| dbo:abstract
|
- Cino da Pistoia o Guittoncino dei Sinibaldi (Pistoia, 1265-1337) fou un escriptor i polític toscà (Itàlia). Son pare era un noble de la casa de Sinibaldi i sa mare una noble de la casa de Càndia. Cino estudià a la Universitat de Bolonya a la qual obtingué el doctorat, sota Dinus de Rossonis, i a les universitats de Siena, Florència, Perusa i Nàpols. El 1334 va ser elegit gonfanoner de Pistoia, però no va acomplir la funció. Al nivell jurídic ecriví Lectura in codicem (1312-1314), un comentari al Corpus Juris Civilis que mesclava d'un costat el dret romà i d'altre costat lleis i usos contemporanis i dret canònic. Al nivell literari escrigué uns dos-cents poemes lírics, quasi tots dedicats a una dona Selvaggia i coneguts per la seva puresa lingüística i l'harmonia de la rima. Era molt ben introduït al cercle literari dels stilnovistes: i Francesco Petrarca. Dante Alighieri, un seu amic, l'elogià a la seva obra De vulgari eloquentia. (ca)
- Cino da Pistoia [ĈIno dapisTOja] (1270 - 1336/37) estis Itala juristo kaj poeto. Li naskiĝis en Pistoia, Toskanio. Lia kompleta nomo estis Guittoncino dei Sinibaldi aŭ, latinigita kiel Cinus de Sighibuldis, lia patro estis nobelulo el la familio Sinibaldi. Li ricevis doktoriĝon el la Universitato de Bolonjo, kie li studis ĉe , kaj instruis juron ĉe la universitatoj de Siena, Florenco, Perugia, kaj Napolo. En 1334, li estis elektita gonfaloniere (skabeno de Pistoia), sed li ne enposteniĝis. La plej grava jura verko de Cino estis Lectura in codicem (1312–1314), nome komentario pri la Justiniana Kodo kiu miksis puran Romian juron kun tiutempajn statutojn kaj kutimarojn kaj kanonikan juron, tiele komencante la italan komunan juron. Li verkis ĉirkaŭ 200 lirikajn poemojn elstarajn pro la pureco de la lingvaĵo kaj la harmonio de ritmoj, plej el ili dediĉitaj al virino nome Selvaggia. Dante, lia amiko, en De vulgari eloquentia, laŭdis lian poezion. Cino estis ankaŭ proksima al sia kolego studento kaj estis literatura amiko de Petrarko. Li estas la rakontisto de la drama monologo de Ezra Pound nome "Cino." Du liaj studentoj estis Bartolus (en Perugia) kaj Francesco Petrarca (en Bolonjo).
* Lectura in Codicem, 1547
* Le rime, 1862 (eo)
- Cino da Pistoia (1270 – 1336/37) was an Italian jurist and poet. He was born in Pistoia, Tuscany. His full name was Guittoncino dei Sinibaldi or, Latinised, Cinus de Sighibuldis. His father was a noble man from the House of Sinibaldi. He received his doctorate from the University of Bologna, where he studied under Dinus de Rossonis, and taught law at the universities of Siena, Florence, Perugia, and Naples. In 1334, he was elected Gonfaloniere of Pistoia, but did not take up the office. Cino's most important legal work was Lectura in codicem (1312–1314), a commentary on the Justinian Code which blended pure Roman law with contemporary statutes and customary and canon law, thereby initiating Italian common law. He wrote some 200 lyric poems notable for purity of language and harmony of rhythms, most of them dedicated to a woman named . Dante, a friend of his, in De vulgari eloquentia, praised his poetry. Cino was also close to his fellow student Giovanni d'Andrea and was a literary friend of Petrarch. Two of his students were Bartolus (in Perugia) and Francesco Petrarca (in Bologna). He is the narrator of Ezra Pound's dramatic monologue "Cino." (en)
- Cino da Pistoia, mit vollem Namen Guittoncino di Francesco dei Sigisbuldi (oder Sighibuldi, Sinibuldi, Sinibaldi), lat. Cynus oder Cinus de Sigibuldis de Pistorio, Cinus Pistoriensis (* um 1270 vermutlich in Pistoia; † 24. Dezember 1336 oder 27. Januar 1337 in Pistoia) war ein italienischer Jurist und Dichter aus einem der vornehmsten Geschlechter Pistoias. (de)
- Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi, conocido como Cino da Pistoia (Pistoia, ca. 1270 - íd., 1336), fue un poeta y jurista italiano, representante del dolce stil nuovo y notorio partidario de los güelfos. Cino defendió, frente a los canonistas, la supremacía del poder civil sobre el eclesiástico. Descendía de una familia aristocrática de la ciudad de Pistoia. Estudió en la universidad de Bolonia. Amigo de Dante Alighieri, en 1302 fue desterrado de Pistoia. Regresó tres años después, y fue nombrado juez. Más adelante enseñó Derecho en las universidades de Siena, Bolonia, Florencia, Perugia y Nápoles. De su actividad como jurista, destaca su Lectura in Codicem, comentario de los primeros nueve libros del Código de Justiniano. Escribió un cancionero, las Rimas, que fue alabado por Dante y por Petrarca. Su obra constituye un eslabón intermedio entre el stilnovismo florentino y la obra de Petrarca, en la medida en que se aleja de la afectación propia del dolce stil nuovo y se aproxima a la representación de una sentimentalidad más personal. Dante, en De vulgari eloquentia, dijo de él que era el mejor poeta amoroso en lengua italiana. Petrarca lo consideró su maestro, y escribió un poema lamentando su muerte. Según el crítico Francesco de Sanctis, Cino da Pistoia fue maestro de Petrarca no sólo en cuanto a la eficacia musical del verso, sino también en lo referente a la expresividad lograda en el uso del italiano. En su honor se bautizó en julio de 2005 el asteroide (36446) 2000 QV con el nombre de (36446) Cinodapistoia.
* Lectura in Codicem, 1547
* Le rime, 1862
* Datos: Q736348
* Multimedia: Cino da Pistoia / Q736348 (es)
- Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi, connu sous le nom de Cino da Pistoia ou Cynus de Pistoie, (né en 1270 à Pistoia - mort en 1336 ou 1337 dans la même ville) est un jurisconsulte et poète italien de la fin du XIIIe et du début du XIVe siècle. Juriste renommé pour son Lectura in codicem, Commentaire sur le code et auteur d'une importante œuvre poétique : Canzoniere Ciniano, d'inspiration amoureuse, il fut l'un des premiers poètes du nouveau style italien, le dolce stil novo. On considère habituellement qu'il a exercé une très grande influence sur Pétrarque. (fr)
- Cino da Pistoia, altrimenti trascritto come Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi (Pistoia, 1265 o 1270 circa – Pistoia, 24 dicembre 1336), è stato un poeta e giurista italiano, di parte guelfa nera. Nacque in una famiglia nobile, in quanto il padre apparteneva alla casata dei Sinibuldi. Studiò all'Università di Bologna, dove ebbe come maestro Dino Rosoni, successivamente insegnò diritto nelle università di Siena, di Firenze, di Perugia e di Napoli. Nel 1334 fu eletto Gonfaloniere di Pistoia, ma non assunse la carica. L'opera giuridica più importante di Cino fu il Lectura in codicem (1312–1314), un commento al corpus iuris civilis di Giustiniano II in cui fondeva il diritto romano puro con gli statuti contemporanei e il diritto consuetudinario e canonico, dando così inizio al diritto comune italiano. Scrisse, inoltre, circa 200 poesie liriche notevoli per la purezza del linguaggio e l'armonia dei ritmi, la maggior parte delle quali dedicate a una donna di nome Selvaggia. Dante, suo amico, nel De vulgari eloquentia lodò la sua poesia. Cino fu anche compagno di studi di Giovanni d'Andrea e amico letterario di Francesco Petrarca. Fu maestro a Perugia di Bartolo da Sassoferrato, uno dei più insigni giuristi dell'Europa continentale del XIV secolo. (it)
