An Entity of Type: music genre, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Continental philosophy is a term used to describe some philosophers and philosophical traditions that do not fall under the umbrella of analytic philosophy. However, there is no academic consensus on the definition of continental philosophy. Prior to the twentieth century, the term "continental" was used broadly to refer to philosophy from continental Europe. A different use of the term originated among English-speaking philosophers in the second half of the 20th century, who used it to refer to a range of thinkers and traditions outside the analytic movement. Continental philosophy includes German idealism, phenomenology, existentialism (and its antecedents, such as the thought of Kierkegaard and Nietzsche), hermeneutics, structuralism, post-structuralism, deconstruction, French feminism,

Property Value
dbo:abstract
  • الفلسفة القارية هي مجموعة من الآراء والتوجهات الفلسفية التي ظهرت في القرنين التاسع عشر والعشرين في أوروبا القارية. كان أول ظهور لهذا المصطلح بين الفلاسفة المتكلمين باللغة الإنجليزية في النصف الثاني من القرن العشرين، وذلك للإشارة إلى عدد من المفكرين وإلى عدد من التقاليد الفلسفية خارج المدرسة التحليلية. تتضمن الفلسفة القارية عدداً من المذاهب والمدارس الفلسفية مثل: المثالية الألمانية والظاهراتية والوجودية (من ضمنها آراء كيركغور ونيتشه) والتأويلية والبنيوية وما بعد البنيوية بالإضافة إلى آراء فرويد في التحليل النفسي والنظرية النقدية في مدرسة فرانكفورت والآراء المتعلقة بالماركسية الغربية. ومن الصعب تحديد جميع الدعاوي المشتركة بين كل المذاهب السابق ذكرها. فمصطلح الفلسفة القارية يتشابه مع قرينه، الفلسفة التحليلية، في كونه مبهم التعريف وغير واضح، بل قد يكون مجرد مصطلح يوحد جميع تلك المذاهب المتفرقة عن طريق صلة عائلية وليس عن طريق أي سمات مشتركة بينهم. بينما اعترض سايمون جلنديننج على هذا المصلطح زاعما أنه أقرب إلى مصطلح ساخر عن كونه مصطلح تعريفي، ولذا يستخدمه أتباع الفلسفة التحليلية في استحقار ونبذ الفلاسفة الغربيين ممن يرفضون آرائهم. ورغم كل ما سبق، فقد تكبد مايكل روسن عناء تعيين وتمييز السمات المشتركة التي تتسم بها الفلسلفة القارية عادةً. وذلك كما يلي: * أولا، فإن الفلاسفة القاريين يرفضون الرأي القائل بأن العلوم الطبيعية هي خير وسيلة لفهم الظواهر الطبيعية. وذلك على خلاف تام مع الكثير من أتباع الفلسفة التحليلية، والذين يرون أن تساؤلاتهم ونظرياتهم يجب أن تكون متسقة مع العلوم الطبيعية، بل وخاضعة إليها أيضا. وذلك بينما يدعي الفلاسفة القاريون أن العلوم الطبيعية قائمة على «مجموعة من الخبرات البشرية التي تسبق النظرية العلمية» (وهو مفهوم مشابه لمفهوم كانط عن عوامل نشوء التجارب المعاشة أو عالم الحياة «بالألمانية: lebenswelt»). ففي اعتقادهم أن العلوم الطبيعية لا تنفذ إلى كينونة الأشياء والعمليات الفيزيائية، ولا تستطيع تفسير التجارب البشرية أو وصفها وصفًا صادقًا. * ثانيًا، تعتبر الفلسفة القارية أن العوامل التي تخضع إليها التجارب البشرية هي عوامل متغيرة: فهي تتكون (جزئيًا على أقل تقدير) تحت تأثير عوامل معينة مثل السياق الظرفي، والزمان، والمكان، واللغة، والثقافة، والسياق التاريخي. وبهذا نلاحظ وجود نزعة تاريخانية (أي مبدأ أخذ الأسيقة الزمنية والجغرافية والثقافية في الاعتبار، وتبني مبدأ النسبية، ورفض المفاهيم المطلقة الغير قابلة للتأويل) تتميز بها الفلسفة القارية. وعلى النقيض، فإن الفلسفة التحليلية تتعامل مع كل مشكلة على أنها منفصلة وقائمة بذاتها، يمكن تحليلها بعد تجريدها من كل أصولها التاريخية، وهو نفس المبدأ الذي يتبناه علماء الطبيعة، وهو أن تاريخ العلوم ليس عنصرًا مهمًا في التساؤلات العلمية. بينما يدعي الفلاسفة القاريون أنه لا يجوز للحجج الفلسفية أن تتنصل من العوامل الظرفية والنصية التي أدت إلى ظهورها تاريخيًا من الأساس. * ثالثًا، تصر الفلسفة القارية عادةً على أنه بوسع الإدراك البشري أن يغير عوامل نشوء التجربة المعاشة، فالدعوى المطروحة هنا هي: لو كانت التجربة البشرية حادثًا خاضعًا للصدفة، فمن الممكن أن يعاد تكوينها في صور أخرى. ومن هنا يسعى الفلاسفة القاريون بشغف بالغ في التوفيق بين النظرية والتطبيق، وكثيرًا ما يزعم هؤلاء الفلاسفة أن نظرياتهم تعكس التحول الملحوظ في شخصياتهم، أو في المنظومات الأخلاقية، أو في سياسة بلدانهم. وقد نرى هذه النزعة واضحة في المذهب الماركسي (فقد قال ماركس في أطروحته: «حتى الآن سعى الفلاسفة إلى تفسير وتأويل الطريقة التي نرى بها العالم، وكل منهم لديه مذهبه. لكن الهدف الأسمى من ذلك هو تغيير هذا العالم على الواقع».)، وهي سمة محورية في الفلسفة الوجودية وما بعد البنيوية كذلك. * وأخيرًا، توجد سمة أخرى تتميز بها الفلسفة القارية، ألا وهي التركيز على ما وراء الفلسفة (أو فلسفة الفلسفة). ففي ضوء تطور ونجاح العلوم الطبيعية، سعى الفلاسفة القاريون إلى وصف طبيعة علم الفلسفة والمذهب الفلسفي وصفًا واضحًا. وفي بعض المدارس (مثل المثالية الألمانية وفلسفة الظواهر) تظهر هذه النزعة في محاولة تأويل المفهوم التقليدي الشائع عن الفلسفة، والذي ينص على أن الفلسفة هي حجر الأساس لكل العلوم البشرية. وفي بعض المدارس الأخرى (الفلسفة النقدية، والتأويلية، والبنيوية) يوجد إجماع على أن المجال الذي تختص به الفلسفة له طابع ثقافي أو عملي غير قابل للاختزال. أما بعض الفلاسفة الآخرين، مثل نيتشه وكيركغارد ولاحقًا هايدجر وديريدا، يشككون في مقدرة الفلسفة على تحقيق أي من أهدافها المعلنة. وفي النهاية، فإن السمات السابق ذكرها مشتقة من أفكار كانط، والتي تنص على أنه أفضل طريقة لفهم العوامل والقواعد التي تقيد المعرفة، والتجارب البشرية، والواقع، هي التدبر والتأمل الفلسفي، وذلك عوضًا عن الاكتفاء بالمنهج التجريبي في الاستقصاء. (ar)
