| dbo:abstract
|
- Un idiolecte és la varietat més petita d'una llengua, o sigui, la variant característica de l'individu. Es caracteritza per tries específiques de paraules (que poden ser dialectals, d'un grup social o d'un grup d'edat determinada) i d'estructures gramaticals, frases fetes, o pronúncies que són úniques a aquesta persona. Així cadascú té el seu propi idiolecte. L'estudi d'aquest idiolecte a partir de cartes o documents permet de determinar amb un grau variable de precisió l'autor de certs textos. Aquesta mena d'estudi (pertanyent a la lingüística forense) ha permès la identificació i l'arrest posterior de l'Unabomber als Estats Units, entre altres. (ca)
- لهجة فردية أو لغدية (إنجليزية: Ideolect) تعني اللغة الفردية لشخص بذاته. وتشمل المفردات التي يتقنها الفرد، سلوكه اللفظي وطريقته في التعبير والتلفظ. الهجة الفردية هي ضمن مجموعة لغوية متنوعة على مستوى الفرد المتكلم. كما يستخدم هذا المصطلح لوصف الخصائص المميزة، لشخص أو مجموعة أفراد تتحدث لهجة خاصة داخل نفس المجتمع اللغوي. تحليل اللهجات الفردية هي واحدة من طرق التي يعتمد عليها علماء اللسانيات الاجتماعية بتحليل الخصائص الفردية لأعضاء الجماعات اللغوية وتحديدها بدقة لاستخلاص السمات المشتركة للهجة اجتماعية. تحليل اللهجة الفردية هو أيضا وسيلة أساسية في . من خلال دراسة الخصائص اللغوية المحددة للنصوص، لتحديد مجموعة ضيقة إلى حد كبير من الخارجين على القانون (على سبيل المثال، كاتب رسائل التهديد). بعض لغويين الطب الشرعي يحذرون من التوقع أنه باستخدام «البصمة اللغوية» يمكن أن تثبت الشبهة على أحد مرتكبي الاغتصاب بشكل واضح. حسب ريموند دروميل Raimund Drommel، وهو «رائد الطب الشرعي لغوية»، فإنه في كثير من الحالات، تكفي عينة من الأدلة اللغوية قصد فتح قضية جنائية ضد المشتبه بهم في المرحلة الانتقالية. (ar)
- Idiolekt (z řeckého ἴδιος idios "vlastní" a λέξις leksis „řeč“; někdy také ideolekt) je jazyk jednotlivce projevující se individuálním výběrem slovní zásoby, gramatiky nebo výslovnosti z národního jazyka. Vzniká pod vlivem příslušnosti k nějaké sociální skupině, stupni vzdělání, apod. Svůj idiolekt má každý člověk, avšak jeho unikátnost spočívá spíše v propojení slov a vět v řeči. (cs)
- Idiolekt (zu altgriechisch ἴδιος ídios, deutsch ‚eigentümlich, eigen‘; gelegentlich auch: Ideolekt) bezeichnet die individuelle Sprache eines einzelnen Menschen. Dazu gehören etwa sein Wortschatz, sein Sprachverhalten, seine Ausdrucksweise und seine Aussprache. Der Idiolekt ist eine sprachliche Varietät auf der Ebene des einzelnen Sprechers. Der Begriff wird auch verwendet, um die Besonderheiten zu beschreiben, aufgrund derer man die Sprache unterschiedlicher Sprecher einer Sprachgemeinschaft unterscheiden kann. Eine der Methoden der Soziolinguistik besteht darin, Idiolekte von Mitgliedern einer genau zu definierenden Sprachgemeinschaft zu analysieren und daraus gemeinsame Merkmale eines Soziolekts abzuleiten. Dies erfolgt unter anderem über die idiolektische Gesprächsführung mit muttersprachlichen Sprechern. Die Idiolektanalyse ist auch eine zentrale Methode in der forensischen Linguistik. Durch Untersuchung sprachlicher Besonderheiten von Texten kann der Kreis der Täter (z. B. der Schreiber von Drohbriefen) erheblich eingegrenzt werden. Einige forensische Linguisten warnen vor der Erwartung, anhand eines „sprachlichen Fingerabdrucks“ Verdächtigen eine Täterschaft eindeutig nachweisen zu können. Raimund Drommel, dem „Pionier der sprachwissenschaftlichen Kriminalistik“, zufolge reichten jedoch in vielen Fällen die sprachlichen Indizien aus, um gegen Verdächtige ein Strafverfahren in Gang zu setzen. (de)
