| dbo:abstract
|
- El terme vidre del bosc o en alemany waldglas s'aplica al vidre medieval produït al nord-oest d'Europa en el període que va del 1000 al 1700, utilitzant cendres de fusta i sorra com a matèria primera i preparat en fàbriques anomenades cases de vidre a les zones boscoses. Es caracteritza per vidres de colors verdosos-groguencs, els productes més antics sovint presenten un disseny tosc i qualitat pobra; aquest tipus de vidre era utilitzat per a fabricar bols d'ús quotidià i després, en major mesura, per a produir vidres acolorits per als vitralls de les esglésies. La seva composició i mètode de fabricació és diferent del dels vidres romà i preromà de la zona del Mediterrani i vidres islàmics contemporanis de l'est. (ca)
- زجاج الغابات هو زجاج أنتج في وسط وشمال غرب أوروبا بين سنتي 1000-1700 م باستخدام رماد الخشب والرمال كمادة خام أساسية، وتم تصنيعها في مصانع في مناطق الغابات عُرفت باسم «بيوت الزجاج». تميز زجاج الغابات بألوانه الصفراء التي تميل إلى الخُضرة، والتي كانت في البداية ذات جودة سيئة وتصميم بدائي، ويستخدم في صناعة الأواني، ثم استخدم في صنع الزجاج المعشق المستخدم كنوافذ للكنائس. اختلف زجاج الغابات تمامًا من حيث تركيبه وطريقة صناعته عن الزجاج الروماني وما قبل الروماني الذي تركّز صنعه في منطقة البحر المتوسط، وكذلك عن معاصره الزجاج الإسلامي الذي كان يُصنع في الشرق. (ar)
- Lesní sklo je označení pro obvykle zbarvené do odstínu zelené oxidem železnatým, které bylo vyráběno od středověku do raného novověku v lesních sklárnách v Evropě především na území Svaté říše římské severně od Alp. Velký rozvoj sklářství do střední Evropy přinesl císař Karel IV., který povolal odborníky především z Itálie a Francie. Na rozdíl od , kteří měli lepší zdroje uhličitanu sodného, si ale skláři ve střední Evropě museli vystačit s potaší, kterou si sami získávali z místního dřeva. Kromě toho nemívali v horách k dispozici tak čistý písek, ale používali písek z blízkých malých vodních toků. V důsledku těchto vlivů zůstával ve skle významný podíl především oxidu železnatého, ale i a dalších nečistot. Výsledné sklo proto bylo zabarvené, nejčastěji do zelena, a také často obsahovalo bublinky. Celkový provoz lesních skláren, které používaly dřevo pro výrobu potaše i jako zdroj tepla pro samotnou výrobu skla, měl velmi vysokou spotřebu dřeva. Zatímco ve středověku se jednalo o v zásadě panovníky vítané odlesňování a skláři se postupně přirozeně posouvali s hranicí zemědělského osídlení dál a dál do hor, v 19. století bylo jedním z důvodů konce provozu lesních skláren zvyšování cen dřeva z důvodu jeho nedostatku. (cs)
- Als Waldglas bezeichnet man durch Eisenoxide grünlich gefärbtes Pottascheglas, das vom Hochmittelalter bis zur frühen Neuzeit (etwa vom 12. bis zum 17. Jahrhundert) nördlich der Alpen in Waldglashütten hergestellt wurde. Waldglas benennt auch die entsprechende Epoche der Glasgeschichte. Die Waldglasherstellung fand mit dem Ansteigen der Holzpreise im 19. Jahrhundert ihr Ende. Grund dafür war der Rückgang an Waldflächen und der dadurch entstandene Mangel an Brennmaterial zum Betreiben der Schmelzöfen. Diese Öfen waren als Hafenofen ausgeführt, welcher die handwerkliche Herstellung von Glasartikeln erlaubte. Im Wald als Standort der Waldglashütten waren auch entsprechende Bäume und andere Pflanzen zum Erzeugen der als Glaswandler und Mittel zum Senken der Schmelztemperatur benutzten Pottasche vorhanden. (de)
- Forest glass (Waldglas in German) is late medieval glass produced in northwestern and central Europe from approximately 1000–1700 AD using wood ash and sand as the main raw materials and made in factories known as glasshouses in forest areas. It is characterized by a variety of greenish-yellow colors, the earlier products often being of crude design and poor quality, and was used mainly for everyday vessels and increasingly for ecclesiastical stained glass windows. Its composition and manufacture contrast sharply with Roman and pre-Roman glassmaking centered on the Mediterranean and contemporaneous Byzantine and Islamic glass making to the east. (en)
- El término vidrio del bosque o en alemán waldglas se aplica a vidrio medieval producido en el noroeste de Europa en el período que va del 1000 al 1700, utilizando cenizas de madera y arena como materia prima, y preparado en fábricas denominadas casas de vidrio en las zonas boscosas. Se caracteriza por vidrios de colores verdosos-amarillentos, los productos más antiguos a menudo presentan un diseño tosco y calidad pobre, este tipo de vidrio era utilizado para fabricar cuencos de uso cotidiano y luego en mayor medida para producir vidrios coloreados para los vitrales de las iglesias. Su composición y método de fabricación es distinto del de los vidrios romano y prerromano de la zona del mediterráneo y vidrios islámicos contemporáneos del este. (es)
