| dbo:abstract
|
- Gustav Havemann (Güstrow, 15 de març de 1882 - Schöneiche, 2 de gener de 1960) va ser un violinista alemany i de 1933 a 1935 cap del Reichsmusikerschaft al Reichsmusikkammer. Nascut a Güstrow, Havemann va aprendre primer a tocar el violí del seu pare, el músic militar Johann Havemann. Fins i tot abans d'assistir a l'escola va actuar en un concert. Després de la mort del seu pare, va ser educat més pel marit de la seva germana Frieda, el director musical Ernst Parlow, fill d'Albert Parlow, i també per Bruno Ahner, i va tocar a l'orquestra de la cort de Schwerin abans d'anar a la Universitat der Künste Berlin el 1898, on un dels seus importants professors era Joseph Joachim. Des del 1900 va ser concertista a Lübeck, el 1905 concertista a la cort a Darmstadt i Hamburg, el 1911 va passar a ser professor al Conservatori de Leipzig i va ser concertista a l'òpera de la cort de Dresden del 1915 al 1921. Després de la mort d'Henri Petri es va convertir en el primer violí del Quartet de corda de Dresden de la Capella Reial (antic Quartet Petri). El 1914 va néixer el seu fill Wolfgang, que més tard va participar a l'organització de resistència antifeixista "Rote Kapelle". El 1916 va ser guardonat amb l'Orde d'Art i Ciència pel Gran Ducat de Mecklenburg-Strelitz. Del 1921 al 1945 va exercir de professor a la "Hochschule" de Berlín i, de 1951 a 1959, va ensenyar a la "Hochschule für Musik" alemanya de Berlín (RDA). A principis de la dècada de 1920 va fundar el Havemann String Quartet amb , i i va fer concerts internacionals. El repertori anava des del clàssic fins al modern, incloent peces d'Alban Berg (estrena (?) Quartet de corda op. 3 el 2 d'agost de 1923) o Alois Hába. Després que Georg Kühnau deixés el quartet el 1931, l'ara anomenat Havemann Trio va tocar el trio de corda d'Adolf Brunner a Coburg el 7 de juny del mateix any. El 1925 Havemann era membre de l'associació d'artistes Novembergruppe. La violinista Bertha Havemann, nascuda Fuchs (1892 - 1931), es va convertir en alumne de Havemann a Darmstadt de jove i en la seva segona esposa el 1913 a Keitum on Sylt. Quatre fills van néixer en aquest matrimoni el 1921. Bertha Fuchs era filla de Theodor Fuchs, després alcalde de Jena. El 1931, Havemann es va casar amb la seva tercera dona, Ingeborg Harnack, la germana del combatent de la resistència posterior, que recentment es va divorciar de l'artista Johannes Ilmari Auerbach Arvid i Falk Harnack. Havemann era membre del moviment Völkisch, antisemita "Kampfbund für deutsche Kultur". El 1932 va ingressar al NSDAP amb el número 1.179.504). Amb el seu cunyat Arvid Harnack, hi havia freqüents disputes sobre la "convicció de la missió de Hitler" de Havemann. Del 1932 al 1935 Havemann va dirigir l'Orquestra de Berlín Kampfbund, que va fundar i que va ser rebatejada com a "Landesorchester des Gaues Berlin" el 1934. Després de la presa del poder dels nazis, va escriure al "Deutscher Konzertgeberbund" el 2 d'abril de 1933: . A més, va treballar intensament en el "Gleichschaltung" de la vida musical alemanya, especialment des que havia esdevingut membre del Consell Presidencial del Reichsmusikkammer el novembre de 1933. Després de la mort del president del Reich, Paul von Hindenburg, va ser un dels els signants de la Crida dels creadors culturals a l'agost de 1934 al referèndum alemany de 1934 sobre la fusió dels despatxos del president del Reich i del canceller del Reich. També va figurar a la "Das Deutsche Führerlexikon", un manual oficial de celebritats de NS des de 1934. Segons una entrada al diari de Joseph Goebbels del 5 de juliol de 1935, però, el dia que va acomiadar Havemann: Havemann va ser acomiadat per haver fet una declaració per Hindemith. i després va ingressar a la llista de bolxevites musicals de la comunitat cultural nazi. Un altre relat dels incidents afirma que Havemann no va ser en cap cas destituït per Goebbels. Després que Havemann s'hagués defensat no només per Hindemith, sinó també per a músics d'origen jueu, que, per a la seva molèstia, havien estat apartats de la seva