| dbo:abstract
|
- Boží prozřetelnost nebo krátce jen Prozřetelnost označuje vyšší božskou , která řídí nebo ovlivňuje lidské osudy a běh světových dějin. Katolickou definici podává Bruggerův Filosofický slovník takto: „Prozřetelností se nazývá působení, jehož prostřednictvím vede Bůh všechny tvory k jejich cíli. Zahrnuje za prvé věčný světový plán Boha dovést stvořené bytosti jednotlivě i v celku k jejich nejvyššímu cíli, tj. k oslavě Boha. Tímto plánem jsou předurčeny jak cíl, tak prostředky (přirozené dispozice, existenční podmínky ap.). Za druhé, prozřetelnost zahrnuje provedení světového plánu čili řízení světa." Podobné pojetí má většina teistických náboženství. Neprozřetelnost označuje obvykle lehkomyslnost nebo neopatrnost. (cs)
- La divina providència o simplement la providència (del llatí providentia, pro- "davant" i videre "veure", "preveure") és un terme teològic que indica la intervenció o el conjunt d'accions actives de Déu per prendre cura del món i, particularment, de l'existència dels homes, inclosa llur llibertat. Per metonímia també designa el mateix Déu (la Providència). És un concepte present en les tres grans religions monoteistes. (ca)
- Dia Providenco, aŭ pli simple Providenco (en antikva greka: πρόνοια), estas teologia termino kiu indikas la suverenecon, superigardon aŭ la amplekson de la intervenaj aktivaĵoj de Dio por konservi kreaĵaron kaj helpi la homojn. La devotaj religiuloj kaj la piaj kredantoj faras distingon inter ĝenerala superrigardo, kiu temas pri gravaj, universalaj, mondaj kaj homaraj aferoj, kaj privata superrigardo, kiu estas presona sur ĉiu individuo en la mondo. (eo)
- Der Begriff Vorsehung bezeichnet allgemein eine höhere Macht, die das Schicksal der Menschen und den Lauf der Weltgeschichte beeinflusst. Die genauen Beschreibungen der Vorsehung sind u. a. aufgrund verschiedener Gottesvorstellungen unterschiedlich und teilweise widersprüchlich. Der Heidelberger Katechismus (Antwort 27) versteht unter der Vorsehung Gottes: Die allmächtige und allgegenwärtige Kraft Gottes (Apg 17,25-28 ), durch die er Himmel und Erde samt allen Kreaturen, gleichwie mit seiner Hand, noch immer erhält (Hebr 1,3 ) und so regiert, dass Laub und Gras, Regen und Dürre, fruchtbare und unfruchtbare Jahre, Essen und Trinken (Jer 5,24 ; Apg 14,17 ), Gesundheit und Krankheit (Joh 9,3 ), Reichtum und Armut (Spr 22,2 ), überhaupt alles, nicht aus Zufall, sondern von seiner väterlichen Hand uns zukommt. (de)
- In theology, Divine Providence, or simply Providence, is God's intervention in the Universe. The term Divine Providence (usually capitalized) is also used as a title of God. A distinction is usually made between "general providence", which refers to God's continuous upholding of the existence and natural order of the Universe, and "special providence", which refers to God's extraordinary intervention in the life of people. Miracles generally fall in the latter category. (en)
- La providence désigne l'action sur le monde d'une volonté extérieure (non humaine, transcendant l'homme) conduisant les événements à des fins. L'idée s'oppose donc diamétralement à celle de hasard et dans un certain sens à celle de fatalité. La notion de providence contribue à réfléchir à la place de tout un chacun dans un ensemble (monde, univers, cosmos). Qu'elle soit considérée comme "divine" ou comme "naturelle", l'idée de providence traduit donc une conception du monde à la fois métaphysique, causaliste, déterministe et téléologique. Parce qu'elle est causaliste, l'idée de providence (comme celle de progrès) est typiquement occidentale. Mais dans l'ancienne