An Entity of Type: animal, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Ferdinand VII (Spanish: Fernando VII; 14 October 1784 – 29 September 1833) was a King of Spain during the early 19th century. He reigned briefly in 1808 and then again from 1813 to his death in 1833. He was known to his supporters as el Deseado (the Desired) and to his detractors as el Rey Felón (the Felon/Criminal King).

Property Value
dbo:abstract
  • Ferran VII d'Espanya, dit el Desitjat (L'Escorial, 14 d'octubre de 1784 - Madrid, 29 de setembre de 1833), fou príncep d'Astúries (1788-1808) i rei d'Espanya (1808 i 1814-1833). (ca)
  • Ferdinand VII. (Fernando VII; 14. října 1784, El Escorial – 29. září 1833, Madrid), syn Karla IV. Španělského, byl dvakrát králem Španělska. Poprvé v březnu a květnu roku 1808, poté byl přinucen k abdikaci Napoleonem Bonapartem a na španělský trůn usedl král Josef I. Bonaparte, Napoleonův bratr, který vládl Španělsku až do roku 1813. Po Napoleonově pádu, kdy Španělsko získalo nezávislost, mohl Ferdinand VII. znovu usednout na trůn; vládl pak až do své smrti roku 1833.(Související informace naleznete také v článku Španělsko_v_19._a_na_počátku_20._století#Ztráta_amerických_kolonií_a_intervence_Svaté_aliance_(1814–1824).) Ferdinand VII. neměl žádného mužského dědice a podle platného salického práva se jeho nástupcem měl stát jeho bratr Karel (Don Carlos). Ferdinand VII. ale nástupnictví zajistil prostřednictvím pragmatické sankce své dceři Isabele II. Rozkol mezi stoupenci Isabely a Dona Carlose přerostl do vleklých karlistických válek; radikální karlisté pragmatickou sankci nikdy neuznali a nepovažují tak za legitimní španělské krále ani Jana Karla I. a Filipa VI. (cs)
  • فيرناندو السابع (بالإسبانية: Fernando VII de España)‏ (14 أكتوبر 1784 -29 سبتمبر 1833)، ملك إسبانيا خلال أوائل القرن التاسع عشر وحتى منتصفه. حكم المملكة الإسبانية عام 1808 ومرة أخرى منذ عام 1813 حتى وفاته عام 1833. كان معروفًا لمؤيديه باسم (المطلوب) ولمن ينتقدوه باسم (الملك المجرم). ولد فيرناندو السابع بمدريد في الإسكوريال، وقضى شبابه وريثًا واضحًا للعرش الإسباني. اعتلى العرش بعد تمرد آرنخويث عام 1808. في تلك السنة أطاح به نابليون، كان قد ربط نظامه الملكي بالثورة المضادة والسياسات الرجعية التي أحدثت شرخًا عميقًا في إسبانيا بين قواته على اليمين والليبراليين على اليسار. عاد إلى السلطة في ديسمبر 1813، وأعاد تأسيس النظام الملكي المطلق ورفض الدستور الليبرالي لعام 1812. أرغمته ثورة عام 1820 تحت زعامة رافاييل ديل رييغو على استعادة الدستور، فبدأت بذلك فترة حكم الثلاث سنوات الليبرالي. في عام 1823 أذن مؤتمر فيرونا بتدخل فرنسي ناجح أعاده إلى السلطة المطلقة للمرة الثانية. قمع الصحافة الليبرالية منذ عام 1814 وحتى عام 1833، وسجن العديد من محرريها وكتّابها. خلال فترة حكمه، خسرت إسبانيا جميع ممتلكاتها في الأمريكتين تقريبًا، وانزلقت البلاد في حرب أهلية واسعة النطاق بعد وفاته. ظل إرثه السياسي محل نزاع منذ وفاته، إذ نظر إليه أغلب المؤرخين باعتباره غير كفؤ، ومستبد، وقصير النظر. (ar)
  • Ferdinand VII. (spanisch Fernando VII; * 14. Oktober 1784 in San Ildefonso; † 29. September 1833 in Madrid) war König von Spanien 1808 und von 1813 bis 1833. Er erklärte die liberale Verfassung von Cádiz für nichtig und übte den größten Teil seiner Regierungszeit einen absolutistischen Herrschaftsstil aus. (de)
  • Ο Φερδινάνδος Ζ΄ (Fernando VII de España, 14 Οκτωβρίου 1784 - 29 Σεπτεμβρίου 1833) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1813-1833). (el)
  • Ferdinando la 7-a de Burbono, hispane Fernando VII de Borbón, (San Lorenzo de El Escorial, 14-a de oktobro 1784 - Madrido, 29-a de septembro 1833), estis reĝo de Hispanio, unue proklamita en 1808, kaj poste efektive aginta kiel tia post la fino de la milito kontraŭ Napoleono, de 1813 ĝis sia morto. Li estis filo de la reĝo Karolo la 4-a kaj de reĝino Maria Luiza de Parmo (Parmo). Li estis nomita la dezirata de siaj favorantaj, ĉefe dum la nomata milito de Hispana Sendependiĝo kontraŭ napoleona invado, sed poste pli ĝeneraliĝis la nomo de la perfida reĝo pro liaj agadoj kontraŭ la liberalaj hispanoj kaj la favorado de absolutisma regado. (eo)