  • Kontinentální filozofie je pojem vymezující filozofické proudy, metody a nauky od 19. století do současnosti, které se liší od analytické filozofie (převládající v anglo-americkém světě) a jejichž přední představitelé pochází z kontinentální Evropy a píší především německy a francouzsky. Mezi těmito mysliteli je obecně méně jednoty než mezi analytickými filozofy, kteří je původně takto označili, aby je od sebe odlišili. Přesto je ve vývoji kontinentální tradice určitá návaznost a tím pádem i spojující rysy, například důraz na základní význam subjektivní zkušenosti a/nebo historického kontextu, který problematizuje možnost objektivního poznání světa a člověka. Oproti analytické filozofii je tedy silněji propojena se společenskými a humanitními vědami než s přírodními vědami, matematikou a logikou: mnoho kontinentálních filozofů bylo také historiky, sociology, psychology, estetiky, teology, jazykovědci, ekonomy nebo literárními vědci. Je tím pádem také silněji propojena s uměním, náboženstvím, a radikální politikou, a úzce souvisí s kulturní kritikou. Friedrich Nietzsche – německý filozof, filolog, a básník druhé poloviny 19. století – ovlivnil všechny hlavní proudy kontinentální filozofie 20. století, a mimo filozofii také umění, náboženství a moderní kulturu obecně. Jeho kritika ideálů pravdy a morálky byla v evropské historii bezprecedentní. Pro analytickou tradici filozofie ale nikdy zvlášť důležitý nebyl. (cs)
  • Filosofia continental és un terme que engloba diversos moviments filosòfics europeus dels segles XIX i XX. Específic del món cultural anglosaxó ("continental", aliè, per oposició a "insular" o britànic, propi), és usat pels filòsofs analítics anglosaxons per a agrupar tots aquells corrents filosòfics que es contraposen a la filosofia analítica. Tradicionalment s'ha inclòs en la filosofia continental l'idealisme alemany, la fenomenologia, l'existencialisme, l'hermenèutica, l'estructuralisme, el postestructuralisme, el feminisme, a la teoria crítica de l'Escola de Frankfurt, així com alguns corrents del marxisme. (ca)
  • Continental philosophy is a term used to describe some philosophers and philosophical traditions that do not fall under the umbrella of analytic philosophy. However, there is no academic consensus on the definition of continental philosophy. Prior to the twentieth century, the term "continental" was used broadly to refer to philosophy from continental Europe. A different use of the term originated among English-speaking philosophers in the second half of the 20th century, who used it to refer to a range of thinkers and traditions outside the analytic movement. Continental philosophy includes German idealism, phenomenology, existentialism (and its antecedents, such as the thought of Kierkegaard and Nietzsche), hermeneutics, structuralism, post-structuralism, deconstruction, French feminism, psychoanalytic theory, and the critical theory of the Frankfurt School as well as branches of Freudian, Hegelian and Western Marxist views. The term continental philosophy lacks clear definition and may mark merely a family resemblance across disparate philosophical views. Simon Glendinning has suggested that the term was originally more pejorative than descriptive, functioning as a label for types of western philosophy rejected or disliked by analytic philosophers. Nonetheless, Michael E. Rosen has ventured to identify common themes that typically characterize continental philosophy. Ultimately, the foregoing themes derive from a broadly Kantian thesis that knowledge, experience, and reality are bound and shaped by conditions best understood through philosophical reflection rather than exclusively empirical inquiry. (en)
  • Kontinentalphilosophie (englisch continental philosophy) ist ein vor allem in der englischsprachigen Philosophie gebräuchlicher Sammelbegriff für verschiedene Strömungen der in Kontinentaleuropa (insbesondere Deutschland und Frankreich) betriebenen Philosophie, denen gemein ist, dass sie in empirisch und logisch-analytisch geprägten Schulen, wie sie lange Zeit im angelsächsischen Raum vorherrschten, kaum Anklang gefunden haben. Teils werden auch andere Unterscheidungskriterien, etwa methodischer, inhaltlicher oder institutioneller Art, vorgeschlagen. Kontinentalphilosophie umfasst ein weites Spektrum sehr unterschiedlicher philosophischer Schulen. Dazu zählen der deutsche Neohegelianismus, die Phänomenologie, die Hermeneutik, die Werke Schopenhauers, Nietzsches und Kierkegaards, verschiedene Spielarten des Marxismus, die Kritische Theorie, die Psychoanalyse, die französische Existenzphilosophie, Strukturalismus, Dekonstruktion und Poststrukturalismus sowie der Feminismus französischer Prägung. Viele dieser kontinentalen Denker oder Schulen werden aus Sicht einiger dezidiert analytischer Philosophen kritisch beurteilt, etwa, weil die vertretenen Positionen unklar und unpräzise dargestellt, nicht überprüfbar oder unplausibel seien. In derartigen Beurteilungen wird der Ausdruck Kontinentalphilosophie oft pejorativ verwendet. (de)
  • La filosofía continental es un conjunto de tradiciones filosóficas de los siglos XIX, XX y XXI de Europa continental.​​ Este sentido, el término se originó entre los filósofos de habla inglesa en la segunda mitad del siglo XX, quienes lo utilizaron para referirse a una variedad de pensadores y tradiciones fuera del movimiento analítico. La filosofía continental se desarrolla principalmente en la Europa Continental (de ahí su nombre), sobre todo en Francia y Alemania, mientras que la filosofía analítica tiene su origen en los países anglosajones de Gran Bretaña y Estados Unidos. La filosofía continental se caracteriza por ser más especulativa y por dar más importancia a la historia que la filosofía analítica.2 La filosofía continental incluye el idealismo alemán, la fenomenología, el existencialismo (y sus antecedentes, como el pensamiento de Kierkegaard y Nietzsche), la hermenéutica, el estructuralismo, el postestructuralismo, la deconstrucción, el feminismo francés, la teoría psicoanalítica, la teoría crítica de la Escuela de Fráncfort y las ramas del marxismo occidental.