| dbo:abstract
|
- اقتصاد الرفاه هو فرع من الاقتصاد يستخدم تقنيات الاقتصاد الجزئيّ لتقييم الرفاه على المستوى الإجماليّ. تبدأ المنهجيّة من افتراض/استنتاج دالة الرعاية الاجتماعيّة، والتي تُستخدم لتصنيف مخصصات الموارد المجدية اقتصاديًّا من حيث ما تنطوي عليه من رعاية اجتماعيّة. تشمل تلك الدوال قياسات للكفاءة الاقتصاديّة والتكافؤ، إلا أن المحاولات الحديثة للتقييم الكميّ للرعاية الاجتماعيّة تنطوي على مدى أوسع من القياسات تشمل الحرية الاقتصاديّة (مثل نظرية القدرة). يرتبط مجال اقتصاد الرفاه بنظريتين جوهريّتين. تقترح الأولى أنه بوجود افتراضات محددة، يمكن للأسواق المتنافسة أن تؤدي إلى نتائج فعالة (أمثلية/كفاءة باريتو)، إنه يتمسك بمنطق آدم سميث وحديثه عن اليد الخفيّة. يقوم الافتراض الثاني على الآتي: نظرًا لزيادة القيود، يمكن دعم أي نتيجة مبنية على كفاءة باريتو باعتبارها توازن سوقيّ تنافسيّ.. وبالتالي يمكن للمُخطط الاجتماعيّ أن يختار أي دالة للرفاه الاجتماعيّ بما يتناسب مع النتيجة الأكفأ، ثم استخدام مجموع التحويلات متبوعة بالتجارة التنافسيّة لتحقيق ذلك. ترتبط نظرية اقتصاد الرفاه بعلاقة وثيقة بنظرية الاختيار الاجتماعيّ، ولذلك يمكن إضافة نظرية استحالة أرو للائحة باعتبارها النظرية الجوهريّة الثالثة. تؤدي محاولة تطبيق اقتصاد الرفاه إلى بزوغ مجال اقتصاد القطاع العام، أي دراسة كيف يمكن للحكومة أن تتدخَّل لتحسين الرعاية الاجتماعيّة. يوفر اقتصاد الرفاه أيضًا الأسس النظريّة لأدوات اقتصاد القطاع العام، بما يشمل تحليل المكسب-التكلفة، كما أدى الجمع بين اقتصاد الرفاه وعلم الاقتصاد السلوكيّ إلى نشوء مجال جديد يُعرف باسم اقتصاد الرفاه السلوكيّ. (ar)
- Ekonomie blahobytu (anglicky Welfare economics) je odvětví ekonomie, které používá mikroekonomické techniky k hodnocení blahobytu na agregované (celohospodářské) úrovni. Pokus o uplatnění principů ekonomie blahobytu vede k oblasti veřejné ekonomiky, tzn. studium toho, jak by vláda mohla zasáhnout za účelem zlepšení sociálního blahobytu. Ekonomie blahobytu také poskytuje teoretické základy pro konkrétní nástroje veřejné ekonomiky, včetně analýzy nákladů a přínosů, zatímco kombinace ekonomie blahobytu a poznatků z behaviorální ekonomie vedla k vytvoření nové oblasti, a to behaviorálního blahobytu ekonomie . Neoklasická ekonomie tvoří základ dosavadní ekonomie blahobytu. Existuje ale také specificky post-keynesovská ekonomie blahobytu, která staví na jiných principech sociální ekonomie. Oblast Neoklasické sociální ekonomie (hospodářský liberalismus) je spojena se dvěma základními větami. První uvádí, že vzhledem k určitým předpokladům produkují konkurenční trhy (Paretovo optimum) účinné výsledky , zachycuje logiku neviditelné ruky Adama Smithe. Druhý uvádí, že vzhledem k dalším omezením lze jakýkoli Paretův efektivní výsledek podpořit jako konkurenční rovnováhu na trhu. Sociální plánovač by tak mohl použít funkci sociálního zabezpečení k výběru nejpravdivějšího efektivního výsledku, a pak použít jednorázové převody s následným konkurenčním obchodem. Kvůli úzkým vazbám na ekonomii sociální péče o teorii sociální volby je Arrowova věta o nemožnosti někdy uvedena jako třetí základní věta. Typická metodika začíná odvozením (nebo předpokladem) funkce sociální péče, kterou lze poté použít k hodnocení ekonomicky proveditelných alokací zdrojů z hlediska sociální péče, kterou představují. Takové funkce obvykle zahrnují opatření ekonomické účinnosti a spravedlnosti, i když novější pokusy o kvantifikaci sociálního blahobytu zahrnovaly širší škálu opatření včetně ekonomické svobody (jako v přístupu založeném na schopnostech). (cs)
