| dbo:abstract
|
- El sionisme religiós (en hebreu: הציונות הדתית) (transliterat: HaTzionut HaDatit) és una ideologia que combina el sionisme amb el judaisme. Els sionistes religiosos són jueus observants que donen suport als esforços dels sionistes per construir un estat jueu en la Terra d'Israel. (ca)
- Náboženský sionismus nebo nábožensko-sionistické hnutí, jehož jeden z proudů se nazývá hnutí Mizrachi) je ideologií, jež spojuje sionismus a judaismus, stavějící sionismus na principech Tóry. Jeho přívrženci se obecně nazývají „pletená kipa“ (kipa sruga). (cs)
- الصهيونية الدينية هو تعبير يطلق على كل التيارات الدينية داخل الحركة الصهيونية. المنطلق الفكري للصهيونية الدينية يعتمد على التوراة كسند يعطي الحق لليهود بإقامة وطن قومي في فلسطين. على عكس تيارات دينية يهودية أخرى، ترى أن قيام دولة إسرائيل يتحقق فقط بمجيء الماشيح. (ar)
- Religiöser Zionismus, Religiös Zionistische Bewegung (hebräisch ציונות דתית, ausgesprochen als Zionut Datit) oder Religiöser Nationalismus (hebräisch דתי לאומי, ausgesprochen als Dati Leumi) ist eine Ideologie, die Zionismus und orthodoxes Judentum verbindet. Die Bezeichnung wird auch von der israelischen Partei HaTzionut HaDatit verwendet. (de)
- El sionismo religioso es una ideología que defiende la idea de un Estado judío basándose de modo amplio en la religión. Ha sido encarnada históricamente por el partido Mizrachi. (es)
- Le sionisme religieux, ou mouvement religieux sioniste, est une idéologie combinant sionisme et judaïsme (orthodoxe ou haredi), avec pour objectif de concilier la réalisation du sionisme avec les principaux fondements de la Torah. Dans ce sens, il apparaît nécessaire aux sionistes-religieux de s'investir au sein de la société et des institutions israéliennes afin de prêcher une compatibilité, à leurs yeux évidente, entre vie religieuse et vie citoyenne, et surtout d'orienter l'adoption de politiques publiques et autres décisions conformes à cette vision de l’État. Cela explique par ailleurs, une très grande politisation de ses partisans et surtout une très forte motivation à servir l’État et l'armée puisque l’État d'Israël est défini comme sacré pour le peuple juif (sa terre, ses institutions, son identité juive, etc.). Ce phénomène est visible au sein de l'armée, notamment dans les unités combattantes (surtout d'élites) au sein desquelles, il a été remarqué une très forte représentation des conscrits issus des mouvements sionistes-religieux, par rapport à leur réel poids démographique au sein de la société israélienne. Il se combine souvent (bien que ne se confondant pas) avec le judaïsme orthodoxe moderne (courant Dati leumi), plus rarement avec le judaïsme haredi (courant Chardal). Le parti Mizrahi en fut la première incarnation historique, mais de nombreux autres partis ont fait leur apparition depuis. (fr)
- Religious Zionism (Hebrew: צִיּוֹנוּת דָּתִית, translit. Tziyonut Datit) is an ideology that combines Zionism and Orthodox Judaism. Its adherents are also referred to as Dati Leumi (דָּתִי לְאֻומִּי "National Religious"), and in Israel, they are most commonly known by the plural form of the first part of that term Datiim (דתיים "Religious"). The community is sometimes called כִּפָּה סְרוּגָה Kippah seruga, literally, "Knitted kippah", the typical head covering which is worn by Jewish men. Before the establishment of the State of Israel, most Religious Zionists were observant Jews who supported Zionist efforts to build a Jewish state in the Land of Israel. Religious Zionism revolves around three pillars: the Land of Israel, the People of Israel, and the Torah of Israel. The Hardal (חרדי לאומי Ḥaredi Le'umi; lit., "Nationalist Haredi") are a sub-community, stricter in its observance, and more statist in its politics. Those Religious Zionists, who are less strict in their observance but not necessarily more liberal, are informally referred to as "dati lite". (en)
