| dbo:abstract
|
- Els títols de l'Imperi Romà d'Orient eren molts d'ells merament honorífics, perquè teòricament l'únic governant era l'emperador. L'Imperi Romà d'Orient tenia un sistema de burocràcia i aristocràcia força desenvolupat i complex. Durant els més de 1.000 anys d'existència de l'imperi, es van utilitzar i van deixar d'usar nombrosos títols, segons guanyaven o perdien prestigi. Al començament els títols usats a l'Imperi eren pràcticament els mateixos que Baix Imperi Romà, perquè Constantinoble va mantenir la continuïtat romana. A l'època d'Heracli, al segle vii, molts dels títols romans estaven ja antiquats; en temps d'Aleix I Comnè, molts dels càrrecs eren nous o havien canviat radicalment de sentit i funció, però es van mantenir quasi sense canvis des del regnat d'Aleix fins a la caiguda de Constantinoble el 1453. (ca)
- Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε ένα πολύπλοκο σύστημα αριστοκρατίας και γραφειοκρατίας, την οποία είχε κληρονομήσει από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στην κορυφή της πυραμίδας βρισκόταν ο αυτοκράτορας ο οποίος ήταν ο μοναδικός ηγεμόνας, ο απεσταλμένος του Θεού στη Γη. Στις κατώτερες βαθμίδες της πυραμίδας υπήρχε πλήθος υπαλλήλων και δικαστικών λειτουργών που κινούσαν τον διοικητικό και δικαστικό μηχανισμό του βυζαντινού κράτους. Επιπλέον, υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός τιμητικών τίτλων τους οποίους ο αυτοκράτορας απένειμε στους υπηκόους του ή σε φίλους ξένων ηγεμόνων. Κατά τη διάρκεια της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, οι διαφορετικοί τίτλοι εγκρίθηκαν και απορρίφθηκαν, και πολλοί έχασαν ή απέκτησαν κύρος. Στην αρχή οι διάφοροι τίτλοι της αυτοκρατορίας ήταν η ίδιοι με εκείνους στην ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μέχρι τη στιγμή του Ηρακλείου κατά τον 7ο αιώνα, πολλοί από τους τίτλους είχε καταστεί άνευ αξίας και κύρους, από την εποχή του Αλεξίου Α΄ πολλές από τις θέσεις ήταν είτε νέες ή είχαν αλλάξει δραστικά, αλλά παρέμειναν ουσιαστικά η ίδιες από την εποχή του Αλέξιου μέχρι την πτώση της αυτοκρατορίας το 1453. Η διοίκηση διαρθρώνεται στην Κεντρική Διοίκηση που υποστήριζε τον αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη και περιελάμβανε την Κυβέρνηση με τους εξής αξιωματούχους:Μάγιστρος, με τα αξιώματα του ΠρωθυπουργούΛογοθέτες, Λογοθέσιο καλούταν το Υπουργείο. Υπήρχε ο Λογοθέτης του Δρόμου (Υπουργός Εξωτερικών), ο Λογοθέτης του Γενικού (Υπουργός Οικονομικών), (ασχολούταν με τις προμήθειες του παλατιού), Λογοθέτης του Στρατιωτικού (ασκούσε μερικές δικαστικές λειτουργίες εκτός από την επίβλεψη του στρατεύματος), (Υπουργός Δικαιοσύνης), Λογοθέτης Αγελών (Υπουργός Γεωργίας),Κοιέστωρ Ιερού Παλατίου (ασκούσε επίσης μερικές δικαστικές λειτουργίες), Ορφανοτρόφος (Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας).