| dbo:abstract
|
- التأريخية (بالإيطالية: Storicismo) هي نظرية فلسفية وتاريخية، تأسست في القرن التاسع عشر في ألمانيا باسم Historismus وكان تأثير خاص في أوروبا في القرنين التاسع عشر والعشرين. في تلك الأوقات لم يكن هناك علم طبيعي أو إنساني أو فلسفي واحد لا يعكس، بطريقة أو بأخرى، النوع التاريخي للفكر. إنها تعلن تاريخية الإنسانية وربطها بالتقاليد. يرفض التأريخ التاريخي الغائية التاريخية ويؤسس تفسيراته للظواهر التاريخية على التعاطف والفهم للأحداث، والأشخاص الذين يتصرفون، والفترات التاريخية. يأخذ النهج التاريخي إلى حدوده القصوى الملاحظة الشائعة بأن المؤسسات البشرية (اللغة، والفن، والدين، والقانون، والدولة) عرضة للتغيير الدائم. يجب عدم الخلط بين التأريخية والتاريخية، ومع ذلك فإن العادات الإنجليزية لاستخدام كلتا الكلمتين متشابهة جدًا. (يُحفظ مصطلح «التأريخية» أحيانًا لتعريف تيار معين يسمى "Historismus" في تقليد الفلسفة والتأريخ الألماني.) (ar)
- Historismus bezeichnet eine im 19. und 20. Jahrhundert in Deutschland einflussreiche philosophische und geschichtswissenschaftliche Strömung. Sie hebt die Geschichtlichkeit des Menschen hervor, seine Verankerung in einer Tradition und das Bewusstsein, durch die Vergangenheit geprägt zu sein, und betrachtet jegliche Ideen und Institutionen wie Staat und Nation nicht als rationale Ergebnisse gesellschaftlicher Prozesse, sondern als organische, geschichtlich hervorgebrachte Wesenhaftigkeiten. Geschichte soll im Historismus nicht durch philosophische oder metaphysische Überbauten erklärt werden, stattdessen soll ein Verständnis für die Individualität der einzelnen Epochen und Geschehnisse entwickelt werden. Der Historismus ist nicht zu verwechseln mit dem Historizismus. (de)
- Historism (Italian: storicismo) is a philosophical and historiographical theory, founded in 19th-century Germany (as Historismus) and especially influential in 19th- and 20th-century Europe. In those times there was not a single natural, humanistic or philosophical science that would not reflect, in one way or another, the historical type of thought (cf. comparative historical linguistics etc.). It pronounces the historicity of humanity and its binding to tradition. Historist historiography rejects historical teleology and bases its explanations of historical phenomena on sympathy and understanding (see Hermeneutics) for the events, acting persons, and historical periods. The historist approach takes to its extreme limits the common observation that human institutions (language, Art, religion, law, State) are subject to perpetual change. Historism is not to be confused with historicism, nevertheless the English habits of using both words are very similar. (The term historism is sometimes reserved to identify the specific current called Historismus in the tradition of German philosophy and historiography.) (en)
- L'historisme est un courant historique qui est apparu au XIXe siècle dans le monde germanique sous l'impulsion de grandes figures comme Leopold von Ranke ou encore Friedrich Schlegel et Novalis. Ce courant est considéré comme le fondement de la méthode historique moderne et se base principalement sur la critique des sources. (fr)
