| dbo:abstract
|
- Els celtibers eren un dels grups de pobles celtes que habitaven la península Ibèrica. Les fonts clàssiques gregues i romanes ens transmeten dues interpretacions del nom amb què són identificats. Per una banda, Posidoni, Diodor de Sicília i Marc Valeri Marcial incideixen que els celtibers són una mescla de celtes i d'ibers, mentre que Apià i Estrabó indiquen que són celtes que viuen entre ibers. La historiografia actual reconeix unànimement la predominança del component cèltic, la llengua per exemple, tot i reconèixer les influències culturals ibèriques, l'escriptura per exemple. La variant "celtíbers", que se sent a voltes, és errònia (igual que la variant "íbers" per a referir-se als ibers). (ca)
- سلتيأيبيرون مجموعة من شعوب الكلت التي تقطن وسط شرق شبه الجزيرة الإيبيرية خلال القرون قبل الميلاد. تم ذكرهم صراحة على أنهم سلتيون من قبل العديد من المؤلفين الكلاسيكيين (مثل Strabo ). تحدثت هذه القبائل اللغة السلتيبيري وكتبتها عن طريق تكييف الأبجدية الأيبيرية. سمحت النقوش العديدة التي تم اكتشافها، للعلماء بتصنيف اللغة السلتيبيريّة كلغة سلتيك، إحدى لغات الهيسبانو السلتيّة (المعروف أيضًا باسم السلتية الإيبيرية) التي كانت تُتحدث بلغة ما قبل الرومانية والرومانية المبكرة ايبيريا. آثاريا، العديد من العناصر تصل Celtiberians مع الكلت في أوروبا الوسطى، ولكن أيضا تظهر اختلافات كبيرة مع كل من ثقافة هالستات وثقافة لاتين. لا يوجد اتفاق كامل على التعريف الدقيق للكيلتيبيريين بين المؤلفين الكلاسيكيين، ولا العلماء الحديثين. من الواضح أن نهر إبرة يفصل المناطق السلتيبيريّة عن الشعوب الناطقة غير الهندية الأوروبية. في اتجاهات أخرى، يكون ترسيم الحدود أقل وضوحًا. (ar)
- The Celtiberians were a group of Celts and Celticized peoples inhabiting an area in the central-northeastern Iberian Peninsula during the final centuries BC. They were explicitly mentioned as being Celts by several classic authors (e.g. Strabo). These tribes spoke the Celtiberian language and wrote it by adapting the Iberian alphabet, in the form of the Celtiberian script. The numerous inscriptions that have been discovered, some of them extensive, have allowed scholars to classify the Celtiberian language as a Celtic language, one of the Hispano-Celtic (also known as Iberian Celtic) languages that were spoken in pre-Roman and early Roman Iberia. Archaeologically, many elements link Celtiberians with Celts in Central Europe, but also show large differences with both the Hallstatt culture and La Tène culture. There is no complete agreement on the exact definition of Celtiberians among classical authors, nor modern scholars. The Ebro river clearly divides the Celtiberian areas from non-Indo-European speaking peoples. In other directions, the demarcation is less clear. Most scholars include the Arevaci, Pellendones, Belli, Titti and Lusones as Celtiberian tribes, and occasionally the Berones, Vaccaei, Carpetani, Olcades or Lobetani. In 195 BC, part of Celtiberia was conquered by the Romans, and by 72 BC the entire region had become part of the Roman province of Hispania Citerior. The subjugated Celtiberians waged a protracted struggle against the Roman conquerors, staging uprisings in 195–193 BC, 181–179 BC, 153–151 BC, and 143–133 BC. In 105 BC, Celtiberian warriors drove the Germanic Cimbri from Spain in the Cimbrian War (113–101 BC) and also played an important role in the Sertorian War (80–72 BC). (en)
- Als Keltiberer bezeichnet man im engeren Sinne eine Gruppe von Stämmen, die in vorrömischer Zeit im zentralen und nördlichen Spanien bzw. im Übergangsgebiet zwischen den iberischen Stämmen entlang der Mittelmeerküste der Iberischen Halbinsel und den keltischen Stämmen im Innern der Halbinsel lebte. Zu den Keltiberischen Stämmen werden gezählt: Arevaker, Titos, Beller, Lusonen und , manchmal auch Vaccaei, Carpetani, Olcades und Lobetani. Im weiteren Sinne ist damit fälschlich die Gesamtheit aller antiken keltischen und iberischen Stämme auf der gesamten Iberischen Halbinsel gemeint. (de)