  • Fernando VII de España, llamado «el Deseado» y «el rey Felón»​ (San Lorenzo de El Escorial, 14 de octubre de 1784-Madrid, 29 de septiembre de 1833), ocupó personalmente el trono español entre marzo y mayo de 1808 y, tras la salida de España del «rey intruso» José I Bonaparte y su vuelta al país, nuevamente desde mayo de 1814 hasta su muerte, exceptuando un brevísimo intervalo de unos pocos días de 1823 en que sus funciones fueron asumida por un Consejo de Regencia de acuerdo con lo establecido en la Constitución de 1812. Hijo de Carlos IV y María Luisa de Parma, accedió al trono tras el motín de Aranjuez en marzo de 1808, promovido por sus partidarios, que obligó a su padre a abdicar en él, siendo proclamado como rey con el título de Fernando VII. Dos meses después, presionado por Napoleón, renunció en Bayona a sus derechos a la Corona española en favor del emperador francés, quien designó como nuevo rey de España a su hermano José Bonaparte. Quedó confinado en el castillo de Valençay donde pasó toda la guerra de Independencia. A pesar de ello, Fernando continuó siendo reconocido como el legítimo rey de España por las diversas Juntas de Gobierno, la Junta Suprema Central y su sucesor el Consejo de Regencia, y las Cortes de Cádiz. Estas proclamaron que detentaban la soberanía nacional y en virtud de este principio elaboraron y aprobaron la Constitución de 1812.​​​ En este contexto se iniciaron las Guerras de independencia hispanoamericanas. Tras la derrota de los ejércitos napoleónicos y el abandono de España de José I Bonaparte, Napoleón lo reconoció como rey de España en el tratado de Valençay de diciembre de 1813. A pesar de que el Tratado no fue ratificado por la Regencia ni por las Cortes, Napoleón le dejó marchar y Fernando VII, su hermano don Carlos y su tío don Antonio entraron en España 22 de marzo de 1814 por Gerona. Tras pasar por Zaragoza, se dirigió a Valencia, donde planeó el golpe de Estado de mayo de 1814 que fue ejecutado en Madrid el 11 de mayo por las tropas del general Francisco de Eguía. En el Manifiesto del 4 de mayo, también conocido como el Decreto de Valencia, abolió la Constitución de 1812 y toda la obra de las Cortes de Cádiz, restaurando el absolutismo y el Antiguo Régimen. Entró en Madrid el 13 de mayo, dos días después del triunfo del golpe. Pronto, el Deseado, se reveló como un soberano absolutista y, en particular, como uno de los que menos satisficieron los deseos de sus súbditos, que lo consideraban una persona sin escrúpulos, vengativa y traicionera. Rodeado de una camarilla de aduladores, su política se orientó, en buena medida, hacia su propia supervivencia.​ Tras seis años de guerra, el país y la Hacienda estaban devastados, y los sucesivos gobiernos fernandinos no lograron restablecer la situación. En 1820 un pronunciamiento dio inicio al llamado trienio liberal, durante el cual se restablecieron la Constitución y los decretos de Cádiz, produciéndose una nueva desamortización. Los liberales se dividieron en moderados y en exaltados y durante ese tiempo el rey, que aparentaba acatar el régimen constitucional, no dejó de conspirar para restablecer el absolutismo, lo que se logró tras la intervención de los Cien Mil Hijos de San Luis en 1823. La última fase de su reinado, la llamada Década Ominosa, se caracterizó por una feroz represión de los liberales, acompañada de una política absolutista moderada o incluso liberaldoctrinaria que provocó un profundo descontento en los círculos «ultrabsolutistas», que formaron partido en torno al hermano del rey, el infante Carlos María Isidro. A ello se unió el problema sucesorio, sentando las bases de la Primera Guerra Carlista, que estallaría tras la muerte de Fernando y el ascenso al trono de su hija Isabel II, de tres años de edad, no reconocida como reina por los «carlistas». La Regencia la asumió la viuda del rey María Cristina de Borbón. En palabras de un reciente biógrafo, : Si en algo se caracteriza la imagen que Fernando VII ha dejado a la posteridad es en el unánime