| dbo:abstract
|
- El gigantopitec (Gigantopithecus) fou un gènere de primats que va existir presumiblement durant el Plistocè, fa un milió d'anys i s'extingí fa mig milió d'anys (hauria conviscut amb l'Homo erectus a l'Àsia sud-oriental), habitava els actuals països de la Xina, Índia i el Vietnam. Les proves fòssils suggereixen que el gigantopitec fou el simi més gros que ha existit mai al planeta. Probablement ha estat quadrúpede i herbívor, amb una dieta similar a la del panda gegant fundada en el bambú i possiblement suplementada amb fruites d'estació. Encara que es desconeix el perquè de l'extinció del gigantopitec, se suposa que les raons principals foren els canvis climàtics i la concurrència pels recursos amb espècies més ben adaptades (pandes o homes primitius). Fonamentats en les escasses proves de les quals es disposa (sobretot enormes queixals i dents d'aproximadament 2,5 cm d'ample, recuperats de botigues de medecina tradicional xinesa, però clarament autèntics), el gigantopitec deu haver mesurat 3 metres alçària i pesat de 300 a 500 quilograms, 2 o 3 vegades la mida d'un goril·la, encara que els seus parents vius més pròxims serien els orangutans. Aquesta estimació es basa en el quocient cap/esquelet, dels primats coneguts actualment. Fou el paleontòleg alemany qui trobà el queixal esmentat, a Hong Kong l'any 1935. De seguida reconegué que es tractava d'una espècie de simi gegant, a l'estudi del qual es va dedicar durant els quatre anys següents . Durant la Segona Guerra Mundial Von Koenigswald fou fet presoner, cosa que va interrompre la seva recerca. Durant anys la medicina xinesa ha treballat amb aquests fòssils, coneguts com a "ossos de drac". El valor econòmic que tenen ha portat els habitants d'aquestes regions a replegar-los, la qual cosa n'ha produït la desaparició de molts llocs on es podrien haver trobat. Alguns criptozoòlegs han postulat que els primats llegendaris coneguts a diferents zones geogràfiques com a Yeti, o podrien ser varietats de Gigantopithecus que haurien sobreviscut a l'extinció fins al present o, si més no, fins a temps històrics, de manera que el seu record s'hauria transmès fins a nosaltres de moltes generacions en generacions. (ca)
- Gigantopithecus (z řeckého γίγας – gigas a πίθηκος – pithecus – „obří opice“) je rod vyhynulých hominidů, žijících od středního miocénu až do pleistocénu na území dnešní Indie, Číny a Vietnamu. Nejstarší ostatky pocházejí z doby před 6–8 miliony let, zatímco ty nejmladší jsou staré jen 310 tisíc let. Jedná se o jednoho z mála zástupců hominoidů, který přežil až do pleistocénu. Gigantopithecus je vzdáleným příbuzným moderních orangutanů, jak bylo předpokládáno podle fosilizovaných zubů a v r. 2019 potvrzeno genetickou analýzou založenou na molekulárních sekvencích zachovalých proteinů. (cs)
- جيغانتوبيثيكوس(الاسم العلمي: Gigantopethicus) أو القردة الضخمة هو جنس منقرض من القردة كان موجودا في الفترة من 9 ملايين سنة إلى 100 ألف سنة مضت. (ar)
- Gigantopithecus ist eine ausgestorbene Gattung der Primaten aus der Familie der Menschenaffen (Hominidae). Die Fossilien werden ins Obere Miozän und Mittlere Pleistozän datiert. Funde aus Nordindien und Pakistan (Gigantopithecus bilaspurensis) gelten als 8 bis 7 Millionen Jahre alt, Funde aus China (Gigantopithecus blacki) sind hingegen jünger als 2 Millionen Jahre; einzelne chinesische Funde wurden auf nur 400.000 bis 320.000 Jahre und sogar auf nur 100.000 Jahre datiert. (de)
- Gigantopithecus blacki es la única especie conocida de Gigantopithecus ( del latín «gigantis», gigante, y del griego «πίθηκος» pithekos, mono; castellanizado, gigantopiteco), un género extinto de primates hominoideos que vivió en Asia suroriental. Los primeros restos de G. blacki, dos terceros molares, fueron identificados originalmente en una farmacia tradicional por el antropólogo Ralph von Koenigswald en 1935, quien posteriormente haría la descripción del primate. En 1956, se halló la primera mandíbula y cerca de 1000 dientes en , y numerosos restos se han encontrado en al menos 16 yacimientos. Solo se han encontrado sin embargo 4 mandíbulas y dientes, ya que parece que los otros elementos del esqueleto fueron probablemente consumidos por puercoespines antes de que pudieran fosilizarse. Alguna vez se creyó que Gigantopithecus era un hominino, un miembro del linaje humano, pero se lo considera ahora como un pariente cercano de los orangutanes, clasificado en la subfamilia Ponginae. Gigantopithecus ha sido tradicionalmente clasificado como un simio enorme parecido a un gorila, pesando potencialmente 200–300 kg en vida, pero la escasez de restos hacen que las estimaciones de tamaño sean especulativas. Esta especie parece haber sido sexualmente dimórfica, siendo los machos mayores que las hembras. Los incisivos eran reducidos y los caninos parecen haber funcionado como premolares. Los