| dbo:abstract
|
- إيمانويل جايْبل فرانتس إيمانويل أوجوست جايبل Franz Emanuel August Geibel (ولد في 17 أكتوبر 1815 في لوبيك – ومات فيها في 6 أبريل 1884) هو شاعر ألماني. (ar)
- Franz Emanuel August von Geibel (pseudonym L. Horst, 17. října 1815, Lübeck – 6. dubna 1884, Lübeck) byl německý básník, za svého života spisovatel velice oslavovaný. (cs)
- Franz Emanuel August Geibel (* 17. Oktober 1815 in Lübeck; † 6. April 1884 ebenda) war ein deutscher Lyriker. Ab 1843 war er der erfolgreichste Dichter seiner Zeit, dessen Liederwerk Komponisten wie Robert Schumann, Hugo Wolf, Felix Mendelssohn Bartholdy und Johannes Brahms inspirierte. Seine Wertschätzung als Wortkünstler und als Autorenförderer im 19. ließ im 20. Jahrhundert schon vor dem Ersten Weltkrieg stark nach. Bis heute allgemein bekannt geblieben sind seine Wanderlieder Der Mai ist gekommen und (Wer recht in Freuden wandern will, 1839) sowie die Schlussverse des Gedichts Deutschlands Beruf. 1861: „Und es mag am deutschen Wesen / einmal noch die Welt genesen“, die u. a. Kaiser Wilhelm II. zum politischen Schlagwort umformte („Am deutschen Wesen mag die Welt genesen“). Etliche der mehr als 3.500 Kompositionen zu knapp 300 Gedichten Geibels sind nach wie vor im Repertoire von Solisten im Haus- und Kammermusikbereich. (de)
- Franz Emanuel August Geibel (n. 17-an de oktobro 1815 en Lübeck; m. 6-an de aprilo 1884 samloke) estis germana lirikisto. (eo)
- Emanuel von Geibel (17 October 1815 – 6 April 1884) was a German poet and playwright. (en)
- Franz Emanuel August Geibel (Lübeck, 17 de octubre de 1815 - ibíd, 6 de abril de 1884), fue un poeta y escritor alemán de estilo romántico. Fue un autor de gran popularidad en su tiempo y sus obras fueron utilizadas por músicos como Robert Schumann, Hugo Wolf, Felix Mendelssohn Bartholdy y Johannes Brahms como texto para sus propias obras. (es)
- Emanuel Geibel ou Franz Emanuel August Geibel, né le 17 octobre 1815 à Lübeck et mort dans la même ville le 6 avril 1884, est un poète allemand du romantisme et du classicisme. (fr)
- Emanuel Geibel (Lubecca, 17 ottobre 1815 – 6 aprile 1884) è stato un poeta tedesco. Sculptura in Lubecca La sua opera, che riscosse grande successo, comprende poesie politiche, che inneggiano all'unificazione della Germania sotto la Prussia (Il grido dell'araldo, Heroldsrufe, 1871) e tragedie (Brunhild, 1857), in cui si rivelò un epigono del tardo romanticismo. Fece inoltre notevoli studi e traduzioni di opere classiche e delle letterature romanze in lingua spagnola, francese, greca e latina. (it)
- Emanuel Geibel (Lübeck, 17 oktober 1815 – 6 april 1884) was een Duitse dichter. Hij was eerst van plan om in zijn vaders voetsporen (dominee) te treden en studeerde te Bonn en Berlijn. Maar later merkte hij dat zijn interesses niet in de theologie lagen maar in filologie (studie van oude en dode talen). In 1838 werd hij leerkracht in Athene waar hij tot 1840 bleef. In hetzelfde jaar publiceerde hij, samen met zijn vriend , talrijke Griekse vertalingen. Zijn eerste gedichtenboek was en werd gepubliceerd in 1841. Veel van zijn gedichten werden op muziek gezet: onder anderen was Robert Schumann een van zijn bewonderaars. In 1842 trad hij in dienst van Frederik Willem IV, de koning van Pruisen met een jaarlijks salaris van 300 thaler. Onder deze dienst publiceerde hij (een tragedie), en , met teksten die diepzinniger waren dan in zijn vorige werken.In 1851 werd hij uitgenodigd in München door Maximiliaan II van Beieren als gehonoreerd professor van de universiteit. In München zat hij in het midden van de literaire kring "", die zich toelegde op de traditionele vormen.In 1852 trouwde hij met en het jaar daarop kregen zij samen een dochter, Adie Marie Caroline. In 1857 publiceerde hij talrijke nieuwe gedichten te München. Deze bundelde hij in zijn boek , dat vooral bestond uit gedichten over klassieke onderwerpen. Dit duidde op een voortgang in zijn objectieven. Hij verliet München in 1869 toen hij terugging naar Lübeck. Hij bleef daar tot aan zijn dood. (nl)
- Франц Эмануэль Август Гейбель (нем. Franz Emanuel August Geibel; 17 октября 1815, Любек — 6 апреля 1884, там же) — немецкий поэт, драматург и переводчик. (ru)