Υπήρχαν επίσης Κόμητες (σαν Υφυπουργοί), Κριτές (Δικαστές). Ο Κόμης Ιερών Δωρεών ασκούσε καθήκοντα Υφυπουργού Οικονομικών, ο Κόμης Ιδιοκτησιών ασχολούταν με την Κρατική Περιουσία που αντικαταστάθηκε από τον Σακελλάριο, Διαχειριστής του αυτοκρατορικού βαλαντίου. Οι κατώτεροι οικονομικοί υπάλληλοι ονομάζονταν Σεκρετικοί, Σκρινιάριοι και Παλατίνοι. Η Περιφερειακή Διοίκηση περιελάμβανε τους εξής αξιωματούχους:Ο Δούκας που ήταν Διοικητής του Θέματος, Πραίφεκτος (Νομάρχης), Πρωτονοτάριος (πολιτικός άρχων του Θέματος), Έπαρχος, Σύμπονος (αντιέπαρχος), Κοιαίστωρ και Χαρτουλάριοι (Τελώνες). Το άμεσο περιβάλλον του Αυτοκράτορα πλαισιωνόταν από πολυάριθμους βαθμούχους του παλατιού κυριότεροι από τους οποίους ήταν οι εξής:Σεβαστοκράτωρ και Πανυπερσέβαστος (τίτλος που κατά τα χρόνια των Κομνηνών αποδιδόταν στον αδελφό του αυτοκράτορα) Σεβαστός και Πανσέβαστος (Πατέρας, μητέρα και άλλοι συγγενείς του αυτοκράτορα)Δεσπότης (Τίτλος των υιών του αυτοκράτορος, o πρωτότοκow που ονομαζόταν Συμβασιλεύς)Παρακοιμώμενος (Φύλακας της βασιλικής κλίνης)Κουροπαλάτης (Υπεύθυνος για την επιτήρηση της αυλής)Αρχιτελετάρχης (Προϊστάμενος του ιερού κοιτώνα του αυτοκράτορα)Ιματιοφύλαξ (υπεύθυνος για τα βασιλικά ενδύματα)Βεστήτωρ (Αυτός που ενέδυνε τον αυτοκράτορα)Ασηκρήτις (Γραμματέας εξ απορρήτων)Κοντόσταυλος (Υποστράτηγος)Στράτωρ (ιπποκόμος)Μανδάτωρ (Αγγελιαφόρος)Σιλεντιάριος (Αξίωμα ανάλογο του αρχιφύλακα)Κομμερκιάριος (Τελώνης)Μαρκίων (Ακρίτας)Αποκρισάριος (Πρεσβευτής)Παπίας (Φύλακας των ανακτόρων)Οστιάριος (Θυρωρός)Εταιρειάρχης (Σωματοφύλακας του αυτοκράτορα)Σπαθάριος και Πρωτοσπαθάριος (Τίτλος αποδιδόμενος σε αυτούς που υπηρετούσαν ως αξιωματικοί)Κονσουλάριος (Σύμβουλος)Κουβικουλάριος και Σπαθαροκουβικουλάριος (Θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα)Κανδιδάτος (υποψήφιος για δημόσια θέση)Πριμικήριος (Αξιωματούχος της Εκκλησίας προϊστάμενος υποδιακόνων)Πανκέρνης (Μάγειρας)Χωροδεσπότης (Άρχοντας που εξουσιάζει μια περιοχή) Οι κυριότεροι φόροι που εισπράττονταν ήταν:Έγγειος (ένα είδος ΦΠΑ)Το καπνικόν (φόρος ακινήτων)Το αερικόν (κεφαλικός φόρος επιβαλλόμενος προς απόκτηση του δικαιώματος να αναπνέουν)Τα τελωνιακά δικαιώματαΤα λιμενικά δικαιώματαΧρυσάργυρον (φόρος για τις ακαθαρσίες των ζώων)Χαρτιατικόν (εισφορά που εισπραττόταν προς όφελος των φορολογικών υπαλλήλων των επιφορτισμένων με την αναθεώρηση των κτηματολογίων)Φόρος κληρονομιάςΦόρος ανευρισκομένων θησαυρώνΦόρος αντικατάστασης στρατιωτικής υπηρεσία (el)
- Through the 5th century Hellenistic political systems, philosophies and theocratic Christian-Eastern concepts had gained power in the eastern Greek-speaking Mediterranean due to the intervention of Important religious figures there such as Eusebius of Caesarea and Origen of Alexandria who had been key to the constant Christianized world of late antiquity. By the 6th century they had already influenced the definitive power of the monarch as the representative of God on earth and his kingdom as an imitation of God's holy realm. The Byzantine empire was a monarchic theocracy, adopting, following and applying the Hellenistic political systems and philosophies. The monarch was the incarnation of the law nomos empsychos, and his power was immeasurable and divine in origin. He was the ultimate benefactor, carer and saviour of his people, Evergétis, Philanthrōpía and Sōtēr. They in turn were his paroikoi (subjects). He was the sole administrator and lawgiver of the holy