| dbo:abstract
|
- Hèlios (en grec antic: Ἥλιος) és la personificació del Sol en la mitologia grega. Hesíode i l'himne homèric l'identifiquen com un fill dels titans Hiperió i Tea (Hesíode) o Eurifaesa (himne homèric) i germà de les deesses Selene (la Lluna) i Eos (l'Aurora). Tanmateix, Homer l'anomena sovint simplement Tità o Hiperió. Hèlios era imaginat com un formós déu coronat amb la lluent aurèola del Sol, que conduïa un carro pel cel cada dia fins a l'Oceà que envoltava la terra i hi tornava cap a l'est a la nit. Homer descriu el carro d'Hèlios com tirat per bous solars; més endavant, Píndar el descrigué que per corsers que gitaven foc. Posteriorment, els cavalls van rebre noms: Flegont ('ardent'), Aetó ('resplendent'), Pirois ('igni') i Èoo ('alba'). A mesura que passà el temps, Hèlios fou cada vegada més identificat amb el déu de la llum: Apol·lo. El seu equivalent en la mitologia romana era Sol, i específicament, Sol Invictus. El Colós de Rodes és una representació d'Hèlios. (ca)
- Hélios (řecky Ἥλιος, latinsky Sol), syn Titána Hyperíona a jeho manželky a sestry Theie je bůh a zosobnění slunce. Jeho sestrou je Seléné, bohyně měsíce a Éós, bohyně jitra. Jeho manželkou je , s ní měl syna Aiéta, pozdějšího krále v Kolchidě a dcery Kirké, proslulou kouzelnici a Pásifaé, manželku krále Mínoa. Klymené, dcera Ókeanova mu porodila sedm dcer, zvaných Héliovny, a syna Faethonta. Toho zabil bleskem nejvyšší bůh Zeus, když Faethón nezvládal jízdu slunečním vozem a hrozilo zničení Země. Se svou milenkou Aiglé, prý nejkrásnější z Najád, zplodil Charitky, bohyně půvabu a krásy (ovšem jako jejich otec se v jiných verzích uvádí sám nejvyšší bůh Zeus a matkou prý je mořská bohyně Eurynomé). Hélios je zosobněním slunce, ale také jeho jasu a tepla. Je vyobrazován jako výrazná postava, zlaté vlasy jsou korunovány oslňujícími paprsky. Svou každodenní povinnost plnil ve zlatém voze, taženém čtyřmi okřídlenými koňmi. Je mu zasvěcen kohout, který ho na ranní cestu budil, před Héliem vycházela Éós – Jitřenka a za ní na východě vyjelo spřežení boha slunce. Jeho cesta začínala na dalekém východě, prý někde v Kolchidě a směřovala nad celou zemí až k dalekému západu na ostrov Blažených. Tam se jeho koně vykoupali a napásli a Hélios potom ve svém nádherném člunu, který mu zhotovil sám božský kovář Héfaistos, odplouval po vodách oceánu zpět na východ, kde druhého dne jeho pouť opět začínala. Hélios dává svým světlem a teplem zemi život. Na své pouti všechno viděl – a mnohé si nenechal pro sebe. V bájích se uvádí, že byl svědkem nevěry bohyně Afrodíté s bohem války Areem, což prozradil podvedenému manželovi Héfaistovi. Viděl také, jak bůh podsvětí Hádés unesl Persefonu a prozradil to její nešťastné matce Démétér. Héliovou pýchou bylo sedm stád krav a sedm stád beránků, která měl na ostrově . Každé stádo čítalo 50 kusů. Hlídaly mu je jeho dcery Faethúsa a Lampetia, které mu porodila nymfa . O těchto stádech se ví, že několik kusů z nich zabili Odysseovi druhové. Jelikož Hélios nepatřil k hlavním bohům, nebylo v jeho pravomoci trestat, musel proto o potrestání zlodějů požádat Dia. Héliovým osobním majetkem byl ostrov Rhodos, který si vyzvedl z hlubin. Získal ho až poté, co si bohové rozdělovali majetek a na Hélia zapomněli. Obyvatelé ostrova jemu k poctě zbudovali Rhodský kolos, obrovskou sochu nad vjezdem do přístavu, jeden z divů světa. Byl zničen při zemětřesení v r. 225 př. n. l. (cs)
- هيليوس (بالإغريقية: تعني شمس Ἥλιος) هو اسم إله الشمس في الأساطير الإغريقية. وهو ابن الجبار هايبريون والجبارة ثيا (وفقاً لكتابات هسيود) وهو أخ سيليني إلهة القمر وإيوس إلهة الفجر. (ar)
- Ήλιος (αρχαία ελληνικά: Ἥλιος, Ἠέλιος στην Ομηρική διάλεκτο) είναι το όνομα του θεού και προσωποποίησης του ήλιου στην αρχαία Ελληνική θρησκεία και μυθολογία. Στην αρχαία τέχνη συχνά εμφανίζεται ως ένας νεαρός άνδρας με ηλιακό στέμμα που οδηγεί ένα τέθριππο στον ουρανό. Λόγω της ιδιότητάς του ως Ήλιος που βλέπει τα πάντα, ήταν και θεός των όρκων. Ο Ήλιος εμφανίζεται σε πολλά έργα της Ελληνικής μυθολογίας, ποίησης και λογοτεχνίας, όπου παρουσιάζεται ως ο γιος του Υπερίονα και της Θείας, αδελφός της Σελήνης (θεά του φεγγαριού) και της Ηούς (θεά της αυγής). Μια σχετικά ασήμαντη μορφή και θεότητα στην αρχαία θρησκεία, ο Ήλιος ωστόσο ταυτίστηκε με κάποιους σημαντικότερους θεούς όπως για παράδειγμα ο Απόλλων και ο ηλιακός θεός των Ρωμαίων Σολ. (el)
