| dbo:abstract
|
- Hulegu o Hülegü Khan (?, 1217 - Maragha, l'Iran, 8 de febrer de 1265) fou el primer il-kan de Pèrsia (1256-1265). Net de Genguis Khan i fill de Tului, el seu germà Mongke, kagan dels mongols, li encomanà el govern de Pèrsia i la lluita contra els ismaïlites i el Califat Abbàssida. El domini d'Hulegu es va estendre de l'Oxus fins a quasi la Mediterrània, i del Caucas a l'Oceà Índic, incloent-hi Al-Jazira, el Kurdistan, Armènia, Geòrgia i l'Àsia Menor. El su títol fou "il-khan", que vol dir "khan subordinat [al kagan]", i fins al temps de Mahmud Ghazan van regnar nominalment en nom del kagan de Mongòlia i després de la Xina. Budista i de mare i muller nestorianes, va protegir les confessions cristianes; en el camp de la ciència encarregà a Nàssir-ad-Din at-Tussí la construcció i la direcció de l'observatori astronòmic de Maragha. La seva muller no tan sols va influir en la seva protecció als nestorians, sinó que ella mateixa els va beneficiar. Va fer construir edificis a la riba del llac Úrmia, a Maragha (l'observatori), un palau a Ala Tagh, temples budistes a Khoy i altres, incloent-hi la fortalesa de Shahu Tala en el llac Úrmia, on guardava els seus tresors i on fou enterrat. A la fortalesa hi ha la tomba del kan mongol Hülegü. (ca)
- هُوْلَاكُوْ خَانْ (1217 – 8 فبراير 1265) هو حفيد جنكيز خان وحاكم مغولي احتل معظم بلاد جنوب غرب آسيا بعد أن قتل الملايين من أهلها، وتوسع جيشه كثيرًا بالجزء الجنوبي الغربي للإمبراطورية المغولية، مؤسسًا سلالة الخانات بفارس، وتوالت السلالات بعد ذلك إلى أن انتهت إلى إيران الحديثة، وقد اجتاح المغول تحت قيادته بغداد عاصمة الخلافة العباسية، كما تحول المؤرخون من الكتابة العربية للفارسية في عهده. (ar)
- Hülegü (1217 – 8. února 1265) známý také jako Hulagu nebo Hulegu (arabsky هولاكو; mongolsky Хүлэгү, Khülegü; (čagatajsky/persky ہلاکو, Hulaku) byl mongolský panovník, který dobyl velká území v jihozápadní Asii. Byl synem Tolujchána a vnukem Čingischána. Jeho bratry byli , Möngkä a Kublaj. Hülegü se svou armádou značně rozšířil jihozápad Mongolské říše a založil Ílchanát, možného předchůdce pozdější Safíovské říše a budoucího Íránského státu. Mongolové pod velením Hülegüho zničili tehdejší centrum islámu, Bagdád a taktéž oslabili Damašek, čímž způsobili přesun islámu na mamlúcká území. V Sýrii jejich nápor odrazili Egypťané roku 1260. V Persii se Hülegüho poradcem stal známý učenec Naṣir-al-Din Ṭusi, který doporučil vyplenění Bagdádu. Při dobývání Íránu v roce 1256 Hülegü zničil pevnost asasínů, militantní islámské sekty. (cs)
- Hulagu, Hulegu aŭ Chülegü (mongole: Хүлэгү; naskiĝis ĉirkaŭ 1217; mortis la 8an de februaro 1265) estis mongola ĥano kaj militisto, nepo de Ĝingis-Ĥano. La 10an de februaro 1258, Bagdado estis kaptita de Mongoloj estritaj de Hulegu, dum la sieĝo de Bagdado. Multaj kvartaloj estis ruinigitaj per incendioj, la sieĝo mem aŭ rabado. La Mongoloj masakris plej el la urba loĝantaro, inklude la kalifon Al-Musta'sim, kaj detruis grandajn partojn de la urbo. Ankaŭ la kanaloj kaj digoj kiuj estis forminta la urban sistemon de irigacio estis same detruitaj. Dum tiu tempo, en Bagdado, kristanoj kaj ŝijaistoj estis tolerataj, dum sunaistoj estis traktataj kiel malamikoj. La rabado de Bagdado metis fino al la Abasida Kaliflando, frapego el kiu la Islama civilizo neniam rekuperiĝis. (eo)
