| dbo:abstract
|
- Epokhé, del grec ἐποχή, 'suspensió' o 'abstenció', és un concepte originat en la filosofia grega, utilitzat principalment pel corrent de l'escepticisme. En els temps moderns, va ser revitalitzat per la fenomenologia d'Edmund Husserl, si bé no en la seva accepció inicial. Originàriament, segons la definició donada per Sixt Empíric, significa un estat mental de "suspensió del judici», un estat de la consciència en el qual ni es nega ni s'afirma res. Per a Husserl, l'epokhé consisteix en la posada entre parèntesis no sols de les doctrines sobre la realitat, sinó també de la realitat mateixa. (ca)
- Slovem epoché, řecky „zdržení se“, vyjadřovali řečtí skeptici opatrný postoj odložení úsudku, snahu neunáhlit se a nepodlehnout prvnímu dojmu. V znamená dokonce radu nerozhodovat se vůbec, protože k tomu nemáme dostatečné vědění. V Husserlově fenomenologii je epoché první krok fenomenologické redukce, totiž předběžné vyřazení („uzávorkování“, Einklammerung) nekriticky či naivně přijímaných předpokladů o vnímaném předmětu, především předpokladu jeho skutečnosti. Naše intence, přirozeně zaměřená na předmět sám, se totiž jaksi vrhá na tento předmět a tudíž si nevšímá podoby, jak se naší zkušenosti dává, čili fenoménu. Naopak epoché umožňuje zkoumat přesnou podobu zkušenosti a redukovat ji na čistý fenomén. Teprve po této odbočce a po prozkoumání fenoménu dostává naše poznání světa i vědecky zajištěný základ. Tento postup doporučuje už Aristoteles, metodickou pochybnost a odmítnutí běžných domněnek o skutečnosti jako cestu k nepochybnému poznání objevil Descartes, na něhož Husserl přímo navazuje a odkazuje. (cs)
- Der Begriff Epoche hat gegensätzliche Bedeutungen in der Geschichte der Philosophie angenommen. Es handelt sich somit um ein Oppositionswort. Abgeleitet ist der Begriff von altgriechisch ἐποχή (epoché) = „Zurückhaltung seines Urteils“ bzw. von ἐπέχω = 1) „anhalten, zurückhalten“; 2) „gegenüberstehen“. Gegensätze bestehen einerseits im Hinblick auf die Bedeutung eines ideengeschichtlichen und somit auch zeitlich exakt objektivierbaren „Haltepunkts“ im Sinne einer fest bestimmten und von späteren zeitlichen Abläufen und Veränderungen relativ unbeeinflussten Konstellation, andererseits auf die Bedeutung rein subjektiver „Zurückhaltung“ des eigenen Urteils über einen gegebenen Sachverhalt bzw. der bewussten „Enthaltung“ vor definitiver Entscheidung. Diese verschiedenen Bedeutungen werden oft auch durch unterschiedliche Schreibweise hervorgehoben, wie etwa durch die verbreitete alltagssprachliche Bedeutung von Epóche = objektiver Zeitpunkt, Zeitabschnitt und die eher weniger verbreitete wissenschaftliche Bedeutung von Epoché = subjektive Betrachtungsweise (in „graezisierter Schreibweise“). (de)
