| dbo:abstract
|
- Una obertura francesa és una peça instrumental situada al començament de qualsevol obra a tall d'introducció estructurada en tres temps segons la seqüència lent - ràpid - lent. Tal esquema d'obertura és l'antagonista de l'anomenada obertura italiana (ràpid - lent - ràpid). Aquest tipus d'obertura va ser creat pel compositor barroc Jean Baptiste Lully (1632-1687). Lully, nascut a Florència, ocupà importants càrrecs musicals a la cort francesa de Lluís XIV, on establí els patrons de l'òpera barroca francesa, inclosa aquesta forma d'obertura. Tot i el seu origen operístic, aquest model d'obertura va esdevenir apte per a qualsevol tipus de composició musical, incloses les obres per a un sol instrument. L'obertura francesa revesteix de gran solemnitat els seus primers compassos a temps lent. Sobtadament, el ràpid temps central (generalment de tipus fuguístic) trenca aquesta solemnitat i permet mostrar a l'oient la potència de l'orquestra i el talent del compositor, a manera de degustació inicial de la música que hom podrà gaudir al llarg de l'obra que l'obertura preludia. El tercer temps de l'obertura acostuma a ser una repetició del primer moviment, novament revestit d'una pomposa solemnitat. L'obertura francesa tant pot preludiar obres vocals (òperes, oratoris) com suites i ballets instrumentals. Fou usada amb profusió durant tot el període barroc. Johann Sebastian Bach i Georg Friedrich Haendel en foren usuaris habituals. (ca)
- Die französische Ouvertüre ist eine musikalische Form, die in der Barockmusik häufig verwendet wurde. Sie ist in der Regel zweiteilig, wobei die beiden Teile durch Wiederholungszeichen abgeschlossen werden. Die zwei Teile unterscheiden sich in Tempo, Rhythmus und Stil: der erste Teil hat ein langsames Tempo (oftmals mit Grave überschrieben) und einen punktierten Rhythmus, während der zweite Teil in schnellem Tempo gesetzt ist und fugierten Charakter aufweist. Am Ende des zweiten Teils folgt oftmals eine kurze Zusammenfassung des ersten Teils, wobei auch Teile dessen melodischen Inhalts wiederholt werden können. Die französische Ouvertüre gelangte erstmals durch Jean-Baptiste Lully, den Hofkomponisten Ludwigs XIV., zu voller Blüte, der sie ab 1650 in seinen Balletten und Opern verwendete, und war für die nächsten hundert Jahre in Frankreich und seinen Nachbarländern stilbestimmend. Fast sämtliche Barockkomponisten machten von dieser Form Gebrauch, darunter Bach in der von ihm so bezeichneten Overture nach Französischer Art BWV 831 und der 4. Partita in D-Dur BWV 828 aus der Clavierübung, in seinen Orchestersuiten, in der 16. Goldberg-Variation und in mehreren Kantaten. Zahlreiche Opern und Oratorien von Händel beginnen ebenfalls mit einer französischen Ouvertüre, darunter auch der Messias. In formalem Gegensatz zur französischen Ouvertüre steht die dreisätzige Italienische Ouvertüre mit der Tempofolge schnell-langsam-schnell, aus der sich im Laufe des 18. Jahrhunderts über die vorklassische Sinfonia die klassische Symphonie entwickelte. (de)
