| dbo:abstract
|
- Quart membre, i el més destacat, de la notable nissaga Cavaillé d'orgueners llenguadocians. Va néixer a Montpeller el 4 de febrer de 1811, fill de i net de Joan Pere Cavaillé. Només amb onze anys ja ajuda el germà Vincent, el pare i l'avi en la restauració del l'orgue de Nimes (1822). També hi col.laborarà en l'acabament de l'orgue de la seu de Lleida (1830) (destruït duran la guerra civil de 1936-1939). A partir de 1830 es dedica a l'estudi de les matemàtiques i inventa, amb la col·laboració del pare i del germà, un nou instrument de teclat semblant a la filharmònica, que bategen amb el nom de poikilorgue, que significa instrument de matisos variats i que fou la base dels futurs harmòniums Mustel. Encoratjats per Rossini, que l'havia sentit en una representació de l'opera de Giacomo Meyerber, Robert le Diable, que dirigia a Tolosa de Llenguadoc, la família s'instal.la a París (1833), on hi obren el taller de construcció d'orgues Maison A. Cavaillé-Coll, que Aristides dirigirà fins a la seva mort (1899). El taller dels Cavaillé-Coll adquireix notorietat gràcies a haver-se adjudicat el concurs obert per a la construcció del gran orgue de l'abadia reial de Saint-Denis. Aquest instrument de dimensions colosals, acabat el 1841, mostra en embrió el geni innovador del jove Aristides: incorporació de la màquina pneumàtica de C. S. Barker per tal d'alleugerir l'esforç de prémer les tecles, la gran riquesa dels jocs harmònics i la variació de matisos, l'ús de pressions múltiples segons els diversos cossos de l'orgue i la diversitat dels jocs, entre d'altres. En pocs anys l'obrador dels Cavaillé construí grans orgues per a diverses esglésies de París: el de Notre-Dame de Lorette (1838), el de la Madeleine(1841-1846), Saint-Sulpice (1862), considerat la seva obra mestre, Notre-Dame (1868), Sainte-Clotilde (1859), la Trinité (1868) i el del palau del Trocadero (1878). Fora de la capital també treballaren en els de Saint-Omer, Bayeux (1862), Nimes (1876), Orleans (1880), Lisieux (1874), Perpinyà (1857) i Tolosa de Llenguadoc (1889). També son seus el de Santa Maria del Coro, a Sant Sebastià (1863), el de l'Albert Hall de Sheffield (1874), a la Gran Bretanya, el del Palau de la Indústria d'Amsterdam (1885), el del Conservatori de Música de Brusel.les i molt altres, prop de 500, repartits per Bèlgica, Dinamarca, Espanya, Països Baixos, Itàlia, Portugal, Rumania, Suissa i en diversos països del continent americà, sobretot a Centre i Sud-amèrica. A Barcelona hi va ser instal.lat l'any 1896 un orgue de l'obrador Cavaillé a església del col·legi de la Congregació de Religioses del Sagrat Cor de Jesús del carrer Diputació. La Congregació va cedir-lo l'any 2019 perquè fos instal.lat a la cripta de la Sagrada Família, on es troba actualment, en procés de restauració. (ca)
- Aristide Cavaillé-Coll [aristíd kavajé-kol] (4. února 1811, Montpellier - 13. října 1899, Paříž) byl francouzský varhanář. Je považován za největšího varhanáře 19. století, který ve své tvorbě ideálně skloubil umění s vědou. Je autorem mnoha vynálezů a vylepšení, které se při výrobě varhan používají dodnes. Vybudoval či rekonstruoval řadu varhan po celém světě. Jeho varhany umístěné v kostele sv. Sulpicia v Paříži, kostele sv. Ouena v Rouenu a bazilice svatého Saturnina v Toulouse jsou považovány za nejcennější varhany Francie. Je pochován na pařížském hřbitově Montparnasse. Je po něm také pojmenována planetka . (cs)
- Aristide Cavaillé-Coll (* 4. Februar 1811 in Montpellier; † 13. Oktober 1899 in Paris) war ein französischer Orgelbauer, Akustiker, Wissenschaftler und Erfinder. Er gilt als maître des maîtres („Meister der Meister“) des französisch-romantischen Orgelbaus und gehört zu den bedeutendsten Orgelbauern aller Zeiten. Cavaillé-Coll wurde in eine südfranzösische Orgelbauerfamilie geboren und konnte seines technischen und mathematischen Talentes wegen schon früh eine tragende Rolle im Unternehmen seines Vaters übernehmen. Auf Empfehlung des Komponisten Gioachino Rossini ging er mit 22 Jahren nach Paris und gewann nur wenige Tage später überraschend den Wettbewerb für den Bau der Orgel der Basilika von Saint-Denis. Erstmals setzte er dabei den Barkerhebel, eine