- Cino da Pistoia (Guittoncino di Francesco dei Sigisbuldi, Cinus de Sigibuldis de Pistorio, Cinus Pistoriensis, ur. ok. 1270 w Pistoi, zm. 24 grudnia 1336 lub 27 stycznia 1337 w Pistoi) – średniowieczny włoski pisarz i prawnik ze szkoły postglosatorów i komentatorów. Studiował prawo w Bolonii pod kierunkiem Dinusa de Rossonis Mugellanus oraz Franciszka Accursiusa (syna słynnego Accursiusa). Po studiach w Orleanie powrócił do rodzinnej miejscowości. Jego rodzina zaangażowana była w walkę pomiędzy gibelinami (stronników cesarza) i gwelfami (zwolennikami papieża) (Gibelini i Gwelfowie). Cino musiał więc w 1303 opuścić miasto. Zaciągnął się na służbę cesarską. W latach 1310 - 1313, jako asesor księcia Sabaudii Ludwika (brata księcia Amadeusza V), zajmował się sprawami cesarza Henryka VII. Po śmierci cesarza (24 sierpnia 1313) wznowił studia prawnicze w Bolonii. 9 grudnia 1314 uzyskał tytuł doktora praw i opublikował swoje najważniejsze dzieło Lectura Codicis - komentarz do "Kodeksu Justyniana". Dzięki tak zdobytej sławie został zaliczony później do grona postglosatorów i komentatorów. Po 1314 rozpoczął karierę naukową i polityczną. Pracował u boku podesty Sieny, był asesorem papieskiego rektora w Macerata i Camerino. Wykładał na uniwersytetach w Sienie i Florencji. Udzielał porad i pisał opinie prawne. Po 1326 pełnił funkcję radcy miasta Perugia i prowadził wykłady na tamtejszym uniwersytecie. Jednym z jego uczniów był Bartolus de Saxoferrato. Po 1330 działał w Neapolu, dokąd udał się na zaproszenie Roberta Anjou. Przebywał także we Florencji, Perugii i Bolonii. Otrzymał tytuł "gonfaloniera" miasta Pistoia. Ożenił się z Margeritą di Lanfranco degli Ughi, z którą miał pięcioro dzieci (syna i cztery córki). Zmarł, mając ok. 67 lat. Jego grób znajduje się w katedrze w Pistoi. Grobowiec, ozdobiony przez Agnostino di Giovanni, zaliczany jest do znaczących pomników sztuki nagrobnej późnego gotyku włoskiego. Cino de Pistoia jest najbardziej znany jako literat. Napisał liczne pieśni, ballady, sonety i opowiadania. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę epistolarną. Korespondował z Dantem i Guido Cavalcantim. Prawdopodobnie znał osobiście Boccaciego. Stał się także literackim wzorem dla Petrarki. Zaliczany jest do nurtu Dolce stil nuovo.
* Lectura in Codicem, 1547
* Le rime, 1862 (pl)
- Чино да Пистоя, также Чино да Пистойя, настоящее имя Чино Сигибульди / Синибульди (итал. Cino da Pistoia, Cino Sigibuldi / Sinibuldi; ок. 1270, Пистоя — ок. 1336—1337, там же) — итальянский поэт, прозаик и юрист, представитель школы «дольче стиль нуово». (ru)
- Cino da Pistoia eller Guittocino dei Sighibuldi, född omkring 1270 och död omkring 1336, var en italiensk skald. Cino da Pistoia var landsflyktig tillsammans med i neri (de svarta) mellan 1303 och 1306. Cina da Pistoja var professor i juridik vid flera olika universitet. Han var inom poesin en av de mest framstående representanterna för il dolce stile nuovo. Cinoa da Pistoias dikter utgavs av 1925. (sv)
- Cino de Pistóia, ou Guittoncino di ser Francesco dei Sigisbuldi (Pistóia, 1270- Pistóia, 1336), foi um poeta e jurista italiano, primeiro gibelino e depois guelfo. Amico de Dante Alighieri, foi obrigado a abandonar Pistóia pelo facto de pertencer à facção guelfa. Regressou poucos anos depois, onde trabalhou como juiz e posteriormente ensinou direito em várias universidades, nomeadamente, Siena, Perugia e Nápoles, cidade onde trava conhecimento com Boccaccio. Como jurista é autor de Lectura Codicis (1314), comentário ao códice justiniano. Foi ouvinte de Pierre de Belleperche (Petrus de Bellapertica) em Bologna e é o introdutor em Itália das doutrinas de grandes juristas da escola de Orleans, nomeadamente, Jacobus de Ravenneio e o citado Belleperche. O seu discípulo mais famoso será Bartolus de Saxoferrato (1313/14-1357) o mais influente legista da Idade Média. Foi igualmente notável como poeta do stil