| dbo:abstract
|
- Dins l'àmbit de la música clàssica (també dita música acadèmica, culta o erudita), la música contemporània és aquella que comença com a continuació de moviment vigents a finals del segle xix, com el romanticisme o postromanticisme de Serguei Rakhmàninov, Gustav Mahler o Richard Strauss, l'impressionisme de Claude Debussy o Maurice Ravel, i els fervors del nacionalisme a l'Amèrica Llatina, Nord-amèrica i Europa. A partir de la segona dècada del segle, la forma i el lloc que havia ocupat la música durant els passats tres segles en la societat van canviar per sempre amb la irrupció del modernisme musical. Es va posar fi al període anomenat de pràctica comuna i es va entrar en una nova era musical de constant recerca de l'originalitat i trencament amb la tradició. Això generà una enorme diversitat de gèneres i moviments de difícil categorització i definició, que en l'últim quart de segle, amb la decadència dels valors de la modernitat, es fa pràcticament indissociable d'altres tendències com el jazz o el rock, per la creixent massificació i globalització de la cultura popular. (ca)
- الموسيقى الكلاسيكية المعاصرة هي موسيقى كلاسيكية خاصة بيومنا هذا. في بداية القرن الحادي والعشرين، كانت تشير عمومًا إلى الأنماط الحديثة لموسيقى ما بعد النغمية بعد وفاة أنتون ويبيرن، واشتملت على موسيقى سيريالية (serial music) وموسيقى إلكترونية وموسيقى تجريبية وموسيقى تقليلية. تشتمل الأنماط الأحدث من الموسيقى على الموسيقى الشبحية وموسيقى ما بعد التقليلية. (ar)
- Termín soudobá vážná hudba (v řadě jazyků soudobá klasická, v dalších soudobá nebo nová) není označení uměleckého směru či stylu, ale definuje širokou škálu hudebních děl, jejichž základní formální charakteristika odráží vývoj evropské hudby a je vytvářena v současné době[kdy?]. (Pozn.: výraz „vážná“ hudba se užívá pouze v češtině, slovenštině a polštině, terminologie jiných jazyků tento název nezná). V tomto kontextu jde o veškerou hudební tvorbu evropského typu, vytvořenou od roku 1975 do současnosti. Nad označením probíhala velmi dlouhou dobu debata, zda přece jen tento široký okruh nepovažovat za hudební styl nebo ho vyhradit pouze vysloveně novým či avantgardním hudebním směrům. Dodnes užití významu není zcela jednotné. Někdy je pro uživatele synonymem pro „moderní“, někdy označuje pouze žijící skladatele a jejich díla. Neexistuje tedy univerzálně přijaté kritérium pro jeho užití, protože však slovo značí v první řadě časový rámec, většina encyklopedických prací se drží tohoto primárního, i když de facto svou členitostí prakticky nenaplnitelného kritéria, tedy veškeré klasické hudby evropského typu včetně jejích nejrůznějších aplikací či pojetí, vytvořené v poslední čtvrtině 20. století a ve století současném. (cs)
- Nuntempa klasika muziko povas esti komprenita kiel apartenanta al la periodo kiu startis en la mezo de 1970-aj jaroj al la 1990-aj jaroj, kiu inkludas modernisman, postmodernisman, , kaj . Tamen, la termino povas ankaŭ esti uzata en pli larĝa senco por referenci al ĉiuj muzikaj formoj de post-1945. Gravaj muzikoj por kompreni ties fonon estus Pierre Boulez kaj Karlheinz Stockhausen. Por la centra epoko gravus John Cage, Henry Cowell, Philip Glass, kaj aliaj. (eo)
- Contemporary classical music is classical music composed close to the present day. At the beginning of the 21st century, it commonly referred to the post-1945 modern forms of post-tonal music after the death of Anton Webern, and included serial music, electronic music, experimental music, and minimalist music. Newer forms of music include spectral music, and post-minimalism. (en)
