하는 사람들은 흔히들 얼리어답터라고 설명하는데 바로 혁신의 전파론에 입각한 것. 당초 아이오와주립대(IOWA State University)에서 농경제학을 공부하고 있던 라이언(Ryan)은 1943년 아이오와(IOWA) 지역 농부들에게 병에 강한 옥수수 씨앗을 전파하는 과정에서 일부 농부들은 남들보다 빨리 받아들여서 부농의 꿈을 일구지만 나머지는 뒤따라가고 또 일부는 뒤늦게 쫓아온다는 사실을 발견, 정리 발표했다. 커뮤니케이션 학자인 에버렛 로저스(Everett Rogers, 1962)는 이러한 패턴이 단지 농부들의 씨앗전파뿐만 아니라 모든 커뮤니케이션 기술의 전파속도에는 일정한 패턴이 있다는 것으로 발전시켜 오늘날에 이르게 됐다. 기술을 누가 먼저 받아들이냐에 따라, 혁신가(innovator), 얼리 어답터(Early Adopter), 초기 다수자(Early Majority), 후기 다수자(Late Majority), 늦깍이(Laggards)등으로 구분한다. (ko)
- 普及学（ふきゅうがく、英: Diffusion of innovations）とは、新しいアイデアや技術が社会になぜ普及したりしなかったりするかや、どのように普及するかを説明しようとする理論である。イノベーター理論とも呼ばれる。 社会学者のエヴェリット・ロジャースが1962年の書籍『Diffusion of Innovation』(邦題: イノベーション普及学)で提唱し、大きな反響を呼んだ。彼は、普及とはイノベーションが社会システムのメンバ間に時間をかけて特定のチャネルを介して伝達されるプロセスであると述べた。イノベーター理論の拡散の起源は様々であると同時に、複数の分野にまたがった研究となっている。 (ja)
- Диффузия инноваций (англ. Diffusion of innovations) — это теория, которая стремится объяснить: как, почему и с какой скоростью новые идеи и технологии распространяются через разные культуры. Данная теория была популяризована американским социологом Эвереттом Роджерсом в 1962 году, благодаря выпущенной им книге «Диффузия инноваций».Роджерс определяет «диффузию» как процесс, посредством которого инновация (например, новые идеи, процессы или товары) в течение времени передаются через определенные каналы среди членов социальных систем. (ru)
- انتشار المبتكرات أو انتشار الابتكارات هو نظرية تسعى إلى شرح كيفية انتشار الأفكار والتقنيات الجديدة، وسبب هذا الانتشار، ومعدله. نشر إيفرت روجرز، أستاذ دراسات التواصل، هذه النظرية في كتابه انتشار المبتكرات، الذي نُشر لأول مرة في عام 1962، وهو الآن في طبعته الخامسة (2003). يقول روجرز إن الانتشار هو العملية التي يجري من خلالها نقل الابتكار مع مرور الوقت بين المشاركين في النظام الاجتماعي. تتنوع أصول نظرية انتشار المبتكرات وتغطي تخصصات متعددة. (ar)
- Diffusion of innovations is a theory that seeks to explain how, why, and at what rate new ideas and technology spread. Everett Rogers, a professor of communication studies, popularized the theory in his book Diffusion of Innovations; the book was first published in 1962, and is now in its fifth edition (2003). Rogers argues that diffusion is the process by which an innovation is communicated over time among the participants in a social system. The origins of the diffusion of innovations theory are varied and span multiple disciplines. (en)
- La difusión de innovaciones es una teoría sociológica que pretende explicar cómo, por qué y a qué velocidad se mueven las nuevas ideas (y tecnologías) a través de las diversas culturas. El concepto fue estudiado por primera vez por el sociólogo francés Gabriel Tarde (1890) y por los antropólogos alemanes y austriacos Friedrich Ratzel y Leo Frobenius. Su idea aplicada inicialmente a la epidemiología en términos de influencia-interna fue formulada por H. Earl Pemberton. La idea es entendida como una explicación acerca de cómo una innovación es comunicada a través de ciertos canales, a través del tiempo, entre los miembros de un sistema social y cómo esta 'nueva idea' es aceptada y divulgada entre sus miembros de la red social. La teoría fue muy popular gracias al texto escrito por Everett (es)
