An Entity of Type: PhysicalEntity100001930, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

A geosynchronous transfer orbit or geostationary transfer orbit (GTO) is a type of geocentric orbit. Satellites that are destined for geosynchronous (GSO) or geostationary orbit (GEO) are (almost) always put into a GTO as an intermediate step for reaching their final orbit. A GTO is highly elliptic. Its perigee (closest point to Earth) is typically as high as low Earth orbit (LEO), while its apogee (furthest point from Earth) is as high as geostationary (or equally, a geosynchronous) orbit. That makes it a Hohmann transfer orbit between LEO and GSO.

Property Value
dbo:abstract
  • Přechodová dráha ke geostacionární dráze nebo přechodová dráha ke geosynchronní dráze (zkratka GTO z anglického Geostationary Transfer Orbit) je speciální druh přechodové oběžné dráhy, po které se pohybují kosmická tělesa na cestě ke geostacionární dráze. (cs)
  • Eine geosynchrone beziehungsweise geostationäre Transferbahn (auch Geotransferorbit; Abk. GTO von engl. geosynchronous / geostationary transfer orbit) ist eine Erdumlaufbahn, auf der Satelliten von Trägerraketen ausgesetzt werden, um danach endgültig auf einer geosynchronen beziehungsweise geostationären Umlaufbahn (GEO) positioniert zu werden. Dem dazu erforderlichen Bahnmanöver geht eine genaue Bahnbestimmung voraus. Der GTO hat die Form einer langgestreckten Ellipse; einer ihrer Brennpunkte ist der Erdmittelpunkt. Der am weitesten von der Erde entfernte Punkt – das Apogäum – liegt meist in der Nähe des geostationären Orbits in 35.786 km Höhe über dem Äquator. Die Bahngeschwindigkeit dort ist aber noch zu gering für die gewünschte Kreisbahn und die Bahnneigung (Inklination) meist zu groß. Normalerweise setzt eine Rakete den Satelliten am (oder in der Nähe des) erdnächsten Punkts (dem Perigäum) der Ellipsenbahn aus. Die Umlaufzeit auf einem typischen GTO (250 × 36.000 km) beträgt ca. 10,5 Stunden, so dass die Höhe der geostationären Umlaufbahn erstmals nach etwas mehr als 5 Stunden passiert wird. (de)
  • Geosinkrona transira orbito estas meza orbito kiu ebligas al sputnikoj esti metitaj en geosinkronan orbiton. La ekvivalenta angla akronimo estas GTO, por Geostationary Transfer Orbit. Ĝi estas elipsa orbito, kies perigeo estas je malalta altitudo kaj la ĉe la alteco de geosinkrona orbito 35 786 km. La perigeo estas proksimume ĉe la fino de brulada altitudo de la lasta etapo de la lanĉilo, ofte alteco proksimume de 200 km, ekvivalento, ĉar la ekvatora radiuso de la tero estas 6 378 km longa, al perigeovaloro de 6 578 km. La apogea valoro estas proksimume 42 270 km aŭ alteco de 35 786 km super la geoido de la Tero. Post kiam la utilŝarĝo - la sputniko - atingis apogeon, la propulso estas restartita por cirkligi la orbiton kaj modifi la orbitan klinecon, kio postulas modifi la rapidecon (delta-V) de proksimume 1.600 m/s. Tio estas kutime disponigita per solida aŭ likva fuzaĵraketmotoro integrita en la sateliton (apogeomotoro). La apogea manovro ankaŭ devas inkludi impulson ŝanĝi la orbitan klinecon ĉar, post bruligado de la lanĉilo kaj apartigo de la sputniko, la transira orbito estas klinita kun respekto al la ebeno de la ekvatoro, per angulo ekvivalenta al la latitudo de la lanĉa bazo. Tamen, la geosinkrona orbito estas nepre en la ebeno de la ekvatoro. Tiu ĉi manovro do konsumos pli-malpli