- Hulagu Kan, también conocido como Hülegü o Hulegu (c. 1217-Maraghe, 8 de febrero de 1265), fue un gobernante mongol que conquistó gran parte del suroccidente asiático. Conocido en el mundo musulmán como "El terror del islam", su ejército destruyó los dos mayores centros de poder islámico. Hijo de Tolui, nieto de Gengis Kan y hermano de Ariq Böke, Möngke y Kublai Kan, se convirtió en el primer kan del Ilkanato de Persia. (es)
- Hülegü Chan, auch Hülägü (mongolisch ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ Chülegü, persisch هولاکو خان; * um 1217; † 8. Februar 1265), war ein mongolischer Khan und Enkel Dschingis Khans. (de)
- Hulagu (c. 1217 - 1265eko otsailaren 8a), Hulagu Khan izenaz ere ezaguna, agintari mongola izan zen, Hego-mendebaldeko Asiaren parte handi bat konkistatu zuena. Haren armadak Bagdad eta Damasko suntsitu zituen, botere islamikoaren gune handienak. Hori dela eta, Kairoko mamelukoak mundu islamikoko eragin handieneko dinastia bihurtu ziren. Hulagu, Genghis Khanen biloba eta Kublai Khanen anaia, Persiako Ilkhanerriko lehen khan izan zen. Dokuz Khatun izan zuen emazte eta, gutxienez, hiru seme-alaba izan zituzten. Ama eta emaztea kristauak zituen, antza denez, eta Hulagu bera, azken urteetan, budismora hurbildu zen, emaztearen nahiaren kontra. (eu)
- Hulagu Khan, also known as Hülegü or Hulegu (Mongolian: Хүлэгү/ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ, romanized: Hu’legu’/Qülegü, lit. 'Surplus'; Chagatay: هلیگو; Arabic: هلیگو خان/ هَلَاوُن Persian: هولاکو خان, Holâku Khân; Chinese: 旭烈兀; pinyin: Xùlièwù [ɕû.ljê.û]; c. 1217 – 8 February 1265), was a Mongol ruler who conquered much of Western Asia. Son of Tolui and the Keraite princess Sorghaghtani Beki, he was a grandson of Genghis Khan and brother of Ariq Böke, Möngke Khan, and Kublai Khan. Hulagu's army greatly expanded the southwestern portion of the Mongol Empire, founding the Ilkhanate of Persia, a precursor to the eventual Safavid dynasty, and then the modern state of Iran. Under Hulagu's leadership, the siege of Baghdad (1258) destroyed Baghdad's standing in the Islamic Golden Age and weakened Damascus, causing a shift of Islamic influence to the Mamluk Sultanate in Cairo and ended the Abbasid Dynasty. (en)
- Houlagou Khan (mongol : ᠬᠤᠯᠠᠭᠤᠬᠠᠨ, VPMC : Hülegü qan, cyrillique : Хулагу, MNS : Khulagu, qui a comme racine le mot qui signifie « surplus » en mongol médiéval), né vers 1217 en Mongolie, mort le 8 février 1265, petit-fils de Gengis Khan et frère de Kubilai Khan, est le fondateur de la dynastie mongole des Houlagides ou Il-khanides, qui gouverne la Perse et l'Irak jusqu'au XIVe siècle. (fr)
- Hulagu Khan (bahasa Mongolia: Хулагу Хан) (juga dikenal dengan sebutan Hülegü, Hulegu and Halaku) (1217 – 8 February 1265) adalah Khan pertama dari dinasti Khan yang menguasai wilayah Persia. Pada masa kekuasaannya dia berhasil menaklukkan banyak wilayah di Asia Barat Daya atau yang sekarang lebih dikenal dengan Timur Tengah, dengan diikuti oleh kekejaman yang luar biasa pada setiap daerah yang ditaklukkannya termasuk penghancuran kota Baghdad yang pada saat itu terkenal sebagai pusat kebudayaan dan ilmu pengetahun dunia pada tahun 1258 yang diikuti oleh pembantaian besar-besaran penduduk yang tinggal di sana. (in)