- El término celtíberos agrupa a una serie de pueblos prerromanos celtas o celtizados que habitaban desde finales de la Edad del Bronce (aprox. siglo XIII a. C.), hasta la romanización de Hispania (siglo II a. C. a siglo I), la zona de la península ibérica llamada Celtiberia por las fuentes clásicas. Resulta difícil asignar territorios y fronteras concretas a esta amalgama de pueblos debido a la escasa documentación histórica existente y a la cantidad de hipótesis sugeridas por los restos arqueológicos encontrados. La definición de celtíbero ha cambiado a lo largo de la historia, pero en la actualidad son habitualmente considerados celtíberos los arévacos, titos, bellos, lusones y pelendones, y más ocasionalmente vacceos, carpetanos, olcades y lobetanos. Es difícil precisar cómo llegaron las influencias celtas a los indígenas durante la Edad del Bronce. La cultura material resultante es claramente distinguible de los modelos celtas centroeuropeos (Cultura de Hallstatt y La Tène). Hacia el siglo III a. C., comienza un proceso de formación de núcleos urbanos más grandes, en detrimento de los pequeños asentamientos fortificados que los celtíberos habitaban hasta entonces. Poco después, adoptan el silabario íbero, dejando en escritura celtibérica inscripciones en monedas y documentos. Tanto las inscripciones encontradas en escritura celtibérica y escritura latina, documentan la lengua celtibérica como lengua celta. A comienzos del siglo II a. C.. entraron en contacto con las potencias mediterráneas, y fueron descritos por historiadores como Ptolomeo, Estrabón, Marcial o Tito Livio entre otros. Los romanos los consideraban una mezcla de celtas e íberos, diferenciándose así de sus vecinos, tanto de los celtas de la meseta como de los íberos de la costa. Plinio el Viejo afirma que los celtas de Iberia han emigrado desde el territorio de Celtici Lusitania, que él parece considerar como el asiento original de toda la población celta de la península ibérica que incluye los celtíberos, en el terreno de la identidad de los ritos sagrados, el lenguaje y los nombres de las ciudades. Tras organizar una dura resistencia (Guerras Celtíberas), los pueblos celtíberos fueron romanizados durante el siglo II y el siglo I a. C. En el marco de las Guerras Sertorianas ocurrieron los últimos episodios formales de rebelión.Los celtas no practicaban la escritura.Los celtíberos si utilizando el alfabeto de los iberos.Sus creencias religiosas estaban vinculadas con las divinidades y los rituales funerarios celtas, como los enterramientos en necrópolis de incineración.[cita requerida] (es)
- Zeltiberiarrak Iberiar penintsulan K.a. azken mendeetan zeltiberieraz hitz egiten zuten herriak ziren, Galiatik migratutako zeltak bertako indoeuroparren aurreko populazioekin (batik bat iberiarrekin) nahastean sortuak. Tribuak osatzen zituzten, besteak beste arevaci, belli, titti eta lusones izen latindarrekin ezagutzen direnak. (eu)
- Le terme de Celtibères se réfère généralement aux tribus celtiques ou « celtisées » de la péninsule Ibérique. Ils sont nommés ainsi par les géographes grecs. Ces peuples celtibères habitaient à l'ouest des Monts ibériques (en latin : Idoubeda). Les Romains les considéraient comme un mélange de Celtes et d'Ibères, mais en les différenciant ainsi de leurs voisins, c'est-à-dire des Celtes du plateau et des Ibères de la côte. Aujourd’hui il est convenu de partager la péninsule en deux zones linguistiques, avec une ligne allant des Pyrénées jusqu’à l’embouchure du Guadiana, et comprenant le centre et l’ouest pour les peuples dénommés celtibères. « Les principaux peuples Celtibères étaient les Arvaques, les Berones, les Carpétans (au moins en partie), les Lusones, les , les Pelendons et les Vaccéens. [...] Les Cantabres, les Astures et les peuples de la Galice actuelle, ainsi que ceux qui habitaient le nord du Portugal appartenaient également au moins en partie à la famille celtibérique. » Les archéologues datent souvent l’apparition d’une culture celtibère, différenciée de celle des Ibères au début du second âge du fer. Il semble plus difficile de dater l’arrivée sur la péninsule des peuples celtes proprement dits. Les IIIe et IIe siècles av. J.-C. sont la période la plus florissante. Toutefois, la culture celtibère présente souvent plus d’affinités avec la culture des Ibères qu’avec les Gaulois contemporains, ce sont des peuples celtes qui se sont « ibérisés ». (fr)
