| dbo:abstract
|
- Fridrich I., též Bedřich I. (německy Friedrich I., 11. červenec 1657, Königsberg – 25. únor 1713, Berlín) byl poslední pruský vévoda (1688–1701) a první pruský král (1701–1713), braniborský kurfiřt a markrabě jako Fridrich III. (1688–1713), (1702–1713) a kníže neuchâtelský (1707–1713). (cs)
- Frederic III de Brandenburg i I de Prússia (Königsberg, 11 de juliol de 1657 - Berlín, 25 de febrer de 1713) fou el primer rei de Prússia, des del 18 de gener de 1701, fins a la seva mort.Frederic esdevingué marcgravi elector de Brandenburg i duc de Prússia en 1688, en morir el seu pare Frederic Guillem I. Per raons de prestigi, en un primer moment, va emprar el títol de "rei" dintre del territori en ser part integrant del Sacre Imperi Romà. L'emperador Leopold I, en agraïment pel suport prestat per Frederic durant la Guerra de Successió Espanyola li va concedir al marcgravi elector de Brandenburg el títol de rei de Prússia (fins llavors era duc de Prússia). Frederic I va ser un gran protector de les arts. El 1696 fundà l'Acadèmia de les Arts (Akademie der Künste), i quatre anys més tard l'Acadèmia de les Ciències (Preußische Akademie der Wissenschaften). El 1699, va ordenar l'ampliació del Castell de Berlín i la construcció del Palau de Charlottenburg, que porta el nom de la seva esposa Sofia Carlota de Hannover. (ca)
- فريدرش الأول (Friedrich I؛ 11 يوليو 1657 - 25 فبراير 1713) من سلالة هوهنتسولرن، ناخب براندنبورغ باسم فريدرش الثالث (1688-1713)، ودوق بروسيا في اتحاد شخصي (براندنبورغ بروسيا). رَقـّى هذا المنصب الأخير إلى الملكية، ليصبح أول ملوك بروسيا (1701-1713). من سنة 1707 أصبح في اتحاد شخصي مع الأمير الحاكم لإمارة نيوشاتل. كما أنه جد من الأب للملك لفريدرش الكبير. (ar)
- Friedrich (* 11. Juli 1657 in Königsberg; † 25. Februar 1713 in Berlin) aus dem Haus Hohenzollern war ab 1688 als Friedrich III. Kurfürst von Brandenburg und souveräner Herzog in Preußen. Dort erhöhte er sich 1701 als Friedrich I. zum König in Preußen. Nach der Herrschaftsübernahme in Brandenburg-Preußen am 9. Mai 1688 setzte Friedrich, der aufgrund seiner Skoliose volkstümlich Schiefer Fritz genannt wurde, die Innen- und Außenpolitik seines Vaters Friedrich Wilhelm fort. Noch im selben Jahr unterstützte er Wilhelm III. von Oranien bei der Landung in England. Im Pfälzischen Erbfolgekrieg nahm er an der Belagerung von Bonn teil, kommandierte aber nur selten seine Truppen. Wie seine zu Königen aufsteigenden Nachbarn in Sachsen und Hannover strebte Friedrich die Königswürde an. Die Zustimmung Kaiser Leopolds I. erreichte er, als dieser die kurbrandenburgische Armee im drohenden Krieg gegen Frankreich brauchte. Am 18. Januar 1701 krönte sich Friedrich im Königsberger Schloss zum König. Im Spanischen Erbfolgekrieg unterstützte er Kaiser Leopold I. wie vereinbart. Unter Friedrichs Herrschaft erlebte das Land einerseits einen finanziellen Niedergang durch den verschwenderischen Hofstaat und das korrupte Drei-Grafen-Kabinett, andererseits aber auch einen kulturellen Aufstieg durch die Aufnahme verfolgter Hugenotten, die Gründung der späteren Preußischen Akademie der Wissenschaften und den Ausbau Berlins zur barocken Residenzstadt. Mit der Erhebung der Herzogtums Preußen zum Königreich schuf Friedrich eine Voraussetzung für die Entwicklung des späteren preußischen Staates zur europäischen Großmacht. (de)