- フレグ（Hülegü, Hülägü、1218年 - 1265年）、あるいはフラグ、またはフラクは、イルハン朝（フレグ・ウルス）の創始者（在位：1260年 - 1265年）。アバカ、テグデル・アフマドの父。『世界征服者史』『集史』等のペルシア語、アラビア語文献では ペルシア語: هولاكو خان 転写: Hūlākū Khān、『元史』等の漢語文献では旭烈兀 大王、『五族譜（Shu'`ab-i Panjgāna）』のウイグル文字モンゴル語表記では ᠤᠯᠡᠺᠤ 'wl'kw（ulaku < 'ülegü < Hülegü） と表される。 チンギス・カンの子のトルイと、ケレイト族出身の正室ソルコクタニ・ベキの間の三男として生まれた。モンケ、クビライ、アリクブケは同母兄弟であり、チンギス・カンの孫にあたる。イル・ハン ايلخان Īl-khān の尊称で呼ばれた。 (ja)
- Hulagu Khan (noto anche come Hülagü o Hulegu) (1217 – 8 febbraio 1265) è stato un condottiero mongolo che conquistò gran parte dell'Asia sud-occidentale. Era nipote di Gengis Khan e fratello di Arig Bek, Munke e Kublai Khan e diventò il primo khan dell'Ilkhanato di Persia. (it)
- ( 이 문서는 훌레구 울루스의 칸에 관한 것입니다. 차가다이 울루스의 칸에 대해서는 카라 훌레구 문서를 참고하십시오.) 훌라구 칸(페르시아어: خان هولاكو Hūlākū Khān, 몽골어: ᠬᠦᠯᠡᠭᠦᠬᠠᠨ Hülegü Qan, 旭烈兀, 1218년 ~ 1265년 2월 8일) 혹은 훌레구, 퀴레구(Qülegü)는 몽골 제국의 통치자로 아라비아 반도와 시리아, 남부 이라크를 제외한 서남아시아를 정복한 정복자이자 훌레구 울루스의 초대 한이다. 그는 칭기스 칸의 "막내" 아들인 톨루이와 그의 아내인 소르콕타니 (혹은 소유르칵타니) 사이에서 난 아들이었다. 그의 형제로는 뭉케와 쿠빌라이, 아리크 부케가 있다. 훌라구의 군대는 서남 아시아의 일부를 몽골 제국의 영토에 편입시켰으며, 쿠빌라이 카안으로부터 페르시아에 울루스를 분봉받았다. 훌라구의 후손들은 사파비 왕조가 출연하기 전까지 이 지역을 다스렸다. 훌라구의 지도력 아래에서 몽골 제국은 이슬람 문명의 가장 위대한 도시라고 할 수 있는 바그다드를 파괴했으며, 다마스쿠스를 굴복시켰다. 이 정복들은 아이유브 왕조가 가지고 있던 시리아와 이집트의 지배권을 맘루크 왕조로 넘어가게 만들었다. 훌라구의 통치 기간 동안 역사가들의 언어는 아랍어에서 페르시아어로 교체되었다. (ko)
- Hulagu Khan (± 1217 – Azerbeidzjan, 8 februari 1265), ook wel Hoelagoe, Helegu of Hülegü, was een Mongools veroveraar in de Middeleeuwen. Hij stichtte de Il-kanaat dynastie in en regeerde hierover van 1256 tot 1265. Hij was getrouwd met Dokuz Khatun. (nl)
- Hulagu-chan albo Hulegu, Hülegü (ur. 1217, zm. 8 lutego 1265) – wódz mongolski i twórca państwa Ilchanidów. Był piątym synem Tołuja i jego żony Sorkaktani-beki, a zatem wnukiem Czyngis-chana. Właściwie nic nie wiadomo o wczesnym okresie jego życia. W roku 1251 jego brat Mongke został wielkim chanem i z jego rozkazu w roku 1253 Hulagu wyruszył z wielką wyprawą na Bliski Wschód. Postawiono przed nim trzy zasadnicze cele: miał zniszczyć nizarytów, uśmierzyć buntowniczych Kurdów oraz ich krewniaków, Lurów, oraz wymusić na kalifie podporządkowanie się Mongołom. Na drodze ogromnej armii Hulagu, której dokładną wielkość trudno oszacować, pobudowano mosty, wyznaczono brody, zapewniono wyżywienie dla ludzi i zwierząt. Dla armii wytyczono pas na stepach wzdłuż trasy jej przemarszu, z przeznaczeniem na pastwiska dla koni. Na tereny niepodlegające Mongołom Hulagu-chan przybył dopiero w roku 1256 i skierował do muzułmańskich władców orędzie wzywające ich do przybycia do jego obozu z posiłkami, żywnością i bronią, pod groźbą uznania ich za wrogów. Większość bliskowschodnich władców zastosowała się do tego wezwania, lecz kalif poprzestał jedynie na samej deklaracji posłuszeństwa. Od kwietnia do grudnia roku 1256 Hulagu zdobywał kolejne ośrodki nizarytów, z ich najważniejszą