culture chinoise (ou dans certaines pratiques divinatoires en occident, tel le jeu de tarot), il est considéré que les enchaînements d'événements peuvent avoir un sens sans dépendre pour autant d'un rapport de causalité. On parle alors de synchronicité. Le christianisme reprend l'idée d'une providence divine : l'un des versets du Notre-Père est « que ta Volonté soit faite, sur la terre comme au ciel » et, au tout début du Moyen Âge, les Pères de l'Église élaborent une théologie entièrement axée sur cette idée. Mais à la fin de cette période, l'accent est mis sur la réciprocité entre l'action de la providence (divine) et le libre-arbitre (humain). Durant la période suivante, la Renaissance (XVe siècle-XVIe siècle) émerge une conception du monde humaniste, où le libre arbitre prend peu à peu l'ascendant sur la providence. Au début du XVIIe siècle, deux philosophes, l'Anglais Francis Bacon et le Français René Descartes jettent les bases théoriques de ce que l'on appellera plus tard "le progrès". Celui-ci est fréquemment considéré comme la version sécularisée de la providence, ceci depuis fin du XVIIIe siècle ("siècle des Lumières") et surtout le début du XIXe siècle, date à laquelle le mot "progrès" entre dans le langage usuel, où le mot "providence" n'est plus utilisé que dans les cercles ecclésiastiques et religieux et où la conception du monde dominante est la philosophie de l'histoire. On considère alors que les hommes conduisent eux-mêmes leur destin et que la croyance de Dieu, si elle n'est pas contestée (athéisme), n'est plus qu'une simple option. Si la modernité et plus spécialement le laïcisme évacuent le mot "providence" du langage usuel, l'idée ne disparaît pas complètement pour autant. En France, on retrouve ainsi l'œil de la providence tout en haut de la Déclaration des droits de l'homme et du citoyen (1789) et au XIXe siècle, sous le Second Empire, est forgée l'expression "État-providence" pour désigner l'idée (fustigée par les esprits libéraux) que l'État moderne est amené à jouer auprès des citoyens un rôle comparable à celui qui était autrefois attribué à la providence : subvenir à leurs besoins élémentaires. (fr)
- La Divina Providencia (pro "antes" videncia "ver/conducir un fin") es el concepto religioso por el cual una divinidad gobierna e influye en el universo, en especial la Tierra para el socorro de la humanidad. Es el dogma del teísmo, en oposición al deísmo que cree en un dios que solo es creador. (es)
- Dalam teologi, providensi ilahi, atau tepatnya providensi, adalah keterlibatan Allah di dunia. Istilah "Providensi Ilahi" (biasanya dikapitalisasi) juga dipakai sebagai gelar Allah. Sebuah pengkhasan dibuat antara "providensi umum", yang merujuk kepada pemegangan keberlanjutan Allah dari keberadaan dan tatanan alam semesta, dan "providensi istimewa", yang merujuk kepada keterlibatan luar biasa Allah dalam kehidupan orang. Mukjizat umumnya masuk kategori akhir. (in)
- 섭리(攝理, 영어: divine providence)는 기독교에서 세상과 우주 만물을 다스리는 신의 뜻을 말한다. 고대의 여러 종교는 자연이나 우주의 운행이 맹목적인 운명에 기인한다고 생각했으나, 기독교에서는 신의 자유로운 의지에 의한 것이라고 믿었다. 창조주인 신이 피조물을 구제하기 위한 영원한 계획을 정하고, 만물은 모두 이 계획에 의해 질서지어지며 또 지배되는 것으로 믿어지고 있다. 섭리에는 신의 예견(豫見)과 미리 설정된 배려(配慮)라는 두 가지 요소가 포함되어 있다. 인간은 하느님의 구제 계획에 참여하여 신의 영광을 나타내는 자유가 허용되어 있는 점에서, '구제예정설(救濟豫定說)'(사람이 구제되는 것은 사람의 의지·능력에 의해서가 아니라 신의 은혜에 의한다는 설)과는 다르다. 계몽주의 이후에 있어서는 이신론(理神論)이 기계론적인 입장에서 섭리를 부정하고, 역사주의가 인류의 무한한 진보 입장에서 이를 부정했다. 바르트는 섭리란 이 세계에 있어서 신의 현재의 의미라고 말하고, 어구적(語句的)으로는 죄의 구제와 직접 연결시키지 않고 그리스도를 통한 신의 화해 활동을 은혜라고 불러 섭리와 구별하고 있다. (ko)