- Zionisme religius (Ibrani: צִיּוֹנוּת דָּתִית, translit. Tziyonut Datit, atau דָּתִי לְאוּמִּי Dati Leumi "Religius Nasional", atau כִּיפָּה סְרוּגָה Kippah seruga, artinya "topi rajutan") adalah sebuah ideologi yang memadukan Zionisme dan Yudaisme Ortodoks. Sebelum pendirian Negara Israel, Zionis religius utamanya adalah Yahudi pengamat yang mendukung upaya Zionis untuk membangun negara Yahudi di Tanah Israel. Setelah Perang Enam Hari, dan perebutan Tepi Barat, sebuah wilayah yang disebut dalam istilah Yahudi sebagai Yudea dan Samaria, komponen sayap kanan gerakan Zionis Religius mengitegrasikan revindikasi nasionalis, dan berubah menjadi . Ideologi mereka melibatkan tiga pilar: Tanah Israel, Bangsa Israel, dan Taurat Israel. (in)
- Het religieus zionisme, ook wel bekend als nationaal-religieus jodendom of de Mizrachi-stroming van het jodendom (Hebreeuws: ציונות דתית, Tziyonut Datit, of דתי לאומי, Dati Leumi "Nationaal Religieus", of כיפה סרוגה, Kippah seruga), is een joodse stroming die het zionisme verenigt met het jodendom. De meeste aanhangers zijn modern-orthodoxe joden. Veel van de kolonisten in joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, en tot 2005 in de Gazastrook die daar vanuit ideologische overtuiging wonen behoren tot deze stroming. Zij dienen met grote bereidwilligheid in het Israëlische leger, liefst in speciale eenheden. , Israëlisch specialist op het gebied van joods radicalisme, maakt een fundamenteel onderscheid tussen het religieus-zionisme en de joodse orthodoxie, juist waar het gaat om de beschouwing van de staat Israël. De antizionistische orthodoxie baseert zich op de zogenaamde "Drie Eden" van het orthodoxe Europese jodendom, waarin ten eerste een massale Alia niet is toegestaan en dat ten tweede de joden gebood niet op te staan tegen de naties en in nederigheid de komst van de Masjieach af te wachten. De derde eed betreft een verbod de terugkeer van de Masjieach in het Beloofde Land in eigen hand te nemen. Op de diametrale omkering van de "Drie Eden", die leidde tot een extreme politisering van belangrijke delen van het religieuze deel van de zionisten, hebben de rabbijnen Abraham Kook en diens zoon grote invloed uitgeoefend. Abraham Kook was ervan overtuigd dat Israël een theocratische staat moest worden. Yehuda Kook had de mening dat de Shoah "een wrede hemelse chirurgie" betekende waarmee G'd de joden gedwongen had de staat Israël met geweld te stichten. Ze zagen de seculiere zionisten als onwetende instrumenten van G'd, die van diens leiding bewust moesten worden gemaakt. Binnen de religieus-zionistische beweging deed zich een lichte scheuring voor tussen zij die fel verzet bieden tegen de door de Israëlische premiers Ariel Sharon en Ehud Olmert besloten terugtrekkingen uit Palestijns gebied, en zij die geen of minder fel verzet bieden en van mening zijn dat andere zaken, zoals onderwijs en armoedebestrijding, belangrijker zijn dan het behouden van de nederzettingen in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Charedische (ultra-orthodoxe) joden zijn over het algemeen neutraal of negatief over het zionisme, zowel de seculiere als religieuze vorm. De joodse Canadese historicus Yakov Rabkin heeft een overzichtsstudie geschreven over de antizionistische joden. Naast de vrome joden die zich altijd fel verzet hebben tegen het zionisme, ook binnen Israël, groeide sinds Israël bestaat er echter een feitelijke coalitie tussen rechtse seculiere