​ Algunos de los autores más influyentes de la tradición fueron Edmund Husserl, Martin Heidegger, Jean Paul Sartre, Maurice Merleau-Ponty y José Ortega y Gasset en la primera mitad del siglo, seguidos por Michel Foucault, Albert Camus, Jacques Derrida, Hannah Arendt y Gilles Deleuze en la segunda. La Escuela de Fráncfort tuvo como exponentes destacados a Theodor Adorno, Walter Benjamin, Max Horkheimer, Herbert Marcuse y Jürgen Habermas. Es difícil identificar afirmaciones comunes a todos estos movimientos filosóficos. El término filosofía continental, al igual que filosofía analítica, carece de una definición clara y puede marcar simplemente un de puntos de vista filosóficos dispares. Simon Glendinning ha sugerido que el término era originalmente más peyorativo que descriptivo, y funcionaba como una etiqueta para los tipos de filosofía occidental rechazados o despreciados por los filósofos analíticos.​ No obstante, Michael E. Rosen se ha tratado de identificar cuestiones comunes que caracterizan la filosofía continental.​ * Primero, los filósofos continentales generalmente rechazan la opinión de que las ciencias naturales son la forma única o más precisa de entender los fenómenos naturales (véase cientificismo). Esto contrasta con muchos filósofos analíticos que consideran sus investigaciones como continuas o subordinadas a las de las ciencias naturales. Los filósofos continentales a menudo argumentan que la ciencia depende de un "substrato pre-teórico de experiencia" (una versión de las condiciones kantianas de la experiencia posible o del "mundo de la vida" fenomenológico) y que los métodos científicos son inadecuados para comprender completamente tales condiciones de inteligibilidad del mundo.​ * Segundo, la filosofía continental usualmente considera estas condiciones de experiencia posible como variables: determinadas, al menos en parte, por factores como el contexto, la ubicación espaciotemporal, el idioma, la cultura o la historia. Así, la filosofía continental tiende hacia el historicismo. Mientras que la filosofía analítica tiende a tratar la filosofía en términos de problemas discretos capaces de ser analizados aparte de sus orígenes históricos (así como los científicos consideran que la historia de la ciencia no es esencial para la investigación científica), la filosofía continental generalmente sugiere que "el argumento filosófico no puede separarse de las condiciones textuales y contextuales de su emergencia histórica".​ * En tercer lugar, la filosofía continental generalmente sostiene que la agencia humana puede cambiar estas condiciones de experiencia posible: "si la experiencia humana es una creación contingente, entonces puede recrearse de otras maneras".​ Por lo tanto, los filósofos continentales tienden a mostrar un gran interés en la unidad de la teoría y la praxis, ya menudo consideran que sus investigaciones filosóficas están estrechamente relacionadas con la transformación personal, moral o política. Esta tendencia es muy clara en la tradición marxista ("Los filósofos no han hecho más que interpretar de diversos modos el mundo, pero de lo que se trata; el punto, sin embargo, es cambiarlo"), pero también es central en el existencialismo y el posestructuralismo. * Un último rasgo característico de la filosofía continental es el énfasis en la metafilosofía. A raíz del desarrollo y el éxito de las ciencias naturales, los filósofos continentales a menudo han buscado redefinir el método y la naturaleza de la filosofía.​ En algunos casos (como en el idealismo alemán o la fenomenología), esto se manifiesta como una renovación de la visión tradicional de que la filosofía es la ciencia primera y fundacional, a priori. En otros casos (como la hermenéutica, la teoría crítica o el estructuralismo), se sostiene que la filosofía investiga un dominio que es irreductiblemente cultural o práctico. Algunos filósofos continentales (como Kierkegaard, Nietzsche, el último Heidegger o Derrida) dudan de que cualquier concepción de la filosofía pueda lograr coherentemente sus objetivos declarados. En última instancia, las tesis anteriores se derivan de una amplia tesis kantiana de que el conocimiento, la experiencia y la realidad están ligados y configurados por condiciones que se entienden mejor a través de la reflexión filosófica en lugar de la investigación exclusivamente empírica.​ (es)
  • Filosofia kontinentala Europa kontinentaleko XIX., XX. eta XXI. mendeko tradizio filosofikoen multzoari dagokio. Zentzu honetan, terminoa hizkuntza gisa ingelesa zeukaten filosofoen artean sortu zen XX. mendearen bigarren zatian. Hauek mugimendu analitikotik kanpo zeuden pentsalari eta tradizioei erreferentzia egiteko erabili zuten. Filosofia kontinentala Europa kontinentalean garatzen da nagusiki, hortik datorkio izena, bereziki Frantzia eta Alemanian. Bestalde, filosofia analitikoak jatorria Britainia Handian eta Estatu Batuetan izan zuen. Filosofia kontinentalaren ezaugarri nagusia espekulatiboagoa izatea da, historiari filosofia analitikoak baino garrantzia gehiago emateaz gain. Filosofia kontinentalak idealismo alemana, fenomenologia, existentzialismoa (eta bere aurrekariak, hala nola Kierkegaarden eta Nietzscheren pentsamoldeak), hermeneutika, estrukturalismoa, postestrukturalismoa, dekonstrukzioa, feminismo frantsesa, teoria psikoanalitikoa, Frankfurteko Eskolako teoria kritikoa eta marxismo okzidentalaren adarrak barne hartzen ditu. Mendearen lehen erdiko