- Ba ghrúpa Ceilteach agus daoine Ceiltithe iad na Ceiltibéirigh a raibh cónaí orthu i gceantar i Lár-Oirthuaisceart Leithinis na hIbéire, le linn na gcéadta bliain deiridh R.Ch. Luaigh roinnt údar clasaiceach go follasach gur Cheiltigh iad. (m.sh. Strabó). Labhair na treibheanna seo teanga Cheiltibéarach, agus scríobh siad í trí aibítir na hIbéire a oiriúnú, i bhfoirm na scripte Ceiltibéirí. Thug na hinscríbhinní iomadúla a thángthas orthu, cuid acu fairsing, deis do scoláirí an teanga a rangú mar theanga Cheiltibéarach, ceann de na teangacha ceilteacha-easpáinneacha (ar a dtugtar Ceiltis na hIbéire freisin) a labhraíodh san Ibéir réamh-Rómhánach agus luath-Rómhánach. Ó thaobh na seandálaíochta de, nascann go leor gnéithe na Ceiltibéirigh, leis na Ceiltigh i Lár na hEorpa, ach léiríonn siad difríochtaí móra freisin leis an cultúr Hallstatt agus cultúr La Tène araon. (ga)
- Suku Keltiberia adalah kelompok orang yang menuturkan bahasa Kelt di Semenanjung Iberia pada abad-abad akhir SM. Suku ini berasal dari suku Kelt yang bermigrasi dari Galia dan berbaur dengan penduduk lokal, yang merupakan suku , khususnya . Secara arkeologis, suku Keltiberia berpartisipasi dalam budaya Hallstatt di tempat yang kini merupakan Spanyol utara-tengah. Istilah Keltiberi muncul dalam naskah-naskah karya Diodoros Sikolos, Appian dan Martial yang mengenali pencampuran suku Kelt dan Iberia; Strabo memandang suku Kelt sebagai unsur dominan dalam pencampuran ini. Nama-nama suku yang termasuk golongan Keltiberita yaitu Arevaci, Belli, Titti, dan Lusones. Bahasa Keltiberia muncul pada abad pertama SM. Bahasa Kelt lainnya, seperti Bahasa Lusitania, dituturkan di Iberia pra-Romawi. merupakan asal nama Lusitania, provinsi Romawi yang mencakupp Portugal dan Extremadura modern. (in)
- 켈티베리아인(Celtiberians)은 기원전에 이베리아 반도 중부와 동부에 살았던 켈트족 집단이다. 이들은 인도유럽어족에 속하는 를 사용하면서 이베리아 문자를 수용해 기록에 사용했다. 고고학적으로 켈티베리아인의 유물은 중앙유럽 켈트와 많은 연관성이 있지만 할슈타트 문화나 라텐 문화와 구분되는 차이점도 존재한다. "켈티베리아인"에 대한 정확한 정의는 고대에도 현대에도 이루어진 바가 없다. 에브로 강을 경계로 인도유럽어족인 켈티베리아인들과 비인도유럽어족 사용 부족들이 나뉘었다는 것은 확실하지만 다른 면에서는 경계가 불확실하다. 많은 학자들은 , , , , 을 켈티베리아인의 범주에 넣고 있으며, 학자에 따라 , , , , , 을 넣기도 한다. (ko)
- I Celtiberi erano popolazioni celtiche stanziate nell'antichità, a seguito di varie ondate migratorie, nella Penisola iberica. Dal nucleo originario, collocato nell'odierna Spagna centro-settentrionale, si estesero in seguito verso sud (nell'attuale Andalusia) e verso occidente, lungo le coste atlantiche della penisola (attuale Galizia). Frazionati (come tutti i Celti) in numerose tribù e sottomessi a Roma fin dal II secolo a.C. (Guerre celtibere), subirono un forte processo di assimilazione alla nuova cultura latina, finendo per dissolversi come popolo autonomo già a partire dall'Età augustea. (it)
- ケルティベリア人（ケルティベリアじん、スペイン語: Celtíberos）は、古代イベリア半島に居住していたケルト人の一派のこと。またはむしろ他の名前を持つケルト系諸族をさす名称（ウェトネス族、ウァッセオス族、ルシタニ族なども含む）。これらの人々はイベリア山地の西に住んでいた。ローマ人たちは彼らをケルト人とイベリア人の混血であるとみなしていた。 (ja)
- Celtyberowie, a raczej Celtoiberowie – nazwa ludu, który zamieszkiwał centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim. Byli wynikiem asymilacji ludów celtyckich zamieszkujących północną część Półwyspu Iberyjskiego i Iberów, osiadłych na południu i wschodzie. Posługiwali się językiem należącym do grupy języków celtyckich. (pl)