signifan parton de la fuzaĵoj situantaj en la sputniko. Tial la plej granda intereso en lanĉo de bazo situanta kiel eble plej proksime al la ekvatoro. Krome, la rotacio de la tero disponigas rapidecon de la Tero: ĉi tio estas la granda intereso — kaj la sukceso — de la Gviana kosmodromo situanta nur 5° norda latitudo. Lanĉo de la ekvatoro mem funkcias eĉ pli bone, tial la dezajno de la Sea Launch-platformo. La trokonsumo de fuzaĵoj por lanĉoj de aliaj kosmohavenoj, ĉe pli altaj latitudoj, malutilos al la vivdaŭro en orbito de la sputnikoj kaj do al ties financo. La geosinkrona transira orbito estas tre embarasita de kosmoderompaĵoj, inkluzive de la lastaj etaĝoj de lanĉiloj. (eo)
  • A geosynchronous transfer orbit or geostationary transfer orbit (GTO) is a type of geocentric orbit. Satellites that are destined for geosynchronous (GSO) or geostationary orbit (GEO) are (almost) always put into a GTO as an intermediate step for reaching their final orbit. A GTO is highly elliptic. Its perigee (closest point to Earth) is typically as high as low Earth orbit (LEO), while its apogee (furthest point from Earth) is as high as geostationary (or equally, a geosynchronous) orbit. That makes it a Hohmann transfer orbit between LEO and GSO. While some GEO satellites are launched direct to that orbit, often the launch vehicle lacks the power to put both the rocket and the satellite into that orbit. Instead extra fuel is added to the satellite, the launch vehicle launches to a geostationary transfer orbit then the satellite circularises its orbit at geostationary altitude. This benefits from staging, the launch vehicles and the mass of its structure and engines do not need to be lifted up to a circular geostationary altitude. Manufacturers of launch vehicles often advertise the amount of payload the vehicle can put into GTO. (en)
  • Una órbita de transferencia geoestacionaria (GTO) es una órbita de transferencia de Hohmann alrededor de la Tierra en órbita baja terrestre (LEO) y órbita geoestacionaria (GEO). Es una elipse donde el perigeo es un punto en una LEO y el apogeo tiene la misma distancia a la tierra que la GEO. Más generalmente, una órbita de transferencia geoestacionaria es una órbita intermedia entre una LEO y una órbita geosíncrona. Después de un lanzamiento típico, la inclinación de la OTB (el ángulo entre el plano de la órbita y el plano del Ecuador se determina por la latitud del lugar de lanzamiento y la dirección del lanzamiento. La GTO hereda la misma inclinación. La inclinación debe ser reducida a cero para obtener una órbita geoestacionaria. Esto se hace a la distancia de la GEO ya que requiere menos energía que en LEO. Esto es debido a que la delta-v necesaria para un cierto cambio de inclinación es directamente proporcional a la velocidad orbital que es menor en su apogeo. La delta-v necesaria para un cambio de inclinación tanto en el nodo de ascenso como en el de descenso de la órbita se define como: En una GTO de un Ariane 5 con semieje mayor de 24,582 km, la velocidad del perigeo de una GTO es 9,88 km/s mientras que la velocidad del apogeo es de 1,64 km/s. Un vehículo de lanzamiento se mueve de LEO a GEO encendiendo un cohete en una tangente a LEO para aumentar su velocidad. Típicamente la última fase del vehículo tiene esta función. Una vez en GTO, es normalmente el satélite el que realiza la conversión a órbita