premolares a su vez son de corona alta y el cuarto premolar se asemeja mucho a un molar. Los molares en sí son los mayores conocidos en cualquier primate, y tienen una superficie relativamente plana. Gigantopithecus tenía el esmalte dental más grueso de cualquier simio con más de 6 mm en algunas áreas, aunque la capa era moderada al tomar en cuenta el tamaño del diente. Gigantopithecus parece haber sido un herbívoro generalista consumidor de plantas C3 de bosques, con mandíbulas adaptadas a moler y cortar plantas duras y fibrosas; el esmalte grueso ayudaba a resistir alimentos con partículas abrasivas como tallos, raíces y tubérculos; y los dientes tienes trazas de frutas de la familia de los higos. Vivía principalmente en bosques tropicales a subtropicales, y se extinguió hace unos 300 000 años probablemente por el cambio climático y la pérdida de su hábitat preferido, y quizás la actividad de los humanos arcaicos. (es)
- Gigantopithecus (/dʒaɪˌɡæntoʊpɪˈθikəs, ˈpɪθɪkəs, dʒɪ-/ jahy-gan-toh-pi-thee-kuhs, pith-i-kuhs, ji-; lit. 'giant ape') is an extinct genus of ape from roughly 2 million to 350,000 years ago during the Early to Middle Pleistocene of southern China, represented by one species, Gigantopithecus blacki. Potential identifications have also been made in Thailand, Vietnam, and Indonesia. The first remains of Gigantopithecus, two third molar teeth, were identified in a drugstore by anthropologist Ralph von Koenigswald in 1935, who subsequently described the ape. In 1956, the first mandible and more than 1,000 teeth were found in Liucheng, and numerous more remains have since been found in at least 16 sites. Only teeth and four mandibles are known currently, and other skeletal elements were likely consumed by porcupines before they could fossilise. Gigantopithecus was once argued to be a hominin, a member of the human line, but it is now thought to be closely allied with orangutans, classified in the subfamily Ponginae. Gigantopithecus has traditionally been restored as a massive, gorilla-like ape, potentially 200–300 kg (440–660 lb) when alive, but the paucity of remains make total size estimates highly speculative. The species may have been sexually dimorphic, with males much bigger than females. The incisors are reduced and the canines appear to have functioned like cheek teeth (premolars and molars). The premolars are high-crowned, and the fourth premolar is very molar-like. The molars are the largest of any known ape, and have a relatively flat surface. Gigantopithecus had the thickest enamel by absolute measure of any ape, up to 6 mm (a quarter of an inch) in some areas, though this is only fairly thick when tooth size is taken into account. Gigantopithecus appears to have been a generalist herbivore of C3 forest plants, with the jaw adapted to grinding, crushing, and cutting through tough, fibrous plants, and the thick enamel functioning to resist foods with abrasive particles such as stems, roots, and tubers with dirt. Some teeth bear traces of fig family fruits, which may have been important dietary components. It primarily lived in subtropical to tropical forest, and went extinct about 300,000 years ago likely because of the retreat of preferred habitat due to climate change, and potentially archaic human activity. Gigantopithecus has become popular in cryptozoology circles as the identity of the Tibetan yeti or the American bigfoot, humanlike creatures in local folklore. (en)
- Gigantopithecus Hominidae familiaren genero galdua izan zen. Pleistozenon bizi ziren egungo Txinan, India eta Vietnamen. Gigantopithecus blacki inoiz bizi izandako hominidorik handiena izan zen, 3 m eta 540 kg ere izan zituena. (eu)
- Gigantopithecus adalah kera terbesar yang pernah ditemukan hingga saat ini. Tinggi mereka diperkirakan mencapai sekitar 3 meter (10 kaki) dan mempunyai massa mencapai sekitar 500 kilogram (1100 pon). Mereka ditemukan di beberapa wilayah di Asia, termasuk Tiongkok. Gigantopithecus hidup pada akhir periode Tersier sampai awal periode Kuarter. Gigantopithecus memilki bentuk seperti orang utan zaman modern. Gigantopithecus adalah omnivor, memakan bambu dan tanaman lain. Gigantopithecus ditemukan pertama kali tahun 1935, ketika seorang ahli paleontologi Jerman, Ralph von Koenigswald, menemukan fosil gigi yang dijual di toko obat di Hong Kong. Ia tahu bahwa gigi itu berasal dari primata yang belum teridentifikasi. Sejak saat itu, fosil gigi dan rahang ditemukan oleh tim peneliti di Tiongkok, Vietnam, dan India. Berdasarkan hasil penelitian fosil, Gigantopithecus diperkirakan berkerabat dekat dengan orang utan modern dan Sivapithecus. Ada teori bahwa Gigantopithecus ini masih hidup sampai sekarang. Beberapa orang percaya bahwa hewan ini adalah yeti atau manusia salju yang konon hidup di gua di Pegunungan Himalaya. Ada juga yang menganggap sebagai Bigfoot.
