| dbo:abstract
|
- Brigantaggio és un terme que designa el bandolerisme que es va donar a Itàlia, sobretot a finals del segle XVIII i durant el primer decenni del segle següent. L'activitat brigantesca va començar sent un mitjà de supervivència (robar per viure) però va adquirir connotacions polítiques i religioses a començaments del segle xix, amb les sublevacions i antifranceses. Fou durament reprimit durant l'època del Regne de Nàpols i durant l'ocupació napoleònica, la restauració borbònica i encara més durant el Risorgimento fins a desaparèixer totalment amb el naixement del nou estat italià. Entre els brigants hi podia haver diferents tipus de persones, de vegades camperols, però també antics militars borbònics sense feina. (ca)
- Zbojnictví, v právní terminologii období pozdního feudalismu totéž co lupičství, tj. odnímání majetku druhým pomocí násilí nebo pod hrozbou násilí. V českých zemích sociální jev typický především pro východní Moravu (Valašsko) a území dnešního Těšínska od 16. do 18. století. Po porážce protihabsburského povstání Františka II. Rákocziho a szatmárském míru (1711) se myšlenky protihabsburského odboje šířily také prostřednictvím někdejších povstaleckých bojovníků, kteří se ke zbojnictví uchylovali (např. Juraj Jánošík) a jejichž akce měly charakter odporu proti stávajícímu zřízení. Na východní Moravě zbojnictví nikdy nenabylo charakteru masového poddanského hnutí, za třicetileté války bylo jedním z průvodních jevů válečné doby a někteří ze zbojníků se činně zapojili do valašských povstání poddaných, ke zbojnictví se pak vrátili i po odeznění poddanských vzpour. Po polovině 18. století se zbojnictví jako terminus technicus zvolna vytrácí s postupující germanizací státní správy po tereziánských reformách.Vztah lidové ústní tradice ke zbojnictví je rozporný, na jedné straně jsou zbojníci opěvováni jako mstitelé panské zvůle (zvláště ve slovenské lidové tradici), na východní Moravě jsou naopak zbojníci líčeni jako temné síly, schopní jakéhokoliv násilí a všehoschopní zločinci (srov. např. dílo Jana Kobzáně, O zbojníkoch a pokladoch, Praha 1927). Lidová slovesnost obdařila gloriolou také potíratele zbojnictví, jimiž byli na Valašsku portáši. Termín zbojník se do českých zemí dostal ze Slovenska (srov. výraz "zbojstvo" v § 205 "O tom, kdož pokoj ruší" v ) z 15. století, doklady o rozšíření tohoto pojmu na Moravě jsou však až ze 16. století. Známý je záznam v kronice meziříčského měšťana Jana Fučíka, který se vztahuje k roku 1577. V něm se uvádí, že toho roku byli "kati zbiti v šerhovni od zmučeného zbojníka". Dobové prameny označují zbojníky také jako loupežníky, raubíře, rabovníky, horní chlapy, zbůjníky nebo zbuníky, zducháče či zemské škůdce. (cs)
- La banditeco estas formo de pirateco karakterizita de perfortaj agoj por forrabado kaj ĉantaĝoj, dum en aliaj cirkonstancoj ĝi supozigas ribelemajn implicojn kun politika kaj socia fono. Kutime, la bandito estis armita viro, dediĉita al rabado, precipe atako, ŝtelado kaj, pli malofte, kontrabando kaj kidnapo. Ili kutime atakis veturantojn sur la danĝeraj vojoj de la montoj aŭ arbaroj, kio faciligis ilian kaŝadon kaj disvastiĝon. Ili ne kutime agis sole, sed organizitaj en bandoj. Ĝia ekvivalento en la maro estas la tiel nomata piratado aŭ mara banditeco Kvankam la fenomeno havas foran originon kaj koncernas malsamajn historiajn periodojn kaj teritoriojn, en itala historiografio ĉi tiu termino ĝenerale rilatas al la armitaj bandoj ĉeestantaj en la Sudo inter la fino de la 18-a jarcento kaj la unua jardeko post la proklamo de la unuiĝo de Italio en 1861. En Hispanio la banditeco estis pli aktiva kaj grava en Andaluzio, Katalunio, Galegio kaj montoj de Toledo. (eo)
