| dbo:abstract
|
- Chaluca (hebrejsky חלוצה) bylo starověkým městem, které leželo na kadidlové stezce v Negevské poušti a bylo zřejmě jedním z nejstarších a nejdůležitějších měst; už ve 2. století př. n. l. je zmiňuje Klaudios Ptolemaios. O jejím významu svědčí i to, že byla zakreslena v mnoha starověkých mapách (např. Tabula Peutingeriana). V 6. století n. l. se v Chaluce nacházelo biskupské sídlo. Po první světové válce v blízkosti Chalucy vznikla malá arabská vesnice Al-Chalca, jejíž domy byly postaveny z trosek starověkého města. Ve stejné době místo prozkoumali archeologové Leonard Woolley a Thomas Lawrence (1915). Další výzkum byl proveden až roku 1973 a vedl jej . Byly objeveny věže, divadlo, mauzoleum a pec na vypalování keramiky. Roku 2005 byla Chaluca spolu s dalšími nabatejskými pouštními městy (Avdat, Mamšit a Šivta) zapsána na seznam světového dědictví UNESCO. Jméno zaniklého města inspirovalo pojmenováno písčitého regionu ležícího západně odtud, zvaného Cholot Chaluca. (cs)
- Haluza (en hebreu, חלוצה), també coneguda com a Halasa, Chellous (Χελλοὺς en grec, encara que en el Mapa de Madaba del segle sisè la ciutat apareix com ΕΛΟΥΣΑ), al-Khalasa, al-Khalūṣ (àrab) i Elusa, és una ciutat situada al Nègueb, Israel, que en l'antiguitat va formar part de la ruta de l'Encens nabatea. Per la seva importància històrica, la Unesco li ha donat l'estatus de Patrimoni de la Humanitat, juntament amb altres tres ciutats del Nègueb: , i Xivtà, l'any 2005. La ciutat és una de les dues ubicacions potencials de la ciutat bíblica de Siclag; en aquest cas, Siclag es considera un derivat d'Halusah, que significa 'fortalesa'. En la traducció judeoàrab de Saadia Gaon del Pentateuc, associa Haluzal amb ciutat bíblica de Gerar (judeoàrab: אלכ'לוץ = al-Khalūṣ). (ca)
- Elusa war eine antike Stadt im Negev. Die Stadt wird zum ersten Mal bei Claudius Ptolemäus erwähnt, erscheint auf der Tabula Peutingeriana und in den Briefen des Libanios. Elusa wurde etwa im 3. Jahrhundert v. Chr. von den Nabatäern gegründet und entwickelte sich zu einer wichtigen Stadt auf der Karawanenroute von Petra nach Gaza durch den Negev. In der römischen Kaiserzeit und der Spätantike wuchs die Stadt zum urbanen Zentrum der Region und umfasst schließlich etwa 45 Hektar. Klimatisch war die Region vom 3. bis 6. Jahrhundert durch eine Feuchteperiode begünstigt, in der sich Weinbau in großem Umfang etablierte. Bischöfe von Elusa nahmen an den Konzilen von Ephesos und Chalkedon teil; auf das Bistum geht das Titularbistum Elusa der römisch-katholischen Kirche zurück. In byzantinischer Zeit und zu Beginn der islamischen Herrschaft war Elusa Hauptstadt des zentralen Negev. Wohl im 8. Jahrhundert wurde die Stadt aufgegeben. Im 20. Jahrhundert wurde die beduinische Siedlung al-Khalasa auf der Ruinenstätte gegründet, die bis 1948 bestand. (de)
- Haluza (en hebreo, חלוצה), también conocida como Halasa, Chellous (Χελλοὺς), al-Khalasa y Elusa, es una ciudad ubicada en el Néguev, Israel, que en la Antigüedad formó parte de la Ruta del incienso nabatea. Por su importancia histórica, la Unesco le ha dado el estatus de Patrimonio de la Humanidad, junto con otras tres ciudades del Neguév: Mamshit, Avdat y Shivta en 2005. La ciudad es una de las dos ubicaciones potenciales para la ciudad bíblica de Siclag; en este caso, Siclag se considera un derivado de Halusah, que significa fortaleza. Las ruinas de la ciudad se encuentran en (Khalasah), aproximadamente diecinueve millas al sudoeste de Beerseba, en