twierdzą Alamut włącznie, tak że ich państwo przestało istnieć. Hulagu skierował się następnie do Azerbejdżanu, który w przyszłości miał stać się centrum państwa Ilchanidów, podczas gdy jego podwładny, Bajdżu, w tym samym czasie stłumił rebelię anatolijskich Seldżuków. Przez niemal cały rok 1257 Hulagu prowadził również rozmowy z kalifem, któremu wyrzucał niestawienie się na jego wezwanie. Negocjacje te nie doprowadziły do niczego – kalif , który chyba sądził, że Mongołowie nie ważą się targnąć na duchowego przywódcę islamu, pysznił się swoją wyższością wobec Hulagu i na historycznych przykładach udowadniał mu, że każdego kto walczył z Abbasydami spotykała klęska. Ten wywód obalił jednak przed chanem Nasir al-Din Tusi, perski uczony, który poddał się wraz z asasynami. Zachęcony do ataku, w końcu roku 1257 mongolski wódz przybył pod Bagdad i 29 stycznia 1258 roku rozpoczął szturm na miasto. Już 10 lutego kalif został zmuszony do poddania się i wkrótce Hulagu kazał go zamordować, podobnie jak większość mieszkańców jego stolicy, która została niemal zrównana z ziemią. W ten sposób kalifat przestał istnieć. Po zdobyciu Bagdadu Hulagu wrócił do Azerbejdżanu, natomiast jego podwładni rozpoczęli podbój regionów Al-Dżaziry i Diyarbakıru. Po jego zakończeniu w końcu roku 1259 chan wyruszył przeciwko syryjskim Ajjubidom, i 25 stycznia 1260 roku, z pomocą nowego sojusznika, króla Małej Armenii , zdobył i splądrował Aleppo. W marcu tego samego roku Mongołowie zajęli Damaszek, a ich zagony dotarły aż do Hebronu i Gazy. W tym momencie jednak Hulagu wycofał się z większością swoich sił do Azerbejdżanu, prawdopodobnie na wieść o śmierci wielkiego chana Mongke. W Syrii pozostał jego wódz Kitboga, który jednak 3 września 1260 roku został pokonany przez armię Mameluków pod wodzą sułtana Kutuza i Bajbarsa w bitwie pod Ajn Dżalut, a następnie zabity. Mamelucy zajęli tereny aż po Eufrat, który w przyszłości miał się okazać trwałą granicą pomiędzy nimi a państwem Ilchanidów. Mongołowie nie zaakceptowali tej porażki i bardzo szybko wysłali do Syrii kolejną armię (ale liczyła ona tylko ok. 6 tys. ludzi), jednak została ona pokonana przez miejscowych Ajjubidów w bitwie pod Himsem 10 grudnia 1260 roku. Hulagu nie zaatakował już Syrii, ponieważ wkrótce jego armia musiała zostać zaangażowana na innym froncie. W zimie roku 1261/1262 wybuchła bowiem wojna między Hulagu a władcą Złotej Ordy Berke. Napięcie pomiędzy nimi narastało od dawna i było związane z kilkoma faktami. Do momentu przybycia Hulagu mongolski dowódca na terenie Kaukazu i Azerbejdżanu, Bajdżu, podlegał Złotej Ordzie, co Berke uważał za uzasadnienie jego pretensji do tych terytoriów. Berke był także muzułmaninem i nie ukrywał swojego gniewu z powodu zniszczenia kalifatu przez Hulagu. Ten ostatni nie chciał zwrócić kontyngentów, jakie Orda przysłała mu na wyprawę, a obawiając się buntu wśród nich dokonał egzekucji niektórych ich dowódców, wśród których znajdowali się krewni Berke. W odpowiedzi chan Złotej Ordy wezwał swoich żołnierzy znajdujących się pod rozkazami Hulagu do przechodzenia na stronę Mameluków. Wreszcie Hulagu i Berke znaleźli