autore garrantzitsuenetako batzuk Edmund Husserl, Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Maurice Merleau-Ponty eta José Ortega y Gasset izan ziren; bigarren zatikoak, berriz, Michel Foucault, Albert Camus, Jacques Derrida, Hannah Arendt eta Gilles Deleuze. Frankfurteko Eskolaren ordezkari nagusiak Theodor Adorno, Walter Benjamin, Max Horkheimer, Herbert Marcuse eta Jürgen Habermas izan ziren. Zaila da mugimendu filosofiko hauetan guztietan komunak diren baieztapenak identifikatzea. Filosofía kontinental terminoak, filosofia analitiko terminoaren gisan, ez dauka definizio argirik. Simon Glendinningek proposatu zuen termino hau gutxiesgarria zela, ez deskriptiboa, eta errefusatutako filosofía okzidentalak edo filosofo analitikoen eskutik baztertuak izan diren teoriak etiketatzeko balio zuela. Dena den, Michael E. Rosen komunean dituzten aspektuak identifikatzen saiatu da. * Hasteko, filosofo kontinentalek ez dute sinesten natur zientziak fenomeno naturalak ulertzeko metodo bakar edo zehatzena direlako ideia (ikus zientifismoa). Honek euren ikerketak natur zientziei atxikita egiten dituzten filosofo analitiko askoren ideiekin kontrajartzen da. Filosofo kontinentalek diotenez, zientzia “teoriaren aurretik datorren esperientzia substratu” batetik eratortzen da eta metodo zientifikoek ez dute ahalbidetzen mundua bere osotasunean ulertzea. * Bigarrenik, filosofia kontinentalak “esperientzia posiblea”-ren kondizioak aldakorrak direla kontsideratzen du: hein batean kontestua, kokapen espazio-tenporala, hizkuntza, kultura edo historia bezalako faktoreen araberakoa. Gauzak horrela, filosofia kontinentalak historizismorako tendentzia bat dauka. Bere aldetik, filosofia analitikoak filosofia jatorri historikoaz bereizita analizatu daitezken arazo diskretuen baitan ulertzen du (era berean, zientzialariek uste dute zientziaren historia ez dela beharrezkoa ikerketa zientifikorako). Kontrara, filosofia kontinentalak “argudio filosofikoa jatorri historikoen baldintza testual eta kontestualengandik bereizi ezin daitekeela” uste du. * Hirugarren ezaugarri gisa, filosofia kontinentalak giza agentziak esperientzia posibleko baldintzak alda ditzakeela uste du: “giza esperientzia asmakuntza kontigentea bada, beste modu batzuetara sor daiteke”. Ondorioz, filosofo kontinentalek teoria eta praktikaren arteko batasunean interes handia erakutsi ohi dute; izan ere, euren ikerketa filosofikoak bilakaera pertsonal, moral edo politikoari lotuta joan daitezkeela uste baitute. Tendentzia hau oso garbi ikus daiteke tradizio marxistan (“filosofoek mundua modu desberdinetan interpretatu dute, baina garrantzitsuena hura aldatzea da”), baina baita ere existentzialismo eta postestrukturalismoan. * Azkenik, metafilosofiarengan egiten duten enfasia daukagu. Natur zientzien garapena eta arrakasta ardatz gisa hartuta, filosofo kontinentalek filosofiaren natura eta metodoari definizio berri bat emateko saiakera egin izan dute. Kasu batzuetan (idealismo alemana edota fenomenologia, esate baterako), hau ikuspegi tradizionalaren (filosofia lehen zientzia dela) berrikuntzan ikusten da. Beste kasu batzuetan, hala nola, hermeneutika, teoria kritikoa edo estrukturalismoan, filosofiak kulturalki edo praktikoki menderaezina den dominio bat ikertzen duela esaten da. Kierkegaard eta Nietzsche bezalako pentsalari kontinental batzuek duda egiten dute filosofiaren edozein kontzepziok bere helburuak bete ote ditzakeen. Azken finean, aipatutako tesiak ezagutza, esperientzia eta errealitatea, ikerketa enpiriko soilaren ordez, hausnarketa filosofikoaren bidez konfiguratzen diren baldintzei lotuta egotearen ideia kantiar zabaletatik datoz. (eu)
  • « Philosophie continentale » est un terme utilisé à l'origine par les philosophes de langue anglaise, notamment ceux qui se rattachent à la philosophie analytique, à plusieurs traditions philosophiques issues de l'Europe continentale (surtout l'Allemagne puis la France). Dans l'usage la philosophie continentale correspond à la tradition romano-germanique. Par opposition, l'autre philosophie est celle de tradition britannique. La philosophie asiatique est exclue de cette classification qui ne concerne que la philosophie occidentale. (fr)
  • Filsafat kontinental adalah sebuah julukan untuk mewakili tradisi kefilsafatan abad ke-19 dan abad ke-20 yang (umumnya) lahir di Eropa daratan. Julukan tersebut lahir untuk merepresentasikan keseluruhan tradisi kefilsafatan yang telah ditinggalkan atau tidak diperhatikan oleh tradisi filsafat analitik. Sebaliknya, tradisi kontinental mengabaikan juga filsafat analitik yang lahir umumnya pada negara-negara berbahasa Inggris seperti Inggris dan Amerika Serikat. Pembedaan tren tersebut dikarenakan problem fundamental yang dihadapi, , basis ide konseptual dan pendekatan yang berbeda di antara keduanya. Filsafat kontinental terdiri dari jaring-jaring gerakan seperti: ; fenomenologi; eksistensialisme (termasuk pendahulu-pendahulu ide eksistensialisme seperti Kierkegaard dan Nietzsche); hermeneutika; strukturalisme; pascastrukturalisme; ; psikoanalisis; (object-oriented ontology), dan; teori kritis mazhab Frankfurt dan cabang Marxisme lain. (in)
  • 大陸哲学(たいりくてつがく、英語:continental philosophy)とは、ドイツ及びフランスを中心とする大陸ヨーロッパ(Continental Europe)において19世紀以降主流となる現代哲学である。イギリスやアメリカを初めとする英語圏において19世紀後半から20世紀以降主流となる分析哲学に比較して呼称される。 (ja)