- Keltiberiërs is een verzamelnaam voor de Keltische stammen die zich op het Iberisch Schiereiland (Spanje, Portugal) hebben gevestigd. Tussen 650 v. Chr. en 133 v. Chr. waren zij het dominante volk. Hun oorsprong is onderhevig aan discussie. Volgens de Romeinen behoorden zij tot de Keltische cultuur. Tegenwoordig denkt men daar genuanceerder over. De Keltiberiërs waren voornamelijk een volk van landbouwers. De handelsbetrekkingen die zij onderhielden was voornamelijk gericht op het Iberische schiereiland. Zij kwamen in oorlog met de op expansie gerichte Romeinen die hun als geduchte tegenstanders zagen. In eerste instantie hadden deze moeite met de strijdwijze van de Keltiberiërs die vochten met een zwaard met kort lemmet. Pas nadat de Romeinen hun eigen variant ontwikkelden, de gladius hispaniensis en de standaardzwaard werd van de legioenen kregen zij de overhand. Niettemin waren verschillende oorlogen nodig om de goed beschermde heuvelforten “castros” van de Keltiberiërs in handen te krijgen. De belangrijkste stammen waren de Titii, de Lusonen, de Belli en de Arevaci. Met de nederlaag bij Numantia in 133 v. Chr waren de Keltiberiërs gepacifieerd. Onder de Romeinen vermengden zij zich met de andere volken van Hispania. De enige sporen die nog resteren zijn eigenaardige Keltische plaatsnamen op het platteland. De enige gebieden op het Iberisch Schiereiland waar nog Keltische gewoontes zijn, zijn Asturië en Galicië. (nl)
- De celtiberos (ou celtibéricos) designam-se os povos ibéricos pré-romanos celtas ou celtizados que habitavam a Península Ibérica desde finais da Idade do Bronze, no século XIII a.C., até à romanização da Hispânia, desde o século II a.C. ao século I. O termo denomina também genericamente os idiomas que utilizavam. Dentre esses povos existe um expressamente denominado celtibero, que habitava a região oeste da Cordilheira Ibérica, a Celtibéria, embora também há quem integre outros povos nesse grupo étnico, tais como os vetões, váceos, lusitanos, carpetanos ou célticos. Foram descritos por historiadores como Ptolomeu, Estrabão, Marcial ou Tito Lívio entre outros. Para Plínio, os celtas da Península Ibérica eram oriundos de tribos migrantes dos célticos da Lusitânia, região que o escritor romano parece considerar como o berço de toda a população celta da Península, incluindo os celtiberos, baseando-se na identidade de ritos sagrados, língua, e nomes de cidades. É difícil atribuir os territórios e fronteiras concretas a este amálgama de povos, devido à escassa documentação histórica existente e à quantidade de hipóteses sugeridas pelos vestígios arqueológicos encontrados, mas a sua geografia contrastada e hipotética é denominada Celtibéria. Pensa-se que a Península Ibérica era habitada inicialmente por povos autóctones, que vieram a ser conhecidos como iberos. Posteriormente, cerca de 1 000 a.C. ou antes, chegaram à região povos indo-europeus de origem celta, que coexistiram com os iberos habitando regiões distintas. A ideia de que, na meseta central, esses povos celtas mesclaram-se com os povos iberos dando origem aos está cada vez mais distante da realidade. Não há, contudo, unanimidade quanto à origem desses povos entre os historiadores. Para outros autores, tratar-se-ia de um povo celta que adaptou costumes e tradições ibéricas, assim como há quem considere que os romanos os viam como resultado da fusão das culturas do povo celta e do povo ibero, diferenciando-se assim dos seus vizinhos, tanto dos celtas do planalto como dos iberos da costa. Estavam organizados em gens, uma espécie de clã familiar que ligava as tribos, embora cada uma dessas fosse autónoma, numa espécie de federação. Essa organização social e a sua natural belicosidade permitiram a esses povos resistir tenazmente aos invasores romanos até cerca de 133 a.C., com a queda de Numância. Várias foram as ocasiões em que os celtas se impuseram aos indígenas na Idade do Bronze e foram assimilados com mútua influência cultural, evoluindo face a um sistema halstático e mais tarde a um consolidado sistema pós-halstático, ou então convertido numa cultura celtibérica por toda a sua magnitude, no século V a.C. (pt)