- La música académica contemporánea es la que se ha creado a partir de la retirada del modernismo musical a mediados de los años setenta, aunque en ocasiones se suele incluir de forma más amplia a todas las formas de la música postonal luego de la muerte de Anton Webern y del término de la Segunda Guerra Mundial (1939-1945). Es materia de un arduo debate si el término se debería aplicar a música de cualquier estilo, o si se le aplica exclusivamente a los compositores de música de vanguardia. (es)
- La musique contemporaine représente les différents courants de musique savante apparus après la fin de la Seconde Guerre mondiale. Certains de ces courants ont emprunté des voies nouvelles en dehors du système tonal. À partir des années 1950, l’émergence de mutations dans les formes d'écriture musicale laisse entrevoir une nouvelle tendance de la composition. Ces mutations sont en fait caractéristiques de toutes celles qui ont traversé le siècle : un langage musical en crise (indétermination d’un côté, sérialisme généralisé de l’autre), et des recherches qui développent de nouvelles formes d’expression (musique électronique, mixte), pour aboutir à de nouveaux concepts (notions fondamentales d’acoustique, notions d’objets sonores et musicaux). Un autre apport, des instrumentistes eux-mêmes, est celui des modes de jeu qui sur la base de la lutherie traditionnelle développe également l'espace du timbre instrumental. (fr)
- 현대의 클래식 음악은 현대로 이어진 클래식 음악이다. 이 범위에 대하여 현재로는 별다른 정설이 없다. ‘현대 음악’이라는 말이 ‘바로크 음악’ 등과 같이 음악사적 양식 개념을 토대로 하고 있지 않다는 점과 지금의 현재가 바로 현대라는 것, 그리고 클래식 음악의 시대 개념을 받아들이는 사람들의 견해에 따라 큰 차가 생기기 때문에 명확한 정설을 짓기는 어려운 것이다. 영어의 ‘현대 음악’에 해당하는 modern music(근대 음악), contemporary music(현대 음악), 20th-century classical music(20세기 음악) 등이 가리키는 내용은 모호하다. ‘contemporary music (현대 음악)’이 연대적으로 명확한 듯하나 영어 이름 'contemporary music' 은 기본적으로 1975년부터 현재까지의 시기만 가리키기 때문에 약간 모호하긴 하지만 그래도 20세기 (1975년-1999년) 와 21세기 (2000년-현재)를 같이 포함하기도 하다. 현대 음악의 시대는 크게 19세기 말부터 1차 대전까지, 2차 대전까지, 그리고 그 이후로 구분할 수 있다. (ko)
- 現代音楽（げんだいおんがく）は、西洋クラシック音楽の流れであり20世紀後半から現在に至る音楽を指す。ドイツ語では「Neue Musik」、英語では「20th century classical music」などと表記されるようにその定義も非常に曖昧・抽象的であり、他の時代の西洋音楽史の区分のように、様式によって区分されたものではない。現代音楽は調性をはじめとする従来の音楽様式を否定・更新した先鋭的な音楽を指すことが多い。最も顕著な特徴は無調への傾倒と不協和音の多用である。 現代音楽という用語はその技法が考えられた年代のことを示し、楽曲が公開（リリース）された時期を示す物では無い。主に近代音楽以前の技法により作曲されたポップ・ミュージックやジャズ、ロックなど現代における音楽全般の区分については、現代の音楽の項を参照のこと（隣接他分野の音楽については後述）。また地域別の動向も参照のこと。 (ja)
- Eigentijdse muziek, ook wel hedendaagse muziek genoemd, is alle muziek die gemaakt is vanaf 1900. Binnen de eigentijdse muziek vallen:
* Eigentijdse klassieke muziek (klassieke muziek van na 1975)
* Klassieke muziek uit de 20e eeuw ("modern klassiek", klassieke muziek vanaf 1900)
* Popmuziek
* Experimentele muziek gemaakt na 1900
* Wereldmuziek gemaakt na 1900 Veelal wordt vervangend de term popmuziek gebruikt, maar dat is meestal niet juist, omdat die term impliceert dat alle hedendaagse muziek tevens populair zou zijn. Tevens kan gesteld worden dat moderne klassieke stromingen als minimal music, Musique Concrète en soundscape tot de eigentijdse muziek gerekend kunnen worden, waar deze doorgaans niet tot de popmuziek gerekend worden. Ook veel wereldmuziek en experimentele muziek valt binnen de categorie eigentijdse muziek als deze na grofweg 1900 gecomponeerd is. (nl)