juicio negativo que ha merecido a los historiadores de ayer y de hoy que han estudiado su reinado (...) Resulta lógico entender que la historiografía liberal fuese inmisericorde con aquel que intentó acabar con los principios y leyes triunfantes en las Cortes gaditanas (...) La historiografía sobre Fernando VII ha ido evolucionando de tal manera que los estudios recientes han abandonado las diatribas decimonónicas para presentar un panorama más equilibrado (...) La Historia reciente... considera a Fernando VII simplemente como un rey con muy escasa capacidad para enfrentarse a los tiempos en los que le tocó reinar. Con todo, resulta difícil encontrar algún estudio, ya sea del pasado o del presente, en el que la figura de este monarca genere la más mínima simpatía o atractivo. Sin duda, ha sido el monarca que peor trato ha recibido por parte de la historiografía en toda la Historia de España.​ Según su más reciente biógrafo, Emilio La Parra López:​ Desde 1814 hasta su muerte, salvo el intervalo constitucional de 1820-1823, su política consistió en el control personal del poder, valiéndose de la represión de toda disidencia y de unos servidores cuya única pauta de comportamiento fue la fidelidad ciega a su señor. Fernando VII gobernó a su manera, como un déspota, escuchando los consejos que en cada ocasión le convenían, sin ajustarse a ningún precedente específico y como nadie lo haría después que él. (es)
  • Ferdinand VII (Spanish: Fernando VII; 14 October 1784 – 29 September 1833) was a King of Spain during the early 19th century. He reigned briefly in 1808 and then again from 1813 to his death in 1833. He was known to his supporters as el Deseado (the Desired) and to his detractors as el Rey Felón (the Felon/Criminal King). Born in Madrid at El Escorial, Ferdinand VII spent his youth as heir apparent to the Spanish throne. Following the 1808 Tumult of Aranjuez, he ascended the throne. That year Napoleon overthrew him; he linked his monarchy to counter-revolution and reactionary policies that produced a deep rift in Spain between his forces on the right and liberals on the left. Back in power in December 1813, he reestablished the absolutist monarchy and rejected the liberal constitution of 1812. A revolt in 1820 led by Rafael del Riego forced him to restore the constitution thus beginning the Liberal Triennium: a three-year period of liberal rule. In 1823 the Congress of Verona authorized a successful French intervention restoring him to absolute power for the second time. He suppressed the liberal press from 1814 to 1833, jailing many of its editors and writers. Under his rule, Spain lost nearly all of its American possessions, and the country entered into a large-scale civil war upon his death. His political legacy has remained contested since his passing, with some historians regarding him as incompetent, despotic, and short-sighted. (en)
  • Fernando VII.a (San Lorenzo de El Escorial, Madril, 1784ko urriaren 14a - Madril, 1833ko irailaren 29a), izengoitiz Desiratua (gaztelaniaz: el Deseado) eta Errege desleiala (gaztelaniaz: el Rey Felón) deitua, bi alditan izan zen Espainiako erregea: 1808an eta 1813-1833 bitartean. Borboiko leinukoa da. Karlos IV.a Espainiakoa eta Maria Luisa Parmakoaren semeak Aranjuezko altxamenduan, gurasoei hari uko eginarazi ondoren, jaso zuen koroa, baina berak ere abdikatu behar izan zuen Baionan eta Independentzia Gerra garaian preso izan zen han, askatasuna eman zion arte. Desiratua deitu zioten, baina Jose Bonaparte bidali eta Espainiako tronuaren buru bera jarri zenean, era absolutistan gobernatu zuen eta ez zen herritarren gustuko izan. 1814 eta 1820 artean, Cádizko Konstituzioa ezerezean utzi zuen eta liberalak jazarri. 1820an, Riegoren pronuntziamenduak Hirurteko Liberala hasi zuen: Cádizko Konstituzioa berrezarri eta desamortizazio bati ekin zioten, baina 1823an San Luisen Ehun Mila Semeak armadak amaitu zuen. Hamarkada Doilorra deitu zitzaion erregealdiaren azken aldiari. Liberalak gogor jazarri zituen eta absolutisten gustuko ere ez zen izan, horiek anaia Karlos Maria Isidro Borboikoaren inguruan bildu baitziren. Bestalde, ondorengotzaren auzia ere bazen, ez baitzuen semerik izan, alaba baizik, Elisabet II.a Espainiakoa izan zena: Haren osaba Karlosek ez zuen sekula onetsi eta Lehen Karlistaldia hasi zen, erregea hil bezain pronto. Jesús Mosterín filosofoak honela laburbildu du hark utzitako ondarea: (eu)