- Keltiberer var en grupp av keltiska folk som bodde i ett område på den centrala-nordöstra iberiska halvön under de sista århundradena f.Kr., De nämndes uttryckligen som kelter av flera klassiska författare till exempel Strabon. Dessa stammar talade det keltiberiska språket och skrev det genom att anpassa det iberiska alfabetet, till den keltiberska skriften. De inskriptioner som har upptäckts, några av dem mera omfattande, har gjort det möjligt att klassificera det keltiberiska språket som ett keltiskt språk. Keltibererna utvecklade ett eget språk, keltoiberiska, som finns belagt från det första århundradet f.Kr. Det är omstritt om keltiberna uppstod då kelter under antiken invandrade på norra och centrala Iberiska halvön och blandade sig med de där bosatta ibererna. Arkeologiskt kopplar många fynd keltiberier till kelter i Centraleuropa, men fynden visar också skillnader med både Hallstattkulturen och Latènekulturen. Men det är också cirka 500 år i tidsavstånd till Halstattkulturen. Jämförelser kan egentligen bara göras mot samtida latenekultur. Teorin om kelter från väst menar att områden på iberiska halvön tillhörde de ursprungliga keltiska områdena. (sv)
- Кельтибе́ры (лат. Celtiberi, др.-греч. Κελτίβηρες) — группа племён в центральной и северной Испании и в Португалии доримского периода. Название кельтиберов отражает тот факт, что в их культуре прослеживаются как кельтские, так и иберские элементы. Остаётся неясным, являлись кельтиберы смешавшимися кельтами и иберами или же представляли одну из этих двух групп с существенным культурным воздействием другой. Неизвестным остаётся также, насколько долгой является их самостоятельная история. Частой ошибкой является распространение термина «кельтиберы» на все народы Пиренейского полуострова доримской эпохи, говорившие на испано-кельтских языках. Ошибка эта связана с тем, что лишь кельтиберы оставили после себя письменные памятники, хотя занимали относительно небольшую часть Пиренейского полуострова. Античные авторы описывали кельтиберов как воинственный народ. Во II веке до н. э. кельтиберы были покорены римлянами. Кельтиберское наследие встречается в испанской провинции Галисия. Сохранились письменные памятники кельтиберского языка. (ru)
- 凱爾特伊比利亞人居住在古羅馬帝國時期的伊比利亞半島，使用一種凱爾特語族的語言，主要住在現今中部西班牙北邊一帶的地區。 (zh)
- Кельтібе́ри (лат. Celtiberi), або ке́льто-ібе́ри — греко-римська загальна назва кельтських племен, що мешкали в центрально-східній частині Піренейського півострова в III—І ст. до н. е. Походили від змішання кельтів, що прибули до півострова в VI—V ст. до н. е., та іберійців — автохтонного населення півострова. До кельтіберів відносили такі племена — , , , , , , . Розмовляли індоєвропейською кельтіберською мовою. Мешкали переважно у селищах. Вели напівкочовий спосіб життя. Займалися скотарством (вівчарством) та землеробством. Міст мали мало, серед яких найбільшими були , Сеговія, . Зберігали фізичний тип кельтів — світлі волосся й очі, високий зріст; у культурі дотримувалися іберійських звичаїв, одягу, зброї тощо. Кордоном із некельтським населенням була річка Ебро. Під час римського завоювання Іспанії чинили найбільший супротив Риму серед усіх народів Піренейського півострова. Первісно були союзниками римлян у війнах проти Карфагену, але 212 року до н. е. стали ворогами (внаслідок цього загинули брати Публій та Гней Корнелій Сципіон). З 195 року до н. е. римські сили під проводом Марка Порція Кантона Старшого почали систематичну боротьбу проти кельтіберів. 179 року до н. е. Тиберій Семпроній Гракх зруйнував багато кельтіберських селищ й змусив частину племен визнати владу Риму. Під проводом Серторія кельтібери повстали проти римського панування. Після його смерті Помпей остаточно підкорив кельтіберські землі. За римського панування романізувалися — перейняли римське право та звичаї. Їхня країна Кельтібе́рія (лат. Celtiberia) стала частиною римської Іспанії.