pneumatische Maschine zur Erleichterung des Tastenanschlags, ein. Ferner gelang ihm die absolute Stabilisierung des Winddrucks durch den Einsatz von Parallel-Faltenbälgen. Seine mittlere Schaffensperiode ist von intensiver akustischer und technischer Forschung bestimmt, die unter anderem zur Vervollkommnung der überblasenden Flötenregister, der unterschiedlichen Winddrücke innerhalb eines Registers und des Schwellwerkes führte. Weltruhm erlangte er durch den Bau der Orgeln von Saint-Sulpice und Notre-Dame de Paris. Das von Zungenregistern geprägte, satte, orchestral-symphonische der Cavaillé-Coll-Orgeln inspirierte zahlreiche Komponisten und führte zu einer Hochzeit der französisch-romantischen Orgelmusik, die in den Orgelsinfonien Charles-Marie Widors und Louis Viernes kulminierte. Diese Tradition lebt in der bis in die Gegenwart fort. (de)
- Aristide Cavaillé-Coll (French: [aʁistid kavaje kɔl]; 4 February 1811 – 13 October 1899) was a French organ builder. He has the reputation of being the most distinguished organ builder of the 19th century. He pioneered innovations in the art and science of organ building that permeated throughout the profession and influenced the course of organ building, composing and improvising through the early 20th century. As the author of scientific journal articles about the organ construction details, he published the results of his research and experiments. He was the inventor of the symphonic organ being able to follow smooth and immediate dynamic changes like a symphonic orchestra. This goal was reached by: a) invention of harmonic flue and reed stops, such as the ''flûte harmonique'', ''trompette harmonique'', ''clairon harmonique'', b) invention of divided windchest with 2-3 different wind pressure sections, c) creation of groups of stops (jeux d'anches and jeux de fonds) allowing for fast dynamics changes without taking hands out of the keyboards by the organist, d) organ specification planning on the base of ''orchestral quartet". His most famous organs were built in Paris in Saint-Denis Basilica (1841), Église de la Madeleine, Sainte-Clotilde Basilica (1859), Saint-Sulpice church (his largest instrument; behind the classical façade), Notre-Dame Cathedral (behind the classical façade), baron Albert de L'Espée's residence in Biarritz (moved finally to the Sacré-Cœur Basilica), and many others. After Cavaillé-Coll's death, Charles Mutin maintained the business into the beginning of the 20th century. The organ reform movement in the 20th century sought to return organ building to a more Baroque style; but since then, Cavaillé-Coll's designs have come back into fashion. (en)
- Aristide Cavaillé-Coll (naskita la 4-an de februaro 1811 en Montpellier; mortinta la 13-an de oktobro 1899 en Parizo) estis franca orgenkonstruisto. Li estas konsiderata kiel la plej eminenta franca orgenkonstruisto de romantikismo. (eo)
- Aristide Cavaillé-Coll (4 de febrero de 1811 - 13 de octubre de 1899) fue un fabricante francés de órganos. Es considerado como uno de los fabricantes de órganos más destacados del siglo XIX, porque en sus producciones combinaba tanto la ciencia como la estética. Es responsable de algunas innovaciones en el campo de la fabricación de órganos, creando guías para profesionales que influyeron en la fabricación de estos instrumentos en el siglo siguiente. Por ejemplo, fue pionero en 1841 en la utilización de la "leva Barker", un mecanismo que utilizaba la misma presión del aire que alimentaba a los tubos, para favorecer el accionamiento de las teclas, que incorporó en su primer gran órgano, el de la Iglesia de Saint Denis, en París, Francia. La leva Barker fue un caso temprano de uso de un servomecanismo en el mundo de los instrumentos musicales. Como la revolución francesa había dejado prácticamente a la Iglesia en un segundo plano, durante en los primeros cuarenta años del s. XIX no hubo organistas que diesen continuidad y evolución a la música del órgano. Por lo tanto, el órgano de Saint Denis era unos de los primeros que surgía tras aquel hiato, y era más bien un instrumento experimental, sin la participación de ningún organista que le indicase las innovaciones desde el punto de vista de la