  • Con l'espressione filosofia continentale ci si riferisce generalmente ad una moltitudine di correnti filosofiche del XX secolo quali la psicoanalisi (in particolare Sigmund Freud), e il marxismo, la fenomenologia, l'esistenzialismo (in particolare Martin Heidegger), il post-strutturalismo e post-modernismo, decostruzionismo e la teoria critica come quella della scuola di Francoforte. Ci sono differenze talmente grandi tra queste scuole che sembra impossibile individuare una linea generale condivisa da tutte, che sarebbe la caratteristica principale della filosofia continentale. (it)
  • Continentale filosofie is een term die in de Angelsaksische wereld gebruikt wordt om er verschillende filosofische stromingen en tradities in de hedendaagse filosofie mee aan te duiden uit het vasteland van Europa, in het bijzonder uit Duitsland en Frankrijk. Het begrip wordt meestal gehanteerd in contrast met analytische filosofie. Stromingen waarop het kan duiden zijn Duits idealisme, levensfilosofie, fenomenologie, existentialisme, hermeneutiek, (post)structuralisme, feministische filosofie, het speculatief realisme, de kritische theorie (Frankfurter Schule) en enkele andere richtingen van Westers marxisme. Er bestaat geen duidelijke scheidslijn of definitie om uit te maken wat precies onder continentale filosofie valt. Over het algemeen valt te zeggen dat continentale filosofie samenhangt met de brede kantiaanse thesis dat de aard van kennis en ervaring gebonden zijn aan omstandigheden die niet direct toegankelijk zijn voor empirisch onderzoek. (nl)
  • 대륙 철학(大陸哲學, 영어: Continental philosophy, 독일어: Kontinentalphilosophie)은 오늘날의 용법에 따르면, 유럽 대륙을 중심으로 19세기에서 20세기에 걸쳐 형성된 철학의 전통으로, 동 시기에 영미권을 중심으로 형성된 분석 철학에 대립되는 분류이다. 이러한 용어는 20세기 중반에 영어권 철학자들부터 사용한 것으로, 그들은 이 용어가 분석 철학에 속하지 않은 전통과 사상가들을 언급하는 데 유용하다는 점을 발견하였다. 대륙철학은 다음의 학파나 주의를 포함한다: 독일 관념론, 현상학, 실존주의 (성립 이전의 키르케고르, 니체 등 포함), 해석학, 구조주의, 후기 구조주의, 해체주의, 페미니즘 철학, 정신분석학, 프랑크푸르트 학파의 비판 이론, 헤겔철학, 현대 마르크스주의 등이다. (ko)
  • Filozofia kontynentalna – termin pochodzący z anglosaskiej tradycji filozoficznej, odnoszący się do tradycji filozoficznych pozostających pod znacznym wpływem pewnej grupy filozofów Europy kontynentalnej XIX i XX w. Czasem słowo "kontynentalny" jest w historii filozofii używane do odróżnienia innych niż współczesne kierunków filozoficznych świata anglosaskiego i "kontynentalnej" Europy (np. rozróżnia się "oświecenie kontynentalne" i "oświecenie brytyjskie"). Przeważnie jednak używane jest dla odróżnienia pewnej niekoherentnej grupy kierunków filozoficznych (do której należą przede wszystkim klasyczny idealizm niemiecki, egzystencjalizm, hermeneutyka, fenomenologia, strukturalizm, postmodernizm, w pewnej mierze: marksizm, neotomizm i feminizm) od filozofii analitycznej – należy tu zauważyć, że filozofia analityczna we współczesnym anglosaskim świecie filozoficznym ma większe znaczenie, niż np. w niemieckim czy francuskim. Należy jednak zwrócić uwagę także na to, że poza krajami anglosaskimi istnieją także inne, w których filozofia analityczna zdobyła duże znaczenie – należą do nich zwłaszcza Polska, Austria i kraje skandynawskie. Ponadto wiele kierunków, które bywają uważane za "analityczne" może silnie inspirować się współczesną filozofią "nieanalityczną", a wiele kierunków uznawanych za "nieanalityczne" silnie inspirować się filozofią analityczną lub nawet (jak marksizm analityczny) być jej częścią. W zbliżonym znaczeniu używa się także terminów filozofia nieanalityczna, filozofia syntetyczna, a czasem nawet . Różnorodność filozofii "nieanalitycznej" uniemożliwia skonstruowanie jej definicji, definicje filozofii analitycznej różnią się zaś znacznie, przede wszystkim ze względu na historyczne przemiany rozumienia pojęcia analizy. W wielu syntetycznych ujęciach historii filozofii współczesnej podział filozofii XX-wiecznej na analityczną i "nieanalityczną" uznaje się za fundamentalny dla niej, mimo że przyczyny i rzeczywiste znaczenie tego podziału wciąż budzą kontrowersje interpretacyjne. Istnieją też opinie, że po dziesięcioleciach, gdy podział ten był ostry, nadeszły czasy, kiedy zanika – tak np. Marek Siemek pisze, że o ile jeszcze przed dwudziestu laty można było sensownie mówić o dychotomicznym podziale wszystkich filozofów na czytelników Wittgensteina i czytelników Heideggera, niemających żadnej płaszczyzny porozumienia między sobą, to dziś sytuacja ta uległa całkowitej odmianie. Zachowując całą symbolikę tych dwóch nazwisk można powiedzieć, że obecnie Wittgensteina i Heideggera czytają zazwyczaj właśnie ci sami ludzie, a co więcej, niektórzy z nich twierdzą, że obaj ci autorzy w dwóch różnych językach mówili mniej więcej to samo. (pl)
  • Kontinental filosofi är en term som myntades av engelsktalande filosofer för att beteckna olika filosofiska traditioner som starkt har influerats av vissa 1800- och 1900-talsfilosofer från Europas fastland. Termen används ofta som kontrast till analytisk filosofi. Vissa forskare menar att termen snarare är pejorativ än beskrivande. En synonym term, som inte anses pejorativ är modern europeisk filosofi. Enligt detta synsätt fungerar termen som en etikett på västerländska filosofiskolor som förkastas eller ogillas av analytiska filosofer. I Sverige finns enbart ett lärosäte som ägnar sig åt kontinental filosofi, filosofiinstitutionen vid Södertörns högskola. De högst heterogena traditioner som utgör kontinentalfilosofin innefattar tysk idealism, fenomenologi, existentialism och dess förgreningar, hermeneutik, strukturalism, poststrukturalism, fransk feminism, vissa varianter av västerländsk marxism samt Frankfurtskolans kritiska teori. (sv)