- Ο Φρειδερίκος Α΄ (γερμανικά: Friedrich I., 11 Ιουλίου 1657 – 25 Φεβρουαρίου 1713) ήταν ο πρώτος Βασιλιάς της Πρωσίας (1701-1713) και μέλος της Δυναστείας των Χοεντσόλερν. Προηγουμένως, είχε διατελέσει, ως Φρειδερίκος Γ΄, Δούκας της Πρωσίας και (1688-1701). Διετέλεσε ακόμη, από το 1707 έως το θάνατό του, Πρίγκιπας του Νεσατέλ. (el)
- Frederiko la 1-a en Prusio, germane Friedrich I. in Preußen (naskiĝis la 11-an de julio 1657 en Kenigsbergo, hodiaŭ Kaliningrado; mortis la 25-an de februaro 1713 en Berlino) estis unue sub la nomo Frederiko la 6-a kastela grafo de Nurenbergo, poste sub la nomo Frederiko la 3-a princo-elektisto de Brandenburgio, sub la nomo Frederiko la 2-a duko de Prusio kaj fine inter la jaroj 1701 kaj 1713 sub la nomo Frederiko la 1-a reĝo en la politike tiutempe plifortiĝanta germana reĝlando Prusio. Per lia rangaltiĝo, la 18-an de januaro 1701, de princo-elektisto de Brandenburgio kaj duko de Prusio al prusia reĝo, la ĝis tiam en persona unio regata, sed malunueca kaj politike ŝirita regno Brandenburgio-Prusio iĝis unueca "Reĝlando Prusio". Tio kaj kaŭzis kaj respeguligis la gravecon de lia lando en la internacia eŭropa politiko tiuepoka, kaj metis la fundamenton por la posta homogena ŝtato Prusio, kiu sub liaj posteuloj iĝis eŭropa grandpotenco. Kiam dum decembro 1674 mortis lia frato Karolo Emilo, la 17-a Frederiko iĝis kronprinco kaj regonto de Brandenburgio – li iĝis politike grava persono. Frederiko akompanis sian patron en la Brandenburgia-Sveda Milito dum la bataloj en Pomerio de 1675 ĝis 1678 kaj dum la pena vintra armea marŝado al Orienta Prusio de la jaro 1679. Post venko de severa malsano, kiun li ekhavis dum la milito, li dum aŭgusto 1679 edziĝis al la princino Elizabeta Henrieta (Elisabeth Henriette) de Hesio-Kaselo. Dum julio 1683 mortis Elizabeta Henrieta, kaj sekvajare li duafoje edziĝis, nun al Sofia Ĉarlota (Sophie Charlotte) de Hanovro-Brunsvigo. Post la morto de Karolo la 2-a, la lasta habsburga reĝo en Hispanio, la 1-an de novembro 1700 komenciĝis fazo de politika tensio en Eŭropo, kiu fine gvidis al la Milito de hispana sukcedo. Ĉar la Habsburgoj bezonis aliancanojn por milito kontraŭ Francio, Frederiko ricevis la konsenton de la imperiestro Leopoldo la 1-a de la germanlingva Sankta Romia Imperio, ke li rajtus iĝi la unua protestantisma germana reĝo, honoro ĝis tiam privilegia por katolikaj regantoj. Tiu konsento tamen por Frederiko kostis la altan sumon de 2 milionoj da dukatoj pagendaj al Leopoldo, 600.000 dukatoj por la katolika eklezio en Germanio, kaj aldona sumo por la ordeno de Jezuitoj. Krome Frederiko promesis subteni Leopoldon en la Milito de hispana sukcedo per 8.000 soldatoj. Plie li ne rajtis nomi sin reĝo "von Preußen" (de Prusio), sed nur reĝo "in Preußen" (en Prusio), ĉar granda parto de Prusio inter la rivero Odro okcidente kaj Orienta Prusio oriente plu estis regata de Pollando-Litovio, kaj ekster la regoteritorio de Frederiko. Dum la jaro 1702 Frederiko heredis la graflandojn Lingen kaj Moers de la mortinta reĝo Vilhelmo la 3-a de Anglio. Li unuigis la teritoriojn kun la aĉetita regneto Teklenburgo. Ĉar Frederiko estis kalvinisto, li rajtis