| dbo:abstract
|
- Els quaderns de queixes (en francés cahiers de doléances) van ser uns memorials o registres que les assemblees de cada circumscripció francesa encarregada d'elegir els diputats als Estats Generals omplien amb peticions i queixes. Encara que eren usats des del segle xiv, els més famosos són els de 1789, per la seva importància en la Revolució Francesa. El rei francès Lluís XVI va convocar, el maig de 1789, els Estats Generals els electors dels tres estaments, la noblesa (primer estat), el clergat (segon estat) i la resta del poble (tercer estat), redactaren uns "Quaderns de Queixes" (cahiers de doléances), on exposaven al monarca un seguit de peticions. Els quaderns del clergat i la noblesa s'aferraven als seus privilegis, però demanaven la fi de les despeses excessives, la regulació de les duanes interiors, un sistema unitari de mesures, la llibertat de premsa i la reunió periòdica dels Estats Generals. La burgesia i la noblesa defensaven la necessitat d'una monarquia constitucional i la necessitat de realitzar reformes administratives segons les seves necessitats. El tercer estat va afegir la llibertat d'expressió, de reunió i de comerç, la igualtat dels tres estaments i l'abolició del delme, la jurisdicció i el monopoli de la caça. Els jornalers demanaren terres i mostraren la seva preocupació pels preus i els salaris. Els pagesos propietaris exigien la supressió d'impostos i refermaren els seus drets davant qualsevol reforma agrària (ca)
- Die Cahiers de Doléances (französisch für „Beschwerdehefte“) waren die Anweisungen der Wähler an die Abgeordneten der Generalstände. Als der französische König am 24. Januar 1789 seine Untertanen zur Wahl ihrer Abgeordneten für die Generalstände aufrief, forderte er sie gleichzeitig auf, diesen Abgeordneten Anweisungen zu geben, welche Probleme sie lösen sollten. Die Abgeordneten hatten also ein imperatives Mandat. Theoretisch gab es also für jeden Wahlkreis ein Beschwerdeheft, und in der Tat sind etwa 60.000 von ihnen erhalten. Entstanden sind die Beschwerdehefte auf Versammlungen in den Dörfern, oder sie wurden von politisch Interessierten zusammengestellt – das jedenfalls lassen der Sprachstil und die Gliederung verschiedener Beschwerdehefte vermuten. Besonders häufig waren Beschwerden über hohe Steuern, ungerechte Feudalabgaben und Privilegien des Grundherrn. Politische Forderungen (wie etwa die Generalstände regelmäßig einzuberufen) wurden dagegen nur selten und eher in städtischen Wahlkreisen erhoben. Für den Verlauf der Französischen Revolution spielten die Cahiers de Doléances keine große Rolle mehr. Ihr Wert als Quelle in der Geschichtswissenschaft ist umstritten. Zwar liegt hier der seltene Fall vor, dass einmal fast alle Angehörigen eines Staates um ihre Meinung gefragt wurden und man so etwas über die Befindlichkeit der Unterschichten erfährt. Allerdings mussten alle Aussagen der meist analphabetischen Bauern von Schreibkundigen erst aufgeschrieben werden, und man kann schlecht abschätzen, wie sehr diese auch redaktionelle oder sogar inhaltliche Änderungen vornahmen. Der Begriff der cahiers de doléances wurde in den Jahren 2018/2019 im Zuge der sogenannten Gelbwestenbewegung in Frankreich wieder aufgegriffen, als der Bürgermeister von Grand Bourgtheroulde am 15. Januar 2019 ein sogenanntes cahier de doléances mit Forderungen von Bürgern der Gemeinde an Staatspräsident Emmanuel Macron überreichte. (de)
- Petkajero kaj en franca "cahier de doléances" estas registro en kiu la asembleoj zorgitaj por elekti la deputitojn por la Ĝeneralaj Statoj notis petojn kaj plendojn. Tiu uzado datis el la 14-a jarcento. La plej notindaj petkajeroj estis tiuj de 1789. La fakuloj Francois Jarrige kaj Thomas Le Roux montris, ke la petkajeroj de 1789 estis ofte tre kontraŭaj al industrio, ĉar ĝi estas rimedopredanto kaj estas danĝero por la publika sano. En Loreno, en la petkajero de Daspich kaj Ebange, la loĝantoj plendas pro la forta poluado de la rivero Fenche. (eo)
