| dbo:abstract
|
- Der Begriff Causa sui (lateinisch Causa für Grund, Ursache und sui für sich) bezeichnet in der Philosophie bisweilen die Selbstursache, d. h., wenn etwas Ursache für sein eigenes Sein ist. In der Scholastik wird der Ausdruck causa sui ablativisch verwendet (causā als Ablativ) und ist nicht mit „Ursache seiner selbst“, sondern mit „um seiner selbst willen“ zu übersetzen. Verwendung findet der Begriff u. a. bei Plotin, Descartes, Spinoza, Schelling, Hegel, Kant und Nietzsche. Häufig mit Causa sui bezeichnet wird Gott als das unbedingte Sein. In scholastischer Terminologie wäre Causa sui, verstanden als „Ursache seiner selbst“, jedoch ein Widerspruch, da nichts sich selbst ursächlich hervorbringen kann. Die ablativische Verwendung als „um seiner selbst willen existierend“ drückt hingegen kein verursachendes Selbstverhältnis aus, sondern ein teleologisches: Gott existiert um seiner selbst willen und nicht mehr eines ihm äußerlichen Zweckes wegen. Im Jahre 1940 erkannte Robin George Collingwood in seinem „Essay on Metaphysics“, dass kein System seine eigene Begründung innerhalb seiner selbst finden kann. Die Verwendung von causa sui als „Ursache seiner selbst“ ist jedoch nicht zwingend widersprüchlich: Beispielsweise bedeutet Freiheit, Ursache der eigenen Handlungen zu sein. Die Neuscholastik lehnt die Anwendung des Begriffs auf Gott als spinozistisch ab. In seiner Antwort auf die Einwände des Caterus gegen seine „Meditationes de prima Philosophia“ verwendet Descartes den Begriff causa sui, auf Gott angewandt, im Sinne von „Kraft seiner selbst existierend“. Während für die klassische Scholastik nur das eingeschränkte Prinzip galt, dass alle kontingenten Dinge einer Ursache bedürfen, nicht aber Gott, übernimmt Leibniz den Begriff der causa sui als „Ursache seiner selbst“ und fordert, dass alle Seienden einer Ursache bedürfen, also auch Gott. Diese (der klassischen Theologie bzw. natürlichen Theologie widersprechende) Auffassung von Gott wird später Bertrand Russell als widersprüchlich bezeichnen und gegen die Existenz Gottes ins Feld führen. (de)
- La sintagmo latina causa sui (kaŭzo de si mem) estis uzita de Baruch Spinoza kiel geometria difino de la substanco kiu estas indikata kiel realaĵo objektiva konceptata kiel kaŭzo de si mem; “en ĝi koincidas en unika punkto kaŭzo kaj efiko, ĝi estas samtempe patrino kaj filino: alimaniere ĝi estus efiko de kaŭzo kiu antaŭas kaj ĝi do ne estus la unua, dum tia devas esti la substanco. Ĝi (la substanco) estas difinita Kaŭzo de si mem ĉar se oni devus imagi distingon inter la kaj la ekzisto, inter penso kaj realo, tiu distingo ne validus por la substanco ĉar ĵus kiam ĝi pensas tuj ekzistas. (Vidu tion en Kartezio). Ne povas okazi distingo inter la penso pri la substanco kiel realo distingita el la realo de la ekzisto de la substanco. Alikaze ekzistus du realoj dum la substanco estas unika realo. Kaŭzo de si mem signifas, do, ke la substanco estas unika, kaj ne estante alia realo kiu povu ĝin limigi, ĝi estas ankaŭ senfina kaj nedividebla, ĉar se estus dividebla, la substanco ne estus unika. (eo)
- Causa sui (pronounced [ˈkau̯.sa ˈsʊ.iː]; transl. cause of itself, self-caused) is a Latin term that denotes something that is generated within itself. Used in relation to the purpose that objects can assign to themselves, the concept was central to the works of Baruch Spinoza, Sigmund Freud, Jean-Paul Sartre, and Ernest Becker. (en)
- Causa sui (pronunciación en latín: /ˈkau̯.sa ˈsʊ.iː/; traducido como "causa de sí mismo, autocausado") es un término latino que denota algo que se genera dentro de sí mismo. Utilizado en relación con el propósito que los objetos pueden asignarse a sí mismos, el concepto fue central en las obras de Baruch Spinoza, Sigmund Freud, Jean-Paul Sartre y Ernest Becker. (es)
- Causa sui (en latin : cause de soi-même) est une locution latine désignant une chose ou un être généré à partir de lui-même, par lui-même, sans l'intervention extérieure d'un fabricant ou d'un créateur. Dieu, en tant qu'il est cause première, est souvent conceptualisé comme causa sui. (fr)