się po dwóch różnych stronach wojny domowej, jaka wybuchła w imperium mongolskim po śmierci Mongke. Na początku działań wojennych Hulagu zmusił armię pod dowództwem Nogaja, bratanka Berke, do wycofania się, jednak w połowie stycznia jego syn Abaka został pokonany przez Nogaja w bitwie nad rzeką Terek, podczas której pod jego armią załamał się lód na rzece, w rezultacie czego utonęły tysiące żołnierzy. Armia Złotej Ordy nie była jednak w stanie podjąć trwałej okupacji Kaukazu i po tym zwycięstwie wycofała się na północ. Wojna Ilchanidów ze Złotą Ordą trwała aż do śmierci Berke w roku 1267 i wybuchała co jakiś czas na nowo. Sojusz Złotej Ordy z Mamelukami nie tylko odciągał siły potrzebne Ilchanidom w Syrii, ale także pozwalał Mamelukom na sprowadzanie niewolników z kontrolowanych przez Złotą Ordę kipczackich stepów, co stanowiło główne źródło rekrutacji ich armii. Hulagu był człowiekiem o licznych intelektualnych zainteresowaniach, a jego dwór był ośrodkiem nauki i sztuki. Jego ulubieńcem był szczególnie wymieniony już Nasir al-Din Tusi, dla którego wybudował obserwatorium astronomiczne. Pisze się czasami o sympatii Hulagu w stosunku do chrześcijaństwa, co miało być związane z tym, że zarówno jego matka, jak i ulubiona żona, Dokuz-chatun, były nestoriankami, podobnie zresztą jak jego dowódca Kitboga. Celują w tym zwłaszcza autorzy muzułmańscy, którzy w ten sposób chcą wyjaśnić rzekomą nienawiść Hulagu w stosunku do muzułmanów. Należy jednak zauważyć, że Hulagu nigdy nie przeszedł na chrześcijaństwo, zaś zarówno na jego dworze, jak i w armii było mnóstwo muzułmanów. Ponadto chan kazał wybudować w swojej stolicy świątynię buddyjską, a został pochowany wraz z zabitymi specjalnie w tym celu ludźmi, co było ostatnim takim przypadkiem wśród Czyngisydów. Wydaje się zatem, że podobnie jak wielu innych współczesnych mu Mongołów nie posiadał on jakichś precyzyjnie określonych sympatii w stosunku do jednej religii, chociaż interesował się wieloma z nich. Od roku 1259, to jest śmierci Mongkego, Hulagu był właściwie władcą niezależnym, i wtedy też źródła zaczynają używać w stosunku do niego tytułu ilchan, który przyjęli także jego następcy. Formalnie jednak nadal uznawał on zwierzchność Wielkiego Chana, i w roku 1261 Kubilaj przyznał Hulagu prawo do wszystkich zdobytych ziem i potwierdził jego tytuł – co było właściwie tylko uznaniem istniejącego już stanu rzeczy. Zmarł 8 lutego 1265 roku, a władzę w stworzonym przez niego państwie przejął jego najstarszy syn Abaka. (pl)
- Hülegü (mongoliska: Хүлэгү; turkiska: Hülâgü; kinesiska: 旭烈兀; arabiska: هولاكو خان), född cirka 1217, död 1265, var khan av Il-khanatet. Han var son till Tolui och Sorghaghtani Beki, sonson till Djingis khan och bror till Khubilai khan och regerade 1253–1265 över Mongolväldets södra delar, ungefärligen motsvarande dagens Iran, Irak och Afghanistan. (sv)
- Hulagu Cã (também conhecido como Hülegü, Hulegu e Halaku) (1217; 8 de Fevereiro de 1265) era um imperador mongol que conquistou muito do sudoeste asiático. Neto de Gengis Cã e irmão de Arigue Buga, Mangu e Cublai, ele se tornou o primeiro cã (imperador mongol) do Ilcanato. (pt)