- Nella storia della musica, la musica classica contemporanea, o più semplicemente musica contemporanea, è la musica composta dalla fine della Seconda guerra mondiale a oggi. Può essere considerato come un genere di musica colta, a sua volta suddiviso in diversi sottogeneri e correnti che si sono sviluppati a partire dagli anni '40 fino ai giorni nostri, alla ricerca di vie al di fuori del sistema tonale in uso in Occidente dal XVII secolo. Affonda le sue radici nella musica romantica, alla quale si contrappone, e nella musica moderna di inizio XX secolo (atonalità, dodecafonia, Seconda scuola di Vienna ecc.), della quale costituisce uno sviluppo. Il dibattito sull'uso della definizione è ancora aperto, in quanto alcuni comprendono in questa categoria tutta la musica composta ai giorni nostri, indipendentemente dallo stile adottato, mentre altri ne focalizzano l'uso sulla musica d'avanguardia. Un'altra differenza consiste nell'includere nella musica contemporanea tutta la musica composta nel XX e nel XXI secolo, o solo quella composta da autori viventi. Alla musica contemporanea sono dedicati numerosi festival specializzati, come il Festival di Musica Contemporanea di Donaueschingen, la stagione concertistica dell'Ensemble InterContemporain, il Festival di Aix-en-Provence, quello di Lucerna, la rassegna Wien Modern, il Festival Ultima di Oslo, il Festival di Musica Contemporanea di Huddersfield, il Festival musicale di Aspen, il Festival di Musica Contemporanea della Sydney Symphony, il Festival della (SIMC), la Biennale Musica di Venezia, il Festival della Musica Contemporanea Italiana di Forlì, le rassegne Milano Musica e Traiettorie di Parma, il Festival Pontino di Latina, il festival Tempo Reale di Firenze e il festival Nuovi Spazi Musicali originariamente di Roma, spostato recentemente ad Ascoli Piceno. Alcuni compositori di musica contemporanea hanno scritto anche musiche per il cinema, per il teatro e per la danza. (it)
- 現代の音楽（げんだいのおんがく）は、リアルタイムで制作される音楽の全般を指す。 (ja)
- Eigentijdse klassieke muziek is klassieke muziek die gecomponeerd is na 1975. Deze periode wordt ook wel postmodern genoemd en heeft vaak overlap met andere eigentijdse kunstmuziek. (nl)
- Muzyka współczesna – dosłownie: muzyka tworzona współcześnie, dzisiaj. Potocznie jednak sformułowanie to używane jest wobec muzyki skomponowanej w XX wieku, przez muzykologów nazywanej raczej modernistyczną, ewentualnie awangardową, a w powszechnym rozumieniu odbieranej jako „nowoczesna”. Pojęcia te stosowane są wobec sztuki od końca XIX wieku w wyniku narastającego zdezorientowania szerokiej publiczności coraz bardziej indywidualną i coraz częściej zmieniającą się muzyką, której większość publiczności osłuchanej z muzyką XVIII i XIX wieku nie potrafiła zaakceptować. Zasadniczym argumentem podnoszonym przeciwko nowym utworom była (i nadal bywa) ich dysonansowość. Z muzyką współczesną – wyrosłą z muzyki klasycznej – kojarzą się pojęcia oznaczające rozmaite kierunki, style i techniki, takie jak:
* impresjonizm
* ekspresjonizm
* surrealizm
* neoklasycyzm
* witalizm
* bruityzm
* futuryzm
* prymitywizm
* muzyka dodekafoniczna
* serializm
* punktualizm
* aleatoryzm
* minimalizm
* muzyka mikrotonowa (np. ćwierćtonowa)
* muzyka stochastyczna
* sonoryzm
* spektralizm
* nowa złożoność
*
*
* happening
*
* muzyka konkretna
* muzyka elektroniczna