- Idiolect is an individual's unique use of language, including speech. This unique usage encompasses vocabulary, grammar, and pronunciation. This differs from a dialect, a common set of linguistic characteristics shared among a group of people. The term is etymologically related to the Greek prefix idio- (meaning "own, personal, private, peculiar, separate, distinct") and -lect, abstracted from dialect, and ultimately from Ancient Greek λέγω, légō, 'I speak'. (en)
- Idiolekto hitza erabiltzen da, semiotika testuinguruan, pertsona jakin batek darabilen hizkera izendatzeko. Idatzizko hizkuntzan honen paraleloa izango litzateke idazteko estiloa. (eu)
- El idiolecto (del griego: idios – propio– + leksis –lenguaje–) es la forma de hablar característica de cada persona (cuando la expresión es por escrito, se denomina estilo). Se manifiesta en una selección particular del léxico, de la gramática y también en palabras, y giros , así como en variantes de la entonación y la pronunciación. Los idiolectos cumplen la función de hacer compatible la necesidad de comunicarse con los demás, con la necesidad de que cada persona pueda expresar su forma particular de ser y de pensar, sus gustos y sus necesidades. Cada ser humano posee un idiolecto, o varios (si es bilingüe, , etcétera). Un idiolecto siempre tiene, como mínimo, zonas de contacto con un ecolecto, un sociolecto y un dialecto o un idioma. (es)
- Un idiolecte est, en linguistique, l'ensemble des usages du langage propre à un individu donné. Parmi ces usages, ceux qui concernent l'expression écrite constituent le style. L'idiolecte peut se manifester par des choix particuliers dans le vocabulaire et la grammaire, par des phrases et des tours particuliers ou particulièrement récurrents, ainsi que par une intonation et une prononciation particulières. Chacune de ces caractéristiques est appelée idiotisme. Un idiolecte s'inscrit naturellement dans le cadre plus vaste d'un sociolecte, d'un dialecte ou d'une langue. La sociolinguiste Claudine Bavoux définit l'idiolecte par opposition au sociolecte, qui est l'utilisation particulière d'une langue par un groupe social donné. (fr)
- Idiolek adalah bentuk bahasa yang khas digunakan oleh seorang individu. Varietas tersebut merupakan keseluruhan ciri yang khas pribadi dalam pola pilihan kosakata atau idiom (leksikon individu), tata bahasa, dan pelafalan. (in)
- Viene detto idioletto l'insieme degli caratteristici e propri di un singolo individuo o di un piccolo gruppo di parlanti. Questo uso include il lessico, la grammatica e la pronuncia. Questa scarna ma precisa definizione ha, negli ultimi anni, svolto il ruolo di argomento di discussione tra esperti linguisti, filosofi e letterati. L'etimologia del termine proviene dal prefisso greco idio- (che significa "proprio, personale, privato, caratteristico, separato, distinto") e dialetto. (it)
- 個人言語 (英語: Idiolect)とは、ある個人にのみに特有の言語使用のことである。 (ja)
- Idiolect is het taalgebruik van één individu, iemands persoonlijke en persoonlijk-getinte taalgebruik, dat deze onderscheidt van andere gebruikers van dezelfde taal. Het woord is afgeleid van het Griekse ιδιωτης (idiootès, dat verrassend genoeg ook individu kan betekenen) en -λεκτος (-lektos, manier van spreken). (nl)