zionisten van de Likoed en de religieus-zionisten die uiterlijk vaak nauwelijks van ultra-orthodoxe joden te onderscheiden zijn, al blijft een minderheid van hen principieel tegen de seculiere staat gekant. Zij beschouwen het geloof in de staat Israël als een moderne vorm van idolatrie. Rabkin noemt dit joodse antizionisme "een groot taboe", ook in de media. Hij maakt een scherp onderscheid tussen het nationalistische zionisme en de universele joodse religieuze traditie, waarop het zionisme zich als nationalistische politieke filosofie ten onrechte zou hebben geënt. Leiders van de religieus-zionistische stroming van het jodendom zijn onder andere:
* Rabbijn , voormalig Asjkenazisch opperrabbijn van Israël en huidig hoofd van de beroemde religieus-zionistische jesjiva in Jeruzalem;
* Rabbijn Mordechai Eliyahu, voormalig opperrabbijn van Beër Sjeva en voormalig Sefardisch opperrabbijn van Israël;
* Rabbijn , opperrabbijn van de nederzetting Kiryat Arba, naast Hebron;
* Rabbijn , hoofd van de beroemde religieus-zionistische jesjiva in het islamitische deel van de Oude Stad van Jeruzalem. (nl)
- Il sionismo religioso (in ebraico: ציונות דתית?, Tziyonut Datit, o דתי לאומי, Dati Leumi "Religioso Nazionale", o כיפה סרוגה, Kippah seruga) è un'ideologia che combina il sionismo e la fede religiosa ebraica. I sionisti religiosi sono ebrei osservanti che sostengono gli sforzi sionisti di costruire uno Stato ebraico nella Terra d'Israele. (it)
- Syjonizm religijny lub syjonizm narodowo-religijny (hebr. ציונות דתית, cijonut datit, ציונות דתית לאומית, cijonut datit leumit) – nurt w ruchu syjonistycznym, a współcześnie ideologia polityczna, początkowo zakładająca, że naród żydowski powinien politycznie i religijnie opierać się na niezależnym państwie, języku, kulturze; wedle którego powrót do Ziemi Izraela i jej zasiedlanie był obowiązkiem Żydów. Od 1967 roku, kiedy na skutek wojny sześciodniowej Izrael zdobył Zachodni Brzeg, Wzgórza Golan, Gazę i Synaj, religijni syjoniści przeszli od postaw pasywnych do aktywnych i mesjanistycznych, to znaczy uznali, że obowiązkiem religijnym Żydów jest jak najszybsze zasiedlenie „terenów wyzwolonych” w celu przyspieszenia przyjścia Mesjasza. To reprezentanci tej ideologii rozpoczęli zakładanie osiedli żydowskich w Judei i Samarii, Gazie i na Synaju. Najważniejszym myślicielem syjonizmu religijnego był mistyk i talmudysta rabin Awraham Icchak ha-Kohen Kuk. To jego uważa się za twórcę podwalin ideologicznych pod myśl społeczno-polityczną religijnego syjonizmu. Jednak przed nim prekursorami myśli religijnego syjonizmu byli rabin Cwi Hirsz Kaliszer, rabin Meir Bar-Ilan czy rabin . W latach 60. i 70. XX wieku ideologiem religijnego syjonizmu był rabin , a główną jesziwą związaną z ruchem była jesziwa . W 1902 roku powstało pierwsze polityczne ciało religijnych syjonistów w ramach Światowej Organizacji Syjonistycznej – Mizrachi. Od 1956 roku główną partią nurtu religijnego syjonizmu była Narodowa Partia Religijna. Od końcówki lat 70. XX wieku pojawiać się zaczęły inne partie narodowo-religijne jak Techijja, Morasza, Meimad, Moledet, Unia Narodowa, Tekuma. Od 2008 roku główną reprezentantką Żydów narodowo-religijnych jest partia Żydowski Dom, która od 2019 roku razem z Unią Narodową tworzy Unię Partii Prawicowych. Radykalne skrzydło religijnego syjonizmu, wręcz kahanizmu, reprezentuje Żydowska Siła. Religijni syjoniści różnią się wewnętrznie pod względem religijności i poglądów politycznych. Są to grupy począwszy od narodowych ortodoksów (chardalim), umiarkowanych nacjonalistów (datijim leumijim), nowoczesną ortodoksję i środowiska liberalne. Współcześnie liczbę osób określających się jako religijni syjoniści szacuje się na od 600 000 do 700 000 osób. (pl)