una gran planicie dentro de Israel. Se han encontrado numerosas inscripciones en el lugar. En la misma zona, según el Tárgum, se encontraba el desierto del sur con el pozo donde el ángel encontró a Agar (Génesis 16:7). Las excavaciones arqueológicas del área se dificultaron en parte por la presencia de arenas movedizas en los alrededores de la ciudad. Pese a estos problemas, se encontraron calles nabateas, junto con dos iglesias, un teatro, una vinería y una torre. A diferencia de otras ciudades de la Ruta del incienso, el suelo de Haluza ha sido excavado sin que se tomara en cuenta la importancia de regresar las piedras a sus lugares originales, lo que ha complicado las excavaciones futuras. (es)
- The ancient city of Halasa or Chellous (Greek: Χελλοὺς), Elusa (Ελουϲα) in the Byzantine period, was a city in the Negev near present-day Kibbutz Mash'abei Sadeh that was once part of the Nabataean Incense Route. It lay on the route from Petra to Gaza. Today it is known as Haluza (Hebrew: חלוצה), and during periods of Arab habitation it was known as al-Khalūṣ (Arabic: الخلوص; Early Muslim period) and Al-Khalasa (الخلصة; 20th century). In the 5th century it was surrounded by vineyards and was famous for its wines. Due to its historic importance, UNESCO declared Haluza a World Heritage Site along with Mamshit, Avdat and Shivta. (en)
- Haluza (en hébreu: חלוצה), aussi connu comme Halasa, Chellous (Χελλοὺς), al-Khalasa, Elusa, est une ville du Néguev, en Israël, qui faisait autrefois partie de la Route de l'encens nabatéenne. En raison de cette importance historique, l'UNESCO a accordé à quatre villes du Néguev le statut conjoint de site du patrimoine mondial de l'UNESCO : Haluza, Mamshit, Avdat, Shivta. La ville est l'un des deux principaux sites potentiels pour la ville biblique de Ziklag (avec Tel Sera), corruption possible de (forteresse). Les ruines de la ville sont à al-Khalasa (Khalasah), environ 30 km au sud de Beersheba, dans une grande plaine. De nombreuses inscriptions y ont été trouvées. Selon les Targums, le , où l'ange trouve Agar (Genèse 16:7). (Voir Revue Biblique, 1906, 597). Les sondages archéologiques dans la région, partiellement entravés par la présence de sables mouvants, ont permis de mettre au jour, des rues, deux églises, un théâtre, un pressoir, une tour… Contrairement aux autres villes de la Route de l'encens, Haluza a été fouillé sans suffisamment de soin, ce qui compromet l'avenir de fouilles, et le site est généralement mal entretenu. (fr)
- ハルザ（Haluza）はナバテア人の交易路だった「香の道」の途上に位置するネゲヴの都市である。ハラサ（Halasa）、エルサ（Elusa）などとも呼ばれる。その歴史的重要性から、ハルザはマムシト、アヴダト、シヴタとともにユネスコの世界遺産に登録されている。 この都市は旧約聖書に登場するネゲヴの都市ジクラグ（Ziklag）に比定される候補地2箇所のうちの1つである。この場合、ジクラグは「城砦」を意味するハルサー（Halusah）が転訛したものであろうと考えられる。 ナバテア人時代の街路が2つの聖堂、劇場、ブドウ圧搾用の大桶、塔などとともに出土してはいるものの、（shifting sands）のせいで一帯の考古学的な調査は思うように進んでいない部分もある。 「香の道」の他の都市群と違い、発掘に際して石を元の場所に戻すことなどに十分な注意が払われてこなかったことは、将来の発掘にとっては好ましいものではなく、遺跡は一般的に保存上の配慮が行き届いているとは言えない。 (ja)
- Elusa, także: Haluza (hebr. חלוצה, Chaluca; arab. الخلصة, Al-Chalasa) – starożytne miasto nabatejskie położone na pustyni Negew w Izraelu, ok. 20 km na południowy zachód od współczesnej Beer Szewy. Ruiny miasta zostały odkryte w 1838 roku przez Edwarda Robinsona, ponownie zwiedził je na przełomie XIX i XX wieku Alois Musil. Prace wykopaliskowe rozpoczęła w 1938 roku anglo-amerykańska misja archeologiczna pod kierownictwem H.D. Colta. W latach 70. i 80. XX stulecia wykopaliska w Elusie prowadził . Elusa rozwinęła się ze stacji handlowej położonej