nuovo, escrevendo Rime, obra que mereceu palavras de apreço quer de Dante quer de Petrarca. Segundo Francesco de Sanctis, Cino de Pistóia foi mestre de Petrarca não apenas na eficácia musical do verso, mas ainda pela perfeição expressiva da sua língua. Giuseppe Morpurgo afirma: "Com Cino da Pistoia, illustre giurista e appassionato poeta d'amore (amò una Selvaggia, figlia, forse, di Filippo Vergiolesi di Piteccio sulla montagna pistoiese) la poesia stilnovista si evolve e matura in maggiore intimità psicologica che prepara in qualche modo l'avvento della lirica del Petrarca"
* Lectura in Codicem, 1547
* Le rime, 1862 (pt)
- 齐诺·达·皮斯托亚（Cino da Pistoia），意大利法学家、诗人。 生于托斯卡纳皮斯托亚，毕业于博洛尼亚大学，在锡耶纳、佛罗伦萨、佩鲁贾、那不勒斯任教，曾当选皮斯托亚旗手，为《民法大全》作注。齐诺与但丁和彼得拉克为友人。意大利重要法学家巴托鲁斯是他的学生。 (zh)
- Чіно да Пістоя (також пишуть «Пістойя», Чіно з Пістої, Чіно Пістойський, італ. Cino da Pistoia; його повне ім'я — Гуіттончіно де Сигібульді, італ. Guittoncino de Sighibuldi. * близько 1270, місто Пістоя, Тоскана — †1336 або 1337, там само) — італійський правознавець та поет, засновник (коментаторів) римського права. У поезії належав до представників стилю Дольче стиль нуово (італ. Dolce stil nuovo). Університетський вчитель правника Бартола та поета Петрарки. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Cino da Pistoia, mit vollem Namen Guittoncino di Francesco dei Sigisbuldi (oder Sighibuldi, Sinibuldi, Sinibaldi), lat. Cynus oder Cinus de Sigibuldis de Pistorio, Cinus Pistoriensis (* um 1270 vermutlich in Pistoia; † 24. Dezember 1336 oder 27. Januar 1337 in Pistoia) war ein italienischer Jurist und Dichter aus einem der vornehmsten Geschlechter Pistoias. (de)
- Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi, connu sous le nom de Cino da Pistoia ou Cynus de Pistoie, (né en 1270 à Pistoia - mort en 1336 ou 1337 dans la même ville) est un jurisconsulte et poète italien de la fin du XIIIe et du début du XIVe siècle. Juriste renommé pour son Lectura in codicem, Commentaire sur le code et auteur d'une importante œuvre poétique : Canzoniere Ciniano, d'inspiration amoureuse, il fut l'un des premiers poètes du nouveau style italien, le dolce stil novo. On considère habituellement qu'il a exercé une très grande influence sur Pétrarque. (fr)
- Чино да Пистоя, также Чино да Пистойя, настоящее имя Чино Сигибульди / Синибульди (итал. Cino da Pistoia, Cino Sigibuldi / Sinibuldi; ок. 1270, Пистоя — ок. 1336—1337, там же) — итальянский поэт, прозаик и юрист, представитель школы «дольче стиль нуово». (ru)
- Cino da Pistoia eller Guittocino dei Sighibuldi, född omkring 1270 och död omkring 1336, var en italiensk skald. Cino da Pistoia var landsflyktig tillsammans med i neri (de svarta) mellan 1303 och 1306. Cina da Pistoja var professor i juridik vid flera olika universitet. Han var inom poesin en av de mest framstående representanterna för il dolce stile nuovo. Cinoa da Pistoias dikter utgavs av 1925. (sv)
- 齐诺·达·皮斯托亚（Cino da Pistoia），意大利法学家、诗人。 生于托斯卡纳皮斯托亚，毕业于博洛尼亚大学，在锡耶纳、佛罗伦萨、佩鲁贾、那不勒斯任教，曾当选皮斯托亚旗手，为《民法大全》作注。齐诺与但丁和彼得拉克为友人。意大利重要法学家巴托鲁斯是他的学生。 (zh)
- Чіно да Пістоя (також пишуть «Пістойя», Чіно з Пістої, Чіно Пістойський, італ. Cino da Pistoia; його повне ім'я — Гуіттончіно де Сигібульді, італ. Guittoncino de Sighibuldi. * близько 1270, місто Пістоя, Тоскана — †1336 або 1337, там само) — італійський правознавець та поет, засновник (коментаторів) римського права. У поезії належав до представників стилю Дольче стиль нуово (італ. Dolce stil nuovo). Університетський вчитель правника Бартола та поета Петрарки. (uk)
