| dbo:abstract
|
- نزع حق الاقتراع (يُسمى أيضاً تجميد حق الاقتراع) هو إبطال حق الاقتراع (حق التصويت) لشخص أو مجموعة من الأشخاص، أو منع شخص من ممارسة حق التصويت من خلال ممارسات معينة. يوصف نزع حق الاقتراع بأنه الإبطال لسلطة ولسيطرة فرد معين أو مجتمع أو إبطال للمزايا الطبيعية التي يتمتعون بها، أي الحرمان من حق الانتخاب أو الحق الشرعي أو بعض الامتيازات أو الحصانة الطبيعية. ربما يُنفذ نزع حق الاقتراع بشكل صريح بموجب القانون أو ضمنياً من خلال متطلبات مطبقة بأسلوب تمييزي أو تخويف أو عن طريق وضع متطلبات غير معقولة على الناخبين للتسجيل أو التصويت. (ar)
- Unter Wahlrechtsausschluss versteht man den Ausschluss bestimmter Personen vom aktiven und passiven Wahlrecht, obwohl diese an sich (vom Alter, der Staatsangehörigkeit oder dem Wohnsitz her gesehen) wahlberechtigt wären. (de)
- Disfranchisement, also called disenfranchisement, or voter disqualification is the restriction of suffrage (the right to vote) of a person or group of people, or a practice that has the effect of preventing a person exercising the right to vote. Disfranchisement can also refer to the revocation of power or control of a particular individual, community or being to the natural amenity they have; that is to deprive of a franchise, of a legal right, of some privilege or inherent immunity. Disfranchisement may be accomplished explicitly by law or implicitly through requirements applied in a discriminatory fashion, through intimidation, or by placing unreasonable requirements on voters for registration or voting. (en)
- La révocation du droit de vote est la perte du droit de suffrage par un groupe au sein de la population, ou bien en raison de l'adoption d'une loi discriminatoire par une Assemblée législative, ou bien en conséquence d'une condamnation pénale, ou encore parce que la loi de certains pays interdit aux citoyens qui habitent à l'extérieur du pays pendant un certain nombre d'années de voter. Historiquement, d'autres motifs tels que la mort civile ou le changement de statut au sein d'une colonie pouvaient entraîner la révocation du droit de vote. (fr)
- L'interdizione legale, nel diritto penale italiano, è una pena accessoria disposta nei confronti di coloro che siano stati condannati all'ergastolo o alla pena della reclusione per un tempo non inferiore a cinque anni per delitto non colposo. A seguito del provvedimento che dispone l'interdizione legale, il destinatario perde la capacità di agire; il provvedimento ha natura meramente dichiarativa al ricorrere dei presupposti di legge, non essendo prevista l'instaurazione di uno specifico procedimento. A differenza dell'interdizione giudiziale, lo stato di incapacità che consegue alla pronuncia del provvedimento non è disposto a protezione dell'interdetto, come nel caso dell'infermo di mente, ma punitivo, per una più intensa punizione del condannato (art. 32 c.p.). Va precisato che l'interdizione legale limita l'incapacità del soggetto ai soli atti che riguardano "la disponibilità e l'amministrazione dei beni" (art. 32 comma IV c.p.) e poiché in questo caso nel soggetto non difetta la capacità di intendere e di volere, esso può contrarre matrimonio, fare validamente testamento, riconoscere un figlio (pur se con la "sospensione dall'esercizio della potestà dei genitori, salvo che il giudice disponga altrimenti"). Gli atti compiuti dall'interdetto legale sono annullabili e l'azione di annullamento può essere esercitata da chiunque ne abbia interesse (si tratta di un caso di legittimazione assoluta, in deroga al principio generale di legittimazione relativa per l'azione di annullamento). (it)
- Pozbawienie praw publicznych – jeden ze środków karnych orzekany przez sądy wobec sprawców przestępstw. Pozbawienie praw publicznych może również zostać orzeczone jako kara przez Trybunał Stanu. Skutkiem orzeczenia tego środka karnego jest (zgodnie z art. 40 k.k.):
* utrata czynnego i biernego prawa wyborczego do organu władzy publicznej, organu samorządu zawodowego lub gospodarczego,
* utrata prawa do udziału w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości,
* utrata prawa do pełnienia funkcji w organach i instytucjach państwowych i samorządu terytorialnego lub zawodowego,
* utrata posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego,
* utrata orderów, odznaczeń i tytułów honorowych oraz utrata zdolności do ich uzyskania w okresie trwania pozbawienia praw. Czas trwania pozbawienia praw publicznych określany jest przez sąd w granicach od roku do 10 lat (art. 43 § 1 k.k.). Okres, na który orzeczono pozbawienie praw publicznych za dane przestępstwo, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności za to przestępstwo (art. 43 § 2b k.k.). Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych w razie skazania:
* na karę pozbawienia wolności, która jest nie krótsza od lat 3 i została orzeczona za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie
* za przestępstwa określone w art. 228 § 1 i 3–6, art. 229 § 1 i 3–5, art. 230 § 1, art. 230a § 1, art. 250a § 1 i 2, art. 271 § 3, art. 296a § 1, 2 i 4 oraz art. 305 § 1 i 2 k.k.