* postmodernizm Na muzykę komponowaną współcześnie narzekano od czasów Monteverdiego, ale rozbieżności między przyzwyczajeniami i oczekiwaniami publiczności a pomysłowością kompozytorów nasiliły się pod koniec XIX wieku. Dla muzyków poszukujących nowych środków wyrazu ukształtowany ponad sto lat wcześniej system dur-moll był zasadniczym ograniczeniem. Pierwszym, który świadomie zburzył strukturę tonalną był Arnold Schönberg, dając początek muzyce dodekafonicznej. Uczniowie Schoenberga i jego następcy, przede wszystkim Alban Berg i Anton Webern rozwinęli jego koncepcję. W drugiej połowie XX wieku dalszą konsekwencją dodekafonii było powstanie serializmu i punktualizmu. Równolegle do Schoenberga powstały też inne koncepcje rezygnujące z tonalności, których autorami byli Charles Ives i Edgar Varèse. Innym sposobem przezwyciężenia systemu tonalnego była mikrotonowość, reprezentowana przez Aloisa Háby i Harry’ego Partcha. Rozwój technologii elektronicznej i nagraniowej spowodował rozwój muzyki konkretnej (1948 – Pierre Schaeffer) i elektronicznej (1953 – Herbert Eimert i Karlheinz Stockhausen). Kierunki te, oparte na technice elektronicznego przetwarzania i montażu dźwięków na taśmie magnetofonowej, w późniejszych latach określano wspólnie mianem muzyki eksperymentalnej. W latach 50. powstało kilka znaczących ośrodków – najczęściej przy rozgłośniach radiowych (Kolonia, Paryż, Mediolan) i uniwersytetach (Columbia-Princeton). W 1957 roku w Warszawie powstało Studio Eksperymentalne Polskiego Radia. Najwybitniejszym przedstawicielem tego kierunku w muzyce polskiej jest Bogusław Schaeffer. Niejako na przekór tym eksperymentom tworzył się nurt neoklasyczny, który początkowo był powrotem do klasycznej równowagi środków kompozytorskich i wyrazu dzieła, a z czasem wszedł do arsenału środków stylistycznych jako jedna z technik . Ważnym kierunkiem w muzyce współczesnej lat 60. i 70. był minimalizm zainicjowany przez Terry’ego Rileya, Steve’a Reicha i Philipa Glassa. Kierunek ten popularność zyskał dopiero w latach osiemdziesiątych, kiedy ustępował tworzącym się nie tylko na gruncie muzyki kierunkom postmodernistycznym, których istotną cechą jest wzajemne oddziaływanie pomiędzy współczesną muzyką poważną a muzyką jazzową i rockową oraz odkrywanie dorobku nieeuropejskich kultur muzycznych (muzyka świata). Obecnie w muzyce współczesnej jest bardzo wiele zróżnicowanych kierunków. W Polsce, przykładowo, można wskazać na kilka odmiennych stylistyk reprezentowanych przez kompozytorów różnych pokoleń: prosta, tradycyjnie brzmiąca muzyka Wojciecha Kilaraostentacyjne nawiązywanie do postromantyzmu przez Krzysztofa Pendereckiegodrapieżny minimalizm Henryka M. Góreckiegotradycyjna narracja „opowiadana” indywidualnym językiem Krzysztofa Meyeradeformacja tradycji w utworach Pawła Szymańskiegoinstalacje, improwizacje i performance Krzysztofa Knittlamozaika tonalnych, atonalnych i inspirowanych rockiem epizodów w utworach Pawła Mykietynalife electronic Agaty Zubel Obraz współczesnej muzyki dopełniają całkowicie nowe nurty wywodzące się z tradycji innych niż muzyka poważna takich jak jazz, rock, new age czy world music. (pl)
- Música contemporânea é a música dos séculos XX e XXI, posterior ao movimento impressionista e aos vários nacionalismos. Não há uma tendência uniforme na música contemporânea. Pode-se, contudo, mencionar duas vertentes: a da música de vanguarda - que compreende sobretudo o experimentalismo - e as tendências neoclássicas e neo-românticas (chamadas "conservadoras"), dentre as quais se destacam compositores como Arvo Pärt e Krzysztof Penderecki, que representam uma reação ao experimentalismo e o retorno à linguagem tonal. Embora