  • Bhí Feardorcha VII (14 Deireadh Fómhair 1784 – 29 Meán Fómhair 1833) ina rí ar an Spáinn. (ga)
  • Ferdinand VII (bahasa Spanyol: Fernando VII de Borbón; 14 Oktober 1784 – 29 September 1833) adalah Raja Spanyol yang berkuasa dua kali yakni mulai 1808 dan sekali lagi pada 1813 hingga kematiannya. Ia dikenal sebagai pendukung dari "yang Diinginkan" (el Deseado) dan musuh dari "Raja Buronan" (el Rey Felón). Setelah didepak oleh gerakan Napoleon pada 1808 ia mengkonsolidasikan monarki untuk melancarkan serangan balik terhadap kebijakan yang menyebabkan perselisihan panjang di Spanyol antara pihaknya di satu sisi dan pihak liberal di sisi lain. Ia mendirikan kembali sebuah sistem monarki absolut dan menolak konstitusi liberal pada 1812. Ia membredel pers yang berhaluan liberal pada periode 1814-1833 dan memenjarakan banyak editor dan para penulisnya. Spanyol lalu berada dalam keadaan perang sipil pada saat kematiannya. Reputasinya di kalangan para sejarawan sangat rendah. (in)
  • Ferdinand VII (en espagnol : Fernando VII), né le 14 octobre 1784 à Madrid et mort le 29 septembre 1833 dans la même ville, fut roi d'Espagne entre mars et mai 1808, et de 1814 à 1833. Il était le fils du roi d'Espagne Charles IV et de Marie-Louise de Bourbon-Parme. Il détrôna son père lors du soulèvement d'Aranjuez en mars 1808, puis régna pendant deux mois avant d'être à son tour contraint à l'abdication en mai 1808 lors de l'entrevue de Bayonne. Il passa toute la guerre d'indépendance prisonnier à Valençay, tout en restant reconnu par diverses juntes, le conseil de régence et les Cortes de Cadix, comme roi légitime d'Espagne. Napoléon Ier lui rendit le trône d'Espagne en décembre 1813 par le traité de Valençay après la déroute des armées napoléoniennes et l'expulsion de Joseph Bonaparte en juin 1813 (bataille de Vitoria). À son retour sur le trône en 1814, il jouit d'une confiance et d'une popularité inégalée auprès des Espagnols. Cependant, le Désiré se révéla très vite être un souverain absolutiste et fut considéré par ses sujets comme peu scrupuleux, revanchard et traître. Entourée d'une cour d'adulateurs, sa politique eut comme principal objectif sa propre survie. Entre 1814 et 1820, il rétablit l'absolutisme, déclara illégale la Constitution de Cadix, et poursuivit les libéraux. Après six années de guerre, le pays et son économie étaient dévastés, et les différents gouvernements de Ferdinand ne parvinrent pas à redresser la situation. En 1820, un coup d'État militaire déboucha sur le Triennat libéral. Pendant cette période de trois ans, on rétablit la constitution et les décrets de Cadix et on mena le troisième désamortissement. Tandis que les libéraux modérés étaient peu à peu débordés par de plus extrémistes, le roi, qui feignait de respecter le régime constitutionnel, conspirait pour rétablir l'absolutisme, ce à quoi il parvint après l'expédition d'Espagne de 1823 menée par la France de Louis XVIII. C’est également durant cette période qu’en 1822, après le refus de Ferdinand d'occuper le trône mexicain nouvellement établi, l'Empire mexicain est proclamé, avec le général Iturbide comme empereur constitutionnel sous le nom d’Augustin Ier. La dernière période de son règne se caractérisa par une répression féroce, accompagnée d'une politique absolutiste modérée (la reine Marie-Christine, épousée en quatrièmes noces en 1829 et mère de ses deux filles Isabelle et Louise-Fernande, étant quelque peu libérale), qui provoqua un profond mécontentement dans les cercles absolutistes regroupés autour de l'infant Charles de Bourbon, frère de Ferdinand. À la mort de Ferdinand en 1833, sa fille aînée âgée de deux ans, Isabelle II, monta sur le trône sans être reconnue par son oncle l'infant Charles, ce qui déclencha la crise de succession d'Espagne. (fr)