- La franca uverturo estas vasta uzata en la baroka periodo.Ĝi dividiĝas en du partojn:la unua estas malrapida,ofte havanta duoble-punktitajn ritmojn(duoble-punktitan kvaronan notonsekvata de dek-sesona noto),kaj la dua estas rapida kaj fuga.Iafoje la unua parto revenas je la fino. Kiam ĝi estas verkita por orkestro,la franca uverturo estas ofte aranĝitakun trumpeto kaj timbalo,kaj celas al grandeco.La formo tiel tre taŭgis por epoko,en kiu ĉiaj orkestroj estis utiligitajde la reĝa familio aŭ aliaj nobeloj. La nomo estas agnosko de la gravecode Jean-Baptiste Lully,la franca baroka komponisto,por la disvolvo de la formo.Li ofte ĝin uzis por malfermisiajn operojn.Pli malfruajn ekzemplojnoni povas trovi en la malfermaj movimentojde ĉiu orkestra suito de Johann Sebastian Bach,kaj en la malfermo al multaj oratoriojde Georg Friedrich Händel(inkluzive de la ).La 16-a variaĵo enla Goldberga variaĵaro de Bachestas franca uverturo malgrandskala. La franca uverturo ne konfuziĝu kun la ,triparta rapid-malrapid-rapida strukturo. (eo)
- The French overture is a musical form widely used in the Baroque period. Its basic formal division is into two parts, which are usually enclosed by double bars and repeat signs. They are complementary in style (slow in dotted rhythms and fast in fugal style), and the first ends with a half-cadence (i.e., on a dominant harmony) that requires an answering structure with a tonic ending. The second section often but not always ends with a brief recollection of the first, sometimes even repeating some of its melodic content. The form is first encountered in Jean-Baptiste Lully's ballet overtures from the 1650s. Later examples can be found as the opening movement of each of Johann Sebastian Bach's orchestral suites, Partita in D major, BWV 828, C minor Cello Suite, BWV 1011, and as an opening to many operas and oratorios by George Frideric Handel (including Messiah and Giulio Cesare). The 16th of Bach's Goldberg Variations is a miniature French overture. The French overture should not be confused with the Italian overture, a three-part quick-slow-quick structure. (en)
- La obertura francesa es una pieza instrumental que se sitúa al comienzo de una obra más extensa a modo de introducción estructurada en tres tiempos según la secuencia lento-rápido-lento. Tal esquema de obertura es el antagonista de la denominada obertura italiana (rápido-lento-rápido). La obertura francesa puede preludiar tanto obras vocales (óperas, oratorios) como suites y ballets instrumentales. Este tipo de obertura fue empleada con profusión durante todo el período barroco. Johann Sebastian Bach y Georg Friedrich Händel la emplearon habitualmente. (es)
- En musique baroque, on appelle ouverture à la française une catégorie d'ouverture dont la forme, très reconnaissable, a été mise au point par Jean-Baptiste Lully comme introduction à ses œuvres scéniques et particulièrement ses tragédies en musique. (fr)
- フランス風序曲（フランスふうじょきょく）またはフランス式序曲（フランスしきじょきょく）とは、バロック音楽で幅広く用いられた楽曲形式（演奏形態としての「序曲」に留まらない、普遍的な作曲技法としての形式）を指す。 (ja)
- De Franse ouverture is een langzaam en plechtig gespeeld muziekstuk uit de Barokperiode, met een A-B-A vorm.
* Het eerste langzame deel (adagio) wordt gevolgd door een sneller deel dat doet denken aan een fuga (allegro).