- Difusi Inovasi adalah teori tentang bagaimana sebuah ide dan teknologi baru tersebar dalam sebuah kebudayaan. Teori ini dipopulerkan oleh pada tahun 1964 melalui bukunya yang berjudul . Ia mendefinisikan difusi sebagai proses di mana sebuah inovasi dikomunikasikan melalui berbagai dan jangka waktu tertentu dalam sebuah sistem sosial. (in)
- De Innovatietheorie van Rogers is een theorie, die iets vertelt over de verspreiding van een innovatie, een nieuw product of idee, binnen een groep. De originele theorie is bedacht door de Fransman Gabriel Tarde, maar populair geworden door Everett Rogers. De theorie is met vooral uit de marketingwereld bekend, hoewel Rogers een socioloog was en zijn voorbeelden baseerde op 'innovatieve' ideeën zoals het koken van water om ziekten te voorkomen. Centraal in de theorie staat de beschrijving van de levenscyclus van een innovatie. Rogers onderscheidt vijf stadia, waarin vijf verschillende groepen worden onderscheiden die het product of nieuwe idee accepteren: (nl)
- Dyfuzja innowacji – ostatni etap procesu innowacji, nazywany również upowszechnieniem. Dyfuzja stanowi „proces przyswajania danej innowacji w coraz to nowszych systemach społecznych”. „Dyfuzja innowacji jest procesem rozprzestrzeniania się, upowszechniania innowacji w firmie i gospodarce, występującym wówczas, gdy po pierwszym udanym zastosowaniu nowego rozwiązania technicznego lub organizacyjnego następuje jej przyswojenie przez inne przedsiębiorstwa”. (pl)
- Difusão Tecnológica compreende a disseminação e posterior adoção de novas tecnologias e técnicas. Atividades de difusão tecnológica são definidas como os esforços de modernização de processos através do uso de serviços e conhecimentos externos à empresa, difundidos no mercado.As teorias sobre difusão procuram identificar regularidades empíricas que permitam descrever e, eventualmente, antecipar o ritmo de adoção de inovação.Pode-se analisar o processo de difusão tecnológica em quatro dimensões: 1 - Trajetória tecnológica; 2- Fatores positivos e negativos, 3- Impactos sociais e economicos; 4- Velocidade da difusão. (pt)
- Питання дифузії інновацій висвітлені в роботах Е. Роджерса, Й. Шумпетера, І. Перлакі, В. Гартмана, Е. Менсфілда, Р. Фостера, Б. Твісса та ін. Трактується це поняття в залежності від об'єкта і предмета дослідження.Б. Твісс визначає інновацію як процес, у якому винахід або ідея набувають економічного змісту.Ф. Ніксон вважає, що інновація — це сукупність технічних, виробничих та комерційних заходів, що приводять до появи на ринку нових і поліпшених промислових процесів і обладнання.Б. Санто вважає, що інновація — це такий суспільний технічно-економічний процес, який через практичне використання ідей і винаходів приводить до створення кращих за своїми властивостями виробів, технологій, і в разі, якщо вона орієнтується на економічну вигоду, прибуток, поява інновації на ринку може призвести дода (uk)
- 創新擴散理論（英語：Diffusion of innovations）是傳播學的理論，早期是由Bass提出，也稱為創新的採納，是指一項新的觀念、事物、技術引入社會體系時的演變過程。傳播過程包含環節：即知曉、勸服、決策、證實四個環節。理論表示當一種創新在剛起步時接受程度比較低，使用人數較少，擴散過程也就相對遲緩，當使用者比例達到臨界值後，創新擴散過程就會快速地增加，新事物的採納的決定因素在於良好的人際關係以及是否經常性的接觸大眾傳播。 埃弗里特·M·羅傑斯（Everett Rogers）认为，一项创新（新技术、新观念、新事物）是否会获得人们的采纳，取決於五種主要的階段： 1.
* 知曉（awareness）：潛在採納者獲悉新事物的存在，與某些需求的種類有關，這些需求會因為使用新產品或新科技得到滿足。 2.
* 興趣（interest）：一旦知曉新事物，興趣便會被喚起。 3.
* 衡量（evaluation）：個人會衡量新事物是否符合需求，稱為「內心考驗」。 4.
* 施行（trial）：此階段，新事物被採用可能只有小規模。 5.
* 採納（adoption）：由個人做出決定，新事物是否被採納。 (zh)
|