- O sionismo religioso ou Movimento Religioso Sionista (em Hebraico: ציונות דתית, pronunciado Tziyonut Datit, ou דתי לאומי, Dati Leumi, lit. "Nacional Religioso" [Plural: דתיים לאומיים, Datiyim Leumiyim]; Também conhecido como: כיפה סרוגה, Kippah Seruga, lit. "Kipá (solidéu) de Crochet" [Plural: כיפות סרוגות, Kippot Serugot]) é uma ideologia que combina o sionismo e o judaísmo religioso, baseando o sionismo nos princípios da Torá, Talmud e outros, e do patrimônio autêntico. Moisés defendia ideias protonacionalistas na Torá desde que ele fugiu do Egito Antigo. O Sionismo religioso é uma denominação genérica dada a todas as correntes religiosas judaicas que se auto-definiram como participantes do movimento sionista, apoiando a imigração ao Estado de Israel. O argumento comum entre as várias correntes do sionismo religioso é que o nacionalismo judaico e a criação de um Estado, são obrigações impostas pela Torá (a Bíblia Hebraica). Este argumento contrapõe a posição de uma parte dos judeus ultra-ortodoxos, que vêm a volta do povo judeu a Terra de Israel, e a criação de um Estado judaico - como parte da era messiânica, portanto não deram seu apoio ao movimento sionista. O Sionismo religioso tem como lema: "O povo de Israel, com a Torá de Israel, na Terra de Israel", e vê a criação do Estado de Israel como o princípio da consumação deste lema e da redenção do povo judeu. Hoje em dia em Israel, os religosos sionistas podem ser identificados pelo seu principal símbolo externo: a 'Kipá Serugá' (o solidéu de Crochet). Pessoas religiosas usando este símbolo são caracterizadas por sua integração com a sociedade secular Israelense, ocupando funções e cargos em todo o espectro de profissões, participando no IDF (Forças de Defesa de Israel), cargos políticos ligados a vários partidos diferentes, e ativos em centros acadêmicos e de pesquisa. Em paralelo esta pessoa mantém a observação aos estatutos e leis religiosas provenientes da Torá, e o envolvimento com estudos religiosos em Yeshivot (centro de estudos judaicos), seja em sua formação escolar ou depois dela. (pt)
- Religiös sionism (hebreiska: ציונות דתית) är en politisk ideologi vars grundvärderingar härstammar från en kombination av sionismen med judendomen. En av förgrundsfigurerna var den tyske rabbin som år 1862 fastslog att det judiska folkets frälsning som omtalats i Profeterna endast kunde uppnås genom självhjälp. (sv)
- Релігійний сіонізм (івр. ציונות דתית) — напрям ортодоксального модернізму, створений в 1850 році ом, а потім на початку XX століття рабином Авраамом-Іцхаком Куком. У другій половині XX століття головними ідеологами руху були рабин Цві Кук (Ізраїль) і рабин Йосеф-Дов Соловейчик (США). Провідними представниками релігійного сіонізму в Ізраїлі в кінці XX — початку XXI століть стали рабини Авраам Шапіра (помер в 2007 році), Елієзер Беркович (помер в 1992 році), Мордехай Елон, Шломо Ріскин, Урі Шеркі, Йехуда Аміталь, Аарон Ліхтенштейн, Шломо Авінер. В Кнесеті інтереси релігійних сіоністів представляють національно-релігійна партія МАФДАЛ, і блок Іхуд Леумі. (uk)