- Bosglas (Duits: Waldglas) is van glas dat in noordwestelijk Europa werd gemaakt van ongeveer het jaar 1000 tot het begin van de 18e eeuw. De voornaamste grondstoffen waren potas en zand. Al in de Romeinse tijd werd glas gemaakt, vooral in Venetië. De stad monopoliseerde de handel en verbood zelfs om buiten Venetië glas te maken. Ten noorden van de Alpen werd toen gezocht naar een eigen product, vandaar dat glas in Noordwest-Europa in die periode verschillend van kleur en kwaliteit is. De Romeinen waren zo kundig dat zij dun en ook kleurloos glas maakten, elders werd geëxperimenteerd met as van hout, zand en kwarts. Het glas was groenachtig gekleurd en had vaak luchtbellen. De kleur van bosglas werd onder andere beïnvloed door het soort hout waarvan de as werd gebruikt. De kleur varieerde van geelachtig over groen tot bruinachtig, die voornamelijk werd veroorzaakt door de aanwezigheid van metalen, waaronder ijzer, koper, kobalt, mangaan, tin, antimoon en lood. In 1670 deed loodoxide erbij om het glas helder te maken. In Engeland begon men eind 17e eeuw ook glas voor diverse doeleinden te maken; de kelk, de steel en de voet kregen een eigen vorm. In de 18e eeuw ontstonden de slingerglazen, waarvan het glas helder van kleur was en soms nog kleine luchtbellen had. In de steel werd een gekleurde slinger gemaakt, soms meerkleurig. Die glazen werden in Engeland gemaakt, maar in Nederland gegraveerd. Pas tegen het einde van de Middeleeuwen werd glas ook als vensterglas gebruikt. (nl)
- Szkło brodawkowe – sztuka zdobienia wyrobów szklanych przy pomocy kawałków szkła nakładanych na gorącą powierzchnię w kształcie guzów, sopli itp., także naczynie szklane zdobione tą techniką. Szkło brodawkowe jest znane od starożytności), było szczególnie popularne w Niemczech w XV-XVI wieku, gdzie tą metodą zdobiono puchary i szklanice wykonywane z zielonego lub zielonkawego szkła, tzw. szkła leśnego. (pl)
- Лесное стекло, вальдглас (нем. Waldglas) — стекло зеленоватого цвета, изготавливавшееся с добавлением древесной золы. В средневековой Европе стекло было довольно дорогостоящим продуктом, который могли себе позволить только состоятельные люди. Однако спрос на него постоянно рос: средние классы хотели иметь утварь, сделанную из более тонких материалов, нежели дерево или глина, но не столь хрупких, как широко распространённое в то время венецианское стекло. Поэтому начиная с XIV века в Северной и Центральной Европе начали изготавливать практичные, прочные сосуды из местной разновидности стекла (известного, вероятно, ещё со времён Римской империи). По разным причинам стекловарни были, как правило, удалены от городов и располагались преимущественно в горных лесах. Во-первых, слишком велика была опасность пожара. Во-вторых, леса служили источником топлива для стекловаренных печей. Большое количество таких «лесных» стекловарен возникло в Германии, в частности, в Баварии, Тюрингии, Гессене, Вюртемберге, Саксонии, Силезии. Зачастую они строились на скорую руку и перемещались с места на место, по мере того как вырубался окружающий лес. Характерный зелёный цвет лесному стеклу придавал кварцевый песок с высоким содержанием оксида железа. При изготовлении стекла использовался также поташ, получаемый при сжигании буковой или дубовой древесины. Из лесного стекла делали бокалы (в первую очередь рёмеры), небольшие округлые оконные стёкла и бусины для чёток. Хотя большинство изготавливаемых предметов носили сугубо утилитарный характер, они отличались разнообразием форм и декоративных элементов. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El terme vidre del bosc o en alemany waldglas s'aplica al vidre medieval produït al nord-oest d'Europa en el període que va del 1000 al 1700, utilitzant cendres de fusta i sorra com a matèria primera i preparat en fàbriques anomenades cases de vidre a les zones boscoses. Es caracteritza per vidres de colors verdosos-groguencs, els productes més antics sovint presenten un disseny tosc i qualitat pobra; aquest tipus de vidre era utilitzat per a fabricar bols d'ús quotidià i després, en major mesura, per a produir vidres acolorits per als vitralls de les esglésies. La seva composició i mètode de fabricació és diferent del dels vidres romà i preromà de la zona del Mediterrani i vidres islàmics contemporanis de l'est. (ca)