música (alcance en octavas, etc.). Con el pasar de los años, y al surgir una nueva camada de organistas - de lo cual se explotó la natural sinergia entre constructor y ejecutante - Cavaillé Coll pudo ir perfeccionando sus instrumentos. Su intención última era que estos tuviesen los mismos recursos sonoros que una orquesta sinfónica, de aquí la denominación "órgano sinfónico", llegando a construir obras maestras del instrumento, tales como el órgano de la catedral abacial de St.Ouen, en Ruan, o el de Saint Sulpice en París. Formaba parte del , un movimiento de fabricantes de órganos que proponía la vuelta a un diseño más barroco. Tras su muerte, mantuvo su empresa, evolucionando hacia una línea más alejada de su idea original. Cavaillé-Coll fue, además, autor de varios artículos y libros científicos acerca de los órganos. También diseñó algunos instrumentos derivados del órgano. (es)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 1811ko otsailaren 4a - Paris, 1899ko urriaren 13a) organo-egile frantsesa izan zen. Organoak egiten zituen familia batean jaio zen. Hobekuntza ugari egin zizkion organoari, eta bere ospea mundu osora hedatu zen. Parisko Saint-Denis, Madeleine, Saint-Sulpice, Sainte-Clotilde eta Notre Dame elizetako organoak egin zituen. Euskal Herrian ere badaude, esaterako, Donostiako Santa Mariakoa. (eu)
- Aristide Cavaillé-Coll est un facteur d'orgues né le 4 février 1811 à Montpellier et mort le 13 octobre 1899 à Paris. Il est considéré comme l'un des plus importants facteurs d'orgue du XIXe siècle. (fr)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 4 febbraio 1811 – Parigi, 13 ottobre 1899) è stato un organaro francese, considerato il più grande esponente dell'organaria romantica francese e uno dei più importanti organari di tutti i tempi. Nacque in una famiglia organaria del sud della Francia e, grazie alle sue doti scientifiche, presto assunse un ruolo di costruttore di strumenti guidato da solidi principi di matematica e fisica, raggiunti anche con la sperimentazione, nei suoi atelier di Parigi. La sua prima grande opera è stato l'organo della basilica di Saint-Denis, costruito tra il 1837 e il 1841, dove ha fatto uso per la prima volta della leva Barker, una leva pneumatica per alleggerire la trasmissione meccanica. Grazie alla fama raggiunta con la costruzione di tale strumento, gliene sono stati commissionati molti altri, oltre 600, alcuni dei quali per interessamento di Napoleone III. Le sue più celebri realizzazioni sono gli organi maggiori della chiesa di Saint-Sulpice (1862) e della cattedrale di Notre-Dame (1867) a Parigi e della chiesa abbaziale di Saint-Ouen a Rouen, quest'ultimo considerato la sua migliore opera. Cavaillé-Coll si è distinto per le sue alte capacità tecniche e per le innovazioni da lui introdotte, come la leva Barker per grandi strumenti e l'utilizzo sistematico della cassa espressiva anche su piccoli organi. È inoltre rimasto celebre per la sua intonazione puramente romantica, specialmente del flauto armonico e dei registri ad ancia, che ha ispirato grandi compositori come César Franck, organista titolare della basilica di Sainte-Clotilde-et-Sainte-Valère a Parigi, Charles-Marie Widor, organista titolare di Saint-Sulpice, e Louis Vierne, organista titolare di Notre-Dame. (it)
- アリスティド・カヴァイエ＝コル（Aristide Cavaillé-Coll フランス語: [aʁistid kavaje kɔl] 1811年2月4日 - 1899年10月13日）は、フランスのオルガン製作者。 (ja)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 4 februari 1811 – Parijs, 13 oktober 1899) was een Frans orgelbouwer. Hij wordt wel beschouwd als de invloedrijkste orgelbouwer van de negentiende eeuw. Zijn grootste en bekendste orgel staat in Saint-Sulpice, Parijs. Dit magistrale orgel, met 100 registers en 5 klavieren, dat bovendien nog vrijwel in authentieke staat verkeert, is genomineerd om opgenomen te worden in de werelderfgoedlijst van Unesco. (nl)