- Idiolekt (gr. ἴδιος idios „własny, swoisty” + λέξις leksis „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. „indywidualny dialekt”. Różnice idiolektalne dotyczą w mniejszym stopniu systemu gramatycznego, w większym cech leksykalnych i fonetycznych. Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie. Mowa jednostkowa stanowi odzwierciedlenie wpływów wywartych przez otoczenie w procesie przyswajania języka. Nie jest jednak tworem trwałym, gdyż podlega modyfikacjom w życiu jednostki. Kształtuje się u każdego użytkownika języka, pod wpływem jego przynależności do grupy społecznej, tradycji rodzinnych, wykształcenia, osobistego gustu stylistycznego. Idiolekt może być nieświadomy, ale bywa też efektem celowych zabiegów mówiącego, np. w celu zdystansowania się od otoczenia. Jest trudny do precyzyjnego zdefiniowania, gdyż cechuje się zmiennością i nie musi zawsze występować w tej samej postaci. Język osobniczy odgrywa ważną rolę w dialektologii, która często uznaje idiolekty poszczególnych użytkowników za punkt wyjścia do opisu jakiejś gwary. Język bywa także pojmowany jako zespół idiolektów, nie zaś jako właściwy byt. Szczególnie znaczenie idiolektowi jako przedmiotowi badań przypisywali młodogramatycy. Od analizy własnego idiolektu rozpoczynają badania ojczystego języka zwolennicy gramatyki generatywnej. Ponadto analiza idiolektów jest centralną metodą . Badania właściwości językowych tekstów pozwalają ograniczyć w pewnych przypadkach krąg podejrzanych, umożliwiając np. określenie autorstwa listów z pogróżkami. Mowę właściwą dla danej rodziny określa się mianem familiolektu. (pl)
- Идиоле́кт (др.-греч. ἰδιόλεκτος, от ἴδιος «собственный, личный, отличный» и λέγω «говорю») — вариант языка, используемый одним человеком. Он выражается в особых принципах подбора слов и грамматических особенностях, а также в словах, выражениях, идиомах или произношении, которые характерны исключительно для данного человека. Каждый человек обладает своим идиолектом. Уникальным является скорее объединение слов и предложений в речи, а не использование неких особых слов, которые никто другой не употребляет. Идиолект может легко развиться до — диалектного варианта языка, характерного для одной семьи. Судебные лингвисты могут использовать идиолект для того, чтобы определить, был ли текст (письменный или расшифровка устного) создан человеком, которому его приписывают. Предполагаемое признание Дерека Бентли не совпадало с его идиолектом, и современный анализ этого текста привел к посмертному принесению ему извинений. Семья Унабомбера узнала его идиолект и сообщила полиции о своих подозрениях. Хотя идиолекты часто незаметны в речи, некоторые из них, особо выдающиеся и употребляемые знаменитыми людьми, часто входят в историю в форме прозвищ. Например, прозвище Уилли Мейса (the Say-Hey Kid), который часто употреблял выражение «say hey», или Эрнесто «Че» Гевара, получивший своё произвище от кубинских соратников за частое использование характерного для аргентинцев слова. (ru)
- Idiolekt (bildat av orden idiom och lekt, ”idios” från grekiskan som betyder ”egen”) är en enskild människas unika sätt att uttrycka sig på i tal, i skrift och med kroppsspråket. En individs idiolekt byggs upp av intryck och erfarenheter under livets gång och kan förändras med tiden. Den påverkas kraftigt av dialekten, eller dialekterna, i en persons miljö under uppväxten och senare. Andra viktiga påverkande aspekter är sociokulturell och etnologisk bakgrund, ålder och kön. (sv)
