| dbo:abstract
|
- Ο Γρηγόριος ήταν Ναπολιτάνος αριστοκράτης, από την οικογένεια των Σεργίων, δουξ της Νάπολης από το 839/840 έως το 864. Ο Γρηγόριος Γ΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Σέργιου δουξ της Νάπολης, που από το 850 τον έκανε αντιβασιλέα προετοιμάζοντας τον για αντικαταστάτη του, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Αθανάσιος ανέβηκε στον θρόνο της επισκοπής της Νάπολης, ο άλλος αδελφός Καισάριος ανέλαβε, τη διοίκηση του στόλου και ο τελευταίος αδελφός, ο Στέφανος γίνεται επίσκοπος του Σορέντο. Αυτή η ειρηνική μεταβίβαση του θρόνου και αυτή η κατανομή των εξουσιών μεταξύ των αδελφών έρχεται σε αντίθεση με τις αναρχικές και αιματηρές διαδοχές των γειτονικών αρχηγών της Λομβαρδίας. Ο αυτοκράτορας Λοθάριος Α΄ χρησιμοποίησε επίσης τη διαμεσολάβηση του Γρηγορίου για να αποκαταστήσει την ειρήνη μεταξύ του πριγκιπάτου του Μπενεβέντο και εκείνου του Σαλέρνο. Ο Γρηγόριος στέλνει ένα στρατό 7.000 ανδρών που διοικούσε ο αδελφός του Καισάριος για να επιτεθεί στο πριγκιπάτο της Κάπουα, όπου οι Ναπολιτάνοι ηττήθηκαν στις 8 Μαΐου 859 από τον Λάντο, το 860 ο Καισάριος συνελήφθη από τους άντρες του και στάλθηκε στην Κάπουα. Ο επίσκοπος Αθανάσιος ήταν υποστηρικτής της συμμαχίας με τον αυτοκράτορα Λουδοβίκο και όταν ο Γρηγόριος διαδέχθηκε τον πατέρα του το 864, προσπάθησε να διατηρήσει μια πολιτική ισορροπίας μεταξύ Καρολίνιας Αυτοκρατορίας, Πάπα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Συνόδευσε τον Βασιλιά της Ιταλίας στις εκστρατείες του εναντίον της Κάπουα, του Σαλέρνο και του Αμάλφι, το 867 ανανεώνει το υποτελές του δουκάτου του έναντι του Έλληνα αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄. Ο Γρηγόριος Γ΄ μιλούσε ελληνικά και λατινικά, προς τα μέσα της δεκαετίας 860-870 διόρισε προσωρινά τον γιο του και διάδοχο του Σέργιο ως διοικητή του Αμάλφι . Από μια άγνωστη σύζυγο, ο Γρηγόριος απέκτησε τρία παιδιά:
* Σέργιο
* Αθανάσιο επίσκοπος της Νάπολης το 875 και μετά δούκας.
* Ιωάννης (el)
- Gregorios III. († 870) war der älteste Sohn Sergius I. und folgte ihm nach seinem Tod 864 als Herzog von Neapel nach. (de)
- Gregory III (died March 870), eldest son of Sergius I of Naples and Drusa, was the duke of Naples as co-regent with his father from 850 and as successor to his father from his father's death in 864 to his own some six years later. He was recorded as a man of learning, fluent in both Greek and Latin. During his tenure, his brothers played a significant role. Caesar was his admiral, Athanasius was bishop of the city, and Stephen was bishop of Sorrento. Sergius, their father, allied with Landulf, the gastald of Suessola and Sessa and son of Lando I, Count of Capua. In 859, Gregory received the Byzantine title of magister militum. In May that year, a massive joint expedition of Salerno, Naples, and Amalfi marched on Capua, led by Caesar and Gregory, and their brother-in-law of Suessola. Lando I was in a paralysis at that time and his son Lando II took up arms to defend the city. He defeated the forces sent against them, numbering some 7,000, at the bridge of Teodemondo over the Volturno. Caesar was captured with 800 soldiers and led back to Capua in a triumph. Erchempert places the battle on 8 May, the day of Michael the Archangel, whose cult was popular among the Lombards. It is therefore significant to Erchempert (a Lombard) that the Lombard Lando should defeat a largely Greek army on such a day. Sergius, before dying, bade his son to follow the counsel of his brother the bishop, who was a familiaris of the Emperor Louis II and a papal legate with connections in the Roman curia. In 866, Gregory personally accompanied Louis against Capua, Salerno, and Amalfi. In the spring of 867, however, he commended himself and his duchy to the Byzantine emperor Basil I and began minting Byzantine coins with Basil's effigy again. Gregory fell seriously ill in January 870 and left the government to his son Sergius II, who was succeeded by his other son, Athanasius II. He died in March. (en)