orquestra i substituïts per músics de segon ordre conformats amb el partit, es diu que va llançar el seu despatx als peus de Joseph Goebbels el 1935 enfurismat. Com que no es va permetre que això es fes públic, el ministre de Propaganda va fer publicar una versió als diaris de l'endemà, que afirmava que Havemann havia estat destituït del seu càrrec per incompetència. Segons una altra versió, Gustav Havemann va deixar el Reichsmusikkammer el febrer de 1936 amb l'explicació oficial que això no era "en cap cas difamatori, sinó purament factual". El comentari s'havia fet necessari perquè Havemann havia estat acusat d'alcoholisme. El seu compromís amb Hindemith anteriorment també havia estat la caiguda de Wilhelm Furtwängler. Des de 1942 Havemann va escriure diversos articles per a la revista "NS Das Reich" controlada per Goebbels. Des de 1950 Havemann va ensenyar a la "Musikfachschule Cottbus", des de 1951 a la "Musikhochschule Hanns Eisler" de Berlín Oriental. Va morir el gener de 1960 a Schöneiche, prop de Berlín, als 77 anys. (ca)
- Gustav Havemann (* 15. März 1882 in Güstrow; † 2. Januar 1960 in Schöneiche) war ein deutscher Geiger. Er war während der Zeit des Nationalsozialismus von 1933 bis 1935 Leiter der „Reichsmusikerschaft“ in der Reichsmusikkammer. (de)
- Gustav Havemann (naskiĝinta la 15-an de marto 1882 en Güstrow; mortinta la 2-an de januaro 1960 en Schöneiche) estis germana violonisto kaj estro de la Reichsmusikkammer. (eo)
- Gustav Havemann (15 March 1882 – 2 January 1960) was a German violinist and from 1933 to 1935 head of the "Reichsmusikerschaft" in the Reichsmusikkammer. (en)
- Gustav Havemann (15 maart 1882 in Güstrow - 2 januari 1960 in bij Oost-Berlijn in de "DDR") was een Duits violist. Hij werd in 1932 lid van de NSDAP en Dr. Joseph Goebbels benoemde hem tot leider van de door de nazi's georganiseerde waarvan iedere componist en musicus lid moest zijn om op te kunnen treden. Al in 1935 kwam het tot een groot meningsverschil; Havemann protesteerde tegen het ontslag van de Joodse musici in zijn orkest en hij nam het op voor de in de ogen van de nazi's "entartete" muziek van Paul Hindemith. Goebbels ontsloeg hem onder valse voorwendselen zoals "onbekwaamheid" en "alcoholisme". De nazi's lieten meningsverschillen in de leiding meestal niet openbaar worden en dekten de waarheid meestal toe. Het conflict met Goebbels betekende niet het einde van Havemanns loopbaan, In de oorlog schreef hij nog bijdragen voor het tijdschrift "Das Reich". Het wonderkind Gustav Havemann werd door zijn zwager en opgeleid en speelde als jongeman in het Hoforchester van de Groothertog van Mecklenburg-Schwerin in Schwerin. Na 1898 studeerde hij bij de grote violist Joseph Joachim aan de / Na 1900 was hij concertmeester in de Hanzestad Lübeck, en na 1905 Hofkonzertmeister in Darmstadt en Hamburg. In 1911 werd hij leraar aan het . een functie die hij van 1915 tot 1921 combineerde met die van concertmeester in Dresdner Hofoper. In 1914 wurde zijn zoon geboren die in de Tweede Wereldoorlog in de Rote Kapelle deelnam aan het communistisch geïnspireerde anti-fascistische verzet tegen Hitler. Van 1921 tot 1945 was Gustav Havemann leraar aan de Berliner Hochschule zodat hij zich "Professor" mocht noemen. Van 1951 tot 1959 was hij leraar aan de Deutschen Hochschule für Musik in Oost-Berlijn. Het Havemann-Streichquartett waarin hij met Georg Kühnau, Hans Mahlke en Adolf Steiner kamermuziek speelde trad overal in Europa met succes op. De vier muzikanten speelden ook modern repertoire zoals werk van Alban Berg, Alois Hába en . Gustav Havemann was ook lid van de Novembergruppe. In 1931 werd Ingeborg Harnack zijn tweede echtgenote. Dat maakte hem de zwager van de strijdbare antifascisten en . Havemann was in die dagen zelf lid van een "völkische" beweging, de antisemitische . In 1932 werd Prof. Gustav Havemann lid van de NSDAP, hij was lid nummer 1.179.504).. Tussen 1932 en 1935 was Gustav Havemann concertmeester van het door hem opgerichte "Berliner Kampfbund-Orchester" dat in 1934 het Landesorchester des Gaues Berlin zou