* l
*
* s
* l
* b
* s (in)
- Gigantopithecus Gigantopithecus Mandibule de Gigantopithecus blacki Genre † GigantopithecusKoenigswald, 1935 Gigantopithecus (du grec γίγας gigas « géant », et πίθηκος pithekos « singe ») est un genre éteint de singes appartenant à la sous-famille des ponginés. Il est attesté en Asie du Sud-Est à partir d'environ deux millions d'années et jusqu'à environ cent mille ans avant le présent. On a trouvé des fossiles en Chine, au Viêt Nam, et plus récemment en Indonésie. Bien que les seuls fossiles connus de Gigantopithèque soient de nombreuses dents isolées et quelques mandibules, ils suggèrent que cette espèce est le plus grand singe connu qui ait jamais existé, avec une taille comprise entre deux et trois mètres, et une masse comprise entre 200 et 500 kg. (fr)
- Gigantopithecus (dal greco antico γίγας, gígas, «gigante» e πίθηκος, píthēkos, «scimmia») è un genere estinto di scimmie di enormi dimensioni vissuto nel Pleistocene inferiore-medio, circa 2-0,3 milioni di anni fa, in quella che oggi è la Cina meridionale. Il genere conta una singola specie, G. blacki, che detiene il primato di più grande scimmia conosciuta. Potenziali resti aggiuntivi sono stati ritrovati anche in Thailandia, Vietnam e Indonesia. I primi resti di Gigantopithecus, due terzi molari, furono identificati in una farmacia cinese dall'antropologo Ralph von Koenigswald, nel 1935, che in seguito descrisse l'animale. Nel 1956, a Liucheng vennero trovati la prima mandibola e oltre 1 000 denti; da allora sono stati trovati numerosi altri resti in almeno 16 siti. Attualmente l'animale è noto solo da denti e quattro mandibole, mentre altri possibili elementi scheletrici sono stati probabilmente consumati da istrici prima che potessero fossilizzarsi. Originariamente, si credeva che il Gigantopithecus fosse un ominina, un membro della linea umana, ma le più recenti analisi cladistiche indicherebbero che si trattasse di un parente stretto degli oranghi, classificati nella sottofamiglia Ponginae. Sebbene il Gigantopithecus venga tradizionalmente ricostruito come un'enorme scimmia simile a un gorilla, raggiungendo, potenzialmente, anche i 200-300 kg (440-660 libbre) di peso, la scarsità dei resti di questo animale rende le stime delle dimensioni totali altamente speculative. La specie potrebbe essere stata sessualmente dimorfica, con maschi molto più grandi delle femmine. Gli incisivi sono ridotti e i canini sembrano aver avuto la stessa funzione dei denti posteriori (premolari e molari). I premolari sono a corona alta e il quarto premolare è molto simile a un molare. I molari sono i più grandi di qualsiasi scimmia conosciuta e hanno una superficie relativamente piatta. Gigantopithecus aveva lo smalto più spesso per misura assoluta di qualsiasi altra scimmia conosciuta, fino a 6 millimetri in alcune aree, sebbene fosse solo abbastanza spesso quando si tiene conto delle dimensioni dei denti. Nonostante le enormi dimensioni stimate, l'analisi dei denti e delle mandibole di Gigantopithecus sembrano indicare un erbivoro generalista che si nutriva soprattutto di piante C3, dotato di fauci atte alla macinazione, frantumazione e taglio di piante fibrose dure, e smalto spesso atto a resistere a cibi con particelle abrasive come steli, radici e tuberi con sporcizia. Alcuni denti presentano tracce di frutti della famiglia dei fichi, che potrebbero essere stati importanti componenti della dieta dell'animale. Viveva principalmente nella foreste subtropicali e tropicali, e si estinse circa 300 000 anni fa, probabilmente, a causa del ritiro del suo habitat preferito per via dei cambiamenti climatici e dell'attività umana. Gigantopithecus è diventato piuttosto popolare nei circoli di criptozoologia, in quanto visto come la fonte dietro le leggende dello yeti tibetano e del bigfoot americano, creature simili a grandi uomini pelosi nel folklore locale. (it)
- ギガントピテクス（学名：Gigantopithecus）は、ヒト上科の絶滅した属の一つである、大型類人猿。身長約3m、体重約300 - 540kgに達すると推測される本種は、現在知られる限り、史上最大のヒト上科動物であり、かつ、史上最大の霊長類である。 約100万年前（新生代第四紀更新世前期後半カラブリアン）前後に出現したと見られ、中国南部から確実な記録が知られ、タイやベトナム、インドネシアなどからも同属のものとされる記録があるが、30万年前（更新世後期前半イオニアン、中期旧石器時代の初頭）あたりを境にしてそれ以降確認されない。本種の生存期間はホモ・エレクトゥス類が栄えていた時期と重なり、両者の生息域はかなり重複していたようである。 (ja)