Basileia and Oikoumene (Commonwealth), with sole power over the state, the land and his subjects, which he through God's appointment of him as king had achieved. This opened a new stage of deification in which Hellenistic and Eastern court ceremonies such as proskynesis highlighted the divinity of the ruler and became standardized and very often mandatory. In practice, this power was exercised as administration was simplified and centralized through viceroys such as the Exarchos, Douk, Katepánō, Kephalai and the Strategoi who enjoyed the same omnipotence and divinity in their respective governorships. Such concentrations of power proved to be both a great internal weakness and the cause of various coups and rebellions in which viceroys with provincial armies and, sometimes, entire themes would often challenge imperial power with claims of their own. It was in this way that emperors such as Nikephoros II Phokas and Heraclius had achieved royal power of their own. There were no codified laws on the imperial succession, and the Roman Republic was never formally abolished. Theoretically, the Emperor was still to be elected, formally, by both the Senate (Synkletos) and the Army. In practice, however, the Senate had lost all of its former powers and was mostly reduced to a ceremonial role filled with relatives or close aristocrats to the Emperor, while the Army practically had a monopoly regarding elections. Emperors usually managed to secure succession for their children by indirect means, such as appointing them as co-Emperors, and thus introducing various dynasties. The absence of codified succession laws and procedures, as well as the militarized state of the Empire, led to numerous coups and revolts, leading to several disastrous results, such as defeat at Manzikert. Applying the Hellenistic political schemes, the monarch's household and personal property was the kingdom Oikonomia, and he was its owner and good manager Oikonomos, which meant that no individual or institution through the history of the empire truly owned any land. Beneath the emperor, a multitude of officials and court functionaries operated the empire's administrative machinery who were all directly chosen by the emperor or one of his representatives. State officials acted not as magistrates and elected public legates, but as representatives, deputies and viceroys of the monarch in his different domains throughout the kingdom. In addition to those officials, a large number of honorific titles existed, which the emperor awarded to his subjects or to friendly foreign rulers. Over the more than a thousand years of the empire's existence, different titles were adopted and discarded, and many lost or gained prestige. At first, the various titles of the empire were the same as those of the late Roman Empire. However, by the time that Heraclius was emperor in (r. 610–641), many of the titles had become obsolete. By the time of Alexios I (r. 1082–1118), many of the positions were either new or drastically changed. However, from that time on, they remained essentially the same until the fall of the Byzantine Empire in 1453. (en)