worden. Na de machtsgreep van Hitler schreef Havemann op 2 april 1933 aan de Duitse Concertgeversbond dat "... De Kampfund zou weten te verhinderen dat er ooit nog Joodse invloed in het Duitse muziekleven zou zijn. Hij werkte enthousiast mee aan de Gleichschaltung van het muziekleven en werd in november 1933 lid van het Praesidium van de . Na de dood van Rijkspresident Paul von Hindenburg was hij een van de door de NSDAP naar voren geschoven voorstanders van een referendum over de samengaan van de functies van Rijkspresident en Rijkskanselier in die van een autoritaire "Führer". In het Deutsche Führerlexikon 1934/1935 werd Gustav Havemann genoemd als een van de aanvoerders van de Nationaal-Socialistische beweging. Joseph Goebbels besloot op 5 juli 1935 desondanks om "Parteigenosse Havemann "af te zetten. Als reden noemt Goebbels zelf dat Havemann partij had gekozen voor de modernist Hindemith. Gustav Havemann werd nu op de "Liste der Musikbolschewisten der NS-Kulturgemeinde" opgenomen. Havemann had ook bezwaar gemaakt tegen het vervangen van goede muzikanten van Joodse afkomst door minder bekwame maar Arische muzikanten. Over het al dan niet gedwongen ontslag van Gustav Havemann doen verschillende verhalen de ronde. In 1942 werd zijn zwager Arvid Harnack op last van Hitler opgehangen. Na 1950 was Gustav Havemann leraar aan de muziekschool in Cottbus, sen na 1951 aan de Musikhochschule Ostberlin. Hij droeg sinds 1915 de Orden für Kunst und Wissenschaft van Mecklenburg-Strelitz. (nl)
- Gustav Havemann, född 15 mars 1882 i Güstrow, död 2 januari 1960 i Schöneiche bei Berlin, var en tysk violinist. (sv)
- Густав Хавеман (нем. Gustav Havemann; 15 марта 1882, Гюстров — 2 января 1960, Шёнайхе) — немецкий скрипач. Сын военного музыканта. Учился музыке у своего отца и его местных коллег. В 1898—1900 гг. студент Йозефа Иоахима в Берлинской Высшей школе музыки. С 1900 г. концертмейстер оркестра в Любеке, с 1903 г. работал в Дармштадте, с 1909 г. в Гамбурге, с 1911 г. преподавал в Лейпцигской консерватории. В 1914—1921 гг. работал в Дрездене, концертмейстер Дрезденской придворной оперы, после смерти Генри Петри в 1914 г. недолгое время возглавлял созданный им струнный квартет. В 1921—1945 гг. профессор Берлинской Высшей школы музыки, опубликовал учебник «Скрипичная техника вплоть до совершенства» (нем. Die Violintechnik bis zur Vollendung; 1928). Одновременно в 1920-е гг. много концертировал как ансамблист во главе собственного струнного квартета (вторая скрипка Георг Кништедт или Георг Кюнау, альт , виолончель Адольф Штайнер или Герман Хопф), в том числе исполняя новейшую музыку. Так, в 1921 г. квартет Хавемана участвовал в первом Фестивале новейшей музыки в Донауэшингене, исполнив, в частности, две премьеры: Серенады Op. 4 Эрнста Кшенека (с кларнетистом Филиппом Драйсбахом) и струнного квартета Op. 4 Алоиса Габы. Квартет Хавемана также исполнил в 1923 году в Зальцбурге струнный квартет Альбана Берга — это, видимо, не была премьера, но произведение Берга впервые получило благодаря этому концерту широкий резонанс. Почётный доктор Грайфсвальдского университета (1932). В середине 1920-х гг. Хавеман был членом Ноябрьской группы, однако затем вступил в , а в 1932 г. стал членом НСДАП. В том же году он предпринял масштабную антисемитскую кампанию в Высшей школе музыки, направленную первоначально против своего конкурента, другого профессора скрипки — Карла Флеша, но затем обратившуюся против директора Высшей школы Франца Шрекера, который в результате настойчивых обвинений в продвижении еврейских преподавателей и студентов вынужден был уйти в отставку. Организовав при Союзе борьбы за немецкую культуру оркестр, составленный из безработных музыкантов, Хавеман дебютировал с ним как дирижёр, однако, как сообщается, не преуспел на этом поприще и дирижировал в полупустых залах перед скучающими сторонниками нацистских идей. В 1933 г. вошёл в президиум . На этом посту выступал, вместе с Вильгельмом Фуртвенглером, в защиту музыки Пауля Хиндемита. Однако в 1935 г. в ходе инициированной Йозефом Геббельсом смены власти в Музыкальной