dum la jaro 1707 elektiĝi princo de la svisa regno Neuchâtel, kion konfirmis la Traktato de Utrecht de la jaro 1713. Dum novembro 1708 Frederiko triafoje edziĝis, al la 23-jara princino Sofia Luiza (Sophie Luise) de Meklenburgo-Schwerin. Tiun edzecon ĉefe kaŭzis la espero je pliaj filoj, ĉar la reĝo el sia dua edzeco nur havis unu filon kaj Frederiko insiste deziris plurajn eblajn heredontojn de liaj postenoj kaj posedaĵoj. Per saĝa milita politikumado kaj en la Granda Nordia Milito kaj en la Milito de hispana sukcedo li sukcesis atingi ke ambaŭ tuteŭropaj kaj longdaŭraj militaj konfliktoj ne havis batalojn sur lia teritorio. En la interna politiko li estis malpli sukcesa: Nur dum decembro 1710 estis finita korupta regado de tri grafoj en Prusio, kiuj dum multaj jaroj riĉigis sin koste de la regno kaj havis la plenan fidon de la monarko. Krome lia regado kiel abolutisma reganto kun pompaj kortegaj festegoj kaj la konstruo de imponaj reĝaj reprezentejoj kostis sumegojn. Kiam li dum februaro 1713 mortis, li postlasis ŝtaton politike potenciĝintan, sed finance bankrotan. (eo)
- Frederick I (German: Friedrich I.; 11 July 1657 – 25 February 1713), of the Hohenzollern dynasty, was (as Frederick III) Elector of Brandenburg (1688–1713) and Duke of Prussia in personal union (Brandenburg-Prussia). The latter function he upgraded to royalty, becoming the first King in Prussia (1701–1713). From 1707 he was in personal union the sovereign prince of the Principality of Neuchâtel (German: Fürstentum Neuenburg). (en)
- Frederiko I.a Prusiakoa (Königsberg, 1657ko uztailaren 11 - Berlin, 1713ko otsailaren 25a) Brandenburgoko hauteslea, eta ondoren Prusiako erregea izan zen 1701-1713 urteetan. (eu)
- Federico III, margrave elector de Brandeburgo, Federico I, como rey en Prusia (Königsberg, 11 de julio de 1657-Berlín, 25 de febrero de 1713), miembro de la casa de Hohenzollern, fue el primer rey en Prusia, desde el 18 de enero de 1701 hasta su muerte. Federico se convirtió en margrave elector de Brandeburgo y duque de Prusia en 1688, al morir su padre Federico Guillermo I de Brandeburgo. Por razones de prestigio, en un primer momento empleó el título de rey dentro del territorio al ser parte integrante del Sacro Imperio Romano Germánico. El emperador Leopoldo I, en agradecimiento por el apoyo prestado por Federico durante la guerra de sucesión española, le concedió al margrave elector de Brandeburgo el título de rey en Prusia (hasta entonces había sido duque de Prusia). Puesto que el territorio prusiano estaba fuera de los límites del Sacro Imperio Romano Germánico. La condición fue que la coronación se tenía que llevar a cabo personalmente por el emperador germánico y no por un jerarca eclesiástico. De esta manera el 18 de enero de 1701 fue coronado en Königsberg. Con esto, Prusia se convirtió oficialmente en el primer reino de confesión religiosa protestante. (es)
- Frédéric Ier de Prusse (né le 11 juillet 1657 à Königsberg – mort le 25 février 1713 à Berlin) est prince-électeur (en allemand : Kurfürst) de Brandebourg (sous le nom de Frédéric III de Brandebourg) puis premier roi en Prusse le 18 janvier 1701, en échange de son soutien à l’empereur Léopold Ier du Saint-Empire dans la guerre de Succession d’Espagne contre la France. Il porte les titres d'électeur de Brandebourg entre 1688 et 1713, de duc de Prusse entre 1688 et 1701 puis de roi en Prusse entre 1701 et 1713, année de sa mort. (fr)