geoestacionaria encendiendo un cohete en la tangente al apogeo. Por ello, la capacidad de un cohete que puede lanzar varios satélites se muestra normalmente en términos de masa a GTO más que GEO. También puede ser que el cohete tenga la opción de insertar en GEO el mismo. Esto ahorra combustible del satélite, pero reduce considerablemente la carga útil. Por ejemplo, la capacidad (masa separada de la nave) del Delta IV: * GTO 12 757 kg (185 km x 35,786 km a 27,0º de inclinación) * GEO 6 276 kg Normalmente, la inserción en la órbita geoestacionaria se realiza en el nodo de ascenso. Esto es debido a que la mayoría de cosmódromos desde los que se lanza a GTO están situados en el hemisferio norte.. En la mayoría de casos, las últimas fases de los cohetes se dejan en GTO (algunos se dejan en GEO ), como el Proton Block DM). Si se elige el perigeo de la GTO para que sea suficientemente bajo para tener rozamiento con la atmósfera, la altitud del apogeo descenderá rápidamente y no será un peligro para los objetos en el anillo geoestacionario. La mayoría de últimas fases que se usan para llevar cargas a GTO se diseñan con este requisito. (es)
  • Une orbite de transfert géostationnaire est une orbite intermédiaire qui permet de placer des satellites en orbite géostationnaire. Le sigle anglais correspondant est GTO, pour Geostationary Transfert Orbit. C'est une orbite elliptique, dont le périgée se situe à basse altitude et l'apogée à l'altitude de l'orbite géostationnaire 35 786 km. Le périgée est approximativement à l'altitude de fin de combustion du dernier étage du lanceur, souvent une altitude de l'ordre de 200 km, équivalant, le rayon équatorial de la terre étant de 6 378 km, à une valeur de périgée de 6 578 km. La valeur de l'apogée est approximativement de 42 270 km ou une altitude de 35 786 km par rapport au géoïde terrestre. Une fois la charge utile — le satellite — arrivée à l'apogée, la propulsion est relancée pour circulariser l'orbite et modifier le plan de l'orbite, ce qui demande de modifier la vitesse (delta-V) d'environ 1 600 m/s. Cela est généralement assuré par un moteur-fusée à ergols solides ou liquides intégré au satellite (moteur d'apogée). La manœuvre d'apogée doit comprendre également une impulsion permettant de changer le plan orbital (l'inclinaison de l'orbite). Car, après combustion du lanceur et séparation du satellite, l'orbite de transfert est inclinée par rapport au plan de l'équateur, d'un angle équivalent à la latitude de la base de lancement. Or, l'orbite géostationnaire est obligatoirement dans le plan de l'équateur. Cette manœuvre va donc consommer une part plus ou moins importante des ergols situés dans le satellite. D'où le plus grand intérêt des lancements d'une base située le plus proche possible de l'équateur. De plus, la rotation de la terre fournit une vitesse (appelé « effet fronde » de la Terre : +0,46 km/s à partir de Kourou, sachant que le satellite a une vitesse de 7,78 km/s pour une orbite basse), qui est d'autant plus grande qu'on est proche de l'équateur. C'est le grand intérêt — et le succès — du Centre spatial guyanais situé à seulement 5° de latitude nord. Un lancement depuis l'équateur lui-même est encore plus performant, d'où la conception de la plateforme Sea Launch. La « sur-consommation » d'ergols pour les lancements depuis les autres ports spatiaux, aux latitudes plus élevées, sera préjudiciable à la durée de vie en orbite du satellite et donc de son économie (retour sur investissement). L'orbite de transfert géostationnaire est très encombrée de débris spatiaux, dont les derniers étages des lanceurs. (fr)