- L'economia del benestar és la branca de l'economia que utilitza les tècniques de microeconomia per a determinar simultàniament l'eficiència d'una macroeconomia i la distribució de la renda i les seves conseqüències. El propòsit de l'economia del benestar és maximitzar el nivell de benestar social examinant les activitats econòmiques dels individus que conformen la societat, i no pas a la societat com una entitat. L'economia del benestar estudia el benestar d'individus, i no de grups, comunitats ni societats, ja que la suposició bàsica és que els individus són la unitat bàsica de mesurament. Els individus realitzen judicis de valor en relació a llur benestar, el qual pot ser amesurat en termes monetaris o preferencials. El benestar social es refereix a l'estat utilitari de la societat. Es defineix com la sumatòria del benestar de tots els individus que conformen la societat. El benestar pot ser amesurat en termes de "dòlars", "euros" o unitats d'utilitat cardinal o ordinal. El mètode cardinal sovint no s'utilitza, ja que els problemes d'agregació fan que el resultat sigui poc precís. Hi ha dues branques principals de l'economia laboral: l'economia de l'eficiència i la distribució de la renda. L'economia de l'eficiència és positiva; per contra la distribució de la renda és normativa. (ca)
- Die Wohlfahrtsökonomik (englisch welfare economics), Wohlfahrtsökonomie oder Allokationstheorie beschäftigt sich als Teilbereich der Volkswirtschaftslehre mit der Beeinflussung der ökonomischen Wohlfahrt, die sich aus der Allokation von Ressourcen ergibt. Wenn die Allokation zwischen mehreren Agenten stattfindet spricht man auch von Multi-Agenten-Ressourcen-Allokation. Sie untersucht die Auswirkungen wirtschaftlichen Handelns (u. a. der Zuweisung von Eigentumsrechten) und staatlicher Einflüsse auf das Gesamteinkommen einer Volkswirtschaft sowie auf die Verteilung von Einkommen und Nutzen zwischen den Beteiligten. Wenn zwei Handlungsalternativen verglichen werden, interessieren dabei sowohl die Wohlfahrtsverluste als auch die Wohlfahrtsgewinne, die einzelne Akteure oder die Gesellschaft insgesamt gegenüber einer anderen Lösung erfahren. Die Wahl des Maßstabes, der zur Beurteilung einer ökonomischen Situation eingesetzt werden soll, beinhaltet ein Werturteil, auch wenn auf den normativen Charakter meistens nicht explizit hingewiesen wird. Die Wohlfahrtsökonomik ist daher ein Zweig der normativen Ökonomik. Ein häufig verwendeter Maßstab der Wohlfahrtsökonomik ist die Pareto-Effizienz, benannt nach dem Ökonomen und Soziologen Vilfredo Pareto. Bei der vor allem im englischsprachigen Raum häufig eingesetzten Nutzen-Kosten-Analyse wird als Maßstab meist das Kaldor-Hicks-Kriterium verwendet. Als erster Vertreter dieses Zweiges der Volkswirtschaftslehre erhielt Kenneth J. Arrow im Jahre 1972 den Alfred-Nobel-Gedächtnispreis für Wirtschaftswissenschaften. Im Jahre 1998 wurde auch Amartya Sen ausgezeichnet. Auch der australische Ökonom Yew-Kwang Ng ist für seine zahlreichen wissenschaftlichen Publikationen zur Wohlfahrtsökonomik bekannt. (de)
- La economía del bienestar es una rama de las ciencias económicas y políticas que trata de cuestiones relativas a la eficiencia económica y al bienestar social. Analiza el bienestar general -cualquiera que sea su medida- en términos de las actividades económicas de los individuos que conforman una sociedad. Tales individuos -junto a sus actividades económicas- son la unidad básica de interés: sin bienestar de los individuos, no puede haber bienestar social. (ver: Bien común e individualismo metodológico). Así, por ejemplo, Timothy John Besley postula que: “La economía del bienestar provee las bases para juzgar los logros del mercado y de los encargados de decisiones políticas en la distribución o asignación de los recursos” (ver eficiencia asignativa). La Universidad de California, Berkeley acota: “Economía del bienestar: una aproximación metodológica para juzgar la asignación de recursos y establecer criterios para la intervención gubernamental”; y el Departamento de análisis económico de la Universidad de Zaragoza expande: “La Economía del Bienestar es la rama de la Microeconomía que se ocupa de explicar el nivel de bienestar colectivo de que disfruta una sociedad, y que trata de dar respuesta a las siguientes cuestiones: Una vez alcanzada la asignación de recursos correspondiente a la situación de equilibrio, ¿qué podemos decir de las propiedades de optimalidad desde el punto de vista social?, ¿será dicha asignación la mejor de todas las posibles para la sociedad? En definitiva, se trata de abordar la valoración de una determinada situación social desde el punto de vista colectivo, para lo cual es necesario contar con algún criterio de elección social" (ver eficiencia distributiva). (es)