- Das Byzantinische Reich hatte ein komplexes aristokratisches und bürokratisches System, bei dem jedoch viele Ämter und Titel nur ehrenamtlich waren, da der Kaiser letzten Endes der alleinige Herrscher war. In der mehr als tausendjährigen Geschichte des Reichs wurde eine Reihe von Titeln angenommen oder abgelegt, viele gewannen oder verloren an Ansehen. Anfangs waren die byzantinischen Titel die gleichen wie im späten Römischen Reich, da Byzanz seine Wurzeln in der römischen Spätantike hatte. Dies änderte sich in der Zeit des Kaisers Herakleios (regierte 610–641); damals waren aufgrund der inneren wie äußeren Krise des spätrömischen Staates viele dieser Titel überflüssig geworden. Seit dem 7. Jahrhundert änderte sich der Staatsaufbau grundlegend, und in der Zeit des Kaisers Alexios I. (regierte 1081–1118) waren die meisten Positionen neu geschaffen oder drastisch verändert worden, blieben danach aber im Grunde die gleichen bis zum Fall Konstantinopels im Jahr 1453. Einige der Titel wurden von den benachbarten Bulgaren und Serben übernommen. Für die mittelbyzantinische Zeit vermittelt das Werk des Philotheos wichtige Informationen. (de)
- El Imperio bizantino contaba con un desarrollado y complejo sistema de burocracia y aristocracia. Muchos de los cargos y títulos eran meramente honoríficos, pues teóricamente el único gobernante era el emperador. Durante los más de 1000 años de existencia del Imperio, se utilizaron y dejaron de usar numerosos títulos, según ganaban o perdían prestigio. Al principio los títulos usados en el Imperio eran prácticamente los mismos que en el Bajo Imperio romano, pues Bizancio mantuvo la continuidad romana. En la época de Heraclio, en el siglo vii, muchos de los títulos romanos estaban ya anticuados; en tiempos de Alejo I Comneno, muchos de los cargos eran nuevos o habían cambiado radicalmente de sentido y función, pero se mantuvieron casi sin cambios desde el reinado de Alejo hasta la caída de Constantinopla en 1453. (es)
- Les institutions de l'Empire byzantin sont les différentes institutions par lesquelles fut gouverné cet empire durant son existence, qu'elles soient centrales ou provinciales. Certaines d'entre elles durèrent aussi longtemps que l'empire, d'autres connurent des fortunes diverses. L’Empire byzantin ne peut en rien se comparer aux autres États médiévaux, sur le plan institutionnel. Au cours de ses mille ans d’existence, il n’a pas connu de grignotage de ses prérogatives ou de système analogue à la féodalité, qui assurait le maintien de l’État par des fidélités personnelles. Au contraire, il a su maintenir, avec d’importantes évolutions, l’idée d’une structure étatique idéologiquement forte, fondée en grande partie sur le charisme de l’empereur puis de la dynastie impériale. Ces évolutions sont la double conséquence de la vocation de ces institutions et du contexte international : Byzance est un empire qui connaît en permanence la guerre sur deux voire trois fronts, tout l’appareil d’État a donc pour principale mission d’assurer le train et la fidélité des armées. (fr)