* za przestępstwa określone w art. 46 ust. 1, 2 i 4, art. 47 i art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.). (pl)
- O sufrágio restrito é denominação dada às restrições ao direito de votar, em oposição ao denominado sufrágio universal, o sufrágio é restrito quando a prerrogativa de um cidadão participar da administração pública sofre certos tipos de restrição. Ao longo da história, o direito ao voto foi sendo estendido e universalizado na maioria dos países democráticos. Entre as restrições que foram abolidas pode-se destacar a restrição ao voto das mulheres, dos analfabetos, dos pobres e das pessoas que não são brancas. (pt)
- Пораже́ние в права́х — уголовное наказание, предусматривающее лишение осуждённого определённых личных, гражданских и политических прав. Поражение в правах может иметь различный объём, вплоть до признания осуждённого «юридически мёртвым», то есть лишения его вообще всех прав. В современных правовых системах поражение в правах достаточно часто бывает связано с лишением осуждённого трудовых прав и прав, предоставленных по специальному полномочию: например, УК РФ предусмотрен запрет занимать определённые должности или заниматься определённой деятельностью. (ru)
- 褫奪公權或禠奪公權 （页面存档备份，存于互联网档案馆）（disfranchisement、disenfranchisement、disenfranchise、deprivation of civil right、civil death），為中華民國刑法第34條第1款從刑。受此懲罰之公民雖仍准行使投票權，但不准登記為公職候選人或擔任公務人員，直至復權為止。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- نزع حق الاقتراع (يُسمى أيضاً تجميد حق الاقتراع) هو إبطال حق الاقتراع (حق التصويت) لشخص أو مجموعة من الأشخاص، أو منع شخص من ممارسة حق التصويت من خلال ممارسات معينة. يوصف نزع حق الاقتراع بأنه الإبطال لسلطة ولسيطرة فرد معين أو مجتمع أو إبطال للمزايا الطبيعية التي يتمتعون بها، أي الحرمان من حق الانتخاب أو الحق الشرعي أو بعض الامتيازات أو الحصانة الطبيعية. ربما يُنفذ نزع حق الاقتراع بشكل صريح بموجب القانون أو ضمنياً من خلال متطلبات مطبقة بأسلوب تمييزي أو تخويف أو عن طريق وضع متطلبات غير معقولة على الناخبين للتسجيل أو التصويت. (ar)
- Unter Wahlrechtsausschluss versteht man den Ausschluss bestimmter Personen vom aktiven und passiven Wahlrecht, obwohl diese an sich (vom Alter, der Staatsangehörigkeit oder dem Wohnsitz her gesehen) wahlberechtigt wären. (de)
- Disfranchisement, also called disenfranchisement, or voter disqualification is the restriction of suffrage (the right to vote) of a person or group of people, or a practice that has the effect of preventing a person exercising the right to vote. Disfranchisement can also refer to the revocation of power or control of a particular individual, community or being to the natural amenity they have; that is to deprive of a franchise, of a legal right, of some privilege or inherent immunity. Disfranchisement may be accomplished explicitly by law or implicitly through requirements applied in a discriminatory fashion, through intimidation, or by placing unreasonable requirements on voters for registration or voting. (en)
- La révocation du droit de vote est la perte du droit de suffrage par un groupe au sein de la population, ou bien en raison de l'adoption d'une loi discriminatoire par une Assemblée législative, ou bien en conséquence d'une condamnation pénale, ou encore parce que la loi de certains pays interdit aux citoyens qui habitent à l'extérieur du pays pendant un certain nombre d'années de voter. Historiquement, d'autres motifs tels que la mort civile ou le changement de statut au sein d'une colonie pouvaient entraîner la révocation du droit de vote. (fr)
- O sufrágio restrito é denominação dada às restrições ao direito de votar, em oposição ao denominado sufrágio universal, o sufrágio é restrito quando a prerrogativa de um cidadão participar da administração pública sofre certos tipos de restrição. Ao longo da história, o direito ao voto foi sendo estendido e universalizado na maioria dos países democráticos. Entre as restrições que foram abolidas pode-se destacar a restrição ao voto das mulheres, dos analfabetos, dos pobres e das pessoas que não são brancas. (pt)
- Пораже́ние в права́х — уголовное наказание, предусматривающее лишение осуждённого определённых личных, гражданских и политических прав. Поражение в правах может иметь различный объём, вплоть до признания осуждённого «юридически мёртвым», то есть лишения его вообще всех прав. В современных правовых системах поражение в правах достаточно часто бывает связано с лишением осуждённого трудовых прав и прав, предоставленных по специальному полномочию: например, УК РФ предусмотрен запрет занимать определённые должности или заниматься определённой деятельностью. (ru)
- 褫奪公權或禠奪公權 （页面存档备份，存于互联网档案馆）（disfranchisement、disenfranchisement、disenfranchise、deprivation of civil right、civil death），為中華民國刑法第34條第1款從刑。受此懲罰之公民雖仍准行使投票權，但不准登記為公職候選人或擔任公務人員，直至復權為止。 (zh)
- L'interdizione legale, nel diritto penale italiano, è una pena accessoria disposta nei confronti di coloro che siano stati condannati all'ergastolo o alla pena della reclusione per un tempo non inferiore a cinque anni per delitto non colposo. A seguito del provvedimento che dispone l'interdizione legale, il destinatario perde la capacità di agire; il provvedimento ha natura meramente dichiarativa al ricorrere dei presupposti di legge, non essendo prevista l'instaurazione di uno specifico procedimento. (it)
- Pozbawienie praw publicznych – jeden ze środków karnych orzekany przez sądy wobec sprawców przestępstw. Pozbawienie praw publicznych może również zostać orzeczone jako kara przez Trybunał Stanu. Skutkiem orzeczenia tego środka karnego jest (zgodnie z art. 40 k.k.): Czas trwania pozbawienia praw publicznych określany jest przez sąd w granicach od roku do 10 lat (art. 43 § 1 k.k.). Okres, na który orzeczono pozbawienie praw publicznych za dane przestępstwo, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności za to przestępstwo (art. 43 § 2b k.k.). (pl)
|