- Ongizatearen ekonomia zientzia ekonomiko eta politikoaren adarretako bat da, non efizientzia ekonomikoaren eta ongizate sozialaren inguruko gaiez aritzen den. Neurria edozein izanda ere, sozietatea osatzen duten indibiduoen aktibitate ekonomikoaren terminotan aztertzen du ongizate orokorra. Indibiduo horiek (aktibitate ekonomikoarekin batera) interesaren unitate basikoak dira: indibiduoen ongizaterik gabe, ez da posible ongizate soziala egotea. Horrela, esate baterako, -k honela dio: Ostera, Zaragozako Unibertsitateko analisi ekonomikoko sailak honela zabaltzen du: "Ongizatearen ekonomiak, Mikroekonomiaren adarretako bat izanik, sozietate batek duen ongizate maila azaltzen du". Gainera, honako galderei erantzuna ematen saiatzen da: behin oreka egoera izateko baliabide nahikoak lortu ostean, ikuspegi sozial batetik zer esan dezakegu propietate optimoei buruz? Esleipen hori izango al da aukera guztietan gizartearentzako hoberena? Azken batean, taldearen ikuspegitik egoera sozialaren balioespena egitea da gakoa, betiere, aukeraketa sozialerako irizpideren bat erabiliz (ikus ). (eu)
- Ekonomi kesejahteraan adalah sebuah cabang ekonomi yang menggunakan teknik mikro-ekonomi untuk mengevaluasi kesejahteraan pada (seluruh ekonomi). Sebuah metodologi khas dimulai dengan membawa (atau mengasumsikan) , yang kemudian dapat digunakan untuk menentukan peringkat alokasi sumber daya ekonomi dalam hal kesejahteraan sosial. Fungsi-fungsi semacam itu biasanya meliputi pengukuran efisiensi dan , meskipun upaya paling terkini untuk mengkuantifikasi kesejahteraan ekonomi meliputi serangkaian ukuran termasuk kebebasan ekonomi (seperti dalam ). Bidang ekonomi kesejahteraan tersebut dikaitkan dengan dua . (in)
- L’économie du bien-être est une branche de l'économie qui s'intéresse à la définition et à la mesure du bien-être social, ainsi qu'au cadre d'étude à partir duquel sont conçues les politiques publiques. Elle cherche principalement à répondre à la question : « Entre plusieurs situations économiques possibles - chaque situation étant caractérisée par la façon dont sont réparties les ressources et les revenus, laquelle est la meilleure ? ». « La mort de l'économie du bien-être a souvent été proclamée, non parce que les questions qu'elle traite seraient inutiles ou superflues, mais parce que les outils qu'elle propose peinent à répondre aux questions soulevées. Mais les pistes ouvertes par ses développements récents semblent pouvoir repousser les limites auxquelles se heurtaient les travaux fondateurs ». (fr)
- 厚生経済学（こうせいけいざいがく、英: Welfare economics）とは、経済学の規範理論（英: normative theory）的研究の総称である。厚生経済学はミクロ経済学の主要な一分野として位置づけられ、記号論理学の手法が積極的に用いられる一方で、倫理学とも密接な関係がある。また、アロー以降の厚生経済学は、社会選択理論（英: social choice theory）とかなりの程度で同義である。 ケネス・アロー（1972年ノーベル賞受賞）やアマルティア・セン（1998年ノーベル賞受賞）らは、厚生経済学を「現実的あるいは仮想的な経済システムや経済政策を批判的に検討し、人々の福祉の観点からその性能を改善するために、代替的な経済システムや経済政策の設計および実装を企てる経済学の一分野」と定義している。 (ja)
- Welfare economics is a branch of economics that uses microeconomic techniques to evaluate well-being (welfare) at the aggregate (economy-wide) level. Attempting to apply the principles of welfare economics gives rise to the field of public economics, the study of how government might intervene to improve social welfare. Welfare economics also provides the theoretical foundations for particular instruments of public economics, including cost–benefit analysis, while the combination of welfare economics and insights from behavioral economics has led to the creation of a new subfield, behavioral welfare economics. The field of welfare economics is associated with two fundamental theorems. The first states that given certain assumptions, competitive markets produce (Pareto) efficient outcomes; it captures the logic of Adam Smith's invisible hand. The second states that given further