- 동로마 제국은 로마 제국에서 이어받은 귀족제와 관료제의 혼합 정치 제도를 취했다. 계층의 정점에는 황제가 있었지만, "동로마 제국은 공화적 전제정이지 왕권신수설의 지지에 의한 절대군주정이 아니었다." 제위 승계를 다루는 성문법은 존재하지 않았고, 로마 공화정은 공식적으로 철폐된 적이 없었다. 따라서 황제는 여전히, 공식적으로는 원로원과 군대, 양 측이 선출하였다. 실제로는, 원로원의 권력은 시간이 흐르며 약화되었고 군대가 독점적으로 황제를 선출하였다. 반(半)공화정이 되어가는 동안 황제들은 보통 간접적인 수단으로 제위를 자식에게 승계하려고 했는데, 예를 들자면 공동 황제로 지명하는 것이었다. 성문화된 승계법 및 절차의 부재는 군국화한 국가의 상태와 맞물려 수많은 쿠데타와 반란으로 이어져 몇몇 재앙스러운 결과를 낳았으니 만지케르트 전투가 대표적이다. 황제의 아래로는 무수히 많은 관리들과 궁정 신하들이 국가를 운영하는데 필수적인 행정 조직을 관리했다. 황제가 신하에게 하사하거나 또는 우호적인 의미로 외국의 통치자들에게 수여해 온 다수의 명예로운 칭호들이 이들에게 주어졌다. 제정이 이어진 천년이 넘는 시간동안, 다양한 칭호들이 채택되거나 폐지되었으며, 많은 사람들이 명성을 잃거나 얻었다. 동방 제국 초에는 분열 전의 로마 제국과 문화적으로 분화되지 않았기 때문에 이 때의 칭호들은 후기 로마 제국의 칭호들과 동일했다. 7세기 이라클리오스 시대부터 많은 칭호들이 구식이 되었다. 알렉시오스 1세 시대에는 많은 지위들이 새롭게 또는 철저히 바뀌었지만, 알렉시오스 재위기부터는 1453년 제국의 몰락 때까지 근본적으로 같은 칭호들이 유지되었다. (ko)
- La burocrazia e l'aristocrazia bizantine costituirono l'insieme dei poteri signorili e degli apparati amministrativi che dal IV e fino al XV secolo contribuirono a reggere Costantinopoli e l'Impero bizantino. (it)
- O Império Bizantino tinha um sistema complexo de títulos nobiliárquicos stricto sensu e outros que correspondiam a cargos na administração. A maior parte dos cargos e dos títulos era meramente honorífica, uma vez que só o imperador governava. Ao longo dos mais de mil anos de existência do império, diversos títulos foram criados enquanto outros caíam em desuso, consoante as variações no prestígio de cada um ou as decisões de cada imperador. Inicialmente os diversos títulos eram os mesmo do Império Romano tardio, uma vez que o Império Bizantino não se distinguia de Roma. Já na época de Heráclio, no século VII, muitos dos títulos nobiliárquicos se tinham tornado obsoletos; na altura de Aleixo I Comneno muitos dos cargos ou eram novos ou tinham sido radicalmente redefinidos, conservando-se desse modo até à queda de Constantinopla em 1453. (pt)
- 继承于统一帝国时期的罗马帝国，东罗马帝国具有一套复杂的贵族政治与官僚政治体系。在东罗马帝国政治体系的顶端是皇帝，是帝国的国家元首，但受到罗马的共和传统的影响，大部分拜占庭皇帝们并不是通过“君权神授”确立的皇帝权威。 在皇帝之下，众多官员与宫廷人员参与复杂的国家行政体系的运转，维持帝国政府的正常运作。同时帝国也有许多用于表示尊敬的头衔，这些头衔被皇帝们用于任命官员、奖励下属或者授予给与帝国交好的外国统治者。 在帝國超過千年的存續期間，许多不同的頭銜被创立或者不再使用，許多持有这些头衔的人获得或失去了名望。起初拜占庭的各種頭銜和统一帝国晚期的各类头衔相同。到了7世紀希拉克略皇帝在位時，許多頭銜被取消，其孙君士坦斯二世在位时对政府机构的大规模改革也导致许多官职、头衔的设立与取消；到了阿歷克塞一世時，又增设了一些新头衔，許多旧有职位的职责大幅改變。此后，直到1453年君士坦丁堡淪陷時，官职、头衔等再也没有大的变动，与阿莱克修斯时期大致相同。 (zh)
- Византийская империя унаследовала от Римской империи сложную систему аристократии и бюрократии. На вершине пирамиды стоял император, самодержец (автократор) божиею милостью, под которым находилось множество чиновников и придворных, приводящих в ход административную машину Византии. В дополнение, существовало большое количество почётных титулов, которыми император награждал своих подданных или иностранных правителей. За более чем 1000 лет существования империи большое количество титулов было принято и отменено, смысл других изменился. В начале титулы примерно были такими же, как в поздней Римской империи, поскольку Византия не сильно отличалась от неё. Ко времени Ираклия в VII веке многие титулы устарели. Затем, при Алексее I, произошли радикальные изменения, которые в целом сохранились до падения империи в 1453 году. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- La burocrazia e l'aristocrazia bizantine costituirono l'insieme dei poteri signorili e degli apparati amministrativi che dal IV e fino al XV secolo contribuirono a reggere Costantinopoli e l'Impero bizantino. (it)