- Um idioleto (AO 1945: idiolecto) é uma variação de uma língua única a um indivíduo. É manifestada por padrões de escolha de palavras e gramática, ou palavras, frases ou metáforas que são únicas desse indivíduo. Cada indivíduo tem um idioleto; o arranjo de palavras e frases é único, não significando que o indivíduo utiliza palavras específicas que ninguém mais usa. Um idioleto pode evoluir facilmente para um ecoleto - uma variação de dialeto específica a uma família de indivíduos. Embora frequentemente passem despercebidos na fala, alguns idioletos, particularmente os incomuns empregados por indivíduos famosos, são imortalizados na forma de apelidos. Exemplos famosos incluem os apelidos de Ernesto "Che" Guevara e Willie Mays ("Say-Hey Kid"), que constantemente usavam as expressões "che" e "say hey", respectivamente. Dependendo para quem você pergunta, os idioletos são derivados de ideias de linguagem abstratas padronizadas, defendido por "autoridades" (como editores de dicionários), ou linguagens são congruências de idioletas e, portanto, existem apenas na interseção entre falantes individuais. Enquanto a verdade, se existir, provavelmente está no meio-termo entre esses extremos, cada proposta fornece um modelo útil de análise linguística. Uma abordagem científica mais tradicional está contida na primeira definição. A segunda compreensão do termo se tornou uma base para investigar a evolução da linguagem em um modelo genético: a existência da espécie é extrapolada a partir de uma multidão de organismos (idioletos) com características em comum. Cada espécie evolui através de mudanças nos organismos como indivíduos. Idioletos mudam pelo contato com outros idioletos e se transformam pela sua vida, assim como por geração em geração. Em geral, as linguagem selecionam por compatibilidade com a capacidade de aprendizado dos cérebros humanos imaturos. Idioletos, porém, têm uma ampla capacidade de mudança, particularmente na era atual, com o contato crescente entre muitas pessoas diferentes, em que os aspectos sistemáticos da linguagem que são a área tradicional de estudos linguísticos estão em movimento constante. Atualmente, não há uma teoria geral da comunicação baseada em idioletos. O mais importante, porém, seja a linguagem uma norma previamente estabelecida ou uma construção fluida de cada momento da comunicação, existem habilidades cognitivas gerais que todos os seres humanos compartilham para se comunicarem. Essas ferramentas, inetentes à comunicação simbólica, incluem a habilidade de compreender uma situação e fornecer informações apropriadas, acesso a funções de memória recente ou distante, a habilidade de diferenciar e conceituar o passado, o presente e o futuro e a habilidade de reconhecer que outros cérebros humanos também utilizam essas e outras ferramentas para representar seu estado interno e entender a representação do estado interno de outras pessoas. (pt)
- 個人方言（英語：idiolect）或個人語型是一個人所使用的語言變體。個人方言在一個人用的詞彙、用語習慣、語法和發音表現出。每個人的個人方言與別人有所不同，是獨一無二的。 (zh)
- Ідіоле́кт (від грец. ἴδιος — «свій», «своєрідний», «особливий» + (діа)лект) — сукупність формальних та стилістичних особливостей, властивих мовленню окремого носія певної мови. Термін «ідіолект» було створено аналогічно до терміну «діалект» для позначення індивідуальних варіацій мови на відміну від групових (територіальних, соціальних тощо). Ідіолект завжди є представником певного ідіому (літературної мови, територіального чи соціального діалекту, говірки та ін.), поєднуючи у собі загальні і специфічні риси його структури, норми та узусу. Ідіолект не показує відмінні риси індивідуальної мови, він є сукупністю всіх мовленнєвих засобів індивіда. Ідіолект, як індивідуальна система, складається з органічних та набутих характеристик, поєднує в собі індивідуальне та групове. З ідолектом тісно пов'язаний індивідуальний стиль або ідіостиль — система змістовних і формальних лінгвістичних характеристик, властивих творам окремого автора. Він показує унікальність авторського способу мовного висловлення у творах. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Idiolekt (z řeckého ἴδιος idios "vlastní" a λέξις leksis „řeč“; někdy také ideolekt) je jazyk jednotlivce projevující se individuálním výběrem slovní zásoby, gramatiky nebo výslovnosti z národního jazyka. Vzniká pod vlivem příslušnosti k nějaké sociální skupině, stupni vzdělání, apod. Svůj idiolekt má každý člověk, avšak jeho unikátnost spočívá spíše v propojení slov a vět v řeči. (cs)