restrictions, any Pareto efficient outcome can be supported as a competitive market equilibrium. Thus a social planner could use a social welfare function to pick the most equitable efficient outcome, then use lump sum transfers followed by competitive trade to bring it about. Because of welfare economics' close ties to social choice theory, Arrow's impossibility theorem is sometimes listed as a third fundamental theorem. A typical methodology begins with the derivation (or assumption) of a social welfare function, which can then be used to rank economically feasible allocations of resources in terms of the social welfare they entail. Such functions typically include measures of economic efficiency and equity, though more recent attempts to quantify social welfare have included a broader range of measures including economic freedom (as in the capability approach). (en)
- 후생경제학(厚生經濟學, 영어: welfare economics)은 인류 경제활동의 궁극적 목표가 '행복추구'라는 전제하에 사회구성원의 소비효용 또는 복리증진을 목표로 하는 경제학의 일부이다. (ko)
- L'economia del benessere, che prende il nome dal titolo di un celebre libro dell'economista del Regno Unito Arthur Cecil Pigou, The Economics of Welfare, è una disciplina dell'economia che studia le ragioni e le regole di fenomeni sociali al fine di formulare soluzioni tali da tendere ad una situazione di ottimo sociale. (it)
- Welvaartstheorie of welvaartseconomie is een tak van de economische wetenschap waarin het evalueren en maximaliseren van de welvaart centraal staat. In deze theorie zijn de voorwaarden opgenomen waaronder de welvaart kan worden gemaximaliseerd en geoptimaliseerd. Men bestudeert de welvaart van afzonderlijke subjecten met als doel hier de welvaart van de gemeenschap uit af te leiden. Er is sprake van een optimale allocatie wanneer het niet mogelijk is de welvaart van één (groep van) subject(en) er op vooruit te laten gaan zonder dat die van een ander(e groep) subject(en) erop achteruit gaat. De welvaart van de gemeenschap gaat dus omhoog als ze voor een of meer subjecten toeneemt en voor geen enkel afneemt. Dit noemt men een Pareto-verbetering, verwijzend naar het economische begrip Pareto-efficiënt. Als de welvaart voor sommige subjecten omhoog gaat en voor andere daalt, dan ligt dit wat complexer. Indien de winnaars meer profiteren dan de verliezers aan nut verliezen, dan wordt ook wel van een potentiële Pareto-verbetering gesproken. Dit begrip houdt in dat de maatschappij als geheel zou kunnen profiteren van deze verbetering, indien de winnaars de verliezers compenseren. Dit principe staat ook bekend als de Kaldor-Hicks-efficiëntie. In aanvulling op het Pareto-optimum concludeerde de Engelse econoom Pigou dat de welvaart ook wordt verhoogd indien:
* de verdeling van het nationale product minder ongelijk over de bevolking wordt verdeel en/of
* de variabiliteit van het inkomen wordt verkleind: als het inkomen stabieler is en conjunctuurgolven gedempt worden. Hij introduceerde bovendien het begrip externe effecten, die zowel positief als negatief kunnen zijn. Denk aan het plezier dat een mooie voortuin aan voorbijgangers biedt resp. lawaai-overlast door vliegverkeer. De negatieve effecten kunnen worden gecorrigeerd door een (Pigouviaanse) belasting op te leggen aan de veroorzaker ervan. (nl)
- Эконо́мика благосостоя́ния — раздел экономической науки, который оперирует микроэкономическими подходами и техниками для оценки экономического благосостояния, благополучия, процветания на уровне экономики в целом; в значительной степени касательно обеспечения общего равновесия в экономике между экономической эффективностью и конечным распределением благ. Важной задачей экономики благосостояния является выработка этических критериев, с помощью которых можно судить, что является желательным и что — должным. Эти критерии являются достаточно субъективными; их истинность или ложность нельзя установить с точностью. Однако, опираясь на логику и эмпирическое знание, можно разработать соответствующие этические критерии и обеспечить «приемлемый