- Helios (altgriechisch Ἥλιος Hḗlios, deutsch ‚Sonne‘) ist in der griechischen Mythologie der Sonnengott. Zusammen mit Selene (Mondgöttin) und Eos (Göttin der Morgenröte) ist er ein Kind von Hyperion und Theia. (de)
- Helio (greke: Ήλιος Hēlios „suno“) estis laŭ la greka mitologio la dio de la suno. Same kiel Selene, la diino de la luno, kaj Eos, la diino de la matena krepusko, li estis ido de la dia paro Hyperion (patro) kaj Theia (patrino). La fama statuo de la koloso de Rodiso reprezentis Helioson. (eo)
- En la mitología griega, Helio o Helios (en griego antiguo Ἥλιος Hếlios, ‘sol’) es la personificación del Sol. Es el Titán hijo de los titanes Hiperión y Tea (de acuerdo con Hesíodo) también conocida como Eurifaesa (en el himno homérico 31) y hermano de las diosas Selene, la luna, y Eos, la aurora. Sin embargo, Homero lo llama a menudo simplemente Titán o Hiperión. Helios era imaginado como un hermoso dios coronado con la brillante aureola del sol, que conducía un carro por el cielo cada día hasta el Océano que circundaba la tierra y regresaba por este hacia el este por la noche. Homero describe el carro de Helios como tirado por toros solares; más tarde Píndaro lo escribió que por «corceles que arrojaban fuego». Posteriormente, los caballos recibieron fogosos nombres: Flegonte (‘ardiente’), Aetón (‘resplandeciente’), Pirois (‘ígneo’) y Éoo (‘amanecer’). A medida que pasó el tiempo, Helios fue cada vez más identificado con el Dios de la luz, Apolo. Su equivalente en la mitología romana era el Sol, y específicamente Sol Invictus. (es)
- Greziar mitologian, Helios (antzinako grezieraz: Ἥλιος, Hếlios, "eguzkia"), Eguzkiaren pertsonifikazioa da. Hesiodok eta , Hiperion eta Tea (Hesiodo) edo Eurifaesa (homeroar ereserkia) titanen seme batekin identifikatzen dute, Eos (auroraren jainkosa) eta Selene Ilargiaren jainkosaren neba ere bazena. Baina Homerok, sarri, soilik Titan edo Hiperion deitzen du. Helios, Eguzkiaren dizdiratsuarekin koroatutako jainko eder bat bezala irudikatzen zen, egunero, lurra inguratzen zuen Ozeanora zerutik gurdi bat zeramana, eta bertatik ekialderantz itzultzen zen gauez. Homerok, Heliosen gurdia, tiratuta bezala deskribatzen du, beranduago, Pindarok, "sua zerioen zaldiek" tiratua zela esan zuen. Beranduago, zaldi horiek, izen gartsuak jaso zituzten: Flegonte ("kiskalgarria"), Aeton ("distiratsua"), Pirois ("igneoa") eta Eoo (egunsentia). Denboraren igaroan, Helios, geroz eta gehiago identifikatzen zen argiaren jainkoa zen Apolorekin. Erromatar mitologian, bere baliokidea, Sol zen, eta, zehazki, Sol Invictus. (eu)
- In ancient Greek religion and mythology, Helios (/ˈhiːliəs, -ɒs/; Ancient Greek: Ἥλιος pronounced [hɛ̌ːlios], lit. 'Sun'; Homeric Greek: Ἠέλιος) is the god and personification of the Sun (Solar deity). His name is also Latinized as Helius, and he is often given the epithets Hyperion ("the one above") and Phaethon ("the shining"). Helios is often depicted in art with a radiant crown and driving a horse-drawn chariot through the sky. He was a guardian of oaths and also the god of sight. Though Helios was a relatively minor deity in Classical Greece, his worship grew more prominent in late antiquity thanks to his identification with several major solar divinities of the Roman period, particularly Apollo and Sol. The Roman Emperor Julian made Helios the central divinity of his short-lived revival of traditional Roman religious practices in the 4th century AD. Helios figures prominently in several works of Greek mythology, poetry, and literature, in which he is often described as the son of the Titans Hyperion and Theia and brother of the goddesses Selene (the Moon) and Eos (the Dawn). Helios' most notable role in Greek mythology is the story of his mortal son Phaethon who asked his father for a favour; Helios agreed, but then Phaethon asked for the privilege to drive his four-horse fiery chariot across the skies for a single day. Although Helios warned his son again and again against this choice, explaining to him the dangers of such a journey that no other god but him was capable to bring about, Phaethon was hard to deter, and thus Helios was forced to hand him the reins. As expected, the ride was disastrous and Zeus struck the youth with one of his lightning bolts to stop him from burning or freezing the earth beyond salvation. Other than this myth, Helios occasionally appears in myths of other characters, witnessing oaths or interacting with other gods and mortals. In