- The Cahiers de doléances (or simply Cahiers as they were often known) were the lists of grievances drawn up by each of the three Estates in France, between January and April 1789, the year in which the French Revolution began. Their compilation was ordered by Louis XVI, who had convened the Estates General of 1789 to manage the revolutionary situation, to give each of the Estates – the First Estate (the clergy), the Second Estate (the nobility) and the Third Estate, which consisted of everyone else, including the urban working class, the rural peasantry, and middle class and professional people, who were the only ones in the group likely to have their voices heard – the chance to express their hopes and grievances directly to the King. They were explicitly discussed at a special meeting of the Estates-General held on 5 May 1789. Many of these lists have survived and provide considerable information about the state of the country on the eve of the revolution. The documents recorded criticisms of government waste, indirect taxes, church taxes and corruption, and the hunting rights of the aristocracy. While the cahiers conveyed the grievances of common people, they were not meant to directly challenge the Ancien Régime. They were instead suggestions of reforms. Still, the writing of the cahiers forced the people of France to think about the problems that France faced, and how they wanted them fixed. The political discussions that raged throughout France were a direct challenge to the current system, as they gave the people a voice, and subsequently the cahiers were used to guide the elected representatives in what to discuss at the Estates General. In essence, they added greatly to a revolutionary air of expectation of the Estates General. (en)
- Los cuadernos de quejas (en francés: Cahiers de doléances) fueron unos memoriales o registros que las asambleas de cada circunscripción francesa encargada de elegir a los diputados en los Estados Generales rellenaban con peticiones y quejas. Aunque ya se usaban desde el siglo XIV, los más famosos son los redactados en mayo y junio de 1789, por su importancia en la Revolución francesa. (es)
- Kexu kaierrak, eskakizun kaierrak edo kexa kaierrak (frantsesez: cahiers de doléances) Frantziako Estatu Orokorretarako diputatuak hautatzeko ardura zuten biltzarrek beren kexuak agertzeko egin zituzten agiriak dira. XIV. mendeaz geroztik erabiliak, kexu kaier ospetsuenak 1789koak dira. Besteak beste, jauntxoek zituzten pribilegio ugarien aurka kexatzen ziren (zergak ez ordaintzeko zituzten eskubideak, adibidez). Era berean, hirugarren estatuko lagun askok egin behar izaten zituzten nahitaezko lanen aurka idatzi zuten. Ipar euskal herritarrek ere, Luis XVI.a Frantziakoaren Estatu Orokorretarako deia jasotzean, eskakizun edo kexu kaierrak idatzi zituzten. Frantziako beste lurraldeetako eskakizunez, edo antzekoez gainera, Euskal Herriko erakundeak eta jatorrizko sistema politikoa gordetzearen aldekoak ere agertzen ziren euskal herritarrenetan; eta ez hori bakarrik, «Zuberoako biztanleak libreak eta horri zegokion mailakoak» zirela adierazi zuen lurralde horretako «beheko estatuak». (eu)
- Un cahier de doléances est un document dans lequel les assemblées chargées d'élire les députés aux États généraux faisaient part par écrit de leurs souhaits et leurs récriminations, autrement dit leurs vœux et doléances. Cet usage remonte au XIVe siècle. Les cahiers de doléances les plus notoires restent ceux de 1789. (fr)
- De Cahiers de doléances zijn de klaagbrieven van Franse burgers uit maart en april 1789, meegenomen door de afgevaardigden uit iedere kieskring naar de Staten-Generaal. De bezwaren zouden worden besproken op de eerste vergadering na 175 jaar op 5 mei 1789 in Versailles. Cahiers de doléances bestonden al in de 15e eeuw in Frankrijk en vormden een onderdeel van de rechten van de afgevaardigden, maar in het revolutiejaar kregen ze extra betekenis. In januari 1789 waren door de koning verkiezingen uitgeschreven. Elk van de drie standen had het recht requesten in te dienen en klachten op te voeren van hun achterban. In deze klaagbrieven aan koning Lodewijk XVI, 60.000 stuks zijn bewaard gebleven, beschreven leden van de gilden en parochiegenoten van de afgevaardigden alles wat volgens hen mis was met betrekking tot de feodale rechten, de onvrede over het recht van de adel de maten en gewichten te bepalen en de periodieke verhoging waarmee de pacht werd gemeten. Het schrijven van de Cahiers na de mis op zondagochtend zorgde voor grote opwinding onder de Franse bevolking. Vaak is in de Cahiers de aanbeveling terug te vinden een eenheidsstelsel in te voeren, zodat fraude kon worden tegengegaan. Ook werd een nieuw Kadaster geëist op basis van een eenheidsmaat. (nl)