- Friedrich I (bahasa Jerman: Friedrich I) (11 Juli 1657 – 25 Februari 1713), dari dinasti Hohenzollern, adalah (sebagai Friedrich III) Brandenburg (1688–1713) dan Adipati Prusia dalam uni personal (Brandenburg-Prusia). Ia juga merupakan kakek pihak ayah dari Friedrich yang Agung. (in)
- フリードリヒ1世（Friedrich I., 1657年7月11日 - 1713年2月25日）は、初代の「プロイセンにおける王」。はじめはプロイセン公（在位：1688年5月9日 - 1701年1月17日）、またブランデンブルク選帝侯（フリードリヒ3世、在位：1688年5月9日 - 1713年2月25日）。 「猫背フリッツ」とあだ名される風采の上がらない小男で、フランス王ルイ14世にあこがれるような虚栄心の強い浪費家だったが、妻の影響もあって学芸を振興させ、プロイセンの王となった。 (ja)
- 프리드리히 1세(독일어: Friedrich I., 1657년 7월 11일 ~ 1713년 2월 25일)는 프로이센 호엔촐레른 왕가의 초대 국왕 (1701년 ~ 1713년)이자 브란덴부르크의 선제후 (1688년 ~ 1713년)와 프로이센의 공작 (1688년 ~ 1701년)이었다. 1701년 그는 오스트리아의 대공이자 신성 로마 황제 레오폴트 1세로부터 호의를 얻음으로써 공국을 왕족으로 승진시켜 프로이센의 초대 국왕이 되었다. 그는 오라녜나사우가로 자신의 모성애 덕분에 자신의 영토와 함께 뇌샤텔의 공국을 포함하였다. 군림의 25년 중 22년은 다양한 전쟁들에 싸우는 것에 보내졌고 아직 그는 사니이 돈을 위하여 다른 통치자들을 위하여 대부분 싸우고 있었으므로 스웨덴으로부터 더 많은 영토들을 점령하는 데 대북방 전쟁을 이용할 수 없었다. 그의 어떤 부가 왕실을 유지하는 데 사용되었던 동안 프랑스의 루이 14세의 모델을 따서 만든 그의 국고는 자신의 부패하고 무능한 고문들에 의하여 고갈되었다. (ko)
- Frederik I (Duits: Friedrich I.) (Koningsbergen, 11 juli 1657 – Berlijn, 25 februari 1713), van het Huis Hohenzollern, was (als Frederik III) keurvorst van Brandenburg (1688-1713) en hertog van Pruisen in de personele unie (Brandenburg-Pruisen). Deze laatste functie kon hij opwaarderen tot koningschap en zo werd hij de eerste koning in Pruisen (1701-1713). Vanaf 1707 was hij in personele unie soeverein vorst van Neuchâtel. Hij was ook de grootvader langs vaders kant van Frederik de Grote. (nl)
- Federico I di Hohenzollern (Königsberg, 11 luglio 1657 – Berlino, 25 febbraio 1713) è stato il principe elettore di Brandeburgo dal 1688 al 1713, l'ultimo duca di Prussia dal 1688 al 1701 e il primo re in Prussia dal 1701 al 1713. Con la sua ascesa ad un trono regale, Federico di Prussia ottenne di strappare la Prussia dal predominio del vecchio sistema governativo del Sacro Romano Impero, oltre a far diventare il proprio regno uno degli stati principali dell'area tedesca preludendo al ruolo della Prussia nel processo di unificazione ottocentesco. (it)
- Fryderyk I Hohenzollern (ur. 11 lipca 1657 w Królewcu, zm. 25 lutego 1713 w Berlinie) – od 1688 roku elektor Brandenburgii (jako Fryderyk III) z dynastii Hohenzollernów, od 1701 roku pierwszy pruski król, jako Król w Prusach (König in Preußen). (pl)
- Frederico I (Königsberg, 11 de julho de 1657 – Berlim, 25 de fevereiro de 1713) foi Eleitor de Brandemburgo como Frederico III e também Duque da Prússia em união pessoal de 1688 até 1701, passando então a ser o primeiro Rei na Prússia até sua morte. (pt)
- Fredrik I (ty. Friedrich I.), född 11 juli 1657, död 25 februari 1713, var under namnet Fredrik III kurfurste av Brandenburg från 1688 och blev sedan som Fredrik I den förste kungen i Preussen från 18 januari 1701 till sin död. Han var far till den preussiske kungen Fredrik Vilhelm I. (sv)
- Фри́дрих I (нем. Friedrich I.; 11 июля 1657[…], Кёнигсберг, Пруссия — 25 февраля 1713[…], Берлин, Пруссия) — курфюрст Бранденбурга под именем Фридрих III с 1688 года, первый король Пруссии c 1701 года, представитель династии Гогенцоллернов. (ru)