* Кельтіберія
* Кельтіберійські племена
* Мечі
* Монета
* Реконструкція житла
* Поховальна стела (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Als Keltiberer bezeichnet man im engeren Sinne eine Gruppe von Stämmen, die in vorrömischer Zeit im zentralen und nördlichen Spanien bzw. im Übergangsgebiet zwischen den iberischen Stämmen entlang der Mittelmeerküste der Iberischen Halbinsel und den keltischen Stämmen im Innern der Halbinsel lebte. Zu den Keltiberischen Stämmen werden gezählt: Arevaker, Titos, Beller, Lusonen und , manchmal auch Vaccaei, Carpetani, Olcades und Lobetani. Im weiteren Sinne ist damit fälschlich die Gesamtheit aller antiken keltischen und iberischen Stämme auf der gesamten Iberischen Halbinsel gemeint. (de)
- Zeltiberiarrak Iberiar penintsulan K.a. azken mendeetan zeltiberieraz hitz egiten zuten herriak ziren, Galiatik migratutako zeltak bertako indoeuroparren aurreko populazioekin (batik bat iberiarrekin) nahastean sortuak. Tribuak osatzen zituzten, besteak beste arevaci, belli, titti eta lusones izen latindarrekin ezagutzen direnak. (eu)
- 켈티베리아인(Celtiberians)은 기원전에 이베리아 반도 중부와 동부에 살았던 켈트족 집단이다. 이들은 인도유럽어족에 속하는 를 사용하면서 이베리아 문자를 수용해 기록에 사용했다. 고고학적으로 켈티베리아인의 유물은 중앙유럽 켈트와 많은 연관성이 있지만 할슈타트 문화나 라텐 문화와 구분되는 차이점도 존재한다. "켈티베리아인"에 대한 정확한 정의는 고대에도 현대에도 이루어진 바가 없다. 에브로 강을 경계로 인도유럽어족인 켈티베리아인들과 비인도유럽어족 사용 부족들이 나뉘었다는 것은 확실하지만 다른 면에서는 경계가 불확실하다. 많은 학자들은 , , , , 을 켈티베리아인의 범주에 넣고 있으며, 학자에 따라 , , , , , 을 넣기도 한다. (ko)
- I Celtiberi erano popolazioni celtiche stanziate nell'antichità, a seguito di varie ondate migratorie, nella Penisola iberica. Dal nucleo originario, collocato nell'odierna Spagna centro-settentrionale, si estesero in seguito verso sud (nell'attuale Andalusia) e verso occidente, lungo le coste atlantiche della penisola (attuale Galizia). Frazionati (come tutti i Celti) in numerose tribù e sottomessi a Roma fin dal II secolo a.C. (Guerre celtibere), subirono un forte processo di assimilazione alla nuova cultura latina, finendo per dissolversi come popolo autonomo già a partire dall'Età augustea. (it)
- ケルティベリア人（ケルティベリアじん、スペイン語: Celtíberos）は、古代イベリア半島に居住していたケルト人の一派のこと。またはむしろ他の名前を持つケルト系諸族をさす名称（ウェトネス族、ウァッセオス族、ルシタニ族なども含む）。これらの人々はイベリア山地の西に住んでいた。ローマ人たちは彼らをケルト人とイベリア人の混血であるとみなしていた。 (ja)
- Celtyberowie, a raczej Celtoiberowie – nazwa ludu, który zamieszkiwał centralną część Hiszpanii w okresie preromańskim. Byli wynikiem asymilacji ludów celtyckich zamieszkujących północną część Półwyspu Iberyjskiego i Iberów, osiadłych na południu i wschodzie. Posługiwali się językiem należącym do grupy języków celtyckich. (pl)
- 凱爾特伊比利亞人居住在古羅馬帝國時期的伊比利亞半島，使用一種凱爾特語族的語言，主要住在現今中部西班牙北邊一帶的地區。 (zh)
- سلتيأيبيرون مجموعة من شعوب الكلت التي تقطن وسط شرق شبه الجزيرة الإيبيرية خلال القرون قبل الميلاد. تم ذكرهم صراحة على أنهم سلتيون من قبل العديد من المؤلفين الكلاسيكيين (مثل Strabo ). تحدثت هذه القبائل اللغة السلتيبيري وكتبتها عن طريق تكييف الأبجدية الأيبيرية. سمحت النقوش العديدة التي تم اكتشافها، للعلماء بتصنيف اللغة السلتيبيريّة كلغة سلتيك، إحدى لغات الهيسبانو السلتيّة (المعروف أيضًا باسم السلتية الإيبيرية) التي كانت تُتحدث بلغة ما قبل الرومانية والرومانية المبكرة ايبيريا. آثاريا، العديد من العناصر تصل Celtiberians مع الكلت في أوروبا الوسطى، ولكن أيضا تظهر اختلافات كبيرة مع كل من ثقافة هالستات وثقافة لاتين. (ar)