* Vaak eindigt de Franse ouverture weer met een langzaam gedeelte (adagio). Door het plechtige karakter kwam deze ouverture in zwang als opening van de hogere kunst, de opera. De ontwikkeling van de Franse ouverture staat op naam van Jean-Baptiste Lully (1632-1687). Jean-Philippe Rameau (1683-1764) zette deze traditie voort. Ook Henry Purcell en Georg Friedrich Händel gebruikten deze vorm. Johann Sebastian Bach paste deze vorm ook toe in het openingskoor van de religieuze cantate Nun komm, der Heiden Heiland (BWV 61) om het plechtig schrijden van de Heiland te benadrukken. (nl)
- Uwertura francuska – forma muzyczna, powstała w XVII wieku we Francji, upowszechniona w całej Europie i praktykowana przez wielu kompozytorów do połowy XVIII wieku. Zbudowana jest z dwóch zasadniczych części:
* pierwszej o marszowym, uroczystym charakterze, rytmie punktowanym i fakturze akordowej,
* drugiej najczęściej w żywszym tempie, w formie fugi. W wielu utworach tego gatunku po części fugowanej następowała coda, nawiązująca charakterem i motywiką do pierwszego odcinka. Pierwszym kompozytorem, który z rozmysłem stosował oba typy uwertury i uznany został za twórcę tej formy, był Jean-Baptiste Lully, który w 1658 roku tak właśnie rozpoczął balet Alcidiane. Formę tę uprawiało wielu kompozytorów barokowych, m.in. Jan Sebastian Bach, Georg Friedrich Händel, Georg Philipp Telemann, Jean-Philippe Rameau i inni. Specyficzny charakter uwertury francuskiej, zwłaszcza jej pierwszej części, majestatycznej w wyrazie, a jednocześnie o rytmice marszowej, wynikał prawdopodobnie z tego, że w praktyce dworu w Wersalu służyła ona jako tło muzyczne dla wejścia króla na salę, w której odbywało się przedstawienie operowe. Nie należy mylić uwertury francuskiej z uwerturą włoską, trzyczęściową formą muzyczną o układzie części szybka-wolna-szybka. (pl)
- Con l'espressione ouverture francese ci si riferisce a una forma musicale del periodo barocco. L'ouverture originariamente era divisa in tre parti, dalla metà del '700 solo due omettendo la terza, generalmente con ritornello in ciascuna parte. Le prime due parti sono complementari: lenta la prima, veloce la seconda. La prima è solitamente costituita da ritmi puntati, arpeggi e numerosi abbellimenti, la seconda è generalmente un tema fugato e la terza è una ripresa della prima parte, spesso con alcune modifiche. Quando composta per orchestra, l'ouverture francese richiede spesso trombe e timpani. La sua forma, come la conosciamo oggi, apparve intorno al 1650 nei balletti di Jean-Baptiste Lully. Esempi successivi si riscontrano in Johann Sebastian Bach e in Georg Friedrich Händel. L'ouverture francese non è da confondersi con l'ouverture italiana, strutturalmente diversa. (it)
- A Abertura francesa é uma forma musical que foi amplamente utilizada no barroco. É composta de três partes: a primeira é lenta, freqüentemente com rítmos de uma semínima com dois pontos, seguida por uma semicolcheia, a segunda é rápida na forma de uma fuga e a terceira parte retorna no final. Quando escrita para orquestra, a abertura Francesa é frequentemente orquestrada com trompetes e tímpanos e soa grandiosa. A forma era bastante apropriada para um período em que todas as orquestras eram de propriedade da realeza ou de outros aristocratas. Seu nome é um reconhecimento da importância de Jean-Baptiste Lully, o compositor francês do barroco que a utilizava nas aberturas de suas óperas. Exemplos posteriores podem ser encontrados nos movimentos de abertura de cada uma das suites para orquestra de Johann Sebastian Bach e nas abertura de muitos oratórios de George Frideric Handel (inclusive O Messias). A 16ª variação das Variações Goldberg de Bach é uma abertura francesa em miniatura. A abertura francesa não deve ser confundida com a abertura italiana uma estrutura de três partes rápido-lento-rápido. (pt)