- 기간토피테쿠스(Gigantopithecus)는 이 때까지 발견된 영장류 중 제일 크며, 50만년 전에 멸종되었다. 이 동물은 쾨니히스발트에 의해 발견된 영장류이다. (ko)
- Gigantopithecus is een uitgestorven geslacht van primaten uit de groep van de mensapen (Hominidae). Het geslacht kreeg in 1935 zijn naam die "reusachtige aap" betekent, toen de typesoort Gigantopithecus blacki benoemd werd door Ralph von Koenigswald. In Hongkong kocht hij dat jaar in een groothandel voor medicijnen een aantal "drakentanden" waaronder een enorme kies. Sinds de jaren vijftig werden in grotten in Zuid-China nog een kleine tweeduizend losse tanden gevonden alsmede vier onderkaken. De fossielen stammen uit het Midden-Pleistoceen en hebben een ouderdom van twee miljoen tot driehonderdduizend jaar. Op basis van een tand en een onderkaak uit het Boven-Mioceen, acht tot zeven miljoen jaar oud, van Noord-India en Pakistan werd in 1969 een tweede soort benoemd: Gigantopithecus bilaspurensis die ook wel Gigantopithecus giganteus genoemd werd. Tegenwoordig wordt dit als het aparte geslacht Indopithecus beschouwd. Omdat de vondsten zo beperkt zijn, is weinig met zekerheid bekend over de bouw van Gigantopithecus. Eerst werd een monsterlijke omvang verondersteld met een geschatte hoogte van 3,7 meter. Later werd dat bijgesteld tot rond de twee meter bij een gewicht van ongeveer 250 kilogram. Dat maakt hem nog steeds de grootste primaat die bekend is. Zijn hoektanden zijn relatief klein. De kiezen zijn extreem groot met zeer dik glazuur. Ze kunnen gebruikt zijn om harde noten te kraken of taaie wortels te kauwen. De krassen op het glazuur en de samenstelling ervan wijzen er echter op dat voornamelijk fruit gegeten werd. Dat past ook beter bij zijn leefgebied, dichte subtropische wouden. Wellicht dat Gigantopithecus uitstierf toen de bossen in omvang verminderden. Hij kan ook uitgeroeid zijn door de eerste mensachtige die zijn gebied bereikte, Homo erectus. Gigantopithecus is een lid van de Ponginae. Zijn nauwste levende verwanten zijn de orang-oetans. Onder de fossiele soorten is Sivapithecus nauw verwant. Dat werd al onderkend door Von Koenigswald. Er is echter een periode geweest dat veel onderzoekers dachten dat het om een tweevoetige mensachtige ging, zelfs een voorouder van de moderne mens. Dat heeft veel bijgedragen aan het mysterieuse karakter van de soort. De kryptozoölogie sloot hierbij aan door te veronderstellen dat Gigantopithecus verantwoordelijk was voor de legenden over de verschrikkelijke sneeuwman en bigfoot. Biologen achten dit zeer onwaarschijnlijk. (nl)
- Gigantopitek (Gigantopithecus) – wymarły rodzaj ssaka naczelnego z rodziny człowiekowatych (Hominidae), który żył milion do trzystu tysięcy lat temu, na obszarze dzisiejszych Chin, Indii i Wietnamu obok innych gatunków hominidów. Zachowane skamieniałości sugerują, że Gigantopithecus blacki był największą małpą człekokształtną, jaka kiedykolwiek żyła, osiągającą do 3 m wysokości i 540 kg wagi. (pl)
- Гигантопитеки (лат. Gigantopithecus) — род человекообразных обезьян, существовавший в позднем миоцене, плиоцене и плейстоцене на территории современных Индии, Китая, Таиланда и Вьетнама. Известны два вида этого рода: Gigantopithecus bilaspurensis, который жил между 9 и 6 млн лет тому назад в Китае, и Gigantopithecus blacki, который жил на севере Индии по крайней мере 1 млн лет тому назад. Иногда выделяют третий вид, . Вымерли в период между 300—100 тыс. лет назад. Время жизни вида Gigantopithecus blacki оценивают возрастным диапазоном от 2,0 млн до почти 300 тыс. лет назад. Учёным из Института эволюционной биологии и факультета наук о здоровье человека Копенгагенского университета удалось извлечь протеом из эмали моляра гигантопитека, жившего 1,9 млн лет назад в пещере Чуйфань (Chuifeng Cave). Оказалось, что Gigantopithecus blacki родственен современным орангутанам, а их эволюционные пути разошлись около 12—10 млн лет назад. Сравнение значений изотопов кальция у G. blacki из местонахождения Лючэн (Liucheng), современных приматов и гомининов указывают на значительно более высокие значения изотопов 44/42Ca у G. blacki в Азии и у Paranthropus boisei в Африке. Несмотря на то, что оба животных имеют отличающиеся значения изотопов 13С и 18O, они имеют довольно близкие значения изотопов 44/42Ca, предполагающие возможный общий аналогичный механизм накопления кальция. G. blacki и гигантская панда имеют самые высокие значения изотопов кальция среди животных. (ru)
