| dbo:abstract
|
- Unter einem Dissenter („Abweichler, Andersdenkender“) versteht man besonders in der Kirchengeschichte von England und Wales ein Mitglied einer kirchlichen Gemeinde, deren Anhänger sich ihrer abweichenden Glaubensüberzeugung wegen von der Amtskirche getrennt haben. (de)
- A dissenter (from the Latin dissentire, "to disagree") is one who dissents (disagrees) in matters of opinion, belief, etc. (en)
- Dissenter (literalmente, disentidor) es una palabra de la lengua inglesa (procedente del latín dissentire, “disentir”) que, más allá de su habitual traducción por "disidente" o, también, "discrepante" o "discordante" (la traducción literal sería ""), se utiliza específicamente para referirse al que está en desacuerdo en temas religiosos con la iglesia establecida ( -establishment-), que en la historia social y religiosa de Inglaterra y Gales son los miembros de los grupos religiosos que, por diversas razones, y en distintos momentos desde el siglo XVI, se han opuesto o separado de la Iglesia de Inglaterra (la iglesia nacional de Inglaterra, anglicana). Originalmente, el término incluía a los católicos ingleses y galeses, a los que en la de 1779 se llamaba Protesting Catholic Dissenters ("disidentes católicos protestatarios"). No obstante, en la práctica, el término se restringe a los protestantes a los que se refiere la sección segunda del Act of Toleration de 1689. Estos grupos provenían generalmente de las clases medias de artesanos y pequeños comerciantes. De ser una fuerza revolucionaria en el siglo XVII fueron asumiendo el statu quo con el final de la revolución inglesa y la llegada al trono de la dinastía hanoveriana. Los disidentes irlandeses, sin embargo, continuaron su postura original reivindicativa frente a Inglaterra. El término dissenter no se aplica a los grupos religiosos que discrepan de la Iglesia de Escocia (la iglesia nacional de Escocia, presbiteriana). Para referirse a los miembros de grupos religiosos que se han separado de established churches ( o nacionales) fuera del Reino Unido se suele emplear el término dissidents (del latín dissidere -"alejarse"-). Los términos dissenter y dissenting, que han adquirido ciertas connotaciones, han tendido a reemplazarse, desde mediados del siglo XVIII, por , término que inicialmente no implicaba secesión, sino únicamente la negativa a conformarse con algún punto religioso en particular (por ejemplo el uso de ciertas vestiduras religiosas, como la sobrepelliz -surplice-) que es común en la Established Church. Véanse también: e Inconformismo anglicano. Más recientemente incluso, el término nonconformist ha pasado a ser reemplazado por el de (""). Todas las denominaciones (dissenter, dissident, nonconformist y free churchman) continúan en uso, aunque con distintos matices, siendo nonconformist el que se considera más neutral. (es)
- Dissenters is de in Groot-Brittannië en Nederland gebruikte aanduiding voor mensen tijdens het ancien régime die geen lid waren van de staatskerk (Anglicaanse Kerk) of de publieke kerk (gereformeerde kerk), maar van een andere kerk of geloofsgemeenschap. (nl)
- Dysydenci (ang. dissenter, z łac. dissentire = odłączony, odstępca) – tradycyjne, wychodzące już z użycia, określenie wiernych tych Kościołów protestanckich, które w Anglii, Walii, Szkocji i Irlandii były odrębne od Kościołów państwowych tj. Kościoła Anglii i Kościoła Szkocji. Po raz pierwszy oficjalnie użyto tego określenia (Protestant Dissenters) w ustawie o tolerancji (Act of Toleration) z 1688 roku. Nazywani tak byli przede wszystkim prezbiterianie, kongregacjonaliści, baptyści, kwakrzy i metodyści. W XVIII wieku dysydentami nazywano także brytyjskich katolików. Od połowy tego wieku na określenie dysydentów zaczęto zamiennie stosować nazwę "nonkonformiści" (ang. Nonconformists). (pl)
- Dissenter (av latinets dissentire, vara av olika mening) är en benämning på den, som inte tillhör den etablerade kyrkan som på ett stödjande sätt särbehandlas av staten, eller historiskt har fått en sådan särbehandling. Dissenter har använts i svensk lagstiftning på vägen mot full religionsfrihet. I England är dissenter detsamma som icke-episkopaler, i Skottland icke-presbyterianer (den historiskt riktigaste benämningen på engelska dissenters är icke-konformister). I svensk kontext används frikyrkliga ofta som motsvarande benämning. I forskning benämns dessa kristna för dissenterprotestanter. Dissenternas ställning till en etablerade kyrkan kan vara bestämd genom så kallade dissenterlagar (i Sverige finns alltjämt en lag för Svenska kyrkan och en annan lag för övriga trossamfund). I England efter restaurationen talar man om . Dessa ersattes 1689 av toleransakten. (sv)