- Franz Emanuel August Geibel, född den 17 oktober 1815 i Lübeck, Tyskland, död den 6 april 1884 i Lübeck, var en författare, i första hand verksam som lyriker. Geibel studerade först teologi, men övergick snart till klassisk och romansk filologi, och vistades 1838-39 i Aten. 1840 återvände han till Tyskland, där han samma år publicerade sin första diktsamling. I Zeitstimmen året därpå uppträdde han mot tidens liberala och revolutionära diktare, och erhöll 1843 av preussiske kungen en pension. Hans andra diktsamling, Juniuslieder, stod i konstnärligt avseende betydligt högre än hans första. 1851 kallades Geibel av den bayerske kungen till professor i estetik i München och blev snart den erkände ledaren för den diktarkrets som samlades där. Efter Maximilian II:s död begärde han avsked och återvände till Lübeck. Geibel inspirerades av den klassicistiska skönhetskulten, men i än högre grad av romantiken vid en tidpunkt då denna redan var förlegad. Han kan därför ses som en mycket sen romantiker. Geibel lade dock mycket stor vikt vid formfulländning, mindre vid innehåll och känsla. Politiskt var han konservativ och tysk nationalist, och en del av hans verk kunde på 1900-talet utnyttjas av nazismen för propagandistiska syften. Utöver den egna lyriken gjorde Geibel betydande tolkningar av fransk, spansk, grekisk och latinskspråkig lyrik. Han skrev också några skådespel och operalibretti men hade ingen större framgång på detta område. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- إيمانويل جايْبل فرانتس إيمانويل أوجوست جايبل Franz Emanuel August Geibel (ولد في 17 أكتوبر 1815 في لوبيك – ومات فيها في 6 أبريل 1884) هو شاعر ألماني. (ar)
- Franz Emanuel August von Geibel (pseudonym L. Horst, 17. října 1815, Lübeck – 6. dubna 1884, Lübeck) byl německý básník, za svého života spisovatel velice oslavovaný. (cs)
- Franz Emanuel August Geibel (n. 17-an de oktobro 1815 en Lübeck; m. 6-an de aprilo 1884 samloke) estis germana lirikisto. (eo)
- Emanuel von Geibel (17 October 1815 – 6 April 1884) was a German poet and playwright. (en)
- Franz Emanuel August Geibel (Lübeck, 17 de octubre de 1815 - ibíd, 6 de abril de 1884), fue un poeta y escritor alemán de estilo romántico. Fue un autor de gran popularidad en su tiempo y sus obras fueron utilizadas por músicos como Robert Schumann, Hugo Wolf, Felix Mendelssohn Bartholdy y Johannes Brahms como texto para sus propias obras. (es)
- Emanuel Geibel ou Franz Emanuel August Geibel, né le 17 octobre 1815 à Lübeck et mort dans la même ville le 6 avril 1884, est un poète allemand du romantisme et du classicisme. (fr)
- Emanuel Geibel (Lubecca, 17 ottobre 1815 – 6 aprile 1884) è stato un poeta tedesco. Sculptura in Lubecca La sua opera, che riscosse grande successo, comprende poesie politiche, che inneggiano all'unificazione della Germania sotto la Prussia (Il grido dell'araldo, Heroldsrufe, 1871) e tragedie (Brunhild, 1857), in cui si rivelò un epigono del tardo romanticismo. Fece inoltre notevoli studi e traduzioni di opere classiche e delle letterature romanze in lingua spagnola, francese, greca e latina. (it)
- Франц Эмануэль Август Гейбель (нем. Franz Emanuel August Geibel; 17 октября 1815, Любек — 6 апреля 1884, там же) — немецкий поэт, драматург и переводчик. (ru)
- Franz Emanuel August Geibel (* 17. Oktober 1815 in Lübeck; † 6. April 1884 ebenda) war ein deutscher Lyriker. Ab 1843 war er der erfolgreichste Dichter seiner Zeit, dessen Liederwerk Komponisten wie Robert Schumann, Hugo Wolf, Felix Mendelssohn Bartholdy und Johannes Brahms inspirierte. Seine Wertschätzung als Wortkünstler und als Autorenförderer im 19. ließ im 20. Jahrhundert schon vor dem Ersten Weltkrieg stark nach. Bis heute allgemein bekannt geblieben sind seine Wanderlieder Der Mai ist gekommen und (Wer recht in Freuden wandern will, 1839) sowie die Schlussverse des Gedichts Deutschlands Beruf. 1861: „Und es mag am deutschen Wesen / einmal noch die Welt genesen“, die u. a. Kaiser Wilhelm II. zum politischen Schlagwort umformte („Am deutschen Wesen mag die Welt genesen“). Etliche der (de)
- Emanuel Geibel (Lübeck, 17 oktober 1815 – 6 april 1884) was een Duitse dichter. Hij was eerst van plan om in zijn vaders voetsporen (dominee) te treden en studeerde te Bonn en Berlijn. Maar later merkte hij dat zijn interesses niet in de theologie lagen maar in filologie (studie van oude en dode talen). In 1838 werd hij leerkracht in Athene waar hij tot 1840 bleef. In hetzelfde jaar publiceerde hij, samen met zijn vriend , talrijke Griekse vertalingen. Zijn eerste gedichtenboek was en werd gepubliceerd in 1841. Veel van zijn gedichten werden op muziek gezet: onder anderen was Robert Schumann een van zijn bewonderaars. (nl)
- Franz Emanuel August Geibel, född den 17 oktober 1815 i Lübeck, Tyskland, död den 6 april 1884 i Lübeck, var en författare, i första hand verksam som lyriker. Geibel studerade först teologi, men övergick snart till klassisk och romansk filologi, och vistades 1838-39 i Aten. 1840 återvände han till Tyskland, där han samma år publicerade sin första diktsamling. I Zeitstimmen året därpå uppträdde han mot tidens liberala och revolutionära diktare, och erhöll 1843 av preussiske kungen en pension. Hans andra diktsamling, Juniuslieder, stod i konstnärligt avseende betydligt högre än hans första. 1851 kallades Geibel av den bayerske kungen till professor i estetik i München och blev snart den erkände ledaren för den diktarkrets som samlades där. Efter Maximilian II:s död begärde han avsked och åte (sv)
|