the Homeric epics, his most notable role is the one he plays in the Odyssey, where Odysseus' men despite his warnings impiously kill and eat his sacred cattle the god kept at Thrinacia, his sacred island. Once informed of their misdeed, Helios in wrath asks Zeus to punish those who wronged him, and Zeus agreeing strikes their ship with a thunderbolt, killing everyone, except for Odysseus himself, the only one who had not harmed the god's cattle, and was allowed to live. After that, Helios troubles Odysseus no more in his journey. Due to his position as the sun, he was believed to be an all-seeing witness, and thus was often invoked in oaths. He also played a significant part in ancient magic and spells. In art he is usually depicted as a beardless youth in a chiton holding a whip and driving his quadriga, accompanied by various other celestial gods such as Selene, Eos, or the stars. In ancient times he was worshipped in several places of ancient Greece, though his major cult centers were the island of Rhodes, of which he was patron god, Corinth and the greater Corinthia region. The Colossus of Rhodes, a gigantic statue of the god, adorned the port of Rhodes until it was destroyed in an earthquake, thereupon it was not built again. (en)
- Dans la mythologie grecque, Hélios (en grec ancien Ἥλιος / Hêlios) est le dieu du Soleil personnifié, souvent représenté avec une couronne rayonnante et chevauchant un char à travers le ciel. Bien que Hélios fût une divinité relativement mineure dans la Grèce antique, son culte devient plus présent vers la fin de l'Antiquité grâce à son assimilation avec les divinités solaires de la mythologie romaine, notamment Apollon et Sol. L'empereur romain Julien en fait la divinité centrale de la renaissance des anciennes pratiques religieuses qu'il crée au IVe siècle. Hélios est une figure importante de la poésie et de la littérature de la mythologie grecque, souvent donné comme fils des Titans Hypérion et Théia, et frère des déesses Séléné (la Lune) et Éos (l'Aurore). (fr)
- I miotaseolaíocht na Gréige, is é Helios dia agus na gréine. (ga)
- Helios (bahasa Yunani: Hêlios) adalah dewa Matahari dalam mitologi Yunani. Ia personifikasi dari Matahari. Helios adalah putra dari Titan Hiperion dan Theia dan kakak dari Eos (fajar), dan Selene (bulan). Helios digambarkan sebagai seorang dewa dengan mahkota cahaya Matahari yang bersinar. Setiap pagi ia terbang melintasi langit dengan keretanya yang dijalankan oleh empat ekor kuda, dan kembali ke Kerajaan Emas, istananya yang dibangun oleh Hefaistos / Hephaestus, setelah seharian melintasi langit. Terkadang dia diidentifikkan dengan Apollo. Persamaan dari Helios di mitologi Romawi adalah , nama latin dari Matahari. Meskipun Helios adalah dewa yang tidak terlalu terkenal di Yunani Klasik, pemujaannya tumbuh lebih menonjol di akhir zaman berkat identifikasinya dengan beberapa dewa matahari utama pada periode Romawi, terutama Apollo dan . Kaisar Romawi, Julian, menjadikan Helios sebagai pusat keilahian semasa kebangkitannya yang singkat dalam praktik keagamaan tradisional Romawi pada abad ke-4 Masehi. Helios menonjol dalam beberapa karya mitologi, puisi, dan sastra Yunani, di mana ia sering digambarkan sebagai putra Titan Hiperion dan Theia dan saudara dari dewi Selene (Bulan) dan Eos (Fajar). Peran Helios yang paling menonjol dalam mitologi Yunani adalah kisah tentang putranya yang fana, Phaethon, yang meminta bantuan ayahnya. Helios setuju, kemudian Phaethon meminta hak istimewa untuk mengendarai kereta empat kudanya yang berapi-api melintasi langit selama satu hari. Meskipun Helios memperingatkan putranya berulang kali dengan pilihan ini, akan bahaya perjalanan yang tidak dapat dilakukan oleh dewa lain selain dia, namun Phaethon bersikeras sehingga Helios terpaksa memperbolehkannya. Seperti yang diduga, perjalanan itu menjadi bencana dan Zeus menyerang pemuda itu dengan salah satu sambaran petirnya untuk menghentikannya membakar atau membekukan bumi. Selain mitos ini, Helios kadang-kadang muncul dalam mitos karakter lain, menyaksikan sumpah atau berinteraksi dengan dewa dan manusia lain. Dalam epos Homer, perannya yang paling menonjol adalah ketika ia murka dengan orang-orang orang-orang Odysseus karena dengan kejam membunuh dan memakan sapi suci miliknya yang disimpan di pulau sucinya. Helios kemudian meminta Zeus untuk menghukum mereka, dan Zeus mengirimkan sambaran petirnya