- 腓特烈三世及一世（Friedrich III and I，1657年7月11日－1713年2月25日），全名腓特烈·威廉·冯·霍亨索伦（Friedrich Wilhelm von Hohenzollern），勃兰登堡选帝侯（1688年至1713年在位）、末代普魯士公爵（1688年至1701年在位）、首位在普魯士的國王（1701年至1713年在位）。 (zh)
- Фрі́дріх I (нім. Friedrich I.; 11 липня 1657 — 25 лютого 1713) — останній герцог Пруссії (1688—1701), перший прусський король (1701—1713). Брандербурзький маркграф, курфюрст Священної Римської імперії (1688—1713). Представник німецької династії Гогенцоллернів. Народився в Кенігсберзі, Пруссія. Син прусського герцога і бранденбурзького маркграфа Фрідріха-Вільгельма та нідерландської принцеси Луїзи Генрієтти. Батько Фрідріха-Вільгельма I, дід Фрідріха Великого. Сприяв розвитку освіти та науки. Фундатор Галльського університету (1694), Берлінської академії мистецтв (1696), Бранденбурзької академії наук (1700); розширив Берлінську королівську бібліотеку. Збудував палаци Монбіжу (1706) і Шарлоттенбург (1713). Брав участь у Дев'ятирічній війні (1688—1697) та війні за іспанську спадщину (1701—1713) проти Франції на боці Священної Римської імперії; одночасно стилізував своє оточення під французький двір Луї XIV. Засновник Ордену Чорного орла. Внаслідок розкішного способу життя, великих витрат на будівництво та найманців, перетворив Пруссію на одну з найкорумпованіших держав Європи. Помер у Берліні, Пруссія. Залишив по собі країну, борг якої становив 20 мільйонів рейхсталерів. Похований у Берлінському лютеранському соборі. До самокоронації в 1701 році іменувався як Фрідріх ІІІ. Прізвиська — «король-найманець», «кривий Фріц» (нім. Der schiefe Fritz; через травму в дитинстві). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Fridrich I., též Bedřich I. (německy Friedrich I., 11. červenec 1657, Königsberg – 25. únor 1713, Berlín) byl poslední pruský vévoda (1688–1701) a první pruský král (1701–1713), braniborský kurfiřt a markrabě jako Fridrich III. (1688–1713), (1702–1713) a kníže neuchâtelský (1707–1713). (cs)
- فريدرش الأول (Friedrich I؛ 11 يوليو 1657 - 25 فبراير 1713) من سلالة هوهنتسولرن، ناخب براندنبورغ باسم فريدرش الثالث (1688-1713)، ودوق بروسيا في اتحاد شخصي (براندنبورغ بروسيا). رَقـّى هذا المنصب الأخير إلى الملكية، ليصبح أول ملوك بروسيا (1701-1713). من سنة 1707 أصبح في اتحاد شخصي مع الأمير الحاكم لإمارة نيوشاتل. كما أنه جد من الأب للملك لفريدرش الكبير. (ar)
- Ο Φρειδερίκος Α΄ (γερμανικά: Friedrich I., 11 Ιουλίου 1657 – 25 Φεβρουαρίου 1713) ήταν ο πρώτος Βασιλιάς της Πρωσίας (1701-1713) και μέλος της Δυναστείας των Χοεντσόλερν. Προηγουμένως, είχε διατελέσει, ως Φρειδερίκος Γ΄, Δούκας της Πρωσίας και (1688-1701). Διετέλεσε ακόμη, από το 1707 έως το θάνατό του, Πρίγκιπας του Νεσατέλ. (el)
- Frederick I (German: Friedrich I.; 11 July 1657 – 25 February 1713), of the Hohenzollern dynasty, was (as Frederick III) Elector of Brandenburg (1688–1713) and Duke of Prussia in personal union (Brandenburg-Prussia). The latter function he upgraded to royalty, becoming the first King in Prussia (1701–1713). From 1707 he was in personal union the sovereign prince of the Principality of Neuchâtel (German: Fürstentum Neuenburg). (en)
- Frederiko I.a Prusiakoa (Königsberg, 1657ko uztailaren 11 - Berlin, 1713ko otsailaren 25a) Brandenburgoko hauteslea, eta ondoren Prusiako erregea izan zen 1701-1713 urteetan. (eu)