- Idiolect is an individual's unique use of language, including speech. This unique usage encompasses vocabulary, grammar, and pronunciation. This differs from a dialect, a common set of linguistic characteristics shared among a group of people. The term is etymologically related to the Greek prefix idio- (meaning "own, personal, private, peculiar, separate, distinct") and -lect, abstracted from dialect, and ultimately from Ancient Greek λέγω, légō, 'I speak'. (en)
- Idiolekto hitza erabiltzen da, semiotika testuinguruan, pertsona jakin batek darabilen hizkera izendatzeko. Idatzizko hizkuntzan honen paraleloa izango litzateke idazteko estiloa. (eu)
- El idiolecto (del griego: idios – propio– + leksis –lenguaje–) es la forma de hablar característica de cada persona (cuando la expresión es por escrito, se denomina estilo). Se manifiesta en una selección particular del léxico, de la gramática y también en palabras, y giros , así como en variantes de la entonación y la pronunciación. Los idiolectos cumplen la función de hacer compatible la necesidad de comunicarse con los demás, con la necesidad de que cada persona pueda expresar su forma particular de ser y de pensar, sus gustos y sus necesidades. Cada ser humano posee un idiolecto, o varios (si es bilingüe, , etcétera). Un idiolecto siempre tiene, como mínimo, zonas de contacto con un ecolecto, un sociolecto y un dialecto o un idioma. (es)
- Idiolek adalah bentuk bahasa yang khas digunakan oleh seorang individu. Varietas tersebut merupakan keseluruhan ciri yang khas pribadi dalam pola pilihan kosakata atau idiom (leksikon individu), tata bahasa, dan pelafalan. (in)
- Viene detto idioletto l'insieme degli caratteristici e propri di un singolo individuo o di un piccolo gruppo di parlanti. Questo uso include il lessico, la grammatica e la pronuncia. Questa scarna ma precisa definizione ha, negli ultimi anni, svolto il ruolo di argomento di discussione tra esperti linguisti, filosofi e letterati. L'etimologia del termine proviene dal prefisso greco idio- (che significa "proprio, personale, privato, caratteristico, separato, distinto") e dialetto. (it)
- 個人言語 (英語: Idiolect)とは、ある個人にのみに特有の言語使用のことである。 (ja)
- Idiolect is het taalgebruik van één individu, iemands persoonlijke en persoonlijk-getinte taalgebruik, dat deze onderscheidt van andere gebruikers van dezelfde taal. Het woord is afgeleid van het Griekse ιδιωτης (idiootès, dat verrassend genoeg ook individu kan betekenen) en -λεκτος (-lektos, manier van spreken). (nl)
- Idiolekt (bildat av orden idiom och lekt, ”idios” från grekiskan som betyder ”egen”) är en enskild människas unika sätt att uttrycka sig på i tal, i skrift och med kroppsspråket. En individs idiolekt byggs upp av intryck och erfarenheter under livets gång och kan förändras med tiden. Den påverkas kraftigt av dialekten, eller dialekterna, i en persons miljö under uppväxten och senare. Andra viktiga påverkande aspekter är sociokulturell och etnologisk bakgrund, ålder och kön. (sv)
- 個人方言（英語：idiolect）或個人語型是一個人所使用的語言變體。個人方言在一個人用的詞彙、用語習慣、語法和發音表現出。每個人的個人方言與別人有所不同，是獨一無二的。 (zh)