- Дисентери, дисиденти, інодумці, інакомислячі (від латинського dissentire, «не погоджуватися») - ті хто не згодні з загальноприйнятним, усталеними думками, переконаннями, звичаями, практикою та іншим. (uk)
- Диссе́нтеры (англ. dissenters — от лат. dissentio — не соглашаюсь) — в Англии одно из наименований протестантов, отклонявшихся от официально принятого вероисповедания. Термин появился в связи с распространением Реформации и применялся с XVI века для обозначения тех, кто подвергался преследованиям со стороны государственной церкви. В зависимости от характера последней, диссентерами в разное время назывались представители различных вероисповеданий. Чаще всего диссентерами назывались пуритане. При королеве Елизавете диссентерами называли всех противников англиканской церкви, включая католиков. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Unter einem Dissenter („Abweichler, Andersdenkender“) versteht man besonders in der Kirchengeschichte von England und Wales ein Mitglied einer kirchlichen Gemeinde, deren Anhänger sich ihrer abweichenden Glaubensüberzeugung wegen von der Amtskirche getrennt haben. (de)
- A dissenter (from the Latin dissentire, "to disagree") is one who dissents (disagrees) in matters of opinion, belief, etc. (en)
- Dissenters is de in Groot-Brittannië en Nederland gebruikte aanduiding voor mensen tijdens het ancien régime die geen lid waren van de staatskerk (Anglicaanse Kerk) of de publieke kerk (gereformeerde kerk), maar van een andere kerk of geloofsgemeenschap. (nl)
- Дисентери, дисиденти, інодумці, інакомислячі (від латинського dissentire, «не погоджуватися») - ті хто не згодні з загальноприйнятним, усталеними думками, переконаннями, звичаями, практикою та іншим. (uk)
- Диссе́нтеры (англ. dissenters — от лат. dissentio — не соглашаюсь) — в Англии одно из наименований протестантов, отклонявшихся от официально принятого вероисповедания. Термин появился в связи с распространением Реформации и применялся с XVI века для обозначения тех, кто подвергался преследованиям со стороны государственной церкви. В зависимости от характера последней, диссентерами в разное время назывались представители различных вероисповеданий. Чаще всего диссентерами назывались пуритане. При королеве Елизавете диссентерами называли всех противников англиканской церкви, включая католиков. (ru)
- Dissenter (literalmente, disentidor) es una palabra de la lengua inglesa (procedente del latín dissentire, “disentir”) que, más allá de su habitual traducción por "disidente" o, también, "discrepante" o "discordante" (la traducción literal sería ""), se utiliza específicamente para referirse al que está en desacuerdo en temas religiosos con la iglesia establecida ( -establishment-), que en la historia social y religiosa de Inglaterra y Gales son los miembros de los grupos religiosos que, por diversas razones, y en distintos momentos desde el siglo XVI, se han opuesto o separado de la Iglesia de Inglaterra (la iglesia nacional de Inglaterra, anglicana). (es)
- Dysydenci (ang. dissenter, z łac. dissentire = odłączony, odstępca) – tradycyjne, wychodzące już z użycia, określenie wiernych tych Kościołów protestanckich, które w Anglii, Walii, Szkocji i Irlandii były odrębne od Kościołów państwowych tj. Kościoła Anglii i Kościoła Szkocji. Po raz pierwszy oficjalnie użyto tego określenia (Protestant Dissenters) w ustawie o tolerancji (Act of Toleration) z 1688 roku. Nazywani tak byli przede wszystkim prezbiterianie, kongregacjonaliści, baptyści, kwakrzy i metodyści. (pl)
- Dissenter (av latinets dissentire, vara av olika mening) är en benämning på den, som inte tillhör den etablerade kyrkan som på ett stödjande sätt särbehandlas av staten, eller historiskt har fått en sådan särbehandling. Dissenter har använts i svensk lagstiftning på vägen mot full religionsfrihet. I England är dissenter detsamma som icke-episkopaler, i Skottland icke-presbyterianer (den historiskt riktigaste benämningen på engelska dissenters är icke-konformister). I svensk kontext används frikyrkliga ofta som motsvarande benämning. I forskning benämns dessa kristna för dissenterprotestanter. Dissenternas ställning till en etablerade kyrkan kan vara bestämd genom så kallade dissenterlagar (i Sverige finns alltjämt en lag för Svenska kyrkan och en annan lag för övriga trossamfund). I Englan (sv)
|