- Гулак або Хулагу-хан (монг. Хүлэгү, перс. هولاکو ,1217 — 8 лютого 1265) — ільхан Ірану, тобто хан уділу Тулуя, засновник династії та держави Хулагуїдів. Онук Чингісхана. (uk)
- Хулагу́, Гулагу (1217 — 8 февраля 1265, Мераге, Иранский Азербайджан) — монгольский правитель и военачальник. Внук Чингис-хана, сын Толуя и Сорхахтани, брат каанов Мункэ и Хубилая. Основатель династии Хулагуидов, правившей в созданном им Иранском ильханстве в Передней Азии. (ru)
- 旭烈兀（蒙古语：ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ ᠬᠠᠨ，鲍培转写：Hülegü qan，西里尔字母：Хүлэгү хан，名字意为“战士”，1218年－1265年2月8日）。蒙古人，伊儿汗国的建立者，西南亚的征服者。成吉思汗之孫、拖雷之子、蒙哥及忽必烈之弟、阿里不哥之兄。旭烈兀的军队大大拓展了蒙古帝国的西南疆界。在他的领导下，蒙古人摧毁了伊斯蘭文化的两大中心：巴格达和大马士革，使伊斯蘭教世界的中心转移到了埃及开罗的马木留克王朝。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- هُوْلَاكُوْ خَانْ (1217 – 8 فبراير 1265) هو حفيد جنكيز خان وحاكم مغولي احتل معظم بلاد جنوب غرب آسيا بعد أن قتل الملايين من أهلها، وتوسع جيشه كثيرًا بالجزء الجنوبي الغربي للإمبراطورية المغولية، مؤسسًا سلالة الخانات بفارس، وتوالت السلالات بعد ذلك إلى أن انتهت إلى إيران الحديثة، وقد اجتاح المغول تحت قيادته بغداد عاصمة الخلافة العباسية، كما تحول المؤرخون من الكتابة العربية للفارسية في عهده. (ar)
- Hulagu, Hulegu aŭ Chülegü (mongole: Хүлэгү; naskiĝis ĉirkaŭ 1217; mortis la 8an de februaro 1265) estis mongola ĥano kaj militisto, nepo de Ĝingis-Ĥano. La 10an de februaro 1258, Bagdado estis kaptita de Mongoloj estritaj de Hulegu, dum la sieĝo de Bagdado. Multaj kvartaloj estis ruinigitaj per incendioj, la sieĝo mem aŭ rabado. La Mongoloj masakris plej el la urba loĝantaro, inklude la kalifon Al-Musta'sim, kaj detruis grandajn partojn de la urbo. Ankaŭ la kanaloj kaj digoj kiuj estis forminta la urban sistemon de irigacio estis same detruitaj. Dum tiu tempo, en Bagdado, kristanoj kaj ŝijaistoj estis tolerataj, dum sunaistoj estis traktataj kiel malamikoj. La rabado de Bagdado metis fino al la Abasida Kaliflando, frapego el kiu la Islama civilizo neniam rekuperiĝis. (eo)
- Hulagu Kan, también conocido como Hülegü o Hulegu (c. 1217-Maraghe, 8 de febrero de 1265), fue un gobernante mongol que conquistó gran parte del suroccidente asiático. Conocido en el mundo musulmán como "El terror del islam", su ejército destruyó los dos mayores centros de poder islámico. Hijo de Tolui, nieto de Gengis Kan y hermano de Ariq Böke, Möngke y Kublai Kan, se convirtió en el primer kan del Ilkanato de Persia. (es)
- Hülegü Chan, auch Hülägü (mongolisch ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ Chülegü, persisch هولاکو خان; * um 1217; † 8. Februar 1265), war ein mongolischer Khan und Enkel Dschingis Khans. (de)
- Houlagou Khan (mongol : ᠬᠤᠯᠠᠭᠤᠬᠠᠨ, VPMC : Hülegü qan, cyrillique : Хулагу, MNS : Khulagu, qui a comme racine le mot qui signifie « surplus » en mongol médiéval), né vers 1217 en Mongolie, mort le 8 février 1265, petit-fils de Gengis Khan et frère de Kubilai Khan, est le fondateur de la dynastie mongole des Houlagides ou Il-khanides, qui gouverne la Perse et l'Irak jusqu'au XIVe siècle. (fr)