  • Filosofia continental é um termo de origem Anglo-Americana utilizado para denominar a filosofia não-analítica. Popularizou-se no âmbito da filosofia acadêmica analítica como um conjunto vagamente organizado de tendências filosóficas contemporâneas da europa continental, às vezes acompanhado de uma desqualificação do valor filosófico dessas produções, em comparação com os critérios da análise filosófica britânica. Por esta razão, não há uma definição consensual para o que constitui a 'tradição filosófica continental', com alguns autores até mesmo rejeitando a ideia de uma tradição continental, negando qualquer coerência interna entre essas tendências, e afirmando alternativamente que se trata mais de uma divisão cultural, acadêmica e histórica do que propriamente filosófica. Alguns pensadores comumente identificados como exemplos de filósofos continentais são - Hegel, Marx, Nietzsche, Husserl, Heidegger, Sartre, Gadamer, Derrida, Michel Foucault e Baudrillard. São também listadas como correntes continentais o hegelianismo, Marxismo, estruturalismo, pós-estruturalismo, a desconstrução, teoria crítica, hermenêutica, fenomenologia e o pós-modernismo. Críticas levantadas contra essas tentativas de organização da filosofia continental apontam, entre outras coisas, que são deixadas de fora correntes que foram relevantes no meio filosófico do continente mas não cativaram a atenção Anglo-Americana - entre elas o Personalismo, a Epistemologia Francesa, a Neoescolástica e outras formas de filosofia católica, por exemplo. É também criticada a forma como a ênfase na divisão entre filosofia analítica/continental torna invisíveis as inspirações comuns e intersecções entre ambas, como é o caso da fenomenologia, que apesar de citada como um método distintamente continental, está presente em autores analíticos centrais, como J. L. Austin, Gilbert Ryle e Ludwig Wittgenstein. Entretanto, apesar da origem e das críticas ao termo, a ideia de filosofia continental tem sido reividicada de maneira positiva por novos filósofos tanto dentro do espaço familiarmente continental quanto no ambiente acadêmico de hegemonia anaítica. Alguns filósofos franceses contemporâneas tem se descrito como continentais. No ambiente anglofóno, uma filosofia continental local é apresentada como uma nova onda na filosofia contemporânea. (pt)
  • Континентальная философия — термин, используемый для определения одной из двух главных «традиций» современной европейской философии. Такое название используется, чтобы отличить эту традицию от англо-американской или аналитической философии, потому что в то время, когда различие было впервые отмечено (в середине двадцатого столетия), континентальная философия была доминирующим стилем философии в континентальной Европе, в то время как аналитическая философия была преобладающим стилем в англоговорящем мире. (ru)
  • Континента́льна філосо́фія — термін, яким в англомовних країнах характеризують філософські школи та течії, що склалися в Європі впродовж 19 і 20 століть. Термін зародився у другій половині 20 ст. для охоплення усіх тих філософських рухів, що лежали за межами аналітичної філософії. До таких течій належать німецька класична філософія, феноменологія, екзистенціалізм та його попередники, наприклад, К'єркегор та Ніцше, герменевтика, структуралізм, постструктуралізм, французький фемінізм, психоаналіз, критична теорія Франкфуртської школи та інші напрямки західного марксизму. (uk)
  • 歐陸哲學指一些從歐洲大陸起源的相關哲學傳統,與英美的分析哲學為對照。歐陸哲學包括了現象學、存在主義、解释学、结构主义、後結構主義、後現代主義、解構,以及批判理論如法蘭克福學派、心理分析、尼采、絕大部分的馬克思主義與馬克思哲學流派。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageID
  • 309641 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 27600 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1122401651 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Filosofia continental és un terme que engloba diversos moviments filosòfics europeus dels segles XIX i XX. Específic del món cultural anglosaxó ("continental", aliè, per oposició a "insular" o britànic, propi), és usat pels filòsofs analítics anglosaxons per a agrupar tots aquells corrents filosòfics que es contraposen a la filosofia analítica. Tradicionalment s'ha inclòs en la filosofia continental l'idealisme alemany, la fenomenologia, l'existencialisme, l'hermenèutica, l'estructuralisme, el postestructuralisme, el feminisme, a la teoria crítica de l'Escola de Frankfurt, així com alguns corrents del marxisme. (ca)
  • « Philosophie continentale » est un terme utilisé à l'origine par les philosophes de langue anglaise, notamment ceux qui se rattachent à la philosophie analytique, à plusieurs traditions philosophiques issues de l'Europe continentale (surtout l'Allemagne puis la France). Dans l'usage la philosophie continentale correspond à la tradition romano-germanique. Par opposition, l'autre philosophie est celle de tradition britannique. La philosophie asiatique est exclue de cette classification qui ne concerne que la philosophie occidentale. (fr)
  • 大陸哲学(たいりくてつがく、英語:continental philosophy)とは、ドイツ及びフランスを中心とする大陸ヨーロッパ(Continental Europe)において19世紀以降主流となる現代哲学である。イギリスやアメリカを初めとする英語圏において19世紀後半から20世紀以降主流となる分析哲学に比較して呼称される。 (ja)
  • Con l'espressione filosofia continentale ci si riferisce generalmente ad una moltitudine di correnti filosofiche del XX secolo quali la psicoanalisi (in particolare Sigmund Freud), e il marxismo, la fenomenologia, l'esistenzialismo (in particolare Martin Heidegger), il post-strutturalismo e post-modernismo, decostruzionismo e la teoria critica come quella della scuola di Francoforte. Ci sono differenze talmente grandi tra queste scuole che sembra impossibile individuare una linea generale condivisa da tutte, che sarebbe la caratteristica principale della filosofia continentale. (it)