na questão ainda haja grande preconceito, como ocorre quando do nascimento de novas tendências artísticas, também podem-se destacar a música eletrônica, criada na Alemanha da década de 1950 e responsável pela geração de novíssimos e curiosos sons, surgidos eletronicamente ou manipulados através de outros instrumentos ou objetos, que são incorporados à música e explorados em larga escala. A música contemporânea valorizava especialmente a inovação e a criatividade. Considera-se que o período contemporâneo, na música, inicia-se com o impressionismo (1910 – 1920), dominado por compositores franceses. Entre os vários tipos de música contemporânea, destacam-se a música eletrônica (aquela que é criada ou modificada através do uso de equipamentos e instrumentos eletrónicos, tais como sintetizadores, gravadores digitais, computadores ou softwares de composição); e a música aleatória, que, como o nome diz, fica sob a responsabilidade do músico executante, o qual, em alguns casos, só precisa obedecer à ideia mais geral que inspirará a música, um sentimento ou um acontecimento histórico, o que requer, porém, imensa habilidade musical, imaginação e criatividade. Entre os mais importantes compositores da música contemporânea, incluem-se: Karlheinz Stockhausen, considerado um dos maiores compositores do final do século XX, suas obras revolucionam a percepção de ritmo, melodia e harmonia. De suas obras mais ousadas, destacam-se o Quarteto de cordas com helicópteros, (em alemão, Helikopter-Streichquartett), que é realmente tocado por um quarteto de cordas e quatro helicópteros, sendo o resultado de um trabalho de mais de dez anos; e a ópera Licht, baseada em textos sânscritos e budistas e que tem suas partes distribuídas nos dias da semana. , homem de múltiplos talentos, falava 12 línguas e rodeou-se de um mundo tonal silencioso e misterioso, incompreensível para os seus contemporâneos. (pt)
- Современная классическая музыка (англ. contemporary classical music) — музыка, написанная в середине 1970-х — первой половине 1990-х годов и включающая модернистскую, постмодернистскую, неоромантическую и плюралистическую музыку. Тем не менее этот термин может также использоваться в более широком смысле — для обозначения всех музыкальных форм, написанных после 1945 года, включая академическую музыку XX века. В настоящее время самый распространённый вид современной классической музыки — академическая музыка XXI века. (ru)
- 當代古典音樂（英語：Contemporary classical music），通常是指由1970年代中期至1990年代早期創作的新音樂（德語：Neue Musik），包含著現代主義音樂、、和折衷主義等風格。不過有時當代古典音樂可以泛指1945年之後的作品。當代古典音樂的風格多樣，由前衛音樂開始打破了許多以前人們對於何謂音樂的觀念，到今天各種風格百花齊放，再也沒有一個統一的時代風格。 (zh)
- Сучасна академічна музика — класична музика, складена близько до наших днів. До неї включають також серійну музику, електронну музику, експериментальну музику та мінімалістичну музику. Новіші форми музики включають спектральну музику та пост-мінімалізм . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الموسيقى الكلاسيكية المعاصرة هي موسيقى كلاسيكية خاصة بيومنا هذا. في بداية القرن الحادي والعشرين، كانت تشير عمومًا إلى الأنماط الحديثة لموسيقى ما بعد النغمية بعد وفاة أنتون ويبيرن، واشتملت على موسيقى سيريالية (serial music) وموسيقى إلكترونية وموسيقى تجريبية وموسيقى تقليلية. تشتمل الأنماط الأحدث من الموسيقى على الموسيقى الشبحية وموسيقى ما بعد التقليلية. (ar)