- Религиозный сионизм (ивр. ציונות דתית) — направление ортодоксального модернизма, было создано в 1850 году раввином Цви Калишером, а затем в начале XX века разработано раввином Авраамом-Ицхаком Куком. Во второй половине XX века главными идеологами движения были раввин Цви-Иехуда Кук (Израиль) и раввин Йосеф-Дов Соловейчик (США). Ведущими представителями религиозного сионизма в Израиле в конце XX — начале XXI веков стали раввины Авраам Шапира (умер в 2007 году), Элиезер Беркович (умер в 1992 году), , , Ури Шерки, , , Шломо Авинер. В Кнессете интересы религиозных сионистов представляют национально-религиозная партия МАФДАЛ, и блок Ихуд Леуми. В русскоязычной еврейской общине принципам религиозного сионизма следует организация Маханаим во главе с раввином и Пинхасом Полонским, а также образовательная сеть Мидраша Ционит, созданная в 2002 году в Киеве и ведущая еврейскую просветительскую деятельность в Израиле и странах СНГ.Также в СНГ действуют молодёжные движения, основанные на идеологии религиозного сионизма — Бней Акива и Ор Цион. В России действует центр еврейского религиозного образования Тора ми-Цион, при котором работает религиозно-сионистский колель. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El sionisme religiós (en hebreu: הציונות הדתית) (transliterat: HaTzionut HaDatit) és una ideologia que combina el sionisme amb el judaisme. Els sionistes religiosos són jueus observants que donen suport als esforços dels sionistes per construir un estat jueu en la Terra d'Israel. (ca)
- Náboženský sionismus nebo nábožensko-sionistické hnutí, jehož jeden z proudů se nazývá hnutí Mizrachi) je ideologií, jež spojuje sionismus a judaismus, stavějící sionismus na principech Tóry. Jeho přívrženci se obecně nazývají „pletená kipa“ (kipa sruga). (cs)
- الصهيونية الدينية هو تعبير يطلق على كل التيارات الدينية داخل الحركة الصهيونية. المنطلق الفكري للصهيونية الدينية يعتمد على التوراة كسند يعطي الحق لليهود بإقامة وطن قومي في فلسطين. على عكس تيارات دينية يهودية أخرى، ترى أن قيام دولة إسرائيل يتحقق فقط بمجيء الماشيح. (ar)
- Religiöser Zionismus, Religiös Zionistische Bewegung (hebräisch ציונות דתית, ausgesprochen als Zionut Datit) oder Religiöser Nationalismus (hebräisch דתי לאומי, ausgesprochen als Dati Leumi) ist eine Ideologie, die Zionismus und orthodoxes Judentum verbindet. Die Bezeichnung wird auch von der israelischen Partei HaTzionut HaDatit verwendet. (de)
- El sionismo religioso es una ideología que defiende la idea de un Estado judío basándose de modo amplio en la religión. Ha sido encarnada históricamente por el partido Mizrachi. (es)
- Il sionismo religioso (in ebraico: ציונות דתית?, Tziyonut Datit, o דתי לאומי, Dati Leumi "Religioso Nazionale", o כיפה סרוגה, Kippah seruga) è un'ideologia che combina il sionismo e la fede religiosa ebraica. I sionisti religiosi sono ebrei osservanti che sostengono gli sforzi sionisti di costruire uno Stato ebraico nella Terra d'Israele. (it)
- Religiös sionism (hebreiska: ציונות דתית) är en politisk ideologi vars grundvärderingar härstammar från en kombination av sionismen med judendomen. En av förgrundsfigurerna var den tyske rabbin som år 1862 fastslog att det judiska folkets frälsning som omtalats i Profeterna endast kunde uppnås genom självhjälp. (sv)
- Le sionisme religieux, ou mouvement religieux sioniste, est une idéologie combinant sionisme et judaïsme (orthodoxe ou haredi), avec pour objectif de concilier la réalisation du sionisme avec les principaux fondements de la Torah. Il se combine souvent (bien que ne se confondant pas) avec le judaïsme orthodoxe moderne (courant Dati leumi), plus rarement avec le judaïsme haredi (courant Chardal). Le parti Mizrahi en fut la première incarnation historique, mais de nombreux autres partis ont fait leur apparition depuis. (fr)
- Religious Zionism (Hebrew: צִיּוֹנוּת דָּתִית, translit. Tziyonut Datit) is an ideology that combines Zionism and Orthodox Judaism. Its adherents are also referred to as Dati Leumi (דָּתִי לְאֻומִּי "National Religious"), and in Israel, they are most commonly known by the plural form of the first part of that term Datiim (דתיים "Religious"). The community is sometimes called כִּפָּה סְרוּגָה Kippah seruga, literally, "Knitted kippah", the typical head covering which is worn by Jewish men. (en)