- الإبوخية الإيبوخية، هو مصطلح يوناني قديم يُترجم عادةً على أنه «تعليق للحكم» ومفهومه هو التوقف عن الحكم ووضع العالم المكاني الزماني بين أقواس. وعدم اعتماد الاعتقاد الطبيعي لهذا العالم. والتوقف عن اتخاذ أي موقف إثبات أو نفي إزاء وجود الموضوعات، يستخدم المصطلح بطرق مختلفة حسب المدارس الفلسفة وهو مبدأ يشبه فلسفة شكوكية، البيرونية (pyrrhonism)، وأول من اعتنقها الفيلسوف أركسيلاوس فيلسوف إغريقي. ثم ظهر المصطلح في القرن العشرين من قبل إدموند هوسرل، مؤسس الفينومينولوجيا، وجاك دريدا ولدى الكثير من الفلسفة الاخرين كمنهج. وهي إحدى الركائز الثلاث التي تقوم عليها الفلسفة الظاهراتية وفقاً لفلسفة ادموند هوسرل، والركائز الثلاث هي الأبوخية (تعليق الحكم) والرد والقصدية. والأبوخية، أو تعليق الحكم، أو الوضع بين قوسين كما يسميها هوسرل، هي أن يضع المتلقي للظاهرة كل الأحكام المسبقة، الفلسفية والتاريخية والطبيعية بين قوسين، ولا يستعملها في تفكيك هذه الظاهرة الملقاة على صفحة الوعي. (ar)
- Suspendo de juĝo aŭ epoké (translilero de la antikva greka "ἐποχή" - epi- = "super" kaj -échein = "teni" - aŭ "suspendo") estas sindeteno el determinita juĝo aŭ taksado, kiam mankas sufiĉaj elementoj por formuli la juĝon mem. Temas pri , kaj do pri stato de la menso, aparte implikita en la formado de etikaj kaj moralaj juĝoj. La nocio kontraŭa al tiu estas tiu pri antaŭjuĝo, nome pri juĝo formulita en malĉeesto de objektivaj informoj al kiu, tamen, estas allasita plena konsento kvazaŭ al pruvita vero.Kiam la antaŭjuĝo kondutas tiri konkludojn aŭ formuli juĝojn spite de manko de sufiĉa nombro de informoj, la suspendo de juĝo altrudas la sindetenon ĝis la akiro de necesa kvanto da ili. La suspendo de juĝo estas metodologia baza principo. Granda parto de la scienca metodo tendencas kuraĝigi la suspendon de juĝo rilate hipotezon antaŭ ol la sama estus perpruve formulita, testata kaj kontrolita. En sociaj-politikaj kuntekstoj ĝi estas mejloŝtono de la civila por la kreskiĝo de la socio, bazita sur la konvinko ke neniu parta vidpunkto povas esti senhezite (malĉeeste de konsento) levita a universala principo. Rimedo kontraŭ fanatikismo, ĝi ebligas solvi, kaj plejofte eviti, konfliktojn ŝulditajn al reciproka miskompreno. En Filozofio, la suspendo de juĝo estas aparte asociita al skeptikismo filozofia kaj al pozitivismo, kvankam ne elĉerpebla en tiuj medioj. Sescenta racionalisto Kartezio, ekzemple, igis tiun suspendon la fundamento de sia epistemologio.En procedo de li nomita "metodologia dubo", li asertis ke, rilate alestiĝon de scio certa kaj solida, nepras dubi pri ĉiu ajn sciaĵo, kaj nenion allasi por definitive vera. Nur eliminante la antaŭjuĝojn eblas koni la veron. (eo)
- Epojé (del griego ἐποχή «suspensión»), transliterado a veces también como epoché o epokhe, es un concepto originado en la filosofía griega, utilizado principalmente por la corriente escéptica. En los tiempos modernos fue revitalizado por la fenomenología de Edmund Husserl, si bien no en su acepción inicial. Originariamente, según la definición dada por Sexto Empírico, significa un estado mental de «suspensión del juicio», un estado de la conciencia en el cual ni se niega ni se afirma nada. Para Husserl, la epojé consiste en la «puesta entre paréntesis (parentetización) no sólo de las doctrinas (o doxas) sobre la realidad, sino también de la realidad misma».[cita requerida] (es)