- Nuntempa klasika muziko povas esti komprenita kiel apartenanta al la periodo kiu startis en la mezo de 1970-aj jaroj al la 1990-aj jaroj, kiu inkludas modernisman, postmodernisman, , kaj . Tamen, la termino povas ankaŭ esti uzata en pli larĝa senco por referenci al ĉiuj muzikaj formoj de post-1945. Gravaj muzikoj por kompreni ties fonon estus Pierre Boulez kaj Karlheinz Stockhausen. Por la centra epoko gravus John Cage, Henry Cowell, Philip Glass, kaj aliaj. (eo)
- Contemporary classical music is classical music composed close to the present day. At the beginning of the 21st century, it commonly referred to the post-1945 modern forms of post-tonal music after the death of Anton Webern, and included serial music, electronic music, experimental music, and minimalist music. Newer forms of music include spectral music, and post-minimalism. (en)
- La música académica contemporánea es la que se ha creado a partir de la retirada del modernismo musical a mediados de los años setenta, aunque en ocasiones se suele incluir de forma más amplia a todas las formas de la música postonal luego de la muerte de Anton Webern y del término de la Segunda Guerra Mundial (1939-1945). Es materia de un arduo debate si el término se debería aplicar a música de cualquier estilo, o si se le aplica exclusivamente a los compositores de música de vanguardia. (es)
- 현대의 클래식 음악은 현대로 이어진 클래식 음악이다. 이 범위에 대하여 현재로는 별다른 정설이 없다. ‘현대 음악’이라는 말이 ‘바로크 음악’ 등과 같이 음악사적 양식 개념을 토대로 하고 있지 않다는 점과 지금의 현재가 바로 현대라는 것, 그리고 클래식 음악의 시대 개념을 받아들이는 사람들의 견해에 따라 큰 차가 생기기 때문에 명확한 정설을 짓기는 어려운 것이다. 영어의 ‘현대 음악’에 해당하는 modern music(근대 음악), contemporary music(현대 음악), 20th-century classical music(20세기 음악) 등이 가리키는 내용은 모호하다. ‘contemporary music (현대 음악)’이 연대적으로 명확한 듯하나 영어 이름 'contemporary music' 은 기본적으로 1975년부터 현재까지의 시기만 가리키기 때문에 약간 모호하긴 하지만 그래도 20세기 (1975년-1999년) 와 21세기 (2000년-현재)를 같이 포함하기도 하다. 현대 음악의 시대는 크게 19세기 말부터 1차 대전까지, 2차 대전까지, 그리고 그 이후로 구분할 수 있다. (ko)
- 現代音楽（げんだいおんがく）は、西洋クラシック音楽の流れであり20世紀後半から現在に至る音楽を指す。ドイツ語では「Neue Musik」、英語では「20th century classical music」などと表記されるようにその定義も非常に曖昧・抽象的であり、他の時代の西洋音楽史の区分のように、様式によって区分されたものではない。現代音楽は調性をはじめとする従来の音楽様式を否定・更新した先鋭的な音楽を指すことが多い。最も顕著な特徴は無調への傾倒と不協和音の多用である。 現代音楽という用語はその技法が考えられた年代のことを示し、楽曲が公開（リリース）された時期を示す物では無い。主に近代音楽以前の技法により作曲されたポップ・ミュージックやジャズ、ロックなど現代における音楽全般の区分については、現代の音楽の項を参照のこと（隣接他分野の音楽については後述）。また地域別の動向も参照のこと。 (ja)
- 現代の音楽（げんだいのおんがく）は、リアルタイムで制作される音楽の全般を指す。 (ja)
- Eigentijdse klassieke muziek is klassieke muziek die gecomponeerd is na 1975. Deze periode wordt ook wel postmodern genoemd en heeft vaak overlap met andere eigentijdse kunstmuziek. (nl)
- Современная классическая музыка (англ. contemporary classical music) — музыка, написанная в середине 1970-х — первой половине 1990-х годов и включающая модернистскую, постмодернистскую, неоромантическую и плюралистическую музыку. Тем не менее этот термин может также использоваться в более широком смысле — для обозначения всех музыкальных форм, написанных после 1945 года, включая академическую музыку XX века. В настоящее время самый распространённый вид современной классической музыки — академическая музыка XXI века. (ru)
- 當代古典音樂（英語：Contemporary classical music），通常是指由1970年代中期至1990年代早期創作的新音樂（德語：Neue Musik），包含著現代主義音樂、、和折衷主義等風格。不過有時當代古典音樂可以泛指1945年之後的作品。當代古典音樂的風格多樣，由前衛音樂開始打破了許多以前人們對於何謂音樂的觀念，到今天各種風格百花齊放，再也沒有一個統一的時代風格。 (zh)
- Сучасна академічна музика — класична музика, складена близько до наших днів. До неї включають також серійну музику, електронну музику, експериментальну музику та мінімалістичну музику. Новіші форми музики включають спектральну музику та пост-мінімалізм . (uk)