палате Хавеман был отправлен в отставку вместе с президентом палаты Рихардом Штраусом; Геббельс по этому поводу записал в своём дневнике: «Эти люди искусства настолько политически бесхарактерны!» В дальнейшем до конца существования Третьего Рейха оставался на периферии музыкальной жизни, хотя и продолжал преподавать в Высшей школе музыки. Обратившись к композиции, в 1939 г. во Франкфурте-на-Майне исполнил премьеру собственного скрипичного концерта. В годы Второй мировой войны, вновь сформировав струнный квартет, выступал перед солдатами. После Второй мировой войны в 1947 г. в последний раз выступил как солист, исполнив в своём родном городе скрипичный концерт Иоганнеса Брамса. В 1950 г. преподавал в Котбусе, с 1951 г. и до конца жизни — в Восточноберлинской высшей школе музыки. Опубликовал брошюру «Что нужно знать скрипачу» (нем. Was ein Geiger Wissen Muss; 1950). Был трижды женат, в третий раз (1931) на Ингеборг Харнак (в первом браке замужем за художником ), сестре антифашистов-подпольщиков Арвида и Фалька Харнаков. Старший из трёх детей — Вольфганг Хавеман (1914—2004), научный сотрудник и преподаватель . (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Gustav Havemann (* 15. März 1882 in Güstrow; † 2. Januar 1960 in Schöneiche) war ein deutscher Geiger. Er war während der Zeit des Nationalsozialismus von 1933 bis 1935 Leiter der „Reichsmusikerschaft“ in der Reichsmusikkammer. (de)
- Gustav Havemann (naskiĝinta la 15-an de marto 1882 en Güstrow; mortinta la 2-an de januaro 1960 en Schöneiche) estis germana violonisto kaj estro de la Reichsmusikkammer. (eo)
- Gustav Havemann (15 March 1882 – 2 January 1960) was a German violinist and from 1933 to 1935 head of the "Reichsmusikerschaft" in the Reichsmusikkammer. (en)
- Gustav Havemann, född 15 mars 1882 i Güstrow, död 2 januari 1960 i Schöneiche bei Berlin, var en tysk violinist. (sv)
- Gustav Havemann (Güstrow, 15 de març de 1882 - Schöneiche, 2 de gener de 1960) va ser un violinista alemany i de 1933 a 1935 cap del Reichsmusikerschaft al Reichsmusikkammer. Nascut a Güstrow, Havemann va aprendre primer a tocar el violí del seu pare, el músic militar Johann Havemann. Fins i tot abans d'assistir a l'escola va actuar en un concert. Després de la mort del seu pare, va ser educat més pel marit de la seva germana Frieda, el director musical Ernst Parlow, fill d'Albert Parlow, i també per Bruno Ahner, i va tocar a l'orquestra de la cort de Schwerin abans d'anar a la Universitat der Künste Berlin el 1898, on un dels seus importants professors era Joseph Joachim. Des del 1900 va ser concertista a Lübeck, el 1905 concertista a la cort a Darmstadt i Hamburg, el 1911 va passar a ser (ca)
- Gustav Havemann (15 maart 1882 in Güstrow - 2 januari 1960 in bij Oost-Berlijn in de "DDR") was een Duits violist. Hij werd in 1932 lid van de NSDAP en Dr. Joseph Goebbels benoemde hem tot leider van de door de nazi's georganiseerde waarvan iedere componist en musicus lid moest zijn om op te kunnen treden. Al in 1935 kwam het tot een groot meningsverschil; Havemann protesteerde tegen het ontslag van de Joodse musici in zijn orkest en hij nam het op voor de in de ogen van de nazi's "entartete" muziek van Paul Hindemith. Goebbels ontsloeg hem onder valse voorwendselen zoals "onbekwaamheid" en "alcoholisme". De nazi's lieten meningsverschillen in de leiding meestal niet openbaar worden en dekten de waarheid meestal toe. Het conflict met Goebbels betekende niet het einde van Havemanns loopba (nl)
- Густав Хавеман (нем. Gustav Havemann; 15 марта 1882, Гюстров — 2 января 1960, Шёнайхе) — немецкий скрипач. Сын военного музыканта. Учился музыке у своего отца и его местных коллег. В 1898—1900 гг. студент Йозефа Иоахима в Берлинской Высшей школе музыки. С 1900 г. концертмейстер оркестра в Любеке, с 1903 г. работал в Дармштадте, с 1909 г. в Гамбурге, с 1911 г. преподавал в Лейпцигской консерватории. В 1914—1921 гг. работал в Дрездене, концертмейстер Дрезденской придворной оперы, после смерти Генри Петри в 1914 г. недолгое время возглавлял созданный им струнный квартет. (ru)
|