- Aristide Cavaillé-Coll (ur. 4 lutego 1811 w Montpellier, zm. 13 października 1899 w Paryżu) – francuski organmistrz, naukowiec i akustyk. Jest uznawany za maître des maîtres (mistrza mistrzów) francuskiego romantycznego budownictwa organowego. Jest jednym z najważniejszych budowniczych organów w historii tego instrumentu. Urodził się w Montpellier, w południowej Francji w rodzinie organmistrzów. Od młodego wieku wykazywał zdolności techniczne i matematyczne, które mu już w młodym wieku przejąć firmę organmistrzowską ojca. Za radą kompozytora Gioacchina Rossiniego w wieku 22 lat udał się do Paryża i niespodziewanie wygrał konkurs na budowę organów w bazylice św. Dionizego w Saint-Denis. W trakcie budowy instrumentu okazało się, że ciężkość nacisku na klawiaturę uniemożliwała grę na instrumencie. W celu rozwiązania tego problemu, jako pierwszy użył dźwigni Barkera, pneumatycznej maszyny ułatwiającej naciskanie klawiszy. Dzięki swoim badaniom opracował nowe rodzaje piszczałek i głosów organowych, np. flûte harmonique. Światową sławę przyniosła mu budowa organów w kościele św. Sulpicjusza w Paryżu i katedrze Notre-Dame. Bogate brzmienie organów Cavaillé-Colla inspirowało wielu kompozytorów i doprowadziło do rozkwitu francuskiej romantycznej muzyki organowej, dzięki czemu powstały m.in. symfonie organowe Charlesa-Marie Widora i Louisa Vierne'a. (pl)
- Аристид Кавайе-Коль (фр. Aristide Cavaillé-Coll; 4 января 1811, Монпелье — 13 октября 1899, Париж) — крупнейший органный мастер XIX века во Франции. Орган Кавайе-Коля отвечает стремлению французских органистов справляться с инструментом в одиночку, что было отражено, в частности, в расположении регистровых рукоятей по обе стороны мануалов. В связи с этим появилась и новая организация регистровых комбинаций.Кавайе-Коль трансформирует ножную клавиатуру, делая длинные клавиши (как в немецких органах), что дает возможность играть не только носком, но и с помощью каблука. Мастеру принадлежит внедрение технических нововведений, улучшивших звучание инструмента и облегчивших игру на нём. Самое известное из них — пневматический «рычаг Баркера». Кавайе-Коль кардинально изменяет диспозицию французского органа, делая её подлинно симфоничной. В целом регистры французского органа делятся на две группы:Fonds — (основные виды труб, лабиальные) — все шестнадцати-, восьми- и четырёхфутовые регистры, кроме тремолирующих и язычковых, и Anches (язычковые). В диспозиции органов мастера присутствуют также колористические регистры, использующиеся как сольные тембры (характер, окраска и высота звучания трубы) — Voix Celeste, Unda Maris. Кавайе-Коль вводит в употребление передувающие регистры — Harmonique, трубы которых под сильным давлением издают звук на октаву выше. Передувающими были как лабиальные Flute Harmonique, Flute Octaviante, так и язычковые Trompette Harmonique. Испанские корни Кавайе-Коля, а также опыт работы в Испании, обусловили наличие горизонтально расположенных язычковых регистров (но, в отличие от испанских органов, не на фасаде). Известны такие творения Аристида Кавайе-Коля в Париже, как орган церкви св. Клотильды (1859), церкви Сен-Сюльпис (1862), Церкви Святой Троицы, существенно реконструированный Кавайе-Колем в 1868 году орган авторства Тьерри и Клико в Нотр-Дам-де-Пари, инструмент в зале дворца Трокадеро (1878). Кроме этого известны орган в в Лионе (1880), а также орган в Большом зале Московской консерватории. (ru)
- Aristide Cavaillé-Coll, född 4 februari 1811 i Montpellier, död 13 oktober 1899, var en fransk orgelbyggare. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Aristide Cavaillé-Coll (naskita la 4-an de februaro 1811 en Montpellier; mortinta la 13-an de oktobro 1899 en Parizo) estis franca orgenkonstruisto. Li estas konsiderata kiel la plej eminenta franca orgenkonstruisto de romantikismo. (eo)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 1811ko otsailaren 4a - Paris, 1899ko urriaren 13a) organo-egile frantsesa izan zen. Organoak egiten zituen familia batean jaio zen. Hobekuntza ugari egin zizkion organoari, eta bere ospea mundu osora hedatu zen. Parisko Saint-Denis, Madeleine, Saint-Sulpice, Sainte-Clotilde eta Notre Dame elizetako organoak egin zituen. Euskal Herrian ere badaude, esaterako, Donostiako Santa Mariakoa. (eu)
- Aristide Cavaillé-Coll est un facteur d'orgues né le 4 février 1811 à Montpellier et mort le 13 octobre 1899 à Paris. Il est considéré comme l'un des plus importants facteurs d'orgue du XIXe siècle. (fr)