- Французская увертю́ра (фр. l'ouverture française, от лат. apertura — открытие, начало) — тип увертюры,сложившийся во второй половине XVII века наряду с итальянской увертюрой. В XVII веке для данного типа увертюры принципиально наличие контраста двух разнохарактерных частей: медленно / быстро (А—B), что представляет собой двучастную форму, или форму «бипартиты». В связи с этим реприза (нередко сокращенная) первой части не имеет самостоятельного значения, являясь, по существу, разделом второй части. Она может занимать несколько тактов или вовсе отсутствовать. (ru)
- Французька увертюра (фр. l'ouverture française, від лат. apertura — «відкриття», «початок») — тип увертюри, що утворився в другій половині XVII століття поряд з італійською увертюрою. У XVII столітті для цього типу увертюри принципова наявність контрасту двох різнохарактерних частин: повільно / швидко (А—B), що є двочастинною формою, або формою «біпартіти». У зв'язку з цим реприза (нерідко скорочена) першої частини не має самостійного значення, будучи, по суті, розділом другої частини. Вона може займати кілька тактів або зовсім бути відсутньою. (uk)
|
| dbo:soundRecording
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 3052 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:description
|
- Composed by Georg Philipp Telemann, performed by the Advent Chamber Orchestra with cellist Stephen Balderston (en)
- Composed by Johann Sebastian Bach, performed on a viola by Elias Goldstein (en)
- Composed by Georg Muffat, performed by the Advent Chamber Orchestra (en)
- Composed by George Frideric Handel, performed by the MIT Concert Orchestra (en)
- Composed by Jean-Baptiste Lully , performed by the Advent Chamber Orchestra (en)
|
| dbp:filename
|
- Bach - Cello Suite No. 5 - 1. Prelude.ogg (en)
- Telemann - Concert Suite in D major TWV55D6 - 1. Overture.ogg (en)
- Handel - messiah - 01 sinfony - New version .ogg (en)
- Lully Le Bourgeois Gentilhomme - 01. Ouverture.ogg (en)
- Muffat - Suite 2 - 1. Ouverture.ogg (en)
|
| dbp:title
|
- Cello Suite 5, BWV 1011 – Prelude (en)
- Le Bourgeois gentilhomme – Ouverture (en)
- Messiah – Overture (en)
- Suite 2 – Ouverture (en)
- Concert Suite in D major for orchestra and viola da gamba, TWV 55:D6 – Overture (en)
|
| dbp:type
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- La obertura francesa es una pieza instrumental que se sitúa al comienzo de una obra más extensa a modo de introducción estructurada en tres tiempos según la secuencia lento-rápido-lento. Tal esquema de obertura es el antagonista de la denominada obertura italiana (rápido-lento-rápido). La obertura francesa puede preludiar tanto obras vocales (óperas, oratorios) como suites y ballets instrumentales. Este tipo de obertura fue empleada con profusión durante todo el período barroco. Johann Sebastian Bach y Georg Friedrich Händel la emplearon habitualmente. (es)
- En musique baroque, on appelle ouverture à la française une catégorie d'ouverture dont la forme, très reconnaissable, a été mise au point par Jean-Baptiste Lully comme introduction à ses œuvres scéniques et particulièrement ses tragédies en musique. (fr)
- フランス風序曲（フランスふうじょきょく）またはフランス式序曲（フランスしきじょきょく）とは、バロック音楽で幅広く用いられた楽曲形式（演奏形態としての「序曲」に留まらない、普遍的な作曲技法としての形式）を指す。 (ja)
- Французская увертю́ра (фр. l'ouverture française, от лат. apertura — открытие, начало) — тип увертюры,сложившийся во второй половине XVII века наряду с итальянской увертюрой. В XVII веке для данного типа увертюры принципиально наличие контраста двух разнохарактерных частей: медленно / быстро (А—B), что представляет собой двучастную форму, или форму «бипартиты». В связи с этим реприза (нередко сокращенная) первой части не имеет самостоятельного значения, являясь, по существу, разделом второй части. Она может занимать несколько тактов или вовсе отсутствовать. (ru)