na szlaku z Petry do Gazy, dane archeologiczne świadczą, że istniała już w III wieku p.n.e. Jej teren ograniczony był przez dwie wadi, Nachal Besor i Nachal Atadim, z których systemem kanałów doprowadzano do miasta wodę. Rozkwit Elusy przypada na czasy nabatejskie i okres rządów rzymskich. W trakcie prac archeologicznych odsłonięto ruiny teatru i ufortyfikowanego pałacu. Obronę miastu zapewniała biegnąca frontem do dolin linia wież strażniczych. W okresie tym Elusa stanowiła ośrodek kultu bogini Wenus, który utrzymał się jeszcze w jakiś czas po wprowadzeniu chrześcijaństwa. W V wieku w mieście istniała już silna . Tutejsi biskupi uczestniczyli w soborach w Efezie (431) i Chalcedonie (451). W czasach bizantyjskich Eleusa stanowiła centrum handlowo-administracyjne, wymieniane w źródłach jako stolica dystryktu. Została umieszczona na Tabula Peutingeriana i Mapie z Madaby. Z okresu tego pochodzą pozostałości wzniesionego ok. 350 roku na fundamentach dawnej nabatejskiej świątyni kościoła z otoczonym kolumnadą atrium. Miasto funkcjonowało jeszcze jakiś czas po podboju arabskim, ostatecznie zostało opuszczone ok. 800 roku. W 2005 izraelski fragment Szlaku kadzidlanego, wraz z położonymi na nim nabatejskimi miastami: Elusa, Sobota, Oboda i Mampsis, został wpisany przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości. (pl)
- Халуца (ивр. חלוצה) — древний набатейский город, расположенный юго-западнее Беер-Шевы, внесённый в список Всемирного наследия ЮНЕСКО как часть Дороги благовоний в 2005 году. (ru)
- Халуца (араб. الخلصة) (івр. חלוצה), також відома як Халаса, Хелеос (Χελλοὺς грецькою, також відома як ΕΛΟΥϹΑ), Elusa, al-Khalasa це місто в пустелі Негев, Ізраїлі, що колись була частиною Набатеї і через яку проходив шлях пахощів. Завдяки своєму історичному значенню, ЮНЕСКО оголосив Халуцу всесвітньою спадщиною разом з Мамшитом, Авдатот та Шивтою. Місто є одним з двох основних потенційних місць для біблійного міста Циклагу. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Haluza (en hebreu, חלוצה), també coneguda com a Halasa, Chellous (Χελλοὺς en grec, encara que en el Mapa de Madaba del segle sisè la ciutat apareix com ΕΛΟΥΣΑ), al-Khalasa, al-Khalūṣ (àrab) i Elusa, és una ciutat situada al Nègueb, Israel, que en l'antiguitat va formar part de la ruta de l'Encens nabatea. Per la seva importància històrica, la Unesco li ha donat l'estatus de Patrimoni de la Humanitat, juntament amb altres tres ciutats del Nègueb: , i Xivtà, l'any 2005. La ciutat és una de les dues ubicacions potencials de la ciutat bíblica de Siclag; en aquest cas, Siclag es considera un derivat d'Halusah, que significa 'fortalesa'. En la traducció judeoàrab de Saadia Gaon del Pentateuc, associa Haluzal amb ciutat bíblica de Gerar (judeoàrab: אלכ'לוץ = al-Khalūṣ). (ca)
- ハルザ（Haluza）はナバテア人の交易路だった「香の道」の途上に位置するネゲヴの都市である。ハラサ（Halasa）、エルサ（Elusa）などとも呼ばれる。その歴史的重要性から、ハルザはマムシト、アヴダト、シヴタとともにユネスコの世界遺産に登録されている。 この都市は旧約聖書に登場するネゲヴの都市ジクラグ（Ziklag）に比定される候補地2箇所のうちの1つである。この場合、ジクラグは「城砦」を意味するハルサー（Halusah）が転訛したものであろうと考えられる。 ナバテア人時代の街路が2つの聖堂、劇場、ブドウ圧搾用の大桶、塔などとともに出土してはいるものの、（shifting sands）のせいで一帯の考古学的な調査は思うように進んでいない部分もある。 「香の道」の他の都市群と違い、発掘に際して石を元の場所に戻すことなどに十分な注意が払われてこなかったことは、将来の発掘にとっては好ましいものではなく、遺跡は一般的に保存上の配慮が行き届いているとは言えない。 (ja)
- Халуца (ивр. חלוצה) — древний набатейский город, расположенный юго-западнее Беер-Шевы, внесённый в список Всемирного наследия ЮНЕСКО как часть Дороги благовоний в 2005 году. (ru)