- Epoché (ἐποχή epokhē, "cessation") is an ancient Greek term. In Hellenistic philosophy it is a technical term typically translated as "suspension of judgment" but also as "withholding of assent". In the modern philosophy of Phenomenology it refers to a process of setting aside assumptions and beliefs. (en)
- Epoché adalah salah satu prinsip netral dalam penelitian fenomena keagamaan dengan cara menangguhkan terlebih dahulu persepsi awal, penilaian agama dan sudut pandang peneliti sebagai pemeluk agama, guna memperoleh hasil penelitian yang objektif. Secara etimologi, epoché berasal dari bahasa Yunani (ἐποχή dibaca epoché) yang berarti pembatalan, pengurungan (bracketing), dalam konteks ini diartikan sebagai suspension of judgement atau penangguhan keputusan dalam arti Bahasa Indonesia. (in)
- Épochè est un mot grec (ἐποχή / epokhế) qui signifie « arrêt, interruption, cessation ». En philosophie, et par la suite en psychanalyse, ce terme désigne la suspension du jugement. (fr)
- エポケー（英語:Epoché 古代ギリシア語: ἐποχή epokhế）は、原義において「停止、中止、中断」を意味し、哲学においてこの語はいくつもの意味をもっている。 懐疑主義においては、エポケーは“suspension of judgment“「判断を留保すること」を意味する。もし真理が到達不可能なものだったり、到達しにくいものだったりするなら、判断を急ぎすぎるとかならず誤ることになるであろうからである。 フッサールおよび現象学においては、エポケーは世界の自然命題を「カッコに入れる」ことを意味する。すなわち世界の外的現実についての信念をカッコに入れるのである。ただしこれは世界の実在を疑うという意味ではまったくない。世界の現象を起こるに任せ、純粋な現れとし、そこで現れているものの実在についてはもはや断言しないということである。世界の中で生きられたものが意味している一切を捨象し、生きられたものをそのものとして研究するという点において、エポケーは意識の普遍的構造を考えるための第一歩なのである（フッサールによれば、エポケーの次の段階が「現象学的還元」である）。 精神分析学において、エポケーは現実に対するあらゆる判断を留保することを意味する。これによって治療者の幻想と無意識の世界をうまく航行できるようにするのである。 (ja)
- 에포케(epoché, epokhế, εποχη)는 고대 그리스 철학에서 판단중지(判斷中止)를 뜻하는 말이다. 고대 그리스어의 에페케인(삼가다·멈추다)에 유래한다. 회의론자는 어떠한 생각에도 반론(反論)을 제기할 수 있기 때문에 판단을 중지해야만 한다고 하여 이를 에포케라고 불렀다. 후설의 현상학에선 일상적인 관점, 즉 자연적인 태도를 괄호 안에 넣어 멈추도록 함으로써 순수한 체험, 순수한 의식을 획득하는 방법을 두고 현상학적인 에포케라고 부른다. 그것은 자연적인 세계로부터 현상학적인 본질 또는 세계에로의 현상학적 환원의 한 단계이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- La sospensione del giudizio o epoché (traslitterazione del greco antico "ἐποχή" ossia "sospensione") è l'astensione da un determinato giudizio o valutazione, qualora non risultino disponibili sufficienti elementi per formulare il giudizio stesso. (it)
- Epoché (również redukcja fenomenologiczna) (stgr. ἐποχή) – termin filozoficzny wywodzący się z filozofii starożytnych sceptyków (Pyrron z Elidy). Oznacza wstrzymanie lub moment wstrzymania sądu metafizycznego (por. krytyka metafizyki) co do sposobu istnienia świata, czasowe wzięcie w nawias pewności co do przekonań i założeń. Jest to czerpiący z kartezjanizmu postulat Edmunda Husserla, który stanowi podstawę fenomenologii, oznacza tu moment wstrzymania, od którego konstruowana jest nowa filozofia, a porzucana stara. Husserl mówiąc o epoché używa znanej metafory brania w nawias. Porównaj również kantowską teorię o niedocieralności do "rzeczy samych w sobie". Od spostrzeżeń prowadzących do solipsyzmu odróżnia epoché m.in. chwilowość, oraz to, że niepewność co do dotychczas uznawanych praw natury może dotyczyć innych, niż niezależność i zewnętrzność względem podmiotu poznającego, cech istnienia świata. (pl)