- La Divina Provvidenza (in lingua greca antica πρόνοια), o semplicemente Provvidenza, è il termine teologico religioso che indica la sovranità, la sovrintendenza o l'insieme delle azioni operate da Dio in soccorso degli uomini, per aiutarli a realizzare il loro destino. (it)
- 摂理（せつり、英語: Providence）とは、創造主である神による被創造物への計画・配慮である。 (ja)
- Voorzienigheid Gods of Goddelijke voorzienigheid is een in de klassieke oudheid en later in het christendom gebruikte term waarmee de veronderstelde universele macht en handelende aanwezigheid van een God in de wereld wordt aangeduid. In de theologie wordt de voorzienigheid ook wel aangeduid met Providentia Dei. De voorzienigheid is een klassiek onderwerp uit de protologie, waarin wordt gesproken over de schepping (creatio ex nihilo), het in stand houden van de schepping (creatio continua, conservatio mundi), de voorzienigheid (providentia Dei), de genadeleer en de voorbestemming van de mens tot het heil (heilseconomie) en de vrijheid van Schepper versus de mens. Al in het Oude Testament wordt de voorzienigheid Gods genoemd, onder andere in het boek uit de Septuagint Wijsheid van Salomo: "God bewaakt en bestuurt in zijn voorzienigheid alles wat Hij geschapen heeft 'door machtig van het ene einde tot het andere te reiken en alles op voortreffelijke wijze te besturen' (nl)
- A Providência designa a ação no mundo de uma vontade externa (não humana, transcendente), levando os eventos a um fim. Referida como providência divina é um termo teológico que se refere a um poder supremo, superintendência, ou agência de Deus ou alguma divindade sobre eventos. A ideia é, portanto, diametralmente oposta à do acaso e, em certo sentido, à da fatalidade. Durante a Antiguidade, os debates filosóficos opuseram os epicuristas, segundo os quais a origem e a evolução do universo são precisamente apenas uma questão de sorte, aos estoicos e certos (neo)platonistas, para os quais — pelo contrário — elas resultam da vontade de um demiurgo (Criador) ou mesmo da ação da natureza, de acordo com leis que são próprias a ela. Considerada "divina" ou "natural", a ideia de providência se relaciona, portanto, a uma concepção do mundo metafísica, causalista e teleológica. (pt)
- Opatrzność lub Opatrzność Boża (łac. providentia, gr. πρόνοια; pronoja) – w myśli teologicznej nieustanna opieka wszechwiedzącego i wszechmocnego Boga, której przejawem jest kierowanie dziejami świata i poszczególnych ludzi do ich doczesnego spełnienia oraz ostatecznego celu; poprzez to działanie Bóg okazuje mądrość, dobroć i miłość. Troska Boga dokonuje się bezpośrednio, np. poprzez cud albo szczególny charyzmat, bądź też pośrednio, czyli za pośrednictwem świętych, aniołów, okoliczności lub innych żyjących ludzi, co jest wyrazem pragnienia Boga by dać ludziom możliwość samodzielnego i twórczego działania. Wiara w Opatrzność zakłada postawę praktycznego zaufania ze strony człowieka, a w ten sposób uwalnia go od fatalistycznego myślenia oraz nadaktywności, wspierając przede wszystkim cnotę nadziei. Od początku dziejów tradycyjnej teologii katolickiej, prawosławnej czy protestanckiej wiara z Opatrzność napotykała dwa problemy związane z (1) pogodzeniem nauki o trosce Boga z istnieniem zła i cierpienia w świecie oraz (2) ustaleniem zakresu działania woli Bożej i wolnej woli człowieka. Pierwszy problem wiąże się z teodyceą jako odrębną gałęzią teologii, zaś drugi rozciąga się na charytologię, antropologię biblijną oraz szereg innych aspektów myśli chrześcijańskiej. Częstym wątkiem teologicznym była także próba rozstrzygnięcia zasadności tzw. modlitwy prośby (zwanej też modlitwą błagalną) w kontekście działania Opatrzności, która „wszystkim kieruje” (Mdr 14,3) oraz „wie dobrze, czego