уровень» общественного согласия относительно таких критериев. Попытки применить принципы экономики благосостояния дали начало для возникновения экономики государственного сектора, раздела экономики, занимающейся изучением вмешательства государства с целью повышения общественного благосостояния. Экономика благосостояния также вырабатывает теоретические основы для конкретных мер экономики государственного сектора, в том числе анализ выгод и затрат, тогда как сочетание принципов экономики благосостояния и принципов поведенческой экономики привело к возникновению нового раздела - экономики поведенческого благосостояния. Область изучения экономики благосостояния тесно связана с двумя фундаментальными теоремами. Первая гласит, что при определенных условиях рынок свободной конкуренции создает эффективные конечные результаты (по Парето); она отражает принцип невидимой руки Адама Смита. Вторая утверждает, что при дальнейших ограничениях любой конечный Парето-эффективный результат может выступать в качестве равновесного состояния конкурентных рынков. Следовательно, для нахождения эффективного конечного результата, обеспечивающего равенство, может быть использована функция общественного благосостояния с системой паушальных трансферов для достижения таким образом конкурентной торговли . Ввиду тесной взаимосвязанности экономики благосостояния с теорией социального выбора, иногда в качестве третьей фундаментальной теоремы упоминается Теорема Эрроу. (ru)
- Ekonomia dobrobytu – teoria ekonomiczna, która stanowi integralną część klasycznej szkoły ekonomii. Współcześnie ekonomia dobrobytu (welfare economics) określona jest jako podstawa polityki społeczno-gospodarczej państwa. Zagadnienia rozważane w jej ramach to m.in.: sposób zorganizowania sprawnie funkcjonującej gospodarki, konstrukcja właściwego systemu podatkowego czy metoda optymalnego zróżnicowania dochodów. Jest czasem zaliczana do ekonomii normatywnej, a nie pozytywnej, choć klasyczni autorzy tego nurtu, jak Pigou i Kaldor, zaznaczali że ekonomia powinna być ściśle pozytywna i zewnętrzna w stosunku do polityki. Ekonomia dobrobytu w wymiarze teoretycznym definiuje kryteria wyboru społecznego, a na poziomie praktycznym stosuje te kryteria do oceny gospodarek opartych na różnych instytucjach (rządzie, rynku) w celu identyfikowania wyboru najbardziej pożądanego. Nową gałąź wysoce abstrakcyjnej ekonomii dobrobytu, zwaną nową ekonomią polityczną, teorią wyboru publicznego, stworzyła praca Kennetha Arrowa o paradoksie głosowania. Zagadnienie ekonomii dobrobytu rozważa również Amartya Sen. Dziedzina ekonomii dobrobytu jest związana z dwoma podstawowymi twierdzeniami. Pierwsze z nich mówi, że przy określonych założeniach, rynki na których panuje konkurencja doskonała prowadzą do osiągnięcia optymalnej (w sensie słabego optimum Pareto) alokacji zasobów. Jest to formalizacja metafory niewidzialnej ręki rynku Adama Smitha. Drugie twierdzenie ekonomii dobrobytu mówi, że przy spełnieniu określonych założeń, dowolne optimum Pareto utrzymuje się jako dynamiczna równowaga rynkowa. Oznacza to, że możliwe jest przejście do preferowanego optimum (określonego według funkcji dobrobytu społecznego) przy pomocy redystrybucji, i pozostawienie go jako nowej wolnorynkowej dynamicznej równowagi. Ekonomia dobrobytu wskazują także na możliwe przyczyny zawodności rynku, która ma miejsce, gdy założenia podstawowych twierdzeń nie są spełnione (np. gdy występuje asymetria informacyjna). (pl)
- Välfärdsekonomi (engelska: welfare economics) är ett område inom nationalekonomin som eftersträvar att utvärdera hur ekonomisk politik påverkar samhällets välmående. Området etablerades under 1900-talet och använder mikroekonomiska metoder för denna utvärdering. (sv)