- Gigantopithecus (do grego gigas = gigante "γίγας", e pithecus = macaco "πίθηκος") é um gênero extinto de primata, que viveu no Pleistoceno – aproximadamente entre 5 milhões e 100 mil anos atrás – na China, na Índia e no Vietnã, habitando região e época similares às dos primeiros hominídeos, como, por exemplo, o Homo erectus. Os fósseis encontrados sugerem que o Gigantopithecus foi a maior espécie de primata que já viveu. Era provavelmente quadrúpede e herbívoro, sendo o bambu o alimento principal em sua dieta, que era suprida com frutas – embora alguns paleantropólogos afirmem tratar-se de um onívoro. A razão pela qual o Gigantopithecus foi extinto ainda é controversa. Alguns pesquisadores acreditam que sua extinção se deve às mudanças climáticas ocorridas em seu habitat; outros apontam, entre outras razões, a competição de espécies mais adaptadas ao mesmo ambiente ocupado pelo Gigantopithecus – florestas. À medida em que a Idade do Gelo avançava, as florestas que o primata habitava encolhiam, prejudicando sua alimentação. Já no Pleistoceno, não havia alimentos suficientes para ele. Pesquisas paleoantropológicas realizadas nos diversos dentes encontrados em um sítio na caverna de Liuzhou, na China, e em alguns encontrados em sítios no Vietnã, sugerem que o Gigantopithecus habitou quase toda região leste da Ásia. Uma espécie diferente, o Gigantopithecus giganteus, também foi encontrada ao norte da índia. Com base nos dentes fósseis – inicialmente molares de aproximadamente 2,5 centímetros (recuperados em lojas de medicina chinesa tradicional), sabe-se que o Gigantopithecus tinha mais ou menos 3 metros de altura e pesava algo entre 300 e 500 kg – de duas a três vezes mais que os atuais gorilas. (pt)
- Gigantopithecus (av grekiskans γίγας gigas "väldig" och πίθηκος pithekos "apa") var ett släkte bland människoaporna som levde från ungefär 9 miljoner år sedan till ungefär 100 000 år sedan i Kina, Indien och Vietnam, vilket placerar släktet både tidsmässigt och geografiskt ihop med flera hominida arter. De fossila lämningar man funnit av Gigantopithecus blacki antyder att de kan ha varit de största aporna i historien med en känd längd på upp till 3 meter och en vikt på upp till 540 kg. Det räknas till samma underfamilj som orangutangen. Utifrån de fossil man har hittat av djur ur släktet har man kunnat konstatera tre arter, Gigantopithecus blacki, Gigantopithecus bilaspurensis och Gigantopithecus giganteus. Förmodligen gick gigantopithecus på alla fyra och var en växtätare som huvudsakligen livnärde sig på bambu och frukt. Troligtvis kunde den precis som de flesta av dagens primater röra sig till och från på två ben. Man antar att den mötte sitt öde, precis som andra specialanpassade arter, genom förändringar i den miljö den levde i. När Gustav Koenigswald upptäckte arten var det genom att 1935-1939 undersöka de så kallade draktänder som cirkulerade på kinesiska marknader som amuletter och läkemedel. Genom att jämföra dessa stora tänder, framför allt hörntänder. Han gav den 1935 namnet Gigantopithecus blacki. Koeningswald kunde inte datera fynden och inte heller avgöra exakt var fynden gjorts. Under andra världskriget internerades Koeningswald av japanerna och tänderna hamnade i New York, där de undersöktes av , som antog att de tillhört en jättelik primitiv människoart, något som von Koeningswald sedan han efter andra världskriget återvänt bestämt tillbakavisade, med rätta som det senare visade sig. 1955-1956 dök det upp fler tänder i provinsen Guangxi och 1956 lyckades den kinesiske forskaren finna en komplett underkäke i en grotta. Efter ytterligare undersökningar påträffades fler underkäkar. och R. S Chopra beskrev 1969 utifrån avlagringar från pliocen Gigantopithecus bilaspurensis, som utvecklingshistoriskt är en föregångare till Gigantopithecus blacki. Baserat på de proportioner som gäller sett till tändernas storlek i förhållande till huvudet och kroppen för dagens stora apor har det argumenterats för att gigantopithecus kan ha varit 3 gånger större än en gorilla. (sv)