- Hulagu Khan (bahasa Mongolia: Хулагу Хан) (juga dikenal dengan sebutan Hülegü, Hulegu and Halaku) (1217 – 8 February 1265) adalah Khan pertama dari dinasti Khan yang menguasai wilayah Persia. Pada masa kekuasaannya dia berhasil menaklukkan banyak wilayah di Asia Barat Daya atau yang sekarang lebih dikenal dengan Timur Tengah, dengan diikuti oleh kekejaman yang luar biasa pada setiap daerah yang ditaklukkannya termasuk penghancuran kota Baghdad yang pada saat itu terkenal sebagai pusat kebudayaan dan ilmu pengetahun dunia pada tahun 1258 yang diikuti oleh pembantaian besar-besaran penduduk yang tinggal di sana. (in)
- フレグ（Hülegü, Hülägü、1218年 - 1265年）、あるいはフラグ、またはフラクは、イルハン朝（フレグ・ウルス）の創始者（在位：1260年 - 1265年）。アバカ、テグデル・アフマドの父。『世界征服者史』『集史』等のペルシア語、アラビア語文献では ペルシア語: هولاكو خان 転写: Hūlākū Khān、『元史』等の漢語文献では旭烈兀 大王、『五族譜（Shu'`ab-i Panjgāna）』のウイグル文字モンゴル語表記では ᠤᠯᠡᠺᠤ 'wl'kw（ulaku < 'ülegü < Hülegü） と表される。 チンギス・カンの子のトルイと、ケレイト族出身の正室ソルコクタニ・ベキの間の三男として生まれた。モンケ、クビライ、アリクブケは同母兄弟であり、チンギス・カンの孫にあたる。イル・ハン ايلخان Īl-khān の尊称で呼ばれた。 (ja)
- Hulagu Khan (noto anche come Hülagü o Hulegu) (1217 – 8 febbraio 1265) è stato un condottiero mongolo che conquistò gran parte dell'Asia sud-occidentale. Era nipote di Gengis Khan e fratello di Arig Bek, Munke e Kublai Khan e diventò il primo khan dell'Ilkhanato di Persia. (it)
- ( 이 문서는 훌레구 울루스의 칸에 관한 것입니다. 차가다이 울루스의 칸에 대해서는 카라 훌레구 문서를 참고하십시오.) 훌라구 칸(페르시아어: خان هولاكو Hūlākū Khān, 몽골어: ᠬᠦᠯᠡᠭᠦᠬᠠᠨ Hülegü Qan, 旭烈兀, 1218년 ~ 1265년 2월 8일) 혹은 훌레구, 퀴레구(Qülegü)는 몽골 제국의 통치자로 아라비아 반도와 시리아, 남부 이라크를 제외한 서남아시아를 정복한 정복자이자 훌레구 울루스의 초대 한이다. 그는 칭기스 칸의 "막내" 아들인 톨루이와 그의 아내인 소르콕타니 (혹은 소유르칵타니) 사이에서 난 아들이었다. 그의 형제로는 뭉케와 쿠빌라이, 아리크 부케가 있다. 훌라구의 군대는 서남 아시아의 일부를 몽골 제국의 영토에 편입시켰으며, 쿠빌라이 카안으로부터 페르시아에 울루스를 분봉받았다. 훌라구의 후손들은 사파비 왕조가 출연하기 전까지 이 지역을 다스렸다. 훌라구의 지도력 아래에서 몽골 제국은 이슬람 문명의 가장 위대한 도시라고 할 수 있는 바그다드를 파괴했으며, 다마스쿠스를 굴복시켰다. 이 정복들은 아이유브 왕조가 가지고 있던 시리아와 이집트의 지배권을 맘루크 왕조로 넘어가게 만들었다. 훌라구의 통치 기간 동안 역사가들의 언어는 아랍어에서 페르시아어로 교체되었다. (ko)
- Hulagu Khan (± 1217 – Azerbeidzjan, 8 februari 1265), ook wel Hoelagoe, Helegu of Hülegü, was een Mongools veroveraar in de Middeleeuwen. Hij stichtte de Il-kanaat dynastie in en regeerde hierover van 1256 tot 1265. Hij was getrouwd met Dokuz Khatun. (nl)
- Hülegü (mongoliska: Хүлэгү; turkiska: Hülâgü; kinesiska: 旭烈兀; arabiska: هولاكو خان), född cirka 1217, död 1265, var khan av Il-khanatet. Han var son till Tolui och Sorghaghtani Beki, sonson till Djingis khan och bror till Khubilai khan och regerade 1253–1265 över Mongolväldets södra delar, ungefärligen motsvarande dagens Iran, Irak och Afghanistan. (sv)
- Hulagu Cã (também conhecido como Hülegü, Hulegu e Halaku) (1217; 8 de Fevereiro de 1265) era um imperador mongol que conquistou muito do sudoeste asiático. Neto de Gengis Cã e irmão de Arigue Buga, Mangu e Cublai, ele se tornou o primeiro cã (imperador mongol) do Ilcanato. (pt)
- Гулак або Хулагу-хан (монг. Хүлэгү, перс. هولاکو ,1217 — 8 лютого 1265) — ільхан Ірану, тобто хан уділу Тулуя, засновник династії та держави Хулагуїдів. Онук Чингісхана. (uk)
- Хулагу́, Гулагу (1217 — 8 февраля 1265, Мераге, Иранский Азербайджан) — монгольский правитель и военачальник. Внук Чингис-хана, сын Толуя и Сорхахтани, брат каанов Мункэ и Хубилая. Основатель династии Хулагуидов, правившей в созданном им Иранском ильханстве в Передней Азии. (ru)