- Zionisme religius (Ibrani: צִיּוֹנוּת דָּתִית, translit. Tziyonut Datit, atau דָּתִי לְאוּמִּי Dati Leumi "Religius Nasional", atau כִּיפָּה סְרוּגָה Kippah seruga, artinya "topi rajutan") adalah sebuah ideologi yang memadukan Zionisme dan Yudaisme Ortodoks. Sebelum pendirian Negara Israel, Zionis religius utamanya adalah Yahudi pengamat yang mendukung upaya Zionis untuk membangun negara Yahudi di Tanah Israel. (in)
- Het religieus zionisme, ook wel bekend als nationaal-religieus jodendom of de Mizrachi-stroming van het jodendom (Hebreeuws: ציונות דתית, Tziyonut Datit, of דתי לאומי, Dati Leumi "Nationaal Religieus", of כיפה סרוגה, Kippah seruga), is een joodse stroming die het zionisme verenigt met het jodendom. De meeste aanhangers zijn modern-orthodoxe joden. Veel van de kolonisten in joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, en tot 2005 in de Gazastrook die daar vanuit ideologische overtuiging wonen behoren tot deze stroming. Zij dienen met grote bereidwilligheid in het Israëlische leger, liefst in speciale eenheden. (nl)
- Syjonizm religijny lub syjonizm narodowo-religijny (hebr. ציונות דתית, cijonut datit, ציונות דתית לאומית, cijonut datit leumit) – nurt w ruchu syjonistycznym, a współcześnie ideologia polityczna, początkowo zakładająca, że naród żydowski powinien politycznie i religijnie opierać się na niezależnym państwie, języku, kulturze; wedle którego powrót do Ziemi Izraela i jej zasiedlanie był obowiązkiem Żydów. Od 1967 roku, kiedy na skutek wojny sześciodniowej Izrael zdobył Zachodni Brzeg, Wzgórza Golan, Gazę i Synaj, religijni syjoniści przeszli od postaw pasywnych do aktywnych i mesjanistycznych, to znaczy uznali, że obowiązkiem religijnym Żydów jest jak najszybsze zasiedlenie „terenów wyzwolonych” w celu przyspieszenia przyjścia Mesjasza. To reprezentanci tej ideologii rozpoczęli zakładanie osi (pl)
- O sionismo religioso ou Movimento Religioso Sionista (em Hebraico: ציונות דתית, pronunciado Tziyonut Datit, ou דתי לאומי, Dati Leumi, lit. "Nacional Religioso" [Plural: דתיים לאומיים, Datiyim Leumiyim]; Também conhecido como: כיפה סרוגה, Kippah Seruga, lit. "Kipá (solidéu) de Crochet" [Plural: כיפות סרוגות, Kippot Serugot]) é uma ideologia que combina o sionismo e o judaísmo religioso, baseando o sionismo nos princípios da Torá, Talmud e outros, e do patrimônio autêntico. Moisés defendia ideias protonacionalistas na Torá desde que ele fugiu do Egito Antigo. (pt)
- Религиозный сионизм (ивр. ציונות דתית) — направление ортодоксального модернизма, было создано в 1850 году раввином Цви Калишером, а затем в начале XX века разработано раввином Авраамом-Ицхаком Куком. Во второй половине XX века главными идеологами движения были раввин Цви-Иехуда Кук (Израиль) и раввин Йосеф-Дов Соловейчик (США). Ведущими представителями религиозного сионизма в Израиле в конце XX — начале XXI веков стали раввины Авраам Шапира (умер в 2007 году), Элиезер Беркович (умер в 1992 году), , , Ури Шерки, , , Шломо Авинер. (ru)
- Релігійний сіонізм (івр. ציונות דתית) — напрям ортодоксального модернізму, створений в 1850 році ом, а потім на початку XX століття рабином Авраамом-Іцхаком Куком. У другій половині XX століття головними ідеологами руху були рабин Цві Кук (Ізраїль) і рабин Йосеф-Дов Соловейчик (США). Провідними представниками релігійного сіонізму в Ізраїлі в кінці XX — початку XXI століть стали рабини Авраам Шапіра (помер в 2007 році), Елієзер Беркович (помер в 1992 році), Мордехай Елон, Шломо Ріскин, Урі Шеркі, Йехуда Аміталь, Аарон Ліхтенштейн, Шломо Авінер. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