- Els celtibers eren un dels grups de pobles celtes que habitaven la península Ibèrica. Les fonts clàssiques gregues i romanes ens transmeten dues interpretacions del nom amb què són identificats. Per una banda, Posidoni, Diodor de Sicília i Marc Valeri Marcial incideixen que els celtibers són una mescla de celtes i d'ibers, mentre que Apià i Estrabó indiquen que són celtes que viuen entre ibers. La historiografia actual reconeix unànimement la predominança del component cèltic, la llengua per exemple, tot i reconèixer les influències culturals ibèriques, l'escriptura per exemple. (ca)
- The Celtiberians were a group of Celts and Celticized peoples inhabiting an area in the central-northeastern Iberian Peninsula during the final centuries BC. They were explicitly mentioned as being Celts by several classic authors (e.g. Strabo). These tribes spoke the Celtiberian language and wrote it by adapting the Iberian alphabet, in the form of the Celtiberian script. The numerous inscriptions that have been discovered, some of them extensive, have allowed scholars to classify the Celtiberian language as a Celtic language, one of the Hispano-Celtic (also known as Iberian Celtic) languages that were spoken in pre-Roman and early Roman Iberia. Archaeologically, many elements link Celtiberians with Celts in Central Europe, but also show large differences with both the Hallstatt culture a (en)
- El término celtíberos agrupa a una serie de pueblos prerromanos celtas o celtizados que habitaban desde finales de la Edad del Bronce (aprox. siglo XIII a. C.), hasta la romanización de Hispania (siglo II a. C. a siglo I), la zona de la península ibérica llamada Celtiberia por las fuentes clásicas. Resulta difícil asignar territorios y fronteras concretas a esta amalgama de pueblos debido a la escasa documentación histórica existente y a la cantidad de hipótesis sugeridas por los restos arqueológicos encontrados. La definición de celtíbero ha cambiado a lo largo de la historia, pero en la actualidad son habitualmente considerados celtíberos los arévacos, titos, bellos, lusones y pelendones, y más ocasionalmente vacceos, carpetanos, olcades y lobetanos. (es)
- Ba ghrúpa Ceilteach agus daoine Ceiltithe iad na Ceiltibéirigh a raibh cónaí orthu i gceantar i Lár-Oirthuaisceart Leithinis na hIbéire, le linn na gcéadta bliain deiridh R.Ch. Luaigh roinnt údar clasaiceach go follasach gur Cheiltigh iad. (m.sh. Strabó). Ó thaobh na seandálaíochta de, nascann go leor gnéithe na Ceiltibéirigh, leis na Ceiltigh i Lár na hEorpa, ach léiríonn siad difríochtaí móra freisin leis an cultúr Hallstatt agus cultúr La Tène araon. (ga)
- Suku Keltiberia adalah kelompok orang yang menuturkan bahasa Kelt di Semenanjung Iberia pada abad-abad akhir SM. Suku ini berasal dari suku Kelt yang bermigrasi dari Galia dan berbaur dengan penduduk lokal, yang merupakan suku , khususnya . Bahasa Keltiberia muncul pada abad pertama SM. Bahasa Kelt lainnya, seperti Bahasa Lusitania, dituturkan di Iberia pra-Romawi. merupakan asal nama Lusitania, provinsi Romawi yang mencakupp Portugal dan Extremadura modern. (in)