- 旭烈兀（蒙古语：ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ ᠬᠠᠨ，鲍培转写：Hülegü qan，西里尔字母：Хүлэгү хан，名字意为“战士”，1218年－1265年2月8日）。蒙古人，伊儿汗国的建立者，西南亚的征服者。成吉思汗之孫、拖雷之子、蒙哥及忽必烈之弟、阿里不哥之兄。旭烈兀的军队大大拓展了蒙古帝国的西南疆界。在他的领导下，蒙古人摧毁了伊斯蘭文化的两大中心：巴格达和大马士革，使伊斯蘭教世界的中心转移到了埃及开罗的马木留克王朝。 (zh)
- Hulegu o Hülegü Khan (?, 1217 - Maragha, l'Iran, 8 de febrer de 1265) fou el primer il-kan de Pèrsia (1256-1265). Net de Genguis Khan i fill de Tului, el seu germà Mongke, kagan dels mongols, li encomanà el govern de Pèrsia i la lluita contra els ismaïlites i el Califat Abbàssida. (ca)
- Hülegü (1217 – 8. února 1265) známý také jako Hulagu nebo Hulegu (arabsky هولاكو; mongolsky Хүлэгү, Khülegü; (čagatajsky/persky ہلاکو, Hulaku) byl mongolský panovník, který dobyl velká území v jihozápadní Asii. Byl synem Tolujchána a vnukem Čingischána. Jeho bratry byli , Möngkä a Kublaj. Hülegü se svou armádou značně rozšířil jihozápad Mongolské říše a založil Ílchanát, možného předchůdce pozdější Safíovské říše a budoucího Íránského státu. Mongolové pod velením Hülegüho zničili tehdejší centrum islámu, Bagdád a taktéž oslabili Damašek, čímž způsobili přesun islámu na mamlúcká území. V Sýrii jejich nápor odrazili Egypťané roku 1260. V Persii se Hülegüho poradcem stal známý učenec Naṣir-al-Din Ṭusi, který doporučil vyplenění Bagdádu. Při dobývání Íránu v roce 1256 Hülegü zničil pevnost (cs)
- Hulagu Khan, also known as Hülegü or Hulegu (Mongolian: Хүлэгү/ᠬᠦᠯᠡᠭᠦ, romanized: Hu’legu’/Qülegü, lit. 'Surplus'; Chagatay: هلیگو; Arabic: هلیگو خان/ هَلَاوُن Persian: هولاکو خان, Holâku Khân; Chinese: 旭烈兀; pinyin: Xùlièwù [ɕû.ljê.û]; c. 1217 – 8 February 1265), was a Mongol ruler who conquered much of Western Asia. Son of Tolui and the Keraite princess Sorghaghtani Beki, he was a grandson of Genghis Khan and brother of Ariq Böke, Möngke Khan, and Kublai Khan. (en)
- Hulagu (c. 1217 - 1265eko otsailaren 8a), Hulagu Khan izenaz ere ezaguna, agintari mongola izan zen, Hego-mendebaldeko Asiaren parte handi bat konkistatu zuena. Haren armadak Bagdad eta Damasko suntsitu zituen, botere islamikoaren gune handienak. Hori dela eta, Kairoko mamelukoak mundu islamikoko eragin handieneko dinastia bihurtu ziren. Hulagu, Genghis Khanen biloba eta Kublai Khanen anaia, Persiako Ilkhanerriko lehen khan izan zen. (eu)
- Hulagu-chan albo Hulegu, Hülegü (ur. 1217, zm. 8 lutego 1265) – wódz mongolski i twórca państwa Ilchanidów. Był piątym synem Tołuja i jego żony Sorkaktani-beki, a zatem wnukiem Czyngis-chana. Właściwie nic nie wiadomo o wczesnym okresie jego życia. W roku 1251 jego brat Mongke został wielkim chanem i z jego rozkazu w roku 1253 Hulagu wyruszył z wielką wyprawą na Bliski Wschód. Postawiono przed nim trzy zasadnicze cele: miał zniszczyć nizarytów, uśmierzyć buntowniczych Kurdów oraz ich krewniaków, Lurów, oraz wymusić na kalifie podporządkowanie się Mongołom. Na drodze ogromnej armii Hulagu, której dokładną wielkość trudno oszacować, pobudowano mosty, wyznaczono brody, zapewniono wyżywienie dla ludzi i zwierząt. Dla armii wytyczono pas na stepach wzdłuż trasy jej przemarszu, z przeznaczeniem (pl)
|
.jpeg){kind=link}
.jpeg){kind=link}