pada kapal mereka sehingga semuanya tewas, kecuali Odysseus sendiri yang tidak ikut serta melukai sapi Helios. Setelah itu, Odysseus diizinkan hidup. Karena posisinya sebagai matahari, ia dipercaya sebagai saksi yang melihat segalanya, dan karenanya sering dipanggil dalam sumpah. Dia juga memainkan peran penting dalam sihir dan mantra kuno. Dalam seni, ia biasanya digambarkan sebagai seorang pemuda berjanggut dalam balutan awan yang memegang cambuk dan mengendarai , ditemani oleh berbagai dewa surgawi lainnya seperti Selene, Eos, atau bintang-bintang. Pada zaman kuno ia disembah di beberapa tempat Yunani kuno, meskipun pusat kultus utamanya adalah pulau Rhodes, di mana ia adalah dewa pelindung, Korintus dan wilayah Corinthia yang lebih besar. Colossus of Rhodes, patung dewa raksasa, menghiasi pelabuhan Rhodes hingga hancur karena gempa bumi, setelah itu tidak dibangun lagi. (in)
- Elio (in italiano anche Elios; in greco antico: Ἥλιος, Hḕlios, in latino: Hēlĭus,-i o Sol,-is) è una divinità della religione greca, più precisamente il titano dell'astro solare, figlio dei titani Teia e Iperione. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 헬리오스 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 헬리오스(그리스어: Ἥλιος)는 그리스 신화의 태양신이다. 헬리오스는 로마 신화의 태양신 솔과 인도 신화의 태양신 수리야, 슬라브 신화의 태양신 호르스와 같은 기원을 지닌 신으로, 원시 인도유럽 신화의 태양신에서 유래하였다. (ko)
- ヘーリオス（古希: Ἥλιος , Hēlios）は、ギリシア神話の太陽神である。その名はギリシア語で「太陽」を意味する一般名詞と同一である。象徴となる聖鳥は雄鶏。 太陽は天空を翔けるヘーリオス神の4頭立て馬車であると古代ギリシア人は信じていた。 日本語では長母音を省略してヘリオスとも表記する。 紀元前4世紀頃から、ヘーリオスはアポローンと同一視（習合）されるようになった。これはアポローンに光明神としての性質があったためと考えられる。同様にヘーリオスの妹で月の女神であるセレーネーは、アポローンの双子の姉であるアルテミスと同一視されるようになった。 (ja)
- Helios (het Griekse woord ἥλιος betekent "zon") is de zonnegod uit de Griekse mythologie, zoon van het Titanenpaar Hyperion en Theia. Helios is de echtgenoot van Perseis met wie hij meerdere kinderen had, waaronder Circe, de heks die Odysseus probeerde te misleiden, Pasiphaë, de vrouw van Minos en tevens moeder van de Minotauros, en Aietes, de vader van Medea. Helios is verantwoordelijk voor zonsopgang en -ondergang. Met zijn stralende zonnewagen rijdt hij door de hemel en brengt de mensen licht. 's Morgens stijgt hij in het oosten op uit de oceaan (Oceanus), de wereldzee die de aarde omspoelt. Na een tocht langs de hemel daalt hij 's avonds weer in het westen neer in de oceaan. 's Nachts vaart hij op zijn zonneboot terug van het westen naar het oosten over de oceaan.Helios wordt altijd afgebeeld in een licht gewaad met een stralenkrans om zijn hoofd. Meestal zit hij in een wagen en ment hij zijn vlammensnuivende paarden. (Hij wordt ook afgebeeld met griffioenen als trekdieren) Helios heeft ook twee kinderen bij de oceanide Clymene, en Phaëton. Het verhaal vertelt dat de mensen niet wilden geloven dat Phaëthon een zoon van de zonnegod was. Daarom ging Phaëthon naar zijn vader. Hij vroeg hem een teken te geven zodat hij kon bewijzen dat hij de zoon was van de zonnegod. Na lang aandringen kreeg hij van Helios de toestemming om voor één dag de zonnewagen te besturen. De gevolgen waren noodlottig.Toen Phaëthon de teugels had genomen, ging alles aanvankelijk goed. Halverwege begon hij echter bang te worden: de aarde lag diep beneden hem en om hem heen verhieven zich de sterrenbeelden. Toen de Schorpioen dreigde met zijn angel, raakte Phaëthon in paniek. De wagen schoot met wilde sprongen door de lucht en slingerde heen en weer. De vurige paarden raakten de vaste sterren, later schoten ze een wolkenlaag binnen, die onmiddellijk in vlam vloog. Ook de aarde raakte in brand. Geen plek op aarde schijnt door de vlammen gespaard te zijn. Drie keer trachtte Poseidon zich uit zee te verheffen, maar werd hij door de hitte teruggedwongen. De hitte en straling drongen zelfs tot de Tartarus door, waar Hades, Charon, en alle dodenschimmen verbaasd omhoog blikten. Ten slotte maakte Zeus een einde aan de rit door Phaëthon met een van zijn bliksemstralen te doden. Machteloos heeft Helios het lot van zijn zoon moeten aanzien. Op die dag, zo vertelt men, werden de bewoners van Afrika zwart, en Libië werd door verdorring tot een woestijn herschapen. De twee halfzussen van Phaëthon, en , die Helios bij de nimf had verwekt, waren zo bedroefd om de dood van hun halfbroer dat zij allebei in populieren werden veranderd. Helios wordt soms vereenzelvigd met de lichtgod Apollo. De Romeinen noemden hun zonnegod Sol. (nl)