- L'espressione latina causa sui o causa sui ipsius, tradotta alla lettera, significa "causa di sé", o "causa di se medesimo", e viene riferita in ambito filosofico al prodursi di una realtà assoluta, che non dipende da nient'altro al di fuori di sé. (it)
- Causa sui (Ned.: "eigen oorzaak", "oorzaak van zichzelf") is een metafysische term die men vooral terug kan vinden in de vroegmoderne continentale rationalistische filosofie. Het begrip wordt met name toegepast in ontologische vraagstukken over de eerste oorzaak. (nl)
- Causa sui — латинський вираз, який у філософії означає «причина самого себе». Концепція causa sui була важливою для філософії Спінози, який висунув ідею про субстанцію наділену всіма атрибутами, що є причиною самої себе. Цю субстанцію можна розглядати як бога-природу. Артур Шопенгауер критикував ідею Спінози, порівнявши її до барона Мюнхгаузена: У традиційних віруваннях західного світу Бог не може бути створеним, отже, або є причиною самого себе, або не має причини. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Causa sui (pronounced [ˈkau̯.sa ˈsʊ.iː]; transl. cause of itself, self-caused) is a Latin term that denotes something that is generated within itself. Used in relation to the purpose that objects can assign to themselves, the concept was central to the works of Baruch Spinoza, Sigmund Freud, Jean-Paul Sartre, and Ernest Becker. (en)
- Causa sui (pronunciación en latín: /ˈkau̯.sa ˈsʊ.iː/; traducido como "causa de sí mismo, autocausado") es un término latino que denota algo que se genera dentro de sí mismo. Utilizado en relación con el propósito que los objetos pueden asignarse a sí mismos, el concepto fue central en las obras de Baruch Spinoza, Sigmund Freud, Jean-Paul Sartre y Ernest Becker. (es)
- Causa sui (en latin : cause de soi-même) est une locution latine désignant une chose ou un être généré à partir de lui-même, par lui-même, sans l'intervention extérieure d'un fabricant ou d'un créateur. Dieu, en tant qu'il est cause première, est souvent conceptualisé comme causa sui. (fr)
- L'espressione latina causa sui o causa sui ipsius, tradotta alla lettera, significa "causa di sé", o "causa di se medesimo", e viene riferita in ambito filosofico al prodursi di una realtà assoluta, che non dipende da nient'altro al di fuori di sé. (it)
- Causa sui (Ned.: "eigen oorzaak", "oorzaak van zichzelf") is een metafysische term die men vooral terug kan vinden in de vroegmoderne continentale rationalistische filosofie. Het begrip wordt met name toegepast in ontologische vraagstukken over de eerste oorzaak. (nl)
- Causa sui — латинський вираз, який у філософії означає «причина самого себе». Концепція causa sui була важливою для філософії Спінози, який висунув ідею про субстанцію наділену всіма атрибутами, що є причиною самої себе. Цю субстанцію можна розглядати як бога-природу. Артур Шопенгауер критикував ідею Спінози, порівнявши її до барона Мюнхгаузена: У традиційних віруваннях західного світу Бог не може бути створеним, отже, або є причиною самого себе, або не має причини. (uk)
- La sintagmo latina causa sui (kaŭzo de si mem) estis uzita de Baruch Spinoza kiel geometria difino de la substanco kiu estas indikata kiel realaĵo objektiva konceptata kiel kaŭzo de si mem; “en ĝi koincidas en unika punkto kaŭzo kaj efiko, ĝi estas samtempe patrino kaj filino: alimaniere ĝi estus efiko de kaŭzo kiu antaŭas kaj ĝi do ne estus la unua, dum tia devas esti la substanco. Ne povas okazi distingo inter la penso pri la substanco kiel realo distingita el la realo de la ekzisto de la substanco. Alikaze ekzistus du realoj dum la substanco estas unika realo. (eo)
- Der Begriff Causa sui (lateinisch Causa für Grund, Ursache und sui für sich) bezeichnet in der Philosophie bisweilen die Selbstursache, d. h., wenn etwas Ursache für sein eigenes Sein ist. In der Scholastik wird der Ausdruck causa sui ablativisch verwendet (causā als Ablativ) und ist nicht mit „Ursache seiner selbst“, sondern mit „um seiner selbst willen“ zu übersetzen. (de)
|