  • 페르난도 7세(Fernando VII, 1784년 10월 14일 - 1833년 9월 29일)는 스페인 국왕(재위 : 1808년, 1813년 - 1833년)이다. (ko)
  • フェルナンド7世(スペイン語: Fernando VII, 1784年10月14日 - 1833年9月29日)は、スペイン国王(在位:1808年、1813年 - 1833年)である。 (ja)
  • Ferdinand Maria Frans de Paula Dominicus Vincent Ferrer Anton Jozef Joachim Pascal Dictus Johan Nepomuceen Januarius Frans Xavier Rafaël Michaël Gabriël Calixtus Cajetanus Faustus Lodewijk Raymond Gregorius Laurens Hiëronymus (Escorial, 14 oktober 1784 – Madrid, 29 september 1833) was in 1808 en vanaf 1814 koning van Spanje. (nl)
  • Ferdynand VII (ur. 14 października 1784 w Escorialu, zm. 29 września 1833 w Madrycie) – król Hiszpanii w roku 1808 oraz w latach 1813–1833 z dynastii Burbonów. Syn króla Hiszpanii – Karola IV i Marii Luizy Parmeńskiej, córki Filipa I, księcia Parmy oraz Ludwiki Elżbiety Francuskiej. (pl)
  • Ferdinando VII di Spagna, in spagnolo Fernando VII de Borbón (San Lorenzo de El Escorial, 14 ottobre 1784 – Madrid, 29 settembre 1833), fu re di Spagna brevemente nel 1808 e dal 1813 fino alla sua morte, e di fatto ultimo vero sovrano assoluto per diritto divino. (it)
  • Fernando VII da Espanha, cognominado "O Desejado" (San Lorenzo de El Escorial, 14 de outubro de 1784 – Madri, 29 de setembro de 1833), foi rei da Espanha entre março e maio de 1808, momento das Abdicações de Baiona e, após a expulsão do "rei invasor" José I Bonaparte e seu retorno ao país, reinou novamente de maio de 1814 até sua morte, exceto pelo breve intervalo em 1823, quando ele foi destituído pelo Conselho da Regência durante o triênio liberal. Filho e sucessor de Carlos IV e Maria Luísa de Parma, depostos por seus apoiadores no motim de Aranjuez, poucos monarcas desfrutaram de tal confiança e popularidade inicial por parte do povo espanhol. Forçado a abdicar em Baiona, passou a guerra da Independência como prisioneiro em Valençay, onde até mesmo chegou a pedir para ser filho adotivo de Napoleão Bonaparte, pela seguinte carta: Meu maior desejo é ser o filho adotivo de SM, o imperador nosso soberano. Acredito que mereço essa adoção que realmente faria minha vida feliz, tanto por meu amor e carinho pela pessoa sagrada de SM, quanto por minha submissão e total obediência às suas intenções e desejos. Apesar disso, ele continuou a ser reconhecido como o rei legítimo da Espanha pelos vários Conselhos do Governo, pelo Conselho da Regência e pelas Cortes de Cádis. Dado o avanço francês na península e o prolongado conflito, as Juntas da América Espanhola começaram a agir de forma mais autônoma, processo que levaria à independência de todos os territórios americanos, com exceção de Cuba e Porto Rico. Após a derrota dos exércitos napoleônicos e a expulsão de José Bonaparte, Napoleão devolveu-lhe o trono da Espanha com o Tratado de Valençay. No entanto, o desejado logo se revelou um soberano absolutista e, em particular, como um dos que menos satisfaziam os desejos de seus súditos, que o consideravam uma pessoa sem escrúpulos, vingativa e traiçoeira. Cercado por um bando de bajuladores, sua política foi amplamente orientada para sua própria sobrevivência. Entre 1814 e 1820, ele restaurou o absolutismo, revogando a Constituição de Cádis e perseguiu os liberais. Após seis anos de guerra, com o país e o Tesouro devastados, os sucessivos governos de Fernando não conseguiram melhorar a situação do país. Em 1820, um pronunciamento militar iniciou o chamado triênio liberal, durante o qual a Constituição e os decretos de Cádis foram restaurados, produzindo uma nova desamortização. Como os liberais moderados foram substituídos pelos exaltados, o rei, que parecia respeitar o regime constitucional, conspirou para restaurar o absolutismo, o que foi alcançado após a intervenção dos Cem Mil Filhos de São Luís em 1823. A última fase de seu reinado, a chamada Década Sinistra, caracterizou-se por uma repressão feroz dos exaltados, acompanhada por uma política absolutista moderada ou até mesmo liberal, que causou profundo descontentamento nos círculos absolutistas, que formaram um partido ao redor do irmão do rei, o infante Carlos Maria Isidro. A isto se somava o problema da sucessão, lançando as bases para a Primeira Guerra Carlista, que irromperia com a morte de Fernando e a ascensão ao trono de sua filha Isabel II, não reconhecida como herdeira pelo infante Carlos. (pt)