- Brigandage is the life and practice of highway robbery and plunder. It is practiced by a brigand, a person who usually lives in a gang and lives by pillage and robbery. The word brigand entered English as brigant via French from Italian as early as 1400. Under the laws of war, soldiers acting on their own recognizance without operating in chain of command, are brigands, liable to be tried under civilian laws as common criminals. However, on occasions brigands are not mere malefactors, but may be the last resort of people subject to invasion. Bad administration and suitable terrain encourage the development of brigands. Historical examples of brigands (often called so by their enemies) have existed in territories of France, Greece and the Balkans, India, Italy, Mexico and Spain, as well as certain regions of the United States. (en)
- Bidelapurreria bidelapurrek aurrera eramandako aktibitatea izan zen mendeetan eta herrialde oso desberdinetan. Bidelapur bat lapurtzeko asmotan bideetan armaturik ibiltzen zen delinkuentea zen. Askotan, mendian ezkutatu eta bizi ziren. Haren delitu mota ugariak ziren: bidaiariei eraso egitea, bahiketak, kontrabandoa. Normalean, bide bakartietan, mendietan zein basoetan, kokatzen ziren lapurtzeko asmoz. Ohikoena ez zen bakarrik ibiltzea, taldean baizik. Itsasoan bidelapurreriaren parekoa pirateria da. Biziraupena jo da gizarte-delitu horren arrazoi nagusitzat. David Zapirainen hitzetan "bidelapurreria biziraupenaren estrategia bat izan zen, errekurtso gabeko pertsonek burututa. Pertsona horiek ezin zuten emigratu, ez zuten nagusirik eta ezta ere tokia baserrian". Euskal Herrian ere bidelapur ospetsu ezagutu dira. Erromantizismoak eta literaturak pertsonaia hauek mitifikatu egin ditu. (eu)
- Un bandolero (también llamado bandido, encartado, brigante, facineroso, salteador de caminos, fugitivo, cuatrero, malhechor, proscrito o forajido) era un ladrón armado que se dedicaba al contrabando, al abigeato y al secuestro. Por lo general, asaltaban a los viajeros en despoblados, bosques y caminos peligrosos de las montañas, lo que facilitaba su ocultación y dispersión. No solían actuar en solitario, sino organizados en cuadrillas. Su equivalente en el mar es la llamada piratería o bandolerismo marítimo. (es)
- Brigandage adalah kehidupan dan praktik penjarahan, yang dilakukan oleh seorang brigand, yaitu seseorang yang biasanya tinggal dalam sebuah geng dan hidup dengan cara merampok atau menjarah. Kata brigand masuk ke dalam kosakata bahasa Inggris menjadi 'brigant' melalui bahasa Prancis dari bahasa Italia pada awal tahun 1400. Di bawah hukum perang, prajurit yang bertindak berdasarkan tanggung jawab mereka sendiri tanpa beroperasi dalam rantai komando adalah perampok dan dapat diadili berdasarkan hukum sipil sebagai penjahat biasa. Namun, kadang-kadang menjadi brigand bukan hanya semata-mata karena berniat menjadi penjahat, tetapi mungkin merupakan upaya terakhir dari orang-orang yang menjadi sasaran invasi. Administrasi yang buruk dan kondisi lapangan yang cocok mendorong pengembangan brigand. Contoh-contoh historis brigand (sering disebut demikian oleh musuh-musuh mereka) telah ada di Prancis, Yunani, Balkan, India, daratan Italia, Meksiko, Sisilia, dan Spanyol. Di beberapa negara bagian Amerika Serikat juga ada beberapa jenis brigandage. (in)
- Le brigandage désigne les crimes commis avec violence et à main armée, le plus souvent par des malfaiteurs réunis en troupe. Ce terme qui est un peu l'équivalent de la piraterie sur terre, est utilisé pour qualifier les vols, les viols, les asservissements qui ont lieu depuis l'Antiquité. À l'origine, les brigands se servaient donc d'armes primitives tels que le gourdin ou l'épée et utilisaient l'embuscade comme moyen de surprise. Aujourd'hui le brigandage moderne est une forme de délinquance criminelle. (fr)