- I cahiers de doléances, conosciuti in italiano come quaderni delle lamentele o quaderni di doglianza, erano dei registri nei quali le assemblee incaricate di eleggere i deputati agli Stati generali, convocati in via d'urgenza nel 1789 da Luigi XVI, annotavano critiche e lamentele della popolazione: le richieste più frequenti riguardavano l'abolizione delle decime ecclesiastiche e dei privilegi signorili. L'uso dei cahiers risale al XIV secolo, anche se i quaderni più famosi restano quelli del 1789, che ogni assemblea cetuale avrebbe dovuto, secondo disposizioni dello stesso monarca, compilare per esprimere richieste e operare denunce al sovrano. Elemento comune nelle rivendicazioni dei cahiers è la richiesta di limitare il potere del sovrano attraverso leggi che istituissero un parlamento nazionale, che operasse un'attività di controllo sulle imposizioni fiscali decise dalla monarchia e le proposte di legge. Si cominciò nei villaggi e nelle parrocchie urbane a redigere i "quaderni di parrocchie". (it)
- Нака́зы (фр. cahiers de doléances, «тетради жалоб») — в дореволюционной Франции своды жалоб и челобитных, подававшихся депутатам при отправлении тех в Генеральные штаты. Составлялись с 1560 года, стали издаваться с 1867 года. Особенно важный источник для истории французской революции представляют наказы 1789 года. (ru)
- Cahiers de Doléances (do francês antigo doléance e douloir, pelo latim dolére: "doer"; em português: "cadernos de queixas") são registros nos quais a assembleia de cada das circunscrições francesas, encarregadas de eleger os deputados para os Estados Gerais, anotava petições e queixas da população. Seu uso remonta ao século XIV. Os mais notórios sãos os de 1789. Como uma espécie de consulta às necessidades e anseios da população, os cadernos expressavam as instruções e poderes conferidos pela população a seus deputados. Para preparar a reunião dos Estados Gerais, os súditos do reino redigiam seus cahiers de doléances, registrando queixas e pedidos endereçados ao rei. Cada ordem (Nobreza, Clero, Terceiro Estado) redigia o seu. Cada paróquia redigia o seu e posteriormente os cadernos eram agrupados por entidade administrativa. Para o Terceiro Estado, eram elaborados cahiers de cidades, paróquias, corporações de ofício, consolidados em três fases — cada fase resultando na redação de um caderno. Tal fora feito por ocasião da convocação dos últimos Estados Gerais, em 1614, entre março e abril de 1789 foi solicitado aos franceses que redigissem seus cadernos, a serem encaminhados aos deputados eleitos para os Estados Gerais de 1 de maio de 1789, conforme convocação de Luís XVI. A consolidação dos cadernos foi feita poucas semanas antes da abertura dos Estados Gerais, de modo a permitir o debate. Estima-se que tenham sido enviados ao rei entre cinquenta e sessenta mil desses cadernos. Atualmente, os cadernos são uma fonte de informação essencial para a pesquisa histórica acerca da vida dos franceses sobretudo na época da Revolução Francesa. Poucos cadernos anteriores a 1789 estão disponíveis. (pt)
- 陈情书（法語：Cahiers de Doléances）是法国三级会议中参与会议的每一等级或每一选区可以各自递交映自身要求的委托书，用以陈述自己的意见和期望。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Petkajero kaj en franca "cahier de doléances" estas registro en kiu la asembleoj zorgitaj por elekti la deputitojn por la Ĝeneralaj Statoj notis petojn kaj plendojn. Tiu uzado datis el la 14-a jarcento. La plej notindaj petkajeroj estis tiuj de 1789. La fakuloj Francois Jarrige kaj Thomas Le Roux montris, ke la petkajeroj de 1789 estis ofte tre kontraŭaj al industrio, ĉar ĝi estas rimedopredanto kaj estas danĝero por la publika sano. En Loreno, en la petkajero de Daspich kaj Ebange, la loĝantoj plendas pro la forta poluado de la rivero Fenche. (eo)
- Los cuadernos de quejas (en francés: Cahiers de doléances) fueron unos memoriales o registros que las asambleas de cada circunscripción francesa encargada de elegir a los diputados en los Estados Generales rellenaban con peticiones y quejas. Aunque ya se usaban desde el siglo XIV, los más famosos son los redactados en mayo y junio de 1789, por su importancia en la Revolución francesa. (es)
- Un cahier de doléances est un document dans lequel les assemblées chargées d'élire les députés aux États généraux faisaient part par écrit de leurs souhaits et leurs récriminations, autrement dit leurs vœux et doléances. Cet usage remonte au XIVe siècle. Les cahiers de doléances les plus notoires restent ceux de 1789. (fr)
- Нака́зы (фр. cahiers de doléances, «тетради жалоб») — в дореволюционной Франции своды жалоб и челобитных, подававшихся депутатам при отправлении тех в Генеральные штаты. Составлялись с 1560 года, стали издаваться с 1867 года. Особенно важный источник для истории французской революции представляют наказы 1789 года. (ru)