potrzebujecie, zanim Go poprosicie” (Mt 6,8). Doktryna o Opatrzności, obecna w wielu wersetach Pisma Świętego (np. Ps 37,5; Prz 16,1.3.9.33; Koh 11,5; Jdt 8,14; Mt 6,25-34) oraz historiach biblijnych (zob. Rdz 40-45,28), zajmuje istotne miejsce w całokształcie tradycji katolickiej. Tematem tym dogłębnie zajmowali się najwięksi teologowie oraz nauczyciele duchowości Kościoła, np. Augustyn z Hippony, Tomasz z Akwinu, Franciszek Salezy, Alfons Maria Liguori albo Maksymilian Maria Kolbe. Jedno z żeńskich zgromadzeń zakonnych w Kościele katolickim nosi nazwę Siostry Opatrzności Bożej. Nauka o Opatrzności jest też fundamentalna dla katolickich aktów zawierzenia oraz pobożności ukierunkowanej na zaufanie (np. Jezu, ty się tym zajmij Dolindo Ruotolo). (pl)
- Guds försyn, eller Försynen, är ett begrepp i kristen troslära, och åsyftar gudomlig påverkan av händelseförlopp på jorden och särskilt i människolivet. Gud anses ingripa i många händelser för att åstadkomma det som är bäst för oss, från ett evigt perspektiv, det vill säga att bana väg för helgelsen och främja sådant som har betydelse för vårt eviga liv, och rör vår uppgift som evighetsvarelser. Försynens händelser låter sig sällan förstås från ett jordiskt perspektiv, eftersom allt vi här kan se är som lösryckta fragment, tagna ur ett evigt och överjordiskt sammanhang. (sv)
- Провиде́ние (промысел Божий, или промысл Божий, греч. πρόνοια, лат. Providentia) — целесообразное действие Бога, Высшего Существа, направленное к наибольшему благу творения вообще, человека и человечества в особенности. (ru)
- Провиді́ння — божественна діяльність у світовому житті, яка зберігає світ і керує його до предназначеної йому цілі буття. За визначенням митрополита Філарета (в «Просторому християнському катехізисі»), провидіння Боже це — «беззупинна дія всемогутності, премудрості і благості Божої, якою Бог зберігає буття і сили живих творінь, скеровує їх до благих цілей, співдопомагає всякому добру, а зло що виникає через віддалення від добра — перетинає або виправляє обертаючи його до добрих наслідків». Цими поняттями, не чужими, в основних рисах, всім релігіям, не вичерпується ідея провидіння повністю. Вона отримує свою завершеність в християнстві, що вказує на безконечну Божу любов, в оновленні людства викупленням і його возведенні до вищої моральної досконалості. Християнське вчення про провидіння детально розкрито в Св. Писанні та в священому переданні (див. єпископ Сільвестр, «Досвід догм. Богослов'я», т. III). Богослов'я усіх християнських сповідань містить в собі заперечення проти пантеїстів, матеріалістів, деїстів, теорії Лейбніца про предустановлену гармонію, звичайних життєвих вказівок на існування у світі зла, на панування пороку, на злодіяння окремих осіб, на страждання невинних, на фізичні бідування, що руйнують нормальну структуру природи, і т. д. На християнському вченні про провидіння базуються всі ті відносини, які називаються релігійними. В російській літературі по цим питанням писали богослови В. Д. Кудрявцев-Платонов («Додатки до твор. св. отців в рос. перекладі», 1871, XXIV), преосв. Іоан Смоленський («Христ. читання», 1876, 1), Ф. А. Голубинський («Мандрівник», 1862) та інші. Див. також: «Теорія Бокля і христ. вчення про провидіння.», Гр. Чельцова («Христ. читання», 1867); «Матеріалізм Бюхнера», прот. В. Г. Рождественського (там само., 1868). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La divina providència o simplement la providència (del llatí providentia, pro- "davant" i videre "veure", "preveure") és un terme teològic que indica la intervenció o el conjunt d'accions actives de Déu per prendre cura del món i, particularment, de l'existència dels homes, inclosa llur llibertat. Per metonímia també designa el mateix Déu (la Providència). És un concepte present en les tres grans religions monoteistes. (ca)