- Grégoire III de Naples duc de Naples corégent en 850 puis seul duc vers 863/864 jusqu'à sa mort après un règne de 5 ans et 7 mois. (fr)
- Gregorius III (wafat Maret 870), merupakan putra sulung Sergius I dari Napoli dan Drusa, ia menjabat sebagai Adipati Napoli dan rekan-pemimpin ayahandanya sejak 850 dan sebagai pewarisnya sejak kematian ayahandanya pada 864 hingga kematiannya sendiri enam tahun kemudian. Ia tercatat sebagai seorang pemimpin yang terpelajar, yang mahir dalam bahasa Yunani dan bahasa Latin. Selama masa pemerintahannya, saudara-saudaranya memainkan peranan penting. adalah laksamananya, adalah uskup kota, dan Stefanus adalah uskup Sorrento. Sergius dan ayahandanya bersekutu dengan Landulf, Gastald dari dan Sessa dan putranya Lando I, Comte Capua. Pada 859, Gregorius menerima gelar Bizantium Magister militum. Pada Mei tahun itu, ekspedisi gabungan besar-besaran Salerno, Napoli, dan Amalfi berkumpul di Capua, dipimpin oleh Caesarius dan Gregorius, dan saudara ipar mereka dari Suessola. Lando I sedang lumpuh pada saat itu dan putranya Lando II angkat senjata untuk mempertahankan kota. Ia mengalahkan pasukan-pasukan yang dikirim melawan mereka, berjumlah sekitar 7.000 orang, di jembatan Teodemondo di atas . Caesarius ditangkap dengan 800 tentara dan dibawa kembali ke Capua dalam kemenangan. mencatat pertempuran itu berlangsung pada 8 Mei, bertepatan dengan hari Mikhael, yang kultusnya populer di kalangan Langobardi. Oleh karena itu penting bagi Erchempertus (Langobardi) bahwa Lando (Langobardi) harus mengalahkan sebagian besar tentara Yunani pada hari seperti itu. Sebelum ajalnya, Sergius meminta putranya untuk mengikuti nasihat saudaranya sang uskup, yang merupakan familiaris Kaisar Ludwig II dan wakil kepausan yang berhubungan dengan kuria Romawi. Pada 866, Gregorius sendiri yang menemani Ludwig melawan Capua, Salerno, dan Amalfi. Pada musim semi 867, ia merekomendasikan dirinya dan kadipatennya kepada Basileios I Makedonia dari Kekaisaran Bizantium dan mulai mencetak lagi uang logam Bizantium dengan gambar Basileios. Gregorius jatuh sakit pada Januari 870 dan menyerahkan pemerintahan kepadanya putranya Sergius II, yang digantikan oleh putranya yang lain, . Ia meninggal pada bulan Maret. (in)
- Gregorio III di Napoli (... – Napoli, 870) fu co-reggente del ducato di Napoli sotto il padre Sergio I di Napoli dall'850 all'864 e duca di Napoli dall'864 all'870. Nell'859 capitanò per disposizione del padre le truppe napoletane all'assedio di Capua, venendo pesantemente sconfitto.Alla sua morte il potere sulla città fu assunto dal figlio Sergio II di Napoli. (it)
- Григорій III (†березень 870) — неаполітанський дука (864–870), син дуки Сергія I та його дружини Друзи. У 850 Сергій успішно перетворив владу дуки в Неаполі на спадкову, призначивши свого старшого сина Григорія співправителем. Григорій III був освіченою людиною, багато читав, вільно володів грецькою та латинською мовами. Його молодші брати відігравали значну роль у житті дукату: Цезар був адміралом, Афанасій — єпископом Неаполя, Стефан — єпископом Сорренто, а пізніше і Неаполя. У 859 за наказом батька Григорій і Цезар очолили об'єднане військо Неаполя, Салерно та Амальфі, повівши його на Капую, де її правитель Ландо I лежав паралізований. Проте, його син Ландо II зумів перемогти супротивника, який переважав його військо чисельно. Цезар разом з 800 воїнами був захоплений у полон капуанцями. Сергій перед смертю наказав своєму синові Сергієві II прислухатись до порад дядька єпископа Стефана, що був довіреною особою імператора Священної Римської імперії Людовика II та папським легатом. У 867 Григорій визнав сюзеренітет Візантії та почав карбувати монети з профілем візантійського імператора. (uk)