- 继承于统一帝国时期的罗马帝国，东罗马帝国具有一套复杂的贵族政治与官僚政治体系。在东罗马帝国政治体系的顶端是皇帝，是帝国的国家元首，但受到罗马的共和传统的影响，大部分拜占庭皇帝们并不是通过“君权神授”确立的皇帝权威。 在皇帝之下，众多官员与宫廷人员参与复杂的国家行政体系的运转，维持帝国政府的正常运作。同时帝国也有许多用于表示尊敬的头衔，这些头衔被皇帝们用于任命官员、奖励下属或者授予给与帝国交好的外国统治者。 在帝國超過千年的存續期間，许多不同的頭銜被创立或者不再使用，許多持有这些头衔的人获得或失去了名望。起初拜占庭的各種頭銜和统一帝国晚期的各类头衔相同。到了7世紀希拉克略皇帝在位時，許多頭銜被取消，其孙君士坦斯二世在位时对政府机构的大规模改革也导致许多官职、头衔的设立与取消；到了阿歷克塞一世時，又增设了一些新头衔，許多旧有职位的职责大幅改變。此后，直到1453年君士坦丁堡淪陷時，官职、头衔等再也没有大的变动，与阿莱克修斯时期大致相同。 (zh)
- Els títols de l'Imperi Romà d'Orient eren molts d'ells merament honorífics, perquè teòricament l'únic governant era l'emperador. L'Imperi Romà d'Orient tenia un sistema de burocràcia i aristocràcia força desenvolupat i complex. Durant els més de 1.000 anys d'existència de l'imperi, es van utilitzar i van deixar d'usar nombrosos títols, segons guanyaven o perdien prestigi. Al començament els títols usats a l'Imperi eren pràcticament els mateixos que Baix Imperi Romà, perquè Constantinoble va mantenir la continuïtat romana. A l'època d'Heracli, al segle vii, molts dels títols romans estaven ja antiquats; en temps d'Aleix I Comnè, molts dels càrrecs eren nous o havien canviat radicalment de sentit i funció, però es van mantenir quasi sense canvis des del regnat d'Aleix fins a la caiguda de Co (ca)
- Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε ένα πολύπλοκο σύστημα αριστοκρατίας και γραφειοκρατίας, την οποία είχε κληρονομήσει από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στην κορυφή της πυραμίδας βρισκόταν ο αυτοκράτορας ο οποίος ήταν ο μοναδικός ηγεμόνας, ο απεσταλμένος του Θεού στη Γη. Στις κατώτερες βαθμίδες της πυραμίδας υπήρχε πλήθος υπαλλήλων και δικαστικών λειτουργών που κινούσαν τον διοικητικό και δικαστικό μηχανισμό του βυζαντινού κράτους. Επιπλέον, υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός τιμητικών τίτλων τους οποίους ο αυτοκράτορας απένειμε στους υπηκόους του ή σε φίλους ξένων ηγεμόνων. (el)
- Through the 5th century Hellenistic political systems, philosophies and theocratic Christian-Eastern concepts had gained power in the eastern Greek-speaking Mediterranean due to the intervention of Important religious figures there such as Eusebius of Caesarea and Origen of Alexandria who had been key to the constant Christianized world of late antiquity. (en)
- Das Byzantinische Reich hatte ein komplexes aristokratisches und bürokratisches System, bei dem jedoch viele Ämter und Titel nur ehrenamtlich waren, da der Kaiser letzten Endes der alleinige Herrscher war. In der mehr als tausendjährigen Geschichte des Reichs wurde eine Reihe von Titeln angenommen oder abgelegt, viele gewannen oder verloren an Ansehen. Anfangs waren die byzantinischen Titel die gleichen wie im späten Römischen Reich, da Byzanz seine Wurzeln in der römischen Spätantike hatte. Dies änderte sich in der Zeit des Kaisers Herakleios (regierte 610–641); damals waren aufgrund der inneren wie äußeren Krise des spätrömischen Staates viele dieser Titel überflüssig geworden. Seit dem 7. Jahrhundert änderte sich der Staatsaufbau grundlegend, und in der Zeit des Kaisers Alexios I. (regi (de)