- لهجة فردية أو لغدية (إنجليزية: Ideolect) تعني اللغة الفردية لشخص بذاته. وتشمل المفردات التي يتقنها الفرد، سلوكه اللفظي وطريقته في التعبير والتلفظ. الهجة الفردية هي ضمن مجموعة لغوية متنوعة على مستوى الفرد المتكلم. كما يستخدم هذا المصطلح لوصف الخصائص المميزة، لشخص أو مجموعة أفراد تتحدث لهجة خاصة داخل نفس المجتمع اللغوي. تحليل اللهجات الفردية هي واحدة من طرق التي يعتمد عليها علماء اللسانيات الاجتماعية بتحليل الخصائص الفردية لأعضاء الجماعات اللغوية وتحديدها بدقة لاستخلاص السمات المشتركة للهجة اجتماعية. (ar)
- Un idiolecte és la varietat més petita d'una llengua, o sigui, la variant característica de l'individu. Es caracteritza per tries específiques de paraules (que poden ser dialectals, d'un grup social o d'un grup d'edat determinada) i d'estructures gramaticals, frases fetes, o pronúncies que són úniques a aquesta persona. Així cadascú té el seu propi idiolecte. (ca)
- Idiolekt (zu altgriechisch ἴδιος ídios, deutsch ‚eigentümlich, eigen‘; gelegentlich auch: Ideolekt) bezeichnet die individuelle Sprache eines einzelnen Menschen. Dazu gehören etwa sein Wortschatz, sein Sprachverhalten, seine Ausdrucksweise und seine Aussprache. Der Idiolekt ist eine sprachliche Varietät auf der Ebene des einzelnen Sprechers. Der Begriff wird auch verwendet, um die Besonderheiten zu beschreiben, aufgrund derer man die Sprache unterschiedlicher Sprecher einer Sprachgemeinschaft unterscheiden kann. (de)
- Un idiolecte est, en linguistique, l'ensemble des usages du langage propre à un individu donné. Parmi ces usages, ceux qui concernent l'expression écrite constituent le style. L'idiolecte peut se manifester par des choix particuliers dans le vocabulaire et la grammaire, par des phrases et des tours particuliers ou particulièrement récurrents, ainsi que par une intonation et une prononciation particulières. Chacune de ces caractéristiques est appelée idiotisme. Un idiolecte s'inscrit naturellement dans le cadre plus vaste d'un sociolecte, d'un dialecte ou d'une langue. (fr)
- Um idioleto (AO 1945: idiolecto) é uma variação de uma língua única a um indivíduo. É manifestada por padrões de escolha de palavras e gramática, ou palavras, frases ou metáforas que são únicas desse indivíduo. Cada indivíduo tem um idioleto; o arranjo de palavras e frases é único, não significando que o indivíduo utiliza palavras específicas que ninguém mais usa. Um idioleto pode evoluir facilmente para um ecoleto - uma variação de dialeto específica a uma família de indivíduos. (pt)
- Idiolekt (gr. ἴδιος idios „własny, swoisty” + λέξις leksis „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. „indywidualny dialekt”. Różnice idiolektalne dotyczą w mniejszym stopniu systemu gramatycznego, w większym cech leksykalnych i fonetycznych. Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie. Mowę właściwą dla danej rodziny określa się mianem familiolektu. (pl)
- Идиоле́кт (др.-греч. ἰδιόλεκτος, от ἴδιος «собственный, личный, отличный» и λέγω «говорю») — вариант языка, используемый одним человеком. Он выражается в особых принципах подбора слов и грамматических особенностях, а также в словах, выражениях, идиомах или произношении, которые характерны исключительно для данного человека. (ru)
- Ідіоле́кт (від грец. ἴδιος — «свій», «своєрідний», «особливий» + (діа)лект) — сукупність формальних та стилістичних особливостей, властивих мовленню окремого носія певної мови. Термін «ідіолект» було створено аналогічно до терміну «діалект» для позначення індивідуальних варіацій мови на відміну від групових (територіальних, соціальних тощо). Ідіолект завжди є представником певного ідіому (літературної мови, територіального чи соціального діалекту, говірки та ін.), поєднуючи у собі загальні і специфічні риси його структури, норми та узусу. (uk)
|