- Le terme de Celtibères se réfère généralement aux tribus celtiques ou « celtisées » de la péninsule Ibérique. Ils sont nommés ainsi par les géographes grecs. Ces peuples celtibères habitaient à l'ouest des Monts ibériques (en latin : Idoubeda). Les Romains les considéraient comme un mélange de Celtes et d'Ibères, mais en les différenciant ainsi de leurs voisins, c'est-à-dire des Celtes du plateau et des Ibères de la côte. (fr)
- Keltiberiërs is een verzamelnaam voor de Keltische stammen die zich op het Iberisch Schiereiland (Spanje, Portugal) hebben gevestigd. Tussen 650 v. Chr. en 133 v. Chr. waren zij het dominante volk. Hun oorsprong is onderhevig aan discussie. De enige gebieden op het Iberisch Schiereiland waar nog Keltische gewoontes zijn, zijn Asturië en Galicië. (nl)
- De celtiberos (ou celtibéricos) designam-se os povos ibéricos pré-romanos celtas ou celtizados que habitavam a Península Ibérica desde finais da Idade do Bronze, no século XIII a.C., até à romanização da Hispânia, desde o século II a.C. ao século I. O termo denomina também genericamente os idiomas que utilizavam. Dentre esses povos existe um expressamente denominado celtibero, que habitava a região oeste da Cordilheira Ibérica, a Celtibéria, embora também há quem integre outros povos nesse grupo étnico, tais como os vetões, váceos, lusitanos, carpetanos ou célticos. (pt)
- Keltiberer var en grupp av keltiska folk som bodde i ett område på den centrala-nordöstra iberiska halvön under de sista århundradena f.Kr., De nämndes uttryckligen som kelter av flera klassiska författare till exempel Strabon. Dessa stammar talade det keltiberiska språket och skrev det genom att anpassa det iberiska alfabetet, till den keltiberska skriften. De inskriptioner som har upptäckts, några av dem mera omfattande, har gjort det möjligt att klassificera det keltiberiska språket som ett keltiskt språk. Keltibererna utvecklade ett eget språk, keltoiberiska, som finns belagt från det första århundradet f.Kr. (sv)
- Кельтибе́ры (лат. Celtiberi, др.-греч. Κελτίβηρες) — группа племён в центральной и северной Испании и в Португалии доримского периода. Название кельтиберов отражает тот факт, что в их культуре прослеживаются как кельтские, так и иберские элементы. Остаётся неясным, являлись кельтиберы смешавшимися кельтами и иберами или же представляли одну из этих двух групп с существенным культурным воздействием другой. Неизвестным остаётся также, насколько долгой является их самостоятельная история. (ru)
- Кельтібе́ри (лат. Celtiberi), або ке́льто-ібе́ри — греко-римська загальна назва кельтських племен, що мешкали в центрально-східній частині Піренейського півострова в III—І ст. до н. е. Походили від змішання кельтів, що прибули до півострова в VI—V ст. до н. е., та іберійців — автохтонного населення півострова. До кельтіберів відносили такі племена — , , , , , , . Розмовляли індоєвропейською кельтіберською мовою. Мешкали переважно у селищах. Вели напівкочовий спосіб життя. Займалися скотарством (вівчарством) та землеробством. Міст мали мало, серед яких найбільшими були , Сеговія, . Зберігали фізичний тип кельтів — світлі волосся й очі, високий зріст; у культурі дотримувалися іберійських звичаїв, одягу, зброї тощо. Кордоном із некельтським населенням була річка Ебро. Під час римського завоюв (uk)
|
_01.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_p182_Siege_of_Numantia.jpg){kind=link}
_01.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_p182_Siege_of_Numantia.jpg){kind=link}