  • Ferdinand VII (på spanska Fernando VII), även "Ferdinand den önskade" (Fernando el Deseado), född 14 oktober 1784, död 29 september 1833, var kung av Spanien år 1808 samt mellan 1814 och 1833. Han var äldste son till Karl IV av Spanien och Maria Luisa av Parma. (sv)
  • Фердинанд VII (14 жовтня 1772, Сан-Лоренсо-де-Ель-Ескоріаль, Мадрид — 29 вересня 1833) — король Іспанії з 19 березня 1808 року по 6 травня 1808 року, вдруге з 8 грудня 1813 року по 29 вересня 1833 року. Походив з династії Бурбонів. Правив після зречення свого батька Карла IV (вперше) та після вигнання Жозефа I Бонапарта (вдруге). (uk)
  • Фердинанд VII (исп. Fernando VII; 14 октября 1784, Мадрид — 29 сентября 1833, Мадрид) — сын Карла IV Бурбона, король Испании в марте — мае 1808 года и с 1813 года. (ru)
  • 斐迪南七世(Fernando VII,全名Fernando Francisco de Paula Domingo Vincente Ferrer Antonio José Joaquín Pascual Diego Juan Nepomuceno Januario Francisco Javier Rafael Miguel Gabriel Calisto Cayetano Fausto Luis Raimundo Gregorio Lorenzo Jerónimo de Borbón y Borbón-Parma,1784年10月14日-1833年9月29日),西班牙国王,曾两次在位,分别是1808年3月至1808年5月,1813年至1833年。斐迪南七世为卡洛斯四世之子。 (zh)
dbo:activeYearsEndYear
  • 1808-01-01 (xsd:gYear)
dbo:activeYearsStartYear
  • 1808-01-01 (xsd:gYear)
dbo:child
dbo:parent
dbo:predecessor
dbo:spouse
dbo:successor
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 149127 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 31345 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1122953300 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:birthDate
  • 1784-10-14 (xsd:date)
dbp:birthPlace
dbp:burialPlace
dbp:deathDate
  • 1833-09-29 (xsd:date)
dbp:deathPlace
dbp:father
dbp:fullName
  • (en)
  • Fernando Francisco de Paula Domingo Vincente Ferrer Antonio José Joaquín Pascual Diego Juan Nepomuceno Januario Francisco Javier Rafael Miguel Gabriel Calisto Cayetano Fausto Luis Raimundo Gregorio Lorenzo Jerónimo de Borbón y Borbón-Parma (en)
dbp:house
dbp:issue
dbp:issueLink
  • #Issue (en)
dbp:issuePipe
  • see detail... (en)
dbp:moretext
  • (en)
dbp:mother
dbp:name
  • Ferdinand VII (en)
dbp:pages
  • 267 (xsd:integer)
dbp:predecessor
dbp:regType
dbp:reign
  • 0001-03-19 (xsd:gMonthDay)
  • 0001-12-11 (xsd:gMonthDay)
dbp:reignType
  • 1 (xsd:integer)
  • 2 (xsd:integer)
dbp:religion
dbp:signature
  • Ferdinand VII of Spain signature.svg (en)
dbp:spouse
dbp:spouseType
  • Spouses (en)
dbp:succession
dbp:successor
dbp:title
dbp:volume
  • 10 (xsd:integer)
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbp:wordnet_type
dbp:wstitle
  • Ferdinand VII. of Spain (en)
dbp:years
  • 1788 (xsd:integer)
  • 1808 (xsd:integer)
  • 1813 (xsd:integer)
dcterms:subject
schema:sameAs
rdf:type
rdfs:comment
  • Ferran VII d'Espanya, dit el Desitjat (L'Escorial, 14 d'octubre de 1784 - Madrid, 29 de setembre de 1833), fou príncep d'Astúries (1788-1808) i rei d'Espanya (1808 i 1814-1833). (ca)
  • Ferdinand VII. (spanisch Fernando VII; * 14. Oktober 1784 in San Ildefonso; † 29. September 1833 in Madrid) war König von Spanien 1808 und von 1813 bis 1833. Er erklärte die liberale Verfassung von Cádiz für nichtig und übte den größten Teil seiner Regierungszeit einen absolutistischen Herrschaftsstil aus. (de)
  • Ο Φερδινάνδος Ζ΄ (Fernando VII de España, 14 Οκτωβρίου 1784 - 29 Σεπτεμβρίου 1833) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1813-1833). (el)
  • Bhí Feardorcha VII (14 Deireadh Fómhair 1784 – 29 Meán Fómhair 1833) ina rí ar an Spáinn. (ga)
  • 페르난도 7세(Fernando VII, 1784년 10월 14일 - 1833년 9월 29일)는 스페인 국왕(재위 : 1808년, 1813년 - 1833년)이다. (ko)