- Economia do bem-estar é um ramo da economia que usa técnicas microeconômicas para determinar simultaneamente a dentro de uma economia e a distribuição de renda associada a ela. Ela tenta atingir o bem-estar social examinando as actividades econômicas dos indivíduos que constituem a sociedade. A economia do bem-estar preocupa-se com o bem-estar dos indivíduos, em vez de grupos, comunidades ou sociedades, porque ela assume que o indivíduo é a unidade básica de medida. Também assume que os indivíduos são os melhores juízes do seu próprio bem-estar, que as pessoas preferem mais bem-estar do que menos bem-estar, e que o bem-estar pode ser mensurado adequadamente, seja em termos monetários ou como uma preferência relativa. O bem-estar social refere-se ao estado utilitário total da sociedade. Frequentemente, ele é definido como a soma do bem-estar de todos os indivíduos da sociedade. O bem-estar pode ser medido ou essencialmente em termo de dólares ou "utilidades", ou mensurado ordinariamente em termos de utilidade relativa. O método essencial é raramente usado hoje em dia por conta da agregação de problemas que tornam duvidosa a precisão do método e também por fortalecer presunções subjacentes. Esses são os dois lados da economia do bem-estar: eficiência econômica e distribuição de renda. A eficiência econômica é grandemente positiva e lida com o "tamanho do bolo". A distribuição de renda é muito mais normativa e cuida de "dividir o bolo". (pt)
- Еконо́міка добробуту (англ. Welfare Economics) — це галузь економіки, яка спрямована на оптимізацію та максимізацію добробуту на загальному рівні. Вона аналізує добробут на мікроекономічному рівні, з точки зору економічної діяльності людей, що складають суспільство. Існує оптимальний розподіл, коли неможливо покращити процвітання однієї групи суб'єктів, не впливаючи на успіх іншої. Тож процвітання громади зростає, якщо воно зростає для одного чи декількох суб'єктів і не зменшується для жодного. Це називається вдосконаленням Парето, посилаючись на економічну концепцію ефективності Парето. Якщо переможці отримують більше прибутку, ніж ті, хто програв, тоді вони втрачають корисність, це також називається потенційним покращенням Парето. Ця концепція передбачає, що суспільство в цілому може отримати вигоду від цього вдосконалення, якщо переможці компенсують переможеним. Цей принцип також відомий як . Англійський економіст Пігу дійшов висновку, що процвітання також збільшується, якщо:
* національний продукт розподіляється менш нерівномірно серед населення;
* мінливість доходу зменшується: коли дохід стабільніший і ділові цикли згасають. Він також впровадив поняття зовнішніх ефектів, які можуть бути як позитивними, так і негативними. Негативні наслідки можна виправити, встановивши податок (податок Пігу) на збудника. постулює, що: «Економіка добробуту забезпечує основу для оцінки досягнень ринку, та тих, хто відповідає за політичні рішення при розподілі». Каліфорнійський університет (Берклі), відзначає: «Економіка добробуту: методологічний підхід до оцінки розподілу ресурсів та встановлення критеріїв державного втручання», а кафедра економічного аналізу Університету Сарагоси говорить: «Економіка добробуту — це галузь мікроекономіки, яка займається поясненням рівня колективного добробуту, яким користується суспільство». (uk)
- 福利经济学（英語：welfare economics，日韓譯作厚生經濟學）是对经济体系的规范性分析，即中什么是“对”、什么是“错”等问题和资源配置如何影响经济福利的研究。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 厚生経済学（こうせいけいざいがく、英: Welfare economics）とは、経済学の規範理論（英: normative theory）的研究の総称である。厚生経済学はミクロ経済学の主要な一分野として位置づけられ、記号論理学の手法が積極的に用いられる一方で、倫理学とも密接な関係がある。また、アロー以降の厚生経済学は、社会選択理論（英: social choice theory）とかなりの程度で同義である。 ケネス・アロー（1972年ノーベル賞受賞）やアマルティア・セン（1998年ノーベル賞受賞）らは、厚生経済学を「現実的あるいは仮想的な経済システムや経済政策を批判的に検討し、人々の福祉の観点からその性能を改善するために、代替的な経済システムや経済政策の設計および実装を企てる経済学の一分野」と定義している。 (ja)
- 후생경제학(厚生經濟學, 영어: welfare economics)은 인류 경제활동의 궁극적 목표가 '행복추구'라는 전제하에 사회구성원의 소비효용 또는 복리증진을 목표로 하는 경제학의 일부이다. (ko)
- L'economia del benessere, che prende il nome dal titolo di un celebre libro dell'economista del Regno Unito Arthur Cecil Pigou, The Economics of Welfare, è una disciplina dell'economia che studia le ragioni e le regole di fenomeni sociali al fine di formulare soluzioni tali da tendere ad una situazione di ottimo sociale. (it)
