| dbo:abstract
|
- Η ενοικίαση καταδίκων ήταν ένα σύστημα που εφαρμόστηκε στον Αμερικανικό Νότο μετά την απελευθέρωση των σκλάβων από τη το 1865. Με την ενοικίαση καταδίκων φυλακισμένοι ενοικιάζονταν σε ιδιωτικές εταιρείες που πλήρωναν το κράτος αμοιβή. Οι κατάδικοι δούλευαν για τις εταιρείες κατά τη διάρκεια της ημέρας (οι κατάδικοι συνήθως δεν πληρώνονταν) έξω από τη φυλακή και επέστρεφαν στα κελιά τους τη νύχτα. Ο εγκληματολόγος , στο βιβλίο του Η Σκλαβιά και το Ποινικό Σύστημα, λέει πως ο μοναδικός σκοπός της ενοικίασης των καταδίκων «ήταν το οικονομικό κέρδος για τους ενοικιαστές, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν την εργασία των φυλακισμένων στον μέγιστο βαθμό, και για την κυβέρνηση που πούλαγε τους καταδίκους στους ενοικιαστές». (el)
- Convict Leasing, auch Convict Lease System genannt, (übersetzt: Verpachtung von Strafgefangenen) war eine Form der Zuchthausarbeit, die in den Südstaaten der Vereinigten Staaten vom Ende des Amerikanischen Bürgerkriegs an praktiziert wurde und in den 1880er Jahren besonders weit verbreitet war. Als letzter US-amerikanischer Bundesstaat schaffte Alabama diese Form der Bestrafung im Jahre 1928 offiziell ab. In unterschiedlichen Ausprägungen bestand Convict Leasing aber bis zum Beginn des Zweiten Weltkriegs fort. Convict Leasing versorgte Plantagenbesitzer und Unternehmen aus der Holzwirtschaft sowie Eisenbahngesellschaften und Stahl- und Minenunternehmen mit vergleichsweise billigen Arbeitskräften. Die Pächter waren für die Versorgung der Strafgefangen mit Nahrung, ihre Unterbringung, ihre Bewachung, ihre medizinische Verpflegung und ihre Bekleidung verantwortlich. Convict Leasing kam vereinzelt auch in den Nordstaaten vor. Der Historiker Alex Lichtenstein hält jedoch fest, dass „…nur im Süden [der USA] der Staat die Überwachung vollständig an den Pächter abtrat und nur im Süden der Begriff „Gefängnis“ nahezu zum Synonym verschiedener Privatunternehmen wurde, in denen Verurteilte arbeiteten.“ Anders als Sklavenhalter hatten Pächter von Strafgefangenen wenig Anreiz, in den Erhalt der Arbeitskraft zu investieren. Korruption, fehlende Verantwortung und unkontrollierte und häufig rassistisch motivierte Gewalt führte zu einer der härtesten und ausbeuterischsten Arbeitsformen innerhalb der US-amerikanischen Geschichte. Afroamerikaner stellten auf Grund der diskriminierenden Anwendung von Gesetzen die große Mehrheit der auf diese Weise zur Zwangsarbeit Gezwungenen dar. Der Schriftsteller Douglas A. Blackmon beschreibt das System als eine Fortsetzung der Sklaverei, nachdem mit dem 13. Zusatzartikel zur Verfassung der Vereinigten Staaten diese seit 1865 formal abgeschafft war: „Es war eine Form der Leibeigenschaft, die sich dadurch deutlich von der unterschied, die im Vorkriegs-Süden geherrscht hatte, dass für die meisten Männer und die verhältnismäßig wenigen Frauen, die ihr unterworfen wurden, diese Sklaverei nicht ein gesamtes Leben währte und sich auch nicht automatisch von einer Generation zur nächsten fortsetzte. Es war aber nichtsdestotrotz Sklaverei – ein System, durch welches Heerscharen von freien Männern, die keines Gesetzesübertritts schuldig waren und die per Gesetz ein Recht auf Freiheit hatten, zur Verrichtung von Arbeit ohne Entlohnung gezwungen, wiederholt gekauft und verkauft und den Befehlen weißer Herren durch die regelmäßige Anwendung harter körperlicher Züchtigung unterworfen wurden.“ (de)
- Convict leasing was a system of forced penal labor which was practiced historically in the Southern United States, the laborers being mainly African-American men; it was ended during the 20th century. (Convict labor in general continues; for example voluntary labor from the general prison population has been used more recently in some parts of the Western United States). It provided prisoner labor to private parties, such as plantation owners and corporations (e.g. Tennessee Coal and Iron Company and Chattahoochee Brick Company). The lessee was responsible for feeding, clothing, and housing the prisoners. The state of Louisiana leased out