  • フェルナンド7世(スペイン語: Fernando VII, 1784年10月14日 - 1833年9月29日)は、スペイン国王(在位:1808年、1813年 - 1833年)である。 (ja)
  • Ferdinand Maria Frans de Paula Dominicus Vincent Ferrer Anton Jozef Joachim Pascal Dictus Johan Nepomuceen Januarius Frans Xavier Rafaël Michaël Gabriël Calixtus Cajetanus Faustus Lodewijk Raymond Gregorius Laurens Hiëronymus (Escorial, 14 oktober 1784 – Madrid, 29 september 1833) was in 1808 en vanaf 1814 koning van Spanje. (nl)
  • Ferdynand VII (ur. 14 października 1784 w Escorialu, zm. 29 września 1833 w Madrycie) – król Hiszpanii w roku 1808 oraz w latach 1813–1833 z dynastii Burbonów. Syn króla Hiszpanii – Karola IV i Marii Luizy Parmeńskiej, córki Filipa I, księcia Parmy oraz Ludwiki Elżbiety Francuskiej. (pl)
  • Ferdinando VII di Spagna, in spagnolo Fernando VII de Borbón (San Lorenzo de El Escorial, 14 ottobre 1784 – Madrid, 29 settembre 1833), fu re di Spagna brevemente nel 1808 e dal 1813 fino alla sua morte, e di fatto ultimo vero sovrano assoluto per diritto divino. (it)
  • Ferdinand VII (på spanska Fernando VII), även "Ferdinand den önskade" (Fernando el Deseado), född 14 oktober 1784, död 29 september 1833, var kung av Spanien år 1808 samt mellan 1814 och 1833. Han var äldste son till Karl IV av Spanien och Maria Luisa av Parma. (sv)
  • Фердинанд VII (14 жовтня 1772, Сан-Лоренсо-де-Ель-Ескоріаль, Мадрид — 29 вересня 1833) — король Іспанії з 19 березня 1808 року по 6 травня 1808 року, вдруге з 8 грудня 1813 року по 29 вересня 1833 року. Походив з династії Бурбонів. Правив після зречення свого батька Карла IV (вперше) та після вигнання Жозефа I Бонапарта (вдруге). (uk)
  • Фердинанд VII (исп. Fernando VII; 14 октября 1784, Мадрид — 29 сентября 1833, Мадрид) — сын Карла IV Бурбона, король Испании в марте — мае 1808 года и с 1813 года. (ru)
  • 斐迪南七世(Fernando VII,全名Fernando Francisco de Paula Domingo Vincente Ferrer Antonio José Joaquín Pascual Diego Juan Nepomuceno Januario Francisco Javier Rafael Miguel Gabriel Calisto Cayetano Fausto Luis Raimundo Gregorio Lorenzo Jerónimo de Borbón y Borbón-Parma,1784年10月14日-1833年9月29日),西班牙国王,曾两次在位,分别是1808年3月至1808年5月,1813年至1833年。斐迪南七世为卡洛斯四世之子。 (zh)
  • فيرناندو السابع (بالإسبانية: Fernando VII de España)‏ (14 أكتوبر 1784 -29 سبتمبر 1833)، ملك إسبانيا خلال أوائل القرن التاسع عشر وحتى منتصفه. حكم المملكة الإسبانية عام 1808 ومرة أخرى منذ عام 1813 حتى وفاته عام 1833. كان معروفًا لمؤيديه باسم (المطلوب) ولمن ينتقدوه باسم (الملك المجرم). خلال فترة حكمه، خسرت إسبانيا جميع ممتلكاتها في الأمريكتين تقريبًا، وانزلقت البلاد في حرب أهلية واسعة النطاق بعد وفاته. ظل إرثه السياسي محل نزاع منذ وفاته، إذ نظر إليه أغلب المؤرخين باعتباره غير كفؤ، ومستبد، وقصير النظر. (ar)
  • Ferdinand VII. (Fernando VII; 14. října 1784, El Escorial – 29. září 1833, Madrid), syn Karla IV. Španělského, byl dvakrát králem Španělska. Poprvé v březnu a květnu roku 1808, poté byl přinucen k abdikaci Napoleonem Bonapartem a na španělský trůn usedl král Josef I. Bonaparte, Napoleonův bratr, který vládl Španělsku až do roku 1813. Po Napoleonově pádu, kdy Španělsko získalo nezávislost, mohl Ferdinand VII. znovu usednout na trůn; vládl pak až do své smrti roku 1833. (cs)
  • Ferdinando la 7-a de Burbono, hispane Fernando VII de Borbón, (San Lorenzo de El Escorial, 14-a de oktobro 1784 - Madrido, 29-a de septembro 1833), estis reĝo de Hispanio, unue proklamita en 1808, kaj poste efektive aginta kiel tia post la fino de la milito kontraŭ Napoleono, de 1813 ĝis sia morto. (eo)
  • Ferdinand VII (Spanish: Fernando VII; 14 October 1784 – 29 September 1833) was a King of Spain during the early 19th century. He reigned briefly in 1808 and then again from 1813 to his death in 1833. He was known to his supporters as el Deseado (the Desired) and to his detractors as el Rey Felón (the Felon/Criminal King). (en)