- Халуца (араб. الخلصة) (івр. חלוצה), також відома як Халаса, Хелеос (Χελλοὺς грецькою, також відома як ΕΛΟΥϹΑ), Elusa, al-Khalasa це місто в пустелі Негев, Ізраїлі, що колись була частиною Набатеї і через яку проходив шлях пахощів. Завдяки своєму історичному значенню, ЮНЕСКО оголосив Халуцу всесвітньою спадщиною разом з Мамшитом, Авдатот та Шивтою. Місто є одним з двох основних потенційних місць для біблійного міста Циклагу. (uk)
- Chaluca (hebrejsky חלוצה) bylo starověkým městem, které leželo na kadidlové stezce v Negevské poušti a bylo zřejmě jedním z nejstarších a nejdůležitějších měst; už ve 2. století př. n. l. je zmiňuje Klaudios Ptolemaios. O jejím významu svědčí i to, že byla zakreslena v mnoha starověkých mapách (např. Tabula Peutingeriana). V 6. století n. l. se v Chaluce nacházelo biskupské sídlo. Roku 2005 byla Chaluca spolu s dalšími nabatejskými pouštními městy (Avdat, Mamšit a Šivta) zapsána na seznam světového dědictví UNESCO. (cs)
- Elusa war eine antike Stadt im Negev. Die Stadt wird zum ersten Mal bei Claudius Ptolemäus erwähnt, erscheint auf der Tabula Peutingeriana und in den Briefen des Libanios. Elusa wurde etwa im 3. Jahrhundert v. Chr. von den Nabatäern gegründet und entwickelte sich zu einer wichtigen Stadt auf der Karawanenroute von Petra nach Gaza durch den Negev. In byzantinischer Zeit und zu Beginn der islamischen Herrschaft war Elusa Hauptstadt des zentralen Negev. Wohl im 8. Jahrhundert wurde die Stadt aufgegeben. (de)
- The ancient city of Halasa or Chellous (Greek: Χελλοὺς), Elusa (Ελουϲα) in the Byzantine period, was a city in the Negev near present-day Kibbutz Mash'abei Sadeh that was once part of the Nabataean Incense Route. It lay on the route from Petra to Gaza. Today it is known as Haluza (Hebrew: חלוצה), and during periods of Arab habitation it was known as al-Khalūṣ (Arabic: الخلوص; Early Muslim period) and Al-Khalasa (الخلصة; 20th century). In the 5th century it was surrounded by vineyards and was famous for its wines. (en)
- Haluza (en hebreo, חלוצה), también conocida como Halasa, Chellous (Χελλοὺς), al-Khalasa y Elusa, es una ciudad ubicada en el Néguev, Israel, que en la Antigüedad formó parte de la Ruta del incienso nabatea. Por su importancia histórica, la Unesco le ha dado el estatus de Patrimonio de la Humanidad, junto con otras tres ciudades del Neguév: Mamshit, Avdat y Shivta en 2005. La ciudad es una de las dos ubicaciones potenciales para la ciudad bíblica de Siclag; en este caso, Siclag se considera un derivado de Halusah, que significa fortaleza. (es)
- Haluza (en hébreu: חלוצה), aussi connu comme Halasa, Chellous (Χελλοὺς), al-Khalasa, Elusa, est une ville du Néguev, en Israël, qui faisait autrefois partie de la Route de l'encens nabatéenne. En raison de cette importance historique, l'UNESCO a accordé à quatre villes du Néguev le statut conjoint de site du patrimoine mondial de l'UNESCO : Haluza, Mamshit, Avdat, Shivta. La ville est l'un des deux principaux sites potentiels pour la ville biblique de Ziklag (avec Tel Sera), corruption possible de (forteresse). (fr)
- Elusa, także: Haluza (hebr. חלוצה, Chaluca; arab. الخلصة, Al-Chalasa) – starożytne miasto nabatejskie położone na pustyni Negew w Izraelu, ok. 20 km na południowy zachód od współczesnej Beer Szewy. Ruiny miasta zostały odkryte w 1838 roku przez Edwarda Robinsona, ponownie zwiedził je na przełomie XIX i XX wieku Alois Musil. Prace wykopaliskowe rozpoczęła w 1938 roku anglo-amerykańska misja archeologiczna pod kierownictwem H.D. Colta. W latach 70. i 80. XX stulecia wykopaliska w Elusie prowadził . (pl)
|