- Helios (także Słońce; gr. Ἥλιος Hḗlios ‘Słońce’, łac. Sol ‘Słońce’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie Słońca; jeden z tytanów; utożsamiany z rzymskim Solem. Należał do drugiego pokolenia tytanów. Był bóstwem związanym z kultem Słońca. Według wierzeń starożytnych Greków przemierzał dzienne niebo na złotym rydwanie, zaprzężonym w cztery białe konie – , , i . Swą wędrówkę rozpoczynał (wynurzał się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończył (zanurzał się w falach Okeanosa) po drugiej stronie widnokręgu, na Zachodzie, gdzie kąpał swoje konie w Okeanosie. Drogę powrotną (wiodła pod Okeanosem) pokonywał na wielkiej czaszy. Jego nadejście zwiastowała Eos. Miał on pałac cudowny, cały ze złota, pełen drogich kamieni i ozdób z kości słoniowej. Podwoje srebrne, na których wyrzeźbiono rozmaite dziwne historie – otwierały się wprost ku wielkiej sali, gdzie w purpurę odziany siedział na tronie ze złota Helios, w otoczeniu Dni, Miesięcy, Lat i Stuleci, w koronie promiennej, tak jasny i błyszczący, że nawet syn jego Faeton nie śmiał mu spojrzeć w oblicze, z obawy, by wzroku nie stracić. Stanowił źródło życia i światła. Regulował bieg dni, miesięcy, lat i stuleci. Wzywano go na świadka podczas przysięgi, ponieważ przed jego obliczem nic się nie ukryło. Uchodził za syna tytana Hyperiona i tytanidy Tei oraz za brata Selene i Eos, przypuszczalnie także . Był mężem Okeanidy (Perseis). Spłodził z nią dwóch synów, Ajetesa i , oraz trzy córki, Kirke, Pazyfae i Kalipso. Miał liczne potomstwo ze swoimi kochankami: z Okeanidą Klimene – syna Faetona i córki Heliady , z nimfą Rode (Rodos; według jednej z wersji uchodziła ona za pierwszą lub drugą żonę Heliosa) – synów Heliadów, z nimfą – i , z (Leukotea; została przemieniona w tymianek) – syna . Kochanką Heliosa była również (Klytia; została przemieniona w słonecznik) – odtrącił ją dla Leukotoe. Powszechnie uważano Apollina za boga Słońca (lub światła słonecznego), stąd kult Heliosa należał do rzadkości. Boską cześć oddawano Heliosowi na Peloponezie, a szczególnie na wyspie Rodos (wydobył ją z głębin morza, gdyż Zeus, Posejdon i Hades podzielili władzę nad światem między siebie), której nazwa pochodzi od imienia jego ukochanej nimfy. Około 290 roku p.n.e. na wyspie został wzniesiony olbrzymi posąg Heliosa, tzw. Kolos Rodyjski. Helios jest postacią, która w mitach pojawia się sporadycznie. Najbardziej znany mit opowiada o przejażdżce Faetona (syna Heliosa) rydwanem Heliosa po niebie i jej tragicznym końcu. W czasie tytanomachii Helios walczył po stronie Zeusa i jego braci. W sztuce przedstawiany jest zwykle jako piękny mężczyzna z promienistą aureolą wokół głowy lub promienistą koroną na głowie. Wyobrażenie o bogu przejawia się w greckim malarstwie wazowym, w malarstwie olejnym i rzeźbie, w poezji. Imieniem boga zostały nazwane sondy kosmiczne, Helios 1 i Helios 2, przeznaczone do badania przestrzeni pomiędzy Słońcem a Ziemią. Od Heliosa pochodzą nazwy (pojęcia dotyczące Słońca) takie jak: heliofizyka, heliosfera, heliocentryzm, heliograf oraz łacińska nazwa rodzaju roślin z rodziny astrowatych – Helianthus (słonecznik). (pl)
- Hélio (em grego: Ἥλιος, "Sol", latinizado como Helius) é a personificação do sol na mitologia grega. Hélio é filho do titã Hiperião com a titânida Teia, e irmão da deusa Éos, personificação do alvorecer, e da deusa Selena, personificação da lua. O equivalente de Hélio na mitologia romana é o deus Sol, mais especificamente o Sol Invicto. (pt)
- Helios (grek. Ήλιος) eller Helios Panoptes som han också kallades, tillhörde den grekiska mytologin och var en personifiering av solen. Hans grekiska namn betyder "solen", liksom det latinska namnet Sol. Hans andra namn, Helios Panoptes, betyder "den allseende" på grekiska. Helios har även givit namn till grundämnet helium eftersom det är en av de viktigaste beståndsdelarna i solen. (sv)
- Гелиос (Гелий) (др.-греч. Ἥλιος, Ἠέλιος) — в древнегреческой мифологии солнечное божество, сын титана Гипериона (откуда пошло его прозвище «Гиперионид») и Тейи (либо сын Гипериона и Ирифессы), брат Селены и Эос. Со времени Еврипида Гелиоса, как всевидящего бога Солнца, стали отождествлять с Аполлоном, всезнающим богом-прорицателем; отсюда другое имя Гелиоса — Фебос. У Ферекида Сирского Гелиос отождествляется с Зевсом, у Феагена — с Гефестом, Аполлоном и огнём. Согласно Дионисию Скитобрахиону, сам Гелиос — мальчик, утопленный в Эридане. Согласно речи Котты, было пять Гелиосов: 1.