  • Fernando VII de España, llamado «el Deseado» y «el rey Felón»​ (San Lorenzo de El Escorial, 14 de octubre de 1784-Madrid, 29 de septiembre de 1833), ocupó personalmente el trono español entre marzo y mayo de 1808 y, tras la salida de España del «rey intruso» José I Bonaparte y su vuelta al país, nuevamente desde mayo de 1814 hasta su muerte, exceptuando un brevísimo intervalo de unos pocos días de 1823 en que sus funciones fueron asumida por un Consejo de Regencia de acuerdo con lo establecido en la Constitución de 1812. En palabras de un reciente biógrafo, : (es)
  • Fernando VII.a (San Lorenzo de El Escorial, Madril, 1784ko urriaren 14a - Madril, 1833ko irailaren 29a), izengoitiz Desiratua (gaztelaniaz: el Deseado) eta Errege desleiala (gaztelaniaz: el Rey Felón) deitua, bi alditan izan zen Espainiako erregea: 1808an eta 1813-1833 bitartean. Borboiko leinukoa da. 1820an, Riegoren pronuntziamenduak Hirurteko Liberala hasi zuen: Cádizko Konstituzioa berrezarri eta desamortizazio bati ekin zioten, baina 1823an San Luisen Ehun Mila Semeak armadak amaitu zuen. Jesús Mosterín filosofoak honela laburbildu du hark utzitako ondarea: (eu)
  • Ferdinand VII (en espagnol : Fernando VII), né le 14 octobre 1784 à Madrid et mort le 29 septembre 1833 dans la même ville, fut roi d'Espagne entre mars et mai 1808, et de 1814 à 1833. Il était le fils du roi d'Espagne Charles IV et de Marie-Louise de Bourbon-Parme. Entre 1814 et 1820, il rétablit l'absolutisme, déclara illégale la Constitution de Cadix, et poursuivit les libéraux. Après six années de guerre, le pays et son économie étaient dévastés, et les différents gouvernements de Ferdinand ne parvinrent pas à redresser la situation. (fr)
  • Ferdinand VII (bahasa Spanyol: Fernando VII de Borbón; 14 Oktober 1784 – 29 September 1833) adalah Raja Spanyol yang berkuasa dua kali yakni mulai 1808 dan sekali lagi pada 1813 hingga kematiannya. Ia dikenal sebagai pendukung dari "yang Diinginkan" (el Deseado) dan musuh dari "Raja Buronan" (el Rey Felón). Setelah didepak oleh gerakan Napoleon pada 1808 ia mengkonsolidasikan monarki untuk melancarkan serangan balik terhadap kebijakan yang menyebabkan perselisihan panjang di Spanyol antara pihaknya di satu sisi dan pihak liberal di sisi lain. Ia mendirikan kembali sebuah sistem monarki absolut dan menolak konstitusi liberal pada 1812. Ia membredel pers yang berhaluan liberal pada periode 1814-1833 dan memenjarakan banyak editor dan para penulisnya. Spanyol lalu berada dalam keadaan perang (in)
  • Fernando VII da Espanha, cognominado "O Desejado" (San Lorenzo de El Escorial, 14 de outubro de 1784 – Madri, 29 de setembro de 1833), foi rei da Espanha entre março e maio de 1808, momento das Abdicações de Baiona e, após a expulsão do "rei invasor" José I Bonaparte e seu retorno ao país, reinou novamente de maio de 1814 até sua morte, exceto pelo breve intervalo em 1823, quando ele foi destituído pelo Conselho da Regência durante o triênio liberal. (pt)
rdfs:label
  • Ferdinand VII of Spain (en)
  • فيرناندو السابع ملك إسبانيا (ar)
  • Ferran VII d'Espanya (ca)
  • Ferdinand VII. (cs)
  • Ferdinand VII. (Spanien) (de)
  • Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας (el)
  • Fernando la 7-a (Hispanio) (eo)
  • Fernando VII de España (es)
  • Fernando VII.a Borboikoa (Espainia) (eu)
  • Ferdinand VII (fr)
  • Feardorcha VII na Spáinne (ga)
  • Fernando VII dari Spanyol (in)
  • Ferdinando VII di Spagna (it)
  • フェルナンド7世 (スペイン王) (ja)
  • 페르난도 7세 (ko)
  • Ferdinand VII van Spanje (nl)
  • Ferdynand VII (pl)
  • Fernando VII de Espanha (pt)
  • Фердинанд VII (ru)
  • Ferdinand VII av Spanien (sv)
  • Фернандо VII (uk)
  • 费尔南多七世 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
foaf:name
  • Ferdinand VII (en)
is dbo:commander of
is dbo:country of
is dbo:monarch of
is dbo:occupation of
is dbo:parent of
is dbo:predecessor of
is dbo:spouse of
is dbo:successor of
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:allegiance of
is dbp:before of
is dbp:commander of
is dbp:eventEnd of
is dbp:eventStart of
is dbp:father of
is dbp:leader of
is dbp:monarch of
is dbp:politicalLeader of
is dbp:predecessor of
is dbp:spouse of
is dbp:successor of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License