- El Imperio bizantino contaba con un desarrollado y complejo sistema de burocracia y aristocracia. Muchos de los cargos y títulos eran meramente honoríficos, pues teóricamente el único gobernante era el emperador. Durante los más de 1000 años de existencia del Imperio, se utilizaron y dejaron de usar numerosos títulos, según ganaban o perdían prestigio. Al principio los títulos usados en el Imperio eran prácticamente los mismos que en el Bajo Imperio romano, pues Bizancio mantuvo la continuidad romana. En la época de Heraclio, en el siglo vii, muchos de los títulos romanos estaban ya anticuados; en tiempos de Alejo I Comneno, muchos de los cargos eran nuevos o habían cambiado radicalmente de sentido y función, pero se mantuvieron casi sin cambios desde el reinado de Alejo hasta la caída de (es)
- Les institutions de l'Empire byzantin sont les différentes institutions par lesquelles fut gouverné cet empire durant son existence, qu'elles soient centrales ou provinciales. Certaines d'entre elles durèrent aussi longtemps que l'empire, d'autres connurent des fortunes diverses. (fr)
- 동로마 제국은 로마 제국에서 이어받은 귀족제와 관료제의 혼합 정치 제도를 취했다. 계층의 정점에는 황제가 있었지만, "동로마 제국은 공화적 전제정이지 왕권신수설의 지지에 의한 절대군주정이 아니었다." 제위 승계를 다루는 성문법은 존재하지 않았고, 로마 공화정은 공식적으로 철폐된 적이 없었다. 따라서 황제는 여전히, 공식적으로는 원로원과 군대, 양 측이 선출하였다. 실제로는, 원로원의 권력은 시간이 흐르며 약화되었고 군대가 독점적으로 황제를 선출하였다. 반(半)공화정이 되어가는 동안 황제들은 보통 간접적인 수단으로 제위를 자식에게 승계하려고 했는데, 예를 들자면 공동 황제로 지명하는 것이었다. 성문화된 승계법 및 절차의 부재는 군국화한 국가의 상태와 맞물려 수많은 쿠데타와 반란으로 이어져 몇몇 재앙스러운 결과를 낳았으니 만지케르트 전투가 대표적이다. 황제의 아래로는 무수히 많은 관리들과 궁정 신하들이 국가를 운영하는데 필수적인 행정 조직을 관리했다. 황제가 신하에게 하사하거나 또는 우호적인 의미로 외국의 통치자들에게 수여해 온 다수의 명예로운 칭호들이 이들에게 주어졌다. (ko)
- O Império Bizantino tinha um sistema complexo de títulos nobiliárquicos stricto sensu e outros que correspondiam a cargos na administração. A maior parte dos cargos e dos títulos era meramente honorífica, uma vez que só o imperador governava. Ao longo dos mais de mil anos de existência do império, diversos títulos foram criados enquanto outros caíam em desuso, consoante as variações no prestígio de cada um ou as decisões de cada imperador. Inicialmente os diversos títulos eram os mesmo do Império Romano tardio, uma vez que o Império Bizantino não se distinguia de Roma. Já na época de Heráclio, no século VII, muitos dos títulos nobiliárquicos se tinham tornado obsoletos; na altura de Aleixo I Comneno muitos dos cargos ou eram novos ou tinham sido radicalmente redefinidos, conservando-se des (pt)
- Византийская империя унаследовала от Римской империи сложную систему аристократии и бюрократии. На вершине пирамиды стоял император, самодержец (автократор) божиею милостью, под которым находилось множество чиновников и придворных, приводящих в ход административную машину Византии. В дополнение, существовало большое количество почётных титулов, которыми император награждал своих подданных или иностранных правителей. (ru)
|