* Сын Зевса, внук Эфира. 2.
* Сын Гипериона. 3.
* Сын Гефеста, внук Нила, из Гелиополя. 4.
* Рождён нимфой Аканфо на Родосе, предок родосских героев. 5.
* Отец Ээта и Кирки, из Колхиды. Гелиос рассказал Гефесту, что Афродита возлежит с Аресом, за это Афродита была враждебна потомству Гелиоса. Рассказал Деметре, что это Аид похитил её дочь Персефону. Согласно Гомеру, Гелиос — владелец семи стад коров и семи стад овец. Его коровы жили у Артемисия в Сицилии, их пасли нимфы Фаэтиса и Лампетия. Каждое утро, поднимаясь в небе, и каждый вечер, опускаясь в Океан, Гелиос любовался на своих вечно юных животных. Однажды Одиссей высадился на острове, и его спутники убили несколько быков солнечного бога. В наказание за это Зевс по просьбе Гелиоса разбил их корабль молнией. Выжил только Одиссей. Культ Гелиоса был особенно распространён в Коринфе, в Аргосе, в Элиде и на острове Родосе, где при входе в гавань стояло его колоссальное изображение. Из животных ему были посвящены петух и белые кони. Изображается Гелиос почти так же, как и Аполлон, с которым сближался по солнечным функциям. В римской мифологии Гелиосу соответствует Сол (лат. Sol). (ru)
- Геліос (дав.-гр. Ἥλιος або дав.-гр. Ἠέλιος, «сонце»), а також Титан — у давньогрецькій міфології — бог сонця, син титана Гіперіона й Тейї, брат Селени та Еос, батько Фаетона й Геліадів. Геліос — усевидюще божество — згадується нарівні з володарями світового простору (Землею, Небом, Водою). У класичну епоху Геліос — бог сонячного світла, зцілитель сліпих, який, проте, може й наслати сліпоту. За часів Евріпіда Геліоса почали ототожнювати з Аполлоном, через що з'явилося друге ймення бога сонця — Феб. (uk)
- 赫利俄斯（希腊语：Ήλιος，英文：Helios）是古希腊神话中的太阳神，相对应于古羅馬神話中的索尔（拉丁语：Sol）。他是提坦神许珀里翁之子，黎明女神厄俄斯和月亮女神塞勒涅的兄弟。他是驾驶日车的车手。 赫利俄斯每日都會乘四马金车在天空中奔驰，从东到西，晨出晚没，用光明普照世界。在许多神话中，他同阿波罗混为一体。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- هيليوس (بالإغريقية: تعني شمس Ἥλιος) هو اسم إله الشمس في الأساطير الإغريقية. وهو ابن الجبار هايبريون والجبارة ثيا (وفقاً لكتابات هسيود) وهو أخ سيليني إلهة القمر وإيوس إلهة الفجر. (ar)
- Helios (altgriechisch Ἥλιος Hḗlios, deutsch ‚Sonne‘) ist in der griechischen Mythologie der Sonnengott. Zusammen mit Selene (Mondgöttin) und Eos (Göttin der Morgenröte) ist er ein Kind von Hyperion und Theia. (de)
- Helio (greke: Ήλιος Hēlios „suno“) estis laŭ la greka mitologio la dio de la suno. Same kiel Selene, la diino de la luno, kaj Eos, la diino de la matena krepusko, li estis ido de la dia paro Hyperion (patro) kaj Theia (patrino). La fama statuo de la koloso de Rodiso reprezentis Helioson. (eo)
- I miotaseolaíocht na Gréige, is é Helios dia agus na gréine. (ga)
- Elio (in italiano anche Elios; in greco antico: Ἥλιος, Hḕlios, in latino: Hēlĭus,-i o Sol,-is) è una divinità della religione greca, più precisamente il titano dell'astro solare, figlio dei titani Teia e Iperione. (it)
- ( 다른 뜻에 대해서는 헬리오스 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 헬리오스(그리스어: Ἥλιος)는 그리스 신화의 태양신이다. 헬리오스는 로마 신화의 태양신 솔과 인도 신화의 태양신 수리야, 슬라브 신화의 태양신 호르스와 같은 기원을 지닌 신으로, 원시 인도유럽 신화의 태양신에서 유래하였다. (ko)
- ヘーリオス（古希: Ἥλιος , Hēlios）は、ギリシア神話の太陽神である。その名はギリシア語で「太陽」を意味する一般名詞と同一である。象徴となる聖鳥は雄鶏。 太陽は天空を翔けるヘーリオス神の4頭立て馬車であると古代ギリシア人は信じていた。 日本語では長母音を省略してヘリオスとも表記する。 紀元前4世紀頃から、ヘーリオスはアポローンと同一視（習合）されるようになった。これはアポローンに光明神としての性質があったためと考えられる。同様にヘーリオスの妹で月の女神であるセレーネーは、アポローンの双子の姉であるアルテミスと同一視されるようになった。 (ja)
- Hélio (em grego: Ἥλιος, "Sol", latinizado como Helius) é a personificação do sol na mitologia grega. Hélio é filho do titã Hiperião com a titânida Teia, e irmão da deusa Éos, personificação do alvorecer, e da deusa Selena, personificação da lua. O equivalente de Hélio na mitologia romana é o deus Sol, mais especificamente o Sol Invicto. (pt)
- Helios (grek. Ήλιος) eller Helios Panoptes som han också kallades, tillhörde den grekiska mytologin och var en personifiering av solen. Hans grekiska namn betyder "solen", liksom det latinska namnet Sol. Hans andra namn, Helios Panoptes, betyder "den allseende" på grekiska. Helios har även givit namn till grundämnet helium eftersom det är en av de viktigaste beståndsdelarna i solen. (sv)