- Historisme is de geschiedkunde die poogt om door het gebruik van primaire bronnen terug te gaan naar wat er feitelijk gebeurd is op een bepaald tijdstip. Deze negentiende-eeuwse stroming volgde de principes en methoden van Leopold von Ranke. Historisten, soms dan ook genoemd, gaan ervan uit dat de geschiedenis althans ten dele kenbaar is en proberen deze te reconstrueren door vermeend objectieve gegevens te verzamelen, veelal uit schriftelijke bronnen. De historisten namen als eersten de geschiedschrijving als een aparte discipline: voor de negentiende eeuw was dit (generaliserend gezegd) een literair genre, geen wetenschap. Daardoor was zij niet louter een zoeken naar de waarheid geweest, maar was het ook ten dele bedoeld geweest ter vermaak of als kunstvorm. Het historisme kenmerkt zich verder door evolutionaire opvattingen met betrekking tot historische fenomenen. Onder andere Von Ranke had het idee dat entiteiten, zoals een land, instituut of volk, zichzelf ontwikkelen en groeien vanuit hun historische kern. Hiermee onderscheidt het historisme zich van de moderne geschiedwetenschap, waarin doorgaans niet meer wordt geloofd dat iedere historische entiteit een eigen identiteit bezit die als een boom uit haar eikel groeit, bloeit en vervalt. Het historisme stelt ook dat iedere tijdsperiode begrepen dient te worden vanuit de eigen tijd, ofwel vanuit de toentertijd heersende normen en waarden. De verleden werkelijkheid en het handelen van de toenmalige actoren kunnen volgens deze logica slechts begrepen worden als we ons daadwerkelijk proberen in te leven in de betreffende tijd en personen. Zo kunnen we bijvoorbeeld de 17e-eeuwse Europese noodzaak om te trouwen als een paar zwanger bleek slechts begrijpen vanuit de toenmalige religieuze overtuiging en sociaaleconomische omstandigheden. Dit waardenrelativisme leidde er evenwel toe dat het historisme zich de beschuldiging van algeheel relativisme en cultureel nihilisme op de hals haalde, zeker na de Tweede Wereldoorlog. Onder andere de beroemde politiek filosoof Leo Strauss stelde het historisme gelijk aan algeheel waardenrelativisme. De termen historisme en historicisme mogen niet verward worden, alhoewel ze regelmatig door elkaar worden gebruikt in verschillende talen. Onder andere Strauss sprak over historicism waar hij historism bedoelde. Historicisme is het idee dat de geschiedenis zich ontwikkelt volgens een bepaalde vaste wetmatigheid, vaak richting een einddoel in de geschiedenis. Dit is onder andere terug te vinden bij Hegel en Marx. Dit is waar Popper tegen argumenteert in zijn De armoede van het historicisme. (nl)
- 역사상대주의(歷史相對主義, 문화어: 력사상대주의, 독일어: Historismus)는 실증주의 역사관의 기반 개념으로, 한 시대에 존재했던 인간의 의식은 역사의 해석학적 연구로부터 도출해낼 수 있다는 논리이다. 이미 수많은 역사가 다른 형태를 보이고 있기에, 인간의 속성도 상대적이라는 상대주의로 나아갈 수 있는 논리를 갖추고 있었다. 이 학설은 19세기에 형성된 역사철학의 한 조류로 독일역사학파에서 비롯되었다. (ko)
- Historyzm – stanowisko filozoficzne i metodologiczne postulujące poznawanie rzeczywistości oraz ujmowanie zjawisk, zwłaszcza społecznych i kulturowych, w sposób historyczny, tj. ze względu na ich powstanie, rozwój i warunki dziejowe. Historyzm jest terminem wieloznacznym: określał uwzględnianie kontekstu historycznego w rozważaniach o człowieku i życiu społecznym; była to nazwa światopoglądu; metody badań zjawisk społecznych. Występował w różnych postaciach. Jerzy Topolski wprowadził pojęcie historyzmu absolutnego, którego idee były następujące:
* uhistorycznienie życia – żadnego faktu ludzkiego świata nie da się wytłumaczyć, dopóki traktować się go będzie jako coś niezmiennego, odrzucając ważność przemian historycznych
* życie historyczne jako całość – historyzm ukazuje różne sfery kultury jako części zintegrowane w jedną całość, zależącą od splotu okoliczności historycznych i "ducha" społeczeństwa
* historyzm jako opozycja naturalizmu – badanie nastawione na poznaniu indywiduum: jednostki, narodu, epoki, państwa