- Il brigantaggio fu un fenomeno di natura criminale, frutto dell'attività di bande di malfattori che infestavano campagne o vie di comunicazione a scopo di rapina e omicidio. Tra i crimini, particolarmente violenti, perpetrati dai briganti spiccano la grassazione, l'omicidio, l'abigeato, lo stupro, oltre che varie forme di minaccia e angherie. Sebbene il fenomeno abbia origini remote e riguardi periodi storici e territori diversi, nella storiografia italiana questo termine si riferisce generalmente alle bande armate presenti nel Mezzogiorno d'Italia tra la fine del XVIII secolo e il primo decennio successivo alla proclamazione del Regno d'Italia nel 1861. L'attività brigantesca è stata in varie occasioni strumentalmente utilizzata a fini politici, anche ricorrendo a motivazioni religiose. All'inizio del XIX secolo furono assoldati briganti e ogni genere di criminale dalle armate sanfediste del Cardinale Ruffo per abbattere la Repubblica Napoletana (1799); in seguito, il brigantaggio fu duramente represso durante la reggenza napoleonica e murattiana del Regno di Napoli, così come in linea di massima condannarono l'attività brigantesca le leggi borboniche, restando però le stesse leggi inapplicate e i briganti, grazie ai loro protettori e manutengoli e alla interessata cecità delle autorità, che anzi si servivano dei criminali come soldataglia e strumento di controllo del territorio (alleanza col potere risalente almeno al regno di Ferdinando I), continuarono ad affliggere e taglieggiare la già misera popolazione. Durante il processo risorgimentale, il neonato Regno d'Italia dovette fronteggiare tale piaga in maniera risoluta, tanto più che alcuni elementi tenevano contatti con Francesco II di Borbone, il quale cercava di recuperare il trono attraverso i briganti. In questa fase storica, più che nelle precedenti, i briganti compivano la loro attività criminosa senza motivazioni di natura sociale o politica, accomunati, banditi e sparuti gruppi di ex militari borbonici, solo dalle promesse di ricompensa da parte del re sconfitto. (it)
- Struikroverij is een bijzondere vorm van diefstal met geweld. Bezwarend kan zijn dat het bij nacht gebeurt of in groep. Struikrovers waren rovers die met name in de 16e en 17e eeuw de wegen onveilig maakten en reizigers overvielen. Een struikrover zou zich schuilhouden in de struiken langs de weg en plotseling daaruit tevoorschijn komen. Struikrovers waren dan ook met name te vinden in beboste gebieden waarin ze makkelijk snel konden verdwijnen met hun buit. Ze hadden er ook vaak een schuilplaats. Soms is een afgelegen gebied daar zelfs naar genoemd, bijvoorbeeld de Schobbejakshoogte bij Sint-Kruis in België. Een ander woord voor 'struikrover' is ook wel bandiet. Dit begrip is afkomstig uit het Italiaans. Struikrovers hadden soms een romantische uitstraling. Sommigen hadden, naar verluidt, een nobele inborst en zouden stelen van de rijken en de buit verdelen onder de armen. Een bekende Engelse struikrover was Robin Hood. De romantisering van struikrovers is overigens van alle tijden en culturen: geuzen in Nederland, de bende van Baekelandt in Vlaanderen, kleften in Griekenland, heidukken op de Balkan, Kozakken in Rusland en de Chinese roversbenden tijdens de periode der Drie Koninkrijken werden in de literatuur geromantiseerd en werden soms zelfs een deel van de nationale identiteit. Het onderscheid tussen een vrijheidsstrijder en een struikrover was flinterdun, en er vond ook vaak uitwisseling plaats tussen de groepen. In werkelijkheid ging het er een stuk ruwer aan toe. Men stal slechts van de rijken omdat de armen de moeite niet waard waren. Hierbij werd het doden van reizigers en het verkrachten van vrouwen niet geschuwd. Daarnaast vielen ze geen reizigers aan die een (te zwaar) escorte hadden, en gingen ze confrontaties met even sterke of sterkere tegenstanders uit de weg. De bekende Nederlandse Geuzen waren verdeeld in watergeuzen, bosgeuzen en . De watergeuzen waren in feite vaak zeerovers terwijl de bos- en slikgeuzen struikrovers waren die bossen en moerassen onveilig maakten. (nl)