- Dins l'àmbit de la música clàssica (també dita música acadèmica, culta o erudita), la música contemporània és aquella que comença com a continuació de moviment vigents a finals del segle xix, com el romanticisme o postromanticisme de Serguei Rakhmàninov, Gustav Mahler o Richard Strauss, l'impressionisme de Claude Debussy o Maurice Ravel, i els fervors del nacionalisme a l'Amèrica Llatina, Nord-amèrica i Europa. (ca)
- Termín soudobá vážná hudba (v řadě jazyků soudobá klasická, v dalších soudobá nebo nová) není označení uměleckého směru či stylu, ale definuje širokou škálu hudebních děl, jejichž základní formální charakteristika odráží vývoj evropské hudby a je vytvářena v současné době[kdy?]. (Pozn.: výraz „vážná“ hudba se užívá pouze v češtině, slovenštině a polštině, terminologie jiných jazyků tento název nezná). V tomto kontextu jde o veškerou hudební tvorbu evropského typu, vytvořenou od roku 1975 do současnosti. (cs)
- La musique contemporaine représente les différents courants de musique savante apparus après la fin de la Seconde Guerre mondiale. Certains de ces courants ont emprunté des voies nouvelles en dehors du système tonal. Un autre apport, des instrumentistes eux-mêmes, est celui des modes de jeu qui sur la base de la lutherie traditionnelle développe également l'espace du timbre instrumental. (fr)
- Nella storia della musica, la musica classica contemporanea, o più semplicemente musica contemporanea, è la musica composta dalla fine della Seconda guerra mondiale a oggi. Può essere considerato come un genere di musica colta, a sua volta suddiviso in diversi sottogeneri e correnti che si sono sviluppati a partire dagli anni '40 fino ai giorni nostri, alla ricerca di vie al di fuori del sistema tonale in uso in Occidente dal XVII secolo. Alcuni compositori di musica contemporanea hanno scritto anche musiche per il cinema, per il teatro e per la danza. (it)
- Eigentijdse muziek, ook wel hedendaagse muziek genoemd, is alle muziek die gemaakt is vanaf 1900. Binnen de eigentijdse muziek vallen:
* Eigentijdse klassieke muziek (klassieke muziek van na 1975)
* Klassieke muziek uit de 20e eeuw ("modern klassiek", klassieke muziek vanaf 1900)
* Popmuziek
* Experimentele muziek gemaakt na 1900
* Wereldmuziek gemaakt na 1900 (nl)
- Muzyka współczesna – dosłownie: muzyka tworzona współcześnie, dzisiaj. Potocznie jednak sformułowanie to używane jest wobec muzyki skomponowanej w XX wieku, przez muzykologów nazywanej raczej modernistyczną, ewentualnie awangardową, a w powszechnym rozumieniu odbieranej jako „nowoczesna”. Pojęcia te stosowane są wobec sztuki od końca XIX wieku w wyniku narastającego zdezorientowania szerokiej publiczności coraz bardziej indywidualną i coraz częściej zmieniającą się muzyką, której większość publiczności osłuchanej z muzyką XVIII i XIX wieku nie potrafiła zaakceptować. Zasadniczym argumentem podnoszonym przeciwko nowym utworom była (i nadal bywa) ich dysonansowość. (pl)
- Música contemporânea é a música dos séculos XX e XXI, posterior ao movimento impressionista e aos vários nacionalismos. Não há uma tendência uniforme na música contemporânea. Pode-se, contudo, mencionar duas vertentes: a da música de vanguarda - que compreende sobretudo o experimentalismo - e as tendências neoclássicas e neo-românticas (chamadas "conservadoras"), dentre as quais se destacam compositores como Arvo Pärt e Krzysztof Penderecki, que representam uma reação ao experimentalismo e o retorno à linguagem tonal. Entre os mais importantes compositores da música contemporânea, incluem-se: (pt)
|