  • Sebuah geosynchronous transfer orbit atau orbit transfer geostasioner atau geostationary transfer orbit (GTO) adalah sebuah orbit transfer Hohmann yang digunakan untuk mencapai orbit geosinkron atau orbit geostasioner. Ini adalah orbit Bumi yang sangat elips dengan apogee dari 42.164 km (26.000 mil), atau 35786 km (22.000 mil) di atas permukaan laut, yang sesuai dengan ketinggian geostasioner (GEO). Argumen periapsis adalah sedemikian rupa sehingga apogee (titik terjauh) terjadi pada atau di dekat khatulistiwa. Perigee (titik terdekat) bisa dimana saja di atas atmosfer, tetapi biasanya terbatas pada beberapa ratus kilometer di atas permukaan bumi untuk mengurangi peluncur delta- V (V) persyaratan dan untuk membatasi masa orbital atau peluruhan orbit (orbital decay) dari penghabisan booster. Inklinasi dari GTO adalah sudut antara bidang orbit dan bidang khatulistiwa. Hal ini ditentukan oleh garis lintang dari tempat peluncuran dan azimuth peluncuran (arah ). Kecenderungan dan eksentrisitas keduanya harus dikurangi menjadi nol untuk memperoleh orbit geostasioner. Jika hanya eksentrisitas orbit dikurangi menjadi nol, hasilnya adalah orbit geosynchronous. Karena (V) diperlukan untuk perubahan pesawat sebanding dengan kecepatan sesaat, kecenderungan dan eksentrisitas biasanya berubah bersama dalam manuver tunggal pada apogee mana kecepatan paling rendah. (in)
  • 정지 천이 궤도(Geo stationary(geosynchronous) transfer orbit, GTO)는 인공위성의 궤도의 일종이다. 정지 궤도에 이르는 중간 단계의 궤도로서 지구에서 가깝게는 250km, 멀게는 35,786km의 타원형이다.일단 천이궤도에 진입한 인공위성은 아무 동력 없이 순전히 뉴턴의 운동 법칙에 따라 관성만으로 돌게 된다.이후 원지점에서 원지점모터(apogee motor)라는 추가동력을 사용, 원형의 정지궤도에 진입하게 된다.이때 위성은 원하는 목표로 수평이동하게 되는데, 이것을 (drift orbit)라고 한다. (ko)
  • Un trasferimento in orbita geostazionaria è una tipologia di trasferimento alla Hohmann relativo alla Terra tra un'orbita terrestre bassa (LEO) e un'orbita geostazionaria (GEO). Solitamente il trasferimento è finalizzato in due tappe. La prima, (GTO, Geostationary transfer orbit), porta il satellite in un'orbita geosincrona ma non geostazionaria, in quanto l'orbita di arrivo ha la stessa inclinazione dell'orbita di partenza. Durante questo tragitto il corpo descrive un tratto di ellisse in cui il perigeo è un punto sull'orbita terrestre bassa e l'apogeo è alla stessa distanza dalla terra dell'orbita geostazionaria. Per ottenere un'orbita geostazionaria l'inclinazione deve essere ridotta a zero. Quest'operazione viene eseguita in un secondo momento e alla quota di orbita geosincrona, perché richiede meno energia che la stessa operazione a quota di LEO. Questo perché il Δv necessario per un certo cambio di inclinazione dell'orbita Δi è direttamente proporzionale alla velocità orbitale, che è minore all'apogeo dell'orbita. Il ΔV necessario per un cambio di inclinazione sia nel nodo ascendente sia nel nodo discendente è calcolato nel seguente modo: Prendendo come esempio una GTO di un Ariane 5 con un semiasse maggiore dell'orbita di 24582 km, la velocità al perigeo dell'orbita è 9,88 km/s, mentre all'apogeo è di 1,64 km/s. Un vettore si trasferisce in un'orbita geostazionaria accendendo dapprima un motore in orbita bassa per aumentare la sua