* zatarcie granicy między świadomością naukową a potoczną; humanistyka jest samowiedzą – ekspresją życia nie podlegającą pod metody nauk przyrodniczych
* idea rozumu historycznego – wiedza humanistyczna jest wartościująca, człowiek poznaje świat jako osobowość zdarzenia w kulturze
* poznanie świata historycznego to ustanowienie między podmiotem poznającym a przedmiotem jego poznawania więzi duchowej, zwanej rozumem (pl)
- Historism, ibland skrivet historicism, är den idétradition inom humanistisk och samhällsvetenskaplig forskning som betonar att alla företeelser måste förstås historiskt och att historiska händelser till sin karaktär är unika (das Einmalige). En förgrundsgestalt inom denna idétratition är den tyske historikern Leopold von Ranke (1795–1886), genom sin påverkan av Johann Gottfried Herder. Historism, uppkom som historiefilosofisk ståndpunkt i norra Tyskland, England och Frankrike under första hälften av 1800-talet. Leopold von Ranke och Wilhelm Dilthey (1833-1911) var tyska pionjärer, som betecknade alla kulturyttringar som produkter av den historiska utvecklingen och alltså förnekade dessas beroende av tidlöst giltiga normer. Historismen var en reaktion mot händelserna i Frankrike 1789 och vad denna revolution innebar. Motsvarande teori inom rättsfilosofi kallas den historiska skolan. (sv)
- Историзм (историцизм) — немецкая философская школа конца XIX — начала XX века, к представителям которой относят В. Дильтея, Г. Зиммеля, Ф. Мейнеке, Г. Риккерта, М. Вебера, Э. Трёльча. Историзм развивался в рамках неокантианства, формулируя идиографический (индивидуализирующий) подход, не делая абстрактных обобщений. Для историзма неприемлем позитивистский подход О. Конта к философии истории. Историзм считает объектом исторического познания индивидуальный характер продуктов человеческой культуры, обычаев, мифов, ценностей каждой отдельной эпохи. (ru)
|
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 11398 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:author
| |
| dbp:text
|
- not to forget the underlying historical connection, to examine every question from the standpoint of how the given phenomenon arose in history and what principal stages this phenomenon passed through in its development, and, from the standpoint of its development, to examine what the given thing has become today. (en)
|
| dbp:title
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- L'historisme est un courant historique qui est apparu au XIXe siècle dans le monde germanique sous l'impulsion de grandes figures comme Leopold von Ranke ou encore Friedrich Schlegel et Novalis. Ce courant est considéré comme le fondement de la méthode historique moderne et se base principalement sur la critique des sources. (fr)
- 역사상대주의(歷史相對主義, 문화어: 력사상대주의, 독일어: Historismus)는 실증주의 역사관의 기반 개념으로, 한 시대에 존재했던 인간의 의식은 역사의 해석학적 연구로부터 도출해낼 수 있다는 논리이다. 이미 수많은 역사가 다른 형태를 보이고 있기에, 인간의 속성도 상대적이라는 상대주의로 나아갈 수 있는 논리를 갖추고 있었다. 이 학설은 19세기에 형성된 역사철학의 한 조류로 독일역사학파에서 비롯되었다. (ko)
- Историзм (историцизм) — немецкая философская школа конца XIX — начала XX века, к представителям которой относят В. Дильтея, Г. Зиммеля, Ф. Мейнеке, Г. Риккерта, М. Вебера, Э. Трёльча. Историзм развивался в рамках неокантианства, формулируя идиографический (индивидуализирующий) подход, не делая абстрактных обобщений. Для историзма неприемлем позитивистский подход О. Конта к философии истории. Историзм считает объектом исторического познания индивидуальный характер продуктов человеческой культуры, обычаев, мифов, ценностей каждой отдельной эпохи. (ru)