convicts as early as 1844, but the system expanded throughout most of the South with the emancipation of slaves at the end of the American Civil War in 1865. It could be lucrative for the states: in 1898, some 73% of Alabama's entire annual state revenue came from convict leasing. While states of the Northern United States sometimes contracted for prison labor, the historian Alex Lichtenstein notes that "only in the South did the state entirely give up its control to the contractor; and only in the South did the physical "penitentiary" become virtually synonymous with the various private enterprises in which convicts labored". Corruption, lack of accountability, and violence resulted in "one of the harshest and most exploitative labor systems known in American history". African Americans, mostly adult males, due to "vigorous and selective enforcement of laws and discriminatory sentencing", comprised the vast majority—though not all—of the convicts leased. The writer Douglas A. Blackmon described the system: "It was a form of bondage distinctly different from that of the antebellum South in that for most men, and the relatively few women drawn in, this slavery did not last a lifetime and did not automatically extend from one generation to the next. But it was nonetheless slavery – a system in which armies of free men, guilty of no crimes and entitled by law to freedom, were compelled to labor without compensation, were repeatedly bought and sold, and were forced to do the bidding of white masters through the regular application of extraordinary physical coercion". U.S. Steel is among the American companies who have acknowledged using African-American leased convict labor. The practice peaked about 1880, was formally outlawed by the last state (Alabama) in 1928, and persisted in various forms until it was abolished by President Franklin D. Roosevelt via Francis Biddle's "Circular 3591" of December 12, 1941. (en)
- Le convict leasing, également appelé convict lease system (que l'on peut traduire par « système de location de prisonniers »), est une forme de travail pénitentiaire pratiquée dans les États du Sud des États-Unis dès la fin de la guerre de Sécession et particulièrement répandue dans les années 1880. L'Alabama est le dernier État américain à abolir officiellement cette forme de punition en 1928. Cependant le convict leasing perdure sous différentes formes jusqu'au début de la Seconde Guerre mondiale. (fr)
- 囚人貸出制度（しゅうじんかしだしせいど、英語: Convict Leasing）は、1865年のアメリカ合衆国憲法修正第十三条による奴隷の解放の後にアメリカ南部で設定された懲役制度。この制度は、ある料金を州に支払った民間企業に囚人の貸出を許可することを伴った。囚人は日中刑務所の外の会社で働いて（通常囚人に賃金は支払われない）、夜には刑務所に戻った。犯罪学者のソーステン・ゼリンは著書「Slavery and the Penal System」の中で、囚人貸出制度の唯一の狙いは「囚人の労働力を最大限に搾取する借り主と、借り主に囚人を売った政府の、財政上の利益」と書いている。 合衆国での囚人貸出制度の使用は、南北戦争後のレコンストラクションの時代（1865年-1876年）にさかのぼることができる。 農家と実業家は、彼らの奴隷がいったん解放されると、代わりの労働力の人口を見つける必要があった。1868年5月11日、ジョージア州の暫定知事のトーマス・ルーガーは、労働不足の問題の解決策として、ジョージア&アラバマ鉄道で働くためにウィリアム・フォートへ100名のアフリカ系アメリカ人の囚人の貸し出しを公布した。 囚人貸出制度の使用は急速に広がり、鉄道、採鉱、農業、伐木の作業への労働力の供給に使用された。民間企業に貸し出された囚人たちは、しばしば軽視、乱用、残忍さで苦しめられた。 州の政治家は制度の除去の要求に抵抗した。囚人貸出制度が使用された州では、このプログラムが刑務所運営のコストの372%の収入をもたらした。明らかに、この慣習は州政府にとって非常に有益であり、言うまでもなく囚人労働者を利用した事業主にとっても非常に有益であった。 囚人貸出制度とリンチ法は、合衆国の多くで手をとりあって栄える双子の悪名である。それらは我々の同胞が今日苦しむ、階級立法の二つの大きな副産物である。 — フレデリック・ダグラス この慣習の一つの結果は、南北戦争後のアフリカ系アメリカ人の収監者数の移り変わりであった。テネシー州の刑務所のデータはこの変化を物語っている。1865年10月1日のナッシュビルの主な刑務所において、アフリカ系アメリカ人は収監者数の33%を表していたが、1867年11月29日には、この割合は58.3%まで増加していた。1869年には64%にまで増加し、1877年から1879年までは67%という最高値に達した。収監者数もまた増加した。ジョージア州では1868年から1908年の40年間で、収監者数は10倍に増加した。ノースカロライナ州では、1870年の121名から1890年の1,302名に増加し、フロリダ州では1881年の125名から1904年の1,071名になり、ミシシッピ州では1871年から1879年の間に収監者数が4倍になった。アラバマ州では、1869年に374名、1903年に1,878名、1919年には2,453名になった。 囚人貸出制度は20世紀前半にゆっくりと段階的に廃止され、1928年にこの習慣を禁止したアラバマ州が最後の州となった。ある者は、この制度の終焉は囚人に与えられた酷薄な扱いが表出した結果と考えることができると信じ、また別の者は、全体的な立法の修正条項から、政治的な報復や仕返しまでに及ぶ原因を示している。もっとも、囚人貸出制度は、それ自体は見えなくなったが、それでも他の囚人労働の形式は、プランテーション、産業刑務所、そして有名なチェーン・ギャングといった、さまざまな形で続いている（そして今日もまだ存在している）。 (ja)