- Французька увертюра (фр. l'ouverture française, від лат. apertura — «відкриття», «початок») — тип увертюри, що утворився в другій половині XVII століття поряд з італійською увертюрою. У XVII столітті для цього типу увертюри принципова наявність контрасту двох різнохарактерних частин: повільно / швидко (А—B), що є двочастинною формою, або формою «біпартіти». У зв'язку з цим реприза (нерідко скорочена) першої частини не має самостійного значення, будучи, по суті, розділом другої частини. Вона може займати кілька тактів або зовсім бути відсутньою. (uk)
- Una obertura francesa és una peça instrumental situada al començament de qualsevol obra a tall d'introducció estructurada en tres temps segons la seqüència lent - ràpid - lent. Tal esquema d'obertura és l'antagonista de l'anomenada obertura italiana (ràpid - lent - ràpid). Aquest tipus d'obertura va ser creat pel compositor barroc Jean Baptiste Lully (1632-1687). Lully, nascut a Florència, ocupà importants càrrecs musicals a la cort francesa de Lluís XIV, on establí els patrons de l'òpera barroca francesa, inclosa aquesta forma d'obertura. (ca)
- La franca uverturo estas vasta uzata en la baroka periodo.Ĝi dividiĝas en du partojn:la unua estas malrapida,ofte havanta duoble-punktitajn ritmojn(duoble-punktitan kvaronan notonsekvata de dek-sesona noto),kaj la dua estas rapida kaj fuga.Iafoje la unua parto revenas je la fino. Kiam ĝi estas verkita por orkestro,la franca uverturo estas ofte aranĝitakun trumpeto kaj timbalo,kaj celas al grandeco.La formo tiel tre taŭgis por epoko,en kiu ĉiaj orkestroj estis utiligitajde la reĝa familio aŭ aliaj nobeloj. La franca uverturo ne konfuziĝu kun la ,triparta rapid-malrapid-rapida strukturo. (eo)
- The French overture is a musical form widely used in the Baroque period. Its basic formal division is into two parts, which are usually enclosed by double bars and repeat signs. They are complementary in style (slow in dotted rhythms and fast in fugal style), and the first ends with a half-cadence (i.e., on a dominant harmony) that requires an answering structure with a tonic ending. The second section often but not always ends with a brief recollection of the first, sometimes even repeating some of its melodic content. (en)
- Die französische Ouvertüre ist eine musikalische Form, die in der Barockmusik häufig verwendet wurde. Sie ist in der Regel zweiteilig, wobei die beiden Teile durch Wiederholungszeichen abgeschlossen werden. Die zwei Teile unterscheiden sich in Tempo, Rhythmus und Stil: der erste Teil hat ein langsames Tempo (oftmals mit Grave überschrieben) und einen punktierten Rhythmus, während der zweite Teil in schnellem Tempo gesetzt ist und fugierten Charakter aufweist. Am Ende des zweiten Teils folgt oftmals eine kurze Zusammenfassung des ersten Teils, wobei auch Teile dessen melodischen Inhalts wiederholt werden können. (de)
- Con l'espressione ouverture francese ci si riferisce a una forma musicale del periodo barocco. L'ouverture originariamente era divisa in tre parti, dalla metà del '700 solo due omettendo la terza, generalmente con ritornello in ciascuna parte. Le prime due parti sono complementari: lenta la prima, veloce la seconda. La prima è solitamente costituita da ritmi puntati, arpeggi e numerosi abbellimenti, la seconda è generalmente un tema fugato e la terza è una ripresa della prima parte, spesso con alcune modifiche. (it)
- De Franse ouverture is een langzaam en plechtig gespeeld muziekstuk uit de Barokperiode, met een A-B-A vorm.
* Het eerste langzame deel (adagio) wordt gevolgd door een sneller deel dat doet denken aan een fuga (allegro).