- التأريخية (بالإيطالية: Storicismo) هي نظرية فلسفية وتاريخية، تأسست في القرن التاسع عشر في ألمانيا باسم Historismus وكان تأثير خاص في أوروبا في القرنين التاسع عشر والعشرين. في تلك الأوقات لم يكن هناك علم طبيعي أو إنساني أو فلسفي واحد لا يعكس، بطريقة أو بأخرى، النوع التاريخي للفكر. إنها تعلن تاريخية الإنسانية وربطها بالتقاليد. يجب عدم الخلط بين التأريخية والتاريخية، ومع ذلك فإن العادات الإنجليزية لاستخدام كلتا الكلمتين متشابهة جدًا. (يُحفظ مصطلح «التأريخية» أحيانًا لتعريف تيار معين يسمى "Historismus" في تقليد الفلسفة والتأريخ الألماني.) (ar)
- Historismus bezeichnet eine im 19. und 20. Jahrhundert in Deutschland einflussreiche philosophische und geschichtswissenschaftliche Strömung. Sie hebt die Geschichtlichkeit des Menschen hervor, seine Verankerung in einer Tradition und das Bewusstsein, durch die Vergangenheit geprägt zu sein, und betrachtet jegliche Ideen und Institutionen wie Staat und Nation nicht als rationale Ergebnisse gesellschaftlicher Prozesse, sondern als organische, geschichtlich hervorgebrachte Wesenhaftigkeiten. Geschichte soll im Historismus nicht durch philosophische oder metaphysische Überbauten erklärt werden, stattdessen soll ein Verständnis für die Individualität der einzelnen Epochen und Geschehnisse entwickelt werden. (de)
- Historism (Italian: storicismo) is a philosophical and historiographical theory, founded in 19th-century Germany (as Historismus) and especially influential in 19th- and 20th-century Europe. In those times there was not a single natural, humanistic or philosophical science that would not reflect, in one way or another, the historical type of thought (cf. comparative historical linguistics etc.). It pronounces the historicity of humanity and its binding to tradition. (en)
- Historisme is de geschiedkunde die poogt om door het gebruik van primaire bronnen terug te gaan naar wat er feitelijk gebeurd is op een bepaald tijdstip. Deze negentiende-eeuwse stroming volgde de principes en methoden van Leopold von Ranke. (nl)
- Historyzm – stanowisko filozoficzne i metodologiczne postulujące poznawanie rzeczywistości oraz ujmowanie zjawisk, zwłaszcza społecznych i kulturowych, w sposób historyczny, tj. ze względu na ich powstanie, rozwój i warunki dziejowe. Historyzm jest terminem wieloznacznym: określał uwzględnianie kontekstu historycznego w rozważaniach o człowieku i życiu społecznym; była to nazwa światopoglądu; metody badań zjawisk społecznych. Występował w różnych postaciach. Jerzy Topolski wprowadził pojęcie historyzmu absolutnego, którego idee były następujące: (pl)
- Historism, ibland skrivet historicism, är den idétradition inom humanistisk och samhällsvetenskaplig forskning som betonar att alla företeelser måste förstås historiskt och att historiska händelser till sin karaktär är unika (das Einmalige). En förgrundsgestalt inom denna idétratition är den tyske historikern Leopold von Ranke (1795–1886), genom sin påverkan av Johann Gottfried Herder. (sv)
|
| rdfs:label
|
- التأريخية (ar)
- Historismus (Geschichtswissenschaft) (de)
- Historism (en)
- Historisme (fr)
- 역사상대주의 (ko)
- Historisme (geschiedschrijving) (nl)
- Historyzm (filozofia) (pl)
- Историзм (философия) (ru)
- Historism (sv)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:architecturalStyle
of | |
| is dbo:knownFor
of | |
| is dbo:philosophicalSchool
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:architecturalStyle
of | |
| is dbp:knownFor
of | |
| is dbp:schoolTradition
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