- Геліос (дав.-гр. Ἥλιος або дав.-гр. Ἠέλιος, «сонце»), а також Титан — у давньогрецькій міфології — бог сонця, син титана Гіперіона й Тейї, брат Селени та Еос, батько Фаетона й Геліадів. Геліос — усевидюще божество — згадується нарівні з володарями світового простору (Землею, Небом, Водою). У класичну епоху Геліос — бог сонячного світла, зцілитель сліпих, який, проте, може й наслати сліпоту. За часів Евріпіда Геліоса почали ототожнювати з Аполлоном, через що з'явилося друге ймення бога сонця — Феб. (uk)
- 赫利俄斯（希腊语：Ήλιος，英文：Helios）是古希腊神话中的太阳神，相对应于古羅馬神話中的索尔（拉丁语：Sol）。他是提坦神许珀里翁之子，黎明女神厄俄斯和月亮女神塞勒涅的兄弟。他是驾驶日车的车手。 赫利俄斯每日都會乘四马金车在天空中奔驰，从东到西，晨出晚没，用光明普照世界。在许多神话中，他同阿波罗混为一体。 (zh)
- Hèlios (en grec antic: Ἥλιος) és la personificació del Sol en la mitologia grega. Hesíode i l'himne homèric l'identifiquen com un fill dels titans Hiperió i Tea (Hesíode) o Eurifaesa (himne homèric) i germà de les deesses Selene (la Lluna) i Eos (l'Aurora). Tanmateix, Homer l'anomena sovint simplement Tità o Hiperió. A mesura que passà el temps, Hèlios fou cada vegada més identificat amb el déu de la llum: Apol·lo. El seu equivalent en la mitologia romana era Sol, i específicament, Sol Invictus. El Colós de Rodes és una representació d'Hèlios. (ca)
- Hélios (řecky Ἥλιος, latinsky Sol), syn Titána Hyperíona a jeho manželky a sestry Theie je bůh a zosobnění slunce. Jeho sestrou je Seléné, bohyně měsíce a Éós, bohyně jitra. Jeho manželkou je , s ní měl syna Aiéta, pozdějšího krále v Kolchidě a dcery Kirké, proslulou kouzelnici a Pásifaé, manželku krále Mínoa. Klymené, dcera Ókeanova mu porodila sedm dcer, zvaných Héliovny, a syna Faethonta. Toho zabil bleskem nejvyšší bůh Zeus, když Faethón nezvládal jízdu slunečním vozem a hrozilo zničení Země. Se svou milenkou Aiglé, prý nejkrásnější z Najád, zplodil Charitky, bohyně půvabu a krásy (ovšem jako jejich otec se v jiných verzích uvádí sám nejvyšší bůh Zeus a matkou prý je mořská bohyně Eurynomé). (cs)
- Ήλιος (αρχαία ελληνικά: Ἥλιος, Ἠέλιος στην Ομηρική διάλεκτο) είναι το όνομα του θεού και προσωποποίησης του ήλιου στην αρχαία Ελληνική θρησκεία και μυθολογία. Στην αρχαία τέχνη συχνά εμφανίζεται ως ένας νεαρός άνδρας με ηλιακό στέμμα που οδηγεί ένα τέθριππο στον ουρανό. Λόγω της ιδιότητάς του ως Ήλιος που βλέπει τα πάντα, ήταν και θεός των όρκων. Ο Ήλιος εμφανίζεται σε πολλά έργα της Ελληνικής μυθολογίας, ποίησης και λογοτεχνίας, όπου παρουσιάζεται ως ο γιος του Υπερίονα και της Θείας, αδελφός της Σελήνης (θεά του φεγγαριού) και της Ηούς (θεά της αυγής). (el)
- En la mitología griega, Helio o Helios (en griego antiguo Ἥλιος Hếlios, ‘sol’) es la personificación del Sol. Es el Titán hijo de los titanes Hiperión y Tea (de acuerdo con Hesíodo) también conocida como Eurifaesa (en el himno homérico 31) y hermano de las diosas Selene, la luna, y Eos, la aurora. Sin embargo, Homero lo llama a menudo simplemente Titán o Hiperión. A medida que pasó el tiempo, Helios fue cada vez más identificado con el Dios de la luz, Apolo. Su equivalente en la mitología romana era el Sol, y específicamente Sol Invictus. (es)
- In ancient Greek religion and mythology, Helios (/ˈhiːliəs, -ɒs/; Ancient Greek: Ἥλιος pronounced [hɛ̌ːlios], lit. 'Sun'; Homeric Greek: Ἠέλιος) is the god and personification of the Sun (Solar deity). His name is also Latinized as Helius, and he is often given the epithets Hyperion ("the one above") and Phaethon ("the shining"). Helios is often depicted in art with a radiant crown and driving a horse-drawn chariot through the sky. He was a guardian of oaths and also the god of sight. Though Helios was a relatively minor deity in Classical Greece, his worship grew more prominent in late antiquity thanks to his identification with several major solar divinities of the Roman period, particularly Apollo and Sol. The Roman Emperor Julian made Helios the central divinity of his short-lived revi (en)