- زجاج الغابات هو زجاج أنتج في وسط وشمال غرب أوروبا بين سنتي 1000-1700 م باستخدام رماد الخشب والرمال كمادة خام أساسية، وتم تصنيعها في مصانع في مناطق الغابات عُرفت باسم «بيوت الزجاج». تميز زجاج الغابات بألوانه الصفراء التي تميل إلى الخُضرة، والتي كانت في البداية ذات جودة سيئة وتصميم بدائي، ويستخدم في صناعة الأواني، ثم استخدم في صنع الزجاج المعشق المستخدم كنوافذ للكنائس. اختلف زجاج الغابات تمامًا من حيث تركيبه وطريقة صناعته عن الزجاج الروماني وما قبل الروماني الذي تركّز صنعه في منطقة البحر المتوسط، وكذلك عن معاصره الزجاج الإسلامي الذي كان يُصنع في الشرق. (ar)
- Forest glass (Waldglas in German) is late medieval glass produced in northwestern and central Europe from approximately 1000–1700 AD using wood ash and sand as the main raw materials and made in factories known as glasshouses in forest areas. It is characterized by a variety of greenish-yellow colors, the earlier products often being of crude design and poor quality, and was used mainly for everyday vessels and increasingly for ecclesiastical stained glass windows. Its composition and manufacture contrast sharply with Roman and pre-Roman glassmaking centered on the Mediterranean and contemporaneous Byzantine and Islamic glass making to the east. (en)
- El término vidrio del bosque o en alemán waldglas se aplica a vidrio medieval producido en el noroeste de Europa en el período que va del 1000 al 1700, utilizando cenizas de madera y arena como materia prima, y preparado en fábricas denominadas casas de vidrio en las zonas boscosas. Se caracteriza por vidrios de colores verdosos-amarillentos, los productos más antiguos a menudo presentan un diseño tosco y calidad pobre, este tipo de vidrio era utilizado para fabricar cuencos de uso cotidiano y luego en mayor medida para producir vidrios coloreados para los vitrales de las iglesias. Su composición y método de fabricación es distinto del de los vidrios romano y prerromano de la zona del mediterráneo y vidrios islámicos contemporáneos del este. (es)
- Szkło brodawkowe – sztuka zdobienia wyrobów szklanych przy pomocy kawałków szkła nakładanych na gorącą powierzchnię w kształcie guzów, sopli itp., także naczynie szklane zdobione tą techniką. Szkło brodawkowe jest znane od starożytności), było szczególnie popularne w Niemczech w XV-XVI wieku, gdzie tą metodą zdobiono puchary i szklanice wykonywane z zielonego lub zielonkawego szkła, tzw. szkła leśnego. (pl)
- Lesní sklo je označení pro obvykle zbarvené do odstínu zelené oxidem železnatým, které bylo vyráběno od středověku do raného novověku v lesních sklárnách v Evropě především na území Svaté říše římské severně od Alp. (cs)
- Als Waldglas bezeichnet man durch Eisenoxide grünlich gefärbtes Pottascheglas, das vom Hochmittelalter bis zur frühen Neuzeit (etwa vom 12. bis zum 17. Jahrhundert) nördlich der Alpen in Waldglashütten hergestellt wurde. Waldglas benennt auch die entsprechende Epoche der Glasgeschichte. Die Waldglasherstellung fand mit dem Ansteigen der Holzpreise im 19. Jahrhundert ihr Ende. Grund dafür war der Rückgang an Waldflächen und der dadurch entstandene Mangel an Brennmaterial zum Betreiben der Schmelzöfen. Diese Öfen waren als Hafenofen ausgeführt, welcher die handwerkliche Herstellung von Glasartikeln erlaubte. Im Wald als Standort der Waldglashütten waren auch entsprechende Bäume und andere Pflanzen zum Erzeugen der als Glaswandler und Mittel zum Senken der Schmelztemperatur benutzten Pottasch (de)
- Bosglas (Duits: Waldglas) is van glas dat in noordwestelijk Europa werd gemaakt van ongeveer het jaar 1000 tot het begin van de 18e eeuw. De voornaamste grondstoffen waren potas en zand. Al in de Romeinse tijd werd glas gemaakt, vooral in Venetië. De stad monopoliseerde de handel en verbood zelfs om buiten Venetië glas te maken. Ten noorden van de Alpen werd toen gezocht naar een eigen product, vandaar dat glas in Noordwest-Europa in die periode verschillend van kleur en kwaliteit is. De Romeinen waren zo kundig dat zij dun en ook kleurloos glas maakten, elders werd geëxperimenteerd met as van hout, zand en kwarts. Het glas was groenachtig gekleurd en had vaak luchtbellen. (nl)
- Лесное стекло, вальдглас (нем. Waldglas) — стекло зеленоватого цвета, изготавливавшееся с добавлением древесной золы. В средневековой Европе стекло было довольно дорогостоящим продуктом, который могли себе позволить только состоятельные люди. Однако спрос на него постоянно рос: средние классы хотели иметь утварь, сделанную из более тонких материалов, нежели дерево или глина, но не столь хрупких, как широко распространённое в то время венецианское стекло. Поэтому начиная с XIV века в Северной и Центральной Европе начали изготавливать практичные, прочные сосуды из местной разновидности стекла (известного, вероятно, ещё со времён Римской империи). (ru)
|