- 陈情书（法語：Cahiers de Doléances）是法国三级会议中参与会议的每一等级或每一选区可以各自递交映自身要求的委托书，用以陈述自己的意见和期望。 (zh)
- Els quaderns de queixes (en francés cahiers de doléances) van ser uns memorials o registres que les assemblees de cada circumscripció francesa encarregada d'elegir els diputats als Estats Generals omplien amb peticions i queixes. Encara que eren usats des del segle xiv, els més famosos són els de 1789, per la seva importància en la Revolució Francesa. El rei francès Lluís XVI va convocar, el maig de 1789, els Estats Generals els electors dels tres estaments, la noblesa (primer estat), el clergat (segon estat) i la resta del poble (tercer estat), redactaren uns "Quaderns de Queixes" (cahiers de doléances), on exposaven al monarca un seguit de peticions. (ca)
- Die Cahiers de Doléances (französisch für „Beschwerdehefte“) waren die Anweisungen der Wähler an die Abgeordneten der Generalstände. Als der französische König am 24. Januar 1789 seine Untertanen zur Wahl ihrer Abgeordneten für die Generalstände aufrief, forderte er sie gleichzeitig auf, diesen Abgeordneten Anweisungen zu geben, welche Probleme sie lösen sollten. Die Abgeordneten hatten also ein imperatives Mandat. Theoretisch gab es also für jeden Wahlkreis ein Beschwerdeheft, und in der Tat sind etwa 60.000 von ihnen erhalten. (de)
- The Cahiers de doléances (or simply Cahiers as they were often known) were the lists of grievances drawn up by each of the three Estates in France, between January and April 1789, the year in which the French Revolution began. Their compilation was ordered by Louis XVI, who had convened the Estates General of 1789 to manage the revolutionary situation, to give each of the Estates – the First Estate (the clergy), the Second Estate (the nobility) and the Third Estate, which consisted of everyone else, including the urban working class, the rural peasantry, and middle class and professional people, who were the only ones in the group likely to have their voices heard – the chance to express their hopes and grievances directly to the King. They were explicitly discussed at a special meeting of (en)
- Kexu kaierrak, eskakizun kaierrak edo kexa kaierrak (frantsesez: cahiers de doléances) Frantziako Estatu Orokorretarako diputatuak hautatzeko ardura zuten biltzarrek beren kexuak agertzeko egin zituzten agiriak dira. XIV. mendeaz geroztik erabiliak, kexu kaier ospetsuenak 1789koak dira. Besteak beste, jauntxoek zituzten pribilegio ugarien aurka kexatzen ziren (zergak ez ordaintzeko zituzten eskubideak, adibidez). Era berean, hirugarren estatuko lagun askok egin behar izaten zituzten nahitaezko lanen aurka idatzi zuten. (eu)
- I cahiers de doléances, conosciuti in italiano come quaderni delle lamentele o quaderni di doglianza, erano dei registri nei quali le assemblee incaricate di eleggere i deputati agli Stati generali, convocati in via d'urgenza nel 1789 da Luigi XVI, annotavano critiche e lamentele della popolazione: le richieste più frequenti riguardavano l'abolizione delle decime ecclesiastiche e dei privilegi signorili. L'uso dei cahiers risale al XIV secolo, anche se i quaderni più famosi restano quelli del 1789, che ogni assemblea cetuale avrebbe dovuto, secondo disposizioni dello stesso monarca, compilare per esprimere richieste e operare denunce al sovrano. (it)
- De Cahiers de doléances zijn de klaagbrieven van Franse burgers uit maart en april 1789, meegenomen door de afgevaardigden uit iedere kieskring naar de Staten-Generaal. De bezwaren zouden worden besproken op de eerste vergadering na 175 jaar op 5 mei 1789 in Versailles. Het schrijven van de Cahiers na de mis op zondagochtend zorgde voor grote opwinding onder de Franse bevolking. Vaak is in de Cahiers de aanbeveling terug te vinden een eenheidsstelsel in te voeren, zodat fraude kon worden tegengegaan. Ook werd een nieuw Kadaster geëist op basis van een eenheidsmaat. (nl)
- Cahiers de Doléances (do francês antigo doléance e douloir, pelo latim dolére: "doer"; em português: "cadernos de queixas") são registros nos quais a assembleia de cada das circunscrições francesas, encarregadas de eleger os deputados para os Estados Gerais, anotava petições e queixas da população. Seu uso remonta ao século XIV. Os mais notórios sãos os de 1789. Como uma espécie de consulta às necessidades e anseios da população, os cadernos expressavam as instruções e poderes conferidos pela população a seus deputados. (pt)
|