- Гігантопіте́к (Gigantopithecus) — рід людиноподібних мавп, який існував в плейстоцені на території Китаю. Наприкінці цього періоду гігантопітеки могли співіснувати тут з людьми виду Homo erectus, які почали проникати сюди з Африки через Близький Схід. Скам'янілі залишки свідчать, що гігантопітеки були найбільшими приматами всіх часів. Імовірно, вони були рослиноїдними і пересувалися на чотирьох ногах, харчуючись переважно бамбуком і, можливо, іноді додаючи до своєї дієти сезонні плоди; втім, існують теорії, які доводять всеїдність цих тварин. Хоча остаточно невідомо, що саме було причиною їх вимирання, більшість дослідників вважає, що серед головних причин були кліматичні зміни і конкуренція за джерела харчування з боку інших, більш пристосованих видів — панд та людей. Гігантопітеки відомі в основному по знахідках кутніх зубів (розміром 2,5 см), елементів нижньої щелепи та, можливо, фрагментів плечової кістки, які значно перевищують розміром свої відповідники у сучасних людиноподібних мавп. За оцінками спеціалістів гігантопітеки мали ріст під три метри і важили від 300 до 550 кг, тобто були найбільшими мавпами всіх часів. Однак ці оцінки не можуть вважатися остаточними, тому що базуються на дуже невеликій кількості скам'янілих знахідок і були обчислені на основі пропорцій, властивих будові кістяка сучасних приматів. Вважається, що харчувались гігантопітеки в основному бамбуком; такий висновок робиться з будови їх зубів, які демонструють пристосування до пережовування рослинної їжі, а також того факту, що поруч з залишками гігантопітеків знаходили скам'янілості панд, відомих своєю звичкою харчуватися винятково пагінцями бамбуку. Найближчими родичами гігантопітеків вважаються значно менші розміром , які жили на північному сході Європи, в Азії й Африці. Найближчим родичем з нині існуючих видів є орангутанг, хоча деякі спеціалісти вважають гігантопітеків ближчими до горил. Перші залишки гігантопітека знайшов німецький палеонтолог , який в 1935 році купив в Гонконгу в китайській крамниці, що торгувала засобами традиційної медицини, мавпячі зуби вдвічі більші за зуби горили; китайські торговці називали їх «драконовими зубами». Ці зуби, хоча і дуже великі, мали деякі спільні риси з зубами людей, на підставі чого серед палеоантропологів виникла гіпотеза про гігантських предків людини. Знахідка повної щелепи гігантопітека в 1956 році переконливо довела, що вона належить великій людиноподібній мавпі. (uk)
- 巨猿（学名：Gigantopithecus）是已滅絕的一屬猿，生存於約100-30萬年前的中國、印度及越南，與幾種人科在時間框及地理位置上相同。化石紀錄指步氏巨猿是最巨大的猿，站立時高3米及重545公斤。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Gigantopithecus (z řeckého γίγας – gigas a πίθηκος – pithecus – „obří opice“) je rod vyhynulých hominidů, žijících od středního miocénu až do pleistocénu na území dnešní Indie, Číny a Vietnamu. Nejstarší ostatky pocházejí z doby před 6–8 miliony let, zatímco ty nejmladší jsou staré jen 310 tisíc let. Jedná se o jednoho z mála zástupců hominoidů, který přežil až do pleistocénu. Gigantopithecus je vzdáleným příbuzným moderních orangutanů, jak bylo předpokládáno podle fosilizovaných zubů a v r. 2019 potvrzeno genetickou analýzou založenou na molekulárních sekvencích zachovalých proteinů. (cs)
- جيغانتوبيثيكوس(الاسم العلمي: Gigantopethicus) أو القردة الضخمة هو جنس منقرض من القردة كان موجودا في الفترة من 9 ملايين سنة إلى 100 ألف سنة مضت. (ar)
- Gigantopithecus ist eine ausgestorbene Gattung der Primaten aus der Familie der Menschenaffen (Hominidae). Die Fossilien werden ins Obere Miozän und Mittlere Pleistozän datiert. Funde aus Nordindien und Pakistan (Gigantopithecus bilaspurensis) gelten als 8 bis 7 Millionen Jahre alt, Funde aus China (Gigantopithecus blacki) sind hingegen jünger als 2 Millionen Jahre; einzelne chinesische Funde wurden auf nur 400.000 bis 320.000 Jahre und sogar auf nur 100.000 Jahre datiert. (de)
- Gigantopithecus Hominidae familiaren genero galdua izan zen. Pleistozenon bizi ziren egungo Txinan, India eta Vietnamen. Gigantopithecus blacki inoiz bizi izandako hominidorik handiena izan zen, 3 m eta 540 kg ere izan zituena. (eu)