- Эпохе́, также эпохэ́ (греч. ἐποχή — «задержка, остановка, удерживание, самообладание») — принцип рассуждения в философии, который означает приостановку всех метафизических высказываний — суждений о бытии предмета вне воспринимающего его сознания. Термин впервые встречается у Аристотеля и получает дальнейшую разработку у Пиррона. Принцип эпохе является одним из ключевых понятий скептицизма и феноменологии. Осуществляя эпохе, субъект исключает из поля зрения все — накопленные историей научного и ненаучного мышления — мнения, суждения, оценки предмета и стремится с позиции «чистого наблюдателя» сделать доступной сущность этого предмета. (ru)
- Suspensão do juízo, também conhecida pelo termo grego epoché ou epokhé (εποχη), que significa 'colocar entre parênteses', é a atitude de não aceitar nem negar uma determinada proposição ou juízo. Opõe-se ao dogmatismo, em que se uma proposição, suspendendo o termo. (pt)
- 悬置（Epoché）（ἐποχή、epokhē，“suspension”），或译为“悬搁”，是古希腊语概念，在哲学中意指对于不自明之物中止判断，藉此此达到不动心（Ataraxia）、免于忧虑和焦虑的状态。此概念由皮浪学派提出。 在之后的怀疑思想（如笛卡尔的怀疑方法）中，“悬置”起到了隐秘的作用。该术语在埃德蒙德·胡塞尔的哲学中推广开来。在《观念I》中，胡塞尔详细阐释了“现象学悬置”或“”的观念。通过系统的“现象学还原”程序，人们可以中止对外部世界之存在的一般的、幼稚的哲学信念的判断，进而审视原初被给予人们的现象。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Epokhé, del grec ἐποχή, 'suspensió' o 'abstenció', és un concepte originat en la filosofia grega, utilitzat principalment pel corrent de l'escepticisme. En els temps moderns, va ser revitalitzat per la fenomenologia d'Edmund Husserl, si bé no en la seva accepció inicial. Originàriament, segons la definició donada per Sixt Empíric, significa un estat mental de "suspensió del judici», un estat de la consciència en el qual ni es nega ni s'afirma res. Per a Husserl, l'epokhé consisteix en la posada entre parèntesis no sols de les doctrines sobre la realitat, sinó també de la realitat mateixa. (ca)
- Epojé (del griego ἐποχή «suspensión»), transliterado a veces también como epoché o epokhe, es un concepto originado en la filosofía griega, utilizado principalmente por la corriente escéptica. En los tiempos modernos fue revitalizado por la fenomenología de Edmund Husserl, si bien no en su acepción inicial. Originariamente, según la definición dada por Sexto Empírico, significa un estado mental de «suspensión del juicio», un estado de la conciencia en el cual ni se niega ni se afirma nada. Para Husserl, la epojé consiste en la «puesta entre paréntesis (parentetización) no sólo de las doctrinas (o doxas) sobre la realidad, sino también de la realidad misma».[cita requerida] (es)