velocità. Di solito questa funzione è affidata allo stadio superiore del razzo. Una volta nella GTO di solito è il satellite stesso che effettua la conversione in orbita geostazionaria accendendo i motori alla tangente all'orbita nell'apogeo. Pertanto la capacità di carico di un razzo in grado di lanciare diversi satelliti è di solito esplicata in termini di un certo quantitativo di massa inserito in un'orbita GTO. Alternativamente il vettore può effettuare direttamente il trasferimento, questo però riduce considerevolmente il carico utile trasportabile. Per esempio la capacità di carico del razzo Delta IV in configurazione "Heavy": * GTO- 12757 kg; * GEO- 6 276 kg. (it)
  • 静止遷移軌道、静止トランスファ軌道(せいしせんいきどう、せいしトランスファきどう、geostationary transfer orbit, GTO)は、人工衛星を静止軌道にのせる前に、一時的に投入される軌道で、よく利用されるのは、遠地点が静止軌道の高度、近地点が低高度の楕円軌道である。 (ja)
  • Uma Órbita de transferência geoestacionária, em inglês Geostationary Transfer Orbit (GTO), é uma Órbita de transferência de Hohmann usada para atingir uma órbita geossíncrona ou órbita geoestacionária. (pt)
  • Геопереходная орбита (ГПО) — орбита, являющаяся переходной между низкой опорной орбитой (НОО; высота около 200 км) и геостационарной орбитой (ГСО; 35 786 км). В отличие от НОО и ГСО, которые в первом приближении являются круговыми, переходная орбита — сильно вытянутая эллиптическая траектория движения КА, перигей которой лежит на расстоянии НОО от Земли, а апогей на расстоянии ГСО (гомановская траектория). Завершение вывода КА на ГСО происходит, когда он достигает апогея при движении по геопереходной орбите. В этот момент разгонный блок сообщает аппарату разгонный импульс, который превращает его эллиптическое движение в круговое с периодом обращения вокруг Земли, равным одним суткам. (ru)
  • Геоперехідна орбіта (ГПО) — перехідна орбіта, що використовується для досягнення геосинхронної або геостаціонарної орбіти. Є сильно витягнутою еліптичною орбітою з висотою апогею приблизно 35'700 км та висотою перигею зазвичай, але не обов'язково, кількасот км. Завершення виведення космічного апарата на геостаціонарну орбіту відбувається, коли він досягає апогею при русі геоперехідною орбітою. У цей момент розгінний блок надає апарату розгінний імпульс, що перетворює його еліптичний рух в круговий з періодом обертання навколо Землі, рівним тривалості доби. (uk)
  • 地球同步轉移軌道(geostationary transfer orbit,GTO)為霍曼轉移軌道的運用之一,為橢圓形軌道,經加速後可達地球靜止軌道(GEO)。近地點多在1000公里以下,遠地點則為地球靜止軌道高度35786公里。一般而言,地球同步轉移軌道的近地點並無特別限制,但通常距地球表面數百公里,以降低ΔV(方向及速度改變量)的需求。 同步衛星的運作軌道為地球靜止軌道,由地球同步轉移軌道至地球靜止軌道轉換工作多由衛星自身動力進行,卫星在地球同步轉移軌道的远地点附近变轨时,需要增加速度及改變速度的方向。在火箭性能方面,常以地球同步轉移軌道酬載能力作為指標,該酬載能力較直接運送至地球靜止軌道的數值為大。以三角洲四號重型運載火箭為例,其GTO運載能力為12,757公斤,而GEO運載能力僅為6,276公斤。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 178282 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 12564 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1119814444 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:footer
  • . (en)
  • An example of a transition from GTO to GSO. (en)
dbp:image
  • Animation of EchoStar XVII trajectory Equatorial view.gif (en)
  • Animation of EchoStar XVII trajectory.gif (en)
dbp:perrow
  • 1 (xsd:integer)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdf:type
rdfs:comment
  • Přechodová dráha ke geostacionární dráze nebo přechodová dráha ke geosynchronní dráze (zkratka GTO z anglického Geostationary Transfer Orbit) je speciální druh přechodové oběžné dráhy, po které se pohybují kosmická tělesa na cestě ke geostacionární dráze. (cs)