- Välfärdsekonomi (engelska: welfare economics) är ett område inom nationalekonomin som eftersträvar att utvärdera hur ekonomisk politik påverkar samhällets välmående. Området etablerades under 1900-talet och använder mikroekonomiska metoder för denna utvärdering. (sv)
- 福利经济学（英語：welfare economics，日韓譯作厚生經濟學）是对经济体系的规范性分析，即中什么是“对”、什么是“错”等问题和资源配置如何影响经济福利的研究。 (zh)
- اقتصاد الرفاه هو فرع من الاقتصاد يستخدم تقنيات الاقتصاد الجزئيّ لتقييم الرفاه على المستوى الإجماليّ. تبدأ المنهجيّة من افتراض/استنتاج دالة الرعاية الاجتماعيّة، والتي تُستخدم لتصنيف مخصصات الموارد المجدية اقتصاديًّا من حيث ما تنطوي عليه من رعاية اجتماعيّة. تشمل تلك الدوال قياسات للكفاءة الاقتصاديّة والتكافؤ، إلا أن المحاولات الحديثة للتقييم الكميّ للرعاية الاجتماعيّة تنطوي على مدى أوسع من القياسات تشمل الحرية الاقتصاديّة (مثل نظرية القدرة). (ar)
- L'economia del benestar és la branca de l'economia que utilitza les tècniques de microeconomia per a determinar simultàniament l'eficiència d'una macroeconomia i la distribució de la renda i les seves conseqüències. El propòsit de l'economia del benestar és maximitzar el nivell de benestar social examinant les activitats econòmiques dels individus que conformen la societat, i no pas a la societat com una entitat. (ca)
- Ekonomie blahobytu (anglicky Welfare economics) je odvětví ekonomie, které používá mikroekonomické techniky k hodnocení blahobytu na agregované (celohospodářské) úrovni. Pokus o uplatnění principů ekonomie blahobytu vede k oblasti veřejné ekonomiky, tzn. studium toho, jak by vláda mohla zasáhnout za účelem zlepšení sociálního blahobytu. Ekonomie blahobytu také poskytuje teoretické základy pro konkrétní nástroje veřejné ekonomiky, včetně analýzy nákladů a přínosů, zatímco kombinace ekonomie blahobytu a poznatků z behaviorální ekonomie vedla k vytvoření nové oblasti, a to behaviorálního blahobytu ekonomie . Neoklasická ekonomie tvoří základ dosavadní ekonomie blahobytu. Existuje ale také specificky post-keynesovská ekonomie blahobytu, která staví na jiných principech sociální ekonomie. (cs)
- Die Wohlfahrtsökonomik (englisch welfare economics), Wohlfahrtsökonomie oder Allokationstheorie beschäftigt sich als Teilbereich der Volkswirtschaftslehre mit der Beeinflussung der ökonomischen Wohlfahrt, die sich aus der Allokation von Ressourcen ergibt. Wenn die Allokation zwischen mehreren Agenten stattfindet spricht man auch von Multi-Agenten-Ressourcen-Allokation. (de)
- Ongizatearen ekonomia zientzia ekonomiko eta politikoaren adarretako bat da, non efizientzia ekonomikoaren eta ongizate sozialaren inguruko gaiez aritzen den. Neurria edozein izanda ere, sozietatea osatzen duten indibiduoen aktibitate ekonomikoaren terminotan aztertzen du ongizate orokorra. Indibiduo horiek (aktibitate ekonomikoarekin batera) interesaren unitate basikoak dira: indibiduoen ongizaterik gabe, ez da posible ongizate soziala egotea. Horrela, esate baterako, -k honela dio: (eu)
- La economía del bienestar es una rama de las ciencias económicas y políticas que trata de cuestiones relativas a la eficiencia económica y al bienestar social. Analiza el bienestar general -cualquiera que sea su medida- en términos de las actividades económicas de los individuos que conforman una sociedad. Tales individuos -junto a sus actividades económicas- son la unidad básica de interés: sin bienestar de los individuos, no puede haber bienestar social. (ver: Bien común e individualismo metodológico). (es)
- Ekonomi kesejahteraan adalah sebuah cabang ekonomi yang menggunakan teknik mikro-ekonomi untuk mengevaluasi kesejahteraan pada (seluruh ekonomi). Sebuah metodologi khas dimulai dengan membawa (atau mengasumsikan) , yang kemudian dapat digunakan untuk menentukan peringkat alokasi sumber daya ekonomi dalam hal kesejahteraan sosial. Fungsi-fungsi semacam itu biasanya meliputi pengukuran efisiensi dan , meskipun upaya paling terkini untuk mengkuantifikasi kesejahteraan ekonomi meliputi serangkaian ukuran termasuk kebebasan ekonomi (seperti dalam ). (in)