- Epoché (ἐποχή epokhē, "cessation") is an ancient Greek term. In Hellenistic philosophy it is a technical term typically translated as "suspension of judgment" but also as "withholding of assent". In the modern philosophy of Phenomenology it refers to a process of setting aside assumptions and beliefs. (en)
- Epoché adalah salah satu prinsip netral dalam penelitian fenomena keagamaan dengan cara menangguhkan terlebih dahulu persepsi awal, penilaian agama dan sudut pandang peneliti sebagai pemeluk agama, guna memperoleh hasil penelitian yang objektif. Secara etimologi, epoché berasal dari bahasa Yunani (ἐποχή dibaca epoché) yang berarti pembatalan, pengurungan (bracketing), dalam konteks ini diartikan sebagai suspension of judgement atau penangguhan keputusan dalam arti Bahasa Indonesia. (in)
- Épochè est un mot grec (ἐποχή / epokhế) qui signifie « arrêt, interruption, cessation ». En philosophie, et par la suite en psychanalyse, ce terme désigne la suspension du jugement. (fr)
- エポケー（英語:Epoché 古代ギリシア語: ἐποχή epokhế）は、原義において「停止、中止、中断」を意味し、哲学においてこの語はいくつもの意味をもっている。 懐疑主義においては、エポケーは“suspension of judgment“「判断を留保すること」を意味する。もし真理が到達不可能なものだったり、到達しにくいものだったりするなら、判断を急ぎすぎるとかならず誤ることになるであろうからである。 フッサールおよび現象学においては、エポケーは世界の自然命題を「カッコに入れる」ことを意味する。すなわち世界の外的現実についての信念をカッコに入れるのである。ただしこれは世界の実在を疑うという意味ではまったくない。世界の現象を起こるに任せ、純粋な現れとし、そこで現れているものの実在についてはもはや断言しないということである。世界の中で生きられたものが意味している一切を捨象し、生きられたものをそのものとして研究するという点において、エポケーは意識の普遍的構造を考えるための第一歩なのである（フッサールによれば、エポケーの次の段階が「現象学的還元」である）。 精神分析学において、エポケーは現実に対するあらゆる判断を留保することを意味する。これによって治療者の幻想と無意識の世界をうまく航行できるようにするのである。 (ja)
- 에포케(epoché, epokhế, εποχη)는 고대 그리스 철학에서 판단중지(判斷中止)를 뜻하는 말이다. 고대 그리스어의 에페케인(삼가다·멈추다)에 유래한다. 회의론자는 어떠한 생각에도 반론(反論)을 제기할 수 있기 때문에 판단을 중지해야만 한다고 하여 이를 에포케라고 불렀다. 후설의 현상학에선 일상적인 관점, 즉 자연적인 태도를 괄호 안에 넣어 멈추도록 함으로써 순수한 체험, 순수한 의식을 획득하는 방법을 두고 현상학적인 에포케라고 부른다. 그것은 자연적인 세계로부터 현상학적인 본질 또는 세계에로의 현상학적 환원의 한 단계이다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- La sospensione del giudizio o epoché (traslitterazione del greco antico "ἐποχή" ossia "sospensione") è l'astensione da un determinato giudizio o valutazione, qualora non risultino disponibili sufficienti elementi per formulare il giudizio stesso. (it)
- Suspensão do juízo, também conhecida pelo termo grego epoché ou epokhé (εποχη), que significa 'colocar entre parênteses', é a atitude de não aceitar nem negar uma determinada proposição ou juízo. Opõe-se ao dogmatismo, em que se uma proposição, suspendendo o termo. (pt)
- 悬置（Epoché）（ἐποχή、epokhē，“suspension”），或译为“悬搁”，是古希腊语概念，在哲学中意指对于不自明之物中止判断，藉此此达到不动心（Ataraxia）、免于忧虑和焦虑的状态。此概念由皮浪学派提出。 在之后的怀疑思想（如笛卡尔的怀疑方法）中，“悬置”起到了隐秘的作用。该术语在埃德蒙德·胡塞尔的哲学中推广开来。在《观念I》中，胡塞尔详细阐释了“现象学悬置”或“”的观念。通过系统的“现象学还原”程序，人们可以中止对外部世界之存在的一般的、幼稚的哲学信念的判断，进而审视原初被给予人们的现象。 (zh)
- الإبوخية الإيبوخية، هو مصطلح يوناني قديم يُترجم عادةً على أنه «تعليق للحكم» ومفهومه هو التوقف عن الحكم ووضع العالم المكاني الزماني بين أقواس. وعدم اعتماد الاعتقاد الطبيعي لهذا العالم. والتوقف عن اتخاذ أي موقف إثبات أو نفي إزاء وجود الموضوعات، يستخدم المصطلح بطرق مختلفة حسب المدارس الفلسفة وهو مبدأ يشبه فلسفة شكوكية، البيرونية (pyrrhonism)، وأول من اعتنقها الفيلسوف أركسيلاوس فيلسوف إغريقي. (ar)