- Frédéric Ier de Prusse (né le 11 juillet 1657 à Königsberg – mort le 25 février 1713 à Berlin) est prince-électeur (en allemand : Kurfürst) de Brandebourg (sous le nom de Frédéric III de Brandebourg) puis premier roi en Prusse le 18 janvier 1701, en échange de son soutien à l’empereur Léopold Ier du Saint-Empire dans la guerre de Succession d’Espagne contre la France. Il porte les titres d'électeur de Brandebourg entre 1688 et 1713, de duc de Prusse entre 1688 et 1701 puis de roi en Prusse entre 1701 et 1713, année de sa mort. (fr)
- Friedrich I (bahasa Jerman: Friedrich I) (11 Juli 1657 – 25 Februari 1713), dari dinasti Hohenzollern, adalah (sebagai Friedrich III) Brandenburg (1688–1713) dan Adipati Prusia dalam uni personal (Brandenburg-Prusia). Ia juga merupakan kakek pihak ayah dari Friedrich yang Agung. (in)
- フリードリヒ1世（Friedrich I., 1657年7月11日 - 1713年2月25日）は、初代の「プロイセンにおける王」。はじめはプロイセン公（在位：1688年5月9日 - 1701年1月17日）、またブランデンブルク選帝侯（フリードリヒ3世、在位：1688年5月9日 - 1713年2月25日）。 「猫背フリッツ」とあだ名される風采の上がらない小男で、フランス王ルイ14世にあこがれるような虚栄心の強い浪費家だったが、妻の影響もあって学芸を振興させ、プロイセンの王となった。 (ja)
- 프리드리히 1세(독일어: Friedrich I., 1657년 7월 11일 ~ 1713년 2월 25일)는 프로이센 호엔촐레른 왕가의 초대 국왕 (1701년 ~ 1713년)이자 브란덴부르크의 선제후 (1688년 ~ 1713년)와 프로이센의 공작 (1688년 ~ 1701년)이었다. 1701년 그는 오스트리아의 대공이자 신성 로마 황제 레오폴트 1세로부터 호의를 얻음으로써 공국을 왕족으로 승진시켜 프로이센의 초대 국왕이 되었다. 그는 오라녜나사우가로 자신의 모성애 덕분에 자신의 영토와 함께 뇌샤텔의 공국을 포함하였다. 군림의 25년 중 22년은 다양한 전쟁들에 싸우는 것에 보내졌고 아직 그는 사니이 돈을 위하여 다른 통치자들을 위하여 대부분 싸우고 있었으므로 스웨덴으로부터 더 많은 영토들을 점령하는 데 대북방 전쟁을 이용할 수 없었다. 그의 어떤 부가 왕실을 유지하는 데 사용되었던 동안 프랑스의 루이 14세의 모델을 따서 만든 그의 국고는 자신의 부패하고 무능한 고문들에 의하여 고갈되었다. (ko)
- Frederik I (Duits: Friedrich I.) (Koningsbergen, 11 juli 1657 – Berlijn, 25 februari 1713), van het Huis Hohenzollern, was (als Frederik III) keurvorst van Brandenburg (1688-1713) en hertog van Pruisen in de personele unie (Brandenburg-Pruisen). Deze laatste functie kon hij opwaarderen tot koningschap en zo werd hij de eerste koning in Pruisen (1701-1713). Vanaf 1707 was hij in personele unie soeverein vorst van Neuchâtel. Hij was ook de grootvader langs vaders kant van Frederik de Grote. (nl)
- Federico I di Hohenzollern (Königsberg, 11 luglio 1657 – Berlino, 25 febbraio 1713) è stato il principe elettore di Brandeburgo dal 1688 al 1713, l'ultimo duca di Prussia dal 1688 al 1701 e il primo re in Prussia dal 1701 al 1713. Con la sua ascesa ad un trono regale, Federico di Prussia ottenne di strappare la Prussia dal predominio del vecchio sistema governativo del Sacro Romano Impero, oltre a far diventare il proprio regno uno degli stati principali dell'area tedesca preludendo al ruolo della Prussia nel processo di unificazione ottocentesco. (it)
- Fryderyk I Hohenzollern (ur. 11 lipca 1657 w Królewcu, zm. 25 lutego 1713 w Berlinie) – od 1688 roku elektor Brandenburgii (jako Fryderyk III) z dynastii Hohenzollernów, od 1701 roku pierwszy pruski król, jako Król w Prusach (König in Preußen). (pl)
- Frederico I (Königsberg, 11 de julho de 1657 – Berlim, 25 de fevereiro de 1713) foi Eleitor de Brandemburgo como Frederico III e também Duque da Prússia em união pessoal de 1688 até 1701, passando então a ser o primeiro Rei na Prússia até sua morte. (pt)