- Welfare economics is a branch of economics that uses microeconomic techniques to evaluate well-being (welfare) at the aggregate (economy-wide) level. Attempting to apply the principles of welfare economics gives rise to the field of public economics, the study of how government might intervene to improve social welfare. Welfare economics also provides the theoretical foundations for particular instruments of public economics, including cost–benefit analysis, while the combination of welfare economics and insights from behavioral economics has led to the creation of a new subfield, behavioral welfare economics. (en)
- L’économie du bien-être est une branche de l'économie qui s'intéresse à la définition et à la mesure du bien-être social, ainsi qu'au cadre d'étude à partir duquel sont conçues les politiques publiques. Elle cherche principalement à répondre à la question : « Entre plusieurs situations économiques possibles - chaque situation étant caractérisée par la façon dont sont réparties les ressources et les revenus, laquelle est la meilleure ? ». « La mort de l'économie du bien-être a souvent été proclamée, non parce que les questions qu'elle traite seraient inutiles ou superflues, mais parce que les outils qu'elle propose peinent à répondre aux questions soulevées. Mais les pistes ouvertes par ses développements récents semblent pouvoir repousser les limites auxquelles se heurtaient les travaux fo (fr)
- Welvaartstheorie of welvaartseconomie is een tak van de economische wetenschap waarin het evalueren en maximaliseren van de welvaart centraal staat. In deze theorie zijn de voorwaarden opgenomen waaronder de welvaart kan worden gemaximaliseerd en geoptimaliseerd. Men bestudeert de welvaart van afzonderlijke subjecten met als doel hier de welvaart van de gemeenschap uit af te leiden. In aanvulling op het Pareto-optimum concludeerde de Engelse econoom Pigou dat de welvaart ook wordt verhoogd indien: (nl)
- Economia do bem-estar é um ramo da economia que usa técnicas microeconômicas para determinar simultaneamente a dentro de uma economia e a distribuição de renda associada a ela. Ela tenta atingir o bem-estar social examinando as actividades econômicas dos indivíduos que constituem a sociedade. Esses são os dois lados da economia do bem-estar: eficiência econômica e distribuição de renda. A eficiência econômica é grandemente positiva e lida com o "tamanho do bolo". A distribuição de renda é muito mais normativa e cuida de "dividir o bolo". (pt)
- Ekonomia dobrobytu – teoria ekonomiczna, która stanowi integralną część klasycznej szkoły ekonomii. Współcześnie ekonomia dobrobytu (welfare economics) określona jest jako podstawa polityki społeczno-gospodarczej państwa. Zagadnienia rozważane w jej ramach to m.in.: sposób zorganizowania sprawnie funkcjonującej gospodarki, konstrukcja właściwego systemu podatkowego czy metoda optymalnego zróżnicowania dochodów. Jest czasem zaliczana do ekonomii normatywnej, a nie pozytywnej, choć klasyczni autorzy tego nurtu, jak Pigou i Kaldor, zaznaczali że ekonomia powinna być ściśle pozytywna i zewnętrzna w stosunku do polityki. (pl)
- Эконо́мика благосостоя́ния — раздел экономической науки, который оперирует микроэкономическими подходами и техниками для оценки экономического благосостояния, благополучия, процветания на уровне экономики в целом; в значительной степени касательно обеспечения общего равновесия в экономике между экономической эффективностью и конечным распределением благ. (ru)
- Еконо́міка добробуту (англ. Welfare Economics) — це галузь економіки, яка спрямована на оптимізацію та максимізацію добробуту на загальному рівні. Вона аналізує добробут на мікроекономічному рівні, з точки зору економічної діяльності людей, що складають суспільство. Англійський економіст Пігу дійшов висновку, що процвітання також збільшується, якщо:
* національний продукт розподіляється менш нерівномірно серед населення;
* мінливість доходу зменшується: коли дохід стабільніший і ділові цикли згасають. (uk)
|