- Gigantopithecus Gigantopithecus Mandibule de Gigantopithecus blacki Genre † GigantopithecusKoenigswald, 1935 Gigantopithecus (du grec γίγας gigas « géant », et πίθηκος pithekos « singe ») est un genre éteint de singes appartenant à la sous-famille des ponginés. Il est attesté en Asie du Sud-Est à partir d'environ deux millions d'années et jusqu'à environ cent mille ans avant le présent. On a trouvé des fossiles en Chine, au Viêt Nam, et plus récemment en Indonésie. Bien que les seuls fossiles connus de Gigantopithèque soient de nombreuses dents isolées et quelques mandibules, ils suggèrent que cette espèce est le plus grand singe connu qui ait jamais existé, avec une taille comprise entre deux et trois mètres, et une masse comprise entre 200 et 500 kg. (fr)
- ギガントピテクス（学名：Gigantopithecus）は、ヒト上科の絶滅した属の一つである、大型類人猿。身長約3m、体重約300 - 540kgに達すると推測される本種は、現在知られる限り、史上最大のヒト上科動物であり、かつ、史上最大の霊長類である。 約100万年前（新生代第四紀更新世前期後半カラブリアン）前後に出現したと見られ、中国南部から確実な記録が知られ、タイやベトナム、インドネシアなどからも同属のものとされる記録があるが、30万年前（更新世後期前半イオニアン、中期旧石器時代の初頭）あたりを境にしてそれ以降確認されない。本種の生存期間はホモ・エレクトゥス類が栄えていた時期と重なり、両者の生息域はかなり重複していたようである。 (ja)
- 기간토피테쿠스(Gigantopithecus)는 이 때까지 발견된 영장류 중 제일 크며, 50만년 전에 멸종되었다. 이 동물은 쾨니히스발트에 의해 발견된 영장류이다. (ko)
- Gigantopitek (Gigantopithecus) – wymarły rodzaj ssaka naczelnego z rodziny człowiekowatych (Hominidae), który żył milion do trzystu tysięcy lat temu, na obszarze dzisiejszych Chin, Indii i Wietnamu obok innych gatunków hominidów. Zachowane skamieniałości sugerują, że Gigantopithecus blacki był największą małpą człekokształtną, jaka kiedykolwiek żyła, osiągającą do 3 m wysokości i 540 kg wagi. (pl)
- 巨猿（学名：Gigantopithecus）是已滅絕的一屬猿，生存於約100-30萬年前的中國、印度及越南，與幾種人科在時間框及地理位置上相同。化石紀錄指步氏巨猿是最巨大的猿，站立時高3米及重545公斤。 (zh)
- El gigantopitec (Gigantopithecus) fou un gènere de primats que va existir presumiblement durant el Plistocè, fa un milió d'anys i s'extingí fa mig milió d'anys (hauria conviscut amb l'Homo erectus a l'Àsia sud-oriental), habitava els actuals països de la Xina, Índia i el Vietnam. Les proves fòssils suggereixen que el gigantopitec fou el simi més gros que ha existit mai al planeta. Probablement ha estat quadrúpede i herbívor, amb una dieta similar a la del panda gegant fundada en el bambú i possiblement suplementada amb fruites d'estació. (ca)
- Gigantopithecus (/dʒaɪˌɡæntoʊpɪˈθikəs, ˈpɪθɪkəs, dʒɪ-/ jahy-gan-toh-pi-thee-kuhs, pith-i-kuhs, ji-; lit. 'giant ape') is an extinct genus of ape from roughly 2 million to 350,000 years ago during the Early to Middle Pleistocene of southern China, represented by one species, Gigantopithecus blacki. Potential identifications have also been made in Thailand, Vietnam, and Indonesia. The first remains of Gigantopithecus, two third molar teeth, were identified in a drugstore by anthropologist Ralph von Koenigswald in 1935, who subsequently described the ape. In 1956, the first mandible and more than 1,000 teeth were found in Liucheng, and numerous more remains have since been found in at least 16 sites. Only teeth and four mandibles are known currently, and other skeletal elements were likely co (en)
- Gigantopithecus blacki es la única especie conocida de Gigantopithecus ( del latín «gigantis», gigante, y del griego «πίθηκος» pithekos, mono; castellanizado, gigantopiteco), un género extinto de primates hominoideos que vivió en Asia suroriental. Los primeros restos de G. blacki, dos terceros molares, fueron identificados originalmente en una farmacia tradicional por el antropólogo Ralph von Koenigswald en 1935, quien posteriormente haría la descripción del primate. En 1956, se halló la primera mandíbula y cerca de 1000 dientes en , y numerosos restos se han encontrado en al menos 16 yacimientos. Solo se han encontrado sin embargo 4 mandíbulas y dientes, ya que parece que los otros elementos del esqueleto fueron probablemente consumidos por puercoespines antes de que pudieran fosilizarse. (es)
- Gigantopithecus adalah kera terbesar yang pernah ditemukan hingga saat ini. Tinggi mereka diperkirakan mencapai sekitar 3 meter (10 kaki) dan mempunyai massa mencapai sekitar 500 kilogram (1100 pon). Mereka ditemukan di beberapa wilayah di Asia, termasuk Tiongkok. Gigantopithecus hidup pada akhir periode Tersier sampai awal periode Kuarter. Gigantopithecus memilki bentuk seperti orang utan zaman modern. Gigantopithecus adalah omnivor, memakan bambu dan tanaman lain.