- Dia Providenco, aŭ pli simple Providenco (en antikva greka: πρόνοια), estas teologia termino kiu indikas la suverenecon, superigardon aŭ la amplekson de la intervenaj aktivaĵoj de Dio por konservi kreaĵaron kaj helpi la homojn. La devotaj religiuloj kaj la piaj kredantoj faras distingon inter ĝenerala superrigardo, kiu temas pri gravaj, universalaj, mondaj kaj homaraj aferoj, kaj privata superrigardo, kiu estas presona sur ĉiu individuo en la mondo. (eo)
- In theology, Divine Providence, or simply Providence, is God's intervention in the Universe. The term Divine Providence (usually capitalized) is also used as a title of God. A distinction is usually made between "general providence", which refers to God's continuous upholding of the existence and natural order of the Universe, and "special providence", which refers to God's extraordinary intervention in the life of people. Miracles generally fall in the latter category. (en)
- La Divina Providencia (pro "antes" videncia "ver/conducir un fin") es el concepto religioso por el cual una divinidad gobierna e influye en el universo, en especial la Tierra para el socorro de la humanidad. Es el dogma del teísmo, en oposición al deísmo que cree en un dios que solo es creador. (es)
- Dalam teologi, providensi ilahi, atau tepatnya providensi, adalah keterlibatan Allah di dunia. Istilah "Providensi Ilahi" (biasanya dikapitalisasi) juga dipakai sebagai gelar Allah. Sebuah pengkhasan dibuat antara "providensi umum", yang merujuk kepada pemegangan keberlanjutan Allah dari keberadaan dan tatanan alam semesta, dan "providensi istimewa", yang merujuk kepada keterlibatan luar biasa Allah dalam kehidupan orang. Mukjizat umumnya masuk kategori akhir. (in)
- 섭리(攝理, 영어: divine providence)는 기독교에서 세상과 우주 만물을 다스리는 신의 뜻을 말한다. 고대의 여러 종교는 자연이나 우주의 운행이 맹목적인 운명에 기인한다고 생각했으나, 기독교에서는 신의 자유로운 의지에 의한 것이라고 믿었다. 창조주인 신이 피조물을 구제하기 위한 영원한 계획을 정하고, 만물은 모두 이 계획에 의해 질서지어지며 또 지배되는 것으로 믿어지고 있다. 섭리에는 신의 예견(豫見)과 미리 설정된 배려(配慮)라는 두 가지 요소가 포함되어 있다. 인간은 하느님의 구제 계획에 참여하여 신의 영광을 나타내는 자유가 허용되어 있는 점에서, '구제예정설(救濟豫定說)'(사람이 구제되는 것은 사람의 의지·능력에 의해서가 아니라 신의 은혜에 의한다는 설)과는 다르다. 계몽주의 이후에 있어서는 이신론(理神論)이 기계론적인 입장에서 섭리를 부정하고, 역사주의가 인류의 무한한 진보 입장에서 이를 부정했다. 바르트는 섭리란 이 세계에 있어서 신의 현재의 의미라고 말하고, 어구적(語句的)으로는 죄의 구제와 직접 연결시키지 않고 그리스도를 통한 신의 화해 활동을 은혜라고 불러 섭리와 구별하고 있다. (ko)
- La Divina Provvidenza (in lingua greca antica πρόνοια), o semplicemente Provvidenza, è il termine teologico religioso che indica la sovranità, la sovrintendenza o l'insieme delle azioni operate da Dio in soccorso degli uomini, per aiutarli a realizzare il loro destino. (it)
- 摂理（せつり、英語: Providence）とは、創造主である神による被創造物への計画・配慮である。 (ja)
- Guds försyn, eller Försynen, är ett begrepp i kristen troslära, och åsyftar gudomlig påverkan av händelseförlopp på jorden och särskilt i människolivet. Gud anses ingripa i många händelser för att åstadkomma det som är bäst för oss, från ett evigt perspektiv, det vill säga att bana väg för helgelsen och främja sådant som har betydelse för vårt eviga liv, och rör vår uppgift som evighetsvarelser. Försynens händelser låter sig sällan förstås från ett jordiskt perspektiv, eftersom allt vi här kan se är som lösryckta fragment, tagna ur ett evigt och överjordiskt sammanhang. (sv)
- Провиде́ние (промысел Божий, или промысл Божий, греч. πρόνοια, лат. Providentia) — целесообразное действие Бога, Высшего Существа, направленное к наибольшему благу творения вообще, человека и человечества в особенности. (ru)