- Zbójnictwo – proceder napadania na podróżnych lub mieszkańców wsi, miast i dworów szlacheckich. Rozpowszechnione było w dawnej Polsce, przede wszystkim na obszarach górskich i podgórskich w XVI–XVIII w. Stanowiło często jedną z form reakcji chłopów na ucisk feudalny. Grupy zbójeckie napadały najczęściej na dwory, probostwa i na kupców, a sporadycznie również na bogatych chłopów. Mimo tego w świadomości chłopskiej pozostały nazwiska zbójeckich hersztów, na przykład Janosika, Dowbosza czy Ondraszka, mobilizując chłopów do antyfeudalnych wystąpień. Zbójnictwo utrzymało się do pierwszej połowy XIX w., a zlikwidowane zostało przez wojska austriackie po rozbiorach Polski. Wcześniej do zwalczania zbójnictwa używano tzw. harników. Harnikami byli ułaskawieni przestępcy, z których tworzono grupę zbójecką do zwalczania zbójnictwa. Otrzymywali oni nawet niewielki żołd równy połowie żołdu piechura. Opinia o zbójnikach jako „szlachetnych złoczyńcach” kształtowała się przede wszystkim na początku XX w. pod wpływem literatury neoromantycznej. Jej źródłem były legendy góralskie. W wielu polskich utworach literackich występuje motyw zbójnictwa i postaci zbójników. Najwcześniej wprowadził do swoich utworów „bieszczadników” Wacław Potocki w XVII wieku, opisując bandyckie napady i okrutne zachowania górali (Schowanie nowomodne, Zamek szymbarski). Późniejsi autorzy to m.in. Stanisław Witkiewicz (Na przełęczy), Kazimierz Tetmajer (Orlice). (pl)
- Brigantaggio é um termo pelo qual são chamados, na Itália, os fenômenos do banditismo comum e político, unidos a um fundo de insurreição e sedição legítimas. Na História da Itália o termo é empregado, tendo sua própria origem na imprensa e na historiografia do risorgimento e pós-risorgimento, especialmente referindo-se às muitas rebeliões político-sociais no país, em particular na região meridional, que coincidiu com a unificação e nos anos imediatamente posteriores. A identificação de um determinado grupo de combatentes e revoltosos com termos como "brigante" ou "bandido" depende em boa parte do ponto de vista de quem detém o poder, de quem faz as leis e tem o monopólio da força, imposta sobre o território onde ocorre a rebelião, com o objetivo de desacreditá-la e isolá-la do seu contexto social. Um grande exemplo de quão controverso pode ser o uso de tais termos tem-se no fato dos partisanos da resistência italiana terem sido comumente definidos como "bandidos" pelas forças de ocupação nazistas, e como tais foram tratados. (pt)
- Разбо́й — насильственное хищение чужого имущества; разбо́йник — совершающий разбой. В знаменитом произведении В. И. Даля — «Толковом словаре живого великорусского языка» — указано что Разбо́й, набег и разгром вольницею, грабеж, нередко с убийством; насильственное нападенье и отнятие имущества; татьба, кража со взломом; вооружённое нападенье на путников. (ru)
- Розбій — у кримінальному праві України та багатьох зарубіжних держав насильницько-корисливий злочин проти власності. У Кримінальному кодексі України (ч. 1 ст. 187) розбій визначений як напад з метою заволодіння чужим майном, поєднаний із насильством, небезпечним для життя чи здоров'я особи, яка зазнала нападу, або з погрозою застосування такого насильства. У кримінальних законодавствах багатьох держав розбій традиційно входить до тріади «крадіжка» — «грабіж» — «розбій» і є найнебезпечнішим серед цих посягань. У кримінальному праві Англії та держав, що сприйняли англо-саксонську правову традицію, поняття «розбій» не використовується для найменування (позначення) кримінального правопорушення — дії, аналогічні розбою, охоплюються поняттям «пограбування» (англ. robbery). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Un bandolero (también llamado bandido, encartado, brigante, facineroso, salteador de caminos, fugitivo, cuatrero, malhechor, proscrito o forajido) era un ladrón armado que se dedicaba al contrabando, al abigeato y al secuestro. Por lo general, asaltaban a los viajeros en despoblados, bosques y caminos peligrosos de las montañas, lo que facilitaba su ocultación y dispersión. No solían actuar en solitario, sino organizados en cuadrillas. Su equivalente en el mar es la llamada piratería o bandolerismo marítimo. (es)