  • 정지 천이 궤도(Geo stationary(geosynchronous) transfer orbit, GTO)는 인공위성의 궤도의 일종이다. 정지 궤도에 이르는 중간 단계의 궤도로서 지구에서 가깝게는 250km, 멀게는 35,786km의 타원형이다.일단 천이궤도에 진입한 인공위성은 아무 동력 없이 순전히 뉴턴의 운동 법칙에 따라 관성만으로 돌게 된다.이후 원지점에서 원지점모터(apogee motor)라는 추가동력을 사용, 원형의 정지궤도에 진입하게 된다.이때 위성은 원하는 목표로 수평이동하게 되는데, 이것을 (drift orbit)라고 한다. (ko)
  • 静止遷移軌道、静止トランスファ軌道(せいしせんいきどう、せいしトランスファきどう、geostationary transfer orbit, GTO)は、人工衛星を静止軌道にのせる前に、一時的に投入される軌道で、よく利用されるのは、遠地点が静止軌道の高度、近地点が低高度の楕円軌道である。 (ja)
  • Uma Órbita de transferência geoestacionária, em inglês Geostationary Transfer Orbit (GTO), é uma Órbita de transferência de Hohmann usada para atingir uma órbita geossíncrona ou órbita geoestacionária. (pt)
  • Геоперехідна орбіта (ГПО) — перехідна орбіта, що використовується для досягнення геосинхронної або геостаціонарної орбіти. Є сильно витягнутою еліптичною орбітою з висотою апогею приблизно 35'700 км та висотою перигею зазвичай, але не обов'язково, кількасот км. Завершення виведення космічного апарата на геостаціонарну орбіту відбувається, коли він досягає апогею при русі геоперехідною орбітою. У цей момент розгінний блок надає апарату розгінний імпульс, що перетворює його еліптичний рух в круговий з періодом обертання навколо Землі, рівним тривалості доби. (uk)
  • 地球同步轉移軌道(geostationary transfer orbit,GTO)為霍曼轉移軌道的運用之一,為橢圓形軌道,經加速後可達地球靜止軌道(GEO)。近地點多在1000公里以下,遠地點則為地球靜止軌道高度35786公里。一般而言,地球同步轉移軌道的近地點並無特別限制,但通常距地球表面數百公里,以降低ΔV(方向及速度改變量)的需求。 同步衛星的運作軌道為地球靜止軌道,由地球同步轉移軌道至地球靜止軌道轉換工作多由衛星自身動力進行,卫星在地球同步轉移軌道的远地点附近变轨时,需要增加速度及改變速度的方向。在火箭性能方面,常以地球同步轉移軌道酬載能力作為指標,該酬載能力較直接運送至地球靜止軌道的數值為大。以三角洲四號重型運載火箭為例,其GTO運載能力為12,757公斤,而GEO運載能力僅為6,276公斤。 (zh)
  • Geosinkrona transira orbito estas meza orbito kiu ebligas al sputnikoj esti metitaj en geosinkronan orbiton. La ekvivalenta angla akronimo estas GTO, por Geostationary Transfer Orbit. Ĝi estas elipsa orbito, kies perigeo estas je malalta altitudo kaj la ĉe la alteco de geosinkrona orbito 35 786 km. La perigeo estas proksimume ĉe la fino de brulada altitudo de la lasta etapo de la lanĉilo, ofte alteco proksimume de 200 km, ekvivalento, ĉar la ekvatora radiuso de la tero estas 6 378 km longa, al perigeovaloro de 6 578 km. La apogea valoro estas proksimume 42 270 km aŭ alteco de 35 786 km super la geoido de la Tero. (eo)
  • Eine geosynchrone beziehungsweise geostationäre Transferbahn (auch Geotransferorbit; Abk. GTO von engl. geosynchronous / geostationary transfer orbit) ist eine Erdumlaufbahn, auf der Satelliten von Trägerraketen ausgesetzt werden, um danach endgültig auf einer geosynchronen beziehungsweise geostationären Umlaufbahn (GEO) positioniert zu werden. Dem dazu erforderlichen Bahnmanöver geht eine genaue Bahnbestimmung voraus. (de)
  • Una órbita de transferencia geoestacionaria (GTO) es una órbita de transferencia de Hohmann alrededor de la Tierra en órbita baja terrestre (LEO) y órbita geoestacionaria (GEO). Es una elipse donde el perigeo es un punto en una LEO y el apogeo tiene la misma distancia a la tierra que la GEO. Más generalmente, una órbita de transferencia geoestacionaria es una órbita intermedia entre una LEO y una órbita geosíncrona. En una GTO de un Ariane 5 con semieje mayor de 24,582 km, la velocidad del perigeo de una GTO es 9,88 km/s mientras que la velocidad del apogeo es de 1,64 km/s. (es)