- Fredrik I (ty. Friedrich I.), född 11 juli 1657, död 25 februari 1713, var under namnet Fredrik III kurfurste av Brandenburg från 1688 och blev sedan som Fredrik I den förste kungen i Preussen från 18 januari 1701 till sin död. Han var far till den preussiske kungen Fredrik Vilhelm I. (sv)
- Фри́дрих I (нем. Friedrich I.; 11 июля 1657[…], Кёнигсберг, Пруссия — 25 февраля 1713[…], Берлин, Пруссия) — курфюрст Бранденбурга под именем Фридрих III с 1688 года, первый король Пруссии c 1701 года, представитель династии Гогенцоллернов. (ru)
- 腓特烈三世及一世（Friedrich III and I，1657年7月11日－1713年2月25日），全名腓特烈·威廉·冯·霍亨索伦（Friedrich Wilhelm von Hohenzollern），勃兰登堡选帝侯（1688年至1713年在位）、末代普魯士公爵（1688年至1701年在位）、首位在普魯士的國王（1701年至1713年在位）。 (zh)
- Frederic III de Brandenburg i I de Prússia (Königsberg, 11 de juliol de 1657 - Berlín, 25 de febrer de 1713) fou el primer rei de Prússia, des del 18 de gener de 1701, fins a la seva mort.Frederic esdevingué marcgravi elector de Brandenburg i duc de Prússia en 1688, en morir el seu pare Frederic Guillem I. Per raons de prestigi, en un primer moment, va emprar el títol de "rei" dintre del territori en ser part integrant del Sacre Imperi Romà. L'emperador Leopold I, en agraïment pel suport prestat per Frederic durant la Guerra de Successió Espanyola li va concedir al marcgravi elector de Brandenburg el títol de rei de Prússia (fins llavors era duc de Prússia). (ca)
- Friedrich (* 11. Juli 1657 in Königsberg; † 25. Februar 1713 in Berlin) aus dem Haus Hohenzollern war ab 1688 als Friedrich III. Kurfürst von Brandenburg und souveräner Herzog in Preußen. Dort erhöhte er sich 1701 als Friedrich I. zum König in Preußen. (de)
- Frederiko la 1-a en Prusio, germane Friedrich I. in Preußen (naskiĝis la 11-an de julio 1657 en Kenigsbergo, hodiaŭ Kaliningrado; mortis la 25-an de februaro 1713 en Berlino) estis unue sub la nomo Frederiko la 6-a kastela grafo de Nurenbergo, poste sub la nomo Frederiko la 3-a princo-elektisto de Brandenburgio, sub la nomo Frederiko la 2-a duko de Prusio kaj fine inter la jaroj 1701 kaj 1713 sub la nomo Frederiko la 1-a reĝo en la politike tiutempe plifortiĝanta germana reĝlando Prusio. (eo)
- Federico III, margrave elector de Brandeburgo, Federico I, como rey en Prusia (Königsberg, 11 de julio de 1657-Berlín, 25 de febrero de 1713), miembro de la casa de Hohenzollern, fue el primer rey en Prusia, desde el 18 de enero de 1701 hasta su muerte. (es)
- Фрі́дріх I (нім. Friedrich I.; 11 липня 1657 — 25 лютого 1713) — останній герцог Пруссії (1688—1701), перший прусський король (1701—1713). Брандербурзький маркграф, курфюрст Священної Римської імперії (1688—1713). Представник німецької династії Гогенцоллернів. Народився в Кенігсберзі, Пруссія. Син прусського герцога і бранденбурзького маркграфа Фрідріха-Вільгельма та нідерландської принцеси Луїзи Генрієтти. Батько Фрідріха-Вільгельма I, дід Фрідріха Великого. Сприяв розвитку освіти та науки. Фундатор Галльського університету (1694), Берлінської академії мистецтв (1696), Бранденбурзької академії наук (1700); розширив Берлінську королівську бібліотеку. Збудував палаци Монбіжу (1706) і Шарлоттенбург (1713). Брав участь у Дев'ятирічній війні (1688—1697) та війні за іспанську спадщину (1701—171 (uk)
|
.png){kind=link}