- Greziar mitologian, Helios (antzinako grezieraz: Ἥλιος, Hếlios, "eguzkia"), Eguzkiaren pertsonifikazioa da. Hesiodok eta , Hiperion eta Tea (Hesiodo) edo Eurifaesa (homeroar ereserkia) titanen seme batekin identifikatzen dute, Eos (auroraren jainkosa) eta Selene Ilargiaren jainkosaren neba ere bazena. Baina Homerok, sarri, soilik Titan edo Hiperion deitzen du. Denboraren igaroan, Helios, geroz eta gehiago identifikatzen zen argiaren jainkoa zen Apolorekin. Erromatar mitologian, bere baliokidea, Sol zen, eta, zehazki, Sol Invictus. (eu)
- Helios (bahasa Yunani: Hêlios) adalah dewa Matahari dalam mitologi Yunani. Ia personifikasi dari Matahari. Helios adalah putra dari Titan Hiperion dan Theia dan kakak dari Eos (fajar), dan Selene (bulan). Helios digambarkan sebagai seorang dewa dengan mahkota cahaya Matahari yang bersinar. Setiap pagi ia terbang melintasi langit dengan keretanya yang dijalankan oleh empat ekor kuda, dan kembali ke Kerajaan Emas, istananya yang dibangun oleh Hefaistos / Hephaestus, setelah seharian melintasi langit. (in)
- Dans la mythologie grecque, Hélios (en grec ancien Ἥλιος / Hêlios) est le dieu du Soleil personnifié, souvent représenté avec une couronne rayonnante et chevauchant un char à travers le ciel. Bien que Hélios fût une divinité relativement mineure dans la Grèce antique, son culte devient plus présent vers la fin de l'Antiquité grâce à son assimilation avec les divinités solaires de la mythologie romaine, notamment Apollon et Sol. L'empereur romain Julien en fait la divinité centrale de la renaissance des anciennes pratiques religieuses qu'il crée au IVe siècle. (fr)
- Helios (het Griekse woord ἥλιος betekent "zon") is de zonnegod uit de Griekse mythologie, zoon van het Titanenpaar Hyperion en Theia. Helios is de echtgenoot van Perseis met wie hij meerdere kinderen had, waaronder Circe, de heks die Odysseus probeerde te misleiden, Pasiphaë, de vrouw van Minos en tevens moeder van de Minotauros, en Aietes, de vader van Medea. De twee halfzussen van Phaëthon, en , die Helios bij de nimf had verwekt, waren zo bedroefd om de dood van hun halfbroer dat zij allebei in populieren werden veranderd. Helios wordt soms vereenzelvigd met de lichtgod Apollo. (nl)
- Helios (także Słońce; gr. Ἥλιος Hḗlios ‘Słońce’, łac. Sol ‘Słońce’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie Słońca; jeden z tytanów; utożsamiany z rzymskim Solem. Należał do drugiego pokolenia tytanów. Był bóstwem związanym z kultem Słońca. Według wierzeń starożytnych Greków przemierzał dzienne niebo na złotym rydwanie, zaprzężonym w cztery białe konie – , , i . Swą wędrówkę rozpoczynał (wynurzał się z fal Okeanosa) na Wschodzie i kończył (zanurzał się w falach Okeanosa) po drugiej stronie widnokręgu, na Zachodzie, gdzie kąpał swoje konie w Okeanosie. Drogę powrotną (wiodła pod Okeanosem) pokonywał na wielkiej czaszy. Jego nadejście zwiastowała Eos. (pl)
- Гелиос (Гелий) (др.-греч. Ἥλιος, Ἠέλιος) — в древнегреческой мифологии солнечное божество, сын титана Гипериона (откуда пошло его прозвище «Гиперионид») и Тейи (либо сын Гипериона и Ирифессы), брат Селены и Эос. Со времени Еврипида Гелиоса, как всевидящего бога Солнца, стали отождествлять с Аполлоном, всезнающим богом-прорицателем; отсюда другое имя Гелиоса — Фебос. У Ферекида Сирского Гелиос отождествляется с Зевсом, у Феагена — с Гефестом, Аполлоном и огнём. Согласно Дионисию Скитобрахиону, сам Гелиос — мальчик, утопленный в Эридане. Согласно речи Котты, было пять Гелиосов: (ru)
|
_-_Napoli_MAN_9449_-_02.jpg?width=300)
_-_Napoli_MAN_9449_-_01.jpg){kind=link}
_Flaxman_Ilias_1795,_Zeichnung_1793,_188_x_255_mm.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_-_08.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_at_the_Naturhistorisches_Museum,_Wien-9958.jpg){kind=link}
.png){kind=link}
.jpg){kind=link}
,_Helios-Relief,_mitte.jpg){kind=link}
_MET_DP225321.jpg){kind=link}
_-_Napoli_MAN_9449_-_02.jpg){kind=link}