  • A geosynchronous transfer orbit or geostationary transfer orbit (GTO) is a type of geocentric orbit. Satellites that are destined for geosynchronous (GSO) or geostationary orbit (GEO) are (almost) always put into a GTO as an intermediate step for reaching their final orbit. A GTO is highly elliptic. Its perigee (closest point to Earth) is typically as high as low Earth orbit (LEO), while its apogee (furthest point from Earth) is as high as geostationary (or equally, a geosynchronous) orbit. That makes it a Hohmann transfer orbit between LEO and GSO. (en)
  • Une orbite de transfert géostationnaire est une orbite intermédiaire qui permet de placer des satellites en orbite géostationnaire. Le sigle anglais correspondant est GTO, pour Geostationary Transfert Orbit. Une fois la charge utile — le satellite — arrivée à l'apogée, la propulsion est relancée pour circulariser l'orbite et modifier le plan de l'orbite, ce qui demande de modifier la vitesse (delta-V) d'environ 1 600 m/s. Cela est généralement assuré par un moteur-fusée à ergols solides ou liquides intégré au satellite (moteur d'apogée). (fr)
  • Sebuah geosynchronous transfer orbit atau orbit transfer geostasioner atau geostationary transfer orbit (GTO) adalah sebuah orbit transfer Hohmann yang digunakan untuk mencapai orbit geosinkron atau orbit geostasioner. Ini adalah orbit Bumi yang sangat elips dengan apogee dari 42.164 km (26.000 mil), atau 35786 km (22.000 mil) di atas permukaan laut, yang sesuai dengan ketinggian geostasioner (GEO). (in)
  • Un trasferimento in orbita geostazionaria è una tipologia di trasferimento alla Hohmann relativo alla Terra tra un'orbita terrestre bassa (LEO) e un'orbita geostazionaria (GEO). Solitamente il trasferimento è finalizzato in due tappe. La prima, (GTO, Geostationary transfer orbit), porta il satellite in un'orbita geosincrona ma non geostazionaria, in quanto l'orbita di arrivo ha la stessa inclinazione dell'orbita di partenza. Durante questo tragitto il corpo descrive un tratto di ellisse in cui il perigeo è un punto sull'orbita terrestre bassa e l'apogeo è alla stessa distanza dalla terra dell'orbita geostazionaria. Per ottenere un'orbita geostazionaria l'inclinazione deve essere ridotta a zero. Quest'operazione viene eseguita in un secondo momento e alla quota di orbita geosincrona, perché (it)
  • Геопереходная орбита (ГПО) — орбита, являющаяся переходной между низкой опорной орбитой (НОО; высота около 200 км) и геостационарной орбитой (ГСО; 35 786 км). В отличие от НОО и ГСО, которые в первом приближении являются круговыми, переходная орбита — сильно вытянутая эллиптическая траектория движения КА, перигей которой лежит на расстоянии НОО от Земли, а апогей на расстоянии ГСО (гомановская траектория). (ru)
rdfs:label
  • Přechodová dráha ke geostacionární dráze (cs)
  • Geostationäre Transferbahn (de)
  • Orbito de geosinkrona transiro (eo)
  • Órbita de transferencia geoestacionaria (es)
  • Orbit transfer geostasioner (in)
  • Geostationary transfer orbit (en)
  • Orbite de transfert géostationnaire (fr)
  • Trasferimento in orbita geostazionaria (it)
  • 정지 천이 궤도 (ko)
  • 静止トランスファ軌道 (ja)
  • Órbita de transferência geoestacionária (pt)
  • Геопереходная орбита (ru)
  • Геоперехідна орбіта (uk)
  • 地球同步轉移軌道 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:orbitRegime of
is rdfs:seeAlso of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License