- Григо́рий III (итал. Gregorio III Napoli; умер в 870) — герцог Неаполя в 864—870 годах, до этого соправитель отца Сергия I в 850—864 годах. Первый из неаполитанских герцогов, занявший трон по праву наследования. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Gregorios III. († 870) war der älteste Sohn Sergius I. und folgte ihm nach seinem Tod 864 als Herzog von Neapel nach. (de)
- Grégoire III de Naples duc de Naples corégent en 850 puis seul duc vers 863/864 jusqu'à sa mort après un règne de 5 ans et 7 mois. (fr)
- Gregorio III di Napoli (... – Napoli, 870) fu co-reggente del ducato di Napoli sotto il padre Sergio I di Napoli dall'850 all'864 e duca di Napoli dall'864 all'870. Nell'859 capitanò per disposizione del padre le truppe napoletane all'assedio di Capua, venendo pesantemente sconfitto.Alla sua morte il potere sulla città fu assunto dal figlio Sergio II di Napoli. (it)
- Григо́рий III (итал. Gregorio III Napoli; умер в 870) — герцог Неаполя в 864—870 годах, до этого соправитель отца Сергия I в 850—864 годах. Первый из неаполитанских герцогов, занявший трон по праву наследования. (ru)
- Ο Γρηγόριος ήταν Ναπολιτάνος αριστοκράτης, από την οικογένεια των Σεργίων, δουξ της Νάπολης από το 839/840 έως το 864. Ο Γρηγόριος Γ΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Σέργιου δουξ της Νάπολης, που από το 850 τον έκανε αντιβασιλέα προετοιμάζοντας τον για αντικαταστάτη του, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Αθανάσιος ανέβηκε στον θρόνο της επισκοπής της Νάπολης, ο άλλος αδελφός Καισάριος ανέλαβε, τη διοίκηση του στόλου και ο τελευταίος αδελφός, ο Στέφανος γίνεται επίσκοπος του Σορέντο. Αυτή η ειρηνική μεταβίβαση του θρόνου και αυτή η κατανομή των εξουσιών μεταξύ των αδελφών έρχεται σε αντίθεση με τις αναρχικές και αιματηρές διαδοχές των γειτονικών αρχηγών της Λομβαρδίας. Ο αυτοκράτορας Λοθάριος Α΄ χρησιμοποίησε επίσης τη διαμεσολάβηση του Γρηγορίου για να αποκαταστήσει την ειρήνη μεταξύ του πριγκιπάτο (el)
- Gregory III (died March 870), eldest son of Sergius I of Naples and Drusa, was the duke of Naples as co-regent with his father from 850 and as successor to his father from his father's death in 864 to his own some six years later. He was recorded as a man of learning, fluent in both Greek and Latin. During his tenure, his brothers played a significant role. Caesar was his admiral, Athanasius was bishop of the city, and Stephen was bishop of Sorrento. Sergius, their father, allied with Landulf, the gastald of Suessola and Sessa and son of Lando I, Count of Capua. (en)
- Gregorius III (wafat Maret 870), merupakan putra sulung Sergius I dari Napoli dan Drusa, ia menjabat sebagai Adipati Napoli dan rekan-pemimpin ayahandanya sejak 850 dan sebagai pewarisnya sejak kematian ayahandanya pada 864 hingga kematiannya sendiri enam tahun kemudian. Ia tercatat sebagai seorang pemimpin yang terpelajar, yang mahir dalam bahasa Yunani dan bahasa Latin. (in)
- Григорій III (†березень 870) — неаполітанський дука (864–870), син дуки Сергія I та його дружини Друзи. У 850 Сергій успішно перетворив владу дуки в Неаполі на спадкову, призначивши свого старшого сина Григорія співправителем. Григорій III був освіченою людиною, багато читав, вільно володів грецькою та латинською мовами. Його молодші брати відігравали значну роль у житті дукату: Цезар був адміралом, Афанасій — єпископом Неаполя, Стефан — єпископом Сорренто, а пізніше і Неаполя. (uk)
|