- アリスティド・カヴァイエ＝コル（Aristide Cavaillé-Coll フランス語: [aʁistid kavaje kɔl] 1811年2月4日 - 1899年10月13日）は、フランスのオルガン製作者。 (ja)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 4 februari 1811 – Parijs, 13 oktober 1899) was een Frans orgelbouwer. Hij wordt wel beschouwd als de invloedrijkste orgelbouwer van de negentiende eeuw. Zijn grootste en bekendste orgel staat in Saint-Sulpice, Parijs. Dit magistrale orgel, met 100 registers en 5 klavieren, dat bovendien nog vrijwel in authentieke staat verkeert, is genomineerd om opgenomen te worden in de werelderfgoedlijst van Unesco. (nl)
- Aristide Cavaillé-Coll, född 4 februari 1811 i Montpellier, död 13 oktober 1899, var en fransk orgelbyggare. (sv)
- Aristide Cavaillé-Coll [aristíd kavajé-kol] (4. února 1811, Montpellier - 13. října 1899, Paříž) byl francouzský varhanář. Je považován za největšího varhanáře 19. století, který ve své tvorbě ideálně skloubil umění s vědou. Je autorem mnoha vynálezů a vylepšení, které se při výrobě varhan používají dodnes. Vybudoval či rekonstruoval řadu varhan po celém světě. Jeho varhany umístěné v kostele sv. Sulpicia v Paříži, kostele sv. Ouena v Rouenu a bazilice svatého Saturnina v Toulouse jsou považovány za nejcennější varhany Francie. (cs)
- Aristide Cavaillé-Coll (French: [aʁistid kavaje kɔl]; 4 February 1811 – 13 October 1899) was a French organ builder. He has the reputation of being the most distinguished organ builder of the 19th century. He pioneered innovations in the art and science of organ building that permeated throughout the profession and influenced the course of organ building, composing and improvising through the early 20th century. As the author of scientific journal articles about the organ construction details, he published the results of his research and experiments. He was the inventor of the symphonic organ being able to follow smooth and immediate dynamic changes like a symphonic orchestra. This goal was reached by: a) invention of harmonic flue and reed stops, such as the ''flûte harmonique'', ''trompe (en)
- Aristide Cavaillé-Coll (* 4. Februar 1811 in Montpellier; † 13. Oktober 1899 in Paris) war ein französischer Orgelbauer, Akustiker, Wissenschaftler und Erfinder. Er gilt als maître des maîtres („Meister der Meister“) des französisch-romantischen Orgelbaus und gehört zu den bedeutendsten Orgelbauern aller Zeiten. (de)
- Aristide Cavaillé-Coll (4 de febrero de 1811 - 13 de octubre de 1899) fue un fabricante francés de órganos. Es considerado como uno de los fabricantes de órganos más destacados del siglo XIX, porque en sus producciones combinaba tanto la ciencia como la estética. (es)
- Aristide Cavaillé-Coll (Montpellier, 4 febbraio 1811 – Parigi, 13 ottobre 1899) è stato un organaro francese, considerato il più grande esponente dell'organaria romantica francese e uno dei più importanti organari di tutti i tempi. (it)
- Aristide Cavaillé-Coll (ur. 4 lutego 1811 w Montpellier, zm. 13 października 1899 w Paryżu) – francuski organmistrz, naukowiec i akustyk. Jest uznawany za maître des maîtres (mistrza mistrzów) francuskiego romantycznego budownictwa organowego. Jest jednym z najważniejszych budowniczych organów w historii tego instrumentu. Bogate brzmienie organów Cavaillé-Colla inspirowało wielu kompozytorów i doprowadziło do rozkwitu francuskiej romantycznej muzyki organowej, dzięki czemu powstały m.in. symfonie organowe Charlesa-Marie Widora i Louisa Vierne'a. (pl)
- Аристид Кавайе-Коль (фр. Aristide Cavaillé-Coll; 4 января 1811, Монпелье — 13 октября 1899, Париж) — крупнейший органный мастер XIX века во Франции. Орган Кавайе-Коля отвечает стремлению французских органистов справляться с инструментом в одиночку, что было отражено, в частности, в расположении регистровых рукоятей по обе стороны мануалов. В связи с этим появилась и новая организация регистровых комбинаций.Кавайе-Коль трансформирует ножную клавиатуру, делая длинные клавиши (как в немецких органах), что дает возможность играть не только носком, но и с помощью каблука. Мастеру принадлежит внедрение технических нововведений, улучшивших звучание инструмента и облегчивших игру на нём. Самое известное из них — пневматический «рычаг Баркера». Кавайе-Коль кардинально изменяет диспозицию французско (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