- Le brigandage désigne les crimes commis avec violence et à main armée, le plus souvent par des malfaiteurs réunis en troupe. Ce terme qui est un peu l'équivalent de la piraterie sur terre, est utilisé pour qualifier les vols, les viols, les asservissements qui ont lieu depuis l'Antiquité. À l'origine, les brigands se servaient donc d'armes primitives tels que le gourdin ou l'épée et utilisaient l'embuscade comme moyen de surprise. Aujourd'hui le brigandage moderne est une forme de délinquance criminelle. (fr)
- Разбо́й — насильственное хищение чужого имущества; разбо́йник — совершающий разбой. В знаменитом произведении В. И. Даля — «Толковом словаре живого великорусского языка» — указано что Разбо́й, набег и разгром вольницею, грабеж, нередко с убийством; насильственное нападенье и отнятие имущества; татьба, кража со взломом; вооружённое нападенье на путников. (ru)
- Brigantaggio és un terme que designa el bandolerisme que es va donar a Itàlia, sobretot a finals del segle XVIII i durant el primer decenni del segle següent. L'activitat brigantesca va començar sent un mitjà de supervivència (robar per viure) però va adquirir connotacions polítiques i religioses a començaments del segle xix, amb les sublevacions i antifranceses. Fou durament reprimit durant l'època del Regne de Nàpols i durant l'ocupació napoleònica, la restauració borbònica i encara més durant el Risorgimento fins a desaparèixer totalment amb el naixement del nou estat italià. (ca)
- Zbojnictví, v právní terminologii období pozdního feudalismu totéž co lupičství, tj. odnímání majetku druhým pomocí násilí nebo pod hrozbou násilí. V českých zemích sociální jev typický především pro východní Moravu (Valašsko) a území dnešního Těšínska od 16. do 18. století. Po porážce protihabsburského povstání Františka II. Rákocziho a szatmárském míru (1711) se myšlenky protihabsburského odboje šířily také prostřednictvím někdejších povstaleckých bojovníků, kteří se ke zbojnictví uchylovali (např. Juraj Jánošík) a jejichž akce měly charakter odporu proti stávajícímu zřízení. Na východní Moravě zbojnictví nikdy nenabylo charakteru masového poddanského hnutí, za třicetileté války bylo jedním z průvodních jevů válečné doby a někteří ze zbojníků se činně zapojili do valašských povstání podd (cs)
- Brigandage is the life and practice of highway robbery and plunder. It is practiced by a brigand, a person who usually lives in a gang and lives by pillage and robbery. The word brigand entered English as brigant via French from Italian as early as 1400. Under the laws of war, soldiers acting on their own recognizance without operating in chain of command, are brigands, liable to be tried under civilian laws as common criminals. However, on occasions brigands are not mere malefactors, but may be the last resort of people subject to invasion. (en)
- La banditeco estas formo de pirateco karakterizita de perfortaj agoj por forrabado kaj ĉantaĝoj, dum en aliaj cirkonstancoj ĝi supozigas ribelemajn implicojn kun politika kaj socia fono. Kutime, la bandito estis armita viro, dediĉita al rabado, precipe atako, ŝtelado kaj, pli malofte, kontrabando kaj kidnapo. Ili kutime atakis veturantojn sur la danĝeraj vojoj de la montoj aŭ arbaroj, kio faciligis ilian kaŝadon kaj disvastiĝon. Ili ne kutime agis sole, sed organizitaj en bandoj. Ĝia ekvivalento en la maro estas la tiel nomata piratado aŭ mara banditeco (eo)
- Bidelapurreria bidelapurrek aurrera eramandako aktibitatea izan zen mendeetan eta herrialde oso desberdinetan. Bidelapur bat lapurtzeko asmotan bideetan armaturik ibiltzen zen delinkuentea zen. Askotan, mendian ezkutatu eta bizi ziren. Haren delitu mota ugariak ziren: bidaiariei eraso egitea, bahiketak, kontrabandoa. Normalean, bide bakartietan, mendietan zein basoetan, kokatzen ziren lapurtzeko asmoz. Ohikoena ez zen bakarrik ibiltzea, taldean baizik. Itsasoan bidelapurreriaren parekoa pirateria da. Biziraupena jo da gizarte-delitu horren arrazoi nagusitzat. David Zapirainen hitzetan "bidelapurreria biziraupenaren estrategia bat izan zen, errekurtso gabeko pertsonek burututa. Pertsona horiek ezin zuten emigratu, ez zuten nagusirik eta ezta ere tokia baserrian". Euskal Herrian ere bidelapu (eu)