* Vaak eindigt de Franse ouverture weer met een langzaam gedeelte (adagio). (nl)
- Uwertura francuska – forma muzyczna, powstała w XVII wieku we Francji, upowszechniona w całej Europie i praktykowana przez wielu kompozytorów do połowy XVIII wieku. Zbudowana jest z dwóch zasadniczych części:
* pierwszej o marszowym, uroczystym charakterze, rytmie punktowanym i fakturze akordowej,
* drugiej najczęściej w żywszym tempie, w formie fugi. W wielu utworach tego gatunku po części fugowanej następowała coda, nawiązująca charakterem i motywiką do pierwszego odcinka. (pl)
- A Abertura francesa é uma forma musical que foi amplamente utilizada no barroco. É composta de três partes: a primeira é lenta, freqüentemente com rítmos de uma semínima com dois pontos, seguida por uma semicolcheia, a segunda é rápida na forma de uma fuga e a terceira parte retorna no final. Quando escrita para orquestra, a abertura Francesa é frequentemente orquestrada com trompetes e tímpanos e soa grandiosa. A forma era bastante apropriada para um período em que todas as orquestras eram de propriedade da realeza ou de outros aristocratas. (pt)
|
| rdfs:label
|
- Obertura francesa (ca)
- Französische Ouvertüre (de)
- Franca uverturo (eo)
- Obertura francesa (es)
- French overture (en)
- Ouverture à la française (fr)
- Ouverture francese (it)
- フランス風序曲 (ja)
- Franse ouverture (nl)
- Abertura francesa (pt)
- Uwertura francuska (pl)
- Французская увертюра (ru)
- Французька увертюра (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of |
- dbr:Preise,_Jerusalem,_den_Herrn,_BWV_119
- dbr:Schmücke_dich,_o_liebe_Seele,_BWV_180
- dbr:Partitas_for_keyboard_(Bach)
- dbr:Baroque_music
- dbr:Bleib_bei_uns,_denn_es_will_Abend_werden,_BWV_6
- dbr:Der_Herr_denket_an_uns,_BWV_196
- dbr:Apollo_(ballet)
- dbr:Unser_Mund_sei_voll_Lachens,_BWV_110
- dbr:Index_of_music_articles
- dbr:L'Apothéose_de_Lully
- dbr:List_of_opera_topics
- dbr:12_Fantasias_for_Solo_Flute_(Telemann)
- dbr:Meine_Seel_erhebt_den_Herren,_BWV_10
- dbr:Opera
- dbr:Ottone
- dbr:Christ_lag_in_Todes_Banden,_BWV_4
- dbr:Christ_unser_Herr_zum_Jordan_kam,_BWV_7
- dbr:Clavier-Übung_III
- dbr:Goldberg_Variations
- dbr:Music_for_the_Royal_Fireworks
- dbr:Concerti_grossi,_Op._6_(Handel)
- dbr:Orchestral_suites_(Bach)
- dbr:Magnificat_(Rutter)
- dbr:Sinfonia
- dbr:François_Couperin
- dbr:Fugue
- dbr:Piano_Sonata_in_A_minor,_D_784_(Schubert)
- dbr:Suite_(music)
- dbr:Symphony_No._3_(Schubert)
- dbr:Cello_Sonata_(Debussy)
- dbr:Cello_Suites_(Bach)
- dbr:Trio_for_oboe,_bassoon_and_piano
- dbr:Trio_sonata
- dbr:Wachet_auf,_ruft_uns_die_Stimme,_BWV_140
- dbr:Water_Music
- dbr:Drexel_3976
- dbr:Ach_Gott,_wie_manches_Herzeleid,_BWV_58
- dbr:Air_on_the_G_String
- dbr:Overture
- dbr:History_of_opera
- dbr:Italian_overture
- dbr:Atys_(Lully)
- dbr:The_Beggar's_Opera
- dbr:Johann_Pachelbel
- dbr:Johann_Sebastian_Bach
- dbr:Jean-Baptiste_Lully
- dbr:Jean-Philippe_Rameau
- dbr:Die_Himmel_erzählen_die_Ehre_Gottes,_BWV_76
- dbr:Dotted_note
- dbr:Piano_Sonata_Hob._XVI/52
- dbr:Höchsterwünschtes_Freudenfest,_BWV_194
- dbr:Messiah_(Handel)
- dbr:Messiah_Part_I
- dbr:Messiah_Part_II
- dbr:Organ_Symphony_No._3_(Vierne)
- dbr:Orion_(Lacoste)
- dbr:Chandos_Jubilate
- dbr:Venus_and_Adonis_(opera)
- dbr:Voluntary_(music)
- dbr:Nicolas_Siret
- dbr:Symphonic_Studies_(Schumann)
- dbr:I_penitenti_al_sepolcro_del_redentore,_ZWV_63
- dbr:Twenty_Variations_in_G_major_(Haydn)
|
| is foaf:primaryTopic
of | |