  • 대륙 철학(大陸哲學, 영어: Continental philosophy, 독일어: Kontinentalphilosophie)은 오늘날의 용법에 따르면, 유럽 대륙을 중심으로 19세기에서 20세기에 걸쳐 형성된 철학의 전통으로, 동 시기에 영미권을 중심으로 형성된 분석 철학에 대립되는 분류이다. 이러한 용어는 20세기 중반에 영어권 철학자들부터 사용한 것으로, 그들은 이 용어가 분석 철학에 속하지 않은 전통과 사상가들을 언급하는 데 유용하다는 점을 발견하였다. 대륙철학은 다음의 학파나 주의를 포함한다: 독일 관념론, 현상학, 실존주의 (성립 이전의 키르케고르, 니체 등 포함), 해석학, 구조주의, 후기 구조주의, 해체주의, 페미니즘 철학, 정신분석학, 프랑크푸르트 학파의 비판 이론, 헤겔철학, 현대 마르크스주의 등이다. (ko)
  • Континентальная философия — термин, используемый для определения одной из двух главных «традиций» современной европейской философии. Такое название используется, чтобы отличить эту традицию от англо-американской или аналитической философии, потому что в то время, когда различие было впервые отмечено (в середине двадцатого столетия), континентальная философия была доминирующим стилем философии в континентальной Европе, в то время как аналитическая философия была преобладающим стилем в англоговорящем мире. (ru)
  • Континента́льна філосо́фія — термін, яким в англомовних країнах характеризують філософські школи та течії, що склалися в Європі впродовж 19 і 20 століть. Термін зародився у другій половині 20 ст. для охоплення усіх тих філософських рухів, що лежали за межами аналітичної філософії. До таких течій належать німецька класична філософія, феноменологія, екзистенціалізм та його попередники, наприклад, К'єркегор та Ніцше, герменевтика, структуралізм, постструктуралізм, французький фемінізм, психоаналіз, критична теорія Франкфуртської школи та інші напрямки західного марксизму. (uk)
  • 歐陸哲學指一些從歐洲大陸起源的相關哲學傳統,與英美的分析哲學為對照。歐陸哲學包括了現象學、存在主義、解释学、结构主义、後結構主義、後現代主義、解構,以及批判理論如法蘭克福學派、心理分析、尼采、絕大部分的馬克思主義與馬克思哲學流派。 (zh)
  • الفلسفة القارية هي مجموعة من الآراء والتوجهات الفلسفية التي ظهرت في القرنين التاسع عشر والعشرين في أوروبا القارية. كان أول ظهور لهذا المصطلح بين الفلاسفة المتكلمين باللغة الإنجليزية في النصف الثاني من القرن العشرين، وذلك للإشارة إلى عدد من المفكرين وإلى عدد من التقاليد الفلسفية خارج المدرسة التحليلية. تتضمن الفلسفة القارية عدداً من المذاهب والمدارس الفلسفية مثل: المثالية الألمانية والظاهراتية والوجودية (من ضمنها آراء كيركغور ونيتشه) والتأويلية والبنيوية وما بعد البنيوية بالإضافة إلى آراء فرويد في التحليل النفسي والنظرية النقدية في مدرسة فرانكفورت والآراء المتعلقة بالماركسية الغربية. (ar)
  • Kontinentální filozofie je pojem vymezující filozofické proudy, metody a nauky od 19. století do současnosti, které se liší od analytické filozofie (převládající v anglo-americkém světě) a jejichž přední představitelé pochází z kontinentální Evropy a píší především německy a francouzsky. Mezi těmito mysliteli je obecně méně jednoty než mezi analytickými filozofy, kteří je původně takto označili, aby je od sebe odlišili. Přesto je ve vývoji kontinentální tradice určitá návaznost a tím pádem i spojující rysy, například důraz na základní význam subjektivní zkušenosti a/nebo historického kontextu, který problematizuje možnost objektivního poznání světa a člověka. Oproti analytické filozofii je tedy silněji propojena se společenskými a humanitními vědami než s přírodními vědami, matematikou a l (cs)
  • Kontinentalphilosophie (englisch continental philosophy) ist ein vor allem in der englischsprachigen Philosophie gebräuchlicher Sammelbegriff für verschiedene Strömungen der in Kontinentaleuropa (insbesondere Deutschland und Frankreich) betriebenen Philosophie, denen gemein ist, dass sie in empirisch und logisch-analytisch geprägten Schulen, wie sie lange Zeit im angelsächsischen Raum vorherrschten, kaum Anklang gefunden haben. Teils werden auch andere Unterscheidungskriterien, etwa methodischer, inhaltlicher oder institutioneller Art, vorgeschlagen. (de)
  • Continental philosophy is a term used to describe some philosophers and philosophical traditions that do not fall under the umbrella of analytic philosophy. However, there is no academic consensus on the definition of continental philosophy. Prior to the twentieth century, the term "continental" was used broadly to refer to philosophy from continental Europe. A different use of the term originated among English-speaking philosophers in the second half of the 20th century, who used it to refer to a range of thinkers and traditions outside the analytic movement. Continental philosophy includes German idealism, phenomenology, existentialism (and its antecedents, such as the thought of Kierkegaard and Nietzsche), hermeneutics, structuralism, post-structuralism, deconstruction, French feminism, (en)
  • La filosofía continental es un conjunto de tradiciones filosóficas de los siglos XIX, XX y XXI de Europa continental.​​ Este sentido, el término se originó entre los filósofos de habla inglesa en la segunda mitad del siglo XX, quienes lo utilizaron para referirse a una variedad de pensadores y tradiciones fuera del movimiento analítico. La filosofía continental se desarrolla principalmente en la Europa Continental (de ahí su nombre), sobre todo en Francia y Alemania, mientras que la filosofía analítica tiene su origen en los países anglosajones de Gran Bretaña y Estados Unidos. La filosofía continental se caracteriza por ser más especulativa y por dar más importancia a la historia que la filosofía analítica.2 La filosofía continental incluye el idealismo alemán, la fenomenología, el existe (es)