- Brigandage adalah kehidupan dan praktik penjarahan, yang dilakukan oleh seorang brigand, yaitu seseorang yang biasanya tinggal dalam sebuah geng dan hidup dengan cara merampok atau menjarah. Kata brigand masuk ke dalam kosakata bahasa Inggris menjadi 'brigant' melalui bahasa Prancis dari bahasa Italia pada awal tahun 1400. Di bawah hukum perang, prajurit yang bertindak berdasarkan tanggung jawab mereka sendiri tanpa beroperasi dalam rantai komando adalah perampok dan dapat diadili berdasarkan hukum sipil sebagai penjahat biasa. Namun, kadang-kadang menjadi brigand bukan hanya semata-mata karena berniat menjadi penjahat, tetapi mungkin merupakan upaya terakhir dari orang-orang yang menjadi sasaran invasi. (in)
- Il brigantaggio fu un fenomeno di natura criminale, frutto dell'attività di bande di malfattori che infestavano campagne o vie di comunicazione a scopo di rapina e omicidio. Tra i crimini, particolarmente violenti, perpetrati dai briganti spiccano la grassazione, l'omicidio, l'abigeato, lo stupro, oltre che varie forme di minaccia e angherie. Sebbene il fenomeno abbia origini remote e riguardi periodi storici e territori diversi, nella storiografia italiana questo termine si riferisce generalmente alle bande armate presenti nel Mezzogiorno d'Italia tra la fine del XVIII secolo e il primo decennio successivo alla proclamazione del Regno d'Italia nel 1861. (it)
- Zbójnictwo – proceder napadania na podróżnych lub mieszkańców wsi, miast i dworów szlacheckich. Rozpowszechnione było w dawnej Polsce, przede wszystkim na obszarach górskich i podgórskich w XVI–XVIII w. Stanowiło często jedną z form reakcji chłopów na ucisk feudalny. Grupy zbójeckie napadały najczęściej na dwory, probostwa i na kupców, a sporadycznie również na bogatych chłopów. Mimo tego w świadomości chłopskiej pozostały nazwiska zbójeckich hersztów, na przykład Janosika, Dowbosza czy Ondraszka, mobilizując chłopów do antyfeudalnych wystąpień. Zbójnictwo utrzymało się do pierwszej połowy XIX w., a zlikwidowane zostało przez wojska austriackie po rozbiorach Polski. Wcześniej do zwalczania zbójnictwa używano tzw. harników. Harnikami byli ułaskawieni przestępcy, z których tworzono grupę zbó (pl)
- Struikroverij is een bijzondere vorm van diefstal met geweld. Bezwarend kan zijn dat het bij nacht gebeurt of in groep. Struikrovers waren rovers die met name in de 16e en 17e eeuw de wegen onveilig maakten en reizigers overvielen. Een ander woord voor 'struikrover' is ook wel bandiet. Dit begrip is afkomstig uit het Italiaans. De bekende Nederlandse Geuzen waren verdeeld in watergeuzen, bosgeuzen en . De watergeuzen waren in feite vaak zeerovers terwijl de bos- en slikgeuzen struikrovers waren die bossen en moerassen onveilig maakten. (nl)
- Brigantaggio é um termo pelo qual são chamados, na Itália, os fenômenos do banditismo comum e político, unidos a um fundo de insurreição e sedição legítimas. Na História da Itália o termo é empregado, tendo sua própria origem na imprensa e na historiografia do risorgimento e pós-risorgimento, especialmente referindo-se às muitas rebeliões político-sociais no país, em particular na região meridional, que coincidiu com a unificação e nos anos imediatamente posteriores. (pt)
- Розбій — у кримінальному праві України та багатьох зарубіжних держав насильницько-корисливий злочин проти власності. У Кримінальному кодексі України (ч. 1 ст. 187) розбій визначений як напад з метою заволодіння чужим майном, поєднаний із насильством, небезпечним для життя чи здоров'я особи, яка зазнала нападу, або з погрозою застосування такого насильства. У кримінальних законодавствах багатьох держав розбій традиційно входить до тріади «крадіжка» — «грабіж» — «розбій» і є найнебезпечнішим серед цих посягань. (uk)
|