* l
*
* s
* l
* b
* s (in)
- Gigantopithecus (dal greco antico γίγας, gígas, «gigante» e πίθηκος, píthēkos, «scimmia») è un genere estinto di scimmie di enormi dimensioni vissuto nel Pleistocene inferiore-medio, circa 2-0,3 milioni di anni fa, in quella che oggi è la Cina meridionale. Il genere conta una singola specie, G. blacki, che detiene il primato di più grande scimmia conosciuta. Potenziali resti aggiuntivi sono stati ritrovati anche in Thailandia, Vietnam e Indonesia. I primi resti di Gigantopithecus, due terzi molari, furono identificati in una farmacia cinese dall'antropologo Ralph von Koenigswald, nel 1935, che in seguito descrisse l'animale. Nel 1956, a Liucheng vennero trovati la prima mandibola e oltre 1 000 denti; da allora sono stati trovati numerosi altri resti in almeno 16 siti. Attualmente l'animale (it)
- Gigantopithecus is een uitgestorven geslacht van primaten uit de groep van de mensapen (Hominidae). Het geslacht kreeg in 1935 zijn naam die "reusachtige aap" betekent, toen de typesoort Gigantopithecus blacki benoemd werd door Ralph von Koenigswald. In Hongkong kocht hij dat jaar in een groothandel voor medicijnen een aantal "drakentanden" waaronder een enorme kies. Sinds de jaren vijftig werden in grotten in Zuid-China nog een kleine tweeduizend losse tanden gevonden alsmede vier onderkaken. De fossielen stammen uit het Midden-Pleistoceen en hebben een ouderdom van twee miljoen tot driehonderdduizend jaar. Op basis van een tand en een onderkaak uit het Boven-Mioceen, acht tot zeven miljoen jaar oud, van Noord-India en Pakistan werd in 1969 een tweede soort benoemd: Gigantopithecus bilasp (nl)
- Gigantopithecus (do grego gigas = gigante "γίγας", e pithecus = macaco "πίθηκος") é um gênero extinto de primata, que viveu no Pleistoceno – aproximadamente entre 5 milhões e 100 mil anos atrás – na China, na Índia e no Vietnã, habitando região e época similares às dos primeiros hominídeos, como, por exemplo, o Homo erectus. Os fósseis encontrados sugerem que o Gigantopithecus foi a maior espécie de primata que já viveu. Era provavelmente quadrúpede e herbívoro, sendo o bambu o alimento principal em sua dieta, que era suprida com frutas – embora alguns paleantropólogos afirmem tratar-se de um onívoro. (pt)
- Гигантопитеки (лат. Gigantopithecus) — род человекообразных обезьян, существовавший в позднем миоцене, плиоцене и плейстоцене на территории современных Индии, Китая, Таиланда и Вьетнама. Известны два вида этого рода: Gigantopithecus bilaspurensis, который жил между 9 и 6 млн лет тому назад в Китае, и Gigantopithecus blacki, который жил на севере Индии по крайней мере 1 млн лет тому назад. Иногда выделяют третий вид, . Вымерли в период между 300—100 тыс. лет назад. Время жизни вида Gigantopithecus blacki оценивают возрастным диапазоном от 2,0 млн до почти 300 тыс. лет назад. (ru)
- Gigantopithecus (av grekiskans γίγας gigas "väldig" och πίθηκος pithekos "apa") var ett släkte bland människoaporna som levde från ungefär 9 miljoner år sedan till ungefär 100 000 år sedan i Kina, Indien och Vietnam, vilket placerar släktet både tidsmässigt och geografiskt ihop med flera hominida arter. De fossila lämningar man funnit av Gigantopithecus blacki antyder att de kan ha varit de största aporna i historien med en känd längd på upp till 3 meter och en vikt på upp till 540 kg. (sv)
- Гігантопіте́к (Gigantopithecus) — рід людиноподібних мавп, який існував в плейстоцені на території Китаю. Наприкінці цього періоду гігантопітеки могли співіснувати тут з людьми виду Homo erectus, які почали проникати сюди з Африки через Близький Схід. Скам'янілі залишки свідчать, що гігантопітеки були найбільшими приматами всіх часів. Імовірно, вони були рослиноїдними і пересувалися на чотирьох ногах, харчуючись переважно бамбуком і, можливо, іноді додаючи до своєї дієти сезонні плоди; втім, існують теорії, які доводять всеїдність цих тварин. Хоча остаточно невідомо, що саме було причиною їх вимирання, більшість дослідників вважає, що серед головних причин були кліматичні зміни і конкуренція за джерела харчування з боку інших, більш пристосованих видів — панд та людей. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