- Boží prozřetelnost nebo krátce jen Prozřetelnost označuje vyšší božskou , která řídí nebo ovlivňuje lidské osudy a běh světových dějin. Katolickou definici podává Bruggerův Filosofický slovník takto: „Prozřetelností se nazývá působení, jehož prostřednictvím vede Bůh všechny tvory k jejich cíli. Zahrnuje za prvé věčný světový plán Boha dovést stvořené bytosti jednotlivě i v celku k jejich nejvyššímu cíli, tj. k oslavě Boha. Tímto plánem jsou předurčeny jak cíl, tak prostředky (přirozené dispozice, existenční podmínky ap.). Za druhé, prozřetelnost zahrnuje provedení světového plánu čili řízení světa." Podobné pojetí má většina teistických náboženství. (cs)
- Der Begriff Vorsehung bezeichnet allgemein eine höhere Macht, die das Schicksal der Menschen und den Lauf der Weltgeschichte beeinflusst. Die genauen Beschreibungen der Vorsehung sind u. a. aufgrund verschiedener Gottesvorstellungen unterschiedlich und teilweise widersprüchlich. Der Heidelberger Katechismus (Antwort 27) versteht unter der Vorsehung Gottes: (de)
- La providence désigne l'action sur le monde d'une volonté extérieure (non humaine, transcendant l'homme) conduisant les événements à des fins. L'idée s'oppose donc diamétralement à celle de hasard et dans un certain sens à celle de fatalité. La notion de providence contribue à réfléchir à la place de tout un chacun dans un ensemble (monde, univers, cosmos). Qu'elle soit considérée comme "divine" ou comme "naturelle", l'idée de providence traduit donc une conception du monde à la fois métaphysique, causaliste, déterministe et téléologique. (fr)
- Opatrzność lub Opatrzność Boża (łac. providentia, gr. πρόνοια; pronoja) – w myśli teologicznej nieustanna opieka wszechwiedzącego i wszechmocnego Boga, której przejawem jest kierowanie dziejami świata i poszczególnych ludzi do ich doczesnego spełnienia oraz ostatecznego celu; poprzez to działanie Bóg okazuje mądrość, dobroć i miłość. (pl)
- A Providência designa a ação no mundo de uma vontade externa (não humana, transcendente), levando os eventos a um fim. Referida como providência divina é um termo teológico que se refere a um poder supremo, superintendência, ou agência de Deus ou alguma divindade sobre eventos. A ideia é, portanto, diametralmente oposta à do acaso e, em certo sentido, à da fatalidade. Considerada "divina" ou "natural", a ideia de providência se relaciona, portanto, a uma concepção do mundo metafísica, causalista e teleológica. (pt)
- Voorzienigheid Gods of Goddelijke voorzienigheid is een in de klassieke oudheid en later in het christendom gebruikte term waarmee de veronderstelde universele macht en handelende aanwezigheid van een God in de wereld wordt aangeduid. In de theologie wordt de voorzienigheid ook wel aangeduid met Providentia Dei. (nl)
- Провиді́ння — божественна діяльність у світовому житті, яка зберігає світ і керує його до предназначеної йому цілі буття. За визначенням митрополита Філарета (в «Просторому християнському катехізисі»), провидіння Боже це — «беззупинна дія всемогутності, премудрості і благості Божої, якою Бог зберігає буття і сили живих творінь, скеровує їх до благих цілей, співдопомагає всякому добру, а зло що виникає через віддалення від добра — перетинає або виправляє обертаючи його до добрих наслідків». Цими поняттями, не чужими, в основних рисах, всім релігіям, не вичерпується ідея провидіння повністю. Вона отримує свою завершеність в християнстві, що вказує на безконечну Божу любов, в оновленні людства викупленням і його возведенні до вищої моральної досконалості. Християнське вчення про провидіння де (uk)
|