  • Filosofia kontinentala Europa kontinentaleko XIX., XX. eta XXI. mendeko tradizio filosofikoen multzoari dagokio. Zentzu honetan, terminoa hizkuntza gisa ingelesa zeukaten filosofoen artean sortu zen XX. mendearen bigarren zatian. Hauek mugimendu analitikotik kanpo zeuden pentsalari eta tradizioei erreferentzia egiteko erabili zuten. Filosofia kontinentala Europa kontinentalean garatzen da nagusiki, hortik datorkio izena, bereziki Frantzia eta Alemanian. Bestalde, filosofia analitikoak jatorria Britainia Handian eta Estatu Batuetan izan zuen. Filosofia kontinentalaren ezaugarri nagusia espekulatiboagoa izatea da, historiari filosofia analitikoak baino garrantzia gehiago emateaz gain. Filosofia kontinentalak idealismo alemana, fenomenologia, existentzialismoa (eta bere aurrekariak, hala nola (eu)
  • Filsafat kontinental adalah sebuah julukan untuk mewakili tradisi kefilsafatan abad ke-19 dan abad ke-20 yang (umumnya) lahir di Eropa daratan. Julukan tersebut lahir untuk merepresentasikan keseluruhan tradisi kefilsafatan yang telah ditinggalkan atau tidak diperhatikan oleh tradisi filsafat analitik. Sebaliknya, tradisi kontinental mengabaikan juga filsafat analitik yang lahir umumnya pada negara-negara berbahasa Inggris seperti Inggris dan Amerika Serikat. Pembedaan tren tersebut dikarenakan problem fundamental yang dihadapi, , basis ide konseptual dan pendekatan yang berbeda di antara keduanya. Filsafat kontinental terdiri dari jaring-jaring gerakan seperti: ; fenomenologi; eksistensialisme (termasuk pendahulu-pendahulu ide eksistensialisme seperti Kierkegaard dan Nietzsche); hermeneut (in)
  • Continentale filosofie is een term die in de Angelsaksische wereld gebruikt wordt om er verschillende filosofische stromingen en tradities in de hedendaagse filosofie mee aan te duiden uit het vasteland van Europa, in het bijzonder uit Duitsland en Frankrijk. Het begrip wordt meestal gehanteerd in contrast met analytische filosofie. Stromingen waarop het kan duiden zijn Duits idealisme, levensfilosofie, fenomenologie, existentialisme, hermeneutiek, (post)structuralisme, feministische filosofie, het speculatief realisme, de kritische theorie (Frankfurter Schule) en enkele andere richtingen van Westers marxisme. Er bestaat geen duidelijke scheidslijn of definitie om uit te maken wat precies onder continentale filosofie valt. Over het algemeen valt te zeggen dat continentale filosofie samenha (nl)
  • Filozofia kontynentalna – termin pochodzący z anglosaskiej tradycji filozoficznej, odnoszący się do tradycji filozoficznych pozostających pod znacznym wpływem pewnej grupy filozofów Europy kontynentalnej XIX i XX w. Czasem słowo "kontynentalny" jest w historii filozofii używane do odróżnienia innych niż współczesne kierunków filozoficznych świata anglosaskiego i "kontynentalnej" Europy (np. rozróżnia się "oświecenie kontynentalne" i "oświecenie brytyjskie"). Przeważnie jednak używane jest dla odróżnienia pewnej niekoherentnej grupy kierunków filozoficznych (do której należą przede wszystkim klasyczny idealizm niemiecki, egzystencjalizm, hermeneutyka, fenomenologia, strukturalizm, postmodernizm, w pewnej mierze: marksizm, neotomizm i feminizm) od filozofii analitycznej – należy tu zauważyć, (pl)
  • Filosofia continental é um termo de origem Anglo-Americana utilizado para denominar a filosofia não-analítica. Popularizou-se no âmbito da filosofia acadêmica analítica como um conjunto vagamente organizado de tendências filosóficas contemporâneas da europa continental, às vezes acompanhado de uma desqualificação do valor filosófico dessas produções, em comparação com os critérios da análise filosófica britânica. Por esta razão, não há uma definição consensual para o que constitui a 'tradição filosófica continental', com alguns autores até mesmo rejeitando a ideia de uma tradição continental, negando qualquer coerência interna entre essas tendências, e afirmando alternativamente que se trata mais de uma divisão cultural, acadêmica e histórica do que propriamente filosófica. (pt)
  • Kontinental filosofi är en term som myntades av engelsktalande filosofer för att beteckna olika filosofiska traditioner som starkt har influerats av vissa 1800- och 1900-talsfilosofer från Europas fastland. Termen används ofta som kontrast till analytisk filosofi. Vissa forskare menar att termen snarare är pejorativ än beskrivande. En synonym term, som inte anses pejorativ är modern europeisk filosofi. Enligt detta synsätt fungerar termen som en etikett på västerländska filosofiskolor som förkastas eller ogillas av analytiska filosofer. I Sverige finns enbart ett lärosäte som ägnar sig åt kontinental filosofi, filosofiinstitutionen vid Södertörns högskola. (sv)
rdfs:label
  • Continental philosophy (en)
  • فلسفة قارية (ar)
  • Filosofia continental (ca)
  • Kontinentální filozofie (cs)
  • Kontinentalphilosophie (de)
  • Filosofía continental (es)
  • Filosofia kontinental (eu)
  • Philosophie continentale (fr)
  • Filsafat kontinental (in)
  • Filosofia continentale (it)
  • 대륙 철학 (ko)
  • 大陸哲学 (ja)
  • Continentale filosofie (nl)
  • Filozofia kontynentalna (pl)
  • Filosofia continental (pt)
  • Континентальная философия (ru)
  • Kontinental filosofi (sv)
  • 歐陸哲學 (zh)
  • Континентальна філософія (uk)
rdfs:seeAlso
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:academicDiscipline of
is dbo:era of
is dbo:influencedBy of
is dbo:mainInterest of
is dbo:nonFictionSubject of
is dbo:philosophicalSchool of
is dbo:region of
is dbo:wikiPageDisambiguates of
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is dbp:discipline of
is dbp:field of
is dbp:influences of
is dbp:mainInterests of
is dbp:region of
is dbp:schoolTradition of
is dbp:subDiscipline of
is dbp:subject of
is dc:subject of
is owl:differentFrom of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License