- Slovem epoché, řecky „zdržení se“, vyjadřovali řečtí skeptici opatrný postoj odložení úsudku, snahu neunáhlit se a nepodlehnout prvnímu dojmu. V znamená dokonce radu nerozhodovat se vůbec, protože k tomu nemáme dostatečné vědění. Tento postup doporučuje už Aristoteles, metodickou pochybnost a odmítnutí běžných domněnek o skutečnosti jako cestu k nepochybnému poznání objevil Descartes, na něhož Husserl přímo navazuje a odkazuje. (cs)
- Suspendo de juĝo aŭ epoké (translilero de la antikva greka "ἐποχή" - epi- = "super" kaj -échein = "teni" - aŭ "suspendo") estas sindeteno el determinita juĝo aŭ taksado, kiam mankas sufiĉaj elementoj por formuli la juĝon mem. Temas pri , kaj do pri stato de la menso, aparte implikita en la formado de etikaj kaj moralaj juĝoj. La suspendo de juĝo estas metodologia baza principo. Granda parto de la scienca metodo tendencas kuraĝigi la suspendon de juĝo rilate hipotezon antaŭ ol la sama estus perpruve formulita, testata kaj kontrolita. (eo)
- Der Begriff Epoche hat gegensätzliche Bedeutungen in der Geschichte der Philosophie angenommen. Es handelt sich somit um ein Oppositionswort. Abgeleitet ist der Begriff von altgriechisch ἐποχή (epoché) = „Zurückhaltung seines Urteils“ bzw. von ἐπέχω = 1) „anhalten, zurückhalten“; 2) „gegenüberstehen“. Gegensätze bestehen einerseits im Hinblick auf die Bedeutung eines ideengeschichtlichen und somit auch zeitlich exakt objektivierbaren „Haltepunkts“ im Sinne einer fest bestimmten und von späteren zeitlichen Abläufen und Veränderungen relativ unbeeinflussten Konstellation, andererseits auf die Bedeutung rein subjektiver „Zurückhaltung“ des eigenen Urteils über einen gegebenen Sachverhalt bzw. der bewussten „Enthaltung“ vor definitiver Entscheidung. Diese verschiedenen Bedeutungen werden oft a (de)
- Epoché (również redukcja fenomenologiczna) (stgr. ἐποχή) – termin filozoficzny wywodzący się z filozofii starożytnych sceptyków (Pyrron z Elidy). Oznacza wstrzymanie lub moment wstrzymania sądu metafizycznego (por. krytyka metafizyki) co do sposobu istnienia świata, czasowe wzięcie w nawias pewności co do przekonań i założeń. Od spostrzeżeń prowadzących do solipsyzmu odróżnia epoché m.in. chwilowość, oraz to, że niepewność co do dotychczas uznawanych praw natury może dotyczyć innych, niż niezależność i zewnętrzność względem podmiotu poznającego, cech istnienia świata. (pl)
- Эпохе́, также эпохэ́ (греч. ἐποχή — «задержка, остановка, удерживание, самообладание») — принцип рассуждения в философии, который означает приостановку всех метафизических высказываний — суждений о бытии предмета вне воспринимающего его сознания. Термин впервые встречается у Аристотеля и получает дальнейшую разработку у Пиррона. Принцип эпохе является одним из ключевых понятий скептицизма и феноменологии. (ru)
|