- Cino da Pistoia o Guittoncino dei Sinibaldi (Pistoia, 1265-1337) fou un escriptor i polític toscà (Itàlia). Son pare era un noble de la casa de Sinibaldi i sa mare una noble de la casa de Càndia. Cino estudià a la Universitat de Bolonya a la qual obtingué el doctorat, sota Dinus de Rossonis, i a les universitats de Siena, Florència, Perusa i Nàpols. El 1334 va ser elegit gonfanoner de Pistoia, però no va acomplir la funció. (ca)
- Cino da Pistoia (1270 – 1336/37) was an Italian jurist and poet. He was born in Pistoia, Tuscany. His full name was Guittoncino dei Sinibaldi or, Latinised, Cinus de Sighibuldis. His father was a noble man from the House of Sinibaldi. He received his doctorate from the University of Bologna, where he studied under Dinus de Rossonis, and taught law at the universities of Siena, Florence, Perugia, and Naples. In 1334, he was elected Gonfaloniere of Pistoia, but did not take up the office. He is the narrator of Ezra Pound's dramatic monologue "Cino." (en)
- Cino da Pistoia [ĈIno dapisTOja] (1270 - 1336/37) estis Itala juristo kaj poeto. Li naskiĝis en Pistoia, Toskanio. Lia kompleta nomo estis Guittoncino dei Sinibaldi aŭ, latinigita kiel Cinus de Sighibuldis, lia patro estis nobelulo el la familio Sinibaldi. Li ricevis doktoriĝon el la Universitato de Bolonjo, kie li studis ĉe , kaj instruis juron ĉe la universitatoj de Siena, Florenco, Perugia, kaj Napolo. En 1334, li estis elektita gonfaloniere (skabeno de Pistoia), sed li ne enposteniĝis. Li estas la rakontisto de la drama monologo de Ezra Pound nome "Cino."
* Lectura in Codicem, 1547
* (eo)
- Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi, conocido como Cino da Pistoia (Pistoia, ca. 1270 - íd., 1336), fue un poeta y jurista italiano, representante del dolce stil nuovo y notorio partidario de los güelfos. Cino defendió, frente a los canonistas, la supremacía del poder civil sobre el eclesiástico. De su actividad como jurista, destaca su Lectura in Codicem, comentario de los primeros nueve libros del Código de Justiniano. En su honor se bautizó en julio de 2005 el asteroide (36446) 2000 QV con el nombre de (36446) Cinodapistoia.
* Lectura in Codicem, 1547
* Le rime, 1862 (es)
- Cino da Pistoia, altrimenti trascritto come Guittoncino di ser Francesco dei Sigibuldi (Pistoia, 1265 o 1270 circa – Pistoia, 24 dicembre 1336), è stato un poeta e giurista italiano, di parte guelfa nera. Nacque in una famiglia nobile, in quanto il padre apparteneva alla casata dei Sinibuldi. Studiò all'Università di Bologna, dove ebbe come maestro Dino Rosoni, successivamente insegnò diritto nelle università di Siena, di Firenze, di Perugia e di Napoli. Nel 1334 fu eletto Gonfaloniere di Pistoia, ma non assunse la carica. (it)
- Cino de Pistóia, ou Guittoncino di ser Francesco dei Sigisbuldi (Pistóia, 1270- Pistóia, 1336), foi um poeta e jurista italiano, primeiro gibelino e depois guelfo. Amico de Dante Alighieri, foi obrigado a abandonar Pistóia pelo facto de pertencer à facção guelfa. Regressou poucos anos depois, onde trabalhou como juiz e posteriormente ensinou direito em várias universidades, nomeadamente, Siena, Perugia e Nápoles, cidade onde trava conhecimento com Boccaccio. Foi igualmente notável como poeta do stil nuovo, escrevendo Rime, obra que mereceu palavras de apreço quer de Dante quer de Petrarca.
*
* (pt)
- Cino da Pistoia (Guittoncino di Francesco dei Sigisbuldi, Cinus de Sigibuldis de Pistorio, Cinus Pistoriensis, ur. ok. 1270 w Pistoi, zm. 24 grudnia 1336 lub 27 stycznia 1337 w Pistoi) – średniowieczny włoski pisarz i prawnik ze szkoły postglosatorów i komentatorów. Ożenił się z Margeritą di Lanfranco degli Ughi, z którą miał pięcioro dzieci (syna i cztery córki). Zmarł, mając ok. 67 lat. Jego grób znajduje się w katedrze w Pistoi. Grobowiec, ozdobiony przez Agnostino di Giovanni, zaliczany jest do znaczących pomników sztuki nagrobnej późnego gotyku włoskiego.
* Lectura in Codicem, 1547
* (pl)
|