- Аренда заключённых — это система принудительных которая исторически практиковалась на юге Соединенных Штатов и в подавляющих случаях была предназначена для мужчин афроамериканского происхождения. Недавно в западных штатах была введена разновидность таких работ, позволяющая привлекать к общественным работам всех заключённых. Первоначально аренду заключённых использовали частные лица, — такие, как владельцы плантаций и корпорации (например, Tennessee Coal and Iron Company, Chattahoochee Brick Company). Арендатор отвечал за питание, одежду и жильё заключённых. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Η ενοικίαση καταδίκων ήταν ένα σύστημα που εφαρμόστηκε στον Αμερικανικό Νότο μετά την απελευθέρωση των σκλάβων από τη το 1865. Με την ενοικίαση καταδίκων φυλακισμένοι ενοικιάζονταν σε ιδιωτικές εταιρείες που πλήρωναν το κράτος αμοιβή. Οι κατάδικοι δούλευαν για τις εταιρείες κατά τη διάρκεια της ημέρας (οι κατάδικοι συνήθως δεν πληρώνονταν) έξω από τη φυλακή και επέστρεφαν στα κελιά τους τη νύχτα. Ο εγκληματολόγος , στο βιβλίο του Η Σκλαβιά και το Ποινικό Σύστημα, λέει πως ο μοναδικός σκοπός της ενοικίασης των καταδίκων «ήταν το οικονομικό κέρδος για τους ενοικιαστές, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν την εργασία των φυλακισμένων στον μέγιστο βαθμό, και για την κυβέρνηση που πούλαγε τους καταδίκους στους ενοικιαστές». (el)
- Le convict leasing, également appelé convict lease system (que l'on peut traduire par « système de location de prisonniers »), est une forme de travail pénitentiaire pratiquée dans les États du Sud des États-Unis dès la fin de la guerre de Sécession et particulièrement répandue dans les années 1880. L'Alabama est le dernier État américain à abolir officiellement cette forme de punition en 1928. Cependant le convict leasing perdure sous différentes formes jusqu'au début de la Seconde Guerre mondiale. (fr)
- Аренда заключённых — это система принудительных которая исторически практиковалась на юге Соединенных Штатов и в подавляющих случаях была предназначена для мужчин афроамериканского происхождения. Недавно в западных штатах была введена разновидность таких работ, позволяющая привлекать к общественным работам всех заключённых. Первоначально аренду заключённых использовали частные лица, — такие, как владельцы плантаций и корпорации (например, Tennessee Coal and Iron Company, Chattahoochee Brick Company). Арендатор отвечал за питание, одежду и жильё заключённых. (ru)
- Convict leasing was a system of forced penal labor which was practiced historically in the Southern United States, the laborers being mainly African-American men; it was ended during the 20th century. (Convict labor in general continues; for example voluntary labor from the general prison population has been used more recently in some parts of the Western United States). It provided prisoner labor to private parties, such as plantation owners and corporations (e.g. Tennessee Coal and Iron Company and Chattahoochee Brick Company). The lessee was responsible for feeding, clothing, and housing the prisoners. (en)
- Convict Leasing, auch Convict Lease System genannt, (übersetzt: Verpachtung von Strafgefangenen) war eine Form der Zuchthausarbeit, die in den Südstaaten der Vereinigten Staaten vom Ende des Amerikanischen Bürgerkriegs an praktiziert wurde und in den 1880er Jahren besonders weit verbreitet war. Als letzter US-amerikanischer Bundesstaat schaffte Alabama diese Form der Bestrafung im Jahre 1928 offiziell ab. In unterschiedlichen Ausprägungen bestand Convict Leasing aber bis zum Beginn des Zweiten Weltkriegs fort. (de)
- 囚人貸出制度（しゅうじんかしだしせいど、英語: Convict Leasing）は、1865年のアメリカ合衆国憲法修正第十三条による奴隷の解放の後にアメリカ南部で設定された懲役制度。この制度は、ある料金を州に支払った民間企業に囚人の貸出を許可することを伴った。囚人は日中刑務所の外の会社で働いて（通常囚人に賃金は支払われない）、夜には刑務所に戻った。犯罪学者のソーステン・ゼリンは著書「Slavery and the Penal System」の中で、囚人貸出制度の唯一の狙いは「囚人の労働力を最大限に搾取する借り主と、借り主に囚人を売った政府の、財政上の利益」と書いている。 合衆国での囚人貸出制度の使用は、南北戦争後のレコンストラクションの時代（1865年-1876年）にさかのぼることができる。 農家と実業家は、彼らの奴隷がいったん解放されると、代わりの労働力の人口を見つける必要があった。1868年5月11日、ジョージア州の暫定知事のトーマス・ルーガーは、労働不足の問題の解決策として、ジョージア&アラバマ鉄道で働くためにウィリアム・フォートへ100名のアフリカ系アメリカ人の囚人の貸し出しを公布した。 囚人貸出制度の使用は急速に広がり、鉄道、採鉱、農業、伐木の作業への労働力の供給に使用された。民間企業に貸し出された囚人たちは、しばしば軽視、乱用、残忍さで苦しめられた。 (ja)
|
